Tarquinii Gallutii Sabini e Societate Iesu Virgilianae vindicationes & commentarij tres de tragoedia comoedia elegia

발행: 1621년

분량: 519페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

sitione clamonstrat. xuamquam acta iri multum ineθω eantuMoeonio sed plura vacant nos ire per omnem,

Si amor en hHeroa Hii,Scyroque atentem Dulichia proferre tubar Et Gordianus pater, nobilis suae memoriae poeta, qui huius erroris haud fuit immunis. In suo enim quodam poemate , quod inscripsit Antoniniada,Antonin iiij totam plane vitam exposuerat les propterea, quod unius honunis multas imitati sint actiones dis miles genere.

Alios pesterioris ordinis recenseamus ae primo quidem eos, qui Mammultorum actionem expressere . Hoc nimirum in errore is santur Argonauticorum emptores plurimi; Orpheu , Epimosides , Gnosius, Apolloni Narro Atacinus . Hunc enim postremum E L-nis Argonautica scripsisse declarat Ouidius in libris Amorum.

Varrora primam. raram,qua nesciet rara,

Aureaq. Aesonio ergapetita Diaei ἐInter hos collocandus est Cherilus, qui bellum Xersis, Triphiodorus, qui bellum Marathonesum, Cornelius Seuerus, qui bellum Siciliense, Archias, qui bellum Cymbricum, Boεtus, qui bellum inter Brutum Rugustumq tractarunt versibus bellum quippe una est actio, sed ducum multorum . quem scopulum ut vitaret Homerus belli Troiani eam partem excepit sibi, qua sortitudinem contineret Achillis extim iam . Nec hortim erratis carere voluit Statius cum Thebanunias aggressus est bellum nec Caninius Rufus, qui bellum Traiani contra Decebathim, nec Hostius,qui bellum Istriae, nec ij demum omnes , qui bellum Troianum post Homerum canendum temere suscepere. Hi,inquam,omnes eo nomine peccarunt, quod multorum actionem unam amplexi sunt bellum enim integrum non unius hominis est actio, sed multorum . Restant ij, qui multas multorum actiones canere non dubitarunt . Huiusmodi fuit Polycritus qui, ut ab Arist tele didicimus in lib.de admirabilib. omnia,quae ad Siciliam pertinerent compulit in unum poema Rhianus Cretensis,qui Stephano, ac

Pausania testim de Thessalicis rebus uno hemi ate a me. truscum haud dubis recensendus est Enni o qui Romanisrum res gestas narrauit omnes, Annale'. conscripsit recensendus Hostilius, recensendus simulari de Buta qui singuli sin 'astore Anata deis rebus rimanorum .ine sequuti sertasse nint Euganienem nescio m Cyrenaeumbelli Theis torumstriptorem excienti Nexand. Suom. n. virininoninem, qui cari nisi uno volumuino sit

res, Divitias by o le

222쪽

resa: Aeniora omnia Colophonioriam . In liunc po&anim ordine redigere necesse est omnes, qui metamorphoses composuere quales sunt Parthenius,Theodorus, Callisthenes, ac secundum hos Ouidius, secundum Ouidium Nestor Larandaeus,qui Seuero Romanorum Primcipe floruit, ut docet Gires in hist. Voluerunt aliqui in hanc etiam

citae reserre Silium Italicum , quod vςluti de siti operis arsumento

sic dixerit initio libri xiv. estis nune uires Helisonis numina eantur Ortygiae pelvus, leutiq. ad tittoris Urbes. Q uneris hie eLbi labor eis, modo Daunia, Da

