장음표시 사용
61쪽
IIcs. Scut. I97; cs. Ilgen. ad Leonid. Tarent. epigri in ven. Anndyom., Voss. epi Sti. mytta. II. ep. 28. απηκριβωσατο est vox technica de artificio eleganter atque accurate Persecto; cf. Ernest. Lex. Technol.
Vers. a. r haud ineleganter poeta dicit aluum Veneris factam esse a Μinerva pristinae irae atque aemulationis oblita. - Ιn voce 'Aλεζανδρος prima, quae alibi scmper brevis est, producitur in epigr. I cotis. Anthol. Pal. TOm. II. P. 439. n. 477. V. a.
Σαρδιες, αρχαῖος πατεοων νομος, εἰ μεν εν ῬαD'Eτρεφομαν, κερνας ην τις αν η βακελας χρυσοφορος, ρῆσσων καλα τυμπανα νυν δε μοι Ἀλκμανουνο/ια καὶ Σπαρτας εἰμὶ πολεως τρονμος Καὶ μυσαρ ἐδαην 'Eλικωνίδας, αι με τυραπια Θοκαν Κανδαυλεω μειζονα καὶ Γυγεω. Hoc epigramma in codd. Vat. et Pal. inscribitur 'Aλέξανδρου, baud dubie Alaωλου; servatum est a Plutarcho de fuga p. 599. sine nomine scriptoris otiti Constantini Cephalae ADth. Gx. n. 78O. ed. Bel Sh. Ies. Brunch. Anal. I. p. 418, Iac. Anui. Pal. T. I. P. 3I9. n. 7o9., AnimadvV. in Brunck. Aual. T. I. P. II. p. 235, Salmasti Exerciti. Plin. p. 579. sq., in germ. ling. conversum ab Iacobsio in Har. Script. T. II. p. I 44.
Iacobsio inter επιθυμβια numeratur: equidem existimo non mortuum, sed vivum Alcinanem Poetae animo obversatum fuisse. Alcman laticem se praedicat, quod non Sardibus, sed Spartae educatus fuerit: Sardibus tympana se pulsaturum suisse, nunc Musis Diuitigod by Cooste
62쪽
Graecorum cognitis potiorem se atque beatiorem vel ditissimis factum esse tyrannis. - Iam Alexandri Aetolit cmporibus de Alcmanis patria dissentiebatur, et huic fortasse sententiarum hac de Te discrepantiae et ri strum et Leonidae Tarentini epigr. in Brunch. Anal. T. I. 4 I. n. 8o. suam originem debent. Scaligor Laconem eum suisse inde collegit, quod dorica usus sit dialecto, quod per se parum firmum Est argumentum. Epi ammate nostro satis docemur eum natione quiadem Lydum suisse parentes Sardibus oriundos habentem, sed Spartac nutritum, neque inepte hanc ipsam ob causam Spartanus dicatur. Legenda sunt hac de re, de Alcmanis patria, vita, de triplici eius nominis forma - ' Ἀλκμαιων, 'Aλκμαων, 'Aλκμαν inprimis doctissima Melchori De Alcmane Spartano prologomona editioni Alcmanis praemissa, cuius hanc potissimum de Alcmanis origine sententiam sp. 6. amplector, Deum non in Lydia natum et pretio emtum in Graeciam deductum, sed Spartae potius patre Servo Ortum esse , quam sententiam equidem eo suspicor argumento firmari, quod in epigrammate nostro Sa des prisca vel prior parentum sedes vocantur. CLSuidas voc. 'Aλκμ- -κων απο Μεσσοας. - Strab.
