장음표시 사용
221쪽
hit origones: Mimus e lim, illud , , omnia esse Deo possibilia) non complecti ea, quae steri Posse re 'ustuat et rositari.
Dirimus etiam Deum turpia non posse; alioqui Deus Posset non esse Deus. Nam At quia tu me Deus Laeli, Deus non est . iiod alibi si iiii lilii line explicat. Dicimus autem, inquit, uos, quem admodum tu, eujus natira aulcedine res aliae dulceseunt, illas
Non potest amaras facere, vucta contra suam naturam esset;
neque ia potest obscurare, quoa natum est aia illustranaum; ita nee Deum injuste facere posse. Haec enim νotestas ejus ait in itali contraria est, et illi omnipotentiae, quam ut Deus habet ' . - Η a filius: At noque
malum a Deo seneratum esse uicere fas est, Propterea quo a nullum contrarium a contrario sis natur. Negue enim ritia mortem seuerat, nseque tenebrae lucis prinemium sunt, neque morbus Dymeae est sanitatis Gregorius Nysa. : Cum omnia autem possiι Uerhi electio, eam auni hi ι mali habere propensionem: a a vitium enim propensio est aliena a a initia natura, seu quia quia est bonum, hoc etiam re Ile. Potentem autem omnino etiam Posses. Volent m aut m non esse Uusmodi, ut non operetur, seus must boni propositum a paucit au operationem J. - Dion Aius Areop.: Haec itaque Omnia factnctitas, i. e. ab omni scelere libera, et Omnino per octa et omni ex Rarte i mmaeu lata puritas, uominatio, et astitas ae causa illa eran scenaen tali absolute μraedicanua sunt, auuenilumque, ipsam esse suser a minentem sanctitatem, atque uominationem, et resenum omnium Uremum, simplicissimamque Mitatem D. - Tertullianus:
Bonus natura Deus solus. Ovi enim quoia est, sine initio habet, non institutione habet illud, sea natura q). - Ambrosius: P ro Pr tum ery o Dei e si, ut bonus sit - Augu
stinus: Aliua dieit Catholica disciplinaJ bonum, quo α
222쪽
summe ac per se bonum est, et Non par tielyatione alicujus boni, sea μ r o P r i a Natura, et essentias aliua quod Particiyando bonum et habendo; habet autem illo summo bono, ut bonum sit, in se tamen manente illo, nihilque amittente' . Et alibi: Deus omnino pee ea re non potest, sicut Nesare seipsum non Potest: homo autem Potest Peccare, et Deum
nesare; seu si nolit, non Deit - 4tque Bosethius: Deum
rerum omnium ρrincipem, οὐ num esse, communis humanorum conemtio 'robat animorum. Nam eum Deo nil melius exeisitari
C. necessario postulat jam naturalis nostra ratio. Nania. Cum Deus pro sua natura persecuSsimus sit: non potest ipsi non competere quoque insinita sanctitas, quae omnem prorsus excludit nequitiam, ut infinitus calor nullam frigoris admittit particulam. Quemadmodum enim το ειναι repugnat τέν μ' εἶναt, et summe esse penitus a se rejicit non esse, Sic Deus, cujus essentia e St summum bonum esse, ne levissima quidem afflatur aura improbitatis aut peccati, quod non est nisi desectus, et non cadit nisi in entia ex nihilo saeta ac mulationis capacia, minime autem in ens, quod prorsus mutari, et ideo etiam a natura sua. seu a Se deficere nequit.
b. Porro qui hunc finem naturis ratione praeditis praefixit.
ut cirtutem tamquam summum bonum sectentur, et propterea animis earum legem moralem insculpsit, nec non libera voluntate eas instruxit: non potest non summe delectari unice eo, quod sanctum et moraliter perfectum eSt.