Aeneadum, modo Sieanios accedere portus ,

Aut Maeedum Iobare domos,ct Achaica rura, Aut aga Sardo verilia cingere fluctu, Vei Tyriae quondam regnata mapalia genti, Extremumq. diem, ct terrarum inussere metas. Si post Pars Mavors agitatus in oris. Sed iniuria prorsus his adnumeratur, omnia enim illa bella, quae perstrinsit, cum secundo bello Carthaginiens , quod argumentum poematis est, ita coniunguntur, ut epis odia tantum sint, unam coas-mentantia fabulam, operis constitutionem unam . Neque enim v

xiae illaeeterranim ora finiunt,ut varia quoque sint actiones,nisi multiplex etiam Odyssea sitiquae toto mari circumsertur Cum emo neque ex uno prorsus homine, neque ex uno multorum sicinore spectare iure ponimus unitatem actionis, vitandum exue moti,co est quid sit, quod actionem unam tacere,ac constituere poetis imitandam queat Aristotelem consulamus , qui respondet, esse unum omino nnem agenti propositum, actionem definientem, ac terminantem , a quo una vere dici debeat actio. Hoc nimirum sibi vult in eodem cap. H. cum de Homero magnifict pronunciam ital mutur Homeriis autem, quemadmodum in ceteris antecessit rebus. Dc etiam hoc videtur pulcre vidisse,siue propter artem, siue ob nat

ram excellentem.odyheam enim componens, non complexus est omnia,quae ipsi evenerunt lyssi cuiusmodi est vulnus in Parnasses aut insaniae illa simulatio in expeditiones sed in universatus est actione qualam dicimus Odysseam: eodemq. pacto Iliadem. Ita,inquam, Aristoteles notam propriam nobis aperit actionis unius a termino petiistam, ac fine, agentis hominis opus veluti cancellis circumscribente Cur enim acceptum ab Vlysse vulnus in Parnasis, dum seras venatur, cur ab eodem insania simulata, ne coseretur in Phrygiam proficisci cum ceteris,actiones sunt, quae neque inter se committi possunt,neq. cum errore illo diuturno coniungi,qui suppedita argumetum iustum

Ud sseae,nisi quia terminos habet suos,& limites,qui us ita definiunturi Diuitiae by Corale

223쪽

tur,ut E eaneellis illis egredi non possititi, in fines aliarem actionum transilire Hi autem limites, ac termini quid aliud sunt, nisi propositum hominis agentis certum, in re aliqua certa,definitaq. veriantisλQuibus ita constitutis , id etiam statuendum est Aeneidis unam actionem unius hominis esses quia unius est Aeneae, uno terminatur, ac circumscribitur fines, qui est aduentus in Latium, ut dicitui initio poematis, ubi totius operis indicatur finis. Italiamfato ofugus, Guinaq*uvenio Littora. Scio contra pugnare Grammaticos, qui putant, Virgilium longe recessisse ab Homericae fabula simplicitate; cum unum conflauerit opus e duobus Homericis. Duos itaque dicunt esse actionum fines in Aeneides, qui conuenire inter se, aut concordare non possint. Iter enim illud maritimum, errorem Aeneae unius actionis finem is limitem volunt qualis est in Odyssea Bellum in Latio gestum alterum faciunt terminum , ac metam, quae sic alteram doniat actionem ,

quemadmodum bello Troiano leniatur, Meoncluditur Ilias Daq;. non probant illud elogium incerti poetae, quo Virgilius eo nomine laudatur, quod utrumq; argumentum Homeri compunxerit, occalli-M fecerit unum , ut facilius exciperetur Maeonimn quisquis Rominus nem Homerum, Meugas Fuctum eredas oremnque i. Istius inmenses miratur Graeeia campos; At miser in nobis,sed bene cuisus ager. Scio , inquam , multos ita contendere sed frustra sic pugnantia quia bellorum illa tractatio apud Virgilium illi similis est pugnae, quam ad extremum sitscepit , gessitque cum procis lysses Magnificentius quidem ea bella geruntur ab Aenea, quam ab Vlysse committaturissa pugna cum procisci adeoq; si modum ipsum, lationem intue mur, videri possunt Iliadis praelijs esse simili oraci sed tamen si finis spectetur, comparari potius debent cum digladiatione illa postrema, quae ponitur in Odyssea . Quemadmodum ergo pugna cum procis non duplicat actionem,quia sumitur,& fit in eam gratiam, ut lysses aliquando restituatur in patriam , eamque cum tranquillitate rursus obtineat,qui finis est fabulae; sic Aeneae bella nouam excudere non possunt actionem,quia geruntur ideo,ut occupetur aliquando Latium,in cum animi securitate tencaturi qui terminus erat huius erroris, totius itineris,labori'. iam in altera poematis parte descripti. Idem

