장음표시 사용
171쪽
Loqui& tacere per se res sunt indifferentes,
nec bonae scilicet nec malae sed intentioneri modo loquentis, vel bonum est loqui vel malum. Quod apicias non ignorans. a inquit mitae iis bis, iustio e contra ultus Abib merberabitur, C mors cr
Virtutem primam es puta compescere linguatu
Iroximus iste Deo qui scit ratione tacere. Quasi dicati oportunitas in tacendo loquendo captanda Mooseruanda est quia quemadmodumsermo oportunus dicente sapiente ei optimπσοῦ, bis iosicri oportuna .rationabilis taciturnitas commendatur adeo mistultus, si tacuerit piens putabitur. Prou. ij. Quemadmodum igitur sermo alius ei bonus&utilis alius vero malus Minutilis itavi taciturnitas, mala est enim eius taciturnitas inquit Cassianus , , . . qui contra tiatrem, rancorem quendam in cord Hi . monast suo concepit sitque silentium eius non Ompm Gq. 27. hionis nec humilitatis vllius sed stapet blaeis indignationis iudicium Siletium enim istud, inquit,tra plenum virilentumque inuod ob hoc tantum concipitur ut aduersus fratrem rancor taciturnitate seruatus protelari diutius possit, non ut ex eo virtus humilitatis ac patientia praebeatur Bonum autem itile silentium commendat nobis scrip tura,&sancti patres multipliciter imprimis hic sanctus Benedictus, quod nimirum seruatur virtu
tis amore. Nam cultus iustitiae s inquit Esaias
172쪽
Species Dis euacitatis. tacob. sis D. IOANNic CRAEs BEE T silentium securatas inrue insempiternum. De quo silenti praesidio sic exclamat sanctus Ambrosius: O validum scutum circumspectie muta tionis silentium 3 faelicissimum stabilitatis sundamentum, in quo si quis potuerit stare , lubricum verbi timere non possit Multi enim etiam stabili corde firmati incauti tamen sermonis fluctuantis errore saepe ceciderunt. Bonam hanc taciturnitatem indicat metus Benedictus resigiosis usque adeo utilem immo necellariam, ut constituat hic discipulis etiam persectis nedum nouiti; ct insipientibus' raram loquendi licentiam eue concedendam. Quia inquit, ta laptum est , in multiloquio non effugies peccatum , quam multis autem viiijs etaenis lingua sordeat, quae silenti antidoto curantur ostendit sanctiis Pater noster Bernardus: De lingua, inquit, qui nescit quam multum inquinauerit nos per vaniloquia isendacia, per detractiones Madu lationes , per verba malitiaris iactantiae 3 pro his omnibus necellaria est hydria quinta, silentium scilicet , custos religionis in quo est fortitudo nostra. Et iterum: In hydria silenti purificamur a peccatis , quae verbositate contrahimus. Huius viti sunt octo species. Est
enim verbum stultum, vanun , mendax, otiosam, dolosum, maledicum, impudicum excusatorium. Quae nimirum pestis de loquacitate nascitur. Et per silenti censuram aut euertitur funditus, aut certe ne multum noceat, reprimitur. Et Diuus Iacobus in canonica sua epistola , linguae malum exaggerans dicit linguam esse quidem ignem modicum, qui camen magnam
173쪽
stituitur in membris non, is qu. maculat totum corpus inflammat rotam natiuitatis nostrae instammata a gehenna, c. Lingua inflammatari diabolo gehennae ministro totum vitae humanae cursem a prima aetate usque ad obitum , inutilem reddit , imbraestruitis flammis culpae incendit. Cum ergo testimonio diuinae scripturae constet tot tantaque eis mala linguae , quis non videat quam necessari religiosis, qui ex vi professionis suae debent non solum omne pecca myn sellicit fugere , sed etiam ad perfectionem virtutis semper contendere lex arctissifin silentii imponitur Decet, inquam, religioses silentium colere, nec linguam loquacitatis contagij inquinare , qui nimirum os suum diuinis laudibus consecrauerunt, qui selmos decantica spiritualia perpetuo in ore