III. p. 364.: Μεσσοα δε ου τῆς χωρας ονομα, μερος δε τῆς αρτης. o. Mulier. Orchom. P. 3I5. yy , Dor. II. p. 39.
63쪽
Vers. I. r in cod. Pal. a pr. m. Est -αοδιαιαρχαιαι, in Vat. Σαρδιαι απαίαι, utrumque Vitiosum; Salinas. et Reish. Σαρδιες αρχαιαι; recte apud Plutarcii. et Brunch. Σαρδιες, αρχαιος; nihil enim est, cur Sa des Alcinan ipsas antiquas appellaverit: num Sardes Sparta antiquiores Z scd Sardes Alcmani paren im sedes antiqua l. e. Prisca vel Prior sucrunt; etiam verba πατερων νοαος tam nude posita displicerent: αρχαιωcum Σαρδιες coniunctum nullam vim laabet, αρχαῖος
mi τις etiam ῆ τιο ανορ μακελας; in cod. Pal. et ed. Ιens. κερνας ἐστισαν ἡ μακελας, in Vat. κερνας ἐν τις ίν γῆ μακελας; Salmasius coniecit κελλας ἐν τις αν ἡ
βακελας, κελλας ex Hesychio interpretatus ιιονοφθαλ3εος, et βακελας - αποκοπος, ut erant Galli matris Idaeae sacerdotes, quae in Phrygia maxime ei vicina Lydia colebatur; βακελας recte coniecit, minus recte κελλας:nam Galli et απυκοποι erant et μονοφθαλμοι. Haud meliora Ursinus coniecit in lagg. l P., κέλμις ἡ τις υνῆρ βακελας, in quibus tautologia poeta nostro indigna, structura Vero nulla. Boishius pro Salmasii emendatione βακελας male excogitavit μακελας, quoda μακελλα derivat maximeque subtiliter explicare conatur, ut nobis persuadeat ligonarium eo significari. Pro κερνας idem non malo quidem ingeniose coniecit
pretatur Πενης, λατρις, χειροτεχνος, o iano ZMPαὸν r. Sed homines pauperes, inanibus victum sibi Purautos,
64쪽
ubique inveniuntur; hic vero commemorandi erant
homines, qui Lydiae proprii essent, et bi quidem uni
sunt Cybelue sacerdotes. Quare Lohcchius in disputationis de moesteriorum Eleusiniorum gradibus Part. I. p. II., quod iam Salmasius timidius quidem conatus erat, codicum scripturam κερνας idonee defendit et voee κερνοφορος δ' ὶ interpretatus est. Non inepte singularia duo Cybelae sacerdotum genera Commemorantur, saerifer et tymanorum Pulsator; sensus nudus hic est: Stiribus educatus fortasse Cybelae sacerdos factus fuissem, quam vitae rationem Alcman videtur non beatam existimavisse. Tria in hoc epigrammate sibi opposita sunt, Sardos Et Sparia, Cybelae sacerdotium et Musarum Heliconidum urtes, vita non heata et vita beata: Sardibus Alcmani Cybelae sacerdoti laclo vita misera sutura fuisset; Lacedaemone Musas colendo beatus est. - Βακεχας est rarior sorma pro
65쪽
Vera. 3. : ροσσων καλα τυιιπανα: haec omnia dicta et Aunt in cultum Cybelae matris deum, cuius templi Sardiani mentionem facit Plutarctius Vit. Themist e. 3I. cf. Lucian. T. III. p. 395.: ως ἀγειρο ν τῆ μο ρισυν αυλοις καὶ κυμβαλοις βακηλοι γενομενοι; Catuli.
carm. 53., inprimiS V. Io. rquatienSque terga tauri teneris casis digitis, quem versum Grotius et Plutaresit interpres in vel tendo nostro epigrammate videntur secuti: Grotius vertit quatie/u caυα Fn ana, Plui. Intp. ruberem cava t Pana. Mezirimus, teste Iacobsto, legendum proposuit θῆσσον, male, sortasse illum Plutarchi versionem secutus. - De verbo ipso os. Apoll. Rh. I. . 539: πεδον ρ σωσι ποδεσσιν; in Homero semel invenitur, Il. XVIII. 57I., ad quem locum lege Κoeppeu.; Plerumque ρπνυμι; - de tymΡanis Hem torti. ad Ar. Pluti p. I 34. , IIoech. Creta I. p. 2I9. sqq.; VoCabulum καλος priorem syllabam, ut hoc loco, correptam habet si g. XII. 2I., productam XII. 4.; os. Callim. Η. Ccr. 36. , Dian. I 8 I, epigr. 3I. v. 3, alibi; prior syllaba vocis ' ης plerumque correpta est, sed Il. II. 5I5, V. 594. 7o , XVIII. 26 . producta, unde notus ille versus II. V. 3I. rυρες, υρες βροτολοιγέ, μι-φονε, τειχεσιπλῆτα ladiectivum λιρος priorem habet plerumque correptam, in Alex. frg. XII. 3o. productam; IVior syllaba vocis Γυγης alibi longa est, corripitur infra v. 6. Exempla huius tum in nominibus propriis, tum in aliis vocabulis poetarum licentiae, quae maior est in peregrinis nominibus, collegit Ilieron. de Bosch ad Antii. Gr.
