장음표시 사용
231쪽
volui finem nostriini diemque nostrae moriis incognitum esse, ut dum ignoratur, semper Proxiinus esse credatur. Praeterea flut lilia, quae boni verique aberratio est, sapientiae, quae maxime sacrae illeologiae convenit, adversatur atque repugnat astrologia vero, ut ostendimus, summa stultilia et allax et vana est ergo dicere, ipsam non adversari theologiae error.
Castigatio decimi erroris. Illud quoque apostolicum invisibilia dei per ea, quae saeta
sunt, intellecta conspisiuntur, Ionge alio quam ad hilcimentum astrologiae et quidem ad lio apud doctores spectare constar, quia secundia in consuetudinem merae scripturae spiritualia sub sensibilibiis et corporalium rerum guris aut symbolice i. e.
aenigmatice nobis proponuntur, sicut illud vidi dominum sedentem, exemplo potest esse eo, quod positio, quas orporalium est, imo et omnis limitatio praedicamentalia deo, utpote principio
totius esse omnium generum, nee per se, nec reductive convenit;
quia autem inter sensibiles atque corporales essectus spiritualior omnibus atque notior lux videtur, in quantum visus, qui luce
lectivam cognitionem iuvat, ideo ad invisibilia de eonspicienda
iuvamentum lucis plus aliis Israeliis abutur. Lux raeterea qualitas activa coelestium, sicut calor et frigus, elemoniorum existens promovet atque reducit hominem in exspectationem altioris lucis, quam deus optimus maxiimisque iis, qui posthabitis detestatisque ut vanis atque salsis astrologigationibus et id lolatriae tenebris sese purgato animo divinae luci commendant osseruntque et in eius praesidio ac direction cunctas unctiones suas sub quavis constellatione, qliod est in nomine domini agere, aggrediuntur, in Praemium reservat. Igitur Per hanc divinam et insallibilem evitatem minus stabilitur error, salsitas, inscitia atque figmentum astrologoriam. Castigatio unde uini erroris. De sanctissimo Avio propliet nihil est, quod pro suo fulcimento sallax astrologus Oxspectet inepta enim frivola atque omnino temeraria videtur, quam per id coeli enarrant gloriam dei, probationem contendit; porro verbum enarrant apud eos, qui coelos dicunt animatos, proprio accipitur coeli enim hoc
232쪽
modo in suo iustificationis initio deum maximum optimumque laude quidem non vocali, sed mentali et laudabant et gloriscabant, quam tamen capere atque comprehendere et per eam de suturis contingentibus prognosticare homines non possunt, licet etiam hoc modo ad angelos possit reserri, quorum ministerio coeli moveri dicuntur, sed in idem redira est secundum vero
mentem eorum, qui coelos inanimatos credunt, verbum enarrant figuralivo et, ut ita dixerim, materialiter, prout coeli materia divinae laudis sunt, subauditur; sed neque hoc quippiam pro a trologis facit, quia per hunc modum etiam aliae creaturae inanimatas, licet principalius et quodam modo excellensius coelum propter lucem deum laudare dicatur, non autem propter sui magnitudinem neque inoluum atque influentiarum varietatem, quod declarato contendit. Sicut enim in institutione gratuita nullus christianorum est iudicii et rationis compos, qui non sit aptus ad implenda divina praecepta, si volet, dei enim gratias ubique disrundii nec ab ipsis etiam exemptus, quae felicitati consequendae necessaria sunt, ita in institutione naturali, quae ad gratuitam ordinatur, nullus adeo in sapientia descit, quin coelestium operationem, Per quam in spiritualia