Theologia dogmatica catholica concinnata a D.re Joanne Schewtz ..

351쪽

cendum erat, quare Deus necessario tamquam aliquid realissimum Actu ab SOlul persectum producens cogitandus sit: dein donon perspicitur, quare productio alterius suppositi haud sussi. ciat, et alia adhuc Sit necessaria, quum in hoc prodii elo, utpote infinite perfecto, infinita efficacitas exhausta esse videatur: tum si suppositum alterum non sufficit, cur essicientia divina in tertio supposito finiatur, cujus eadem indoles est, ac secundi: nec non quomodo Suppositum ex ambobuS prioribus, et non potius tantum ex secundo, cui ex dictis soli originem debet, pro .cedere dicatur: atque tandem quare secundum suppositum recte Filius . tertium autem Spiritus, secundum statutam hypothesini ve ut inger, Religion, Ostenbarung unb Airme. EaIὲb. 1795. p.

352쪽

adpellandiana sit, quum eX disputatis origo utriuSque prorsus

ejusdem indolis ac naturae esse videatur.

354쪽

aulaesast mirb. - Et verbis praefationis de SN. Trinitate adductis:

Non in Unius singularitate personae, sed in Unius trinitate sub

must, person Iid1 mirb i. Cui prorsus consona sunt, quae Supra leguntur: Pie sederet her vatri passianer talin nur vers

355쪽

etam similem sex positionem idem auctor. cujus rba fiunt prae

0 iii processus theogoniciis, prout hic adpellatur, statim in serius die is Jer miris id una deg 2Ibsoluten sur Sottheit dicitur. lia Guillherus ipse. Similia habent ejus discipuli ' . Proces.sus autem hic theogoniciis processui conscientiae sui in mente nostra superstruitur Quemadmodum enim, Hillit mens nostra cogitando. sentiendo et appetendo se sibimetipsi κατα ται - ιενον objicit . atque se tali modo si hi of iciendo, at tuo deinde tamquam sibi is φαινον Mνου obj clam seu Suam αντίθεσιν Velut Se- tim eamdem deprehendendo sui conscia est4citiir: ita etiam τὸ

356쪽

stantia, essentia absoluta ir θέσις se sibi ipsi, et quidem non imperfecte seu κατα φαινόμενον, sed καπιά πρῆ μα, seu re ipsa opponit, i. e. per emanationem voluntate absoluta iterum ponit, seu se ipsam duplicat. ita ut haec substantia e priori ema. nans et ab ea posita. ipsique opposita pariter sit substantia seu essentia absoluta, ens, principium ab Solutum: atque dein do ambo principia haec per novam emanationem utrimque factam suam identitatem συνθε Πν , tertio principio producto, contestan. lur, in quo utpote itidem principio. ente absoluto, seu substantia ac essentia absoluta. utrumque se integrum deprehendit, atque natura divina, divinitas Reu Deus absolvitur. Insuper quod is horum principiorum, quatenus se ad alterum sibi oppositum refert, Et se ab eo distinctum agnoscit, atque hanc esse actam 1elut sui φαινομενον ad se tamquam causam seu principium reduci l. subjectum sive persona, substantia sui conscia. efficitur. Unde adparet. in divinitate seu Deo esse tria principia absoluta sui con-Scia, tres personas Seu hypo Stases, tres eSSentias Seu eSsentialitates, tres substantias seu substantialitates ), a se realiter distinctas, quamvis non sejunctas, vel potius discretas, non autem secretas gefonbert, illot abse*nheri' , quae quidem unum

sunt naturae identi tale ae absoluta relatione seu sormaliter ac organice ), non autem naturae seu substantiae singulari latse sive realiter ac numero, vel ejusdem quidem, non autem simul unius naturae sive substantiae, velut totidem elementa seu tο-

iidem eo senici sentes di initatis, quae illis perficitur: et quae tamquam totidem subjecta formaliterὶ sui conscia, una absolutam sui conscientiam divinam, το absolutum ego, absolutam Dei personalitatem constituunt. quam, prout non nisi una est divinitas, item non nisi unicam esse oportet. duod autem ad hanc novam ΝΝ. Trinitatis theoriam alii. net: putamus, eam mysterium illud non tantum non eXplicare, verum cum doctrina Catholica prorsus componi non posse. Et ni nil. secundum illam in Deo. prout tres a se realiter distinctae personae. ita quoque tres a se invicem, quamvis non Separatae, tamen pariter distinctae substantiae seu essentiae sta.