habent , qui quotidie in conspectu Angelorum Deo psallunt, qui semper adsistunt dominatori caeli de terrae , qui os uniuersae Ecclesiae a sancto Ber- nardo diciantur, propterea quod Ecclesia, hoc est, multitudo fidelium per eos , pro beneficijs accipiendis Deum orat, pro acceptis , laudes semper canit gratias agit: neque enim speciosa laus est in ore peccatoris. Quam autem de deceat, iniquum sit hominem Christianum multomagis religiosum os suum coinquinare viiij linguae, luculenter expressit sanctus Iacobus Apostolus. In iis inquit benedicimus Deum P patrem , in ipse maledicimus homines , . . ad similitudinem Dei facti sunt. Ex iis, .re pr/cedit beηsdictio o maledictio. Non oportet
174쪽
rues D. IO AN Nis DB E E CAEfaires mei Vec laseramnquid vi de eodem fora inem at Alcm G amaram aquam nunqui potiai fratres meiscus i 2facere,aut mitissicus sic neques sadulcempntcn facere aquam. Quasi dicat, ab urdum est&nimis inconueniens omnique ratione alienum ut num idemque ouistianae linguae membrum seruiat rebus adco sibi repugnantibus contrarijs liter se, nunc Deo benedicat claude Nn proximo maledicat detrahat, ut nunc pialmos de vitet nunc ludi clavi impudica medi- tetur tr istet Quaartiun autem loquacitas animum religiosi rubet, Ma recto suo staturi conditione dimoueat, egregie ostendit S. Betnardus:
s. m. d. gingu sinquit modicum membrum ost , sed nisi
triplici cu Caueas,magnum malum. Tenuis est, nata,aptiss mum vacua dis cordibus instrumentum,sicut mul- torum iiii hi inter vos coicientias arbitror attestari, nisi forta omnes tam persecti sumus ut nunquam nobis post longas confabulationes inuenta sit mens quodammodo vacua meditatio nunquam deuota,sicca magis affecti , lolocaustum orationis non adeo pingue propic verba siue illae diximus, siue etiam quae audiuimus , verba tamen.: h,j iso MC unctus crnardus Silentium igitur seruire --. debet deuota orationi,attentae meditationi,&ὰe,tiiri aesti contemplationi. Ad hoc institutum est Miseria
uatur ut religiosiis ore tacito, mete .cogitatione Deo loquatur, Deo vniaturi iungatur. Fuge
iniae s. quippe silentium inquit Bernardus ab omni
strepitu cularium perpetua quies,cogit coelestia meditati Haec enim altera regularis silenti ratio fructus est, ne animus locutione distrahatur varii cogitationibus disiciatus a Deo diuinis impediatur. Ideo enim Iulianus vir quida diuinus
175쪽
CO, ME . IN CAP. 6. REG. II sermonem etiam in via cum socio suo Iacobo Historia σα vitabat ut refert L. Theodoretus Is Iacobus -- . quit cum esset magno seni ad solitudinem viae comes sequebatur eminus. Non sinebat enim magistet eum propius accedere ne occasio disserendi ex eo sumeretur sermo autem abstraheret mentem a Dei contemplatione. Ob hanc quoque animi in Deo constantiam abstinere voluit S. Bernardus in festo natiuitatis D. Virginis Mariae, non
tum linguam a loquendo, sed etiam manum a scri h TVbendo iudicans nimirum Verum ac Deo gratum a ctissim, religiosi silentium, non tam in linguae continentia, in Mo quam in mentis quiete cin sermocinatione cum riuitatis Deo consistere. Immo vanum elle sit lentium oris ubi strepitus cogitationum saecularium toleratur in corde. Iam inquit, ad tuas litteras breuiter pro tempore respondendum est quae cum mihi in maia si nus venerunt, natalis dominae nostrae dies festus eluxerat cuius me totum iure sibi deuotio vendicans,nihil aliud cogitare sinebat. Et idem Bernardus,ad gerium canonicum regularem .Quando
inquit suum tempus silentium habebit Milo,
etiam sacros dies quadragesimae nostra sibi vendicat confabulatio Eaque ipsa tanto occupatior' to laboriosior dum non quidem praesentes alterutrum dicere leuiter valemus quae volumus sed absentibus necesse est, nobis inuicem diligenter dictare quae vel petimus ab inuicem vel petimur Dum ergo absens cogito, dicto, scriptito