promovetur, ossit percipere motus autem, magnitudo et influentia a multitudine vulgi minime, imo vix a consummatis imo philosopho comprehenduntur videnturque quodammodo humanam cognitionem excedere, quod de motu ex diversia opiniooibus hominum quibusdam per eccentricos atquHeplayclos, aliis per diversarum sphaerarum motu assiimentibus hunc seri liquid constabit idemquo similiter dumagnitudine patet, quia magnitudo motu et motus magnitudine mensuratur, i od etiam de influentia manifestissimum videtur, eum quod quaelibet eooslinatio influat possitque aeque incertum
sit, sicut ertum metum causam universalem motus et generationis esse. Ergo si logiam per illud coeli enarrant gloriam
Castigatio duodecimi error I S. PETRUS, A Liaco , alias Chamaracensis, Ponit astrologiam naturalem theologiam esse sed proseelo si illeologia naturalis poni iurPraeter eam, quae de separatis a maleria est, ut melaphysica, quae naturali lumina et humano gradu, hoc est ministeri sensu lim, ad deuin Promovet, de astrologia, quae a deo nec exorditur,
233쪽
nee in deum finit, sed ab HYLxo et AccocoDEN , id diei non debet nec unquam enim de deo, sed de astro aut coelo et quidem
setitio loquitur nihilque uspiam, quod ad cultum divinum in hac
vita et in alia ad visionem beatificam allinet, pertractat, sed ubique divino honori instar sui magistri divinatoris omnium allacissimi detrahens sublunaris mundi gubernationem et eorum, quae Penes nos aguntur, ordinationem surdis stellis et inanimalis astris concedit, dat et tribuit. Et revera qui sic astrologiam extollunt, ut eam theologiam appellare minus erubeant, maiestatem theologicam, cuius honoris immemores sunt, calumniose salis notant, imo plus ignominiae, dedecoris atque scandali quam honoris, Iaudis aut gloriae astrologiae inserunt; tanto enim in maiori nobilitatis gradu numquidque consistit, quanto magis suo Persectissimo et nobilissimo substat aer namque, uni luci subiicitur, Perfectior est et materia, quando formae substat sic et omnes scientiae philosophicae tanto nobiliores sunt, quanto magis ut ancillae, ut famulae et pedissequae sacris iteris, quae vera theologia est iuxta elogium misit ancillas vocare ad areem, Diagn Pere deservire so ostenderint quod sola astrologica superstitio sallax, vana atque supposilitia aspernari videtur, dum pari gradii cum sacris literis incedera et illis cognominem esse atque de iis,
qua ex sola dei potestate pendent, de sacramentis, religione, mente nostra et, quod turpissimum est, de mysteriis gratiae, quae nulli creaturae unquam probe cognita suere, stulta pra sumptione divinare non erubescit. Ergo astrologiam naturalem theologiam dicere, error. Castigatio tredecimi erroris. Deeet Postremo, imo videtur opportunum, ut ex Ρraediciis liquet, detestari astrologiam et fidei, veritatis et scientiae, quando quidem eius zelo II1ERONYMo auctore, mansuetiora studia quasi impietatis iubemur negligere, quando praeterea testando veritatein, ad quod divina praecepta nos obligant, errores, mendacia atque salsitates eo elo detestemur necessario oportet. Hic enini actus psalmographum comedit, excivit omnes recte philosophantes, qui etsi probe non cognoverant, plurimi lamen aestimabant nomenissum veritalis divinaeque religionis admodum venerantes aras, amicitiae veritatem, amicis voluti amiciorem, in singulis praeserentes, sapientiam et veritatem a religione uspiam separabant.
