장음표시 사용
341쪽
Quibus Ioachimus pro simplicitate mentis substantiam a tribus personis realiter distingui, et eo ipso quaternitatem statui putabat.
atque, ut hunc errorem ilaret, Contendebat, essentiam seu subis
stantiam in divinis generarct ac generari, et tres personas divinas solummodo unum DS se quasi unitate specifica et collectiva, seu, ut recentiores loquuntur, formali, Petrum Lombardiim haeresis et insaniae mentis insimulans. Cujus doctrinae salsita. tem, nec non audaciae temeritatem Concilium his repres.sit verbis: Damnamus ergo et reprobamus libellum seu tractatum, quom Abhas Ioachim edidit contra Masistrum Petrum Lonia aruum de unitate seu essentia Trinitatis, amellans ipsum haereticum et insanum, pro eo, quoa in suis alaeit sententiis, quonirem quaedam summa res est Pater et Filius et Spiritus Sanetus, et itia non est generaris, Neque senita, ne-vue proce cens: unae asserit, quod ille Non tam I initatem quam quaternitatem astruebat in Deo, ri licet tres personas, et illam communem essentiam quasi quartam: manifeste Protestans, quod nulla res est, quae sit Pater, et Filius et Spiritus Sanetus; nec est essentia, Nec substantia, nec natura: guamvis cone a quod Pater et Filius et Spiritius Sanctus sunt una essentia, una substantia unaque natura: rerum unitatem hujusmodi non με- ram et Propriam, sea quasi est Ie et iram et similitudinariam esse fatetur: quemadmodum aicuntur multi homines
unus Populus, et multi si tes una melesia, juinta iuuar Muttit inia ereuentium erat cor unum, et anima una: et: Oui adhaeret Deo, unus viritus est cum illo. - NOs autem Opposite ad errores hos , sacro et universati myrobante Concilio, eredimus et consitemur cum Petro, quod una quaedam summa res
est, ineo rehensibilis quidem et in fabilis, quae rerae iter est Pater, et Filius, et Spiritus S, tres simu ι personae, ac singillatim quaelibet earumdem. Et ideo in Deo Trinitas est solummodo, non quaternitas: quia quaelibet trium per actuarum est illa res, videlicet substantia, eas en tia, seu natura diri ua: quae sola est universorum principium, praeter νυοα aliud inveniri non potest. Et illa res non est seueraris, Neque se uita, nec Proeeaens, secl
342쪽
est Pater, qui generat, Filius, qui signitur, et Spiritus S., qui
roeentit: ut ais tinctiones s in t in pe r sonis, et unitas in natura. Lieet igitur alius sit Pater, alius Fi Iius, alius Spiritus Sane tua, non tamen attua: sed id, quod est Pater, est Fiι ius et Spiritus Sanctus, iuem omnino; ut secundum orthodoaeam, et Catholicam sidem consub stantiales esse credantur. Pater enim ah aeterno Filium senerando, suam sub stantiam ei aedit, juaeta quod ipse testatur: ,, Pater quod ait mihi, majus est omnibus. Ac dici non potest, quod partem suae s ub stan tiae illi dederit, et Partem retinuerit ipse sibi: eum substantia Patris in clivi sibi Iis sit, umo te simpleae omnino. Nea nec dici potest, quoa Pater in Filium transtulerit suam substantiam seueranao, quasi sic aederit eam Filio, quo a non retinuerit eam sibi: alioquin desiisset esse substancia. Patet ergo, quod sine ulla inminutione Filius nascendo substantiam Patris accepit: et ita Pater et Filius hahent eam clem substantiam: et sie ea aem res est Pater et Filius, nec non Spiritus
S, ab utroque procedens ). - Quod iterum in Co nc. Fl orentino in Decreto unionis Graecorum desinitur; atque in
De creto pro Iacobitis statuitur: Saerosancta Romana Ee- etesia - βrmiter erevit, prositetur et praedicat, unum rerum Deum omniPotentem, incommuta6ilem et aeternum, Patrem et Filium et miritum Sanetum, unum in essentia, trinum in personis. - me tres Mersonae surat unus Deus, et non tres Dii: quia trium est titia substantia, una essentia, una natura, una uirinitas, una immensitas, una aeternitas, Omniaque sunt unum, ubi non obvia treιationis Oppositio. Propter hane unitatem Pater est
totus in Filio, totus in spiritu Sancto: Filius tο- tus in Patre, totus in Spiritu Sauctor Spiritus Sanctus totus est in Patre, totus in Filio ' . - Quae decreta clariora esse non possunt. Etenim quum declaratur, in Trinitate eamdem esse unam substantiam: Patrem et Filium et Spiritum Sanctum esse consubstantiales, i. e. unius, ejusdemque Substantiae, ita ut sint nonnisi unus Deus, quamvis singulariter unusquisque plenus sit Deus; personas quidem nu-