357쪽

lvuntur: diim liaec tres si itide in realitor distitietas pμrsona A.

umum rero tantum naturam s u mentiam seu substantiam in trihus subsistentiis, Trinitatem in unitate et unitatem in Trinitate, unum Deum in tribus su hsist entiis cou-

au bstantia si hus, uuam ea milemque trium εἰ itat m, Naturam et substantiam, ita ut nec minus aliquia habeat, cum unaqua que persona Deus sinsularii r dieitur, N c amplius cum totae tres personae unu Deus renuntiatur, in rctationeque Pyrgonarum numerus cernatur, in diri nitatis r ro substantia quia numeratum sit, non eo rehyndatur, atque alius sit Pater,

alius Filius, alius Spiritus Sanctus, non tamen aliua, seu id, quoa est PatPr, sit et Filius, et Spiritus Sanctus, iuem omnino, quia omnia sunt unum, ubi non Oh r i at relationis Opyosilio, Seu Pavet S. Drum unum qui fem in trihus Personis distinetis, nou in tribus Personis distinetum pro- stetur. 2. Iuxta doctrina iii receiitio reni. Deus ex tribus illis abso .

tulis principiis seu substantiis dein lini conscitur, ita ut neque principium . prout illiid adpellant, theticuin, n que antithe licii in , neque homotheticum Deus sit: duin s cundum doctrinani Catholicam est Deus Pater, Deus Filius, et Deus

Sy iritus Sane tu a, ita ut sinsulariter unaquaevus persona plenus Deus, et totae tres Perso uae unus D eus confiteatur et meatur: una illis rei iudi risu atque aequalis Deitas, majestas si re Potestas, uec minoretur in singulis, nec auseatur in tribus e quia nee minus aliquid habet, cum unaquaeque Persona Deus sinsulariter dicitur, nec amylius cum totae tres

personae unus Deus P nuntiatur' .

3. Ex doctrina Guntherianorum tertium principium, i. e. Spiritus S. a duobus prioribus principiis, seu a Patre et Filio duplici emanatione Νive spiratione producitur; dum Secundum definitionem Cone. Lugdunensis 1 l. et Florentini Spiritus

A. eae Patre et Filio, non tam via am auobus Princi-

358쪽

piis, se a tamquam ex uno priueipio, non duabus apir ation ibu a, sed unica sp i ratio ne Procedit ).4. Porro qui ini patroni liiij iis Systematis asserunt, tribus

personis non absolutis in unam abSolutam hyposta Sin seu personalitatem Dei constitui: quum personalitas non nisi, ui cum schola loquamur, forma personare Ait, atque ambae notiones mutuo reciprocentur, ita ut Donnisi personali late sibi propria substantia sit persona. eaque autem Simul constituatur persona, et hinc qualis personalitas. talis quoque sit perSona, et vicissim:

nolentes xolentes quaternitatem hypo Staseon Seu perSonarum, unius absolutae ei trium ni ii absolutarum adstri iunt, in Ecclesia, quae ubique Deum, Patrem et Filium et miritum Sanctum, unum in essentia, trinum in Me Onis profitetur, prorsus

inauditam 'in. 5. Est axioma Theologiae Catholicae inconcussum, in absoluta Dei necessitate ac persectione sun datum, quae in Deo fiant, ut sunt divinae processiones, aut a Deo fiant. ut est mundi creatio etc.. ideo fieri. quia ipSe perfectus e St. noti autem ut ipse perficiatur: uani qtie in ad modii in rebus contingentibus ac sint iis proprium e Si esse incipsere sel in tempore persici, ita Deo, enti

infinito ac neceSsario, natura ac essentia a rebus finitis diverso, proprium est aeternum esse persectum. Adeoque Deus τριςὐπο-

στατικος, i. e. Pater el Filius et Spiritus Sanctus est . quia Deus est, non autem primum DeuS verus sit . quia trinus est. Deinde. Deum si hi con Scium esse, negari non potest, attameu negari atque pernegari debet, eum per Similem processum, quia spiritus finitus propter finitani suam naturam ad sui conscientiam excitatur, pariter ad conscientiam Sui eluctari. Conscientia autem sui, quae nihil aliud est . quam scientia naturae intelligentis de se ipsa. nequaquam tribus, sed duobus tantum constat elementis, et ab illo processu bene discernenda est. Quod

adhibere, AEd semper Uoee, una absoluta verasnanias, uti. ubi de Sri. Trinitate disserit. Atlanteii alibi utrumque vocabulum passivi vellit aynonymiini u urpat. Capter ina notatu dignum, Gunilierum in Deo, quamvis nini ires divinae personae, iii aut perAonalitalem adtit ruere. in Claristo autem, quamvis filium hominis in ipso Filio Dei opponat. oique lum lamquam homini tum tamquam Deo propriam personalitatem vindicet, lanieli nonnisi unam personam esse asserere. CL Torsi. 2. E. p. 2si sa.