234쪽
1den veritatis elus sanctissimis Prioribus, quos lodia cel ladociores praecipuos habet, ΜBROSIO, HIERONYMO AUGUSTIIo, GREoonio persuasit, ut extra omnem controversiam christianis detestandam astrologiam paterne consulerent, a quortim
sanctissimis monitis nulla ommodital eogente non licet fidelibus discedere, nec iniuria, cum praesertim non liceat, ubi commoditas non parva suadet ii, inquam, viri persecti, qua
suere sanctimonia, ea, quae sunt Per se bona et aliquibus plurima adiumenta conserunt, nemini unquam prohibuere. Horum salutaria vestigia multi religiosi patres divino gelo inflam- mali imitantes, quae in dies contra astrologos ad Itonorem dei dicenda concipiunt, in declamationibus ad vulgum seri solitis
tacere non possunt. Ne sortilegiis atque divinationibus vacetis, inquiunt, ne coelestia corpora regere animas credatis, ne inde vel quavis occasione bona aut corporis, fortunae vel animi exspectabilis, dicenis deo optimo maximoque per IEREΜiΑΜ a signis coeli nolite metuere, quae gentes timent, quia leges populorum
vanae sunt, et clamante EsArA: annunciale, quae Ventiara sunt
in laturum, et sciemus, quod dii estis vos, et iterum praedicente, Chaldeos decipiendos esse a sua scientia superventuramque in ipsos calamitatem, quam expiare non poterunt. Quis igitur tam inam Dior salutis suae est, qui potius nugivendis astrologis mancipare velit fidem, quam deo non audire. Nolle igitur detestari asir logiam telo fidei et scientiae, error. Do valedictione. Quod si hac fraterna castigatione nostra laniae inscitiae auctor resipuerit, cum illi gratulabor, tum mihi, ut iubes, gaudebo. De titulo. Verum quia zelo veritatis moniti alabandici declaratorii si
rores per caduceatorem exclusimus, bellum ipsis denunciavimus et pro irili nostra non paucos instar fulminis prostravitariis, en P rare mihi non sum, quin etiam errores titulo quaestionis implicitos brevius lamen altingam, quando praesertim conclusionii in unius alteriusque nulla prorsus ad hunc connexio est, niilla cori cinnitas, nulla dexterilas, sed praeter omnem doctrinae speciem vel interpretationem veI terminorum declarationem quae fieri solei
invehend extrema libidine, quasi per capillos, quod aiunt, iunostri calumniam trahuntur. Verbum quoque currens, ut lia Di iligo by Ooste
235쪽
omitiam, quod secundum medicorum mentem quomindam sympto- malum ultro currentium est, morbo gallico fixo stanti atque quiescenti nimium ac longiorem plerumque moram facienti nequid quadrat. Et ne a principalior eo, quod mihi inesse dicit, calumniis salso irrogatis veluti territus distrahi videar, annotavi quoddam grammaticorum dogma non tam dignum annotatu, quam, multorum mala consuetudo aboIeretur, qui iam parilaulam praesenti tempori iungentes Plurimum orationem dehonestant. Latinius enim dicitur erras, balbulis, quam iam erras, iam halbutis quod tamen sat certo scio consuetudinis vilio em
Dasse, ideoque ut illegitimum grammaticis aedibus eiici velim.
In conclusione Peris. Quod vero in calce operis alabandici, si calumnias meruerit, emendam petit et si dissamatum verbum reperiatur, abradi desiderat, credo profecto neque vana des omnia non solum abradenda, sed delenda penitus et tanquam gymnasio vestro bonisque literis Prursus contraria vulcano tradenda sors, nec digna ut in auditorio vestro aut terantur, aut verba de iis unquam sant, latinitate vel potius garrulitate semota, cuius auctor neque est, neque nominibus, ut vos testes compello, tantum studuit. De nostro vero si opinione vestra, ut certe laturuit reor, minus erit id mihi persuadeo vos sapientissimos intellectis, quas scripsimus, Taiionibus et iustis defensionibus, quid radendum fuerit, optime iudicaturos, quando in hoc non solum mea, sed res vestra agitur, et quando profecto non fiducia eloquentiae, quae mihi admodum tenuis vel prorsus nulla est, sed quo veritatem atque humanissimos viros ac omnium literarum legitimos antistites, quique nobis sua opera consultum velle visi sunt, ab iniuria defenderem, provinciain hanc suscepi ideoque etiam ob Perperam exiliterque scripta, quae inter legendum occurrunt Plurima, minus embescam: qua vestro arbitrio ac iuro castiganda emendandaque et quaecunque in molertim scripturiis sum trado neque enim ea inentis hebetudine me quis existimet, ut ea amplissimo vestro iudicio auferri velim, imo paraliis sui semper, iitrepidus id subire. Commendo me semper excellentiis vestris, patribus e patronis meis. Finis.