343쪽
merari ac distingui, minime autem substantiam; unam quamdam summam esse rem substantiam divinam, quae sit Pater et Filius et Spiritus Sanctus, tres simul personae et singillatim quaelibet earumdem, atque illam rem neque generantem eSSe, neque genitam, neque procedentem, ita ut distinctiones sint in personis, non autem in natura, in qua sit unitas, et Pater et Filius et Spiritus Sanctus sint idem omnino, quoniam Pater generando Filium ipsam suam substantiam citin Filio communicat, Pater et Filius Spiritum Sanctum emittendo seu spirando autem eamdem ipsam substantiam cum Spiritu Sancto participant, atque ea propter trium omnia sunt unum, ubi non obviat relationis oppositio: manifeste de alia unitate substantiae trium personarum divinarum nobis cogitare non licet, quam de unitate vera ac propria Seu reali numeri, nequaquam autem sormali speciei aut alia hujusce generis. - Accedit Bulla, Auctorem sidei, PS. Aus. I794., qua a Pio VI. propositiones Synodi Pistoriensis damnantur, quae ad finem haec adjecta habet: Posteaquam 'nodus
rite praemisit, Deum in suo Esse unum et simplieissimum permanere, continuo subjungens, ipsum Deum in tribus personis distingui, per eram viseedit a communi et probata in Christianae ctrinae institutionibus formula, qua Deus unus qui m in tribus personis distinctis dicitur, non in tribus personis distinctus: cujus formulae commutatione hoc vi verborum subrepit erroris periculum, ut essentia divina distineta in personis putefur, quam Mes Catholica sic unam in personis distinetis commetur, ut eam simu I profiteatur in se prorsus indistine tam ). Quodsi autem essentia in personis distinctis prorsus est indistincta: quis ausus fuerit affirmare, licere tres substantias seu essentias in Deo aeque ac tres personas adstruere Observ. Licet do etrina de SS. Trinitate per revelationem Christianam demum hominibus persecta innotuerit: non erat tamen omnibus, qui ante Christum vixerant, prorsus incognita. Patriar-ehis enim et Prophetis, nec non aliis viris sanctitate eonspicuis, quibus datum erat quasi ex specula in venturum Messiam prospi-eere, patefactio mysterii SS. Trinitatis denegari non potuit, sine qua ipsos indoles suturi Sospitatoris, ejusque regni, quod erat conditurus, prorsus latere debuisset, quamvis reliquis fieri non potuerat, ne scille et iisdem, utpote populo rudi et ad idololatriam pro-
344쪽
penso, gravior sardina ingereretur Micut enim sol exortu auo lucem terris asserens, non eo ipso, quo oritur, temporis puneto
plenum ac perfectum efficit diem, sed quibusdam illuminandi gradibus et inere mentis: sic Dei, divinarumque rerum eognitio non se tota repente permisit humanis ingeniis, sed paulatim pro captu temporum explicata novIs accessionibus pervenit ad summum. Hi ne et sat elara indicia plurium personarum in divinitate, speciatim Filii Dei, verum etiam Spiritus S. in libris Λ. F. oecurrunt. licet cum iis, quae in F. adsunt, nonnisi a longe comparari queant. Huc reseruntur a SN. Patribus omnia illa loca, in quibus Angelus
dehovae commemoratur, qui modo eum modo cum aut
commutatur ). Porro effata: Faciamus hominem ad imaginem, et similitudinem nostram ' . - Et aiι Dominus De 9: Eera Adam quasi unus ex nobi a facim est 3. Unus eat altissimus Creator omnipotens, es Rein potens, metuendus nimis, aedena super thronum illius, es dominans Deus. I se
qui alios parere facio, ipse non Pariam' dieit Dominus: si ego, qui senerationem caeteris tribuo, sterilis ero )ν Dominus disit ad me Messiam : Filius meus ea tu, eos hodie senui te ). - Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem ryroyterea unxit te Deus, Deus tuus oleo laetitiae prae eonsortibus tuis.). - Dixit Dominus Domino meo: Seda a dextris meis. - Dominus, a dextris tuis confregit in die irae auae reses'). - Dominus possedit me cSapientia ab initio. - si tu dederis sapientiam, et miseris Spiritum S tuum de altissimis '). - undam Spiritum metim aver
345쪽
omnem carnem, et yrophetabunt silii restrit 3. - Et Spiritiam tuum bonum dedisti, qui doceret eos j. Et alia 3.
