Theologia dogmatica catholica concinnata a D.re Joanne Schewtz ..

361쪽

seu Verbum ceu seinetipsum iii telligit: et etiam Spiritus S. quaecumqtie cogitoScit, per idem Verbum comprehendit; neuter autem hoc producit, quia jam productum est. Ita quoque Spiritui S. alio amore opus non eSt, quo amet ipse, cum amor amore,

hoc est, seipfio amet, quidquid amari potest. Uliare nec aliud Verbum, amoremve alium. Si Ne alias personas exsistere necesse est, quamvis quaelibet persona intelligat et amet, quum eadem Sit prorsus numero perceptio seu intellectio, eadem lite dilectio, licet notionibus distincta. Hic triplex divinae substantiae seu naturae Suhsi Stendi modus, sive haec triplex Dei persona nequaquam est tantum accidens ei ad essentiam divinam adjecta, sed ad naturam divinam pertinen S, nece SSaria ac aeterna, quum in Deo nil accidens detur Uitapropter et una persona ab alia non procedit Sola voluntate et libertate, sed naturae di inae necessitate, quae ab ejus summa persectione prollui l. quaque sit, ut Pater intelli. gelido non possit non producere Verbum, et Pater et Filius sese necessario ac libere) una voluntate, utrique communi, amando non possint non producere Spiritum S.; Deus enim Semel ipSum negare non poteSi. Quae is porro harum Subsistentiarum est in se infinita, cui nil deest, cum desectus tantum ibi

obtineat. ubi enti alicui quidquam deficit, quod ei, ut in suo genere eSset persectum, praesto essμ d beret. Quoniam auteni porro cognitio, Aeu ut loquuntur Scholastici. intellectio da6 eriennen) ad persectam Similitudinem cognoscenti S Exprimendam lendit . quod generationis est, dilectio autem non item, sed per modum impulsus xi talis sat: explica-lur, quare Deus, quatenuS Se cognoscens Seu intelligens cogitatur Pater, cognitio autem, in qua se cognoscit Filius, ideo etiam Sapientia, imago Dei dictus 3. atque amor, in quo fieuterque diligit, Spiritus A., etiam charitas propterea, communio, unita S, amplexus cognominatus . nuncupatur ). Simul autem cognoscitur, quare Pater Filium, Pater et Filius Spiritum S. mittere dicantur. Pater autem non mittatur.

369쪽

eo asserit: Oui eae ipso est, ipsique essentialiter inest ' . Nota porro erat Ecclesiae Orientali epistola Hormis dae P. ad 1inper. Iustinum a. 52 l. conscripta, in qua haec occurrunt: tum est, gula Proprium est Patris, ut seneraret Filium: proprium Filii, ut eae Patre Patri nasceretur aequalis: proprium Spiritus es, ut ile Patre et Filio pr o eo aere e sub una substantia veitatis D. Nec tamen qliisqtiam Graecorum movit querelam. Hinc et Armeni nobiscum sentiniat, atque contra Graecos recentiores processionem Spiritus a Patre et Filio defendunt ' . Quapropter

C. non nisi antiquam sidein ac Ecclesia se doctrinam enuntiat S 3mbolum Allianasianum, quod habet: Spiritus S. a Patre et Filio: non Laetus, nee senitus, sed procedens. Nec non eamdem produnt Concilia illa, quae Symbolo Nicaeno - Constantinopolitano particulam adjecerunt, ut Conc. To I t. l. a. 400 vel a. 407. ' , Conc. Tolet. III. a. 589. Cone. Foroiul. a. D l. '), Conc. Λ quis gran. a 80s. 73, et Concilium Arelat. a. 813. Solennis tamen definitio doctrinase in sinu Ecclesiae custoditae clarius prolata sitit in Concilio Lateran. IV. a1215., cui una cum aliis non paucis graecis Praesulibus interfuerunt Patriarchae. Constantinopolitanus et Hierosolymilanus, et in qtio consentientibiis orientalibus et occidentalibus, al brevi pace rupta, desti illim est: Pater an ullo, Filius a Patre so Io, ac Spiritus es pariter ab utroque: absque initio, semper, ae sine' . Tilm a Cone. Liigdun. II. a. 1274. sub Gregorio X., ubi restituta unione. Graeci et Latini Symbolum cum particula, Filioque, bis decantarunt ' . Demum a Conc. Florentino a. 1439.. vhi omni

bus, in quibus dissidebant Graeci et Latini, capitibus diligenter

370쪽

Excussis, comm alii consensu desiit illini suit, omnes Christianos profiteri debere, ilii Od S , iritus S. eae Patre Pt Filio aeternaliter est, et Pssentiam suam, suumque esse subsistens habet, eae Patre simu ι et Fiι io, aeternalitere in utro gue, Patre et Filio, tamquam ab uno principio , et unica ius 'iratione Proce clat, simul lite declaratum, additionem, Filioque, licite et rationabiliter Symbolo fuisse appositam, excepto Marco Ephesino, qui deinde

nonnullos sequaces nacti is est. Nulla tamen publiea si dei professione impugnata sunt, quae in Synodo Florentina alatuta et desinita erant ').D. Deinde Ecclesia utraque firmiter semper tenuit, ordinem personarum, prout illum Christus Dominus verbis: Baselizantes eos in nomine Patris, et Filii, et siritus S., indicavit, nullo modo immutari aut inverti posse Iam nulla ratio videtur subesse, quare Spiritus A. tertius Ordine ponatur, nisi a Filio simul originem habeat. Porro in dixinis omnia sunt unum, ubi non Ob iat relationis oppositio; nam in Deo nulla alia oppositio relativa, quae non adversetur in sinitae ejus persectioni, dari potest praeter eam, quae sun datur in proceS-sione unius personae ab alia. Si ergo Spiritus N. non procederet a Filio: ab eo realiter non posset distingui . E. Tandem si Spiritus S., ut supra ostendimus, non est, nisi amor absolutus ἡποστατικος sev personalis, in quo Deus, se summum Bonunt in Verbo intelligens, se diligit; amor autem hic neque a Patro neque a Filio solo, sed a Patre et Filio simul procedit, utpote quia uterque amat essentiam divinam, quae in utroque una est, et quidem voluntate essentiali, pariter in utroque una, ita ut Spiritus S. amor latritisque concors, vel potius tinicors sit: ex ipsa Spiritus S. indole patet, ipsum necessario, ut a Patre et Filio, et quidem lamquam uno principio procedentem cogitandum esse; quoniam, licet

duo sint amantes, unus est tamen amor, quo se, Seu 2SSen.

tiam divinam diligunt ' .

Unde una colligitur, quare Spiritus S. non per generationem, uti Filius, sed per simplicem processionem Seu spira-