de Iliade iudicium esto. Ex toto enim bello Troiano , ut alibi dictum est,partem unam sibi sumpsit Homerus, ex qua potulinium cernerene homines , Necorii illam victoriam in unum Achillam esse totam

omnino reserendam. Aod si aliquid praeterea canit, in hanc gratiam

canit, Disitia ' Corale

224쪽

emit, nec in actionibus versatur, quae suos limites, ac terminos si beant ab linc fine discrepante, id quod Aristoteles diseria distihctEq. sic docuit in cap xxij paulo ante finem ob id etiam diuinus Homerus videri debet,quod bellum agioqui principio, medio , ac fine co stans scribere minimesest aggressus . Si quidem vel nimis mavum taeuaserum, in adeo perceptu dissicile existimauit vel si ad iustiim

magnitudinem c0ntraxisset , inculcatum nimia varietate suturum . Nunc vero eius dumtaxat parte suscepta , pluribus in ea epi dijs usus est, sicuti nauium catalogo, alijsque, quibus poema locupletissimum reddidit. Ita eo loco Aristoteles . Ad em' ergopartem, quam canendam suscepit, in ad eum finem,collimant omnia,quae tractantur in opere,quantumuis inter se diuersa ac varia Nam siue laesus ab

Agamemnone pugnam 'detrectat Achilles, siue iratus ob mortem Patrocli debacchatur in hostium acie, id unum agitur, ut vi ictoria unius Achillis virtute parta esse demonstretur. Graeci quippe, Aciuile minime pugnante, succumbunt, eriguntur illico cum arma repetit S pugnam integrat Achilles ut recte scriptum a Philostrato sit in Heroi cis prope finem hoc modo . ni Achilli tribuit Homerus opera praestantiora , alq. ideo pugnantem eum sic facit , ut ceterorum oblitus

esse videatur.

Itaq. ut ad Aeneam reuertamur; sive tempestatibus impellatur,4 erret in mari, siue ad Didonem diuertat hospitio, siue ludos celebret ad tumulum patris, siue penetret ad Inferos,siue pugnet in Italia; semper errat , semper diuertitur, semper egreditur e via, semper arma

tractati, pugnat in eam gratiam, ut Latium aliquando tandem in nouum regnum ab oraculis, Dijsq. promissum adipiscatur Non enim Aeneas tantummodo canitur nudus,ac simplexa Virgilio,sed Aeneas eum adiuncto oc epitheto aliquo,hoc est Aeneas errans, aut laborans ad parandam Italiam.Quare tum desinere,terminarim actio, o fata la debuit,eum Aeneae iam abseluti labores. errores erant Erant autem abs laeti tum,eum oecisus est Turnus. Ex quo iterum intentia possit, Aeneam regnantem a Virgilio cani non debuista, quia no- nusset actio,hoc est, aliud quoddam noui poematis argumentum.

rire iam ad amptiores. Et quoniam saepe α--morata sunt diπ- rationes ibae meae tres de Virgiri Abegoria, quas in primum retitas volumen orationum , placuit hie ad extremum easdem subiungere: ι

quicquid praes petendum ab V suadpatrocinium causae, Iacuis

225쪽

ALLEGORIA

V Am in Rhetoris patrocinitim suscipere non poli una, qui aliqui sibi ipsis bellunt in

ferri putent; ego, qui nhmquam turbas amauerim, arguntentum hoc anno tractare inlli tui

suspiciosis istis dicendi magistris minime litigiosum,gratissimum, nisi fallox,uniuersiis. Cum enim animo penderem, neque, uidere satis , at; si inuere possem, quam donum in rederer viam, venon lum re ipsadicerem innoceti'

si sed di am innocen, haberer a vobis, Religiosissimi P. P. ornatis Auditores, inibi conat nodum legenti occurrit Donatus,ille litto - . Mao insignis,l ieronyino potissimum discipulo,tam diserto,sancim. viro,nobilitatus qui, ut multa de Virgilio plancud magnificeq. pra ,

