장음표시 사용
131쪽
3. Etia iii illa compositio in Deo hami obtinet, quae ex na
tura et ουπόστασι nascitur: quutii in ipso. utpote Spiritu necessario ac infinito, ἡποστασις quoque, eaque trina, ut inseri u S ostendetur, ad ejus essentiam necessario pertineat, et minime cum eadem tamquam accidens coiri tingatur. Si myleae itaque, ait C 3 r i ii iis A lex. , et in e ο myosita est illa omnium sup rc-ma natura , hyPostaseon quidem pro 'ri tatibus, et με'rsonarum ac nominum auferentiis allatata, et in X. t vilens Trinitatem, rρο-rumtamen unitate naturali, Pt omnimo tu identitat , ad unumquid iam concurrens, Dei uim irum uom seu Di r 'm : ita ut tu unoquoque tota intellisatur natura, uuae v m et u s μ ν op rietate, hypostati ea nimirum. IIanet enim unum quoilque ire, ut Dil est, unione eum a I iis natu rati, illa νυ ον u ρο ν Osa i a P n a tu sua natura ).- uernar diis: Pe r so via r u m yr oyr i e tales noualiua, quam P Urs Ua η, i νη usque non aliua, uuam urium Deum, una m a trinam substantia m, u N a m a i r in a m naturam, unam aininam et summam majestatem cesse )bsides Catholica eo usitetur. Numyra ergo, si μοtes, aut sine substantia Persona 8, uuar lysa surat; aut si ure per sonis μι ον r i- elates, ν uae ipsae sunt. Aut si uirii re quis conetur rρι personas a substantia, ret Proprietates a personis, nescio vusmo Trinitalis se μι οβteri cultorem possit, qui in tantam rerum numc-
rositat m eaecesserit 3. - Sed neque inde, quod tres in Deo sint
33i. De Trinit. l. β. c. . . n. I 6. c. η3 . l. I. . c. ra . n. 2έ. a. r. 985 S. ι. S. c. f. n. 2. e. η65 n. A. r. . Iurimin. t. a. c. νυ. u. L. T. R. c. 697 a. Et al. a.
Hilar. De Trinit. t. 8. n. 4I. OPP. T. 2. c. 2 3.
132쪽
perso ita , iii ipso sit compositio. Nalii tres personae dix illae se ademset simplicissima colis laiii Silii Sia lilia, umιm in tribus, iii ait S. εἰ regorius NaE., uirinitas c.st, ct tria imum, Ua, inquam, inqui6tra uirtuitus est, rri, ut musis νιν υ λries uicam, uua es iliri nitas est 3, Sitnt ille lion lii Si ire S diverSi uniuΝ, ejii Silenulue substantiae ex Standi modi necessarii, iiiii prout a Substantia non nisi ἐπίνοιis S parari, ita illi idem relative Sibi mutuo opponi, Sed paritera Se invicem r ipsa sejungi haud possunt. adeo ut igitur Deus sit necessario Palser ut Filius Pl Spiritu Ν Ν., non autem Deilue ex tribus componatur cluasi Sub Stantii A. n qu EX substantia et trihus ad se per accidens concurrentibus clxsistoridi modis. Hinc et Augustinus, uitam perSonam siue altera ideri non posse. dicit. Cum enim, inquit, unus D uM ricctur, Triuitas rii tur, Pater et Fi l iu s e t X pir i t us A. . - Iysius Filii risio tribuet nobis beatituat 11 M, et nihil inici est inter visionem lysius et risionem Patris ).4. Nes lite tandem in Deo compositio admitti potest, quae si ex genere ei di Torsentia; nam Deus, illii illi Gad naturam ac Sub Stantiam unus est, non genere aut Specie, Sed ii uni ero, Si Ex genere et Specie compositus aSSumeretur: in numerum erilium sit illorum detrali ureliir, a quihus Sola aliqua nola ad lentilia distingueretur: quod autem aperte tum cum ejus inlinita persecti.
De Trinit. Diul. 3. Opp. T. 5. P. I. p. 56. E.
