장음표시 사용
141쪽
post rei comPletionem, sicut ante, in eodem proposito divositionis consistens, ut ita id relit con letum, sicut ante voluerat complendiam. Sicut erso sol, cum eae calore ejus aliqua ealefleri contingit, nulla hinc in ipso, rei in calore ejus mutatio sit, quamvis res inde calefacta su mutata: ita nec Deus, cum aliqua ejus nora fuerit vivonere, ideo mutari uicendus est, quamvis nori Ueris rei mutationis rerum quaedam ipse ait causa rei auctor j. Hinc et illas
adpellatioties C r e a i or i A, Domini, etc. Deus non derii uni tui indor reatu ac litisivit, sed quum liu nece inde ab aeterno creaturus, vel potius creans esset, etiam ab aeterno Creator ac Dominus, etc. erat,
licet mulidus ab aeterno non sit conditus, uti noster Iudex est, et quidem pariter inde ab aeterno, quamvis nondum simus ab ipso judicati J. Insuper adpellatio iι es illae nonnisi σχέσεις externae sunt. quae Deo nullam persectione in important, ita ut, etiamsi statueretur. illas ad divinam substantiam accessisse, Deus per eas perseelior sa-clus diei haud posset, prout Λ ugus t in v a docet hisce verbis : Ous modo obtinebimus, nihil seeundum accidens dici Deum, nisi quia ipsius naturae nihil accidit, quo mutetur, ut ea aint accidentia relatira, quae cram aliqua mutatione rerum, de quibus dicuntur, accidunt. - Nummus cum dicitur pretium, relatire dicitiar, nec tamen mutatus eat, cum esse coepit pretium : neque cum dicitur Pi-ynus, et Et qua sunt similia. Si eryo nummus yotest nulla sui mutatione toties dici relatir , ut neque cum incipii uici, neque ciam sinit, aliquid in ejus naIura τρι forma, quia nummus est, mutationis Aut: quanto facilius de illa ineommulabili Dei substantia
debemus accipere, ut ita dicatur relatine aliquid ad creaturam, ni quamris ten oraliter incipiat diei, non tamen ipsi substantiae Dei accidisse aliquid intelligatur, sed illi creaturae, ad quam dicitur J. Aeque porro per Incarnationem Deus Ini inutatus est; quoniam mutatio in aliud fieri non potest, nisi esse desinat, quod prius suerat; ill incarnatione autem De ua sic assu insit nostra, ut non dimitteret sua. Verbum enim factum est homo per assumtionem humanitatis in unitatem personae, sustentando, perficiendo ac supplendo propriam
De Trinit. l. o. c. I6. n. 1 F. Opp. T. n. e. 8 2. CL Onfess. I. I. c. a. n. a. T. I. c. 7 l. De eir. D. I. I2. c. Iέ. T. 7. e. 312. c. r. n. 2. c. 316 s.
Pa. Justin. Puaest ad Orthod. q. II3. Opp. I ualii . p. 525 a.
142쪽
lium anitatis subsistentia in , non aliten pii ponversionem vel per aequisitionem novae alicujus per sortionis. llaque niti lata est hia inanitas, et quidem in melius, si ianito assu nila Al a Verbo in unitatem sup-
p ,sili; at divinitas nihil novi aequisivit, cum omnem humanitatis per fectionem eminenter in ne contineat, nihil etiam amisit ae perdidit, ut sol, qui nubem interpositam illustrat, per ipsam obseurari videtur, in se autem id di manet . - Denique quod ad iram et alias animi molion A, Deo in ΝΝ. .itteris tribulas. allinet: liae. vi supra jammon xl ravimuA, Deo nonnixi Aperlato Esse tu tribui po Asunt, ei re vera tribuuntur. Ead. iii videlicet Dei Aubstantia immola in se manens, prout resertur ad hominem justum, illum diligere, eique sa- vere dieitur. prout vero resertur ad peccatorem, eum odio habere, ac ipsi irasci, pro vario nimirum statu, in quo homines versantur. Ai ut unus et idem nol pro varia dispositione rei. tu quam agit, Peram liquefacit et lutum indurat, oculos sanos vegetat et lippos erueiat. Ouid est, ait Λ tigii A l inus, perrer ρων eris cum Perrersor P errer atim te Pratabit perreratis. Non quod ullo modo perreriaturDeus. Absit; quod exi, eat. Sed quemadmodum sol octiloa puros, sanoae,
