장음표시 사용
441쪽
3. Nemo justorum ab omni prorsus labe immunis est ), quemadmodum et nemo ita corruptus, ut quaedam non peragat bona. Deus autem justissimus, prout pro minimo peccato instigit congruam poenam, ita pro minimo operct bono congruam largitur mereedem. duod si ergo Deus his in terris jam bonum,
quod faciunt mali, quos post mortem felicitas manet nulla, remuneratur, et malum in bonis punit, ut statim vita egressi, selicitate fruantur coelesti: quis eum injustitiae aut insipientiae insimulet Τ.. Insuper malis physicis justi a vitiis retrahuntur, atque virtus in iis promovetur ac persicitur ); bonis vero ph3sicis
non raro homines peccatis dediti ad resipiscentiam excitantur; ita ut utraque, mala et bona, pro diversis media emendationis excitandae et virtutis promovendae Sint. 35. Tandem gubernatio divina nequaquam in hocce mundo aspectabili absolvitur. Hic in stadio praeparationis tantum ver-Samur, uianetque nos altera vita, in qua harmonia illa inter dignitatem moralem atque felicitatem restituetur, cujus Spem, metumve virtutis praemia, Acelerisque supplicia in hac vita nondum aequa lance distributa fovent φ). Illa tamen bonorum inter omnes aequalis distributio, de
nemo ridet. Puomodo enim magna est poena impiorum eonscientia, aiemnonum paudium viorum inra conscientia. Et al.
is, 21. - Augustin. Cont. Faust. I. 22. c. 2O. Opp. T. 8. c. 37I a. ubi inter alia ait: Nullus enim hominum est tanta justi iti praeditus, cui non sit neeessaria tentutio tribulationis, rel ad perflciendam, reι ad conArmundum, reI πη nrobandam rirtutem. 3 Cf. Matth. ia, 28-30. I. Cor. 15, 19. - Augustin. De Trinit. I. II. c. I6. n. 2O. T. R. c. 9 l. Decir. D. I. Eo. c. 2. T. T. e. 5T . - Grigor. Μ. Mor. I. 23. e. 24. n. 46. a. Opp. T. l. c. 7S . Pio quidem Dei consilio apitur, ut hmus verestrinationia temnore elaetorum rita turbetur s ria quisve rita est Praesens, qua ua varadisum tendimus, et idcirco occulto juificio perturhretione conterimur, uine rium pro rita vitissumus. - Aug Ist. Enarr. in Ps. 48. n. a. T. . e. 436 a. Tamdiu ridetur herba laetior quum arbor, quamdiu hyems eat. Herba enim ver vemem ripeis arbor ver hνemem qu si arida est: cum sol erierit ferrentior temvore aestatis, arbor, quae ver hνemem arseare videbatur, e terer foliis, Profert fructus, herba autem arescit et ridebis Aonorem arboria, herba arida est. Sic et modo justi laborant, antequam veniat aestas.
442쪽
qua multi nostris diebus Somniant, quamque tam vehementer anhelant ipsi, qui ea omnium minime essent digni, uti in se impossibilis, ita sapientissimis consiliis divinis contraria est, pro quibus in genere humano mulla sint membra diversas conditio.
nis ac dignitatis, unum tamen corpus ne es Se Stobserv. 1. Cum Deus sit, in quo vivimus. movemur et sumua, quique sollicitus est de rebus omnibus nostris, gratIas ei agamus pro illis innumeris beneficiis, quibus jugiter accumulat nos. 2. Porro cum ipse sit, qui omnia juxta sapientissima sua
a. Persuasum habeamus nil eorum, quae aecidunt, sine sapientissimo consilio Dei seu casu aut sortuito aecidere, Dominus
enim paverem facit, et ditat, humiliat, ef subierat. Suscitat
de putrere mentim, et de stercore elerat paverem η . b. Ideo nostra sorte semper contenti Simus. atque vera animi pietate nos, resque nostras divinae eurae committamus. nee sollicitudine vana mentem nostram excruciemus, sed Deo confisi, ejusque regimini sapientissimo ac optimo, mentem per omnia hilarem geramus, ei in omnibus, qliaecumque Oblingunt, adversis
ad eum respiciamus . frmiter persuasi, omnia ab ipso sapientissime ordinari, et ne capillum quidem capitis nostri sine ipsius voluntate decidere 33. e. Λttamen simul temerariam fiduciam vitemus, sed media naturalia ad mala vitae hujus avertenda adhibere, praeeipue autem potentissimam opem divinam implorare haud negligamus. Quae vero a nobis auferre sapientiae divinae visum non fuerit, tamquam pra sidia ad vitam honestam dueendam, beatamque assequendam ab ipsa nobis suppeditata, patienter perseramus; nam non sunt condisnae
poriones hujus te oris, ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis μ).