De mor. Manich. I. 2. c. a. Opp. T. I. c. 717 a. CL De verfeci. justit. Rom. e. Id. n. a2. T. Io. c. 182. Serm. 29. c. I. u. I. T. 5. e. I 8 sa. De vir. et Iut. c. II. n. ctu. T. 10. c. II 6. B. Enarr. aa Ps. 134. n. - . T. q. r. 1 93 s. n. fi. e. 1 96. De Trinu. I. S. c. I. u. a. T. 8. e. 86γ s. In Ps. 7 . n. s. T. 4. C. 73η. In Pa. III. n. 2. e. l272 s. Cont. Fatiat. I. 22. c. 22. T. R. e. 375. CL De vir. et Iut. c. as. R. Na. T. I s. e. II 6. De cir. D. I. 22. e. 25. T. P. e. 593. I. a. c. s. n. g. e. I 24. Epist. Ioa. c. 2. n. a. c. I. n. I2. T. e. e. 525. 528.
ne consoI. yhil. l. a. uros. νυ. p. 62. CL Cleui. Alex. Paedus. I. I. c. N. Opp. T. I. p. 265 s. - Cyril . Alex. Comm. in Joan. I. I. D. I. Opp. T. q. p. 530 a. Cf. I. s. c. a. p. 32. E. De Trin. Diat. I. T. 5. P. I. p. 393 as. - Tit. Ilo a tr. Cont. Manich. l. 2. n. Λ-6. In Gallan d. BabI. PP. T. 5. P. 298. D. as. - Didym. De Sytr. S. n. s. D. T. 6. D.
223쪽
Dei sanctissimam voluntatem autem absolute constantem ac immutabilem esse, Hiisqlio aissectiones minime variari posse, ex divina immutabilitate, nec non ex ipsa notione infinitae sanctitatis licte sessario consequitur, et in N S. Litteris variis testimoniis
confirmatur. Non est Deus, ait Moyses, quasi homo, ut men latur: nec ut sitius hominis, ut mutetur . - Ρsalmista: Donsilium Domini in aeternum manet: evitationes eordis ejus tu seu ratio ne et seuerationem Et Apostolus: Sine μορ nitentia sunt ilona, et Doeatio Dei φ). Nonnun-
qtiam quidem in SS. Litteris de poenitentia in Deo sermo est; ast hisce locutionibus nonnisi immutatam externam Dei erga homines mutatos agendi rationem exprimi, jam observatum est. Pro infinita sanctitate itaque Deus
R. amat semetipsit in tamquam summum et infinitum Bonum, si hi clare ac comprehensive cognitum, amore infinito. b. Atiant om nos naturas creatas, utpote in se honas, et persectas persectione essentiali, ac praecipuo naturas rationales,
ipsius imaginem reserentes. et quidem quamlibet pro ratione boni, quod continet ' .c. Mala naturae autem tantum eatenus positive vult, quatenus Aunt propter bonum univctrsi necessaria: atque qualonus iisdem nos propter peccata partim punimur, partim ad ordinem justitiae reducimur, aut vero in virtutis studio confirmamur ac proficimus Φ . d. Mala culpae tandem, seu peccata nullo prorsus modo positive ult, sed non nisi permittit . ut creaturae rationali suam concedat libertatem '). Summa enim honitas velle et amare
non potest, quod nullam habet speciem boni. qualia sunt mala culpae sive peccata. Utitur tamen Deus his malis, quae non facit, ad bonum. quod facit. Quidquid autem Deus amat extra se, amat propter semet-
Trinit. l. a. e. d. n. s. opp. T. 8. e. 797.
224쪽
ipsum , an quantum Acilicet, ill ait Flis uias, eo uile et Grinam bonitatem etiam alia lysam 'articipare . Observ. 1. Loca, quae in ΝΝ. Litteris edisserere videntur, Deum peccatum Velle aut praecipere δ), Vel vero in quibus eorhominum indurare dicitur J, nonnisi designant, Deum malum permittere. aut etiam gratiam suam ob hominis malitiam renitentem denegare ), vel de concursu Dei, quem generalem dicunt . ad malum poenae loquuntur φὶ, vel vero tantum, quae sutura sint, enuntiant Observ. 2. Sane litas divina, uti prinei pium atque finis omnis religionis verae, ita et Husdem summum exl incitamentum. Etenim sanctitas Dei summa eni ejus pulchritudo et decor inessa bilis ejus praestantissimae naturae, lux divinitatis intemerata, puritas et castimonia integerrimae voluntatis. Et hinc v. nullum est post sapientiam infinitam Dei attributum, quod nos magis moveat ad reverentiam atque dilectionem Deo ex toto corde, et ex tota anima, et ex omnibus viribus exhibendam; nullumque h. quod non magis ad studium virtutis provocet. Nam Deo placere non possumus, nisi et ipsi pro viribus sane litatem secte.
mur, diligentes justitiam, et odio habentes iniquitalem; Deus enim charitas est: et qui manet in charitate, tu Deo manet, et Deus in eo ): sed etiam effugere omnipotentis vindictam nequimus, cui abominatio est ria impii '). et viai odTι omnes, qui operantur iniquitatem, et perdet omnes, qui loquuntur mendacium 3 v).