dicaret, id ex adyto quodam penetrali ni pronunciare videbaturi tantum hunc,taleiiiq. poetam esse, ut par situ diuinum eius poema non a Grammaticis,sed ab oratoribus ipsis explanari.Placuit hominis di- ctum, Grammaticos, quasi verbo Praetoris, a veteri post essione d turbari mirifice gauisus sum. Recordabar enim, ab Augustino, a militium illo Christiam Gipublicae Principe , diuinarum causarum oratore clarissimo,Virgilium non eloquentem modo, sed auctorem, reparentem eloquentiae nominatum Legeram in Hieronymo tumio tam ingeniosum esse, tum elegantis sinitimoratorem. Sciebam , appellatum a Quintiliano summuni in eloquentia virum, disertissimum a Seneca, ratorum omnium a Macrobio validissim unν, ab ipso etiam is Abulente, si tamen huius alictoritas aliquid ad rem pertinet, habit messe totius eloquentiae ornament uni, ac decus. Quid multa Inueni apud eundem lacro' tum uictores minisne poenitendos qui eloquetia , dicendi q. artificio Ciceroni Virgillam anteponant quam iustis de causis non dico, sed anteponunt tamen. Faciunt enim eloquentiam, quadripartitam: copiosam, in qua Cicero licenter excurratri breuem, in qua Salii situ S regnet; si cam, quae Prontoniaeum viveret, adlcribem

returi pinguem,ac florida,in qua iunior Plinius, ac Symmachus moli liter,

226쪽

nter,ac delicatestimurient. In tanto,ac tam vario striptorum numeroe vi ni extitito Virgilium aiunt , qui eloquentiam ex omni genere di

eradi conssauerit,qui grauia cum acutis,acuti in grauibus,inflexa cum viris'. componens, admirabilem in oratione concordiam sec rit.Hunc unum oratione multiplici i numeris dissimiliter emodulatis exprimere potuisse illum caelestium orbium concentum a Pythagora olim excogitatum Mimitari dicendo infinitam prope varietate aspectabilis niuersitaris ubi terra haec mortalium altrix , in media

mundi parte collocata, qua laeta segetibus este qua dumetis, ac rupi bus hispida, qtia salebris,atq. arenis arida, qua proximis fontibus vliginosa qtia siluis obducitur, qua circumiectis clauditur naontibus qua vasto , patentique aperitur mari. In Cicerone viatim elle tenore in perpetuum, atq constantei affluentem, rapidum,torrentem, volubilem,copiosum.

Delector equidem hoc elogio, sed permoleste sero,communem cum Virgilio, Ciceroni gloriam eripi. Errant enim isti, quod unum Virgilium, ipso quoque ab hac laude Cicerone depulso, plura simul dicendi genera temper ait putent quod putant admirabili modo temperasse, profecto non errat. Quid est obsecro, cur etiam Ciccro non sit breuis &parcus in loco3quia non est,ut oratores illi, quos admirantur, cedemutilus,ac turpiter abruptus Cur non sit gracilis,ac pressus ubi res,

ruinia postulare videaturλquia non est, ut eoru quidam exsuccus, non aridus,non exsanguis,no ieiunus,ac pene fame consumptus Cur non varius,eor non pictus, ac ridus ii ebus o dignitate crimen' dis quian induras , Delonginquo petitas metaphoras omnibus interserit locis,quas iunior ille Plinius, a Symmacnus,quas hac etiam tempestate iuratios Mali ricarunt; scd innocentiam arguine .li mei horum ego reprehensione non violabo quin etiam ha bara

tiam arbitris istis , non quod a Cicerone tantam gloriam abiudicarint sed quod honorifico iudicio Donato subscripserint,ae veluti se ctissima lege decreuerint, summi oratoris esse, Virsilium interpreta' ri,non litteratoris,&Griculi. Neq. vem id ea gratia dico,uuod divinum poetam satis eo praeconio laudatum existimem Excelliora qua dam, ac maiora de Virgilio sentio, quam ut ea istorumcεmendationς

