장음표시 사용
261쪽
quidquid aliud quam debes neglecto eo quod de Dis plinabes, obtuleris. Deinde ad hanc distiplinam perti minet decens lonesta corporis compositio mode stari sedata membrorum ad ceremonias inflixio, sensuum maxime visus continentia. Vnde D. In doctrina Bernardus: In choro,inquit ne defigas oculos tuos β.βcrηβr i. longius ante te quam longe nrotenditur proceritas corporis tui , quia hoc multum impedit euagationes animi. Ad hanc disciplinam in psallentinu seruandam mandat laiactus Benedictus:si i Uentiam diuinae maiestatis cir sancIorum angelorum. Talis enim modestia morum grauitas, vocis strenuitas Manimi attentio decet nos religiolos in diuinis ossicijs in conspectu Dei; qui quamuis m-ni loco eculetur bonos malos, maxime tamen ad opus Dei estistentes. Licet enim inquit S. Ber ' nardus temper videamur, sed nunc scilicet tem Q. pore orationis etiam praesentamus, Mostendimus nos quasi facie ad aciem cum Deo loquentes. Quanta vero cum reuerentia itaquit Bernar G limo vidushquanto timore,quanta illuc humilitate acce atramus dere debet a palude sua procedens, & repes ranuncula vilis Qua tremebundus, qua lupplex, quam denique humilis & sollicitus,vi toto intentus animo maiestati gloriae, in praesentiaAngelorum, in concilio iustorum4 congregatione assistere poterit miser homunci, De praesentia angelorum praeter testimonia sacrae scriptura est doctrina fan ehorum Patrum . in primis lancti Bernardi di uuin ib.,Ecentis: Terribiliter metuendus est locus ter nis Barisa.
que scilicet orationis sanctae praedicationis )nec maior adesse credendus est numerus hominum quas angelorum . Ad cuius rei confirmationem cuidam fratri ordinis nostri Ci- stor-
262쪽
1 D. IOANNI CRA AsBEECTUb.d initi sterciensis talis vitio diuinitus ostes a fuit. Hic cum
ij. 'unnumquam in Cystercio uiiset raptus inspi-
ritu vidit quam deuote de reuerenter horas, fra Ei, iam tres ibidem domino decantarent. Vidit supra conuentum religiosorum,alium couentum sanctorum angelorum eodem ordine stantium,& fratrum deuotioni congratulantiu & quamuis fratres magna Coa me claritate fulgerent, maiore tamen angeli. O quam
vitai tali esses inquit Bernardus si spiritualibus oculis semel intueri posses,quomodo praeueniant principes coniuncti psallentibus in medio iuuencularui mpanistriarum. Videres proculdubio qua curas.δώ-ν bHMQV xxjudi intorsiunt cantantibus, adsistunt Abis is bis Orantibus, adsunt meditantibus, supersunt quies ..His centibus,prouidentibus atque procurantibus praesunt. Diligunt siquidem suos conciues supernae' testates,& pro ij qui haereditatem capiunt salutis,
solicite congaudent, confortant, instruunt, protegunt prouidentque. Omnes enim ipsi desiderant
aduentum nostrum, quoniam ipsi de nobis exspectant ciuitatis suae ruinas restaurari. Diligeter quaerunt, audiunt bona libenter de nobis , solliciti currunt medii inter nos Geu rostros gemitus fidelissime ad eum portantes , ipsiusque gratiam deuotissime ad nos reportantes. Non dedignabui tu esse sociinostri,quoniam facti sunt ministrino-
st AEII., ΦςΠῖς . Quod quisque psallebat, etiam minimam ι. syllabam quantumcumque negligenter prolatam, in scedulis diligenter excipiebant, sed diuerse mo- Ampius ob-do. Quidam enim scribebant auro, significantes seruentissimum in domini seruitio studium, &absolutam cordis intentionem,in his,quae psallebant. Quidam
263쪽
COMMEN IN CAP. I9. 1 c. Quidam argento, significates minorem seruorem, Exemplum puram tamen Iullentium deuotionem. Alij atramento signincantes continuum quendam bonae