resetos, fortes habenti Iranquilius coaret, in oculos autem si reos quasi tela amera jaculatur; intuentem illum reselat, hunc excruciat
non mulatus, sed intitatum 2 sic cum comeria esse perrerau9, et tibi
Deus perre rava ridebitur; tu mutatus es, non ille. Eril eryotibi poena, quod boni3 saudiunι j. Et: Ouia est hominum, cui non
oceurrat in Deo cuncta Praesci nte Poeni ntium esse non Posae ν- Ouvropter cum lessimus etiam Deum dicentem e Poeni et me, conκideremus, quod esse δoleat in hominibus Uus ynenitendi. Procul dubio reperitur roluntas mutandi; sed in homine cum dolore animi est; reρrehendit enim in se, quoia temere fecerat. Auferamus eryo ixta, viaiae sie humana inflrmisisse atque onorantia reniunt, et remaneat a Dium velle, ut non ita sit aliquid, quemadmodum erat: sic νυ est aliquuntum intimari mentinoου rue, qua resula in fellisu ur, Poeni et Deum. Cum enim ροenitere diei tir, ruit non esse aliqn id, quod fecerat, ut eἀκet'. sted tamen et cum ita esset, ita esae debebat; of ctim ita esse jam non sinitur, jam non debet ita esse, Perpetuo quodam e
143쪽
tranquillo aequitatis j v dicio, quo Deus cunctam titabilia immutabiti noluntate disponit 3. Observ. 2. Cum Deus sit iminutabilis:
1. Promissis divinis considentes, solatium habeamus, qui confusimus ad tetiendam PrῬositam mem. qtiam sicut anchoram habemus animae tiatam, ac sirmam, et incedentem usque ad inferiora velaminis η).2. Bonis eaducis huius terrae nunquam in litemus,' praeterit
enim Dura hujus mundi δὶ, thesaurizantes nobis hesauros in coelo: ubi neque aeruso , Meque tinea demolitur, et ubi fures non est odiunt, nec furantur ); id enim, quod in Praesenti est
momentaneum, et tere tribulationis nostrae, aura modum in sublimitate aeternum floriae Pondus Dyeratur in nobis. Non con em plantibus nobis. quae ridentur, aed quae non ridentiar. Ouue enim ridentur, temPoralia sunt equae autem nou ridentur, aeterna Eunt 3.3. Arundini vento agitatae nunquam simus similes, qui Deum immutabilem adoramus: sed animi constantiae ac firmitati omnibus viribus studere enitamur.
muni iis v loqti nili proprie dicitur, quod neque in ilium , ut es
144쪽
Ae erutura sest . vel x Pro Di iam dΡ hreviore t semporis spatio in assi clii per li perbolen adhibe lure , Neia Sit non nisi improprio Sumitur. Ad propriam significationem accedi l. si de inlicitate fine
caritura, initium tam n habente. u Aur Italia r. - d plenam iam Enaeterni notionem adhuc perlinet. quod illud non evolvatur per partes, Sed omnem molion m ac successionem affectionum una sexcludat; Hon enim praseteriti, praesentis ac suturi differsentiam habet, sed in puncto ac momento consiStens, mutationem no vi eis situdin in ignorat. Est itaque ae lyrnum cori Alatis si Xa t m poris omnis atque principio et sexilio carens pra se Sotilia. tque
apter nilas in Deo est illa psersectio, qua ipse uti limi-lum te in p or is, in i l ii et sinis, i t a se t succo As i onis a cui otionis ejusdem est sex p rs; Seu ael rnitas e St interminabilis ex si si ut tae rei ιν otius ritae plenit uilo, ut ait Boselli ius ), seu interminabi Ii s ritae tota simu ι et perfecta μοssessio, ut habet S. Thomas '). Pro hocce attributo itaque in Deo unicum instans Est, A m- per Pra Sens et subsistens. Aeternitas, ait Augustinus, ipsa I ei suhstantia est, quae nihil hahet mutabile; tot vi hi ι est Praetori tum, quasi jam nou ait; nihiι est futurum, quasi non aum sit. Non stat thi, nisi Est; nou est ibi fuit et erit; quia et quoa fuit, jam non est: el quoa erit, Nondum est: κρα quirequia ili est, nonnisi est ).
Sociniani quidem talentur, Deum aeternum ense. qui ne principium nee finem habeat; verum, aeterni latum eius su cesAioni et variis temporum disserentiis obnoxiam es e, gentire videntur.