66쪽
PRAGMENTUM X. T. I. p. 297. 437. Ap. Plut., Ursin. et Bri legitur νυν δέ itοι 'Aλκααν; in cod. Vat. Et ed. Ictis. νυν δε εοι αλλο ουνο/ἰ εκ -παοτας εἰαι; ex his duobus tertium aliquod componere posses, νυν δέ μοι αλλο - ουνομ ακὼκ παοτας εἰμί, nisi Graeci ita non loquerentur, neque id ipsum poeta indicare voluisset, habitare se Spartae, quod nos dicimus, ita bin aus Sparta ' β). Legendum est νυν δέ μοι 'Aλκμαν ουνομα καὶ Σπαρτας : non enim κερνας et βακέλαe nomina sunt, quo Telaratur Voc hulum tiλλo; id vero non dixerim quod Iacobsius p tat, ipsum poetae nomen, ab αλκῆ derivandum, hic non sine gravitnto positum esse: poeta iam nominis dorica sorma indicavit Alcmanem fuisse Spartanum, quale nomen ipsi Sardibus nato atque nutrito non . contigisset. Vors. 4.: in Plut. libb. partim legitur Σπαρτας εῖαὶ πολεως, partim πολίτης, versus nperte mari S; Salmasius o membranis dicit se sum&Nisse πολυτριποδος, cuius tamen supplementi plus equidem Salinasti coniecturae quam codici puto deberi; neque nobis compertum est, quomodo Sparta tripodibus unquam celebritatem habuerit, et quamvis eam habuisset, eius mentio tamcn minus in hune locum quadraret; postremo ne structura quidem satis apta videtur, εἰμὶ αρ-
β In epigrammate εἰς τοὐς ἐννεα λυρικοὼς muyrὰς We cher. SylL Epigr. Gr. p. 278. de ipso Alcmane dicitur, ἐστὶ καὶ ἐκ Σπιόμας'. sed hoc epigramma Naekius coniicit esse Marci Musuri, melcherus iudieat pessimi
67쪽
FRAGMENTUM X. 61τiae πολντριποδες : distari hic locus a fi g. XI. et, ubi
eadem structura, απαιων ην οδ' n00γονων, prosecto aptissima est; sed valde vereor ut graece dicatur εινω Σπαρτας i. e. Θartae habitare vel cisem esse artanum. Accedit ut hanc sententiam VerSui primo, quo dicitur Alcman Sardibus non educatus, magis aQ- curate opponi necesse sit. Ego existimo ap. Pluta elium unum excidisse vocabulum, quo desiderata haec oppositio suerit expressa: vocabulum τροφὼς passivae notionis non satis idoneum habet auctorem; quare
adieci τροφιμος; cf. lag. VI. I. - πολεως, quod saepe fit, iambi loco positum est, ut lag. XII. Io. χρυσεος et hoc Ioco v. 6. Κανδαύλεω molossi. Quum ita hunc versum restituissem, postea similem iam ab Ursino tactam Coniecturam inveni, πόλεως ναίτος, qua Ursini mea duplici ratione mihi quidem Visa est confirmari, primum quod eiusmodi supplementum alii quoque desideravissent, deinde quod mea desideratae oppositioni magis mihi apta videretur magisque placeret, quam illa I sint. Vers. 5: Plutarchus, quem secutus est Ursinus, Πληνίδας, cod. Pal. et ed. Iens. Ἐλικωνιδας, quod
nomen Musarum PropPium omnes merito receperunt.