circumscribi queant. Rem dicam alicui fortasse nouam: vocem pros ram confidentem,atque audacem,sed tamen veram. Quid enim nota Crammaticos solum ab aliena posscssione velit ex iure manu consertos voco , sed Rhetores etiam ipsos tam opulenta haereditatem adire veto ex interdicto.Confirmo, inquam,constantissime, neque Gramma tici,neq. Oratoris esse Virgilium explanare interpretando,sed doctiOTum hominum, atq. ut verbo dicamino, Philosophorum . Risun hoc

loco sertasse tollent noua plutosophi, quorum ' superba,& fast dici

227쪽

reuha. sumtum suum fieri poetas nolent,& patrimonium istud saeia

permittent occupanti. Permittant,ut libet:permittant aute non nobis mediocriter doetis,ac semilatinis, sed summis viris, antiquissimis philosophis, inprimis'. Aristoteli, cuius longo tempore lecti sunt de locis Hona eri perplexis, at q. ambiguis, libri sex: permittant Anaxagorae laronienio, qui salii bcrrima philosophia in Homero velut in sapientiae breuiario relegebat permittant Arc, lilaomedia Academia auctori marissimo , qui numquam in cubile se se recipere solitus erat , nisi ante aliquid ex Homero somni conciliandi causa tamquam philosophiae natethecio delibasset . quila etia diluculo, ac bene mane, ubi primi e grabato surrexist et, Homerum iterum lecturus, ad amasium uuitare se dictitabat; ut remotis arbitris cum eo familiariter, ac libere philosopharetur. Permittant Platonico Proclo;qu totum omerum locis e media philosophia petitis illustrauit Permittant ipsi omniu magistro Platoni;cuius illa vox est,in eo libro,quem de summo bonostra situm reliquit in Homero contineri liuinam omnem,humanam l phi

aosophiam.Nihil attinet omnes ducta serie perceiisere:sed permittant Zenoni brysippomeraclito termittant quod grauius y,Christi nis pauli si Fris doctisii sanctissimis,Cyrillo, Fulsentio, Basilio mas, ceterisi sapientibus viris, multis, nobilissvninqui om- ne epicit Homeri poema pletaidum philosephisiudum, ac virtutis

'fficinam amplissimam existimarunt. Sentio, vos expecitare dum aperi

viam aliquando sapientiam hanc in ipsb Virgilio delitescentem id non nihil in ea philosophorum natione commemoranda immorandum duit; ut intellisant isti,qui poematum opes aspernantur, esse populum, manum qui adeat repudiatam ab ipsis Attali haereditatem . . Equidem neq tanti sum, neq ita me ipsum ignoro, utinon videam quam arduum sit huiusmodi philosophiam ex abditis poetica latebris explicare sed illud praeterea scio; non modo rerum magnarum, atq. praestantium perfectionem probari, scd conatum et icti in is iacm, atq aggressionem esse laudabilem. Huic adeo spissit, operosiq. . operis magnitudini, atq asperitati ita facile occurrere posse me video, si no omnia hodierna die una concione simul effundam, sed multa anthi per partes alio tempore tractanda reseruabo Cu enim sint ncq.

Pauca, neq imperiti, qui nullam in epica poesi philosophiam abditam

.eue pugnacissime contendant , sic partiri necessc habeo rationes mear, ut quaeram initio Titie aliqua , in poetarum stabulis uniuer-

se in Virgilio nominatim penitus abstrusa sapientia. Deinde, si quasi quaenam ex triplici senere philosophiae pars esse videatur resia extremim , si certa sapientia forma in epico illo continetur opere, certa ne ratione , ac via euolui, at oue inuestigari queat sed

i uua tam multi, tamquedissicilia in unam hanc orationem con Hii

228쪽

ivvi positini,ceteris in aliud tempus, otiumque sepositis, illud unum habeo dicere, ac seorsum hodie disputare , aliquam esse petitam ab intima philesbphia scientiam rerum utilium, quam in Epica mei rum omnium , a que adeo in ipsius Virgilij fabula contineri necesse Vide, dixerit aliquis etiam , atque etiam quam graues quam magnos in te aduersarios excitaturus sis; non ex ijs modo scitis, acuti R. 1criptoribus,qui vel nostra, vel non ita superiori memoria huiusmodi tectiores poetarum sententias, quas allegorias vocamus, quasi deliramenta Sophistarum irrident, verum etiam ex antiquissimis illis, qui Heroicis pene temporibus in altrice disciplinarum omnium Graecia soruerunt. Nam apud Eustathium Aristarchus; is,qui commentarios Hupra mille posteritati reliquit, dam graui semper habitus est in rebus discemendis, distinguendisque iudicio, nullus ut putaretur