Augustin. Cont.Iulian. l. o. c. a. u. S. T. I 0. e. 631. Coeeitas cordis, quum sorua remoret Deus, et Deccatum est, quo in Deum non creditur; et Doena neccati, ova cor superbum ui ει --ndreraione nunitur; et cutian yeecuti,
cum mali utiquid coeci cordia errore committitur. CL Giat. 19ή. Ios a
225쪽
Ex sanctitate di ilia Sequuntur, vel potius ad sanctitatem divinam pertinent summa Dei ver ac itas ac si des seu sidelitas; quarum illa nostrae si dei, haec vero spiri laudamentum est, et ideo specialem mentionem merentiar. Nub veracitate, quae sinceritatem quoque includit, in Deo iniselligimus persectis Simam consensione in eorum. quae Deus manifestat, cum ejus persectissima intelligentia ac voluntate, seu illam absolutam persectionem, qua, quaecumque Deus patefacit, cum j u s omni scia ac s a p i e n t i S s i m a cognitione, et cum ipsius sanctissimis consiliis Omnimode conveniunt. Pro hoc itaque attributo Deus nil patefacit. nisi quod ipsse verum cognoscit ae illi, adeoque quod Sihi, re hiis qtie extra se est coni sententis Si inum, seu quod in Se est v serissimum. Perveracitatem a Deso omne mendacium ac salsum, o innisque illusio ac deceptio prorsus e X cluditur, atque omnia, tum quae docet a praecipit, turn quae promittit ac minatur, absolute vera Sunt. Fidelitas autem in Deo est constans ac immutabilis ejus voluntas servandi promissa, seu est illud absolutum attributum, quo Deus, quidquid promisit aut minatu S est, cor Stanter a C exacte exequitur.
In SS. Litteris veracitatem Deo sequentia tribuunt loca: Nou est Deus quasi homo, ut mentiatur: nee ut filius h ominis, ut mutetur. Diaeit ergo, et non fae iet 8 oeutus est, e t no νι imp Iebit )ν - Ouia rectum est verbum Domini, et Omnia opera ejus in fide, i. e. quod Dominus dicit. verum est, et ipse in omnibus stat suis
promissis ). In quo loco, quemadmodum in praecedenti, de sidelitate quoque Dei sermo est. - Eloquia Domini, e ιο quiae asta: arsentum is ne examinatum, probatum terrae, Mursatum septuplum ). - Omnes viae lege S) suae reritas ). - Oui misit me, ait Christus, vera ae est ). - Apo-
226쪽
Stolus: Est autem Deus verax: Omnis autem homo mendat 3. - Ouae synitio roritatis' secundum pietatem est in Uem ritae aeternae i. e. quae ad xertini Dei cultu in perducit. ex quo nobis speranda ostertur ita aeterna , quam promisit, uui non mentitur Deus ὀ αφενδης πιος . Et: Imyossibile est mentiri Deo in. - Huc pertinent quoque loca omnia, quae adimpletionem vaticiniorum divinorum memoria produnt. Fid stlitas autem Dei traditur praeter loca niOX supra allata hisee divinis oraculis: Exsiccatum est foenum, et cecidit flos:
re rhum autem Domini nostri manet in aeternum M .
Esto Dominus, et non mutor ). - Fiae lis est, qui vocarit vos, qui etiam faciet spraestabit promissa)' . - Si non credimus, i ιιθ fidelis permanet, uestare seipsum non Potest y . - Τeneamus Vei nostrae confessionem indeclinahilem, fide Iis
enim est, qui repromisit '). Id ipsum j liri tirandi forinula: rivo mo, qua Deus Saepe sua dicta confirmat. jam si is cat. Utitur enim ea Deus, partim ut infirmitati nostrae se ad coinmodet, partim ut nos de propositi sui immutabilitate certiores efficiat, set spem. fiduciamque nostram augeat '): atque sensu Sejusdem est: Quam certo e XSisto ego, qui per me ne necessario exsisto, promissis meis Stabo. B. Idem, in acceptis revelationi divinae reserens, SQm p risenuit ac docuit Ec clesia. Quod adeo certum est, ut Singula SS. Patrum aut aliorum Traditionis divinae monumentorum testimonia afferre. Ait perfluum lare censeamuS μ' . Idqtie Do magis, quum C. summa Dei veracitas ac Summa ejus siles jam ex ejus infinita scientia ac sapientia, omnipotentia atque absoluta Sancti-
227쪽
tate necessario conficiatur. Νain Si Deus tamquam omni scius ac sapientis stinus verum quam adcuratissimct cognoscit. set tamquam sanctissimus quam maxime Verum dicere amat: certo quoque nunquam non nisi verum dicit ac manifestat. Insuper ipses sons ac principium omnis cognitionis veri in naturis creatis est, uti sol origo omnis luminis; et hinc ipsa absoluta xeritas Sit necesse sest. Porro si Deus ut omnipotens omnia. quaecilinque promisit, aut comminatus est. est ectu complere pol 'st, at quo ut in sinite sanctus etiam complerct vult: necessario ea adimplet ac exe iiii.tiir, seu fidelis in suis promiSSis ac comminationibus est.