Vors. 6i Nomen Αασκυλεω, quod in codd. legitur in cod. Vat. δροσκόλεω), valde molestum est, quum Dascylus vel Dascyles non tyrannus suerit, sed pater Gygis tyranni, ipse privatus. Rcishius quidem sine omni dubitatione ,,Dascylum et Gygem, hunc filium, illum patrem, reges Lydiae ex Herodoto notos a pellat. Herodoti verba I. 8. Dascylum aperte docent
68쪽
FRAGMENTUM XI. non regem su7sso; et si verum esset, quod Iacobsius
dicit qui doctam hanc - Λασκυλεω - lectionem non putat sollicitandam), Dascylum non tyrannum quidem, sed tamen ex primoribus Lydius viris suisse: ipsi responderem Das cylum ex primoribus quidem Ludiae viris fuisse, non tamen tyrannum. CL Benti. ad Hor. Od. II. 17. P. I 3a. Aut recipienda est Bentleii coniectura Κανδαυλε or fortasse librarius duplicem syli ham καν, quae est etiam in verbo θῆκαν, levi quadam
incuria semel tantum expressit, unde unum Vocabulum
θῆκανδαολε- ortum est, quo postea disiuncto facillimetieri potuit, ut altera pars δαυλεω interiectis litteris
σκ in δασκυλεω abiret; aut quod invitus secerim. statuere debemus, ipsum poetam nescio quo errore deceptum Dascyli ct CandauIis nomina confudisse. fortasse quae modo filii essent, ea transtulisse in patrem, quum non cogitaVerit patrem non fuisse tyraD-num. - Pro μειζονα in Plui. κρεισσονα: illud magis aptum videtur ad significandam vitae selicitatem, quae in divitiis vel summis minime posita est. De Candaulis et Gygis tyrannorum divitiis omnia nota sunt ex Herodoto. Gygis diuitiac veteribus in proverbio erant: cs. Creuet. ad Antiquiss. Histori lagg. p. goa; de correpta priori syll. linius nominis Bonti. ad Ilor.
l. l. et quae supra ad v. 3. Voe. καλα monuimus.
69쪽
τουτον δολοι - sequitur ipsum epigramma, quod ante Casauboni operam ei navatam legebatur vel maxime depravatum: in libris isomnia - haec sunt Casa boni verba - issio mendis deformata sunt, ut magnis consoribus qui antea in hac parte operam posuerunt, animus desuerit eorum emendationem aggrediendi Casauboni cura demum adeo emendatum est, ut aposterioribus in universum intelligi posset iisque via monstrata esset, qua pergerent, ut Vitia quae a Casauhono relicta erant - non enim omnia possumus omnes - magis magisque deminuerentur. Haud inutialem in eo emendando laborem postea collocaruntia obsius ad Brunch. Anal. T. I. P. II. p. 244, et ScWelyhaeuserus ad Athen. l. l. Vide inprimis quae de hoe epigrammate supra monuimus Litt. E.; ibi enim plura
dicenda fuerunt, quae nisi dubitatio de nomine ea minis tollenda suisset, ad hunC usque locum reservaSsem. Vers. I: quidquid statueris de ipsius carminis natura, hic versus in libb. ab initio certe corruptus eStet Omnino enim desideratur obiectum, accusativus, ut habeas, quo verbum ξλασαν possis referre; etiamsi antea Diuitiam by Corale
70쪽
FRAGMENTUM XI. de Boeoto iam sermo fuisset, pronomen tamen αυτον
aut simile aliquid ad verb. ηλασαν addi debebat; quum vero reliqua in hoc disticho haud dubie sana videantur, medicina opus est uni vocabulo ως. Casa onus hanc dissicultatem duobus verbis mutatis expedire conatus est: cogitavit de Agathocle quodam ut hie ronica in patriam redeunte, atque pro coς scripsit cυς, εισω pro εςω, quod Prorsus infeliciter factum esse posteriores omnes intellexerunt. Sed videtur hoc esse virorum maxime ingeniosorum, ut multa elegantissime doctissimeque emendent, nonnulla etiam Pessime Co rumpant. De Boeoto exule agitur, quem Agathocles Siciliae tyrannus ex patria eiecerat, viro tum generis
nobilitate, tum hospitalitate et ingenio excellente. Daleca1npius coniecit ον ὁ Iacobs. τονδ', Schweigh. dicit, opoteras et oἴς coniectare . Equidem non du-hito quin legendum sit oν γ, quod fortasse parum distincte expressum - ονγ' - sacillime legi et postea scribi potuit ως ; item in V. q. pronom. ος in ins. abiit in particulam ως; particula ori mixtam h. l. habet
notionem, es. lig. XII. 2I.: videtur enim esse partim non aperte indicantis, partim miserantis, sortasse etiam illam oppositionem spectantis, quae est in Versu CB minis extremo; post πατριδος deinde commate interpungendum erit. Sensus hic est: quem quidem Agathocles patria expulit, hic vir erat ete. , initium ab epigrammate minus alienum; es. Iacobs. Anth. in indie. epigrr. - Pro Ἀγαθοκλειος recte Iacobs. Ἀγαθοκλῆος;