mittoque quod taesens legas, rogo ubi otium, 'bi silenti, quiesὶ sed haec inquies omnia facere potest
in silentio, mirum si ex sententia hoc respondeas. Quantus enim tumultus in mente dictantium, ubi
multitudo perstrepit dictionum, ubi orationum
176쪽
is D. IOANNI CRAEI BEECT. varietas diuersitas sententiarum concurrit; ubi sepe respuitur quod occurrit, requiritur quod excidit , ubi quid pulchi ius secun- dum litterari, quid consequentius secundum sententiam, quid planius propter intelligentiam, quid utilius ad conscientiam , cui denique vel post vel ante ponatur , intentissitne attendatur, multaque alia quae a doctis in huiusinodi curiosius obseruantur. Et tu mihi dices, in hoc esse quietem tu hoc etiamsi lingua sileat , silentium nominabisu Haec ibi Bernardus. Qui eundem gerium dehortans ab adumbrato illo silentio, quod in blius linguae otio consistit, &adhortans ad verum silentium quod in cordis s.3o tranquillitate est, iterum sic scribitri laboramus quidem uterque ad alterum scriptitando , alterius fatiganturis nunti ad alterum scripta potatando: sed numquid spiritus grauantur amando Cestent igitur quae osque labore non possunt actitari .illud frequentetur quod quanto attentius satagitur : tanto minus constat laborati Quiescant inquam a dictando ingenia , labia lconfabulando, a scribendo digiti, a discurrendo nuntij non autem quiescant corda die ac noctu meditari in lege domini, quae est charitas. A quo negotio quanto quietiores sumus, tanto minus quiescimus: quantoque occupatiores sumus in iulo, tantonos quietiores sentimus ex illo. Haec fi-lsi illa dormitio est, qua se sepit gloriatur spon-
c., L si in cantico: Ego inquit dormi crior meum mi-,iat. Quasi dicat, quiesco a strepituri agitati ne temporalium cogitationum, d cor meum vi gilat in rerum spiritualium contemplatione. Istud silentium est negotiosum, non otiosum. Da Ctio .
177쪽
COMMEN IN CAP. . REG. II 'se autem silentio sic sese Deo accuset D. Bernat Indus: In silentio, inquit, etiam fui otiosus quod
est maximum peccatum, In silentio namque ne-enta
modebet esse otiosus, ut in eodem otio Vtilita quam nium. tem non cogitet proximi nec sic actuoses, ut contemplationem non requirat Dei. Si pro otios verbo inquit Ambrosius reddemus ratio Lib. r. . nem, videamus ne & reddamus pro otioso silentio. Est enim magnum negotiosiam silentium, Vterat Suannae, quae plus egit tacendo, quam si si meste locuta. Tacendo enim apud homines, o in I
cuta est Deo, nec ullum maius iudicium castit iis inuenit, quam silentium Conscientia loque batur, ubi vox non audiebatur, nec quaerebat pro se hominum iudicium, quae habebat domini testimonium Ab illo igitur volebat absolui, quem sciebat nullo modo post falli. Et D. Bernardus Σ Σ' Est, inquit, fructuosum, negotiosum silen
tium. Tacendo enim apud homines, melius lO- σὸν -- quimur Deo. Multae enim contemplationes sunt, ut lationis.
quibus anima deuota tacendo mirabiliter pascitur, nuria quidem de Deo cogitatin sanctis Angeli eius , atque de immarcescibili corona aeternae beatitudinis, nunc ver de versutus dia boli, de peccatis suis, de hora mortis, de poena inserni, de die tremendo iudicis , nunc det profunditate diuinarum scripturarum , de natura virtutum , de compositione bonorum morum. Quam gloriosiam tale lentium ubi eloquia Dei, eloquia casta ' Haec ibi. Hoc negotiosiim, utile silentium est, quo cum lingua tacet, spiritus cum Deo loquitur , diuina: salutaria meditatur. Contra otiosum silentium
178쪽
isso D. IOANNI CRA ES 1 Ex CK us otio tium est,cum ut inquit pastor Abbas homo vide.