Observ. l. Mendacium Jacobi, quo, matre suadente, bene-dietionem loco fratris sibi conciliavit i, et quae fiunt similia, veracitati divinae haud obesse, per se intelligitur; quum Deus illa neque imperaAse, neque tamquam recte facta approbasse dicatur; atque non nisi ostendunt, Deum naevos hominum, quibus aua sapientissima consilia haud evertuntur, minime impedire. atque iisdem ad fines suos consequendos uti. Neque illud, quod Deus Abrahamuni jusserit filium suum immolare, immolationem autem deinde haud concesserit, ejus veracitati adversatur. Postulaverat enim solummodo Deus ab Λbrahamo, ut animum paratum filium unicum sibi sacrificandi palam ostenderet; unde antequam id praestitisset, Deus pro
suo absoluto in vitam no tram dominio immolationem petiit: postquam autem animum promtum declaraverat, eamdem renuit. Observ. 2. Ergo verax ac fidelis est Deus, ergo Vera sunt ejus eloquia, firma ae inconcussa ejus promissa. Coelum et terra transibunt. verba autem ejus non praeteribunt.
a. firmiter veritati revelatae adhaereamus, atque omnem spem,
quae non confundit , in Deo collocemus: sed et minas ipsius timeamu , scientes. quoniam Deus non irrideων δ . Simul autemb. Deum imitantes loquamur veritatem unusquisque cum proximo auο ε 3, atque ab omni mendacio, simulatione, amphibolia et
perfidia abstineamus. Vae enim duplici corde, et aeelestia labiis, - et peceatori terram ingre Henti duabus rus .
228쪽
Cum sanctitate arctissime porro coiij lingillir, Di Θx illa necessario proc sedit infinita Dot justi ti a. Accipitur auto in lite loci vocabulum justiliae ii quaquam sensu latiori, pro justitia hi delicet universali seu absoluta, qua Deus in se justus est. et quae nihil aliud Est nisi complexio omnium hiri ultim, atque a sanctitate haud distinguitur; sed sumitur Asensu strictiori pro parte justitiae universalis, Seu pro justitia relativa, qua Deus in Ordine ad alios justus est. quaque naturis ratiotio pra utilis sortem condignam altrihuit. Hi ne justitia divina illa est persectio absoluta,q ii a De n s h o ii i s A ci r t e in bo n am set malis sortem malam, ei quidem utramque aequissima ratione distri huit, Seu, quoniam amoena sors, quae cum prolist sactis iiivgitiir, praemium, da inniim vero, quod malefactis nectitur,
poena dicitur, qua cuique praemium aut debitam poenam pro ej ti A merito rependii. Iustitia divina sergo, ab Omni partium studio alienissima, non ad Sporium externam judicat, sed totum entis rationalis pretium ad normam ἰσονομίας seu aequilibritatis persectissimae adcommodate ponderat, et sortem illi coli gruent m. Sive praemium si e poenam. RS Signat.