Homeri versus esse germanus , Ac verus, quem suo ille calculo non . probasset is inquam talis, ac tantus Homericae causa quaesitor, ac

iudex omnes omnino ab Homero allegorias ablegauiti negauitque di--ttialiud ab eo dici, aliud intelligi oportere Placet hos, longeque plures aduersarios esse, quibuscimi iureconcertandum, ac dimicandum sit Nemeenim eos imitari nece habeo, pii, ut aliquod ad contentiose vicendum argumentum inueniant, memin suo non vi

de aduersarium, in reminimEcommersa sibi designane decumumbra, ventisiue istissim digladiantur . placet inquam simum millibellum esse cum istis, ac potissimum cum Aristaretio,

. cuius arbitrium ipse pene literae reformidabant, Habet satae, habee unus hic Grammaticus Alexandrimis infinitam prope Grammatico rum turbam contra pugnantem, habet Philosophos multo grauis mos, habet auctores omni doctrinae genere praestantes , ac nobiles , qui sancte confirment , Homerum haustam ab Aegyptij philos phiam , ut augustior esset, atque admirabilior, excogitatis fabulis

quibusdam veluti notis arcanis, quae Hieroglyphica vocantur, adumbrasse. Qu*d Homeri , ceterorumq comminiscenda fabula consilium, sapienter,ac docte Palephatus explicauit, firmans, plerasque mortalium Vere certeq. res gestas,veteratorie poetas fabularum na-co,in commentis incredibilibus inuertisse ut legentium animos in admiratione tenerent,& voluptate perfunderent Verissima sane vox, quae insitum poetis ab artificio morem, non tam dicendo aperiat, quam ob oculos ponere videatur exprimendo.Ιntelligit enim vir eruditissimus, suis ipsorum praeceptis*dmonitos poetas illud omnino agere,ac sequi, ut in mortalium animis excitent eam,quae delectationem, ac volvtatem pariat, admirationem quod quia rerum compo

Maximi, fictaruntvi beneficio iacilius, quam vere gestar-

229쪽

se posse confidunt, res veras , atque adeo saluberrimas vitae Ieges, non praeceptione tradunt , sed fabulis, commentis inuoluunt. Quid autem est rei veritatem , ac morum doctrinam fabillarum inuolucris

obducere, nisi eas porsequi, quas Uu E poetarum scriptis expungunt

allegorias . Rectu sane interpres Hesiodi cres initio Theogoniae quatuor esse confirmat omnino res, quibus Epicorum poetarum omne nomen, ac vis contineatur: heroicum versum, allegoricam fabulam, historiam perantiquam, aptam accommodatamq. materiae dictione is sed in liis principem obtinere locum allegoriam, eamq. proprium esse poetae charaaerem, ac notam. Quid planius, quid sapientius dici potuit quid accommodatius ad istorum iugulandam audaciam,qui spiritum ipsum, ac Vitam poetarum extinguunt' Si enim proprius eorum character,ac nota, est,& vere dicitur allegoria,quotus quis' non videt, hanc unam esse partem, cuius beneficione vi poetica consistat,m veatur, ει tu tra Haud ceres sine summo consilio nuperesarissimus Italici nominis pocta, Epopeiam velut animantem absolutam, atque perfectam esse aiebat, ius corpus ipsa rerum imitatio sitianimus arulegori Nam quemadmodum animo corpus obtemperat, semim rationi,sic imitatio, quasi remita corporatarum sensiousobiecta figura, utilitatio reluitur,ac tamquam in animantis corpore animus,sic ipse in totos, ruinate continetur,&funditur.Nullus haec,me qui de sententia, neq melius vidit, que prudentius docuit, quam philosophusipter Platonicos honoratus , ac nobilis Proclusa qui Stesichorum , doctum illum alioqui hominem , ac perspicacem, caecum tamen , ac nihil videntem appellauit, quod Helenae raptae, belloq repetitae tabum