4eternitatem tamen sensu supra exposito Deo tribuendam esse, docent: Λ. SS. Litterae. Nam eaedem non tantum Deum expres Se
t. q. νυ. urt. f. Opp. T. 20. p. R. Cf. R i e hard. a M. V i e to r. De Trinit. I. 2. c. a. Opp. p. 22 . c. 2.εν Serm. 2. in Ps. I s. n. 19. OPP. T. h. c. I 107. Cf. Confess. I. s. c. I . n. M. T. I. e. i56. l. II. c. 13. n. 16. e. 200.
145쪽
ae ter iiii in ). atque ive ille iit in Senapii Matim' adpellant, porro eum praedicati l . cujus justitia Sit iustitia in aeternum 3, misericordia misericoria in saeculum ), sapientia rancor lveis
aeternae 3, potestas et rem tritu potcstas aetcrua, quae non auferetur, et regnum seu Pi Irruum, quoa Non corrumpetur' , aeterna virtus sti dirinitas ' , qui reynabit in aeternum, et in saeeulum saecuIi' , cujus consilium atque rerbum manet in aeternum' , nomen est iu aeternum ' , alquo se es ansa culum sacculi ); Sedet ex pr Asse otii ite initium ac sinem. nec non omnem succes Sionem ne dister titiam ab illo sexcludunt. Priusquam montes storent, canit Psalmi s t a, aut formar curi 'rra, et orbis: a saecuιo et usquc in saeculum t u e sDeus. - Ouoniam mille anni aute oculos tuos, tamquam ales hesterna, uuac Practeriit, i. e. cui, litpote in suo esse constanter ac Stabiliter per mali liti, omnia mundana sitiit praesentia ' . Et rursus: In sera ationem, et senerati suem anni tui. Initio, tu Domine, terram suu sti: et opera manuum tuarum sunt coeli. Osi peribunt, tu autem Mermanes: et omnes sicut restimentum relerase vir et sicut op rtorium mutabis eos, et mutabuntur. Tu aut Em icem ii se es, et a uulitii non a si eierat ' . idem paucis edisserit Propheta Isaias. quum ii omitte Dei ait: Eso Do minus p r imus, et noris simus es o sum; et quum dicit: Dominus Deus: qui est, et qui erat, et qui renturus est 4. sinit Od 4 p o A t oi u s his exprimit
verbis: Eso sum re et O , Principium, et finis. i. e. n tem pore minime comprehens iis, tempus potius omne Superans et
146쪽
ω quasi absori, lix, ritisqtie Dominu S unde et Rex saecuιον um a P a iit o cognorit ilia uir. Ressi aut m saeculorum immorIali, inrisihili, soli Deo honor, sti floria in sacc ι a saeculorum 3. - Oui solus hahet immor talitatem, i. e. qui Solus vero ESt, ita iii iii ii possit lion esse, Uret etiam alio modo esse, ac est . Uuod pariter verba Petri odissemilii: Unus ales πυα Dominum sie ut mitte aurai, et mill ct anni sicut ales unus, ut P
te apud quem iii illa est temporis fluxio ac differentia' . H. Traditio. Curtissima est haec et per ulgata SS. Pa-t r ii m doctrina. εἰ regorius Na B. nit: Deus et erat se myrr, et est, et stri te reι ut reetius loquar, semper stat. Nam crat, et erit, Nostri temporis, fluxaeque naturae s ymerita sunt. Ille autem semμer cat, atque hoc modo seipsum nominat, eum in monte Mosi orae ulum odit. Unirer sum enim ia, quoa est, in se comμ lectitur s nec princi tum habens, nee finem habiturum, me Iut γε assus quo uuam ρ η sentiae immensum et interminatum, omnem tum tem p 9 r i s, tum naturae eos nitionem superans' ). - ή r e gori u s N 3 s s. de
aeternitato Dei longam et eruditam instituit orationem in lihris
suis adversus Elin omium, ac supra omnes in infinitii in elim porrigi. ait, intervalli omnis et extensionis ExportΘm: alque delude ita concludii: At rstro illa nullius meus, et sem it crua,
est uuae omnia suis eo mylexu eo rehen it natura, ra que in loco est, neu ue in tem νον ρ. Nesa ante ha e et a Myra hae e ine- Narrabiti quaesam ratione, lysa i H selysa sola siue consPicitur, neque saeculis circumseri yta neques cum tem PDrst ae- cur reus, sca in se i 'sa consis ceras et in se tysa funaata μι so Ii ilata, in qua neque praeter i tu m, urvue fui u- rvm ivr uias: nihil onim ipsius extra ipsam i. e. non necesΝarium) ost, quo trauseuute, aliua vult m Praet reat, alitia rero futurum sit - Dionysius Areop. passim idem Praedicat. Deus enim, inquit, Non vvoris mores est eus, seu si myliciter et infinites totum esse in se Parit Vr eo mi Ieaeus eι aut i-