236쪽
CIRCA POSITIONEM QUANDAM EXTRANEAM ET PUERILEM
237쪽
Ρarum strenuus lite pugil semper habitus est, armis qui alio
rum Propulsabat. Quem obtrectator meus ad scribendum concitavit eiusque opus titulo despecto ii cernitis inscribebat, Io-uANNES MEINARDUS , Ferrariensis, non conviciator, imo orator et medicus non spernendus palam dinoseitur. Sibi et ratione, animo quietiore, me responsurum comperietis et horum more et modestia apud nostros dispulandum antea credebam. Nunc denique, si conviciantem propulsare oportuerit, veniam dabitis milii etiam cuique, ut se tueatur, semper licuisse rem probe aestimans facile comprobabit.
238쪽
Αriis medicae peritis ubivis locorum Si N IsToms
uis ignorat, doctissimi viri, pro republieae maiores haud me
dioeres ontumelias pertulisse. Insignis ille ocRATE, AnisTo-PHAK blande eteque loquente toxico Periit -Ioquentiae et ipse pater, CicEno, persidissimo ab lioniine, Poemio ingrato, detruncatus est Revera, iatres, superborum semper amplissima audacia exstiterat. Nemo mirari debet, si et mihi, in re litteraria studiose frequentius decertanti, homines leviores adversa moliantur Negare non possum, Pro litterarum pertita disceptare oportere, verum admodum commendarem, reproborum dum malitia cohiberetur Qua denique tum lacessiius, tum Proinvocatus omnem praeter aequitatem ei honesti viri officium sim iniuria, palam est. suo me vertam, viri humaniores Conviciari velim, nemo persuadebit unquam abiectorum hunc morem semper cognovi. Contumeliam ferre flagitiosum repulo: essrena denique adversantis tam est ambitio, virtus nulla eam vincere queat livori edere, quam vilior nunc fieri, malim.
Agnoscita, Perperam et si plura confingantur, uiua tamen modestiore quo fieri poterit me responsurum comperietis. Cum forum more conviciis et prorsus alienis nusquam disputavi. Dum vero ex medicis, auctoritata et rationibus Produxerim, quemvis,
dum saltem medicinae studuerit, peritosve ea in arte super his audierit, alioquin alienum foret iudicium censorem ex animo deposco. Quam probe etiam exinde Gnviciator ille me infamav xit dinoscatis, supplico, preeor et oro. Illud inprimis comm nuisse veIim optime lector, alumniatorem illum plurima in moeonfinxiMe, ut aliorum a me bene dictorum dem labefactaro
P set quas nec a me dicta, nec litteris unquam mandala sunt, quae omnia ego, sicut impertinentia, consuli Praetereo. Disiligo by Ooste
239쪽
Consulatio coiissalorum . MARTINI MELLERSTADT
circa primam conclusionem. p. 179.)