voluntatis, sim in psallendo, licet non cum multa deuotione. Ali aqua,significantes eos qui vel sol nolentia pressi, vel vanis cogitationibus a se abducti aliquid sonare videbantur, sed cor coram longius abstractum voci prorsus non concordabat. Λlij nihil cribentes lamentabilem cordis duritiem redarguebant eorum,qui lethali somno voluntarie se dabant, aut vigiles ore tacito vanis de noxij cogitationibus non ex infirmitate, sed data opera vacabant. Doleo proinde inquit S. Bernardus ali Serm. Aquos vestrum graui in sacris vigilis deprimi som Caης. no,nec caeli ciues reuereri, sed in praesentia principum tamquam mortuos apparere, cum vestra ipsi alacritate permoti,vestris interesse solemnis desectentur. Vereor ne vestram desidiam quandoque abominantes,cum dedignatione recedant; incipiat unusquisque nostrum sertacum c tu dicere Deo: Longe fiet, ' notas in eos a me, posui runt me, abo da tr minationem sibi. Et illud: Elongani a ne amicum
proximum, O notos meos a miseria. Item: Zii iuxta mea . 37. erant e longe steterunt, e minasciebant qui quarcbatani/na meam. Pro certo enim, si sed nobis boni spiritus elongaverint,impetus malignorum quis sustinebit Dico ergo his,qui eiusmodi sunt:M VHcIV m m. squi opus Dei facit negligenter Dicit quoque non ego sed Dominus:Vtinam te calidum,aut frigidum in sucu . uenilsum, sed quia te tepidum inueni, incipiam te
Cuomere ex ore meo. Ea propter allicite principes
vestros cum statis ad orandum vel psallendum, state cum reuerentia Visciplina, gloriamini
quia angeli vestri quotidie vident faciem patris,ni-
264쪽
ra D. IOANNI CRArs B Ercrimitum missi in ministerium propter nos, mi haereditatem capimus salutis,deuotionem nostram insuperna serunt,i referunt gratiam.Vsurpemus Lficium,quorum sortimur consertium, ut in re infantium , de lactantium perficiatur laus. Dicamus
eis py lite Deo nostro allite. Atque audiamus eos vicissim respondentesci fallite regi nostro, fallite.
Laudem ergo cum caeli cantoribus in communi, dicentes,utpote ciues sanctorum, domestici Dei, villite sepienter. Psallit autem sapienter is, cuius mens voci concordat, hoc est, qui sicut lingua,&voce diuina volsiit, ita corde inuoluit qui animum vel in verba vel in sensum psalmodiae vel in psalliηdi cum intendit. Haec proinde est vera psallendi ratio sat et disciplina, quando mens voci consonat. Quod D. Benedictus hic indicans ait: Sic flemus adtollendum , it imbres nostru concorde moti nostra . AI PDἰ i q. recta enim morum disciplina valde alienum est, imb Deo iniurium, si vox laudem Dei sonet,mens autem aliud agat,dicentem Augustino cogitationes aliquando inclinantur Mauferunt te,& plerumque in oratione video corpia ibi iaceat, quaero ubi volitet animus. Modo si mecum loqueris, de subito auertere te ad seruum tuum,& diantie res me,no dico a quo aliquid petebas, sed ciun quo ex aequo loquebatis non mihi iniuriam factam de-De eratis' putarem Ecce quid facis quotidie Deo Et D Cy-
D mi' ' prianus Q lar egi itia est alienari, rapi ineptis
cogitationibus4 profanis, cum dominum deprecaris Quasi sit aliud quod magis debeas cogitare,
quam quod cum Deo loqueris Quomodo te audit i a Deo postulas,cu tu ipse temo audias Vis esto Deum memorem tui cum rogas quando tu ipse memor tui non iis Hoc est,ab hoste in totum non
265쪽
caueres Hoc est, quando oras Deum, maiestatem Dei negligentia orationis offendere; hoc est, vagitare oculis,& corde dormire,cum debeat Christia,nus, cum dormit oculis corde vigilare. Distinguit autem S. Thomas triplicem attentionem,ouς α α αβ orationi vocali potest adhiberi. Prima est ad verba, a rie in illis erretur. Secunda, qtia attenditur ad sensum verborum, ut mente percipiatur, M tactus illi applicetur: itavi pro versuum aententiarum. 2.