I. Cor. 12, 12 sa. Quo respectu pulchre ait Theodore tua, Graec.
unci. cur. Serm. 6. Opp. T. 4. p. 5 1. Pui hisc rerum rarietatem orat iter ferunt eoque in Monuntur, quod non omnes enuem ti euti sumus: victorea quoque sent, quod non uno tantum colore utuntur, sed ea rariis imayinealuus pervoliant. Accusent et israrum artisscea ipsosque adeo stilicines, quod non aequalem eundem sonum chordae omnea emittunt. Et c.
443쪽
De natura spirituali, seu de Anyetis.
Mundo universim conAiderato, ad ningillas naturas creatas ex quibus componitur . e OnVertimur, ut earum indolem et relatio- 'nem ad non, quatenus id ad salutem nostram eonsequendam necessarium est. cognoseamu . Omnes quidem naturae creatae unum universum conficiunt, non tantum quoniam ex una, eademque origine emanarunt, ex
nihilo se ilieet per omnipotentiam divinam excitatae, et quoniam omnes omnino, utpote ereatae . sunt finitae, atque hae ratione enit infinito oppositae sed praecipue quia ad se invicem reseruntur, Interae invicem conjunguntur. et unaquaeque, licet finem sibi proprium praefixum habeat, simul propter alteram adest, aut utilitatem aliquam ex ea percipit. Attamen ideo nequaquam unum, idemque quoad substantiam sunt, verum potius ratione hujus a se inuleem prorsus disserunt; aliud enim est spiritus seu natura spiritualis, aliud φύσις, seu natura mundana, aliud homo, qui illam utramque in se coniunctam habet, et hinc jure ut alter mundus, seu μικροκοσμος in μακροκοσμεν eonsiderari potest '), quum ipse in ne eo elos et terram consociatos gestet, nilque de mundo et desit 3 . Quapropter mundus tribus constat regnis, a se ipsa substantia seu essentia, τω ἔντι, diversis, natura spirituali, corporali et humana. In qua sua ἐνοτ τι et τριαδι mundus, Dei trini una et ἔκτυπον et αντλοπον exhibet; prius, quia mundus
444쪽
stantia unus, et aubsistentia seu exsistendi modo trinus , mundus vero substantia trinus, et subsistentia unus est, idque pariter nullam aliam ob causam, quam quia finitus est. et quidem per se. attamen non absolute exsistit, atque tantum, quatenua ejus capax est, impersectam, haud in se necessariam, sui cognitionem, meram lmaginem seu σκιαν, et impersectam pariter aut dilectionem, meram animi assectionem, exhibet, ideoque realem distinctionem, nisi sit substantiae seu essentiae, non admittit. Refert itaque mundus Dei imaginem, sed modo finito, atque est ejus revelatio, ast nequaquam absoluta 33. Cum ergo mundus triplex genus naturarum ereatarum, a se ipsa essentia seu substantia distinctarum, comprehendat: jure do-etrinam revelatam de his in tres partea dividimus. quarum praesens, ut supra jam dictum est, agit, de natura spirituali seu angeliea, sequens de natura humana, et ultima de natura corporali, seu physica, vel, ut Concilium Later. IV. eam adpellat, mundana, quin tamen propterea mutuam harum rium universi partium necessitudinem negligainus.