147쪽
ei pans; quamnorem etiam Rex sae euι ο rum Nomi, alur, ut tu gus et penes quem cujusti het esse et sit et constet, et in quo nec erat, uec erit, urvue factum est, neque fiet,
charias Mityleii. iradit. propriam divinitatis notam esse aeternitatem. Iam rero, ait, quaenam tito latio) fuerit Gynior a
miratione, et aptior beatae naturae, quam existimare, stam ab aeterno exsistere, re solam immutabilcm, nullius mentem eonum, quar suffecta sunt, - se myi terra que μυα em mctasse habentem simpliciter, Pt u quo principium ut tum habentem neque finem, eum autem propter solam bonitatem condere, si cou tr easteria rero seuita esse et mutabilia, temμο- rarium habere priveipium; ita ut solius Dei sit sempiternitas, anneae umque m si sit unico rmityr esse, et solum, et immutabiliter ). - Ηo illius: Deum ueternum esse, scribit,e elorum ratione u mentium commune Divicium est' . - Ter. t ullianus: Ouavium humanu conditio ac Deo σUvire Potest, ia sivio , quoia et omnium conscientia synoscet; Deum summum sse mas uum, i u ae t e r ni tat e constitutum, innatum, infectum, a lue tuitio, sine fin . mne enim statum aeternitaticens udum, quare summum massuum D um ficiat, aum hoc est in Deo lysa, alvus ita et ea tera , . Et in serius: Non hah t tempus aeternitas. Omne enim tes us ipsa est. θυοα facit, pati nou μοι- est. Caret asetat , v usu non licet nasci. D us si est relus, non erit: si est uorus, non fuit. Noritas initium testisteatur, retustas sinem comminatur. Deus autem tam attenus no ivitis et fine Eσι, v uam a tem P ο r r, arbitris et metatore initii eι
finis in. - Ambrosius: Nihil tam proprium Dei, quam
148쪽
es ideo rere aete rνιum e st, et rct re immor tale . Non enimatiuia anni Desi, et aliua ipso Deus: sea anni Dei, aeternitas Desi ste A eternitas ipsa Dei subiit antia sest, ιν uac nihil habet muta hi te . - Εt de aeterna. in croataqtie sapientia lo- lustris: Per quam, inquit, stunt omnia ista, et uvae currunt, et quae futura mul; et ipsa non sit, κρα sic si, ut fuit, et sic erit semper; quin potius fuisse, et futurum
e ori ira II.: Dies et anni hominis a ui bus et anuis uiscrimanta teruitatis: quia ritum Nostram, quae tymμο re inciyitur, tempore stultur, itum intra sinus sui latitudinem format, a tyruitasia rorat. Cuj v a nimirum immρnsitas, quia ultr a ei tragues Myer uos tenditur, A in irae his alio ne set termino susa ternum esse uita latur: Hi v ur nec runsae tu pr aetereunt, ure a ahuc rentura, quasi uuae uou GPParcant, ac sunt: quia is, qui semper esse habet, cuncta si hi yrae se n tia conspicit: cum v v e aspici euas νost et ante non tenuitur, nulla intuitus mutatione Par iacur ).
Isidorus Hispal. : omnia tempora praee euit uirinane torvitas: nec in Deo prae ι Eritum, praesens, futurum aliquo a e re uitur: seu omnia prae scutia in eo ai-cuntur, quia aeternitate sua cuneta es mPl et itur: alioqui mutabilia est D e us e re ae nau s, si ei su ce essione si mporum auae r i 6 an tur- Iar. Victorinus: O uou a se ririt, eae aeteruo et in aeternum ni Pit: Nutiquam enim se a serit, quod sibi causa est, ut hoc ipsum sit, quoa gaesistit'J.
- Et simili ni odo disserunt reliqui ' . duo ad Ecclesiae univer
salis praedicatione in provocamus ad Conc. Laterat . I . Sae
149쪽
bet: A et Pruus Pater, a e tern u a Filius, aeternus Spiritus S.; et tamen nou tres ac ferui, scd uuus ae t rnu s.