133쪽
genitus inmerentia esse non potest 3. Hine et vocabula ens et spiritus nonnisi sensu et nitienti ac inii, roprio de Deo adhibentiir. iii pote qui ab omnibus entibus et spiritibus exsistentibus essentialiter disserat, adeo suo revera longo aliud sit, qnam quod et m-
qtie eras aut 'liticu inqlie spiritus. Eal, ropter ΝΝ. Patres, ut supra vidimus, Doum ουσίαν esse, si Scilicet Sensu consueto aCCipiatur, Negant, eliu filio Superes Sentialem ac super Suhstantialem adpellant Est itaque Deus omnis compositionis eXpers, SimpleX
atque ita simplicissi in iis, ut ei nihil comparari poSSit, quum, quidquid Deus non est, aliqua compositione Sallem, ut loquuntur, metaphysica et logica constet.
etc. tribuuntur: haec manifeste omnia sensu improprio ac metaphori eo accipienda sunt. Hic enim eAt mos N. Scriptiirae, ut de Deo humano modo loquatur, quo sese nostro rogitandi et loquendi modo ad commodet. Nam nos Aie tacti sumus, ut pro infirmitate nostra non possimus, quae puro spiritualia sunt, nisi sub involucro eorporali citiusdam imaginis conciper . Neque praeci Au ad litteram, i. e. non quoad assectum et interiorem animi motum, sed quoad enectum sumenda esse illa, quae in ΝΝ. Litteris de Deo affirmantur, de-
134쪽
niunstrant iam ea loca, in quibus aliquando Deus dicitur leo . ignis.
lux ), etc., alit ei alae δ , aculum et arma j tribuuntur, quae certo tigurate intelligenda esse, nemo sanus dissilebitur. Insuper Scriptura, ut omnem errandi occasionem amoveat, docet, quae materialia et corporea Deo tribuantur. minime sensu carnali accipienda esse.
Numquid, inquit Iob. oculi carnei tibi aeunt' aut, sicut ridet
homo, et tu ridebis )t Pariter assectus et passiones humanae procul a Deo Seri plura removet' . - Ηine magnitudo extensionis immensi latem Dei, situs immobilitatem, solii celsitudo majestalem, oculi scientiam, cui otii ni a palent' , manus polentiam, operationem' , aures henignitatem et misericordiam, os mandalum divinum, facies notitiam, qua innotescit, pedes ubique praesentem, ira poenam et vindictam, poenitentia peccati gravitatem et poenae ultricis severitatem signifieat'). Obsor v. 2. Quum Deus Spiritus purissimus sit: eum haud
in rebus externis quaeramus aut colamus, sed per res creatas ad Creatorem supersensualem aseendamus, cultumque ei verum ac spiritualem impendamus h ), ne similes simus audaeis illis, qui labiis quidem Deum honorabant, quorum cor tamen, ut Propheta etc h r i s t u s D o in i n u η iis exprobrant, longe ab eo aberat.
135쪽
Ex simplicitate Dei, quatenus ipsa omnem accidentem a D clionum vicissitudinem excludit, necessario fluit rius immutabilitas. Intelligitur autem sub immutabili late illa Dei por- sectio, q ua ip se idem Sempere St, ei in eo de ni Semper Statu permanet, omnino incapax, qui in melius vel de . terius verit queat. Hoc altributo itaque in Deo negalii romnis transitio de uno modo se habendi ad alium, tum respectu sui
ipsius, tum respectu rerum externarum quarumcumque, et priori intuitu tam quoad Dei substantiam quam quoad ejus in sinitam
scientiam et voluntatem persectissimam. Stoici, Deu ni mulationi obnoxium esse, cogitabant. Sosin lani autem in Deo mutationem, non quidem ratione substantiae. Aed decretorum admittunt, quum lia ecce a Dei natura distineta es sonentiant. Altamen utraque haec sententia salsa est, genuinam Dei notionem destruens. Quod
probatur auctoritale S. Scripturae, quae immutabilitatem Dei frequenti ac diserto testimonio commendat. Sic canit Psalmista illio ad naturam Dei generatim spectatam: Ipsi coeli et terra) peribu=nt, tu autem ye rmaue s t sicut v
stim ullum referascent: et sicut oportorium mutatiis eos, et mutabuntur. Tu autem idem ipse es, et anni tui non a sicient 3.
Id est interprete S. Chrysostomo et Theodoreio: Tu ero immobilem ha bses naturam, et mutatione longe praestantiorem. Quo ad Dei scientiam ait Sapiens: Et eum sit una sapientia ,
Omnia potest: et in se permanstras omnia innorat θ. - 0uoad voluntatem vero divinam legitur: Non est Deus quasi homo, ut mentia tu r: nec ut silius hominis, ut mutetur hebr. ut poenitentia aueatur). Dia it erso, et non faciet ν locutus est, et non implebit Porro: TriumPhalor in Israel non Parcri, et poenitudine non flectetur: nequE uim homo est, ut astat poenitentiam 3. - Εl: Esto Dominus, e I non mutor ). Omnia autem comprehendit . accibus his xerbis: Omne casum isti
136쪽
eis situdinis obumbratio ). Qiii in solite in . aiictore tu ue lucis, ac stliri sol tu esse, Sigili sica strat, ei im nulla iii liis rari vicissitudine, et Oli Actiritalis Ilersiritimi particula. iiii ne dicit.