Primum locum inter res creatas sine dubio tenet natura spiritualis, oουσία πνευματικ', persectissimum εκοπον Dei, quae sunt spiritus inter Deum et homines interiecti, quos caeteri emones Sive senios, nostri autem Angelas adpellarunt ), una autem diversis his denominationibus diversas notiones Subjicientes. Ex mente Ecclesiae Catholicae nomino Λngelorum intelliguntur naturae spirituales, sinitae, hominibus superiores, quae terram hanc quidem saltem modo Rensibili non incolunt, attamen ii Obiscum eo Iine cluntur, atque Salutem nostram vel promovere, vel vero etiam impedire satagunt, pro sua scilicet vel hona
vel mala indole. Undo et Angeli boni et mali discernuntur.
Observ. l. Angeli honi, praeter quam quod boni ) cognominentur in SH. Litteris, etiam Angeli elaeti β' , Anseti meis ),
445쪽
Anyeli eoelorum ), Anyeli Domini '' , Anyeli Dei Anyrii virtutis Domini q), ministri Dei β , Sancti ε), Filii Dei ), vel simpliciter Angeli adpellantur. Nomen θρῆγορος, vigil, Syris
valde usitatum, tantum apud Danielem ' legitur. Nomina propria, singulis Angelis tributa, tria in SS. Libris eanonicis, Micha tis '), Gabrietis et Raphaelia D , occurrunt. In libris apoeryphis, l. 4. Esdrae et t. Henoeli, etiam Uriel commemoratur; quibus medio aevo adhuc alia, Raguelis, Tubuelis, Iniae, Tufluae, Simielis, etc. adjecta sunt ), a d a cone. Rom. a. 745. ὶ re jeeta. - Mali Λngeli autem dicuntur spiritus mali, spiritus
nequam, πνεvματα πον ρα, πνεv Meriκα τῆς πορορίας ' , viritus -- mundi, πν. ακάρθα J, daemones, δαίμονες ), daemonia, δωμονια 3' , mundi rectore3 tenebrarurn, κοσμοκρατορες του σκοτους 'i, Angeli diaboli. αγγελοι του διαβόλον, i. e. του πονηρου καet' εξοχὴν porro adpellatur malua daemon diabolus. διαβολος. i. e. adversarius M), avian, eodem significatu V , tentator. πειράζων
446쪽
Observ. 2. Nomen αγγελος. ut iam observarunt Λugustinus 3 et Gregorius ε), proprie o inicii nomen est, non naturae; significat enim sicut Hebraeorum missum seu nuntium.
Quare quisquis legalione aliqua sungitur, αγγελος adpellari potest. Et hinc revera illo nomine in ΝΝ. Litteris insigniuntur nuntii quivis ): deinde autem spe elatim Angeli nominantur, qui legatione
divina sunguntur, et quidem tam ordinaria, quo sensu Propheta 'i Sacerdotes Λ. ., et Λpostolus ') Episcopos Anyeus cognominant, quam extraordinaria, quo significatu praecursor Domini J.
imo ipse Christus Dominus Angelus testamenti ), et Λόγος jam
in Λ. T. salute hominum occupatus. I sententia SN. Patrum nuncupatur. Quin imo res etiam mente ac sensu earentes, dum a Deo adhibentur ad voluntatem ipsius implendam, tamquam instrumenta eius providentiae, Justitiaeve, velut grando, ignis urens, venti validi, ele.. Angelorum nomine veniunt x. . Λ lamen pudet enlini jam tempore antiquae oeconomiae usus invaluit. et eo magis deinde in Ecclesia obtinuit, ut Anselorum nomine nonnisi spiritus illi ordinis superioris, medii inter Deum et hominem, iique communiter boni, designarentur; quamvis subinde damnati quoque spiritus Λngeli vocentur. Porro hoc Aensu vocabulum acceptum, jam latius pro quolibet spiritu beato erilis. eumque demum sit ordinis ae gradus , jam atrielius sumitur, quando scilicet pro solis angelieis spiritibus ulli mi ordinis usurpatur.
berg, ghristologie hes X. E. I. T. p. 215 ss. i , Hue multi trahunt verba Pa. γγ έτη , 49. et 103 loh . 4.