Si verbis altercari unquam Placuisset, tecum revera ex aequo amplissime commentari deberem comperies autem eius non siim conditionis homo. Si absque ratione et auctoritate pediperam, quod asseris, quicquam posuerim, mea satis monstrat
positio id ipsum maxime, quod morbum epidimialem ab extri
seco supervenientem dixerim, quam alienum tibi visum, adeo, ut ex vario ordine non paucos attesteris. Quis non mirabitur Doctor medicus multos aliorum studiorum producit, suae artis tabe neminem. Hi prolaeto, eis velint, in medieinis utique diiudicabunt. Quod si ea, quae dixerim, tibi minus visa luerint, famosas medicorum sententias animes quietiori recipias, oro. Dixit namque iΜON IAmEusis, pariter eliam MATTHAEuSSxLvΛTicvs Epidimi graece superadveniens est; nam epidemonadvena. Immo et princeps ipse prima quarti s summa aegris tudinum advenientium dicebat eos, qui ex aeris alteratione accidunt, advenientes, quod est epissimicos. Nequo a Baino per mille octingentos quadraginta annos vel Prope supputare Pus tibi erat: nam longe propius amatiores et apud omnes recepit autores librum epidimiarum inscripserunt. Quos si tuo more
velis Praeterire, IOHANNEM ALEXANDnimis, quem omnis medic
rum schola observat, utique debuisses consideravisse ait tenim morbi communes, incogniti, supervenientes epidimici dicuntur. Anne ost num ille erat Ecce, quam digna exclamatio tua Nova, inquit, doctrina etc. Comperies, autoribus medicinae curatius quam tu insudaverim, neque meis tuo more coneeptibus usquam inhiare velim et si quam Plures
Producerem, nec quemque nominaverim, dices, aut utique sorte Praeter te cunctos oberrare. PRAXAGORA ad IcΑNDnum
et horuin opera, quas invisa sunt, quibus etiam ne argiat, quodcunqus dixeris, poteris, allegara consuevisti. De estilente ebri capitulum esse, nusquam mea scripta negant, sicut tu salso mihi obiicis. Insuper colicam aliquam pestilentialem esse, praeter omnem medicorum sententiam, dixisse criminaris: si sine ratione et auctoritate dixerim, verba VicENNAE Pesetissim monstrant, cum inquit colica et ileos accidunt secundum semilam accidentium aegritudinum pestilentialium advenienti im
240쪽
ei perveniunt de regione in regionem, de homili in hominoni. Ecce, quam probe me haec somniasse dixisti et revera docte proclamas: Trivolam ridiculam etc. Hac spuma verborum et aperiissimas peritorum sententias confundere toto aevo conabaris. ane autem colicam eodem capitulo comprehendi, sicut tu salso mihi impingis, nusquam mea scripta habuerunt, immo ab extra causam assignavi et curam diversam dicebam, licet, quomodo ad aliam possit reduci. Quam tu per exines ita dixerim rapis similitudinem, qua niteris rem frivolam omnibusque medicinae autoribus alienam more tuo ambagibus sucisque astruere, ex omni pario claudicat. Ah, deus Nonne hydrops et acuta febris, morbi diversi ex causa intrinseca et corporali dependent Colim autem, dum epidinatalis si magis per advenientem ab extra causam, ab alia dissert, similiter et bubo et oitior pestilentiale. Quapropter et satis extrane in medicinis rerum essentias et quidditates arguisti, cum medicus artifex sensitivus dicatur, magis ideoque accidentia rerum et morbos, quam quiddiiales attondere debeat. Hinc est adveniens ab extra, puta aeris qualitas venenosa, colicae, labris, leos, botho et mali si anci, aliorum
etiam morborum diversitatem iacit. Hoc etenim me semper in tendisse reputo, malum Dancum non in specie morbum unum, sed secundum diversitatem materierum et apostematum ad diversa debere
reduci, nec specifice alicubi comprehendi de quibus eo modo, quo
intendis, iudicas et scribis medicorum, non oratorum sententias exspecto. Beliquum, quo improbare conaris, salso me dixisse, febrem pestilentialem addere super aliam febrem qualitatem venenosam, arguis febris est calor naturalis, mutatus in igneum etc. id est, quidam calor, cum naturali factus extraneus, non corruptus omnino, uti tuo commento imperii inseruisti: nam iuxta illud Arinnois tertio colliget calor ille extraneus in febribus non est ille, qui est in corporibus mortuorum, immo aliquando potest corrigi et extraneum vincere et humores digerere, quare corruptus non est. Illa autem extraneitas, si adveniat ab extra, pestilenitalem aes et aliquid addit putr6dini, quae ab intra et a causa orporali procedit; quare rectissime ab extra et intra mulari potest et secutidum hoc diversimodo febris fieri et curari. Et si tu de crisi permutationis VIcΕΣ - XAM pro tuo sumis ingenio, aliqua colle creticet in paralysim aut arthrilicam, ob id AvicΕΝs nusquam intendit, quod colica