quae recitantur varietate, recItanti quoque alie trititurin dilatetur affectus, nunc gaudio, nunc compunctione, nunc fide in Deum; nunc charitate in Deum vel proximum. Tertia,qua attenditur ad si nem orationis scilicet Deum, Mad rem, pro qua oratur, qua,inquam,attenditur Deus, vel cum laude magnitudinis,maiestatis, persectae ipsius in seipso gloriae; vel cum laude & gratiarum 'ctione ς beneficijs nobis multipliciter collatis; vel cum supplicatione indulgentiae bel cum petitione atrii iij
gratiae ipsius.Atque haec ultima attentio est omnium maxim necestaria, quam etiam idiotae habere politat. Quae quandoque mentem tam profunde euehit in Deum , ut reliquarum actionum penitus obliviscatur. Ponit Caietanus quatuor at . tentionis modos,tertium modum a S. Thomano ia i
s uim distinguens in duos. Et dicit quod una istarum attentionum sussicit scilicet ad satisfaciendum ossicio horarum Nouit enim Deus angustia cordis humani, quod omnes attentiones simul capere non possit. Sed notandum hic est primam attentionem quae est ad verba non sufficere, nisi supposito animo, orandiri vacandi Deo, hoc est, nisi m- tendamus sacra illa verba recitare eo fine, ut illis Deum orςmus,laudemus,illa in Deum dirigendo; in in
266쪽
a D. IOANNI CRA EI BIECT& intendamus nihil profanum sponte animo voluere, quod attentionem necestiriam ad verba in reuerentiam in Deum excludat. Iste enim animua includit attentionem quandam saltem confusam ad Deum. Qui enim vult orare, hoc ipso censetur etiam velle attentionem, reuerentiam debitam C indor tis adhibere. Nam oratio est colloquium cum Deo,
petitio decentium a Deo: Colloquium autem petitio postulat attentionem saltem confusem ad eum,cum quo colloqueris, Ma quo petis de postulas ut verba ad ipsunt cum reuerentia dirigas. Qui igitur orationem vel horas inchoat, cum anImo ac proposito colendi laudandi, orandi Deum, sed inter orandum distrahitur inuitus, seu non aduertit Ie distrahi ab attentione , is ossicio satisfacit, nec peccat. Quod enim non est voluntarium, nec peccatum. Nec dici potest in hac oratione deeste attentionem 'uia etsi non sit actualis est tametayirtualis, quae sicut in omni alio opere, ita etiam in Cratione susticit. Censetur autem ibi esse virtualis attentio ratione propositi, ex quo illa oratio est in-
Auensio M choatari continuata Cum enim ex intentione at-pliciter in tente leuerenter orandi processerit, hoc propo-M situm censetur manere per totam orationem , nisi expressὸ vel implicite reuocatum suerit. Expresse reuocatur si expresse nolis attendere amplius. Implicite,si aduertens tuas distractiones,negligas m te reuocare. Tuc enim quod post hunc neglectunt recitas, non amplius sequitur ex primo illo proposito orandi attente, sed ex alio aduerso propositoicilicet negligenter agendi. Si tamen primum propositum reuocetur Minstauretur,manet per totam orationem, quae ex illo sequitur. Est autem perfectissimus niodus recitandi horas.
267쪽
De reuerentia orationis. CAPUT XX.
Si cum hominibus potentibus olumus abquid suggerere, non praesumimus nisi
cum humilitate , c reuerentia e quanto magis domino Deo uniuersorum cum omni humilitate o puritatis deuotione
supplicandum est non in multilo quio sed in puritate cordis et compuni hone ac murum nos exaudiri sitamm Et ideo breuis debet es c pura oratio,
nisi serte ex affectu lirationi diuinae
gratia protendatur. In conuentu tamen
omnino breuietur oratio, factorino a priore omnes paritersurgant.
REVERENTIA orationis G cognitione&consideratione diuinae maiestatis, ad quam oratio dirigitur,nascitur, de qua capite praecedenti adium est. Quod autem Deo uniuersorum cum r
humilitate,& deuota puritate seruinendum sup uduiplicandu sit, probat,S. Benedictus argumeto ducto tu Deo.