Faeta autem Patriarchia atque Prophetis m3sterii SN. Trini. talis revelatione, et etiam in KS. Litteria reposita, non poterat non fieri, ut ipsum pedetentim in vulgus saltem ex aliqua parte innotesceret. Judaeos tempore Christi, Messiam Filium Dei fore, persuasum habuisse, et ideo plures personas divinas saltem lmplieite credidisse. iam ex ipsa argumentandi ratione a Christo Domino Pontra eosdam adhibita colligere licet. Inde quoque explicatur. quomodo in paraphrasibus Chaldaicis Verbum ἡποστατικον, atque in Talnaude et in seriptis antiquorum Rabbinoruni tres personae in
una divina essentia commemorentur.
SS. Patres quidem, prout et alii viri docti posteriores, sibi deprehendere videntur vestigia quoque hujus veritatis apud Indos,
Persas et alios populos, nec non apud philosophos, nominati in apud Pythagoram, qui numerum ternarium sacrosanctum et naturae mysterium existimat, et Platonem, qui distinguit Patrem, mentem paternam seu Aorori mundi opificem, atque animam, qua euntia Pontineantur, non tamen Patri aequales, sed eo inferiores . Nec est, cur id impugnetur, etsi fateri debet, Patres saepe consensum placitorum sapientium gentilium justo plus ursisse, et nonnunquam exaggerasse, ut eo facilius paganorum animos religionia Christianae mysteriis conciliarent. Recentiorum autem eonaminibuaeontraria consilia subesse, in propatulo est, unde et longe petita. et saepe ridicula congerunt. Non posse tamen doctrinam Christianam de Νη. Trinitate ex eiusdem vestigiis. quae apud Gentiles et philosophos inveniuntur, repeti, jam ex eorum collatione cum illa. quae Specie externa quidem iisdem convenit, re ipsa autem prorsus
est diversa, nec non iam inde cognoscitur, quod haecce vestigia indiciis in SS. Λ. T. I L. occurrentibus longe obscuriora sint. Omnia potius, quae hoc respectu in varii a religionis systematibus populorum et in scriptis philosophorum inveniuntur, tamquam reliquiae revelationis originariae protoparenti a Deo tactae, atque per ejus
DiaI. c. Wννβ. 6I-62. p. 165 as. - Euae h. Prae v. Er P. I. 7. C. ff. p. 303. - Tertullian. Ado. Har. n. 12. Opp. V. 2. p. 415. - Ambro . Ne βd. I. s. c. a. Opp. T. 2. c. 447 sa. - Augustin. De Trinit. ι. s. c. I. Opp. T. 8. C. 843 a. - Gregor. II. Mor. I. I9. c. a. n. 5. Opp. T. i. e. 605. In mech. I. 2. hom. a. u. 7. T. I. c. i3 5. Hom. v. n. II. e. I 0s. Hom. d. n. s. e. 1346 a.
346쪽
posteros ad omnes gentes propagatae, quamvis vario modo inimu- . tatae atque etiam laedatae, sunt consideranda, aut etiam ex doctrina Judaeorum, eorumque sacrorum Librorum sunt derivata. Nam philosophos graecos, nomina lini Platonem libros Moysis saltem no-vigae, alibi ostendimus, et ipsum exordium Timaei cum Genest Omparatum demonstrat i .
Ex dictis itaque constat, juxta SS. Litteras, divinam Traditionem antiquissimae Ecclesiae, atque solennem Magisterii ecclesiastici definitionem, revera tres ESSE di inas perSonas unius ejusdemque numero substantiae divinae. Uuoniam ergo unus Deus trina est h)postasis: appellatur quoque Deus triu-li u S, atque divinitas dicitur Trinitas, quasi T ri unitas. Veritatem hanc revelationi divinae in acceptis reserendam
esse, et hoc reSpectu ad mysteria pertinere, con Sentiunt omnes. Verum utrum valeat per rationem siti scienter probari, adeoqiterium et hoc sensu mysterium vocanda Sit, nec ne, nostris temporibus quaestio dentio re SuScitata BSt. Sunt enim alii, qui, ut ita dicam, ab usu rationis in omni, et praecipue in augusto SS. Trinitatis mysterio, o innitim altissilito, abstineri durit esse Censeant, et qui ideo ad SN. Litteras pro ocent, Secundum quas Deum νιemo ridit unquam ), porro ad ΝS. Patres, qui doceant,
Trinitatem eaeeedere omne, quoa cositare rei fuere possumus, sicut sui erat, quoa sumus , et propterea sacramentum hoc masnum esse, et quidem veneranaum, non scrutandum ), ne
Omniti mihi tradita sunt, etc. n. 6. Opp. T. I. p. 107. misi. ad Ser D. I. u. IT I9. T. l. P. I. p. 665 as. - Ambros. De fla. I. I. c. I . Opp. T. 2. C. 456. - Augustin. De Symb. Serm. ad Culeeh. c. s. Opp. T. G. c. 574. C. Non videtur lamen genuinus Λugustini laetus esse. Bernar d. De Cons. I. I. e. S. IS. Op P. C. 459.