siis ita tur ore tacere,cor autem eius alios condemnat,aut
noxia aut vana versat, nunquid impetuosum istud silentium suo quodam modo exercebat Publius Scipio Asticanus qui dicebat referente Cicerone Lib. I nunquam se minus otiosum este,quam quum oti sus nec minus solum , quam cum solus elliet, iani mirum quo liberior expeditior ab occupatione Mexercitio corporali, ab hominum turbaseiunctior,eo attentior in propositi,Martis suae in quisitionea inuestigatione erat. Illud lentium Se m. qm 'in ctus pater noster Bernardus custodem in imum. Vocat religionis, is quo ei Pinquit 'ortitudo ibi. sy nostra. Hoc matrem Sc custodem virtutum di cit. Sicut enim thesaurus pretiosus tute sub claustri custodia seruatur , auulso autem claustro diripitur: ita religio monastica optime secureser uarii munimine silentii, mus neglectu perit: con essest. Qui eniin inquit D. Iacobus putuisere-
c se mimiis anae, reliDo. Virtutum item matre interempta quae diuo Bernardo silentium est) quae spes prolis nutrice sublata quae cducandae lis exocclui, quemadmodum igitur pomum putamine suo munitum de vestitum conseruatur, illo autem ibraso corrumpiturri putrefit: sta monastica religio taciturnitate viget, multiloquio dissipaturo perit. Hanc igitur nos religioli sancte colamus, tanquam rem preciosissimam nobisiaque commendacissimam diligenter custodiamus. - Hoc enim nomine magnifice laudat S. Bernardus .ia rengiose sanctiaciunt,quod non contenti pristis his ab . noriden in modo addiderant aliquid ad priorum si- i lenti regulam Quheret forte hic aliquis quis sit
179쪽
COMMENT IN CAP. VI. R xc Et communis modus silenti secundum regulam S. Benedicti non enim perpetuum silentium indicit, qui raram loquedi licetiam concedit. Respo Regula ea.dendum videtur, lentium inmensa, post com 3 4 4..pletorium, horis incompetentibus, hoc est, tam-pore lectioni sacrae, per manuum deputato stricte seruandum. Et de his temporibus intelli gendum videtur quod dicit S. Benedictus. bonista aedificationum eloquiys propter tacitu tatem. Hoc est, propter taciturnitatis legem in regula positamin praescriptam, monacho esse tacendum . Si ipsam regulam bene inspiciamus, parum admodutemporis lectioni concedςndum videbitur nam regulae authoritas Cut patet cap. 8. omnesei ζtempus ab osticio diuino vacuum, aut sacrae lectioni destinat, aut operi manuum, quibus taciturnitas adesse debet. Nam ut de lectione tacea)de silentio inter oporandum tale exemplum Clarc uallis prodit vera historia In Claraualle plena
hominibus nemini otiosum esse licebat,omnibus laborantibus,& singulis circa iniuncta occupatis: media die mediet noctis stlentium a superuenien Ρμ sit istibus inueniebatur, praeter laborum sonitus, vel 'I ' 'asi fratres in laudibus Dei occuparentur. Porrbsi lentii plius ordori fama tantam etiam apud saeculares homjnes superuenientes sui faciebat reuerentiam , t apsi non dicam prava otiosa, sed aliquid etiam quod ad rem non attineret, ibi loqui vere letur. Omnes ibi etiam in multitudine solitari ierant. Vallem namque illam plenam hominibus ordinis ratione charitas ordinata singulis solitaria faciebat quia sicut unus homo inordinatus, etiam cum solus est, ipse sibi turba est
180쪽
ror IOANNI CRAT IRE E ex multitudine hominum ordinata, solitudinem
cordis sui singulis ordo ipse defendebat. Quam sane laudabilem silenti disciplinam, S. Pater Benedictus, Beria ardus ab AEgypti Monachis hausille nobis propinasse videntur. De quibus
sic Cassianus: Finitis,inquit, Psalmis"idia-I1bis. sis na congregatione absoluta nullus eorum vel ad yi L .i . modicum sustinere, aut sermocinari audet eum Norabit alter, sed ne per totum quidem diei spatium e Puigiosum cella sua progredi, aut deserere opus, quod in ea, opus est exercere praesumit, nisi forte cum fuerint ad ostietum necessari cuiusque operis euocati. Quod ita explent foras egressi, ut nulla inter illos sermocinatio penitus conseratur . Sed sic unus quisque opus exequitur iniunctum, ut Psalmum vel scripturam quamlibet memoriter recensendo, non solum conspirationi noxiae, vel consilijs piauis, sed nec otiosis quidem colloquij vllam
copiam vel tempus impertiat oris pariteri cordis ossicio in meditaticliae spirital Hugiter occupato. Summa namque obseruantia custoditur ne quisquam cum alio, ac praecipue iuniores, vel
. ad punctum temporis pariter substitisse, aut uspia
secessisse, vel manus suas in uice tenuisse depraehe- dantur,&c. Hanc guti regulari mensuram sile- iij, primi illi Monachi Patres nostri tenebant, qui diuini feruoris igne accensi non sollim linguam circumcidebant, sed seipsos totos in holocaustum libenter Deo offerebant, quibus, inqua, Philip. i. cum Apostolo vivere Christus erat,is mori lucrum. At nos, quibus avitus MantiqΗus ille seruor disciplinae vigor multum procli dolor refrixit &elanguit, praeclare rem gessis videbimur si morem .consuetudinem Monaste