H. Probatur id sex Traditione. ol quidem
a. cummuni SN. Patrum Aliffragio; nam tiΘ tilliis quidem est . qui veritati Catholica , tam clare in SS. Litteris sex pressae, ad Prs tur, Et tanti polius illam ad forat atque compro h l. Sic re. Deum immula hilem esse ex fide Ecclesiae uni ersali ostendunt, ut Origenes, qui ait: Sed Iudaeorum Christianorumque
cloetrina, quae Deum mutationis omnis rariationisque
a Pertem Prosit tur, quae suis ad D um yrestibus uicit: Tu autem idem es; quae Dei uictum hoc esse docet: Non mutor; hape inquam uoctrina imyia judiciatur Stoicis , quia ab rorum sociestate, qui aes D se impia sentiunt, abhor: et 3. Et Tertulli. anus: Cra terum Deum immutabit m et in formabilem cre
i te X. Firma atque immutabilis sup rnaturalis illa natura est, eo ast m v v e mouis se symper habens, Propriis semper ui sui tali bus a qualitor ah uudat ). - . Dan. Damas .: A lam cunas De iis) u e patibilis, nec fluxae naturae sit; vuωμe simPirae est, uel co myositus: certe nec Passionem, nec flu- in v m, reI in yeneranus, roI in creando subire potest' . - Arnobius: Dirinitas, quast immu i a b i lis pers rerat, nihil ius ae nee i dent i aliquia rincipit. me enim est hodie, vus a semper fuit 'in. - Augustinus: Est itaque bonum
εὶ De si . orth. I. I. c. S. Opp. T. I. P. I 33. Constiet. e. Serap. In Bibliora. mo. PP. Lugdun. T. 8. p. 200. c. I. D.
137쪽
sectione. Ita ε; regor. XJAS. ait, D uni ucvuν majorem, NU-vue minor m ac Ps sione rest subtractione fieri. Num quod in majus sit incrementum, tu insinito locum non hab i. Otiou . enim secundum naturam im 'atibile est, notionis, uua sit s evn-avm Mersementum, nou est ca 'ax' . - Sola uiri via natura
138쪽
Omnis con r μ ν xi O Ni AE et mutationis expers est: non enim est, au v usa mutatione utatur, cum in v vi rer sum non sit ea pax mali; a a tu rero, vuo a melius est, transmutari nequeat: nam nullum bonum est, propter v Nouin eam mutatio cadat: non enim rrpe ritur uuum bonum,
ad quo a transeat ) - Hi l ari u R. rationem ii raecellentem c im praesenti conjungens: Nihi ι enim in aeternam illam et perfectam naturam norum in ei ait: neque qui ita est, ut uuati η est, talis et sem Per sit, ne aliquando non idem sit, ρ ο test effie i aliv via aliua esse, quam sem p r
st. - Deus autem beatus atque perfectus profectu non eget, cui ni ι ἀν est: demutation non novus est, quiori sine caret. Ipse est ). Et A ligus lin v s: Iam illva ait 'nilite, quid rocatur serat . Nostis quia rocatur. - Est quoa rotatur, Pt Non solum roratur, Aou rfre est, incommutabile est: aem Pyr mavel, mutari νι scit, uulla eae Parte corrumpi
tur: nec proficit, quia verscctum est, nee d ficit, quia
b. Praeter testi in inium S S. Patrum lia hemiis totius P ccle. Siae vocem geli erat tu in Avito lorum decretis editam. Sanxit autem immitiabilialem I ui jam in Nicaeno Consessii primo, libi contra Λriunt, liii Filium Dei est eum dum Duum alterius a Pa.
tre conditionis et naturae esse docuerat, ac sic mutabilem secerat, doti nixit: Eos, qui uicunt: Erat aliquando, uuando Non yra , tr. - rPl mutabilem res convertibilem Filium Dei; renath matizat Catholieti set Apostolica Ecelesia . Et iterum postea in Con. Later an . I . Statuens: Firmitρr eredimus et simpliei- ρr eonsit mur, νυοα unus solus est rerus Deus, aeternus et im-mfrasus, om=ιωοtotis, incommu Iabilis .
C. Probatur idem tandem per ipsam rationem. Nam n. cum Deus Sit Sua natura ab Solute necesSarius, in quo nil sit accidens, nec esse possit: ituri non potest, ut ipse non sil aut alio modo sit, uti Psi; et ideo uisicod οὐ immutari prorsus nequii ' . Ut Duus mulari posset. deberet alius esse, ac eSt, i. e.