347쪽
non ad Gregorium XI., qui propositionem Lul li. omnia
mysteria per rationem posse evidenter probari. condemnavit. et Pauli V., qui similem de S S. Trinitate atro stigmate notavit. Alii autem oppositam sententiam tenent. delendentes, rΘvelationem non esse quidem infra , Sed nesque Supra rationem, Verum pro ratione, et hinc ejus etiam Vstri tales. quae communiter mysteria audiunt, ei prorsus impervias esse haud posse, sed ipsam potius ad illa investiganda, uti sua natura impelli, ita pro sua dignitate tuenda teneri, donec persectam eorum cognitionem. i. e. tum claram ac perspicuam omnino notionem, tum inturnae necessitatis certam ac inconcussam notitiam sibi comparaverit. Ea propter ipsos S S. Patres. uti Basilium M., utrumque Gregorium. Joannem Damascenum, Augustinum et alios ejusmodi profundiori ierit aliam revelatarum in estigationi sese dedere haud fuisse verilos. Quod eo magis esΕΘ DECESSarium, quoniam nonnisi hac singularum verilatum si dei pertractatione disciplina nostra nomine scientiae condecorari me
Interim tamen illi hera via incedere 1identur, qui Ostensaveritate mysteriorum di ina argumentis positi is, ex sontibus divina auctoritate pollentibus depromtis, verilatem eorum quoque. quam dicunt internam. i. e. internam necessitatem OS tendere pro modulo irium finitarum rationis nostrast Aa lagunt: nequaquam autem rati, ac si mysteria illa tam clare ac certo lier rationem POS- sint evinci, ut ipsa auctoritas divinae re, lationis . ni pro omnibus fidelibus, saltem pro iris perspicacioribus ac in philosophia instructioribus superlitia fiat. aut ex ait sera parte liment ES, ne propterea injuriosi sint in rationem humanam; quum re elatio quidem eo Sensu pro ratione data sit, ut illam apprehendamus.
i. e. Sen Sum Singularum Sententiarum asso quamur. Et de earum origine dixina nobis persuadeamus. minime alim in ea R Comprehendamus, Seu ipsam starum iii dolem ac necessitate in internam perspectam omnino habeamus, quod ne in rPhus naturae quidem nobis conceSSum DSt. Hae quoquct ration . et non alia.
laudati SS. Patres, et post eos Theologi scholastici. aliique
usque ad nostra tempora divina mysteria Scrutati. et ea Sera Sui ac lintelligentiae nostrae propius admolere conati Suni: quum ipse 1 post o i ii s lassus sit: Videmus nune Pe r syeeut in
aenis mat e tunc autem facie aes faciem. Nunc cognosco ea
348쪽
parte: tunc autem cognoscam, stetit et eosnitus sum ).