268쪽
ue, D. IOANNI CRAEs BERCT minore .Quia nemo prς sumit vel homine potentem, nisi cum reueretia alloqui ergo multo minus Deum. Vnde S. Basilius: Si quis iudicem suum videns, aut principem, & o cluens cum eo, non sibi credit licitum esse, vagari oculis, Maliorsum aspicere, dum ipsi loquitur: quanto magis,qui accedit ad Deum nusquam debet mouere oculos cordis, sed in Untiis esse in eum , qui scrutatur renes&corda Cum summa quoque humilitate, animi demissione Deus orandus est, nemo enim quamuis innocentissimus, egregie docet D. Gregorius Nyls oratione . in orationem Dominicam sit,debet ad orationem cum Deo loquuturus accedere quasi peccati expers, quia saltem liabet originale peccatum. Humilitas igitur
Orationem nostiam comitabitur , si erib consideremus,quales nos,qui tantam maiestatem oramus, sumus tam X creatione, quam ex culpa Pura est
oratio , qua petitur Deus, aut aliquid propter Deum Deum petit, qui petit aliquid diuinum
sint i . aut spirituale Cuiusmodi recenset Bernardus scilicet remissionem peccatorum , Spiritus sancti gratiam,virtutem, sapientiam,fidem Veritatem, iustitiam, humilitatem, patientiam, mansuetudinem, caetera spiritualia charismata quae qui quaesierit, cogitando vehementer affectauerit, haec secundum Deum est oratio, haec vere meretur audiri, ait Bernardus. Sint alia quae petuntur quoque a Deo, quae ut pura sit orati, propter Deum petenda fiant, ut est corporis sani- ὰὶ pecuma,caeterarumque rerum Huentia.Quae pure, secundum Deum petuntur, quando tantum petuntur, quantum necessitati nostrae seruitit ad honorem Dei, Danimarum salutem Deinde pura
269쪽
pura oratio requirit, ut animus orantis liber sit in expeditus ab extranearum cogitationum turba. Vnde Bernardus serm. O .in Cantica Moneo vos
dilectissimi pure diuinis semper interesse laudibus ut nihil aliud Deo psallatis Multiloquium intuli δε-
Oratione improbatur,quia apud Deum qui scruta quivi M si turrenes, corda, cui omnis voluntas loquitur,' '
nec voce nec verbis opus est , sed affecturi cordis desiderio Illa enim apud Deum validissima, 49 scacissima oratio est, nae in auribus sitae pietatis senat, sine sono sine strepitu verborum loquitur deuotu precantis affectum, xseruens cordis desiderium. Quod exemplo Moysis certum &compertum est, qui cum non verbis, sed cordis, contriti, humiliati deside ii Dominum rogaret, cito rationis suae effectiim sensit, diuinae misericordiae responsum accepit. Quid Lmas ait Exοc3ώDominus, id me loquere fibys Israel ut rosi fantur, c c. Ideo mominus errorem Ethnicorum in Oratione reprehendens,&corrigens, sic in Euan gelio in Orantes autem nolite multu loqui sicut Ethniciputant enim quod in multiloquio suo exaudiantur.
Nalite ergo silmitiri eissit enim pater vester quid opus sit mobis antequam petatis Ideo dici tri platini nata, ita Dominum non vel based desideri u pauperum exaudisse. Non igitur Deo sed nobis in oratione opus est verbis, ut nimiru certis quibus da precadisormulis foueatur,& continuetur oratio. Vnde sic De modis Hugo de S. Victore Homo inquit qui rogatur, or ηαperi rratione nostra docetur, ut sciat, quid veli mus,per supplicatione nostra pulsatur, ut annuat,
quod petimus. Sed in illa quae ad Deu fit oratione, narratio necessaria non est,nisi forte homo ad hoc narret, ut ipse suam petitionem melius intelligati Vtin
270쪽
ues D. IOANNI CRAEs BEE CX ut de per narrationem suam admonitus, quid petat consideret, ter considerationem petitionis litae
exercitatus deuotius oret. Sane quatum ad Deum
pertinet, sola supplicatio sufficit, quia Deus non necessie habet doceri ut sciat sed supplicandus est ιβ. iit. ad tannuat Absit igituri inquit D. Augusti: :us ab
trρ- oratione multa locutio, se/non desit multa pre-AU eat , si semens perseueret intenti, nam munt ' tam loqui in orando, est rem necessariam superfui agere verbisci multum autem precari est ad eum, queIn precamur, diuturnari pia cordis excitatione pulsare. Nam plerumque hoc negotium plus gemitibus quam sermonibus agitur, plus fletu qu*m affatu. Breuis quoque oratio commenda. tu propter humanam infirmitatem. Quia enim illa intentio animi,& lacrymarum compunctio,quae maxime in oratione requiritur, in plerisque breuis est, im momentanea; ideo vult S. Benedictus, ut orationes quae praescribuntur, imponuntur Conventui, siue Canonica illae sint, Mordinariae, siue extraordinaria ob certam aliquam caussam institutae, breues sint, factoque signo a praeside omnes pariter surgant,4 exeant templo, nisi qui forte ex affectu inspitationis diuinae orationem
continuare voluit. Debent enim orationes quae communitati imperantur communiter aguntur,ipsi communitati accommodarii conuenire. In communitate autem non omnes spiritu aeque
feruent, sed quidam tepentin anguent, quibus longae orationes noxia: torporis causi forent, Zik. vii insinuat Cassianus. Ideo communes preces 'si φρ δ' breues esse debent ad ingenium infirmorum sprq- sertim cum deuotioribus de feruentioribus silo