359쪽

adeo evidens est, quam est manifestum, mentem ut Suiphaeon Oine non ad Se reserat, jam sui consciam esse debere; secus enim illud minime tamquam suum, set se tamquam ejus

causam agnoscere posset. Ul alia omittamus.

Alii iandem ita disputant: Deus tamquam ens persectissimum persectissima quoque sui cognitione seu scientia, qua simul

muta, quaeciamqtie Sunt, aut eSSe possunt, exhaurit, gaudeat necesse est. Cognitio autem, quae sellam verbum mentis sive interior sermo dicitur, tamquam interna, in mente qua Si eXpreSSa, rei similitudo . eo terior ac persectior est, quo magis cum refiun convenit, quo magis ad ταντοτ τα eiusdem accedit; et hinc coenitis absolute persecta efit, quando rem prorsus EX aequat objectiva. ut Munt, aequalitate, Seu quando cum ipsa re, cum suo objecto, prorsus congruit ac coaleScit, ei, ut loquuntur,

identificatur. Quapropter in Deo necessario ejusmodi cognitio seu imago, cui essentia divina. quae iit pote infinita ac simplicissima nullam multiplicationem. iiiilla in lite divisionem admittit, communicata ne identificata est, dari debet: atque hinc Deus prout hi exsistentiae suae infinitae per Se ac pro Se eX- sistit seu subsistit. ita eliam hi hujus cognitionis iii sinitae per

Re ac pris se e si Sistre debet. - Porro Deus, qui in infinita sui cognitione semet qua Summum honum intuetur, se quoque, et quidem amore persectissimo ac infinito amare debet. Amor vero eo est persectior, quo cum pserfectiori Sui consci sentia conjungitur, quo enim iiii prii dentior. eo ignobilior: et ideo amor absolute perfectus eri l. qui cum ab Solute persecta sui conscientia est con- Mociatus, quae non nisi in esSEntia divina datur. Uuapropter etiam amori finio, vi ad absolutam persectionem e Nebatur, natura Seu Rubstantia divina communicetur, eique identificetur necesse est; atque ea propter etiam amor hic in sinitus, seu Deus propter amorem hunc in sinite persectum pro se, et ideo per se tamquam res

singularis . completa et incommunicabilis exsistit, seu subsistit. Tali sergo modo sexsistentia absoluta in Deo, intellectu ac oluntate infinita instructa, iti absolutam sui cognitionein. eidem uni substantiae di inae, adeoqtie et est dem persectissimo intellectui atque persectissimae voluntati identiscatam. et in amoremEX utraque proe sedentem. Sed pariter uni, Didem lite substantiae dixitia se, seu intellectui in sinito ac voluntati absolute persectae identificatum abit. Sicque sunt in.Deo, hel potius Deus est tres

subsistentiae relati ae, tria Supposita, Sibi quidem opposita, in

360쪽

telligentia ac volentia, et hine sui abso in te conscia, Seu tres personae, unius lamen. ejusdemque naturaQ. illis absque ulla multiplicatione identificatae. Neu . ut Κlos scribit: Ssδ absolutes

Praeter haecce tria. exsistentiam, cognitionem atque amorem, et praeter duas divinas vires. intellectum et voluntatem.

pser quas Deus, Spiritu S infinitus, intra Se producerct potest, quarumque cujuslibet terminus. utpote in natura infinita positus, infini ius. totam virtutis divinae iecuriditatem exhaurit . et ideo unicus in suo ordine ses . in divinitate nihil datur '. Hinc neque Filius, licet intellieens. qua talis quidquam ρ ig iiii aut producit, quum sit terminus . non principium intellectionis divinae, seque

non tamquam gignenteni, Sed potius tamquam genitum scit . neque etiam Spiritus N. . quamvis volens, ex eadem ratione, quoniam scilicet ipse terminus τῆς βουλησεως s seu dilectionis divinae. nequaquam autem hujus, aut etiam intellectionis di inae principium est, et se tamquam procedentem, minime tamquam gignent om novit '). Ea propter neque pauciores. neque piti reS persona se dixitia se furit . niit eΝΝΗ pos Runt. Ι or rbum Palser coeno scit tam se ipsum, quam celera omnia. quorum e Pressa est

imago erhum. sed naturno divina se inprimis set sesssentiae: Filius