Ι. Alii dicunt, Trinitatem in rerum natura adumbratam ubique conspici, ita ut concitis io in promtii sit, τύπον hunc creaturae impressum necessario ἀοχε πον in Creatore habere Xam in tempore praeteritum, praesens ot futurum, in spatio
vero longitudo, latitudo et altitudo discernitur. Tria dantur
rerum Creatarum genera, natura Spiritualis, Corporea atque humana, EX utraque quasi communis. In corporibus coelestibus dantur stellae fixae, planetae et cometae: in terra alia Corpora
sunt firma. alia liquida, alia vero expan Sibilia, uti loquuntur: et ipsa impoliderabilia. quae vocantur, ad lucem, calorem et vim electro-magneticam revocantur. Triplex porro distinguitur regnum naturae, sossilium, plantarum et animalium; atque in quavis planta radix, stirps est corona, prout in quovis animali caput, truncus et partes extremae discernuntur. Ipsi denique animae triplex inest facultas, cognose endi, appetendi ac felicitate fruendi. atque in ea praeter τὸ εἶναι, cognitio et amor sui deprehenditur. Ut alia de igne, splendore et lumine, de triplici aquae proprietate, de sonte, fluvio et haustu, de sono quolibet vocis et chordae, in quo lonus principalis, eidem qiae consonantes tertius et quintus percipiuntur. de tribus partibus judicii, ratiocinii , etc. Oniittam IS. Hisce autem quidem excitari possumus, quo a SSel Sum my
sterio de Deo trilino alacrius praebeamus, et ex iis illud sor-San Suspicari, minime autem, quum nequaquam ex ipsa indole substantiae divinae, sed tantum a rebus externis Sint petita, prorsus probare licet. Alii statuunt, foecunditatem inter persectiones jam entium finitorum numerari, et ideo eo magis de Deo praedicandam esse. Qui itaque, quum extra se Sui aequalem producere non possit, quivis enim alius post unum Deus non est Deus, intra
se laeculidus sit necesse est. Nefas est uieere, ait Joannes Damascenus, Deum naturali Decunditate ear isse. Foeeunditas porro in eo posita est, ut quis eae se Oso, id est, eae Propria substantia, Prolem natura similem sui edat . Et Cyrillus
349쪽
Alex. : Si Deo ademeris Patrem esse: Deeunditatem e Grina Natura sustuleris: ita ut μerfectus nequaquam sit, cum serierandi Laeuitale careat. Doeum tum itaque yerfectionis est Deeunuitas, et sisnum, quod Patrem Perfectum esse ostenuit, est Filius, qui eae Oso ab aeterno processit ').
Hane expositionem liaud qua iii alii satisfacere, jam inde colligitur, quoniam tantum generationem Filii, nequaquam autem etiam processionem Spiritus S. explicat, ut laceamuS, COI clusionem a foecunditate naturarum finitarum . quae pereunt, ad ens infinitum, quod manet, haud legitimam aut limnam esse videri. Alii in notione eritis absolute actuosi, ceu ilii Od Deu S ue cessario mente concipi debeat, demonstrationem ΝΝ. Trinitatis deprehendisse Sibi xidelitiir. - Νa in ens, Munt, in genere qua tale ceu notio intelligentiae nostrae primigenia repraesentari aliter nequit, quam quod est determinata quadam ratione actu a sum. Eadem notio sub se comprehendit aὶ subjectum; cui b determinata illa ratio agendi si e actito Silas inest, ex qua actu Ssive virtus acti a procedit, adeoque deterini Dalain actuo Si talem subjecto inhaerentem, aliam En ab Eo distinctam por relationem Sibi oppositam: et c) aclum procedentem a subjecto juxta determinatam actuositatem. Hanc g neralem eulis nolionem sacadplices enti absoluto. et habebis subjectum absolute ac luOSum, cui inest actuositas absoluta, a qua et illo procedit actus absolutus. - Quidquid absolutum cogitas. istud tibi aliter repraesentare non poteris, quam r aliter e si Aletis. Ergo eris ab
Solutum, ens persectissimum cogitari a nobis haud qui erit sine tribus istis proprie latibus realiter distinctis et sibi necessario
coexsisten libus. Hinc erilis actuosissimi, Dei, tres, eaeqtie individuae personae xi e h pos lasses nobis perspicua si uni. Di Stingui, non autem separari debet absoluta actuositas ab absoluto subjecto, et hirilite absoluta. Pater, Filius. Et Spiritus S., hypostas es individuae, igitur non tres, sed unum Deum el-ficiunt. Operationes ci iisque perSonae uni, eidemque Deo, uo laeque autem reliquis duabus personis divinis con eniunt. Ac lio Patris qua personae non est actio Filii, et Spiritus Ν. etc.. Filius qua persona di ina humanam naturam assumerct Potuit
Thea. Asseri. a. Opp. T. 5. P. I. p. 37. D. E.
350쪽
quin Pater vel Spiritus N. lio ino factus BAAe credatur; pari modo illa hi in x postolos, eosdemque docere dicimus Spiritum S., non personam Patris, non Filii t tamen in hacce ratiocinatione . quamvis plura, ut ita dicam, phaenomena in mysterio AS. Trinitatis sexplicari videantur, id, quod praecipuum rei est. haud Ostenditur, nempe
absolutam actuositatem atque absolutum actum necessario esse,
aeque ac subjectum absolute actuosum, supposita intelligentia est volentia. sui conscia. quibus itaque substantia divina communicari debeat, ut alia taceamus. lii sequentem in modum ratiocinantur: allerreas ite,