Quando justitia pro bene factis praemia decernit, re munerat oria, quando vero poenas pro sceleribus commisAis Confert, ptinitiva seu vindex aut ultri X adpellatiir. Justitiam in Deo, saltem vindicativain, inficiati sunt inter antiquos haereticos Marcionitae, tamquam Deo iniquam, quae cum ejus in sinita bonitate conciliari nequeat J. Inter recentiorea vero pariter eamdem impugnant Sociniant ) atquis A e t in in t a n i δὶ, quibuseum Naturali alae seu De istae omnea taciunt, qui, ut dogma dis satisfactione Christi convellant, docent, nullum esse in Deo attributum, quo ipse satisfactionem necessario pro peecatis exigat; si peceatum punit, hoc, Hunt, esse liberrimum ejus essectum, a quo possit quoque abstin re. Verum iitrainqtie in Deo dari justitiam, tam remuliera-loriam quam vindicem,
229쪽
A. docetit clarissime SN. Litterae innumeris locis. Sic jam Abrahamus Deum his verbis alloquitur: Absit a te, ut rem hanc facιas, et oecians justum cum impio, statque justus sicut
in ius, Non est hoc tuum: qui iuuicas Omnem terram,
i. e. qui judex es Sanctissimus omnis orbis' . In libro Jobi ero Iegitiir: Absit a Deo impietas, et ab omnisestente iniquitas. opus enim hominis reddet ei, et juxta vias singulorum restituet eis ). In Psalmis: Para nil tu juricio thronum suum: et ip se judiea 6 it ortiem terrae tu aequitate , juaicabit populos in justitia ' . - Iustus es Domine: et rectum juvieium tuum 3. - In Prover hiis: Oui invector est cordis, ipses intellisit, et serratorem animae tuae nihil fallit,
reddetque homini ui bi) juxta opera tua ). Apud J rΘ-miam: Tu autem Domim Moaoth, qui judica a iuste, et probas renes, et corda, riaeam ultionem tuam eae eis '). - Id ipsum
tradit Scriptura N. T. Νani pari modo hic non tantum Deus justus, vel judex justus simpliciter in sensu absolute justi adpellatur'). sed et desinite docetur, Deum, et quidem per Jesum Christum. Filium suum. mundum judicaturum, et cuique
secundum ejus opera retributurum esse, ita ut quivis mercedem reportet eorum, quae corpore indutus sive re te sive male egerit. Filius hominis, ait Christus, renturus est iu gloria Patris sui eum Anselis suis: et tune reua et unicuique sec unaum opera ejus '). - Paulus vero: Secundum auritiam tuam, et im- poenitens cor, thesaurizas tibi iram in ine irae, et revelationis
justi juvieii Dei scolligis tibi poenam, eo tempore tibi reserendam, quo justum Dei judicium manifestum reddetur . Oui
reddet unicuique secun aum opera ejus D. - Tribulatio. elansuatis in omnem animam hominis operantis malum, Iudaei primum, et Graecie gloria autem, et honor, et Maae omni operanti
230쪽
bonum, Iudaeo primum, et Graeco: non enim est aeceptio Personarum apud Deum 3. - Omnes enim usa manifestari oportet ante tribunaι Christi, ut referat unusquis gue propria coryoris, prout sessit, i. D. quae Corpore iii dii uis egit, sine honum, sine ma Ium ).- Ouae geminarerit homo, haec et metet. Ouoniam qui s eminat in carne sua s Aou carni suae. i. Θ. opera sua facit in ol, sequium carnalis concupiAcentiae suae , de carne sua metet eorruptionem miseriani et interitum : qui autem seminat in sμι- rauu spiritualia operatur , ile spiritu metet ri tam aeternam 3. 4tque: Oui parce seminat, parce et me tete et qui seminat in bene uictioni hus, ac bene aietioni hus et metet J. - re dunt sacta illa. quihus Deus justitiam Suam. tam vindicem quam rem inseratoriam, modo extraordinario manifestare voluit. Suniciat hic meminisse primorum parentum' , diluvii universalis ), excidii Sodomorum et Gomorrhae' . historiae populi Israelitici '), et inprimis acerbissimae passionisae mortis Christi. Dei. hominis. Unde enim tanta Dei in unigenitum Filium severitas, tantus rigor nisi ex necessitate justitiae. quae plenam ab eo satisfactionem exigebat pro peccatis, non
quidem suis, sed nostris, pro quibus, vadem ac spon Sorem S
Porro diserte quoquμ in S. Scriptura nominatim traditur, Deum, quum justitiam exerceat. personam haud r Apicere,
non enim est, ut nit Apostolus, personarum acceptio
apua Deum ' ; qui sine aeeeptione pe r sonarum ju dicat se eundum uniuscujusque opus '): ne minima quidem opera, sive hona Sive mala, sin se mercede vel poena Sinere, ita iit gui eumque aederit uni eae minimis iacis