C. Ex ratio iis. Viiiiiii Desus sit iiiiiiii ies perfectus, ac necessarius, seu entis pleni ludo ac totalitas: etiam aeternus sit necesse est; alias enim, si Deus initium aut finem haberet, aut in eo vicissitudinis successio locum obtineret, posset ipso Dii Sperlaetius, ScilicQt a flernum excori lari, atque ipse posSet etiam non esse, aut aliter esse, ac est, i. H. neque es Sel perfectu S. neque neces Sariu S, seu nou sesset Deus. Observ. l. In ΝS. Litteris quidem non raro Deo tempus tribuitur; ast haec nonnisi improprie, juxta nostrum lenuem eοgilandi et loquendi modum dicta sunt. Etenim nos, qui a temporis numine serimur, non possumus nobis non partes in aeternitate fingere, similes illis, qui secundo fluvio descendunt, litora et arborea sursum
versus moveri imaginantur. Observ. 2. Cum Deus solus sit persectissimus ae necessarius, omniaque extra Deum sint et esse debeant finita ac contingentia: patet, Deum non modo aeternum esse, sed etiam Aolum Reternum e se, atque omnia entia extra ipsum exsistentia nonnisi per liberum ejusdem creationis actum ex nihilo, adeoque in seu eum tempore esse producta. Quod enim non necessario exsistit, hoc etiam aliquando non exstilii, sed in tempore est ortum. Hae e quoque communis est veterum Patrum, qui de hoc ira clarunt, sententia, nullam rem a Deo ex aeterno creari potulaκe; qua adversus Arianos
saepe ac libenter usi sunt. Sic Athanasius: Ouodsi, ait,acrtifari relint, cur, cum Deus semper Possit opera facere, nouaemper facile sane insanientium hominum temeritas ista est. Otiis
enim eosnorit genaeum Domini, aut quis consiliarius ejus suu y Aut quomodo stymentum dicet fletori: Ouid me fecisti ais y Verum nerei ieri objecta ratione, silentis utamur, audiant illi, res factas
aeternua esse non μοι uisae, elium, si eas semper Potuerat facere Deus. Illae enim eae nihilo atini, nec erant, antequam Aerent: quae autem non erant, antequam flerent,qn o modo simul cum Deo, qui semper est, possint eae sisteret ' - Ηa-De. ηι . orth. l. a. c. S. Opp. T. l. p. 131. - CR Sian. De Incarn. I. I. c. S. Opp. p. 1029. - Prosper. Epistr. 4I. Opp. p. 63η. - Pe r. Damian. Miuge. 36. c. 8. II. OPP. T. 3. p. 313. 319. C. - Bernar d. Serm. 3I. in C in . Opp. V. l. t. 1384. - Anselm. Mouolost. c. 24. 2S. opp. p. la. C. 2 s. P. 15. e. i. Prostost. e.2υ-22. P. 33 n. De Incarn. e. s. p. 48. r. 2. A. B. λ. Dr. I. coni. Ariau. n. 29. DPp. T. I. P. I. p. 433 a.
150쪽
filius: Nos autem et e reaturis a e ter νι i ta tis t es t i mo ni ti myrae here, es creaturam Dominum hac confessione Prirare, ejusdem esse amentiae arbitramur 9. - Λ m p li i l o c li i u s: Ouod sine
empore, M ah aeterno est, increatum est: quod antem eat increatum, ει iam est aeternum: Deus aufem σοι uaae Iernus es 33. - Laeliarias Mitylenaeus: Caetera, ait,
et immuta hi liter. Nullum isitur eorum, - quae natura οδ noxia sunt mutationibus et rarietatibus, et omni motui et statui, Deo coaeternum arbitreris. Sic enim quod soluan m&iua eat Pro 'rium, et Rinsuliariter, et semper, summam ejus diri/litatem non tollemus, sinstentes eoru- municare cuna lygo aliquid eorum, quae natura mutabilia sunI, neque rerera eaesistunt ).- Fulgentius: Sicut omne or ea loris
DPus sine initio non Potuit, nec ν οι ea ι si e r id sis illa sempiterna rotunius ejus, ri unquam mutabilitati a ubjacet, quia initium exsistendi no=ι habet 33. - Νimulque tradunt inter Deum seu Creatorem et ereaturam nihil interiectum ae medium, ut quidquidine reatum sit, id non sit aliud quam Deus. Catholica sides, ait
sit, aut ah ipso fac In ε ι t l. Unde palet. salsa esse, quae
somniarunt haeretici, materiam, iv ν, aeternam a numen len, nee