139쪽
deberet prius mutari. ut posset mutari, quod est absurdum. - Porro iis ii tantum quoad substantiam Deus millationi nulli est obnoxius, sed et quoad scientiam atque voluntatis decreta. quum b. Sil persectissimus, quo nihil melius dari aut excogitari potes i. omnis quippe inutatio si se stat in melius, sive in pejus, si e in aequat , i in persecti alieni involhil. Εle iii in si in melius Deus mularetur, non esset optimus: si in prius, desine rei essep rsectifiniti uis; si in aequale, non esset in iiiiiiiis, quia inlinito nihil par datur, aut luconstantiae esset Rullum Rrguendit A.
Ilinc in Deo iminii latio est omnino impossibilis, et quidem quoad substantiam et cognitionem dixi nam absoluta impossibilitate pii Sica, ei quoad decreta absoluta impossibilitat se phasica
Si iero Deus quoad suam si ibat alitiam mutari prorsus nequit: eo minus corrumpi aut perire potest, Seu Deus, quia e Si absolute immutabilis, est quoque absolute incorruptibilis. Unde et in SN. Litteris expresse αφθαρτος dicitur j, atque
beatus, et solus R. ae resum, μι Dominus dominaruit ιm rvuia solita habet immortalitate χιι, praedicatur' . quatenus Acilicet per se ac necessario immortalis est. et ab ipso solo entia finita immortalitatem nanciscuntur. - At lite C rillus Λl X.
inquit: Deus qui mρνι te omni superior est, a st Neratione Di cis Vr ιν tio ν e substa/ιtiam exemtam ac ratentiorem habρns, inritation iam omni praestiantior est' . - 4mbrosius: Non enim uiriditur unitus, nec scinditur et id o nec corru Pt Iacstibuitur, NHc a tuti ). - No ali alius: Et iaHO quia unum
simplexi est, aisso Iri non Polsest ). Observ. i. Immulabilitali non obstant, ut qui bii Adam an liquis haereticis μ) visum est, ui resperitioribus Pantheis lis etiam nunc
Videtur, neque creatio mundi, neque revelatio supernaturalis, neque i , nona. l. 23. I. Tini. o, IS-l6.
140쪽
ipsa incarnalio, neque ira, poenitentia, et aliae animi Inotioneη, quarum haud tu frequens mentio est in diri. Lilleris. Et enim quod ad creationem attinet: non mulatur idcirco Deus, quando, quod hactenus
nondum exstiterat, mundus aut res aliqua creatur. Rani reli nova, quae creatur, liaudquaquaui novum consilium seu novum voluntatis actum in Deo postulat, Aed optime cum voluntate aeterna, qua 1 eus vult, ut res externae suo tempore oriantur, componitur. Creavit itaque I eus mundum in tempore non novo consilio, neque nova Oluntate, sed consilio ac voluntate aeterna. Mutata efit creatura, Iioli mi
latus est Deus ipse. Quam rationum optime attigit Augustinus, refellens eos, qui contendebant, Deum aliter allectum fuisse, cum ab aeterno velut otiosus ab omni actione vacavit, ut aliter, eum subinde Opera tua est. Nobis, ait, fias non est credere, aliter Deum inici, Cum vacat, aliter, cum Ueratur: quia nec asci dicendus est, tamquam in ejus natura flat aliq&id, quoia ante non merit. - ιι itaque in ejus racationu cosiletur isnaria, uesidia, inertia; sicut nec in ejus Uere labor, conatus, industria. NOril quiescens vere, et vena quiescere. Potest au Utia norum, HON NO viam, Fea sempiternum ausi ibere consili iam; nec Poenitendo, quia Priu3 CeSεarerat, comit facere, quod non fecerat. Sed etsi prius c σε vit, et Posterius Ueratus eat, - hoc procul dubio, quou u. citur, priuου et posterius, in rebus prius non eae a is ι en Iibus, et posteritis eae si a te utibias fuit. In illo utilem non
ulteram Praecedentem altera subsequens mutarit, aut absititit ro- mutulem, seu nua Eauem viae semρ iter na et i m m ut ab i-ιi τοι uti tale reου, quas conuiuit, et ut prius non eNAcut, mit, quumdiu non fuerunt, eι ut posteriua essent, quando ESSE cυ me νυδιι l. - Ante omnia meminerimus, nou temporalibus quaai Guι- mi aut aut corporis motibus Ueriari Deum, sicut veratur homoret Anselus, seu aeternia atque incommuια hi tibia a et δι abi litius rationibus coaeterni sibi Verbi sui, et quodiam, ut itu uixerim, fotu al. flatu pariter coaeterni ci iritus aut Pulchre etiam in rem nostram scribit Ahae lardus. Cum dicimuου, inquit, Deum) aliquia facere, non aliquem in Oster δι-uo moιum illi inesse intellisimus: seu stis aevisiternuc το luntatis noriam alique m aisnsciamus effectum. - Ita etium