447쪽
- Simili ratione quoque voeabulum δαίμων generi eum est, et lanx de bonis, quam de malis spiritibus superioris ordinis adhiberi potest. et etiam a Scriptoribus pro sanis adhibetur, quapropter et κακοδαίμονες atque εὐδαί μονες distinguuntur; in S. Script nra tamen δαίμων nonnisi Angelum malum seu diabolum denotat.
g. 3. Exuiniunt Ange i a Deo erenti.
Λngelos exsistere, jam ratio non improbabili illatione eo ill-gil ex eonsideratione naturae humanae, utpote ex natura spirituali et zorporali compositae. quarum hanc per se subsistentem videt, et ideo illam quoque pariter per se subsistere suspicatur, nee non exeontemplatione naturae mundanae, ab inferiori gradu ad superiorem ascendentis. Quapropter et fidem in genios, etsi ab Angelis, de qui. bus nos revelatio divina certos reddit, diversos apud populos gentiles invenimus, nec non a multis philosophis eos admissos suisse legimus. Interim tamen sunt alii. M a l er i at is ta e , qui nihil esse existimantes, nisi quod sensu apprehendi possit, exsistentiam spirituum generatim, et ideo ipsius Dei quoque insteiantur. Quibus accensendi sunt Sadducaei, qui teste S. Scriptura asserebant, non esse resurrectionem, neque Angelum, neque Spiritum nec non Panthei stae omnes, secundum quos Deus jam in homine ad perseelam ui conscientiam evehitur, ita ut ei spiritu quovis superiori haud sit opus. Praeter hos autem adversantur doctrinae de Angelorum exsistentia etiam Ana baptistae et nationalistae, qui Angelos aut assectiones tantum, motusque animi significare, aut vana phantasiae figmenta esse, a Chaldaeis et Λs Friis excogitata, atque a Judaeis in captivitate adoptata, eontendunt, Ciliis tum et Λpostolos autem se salsis opinionibus adcommodasse, aut vero nonnisi usitalam cogitandi ac loquendi rationem Aerulos esse. fitatuunt, vel vero esse rem tantum dubiam, cui fides minime praestari queat,
praeeipiunt Attamen revelatio eXSistentiam Λngelorum, bonorum ac malorum, clare ac indubitate tradit, simul ille eos a Deo creatos, non autem, ut Gnostici, Manichaei ac Priscillianistae somniarunt, ex Deo progenitos esse aut profluxisse Ostendit, et Ecclesia contra adversarios laudatos publica doctrina ac si dei prosessione tuetur ac confirmat. Et quidem
448쪽
4. SS. Litterae partim Angelorum ad paritiones commemorant, partim definitis verbis kngelos exsistere amrmant.
a. narrant, Angelos adparuisse Abrahamo ante eversionem Sodomorum et iterum cum manum extendisset. ut filium
suum Isaac immolaret ); deinde Hagari '): tum Lotho, quem cum uxore et duabus filiis Sodomis educentes ab interitu liberarunt '): post, Angelum Raphasilem missum esse ad Tobiam, qui hunc et Saram Raguelis filiam curaret q), atque Gabrielem ad Danielem, ut ei prophetiam de Rege impudente '), et iterum de septuaginta hebdomadibus adferret ut alias adpariliones Prophetis et viris sanctis factas praetermittamus '). Et .haec quidem occurrunt in libris A. T. . - In libris autem N. F. legimus, adparuisse Angelum Zachariae, cui nativitat in filii praedicit, huncque Joannem vocari praecipit '): dein Mariae,
conceptionem et nati itatem Messiae annuntiantem tum visos fuisse Angelos, quum Jesus nasceretur, atque hunc natum
pastoribus annuntiasse U): postea Christo post jejunium et
devictum satanam ministrasse U), ipsum agoni Eantem consorta Sse U), ejus resurrectionem ad sepulchrum ), et quum in Coelum ascenderet, ejus secundum adventum annuntiasse :tandem Angelum Apostolos et iterum Petrum e carcere liberasse Ad nostram scilicet salutem promovendam creati, praecipue tunc comparent, ubi de hac modo extraordinario provehenda agitur. Porro
449쪽
b. tradunt, Deum hominem minuisse paulo minus ab Angelis, i. e. paulo inferiorem Angelis instituisse '): Angelis hominum custodiam demandasso ); Angelos pusillorum in coelis semper videre faciem Patris. qui in coelis est D: eos diem judicii nescire D; filium hominis venturum esse in gloria Patris sui
cum Angelis, ut reddat unicuique secundum opera ejus magnum gaudium lare coram Angelis super peccatore poenitentiam agente homines in altera vita aequales Angelis suturos '): atque Christum declarare, se omnem, quicumque ipsum consessus fuerit coram hominibus, consessurum esse coram Angelis Dei et impetrare a Patre potuisse plus quam duodecim legiones Angelorum'). Porro Apostoli fideles ad-jurant coram Deo, et Iesu Christo, et electis Angelis 3 D: amrmant, Angelos Filium Dei adorare U), esse omnes administratorios spiritus in ministerium missos propter eos, qui haereditatem capient salutis esse per Filium Dei creatos N , ei subjectos desiderareque cognoscere ea, qua Deus salutis nostrae causa secerit atque fideles a salso et superstitioso cultu Angelorum avocant, cum Christus caput sit, ex quo totum corpus crescat in augmentum Dei 3' , quod certo felicius praestitissent, si plane Angelos non exsistere dixissent, sicut dicunt ab idololatria avocantes, nihil esse idolum M . In his omnibus estatis manifeste Angeli tamquam vere naturae ratione praeditae, seu personae describuntur, una autem
450쪽
a Deo distinctao: cum aperte talia eis attribuantur, quae nonnisi naturis rationalibus adscribi possunt, atque a Deo creati et tamquam ei per omnia subjecti praedicentur. Falso itaque adstruitur, esse Sub Angelis Solummodo persectiones divinas stab- intelligendas, aut plane esse illos erilia more imaginaria. V rumet illud assertum omni veritate destituitur, doctrinam S. Scripturae de Aneelis repotendam esse a Chaldaeis et Assyriis: quum, ut vidimus, Angeli in libris sacris anto captivitatem sexaratis, historicis aequo ac positicis, set quidem quam saepissime ac clarissimo commemorentur. Insuper ex doctrina Gentilium
genii ac daemonos a divinitate non disseruiit, nisi gradu, utpote e Dei substantia profluentes, aut a Deo geniti: cum tamen in SS. Litteris Augeli per omnia tamquam a Deo conditi exhibeantur. Et Ratio quantum distat monotheismus a polytheismo, tantum quoque disseri doctrina N. Scripturae de Angelis a doctrina de geniis seu daemonibus Gentilium. Quo minus de meris dicendi formulis. παροιμιαζο μενοις λογοις larvshm druid en Nebeii Harten in estatis Christi et Apostolorum cogitemus, ipse illorum tenor prohibet. Λdconimodationi autem Christi et Apostolorum dogmaticae obsunt illius divina natura et horum inspiratio, nec non ipso finis muneris docendi, quod Salvator et discipuli ejus nomine obibant. duae hucusque in medium prolata sunt A. Scripturae testimonia, exsistentiam Arigelorum honorum evincunt. Attamen
quemadmodum S S. Littora indvbitate tradunt, esse Angelos bonos ita quoque manifeste docent, exsistere Angelos malo S, seu daemones. Etenim in libro Job sine dubio omnium antiquissimo, saepius de satana sermo sit '): in libris Regum et Ρaralipomenon legitur, spiritum nequam Saulem perturbas- se . satanam Davi dem, ut numeraret Israssi, concitasse D, sp ritumque mendacem in ore pselido-prophetarii in suisse ' : alque in libro Sapientiae docetur, invidia diaboli mortem introivisse in Orbem terrarum Φ). Insuper ubique cultus idolorum tamquam cultus daemonum exhibetur '). Sed si nulla etiam mentio