iam, veluti rem praetcritis gestam temporibus, ac veram historiam is, canere non dubitasset neque intellexisset eo figmentosignificari, nostras ipsorum animas post decem annorum millia , quae illa decenni Troianorum obsidione comprehendutur, ubi diu multumq circa terram varia nascῆtium, intereuntiumq rerum vicissitudine fluctuarint, eorum instar Graecorum, qui Troia summo diuturnoq. labore deuicia, domos remigrarunt suas, esse tandem aliquando ad eum locum, unde

sunt haustae,ac delibatae quasi logo postliminio reuersuras. Quod si tantus philosophus eum,& caecutientem,& orbum oculis iudicat,qui nobilem Helenae fabulam,boc est narrationem ceteroqui credibilem,n . que vehementer abitarrentem a vero euolucre , atque intermori

allet; ita non potuerit; quid nos de alijs furulis existimabimus, quae non incredibilia in do,sed etiam execranda impudicitiae, impietati que portenta comminiscuntur momerum ne,alto' primi ordinis poetas, qui ea finxerunt,illico damnabimus inauditos, vicem'. ho- quoes acutos, ac θος- non vidisse,quod postea emiruntiatum est sapie

230쪽

orientsinis, mini plane, diserteq. dixerunt . pinas ita oportere fim. fendo prudentes, callidos esse,ut nisi credibilia, veroque similia sim. ant, poetarunt choro depellendi sines Dixerint haec audaculi quiruam Aristarchi,quorum videtur, quaeri, ali gloria reprehensione

bonorum quorum est moderatum integrumq iudicium, i non modo summos auctores non reprehendent, verum etiam pro ipsis acerrime, constantissimeq. pugnabunt. Sed fieri qui potest,ut huiusmodi prouin iciam ita susceptam sustineant,nisi receptum habeant, confugiantq ad allegorias In speciem sane quae dicuntur a poetis incredibilia sunt. indecora, atque ab ipsa ratione prorsus alienam e ficta sime ratione di- eamus,li id dubie confirmabimus , ea quaedam esse veritatis integumenta,quae imperitorum oculos fallant, sapientium iudicium fallere, ac doctrinam decipere nullo modo possint. Sapienter enim ab Eusta thio dictum est,faoularu turpitudinem esse quoddam poeticae vulnus,

quod allegoria quasi delibutis medicorum fasciolis obligatur. Quin placet etiam hoc loco Proclum illum philosophum,Homeri tutela

aduetius magis 'im ipsum Platonem de suscipientem, ro dimitate tractantem,audire sed altius repetenda res est , ut omnis susceptita, trocinii causa facilius intelligatur Esam Homerus in caelo, Mepulis exquisitissimi ,&conuiuisionge lectissimis ornati adest Iuppiter, non

Deorum modo. . etiam conuiuii Rex amet iuxta timo, propea nonem Venus, teri Dii Dem toto triclinio circumfunduntur.Resaga vi ,3 iucundE quidema grauiter, ut decebat in Hor sestiis men, cum Iuno,ut est feminarum genus suspiciosum, maximesque rutum, intempestiua quadam expostulatione Ioui stomachum repen. te mouisset, epulas diuinas amarissimo resperserat sene, accumue

lium hilaritatem in summam tristitiam, moeroremque conuerterat; mensam illam fecerat e Deorum conuiuio sitieernium funestorum, cum ecce tibi Vulcanus, sellularius, laespicatissimus Deus, qui ea die poculi magister a Ioue creatus fuerat,enormi illo distorim crure tanta cum turpitudine claudicare coepit, hac illac impigre veloci

terq ne star administraturus excurrens, ut statim excitato cachinno

quodam insolenti, atque , ut loquitur Homerus, inextinguibili, haud minus in caelo riserint Dij, quam ridere soleat infima sortis populus in togata,vbi scurram, S sannionem iocantem videt,aut egregie par-- tes agentem suas Gnathonem aliquem e parasitis.Η c igitur incusat,oprehenditq; grauissime Plato,summus,4 intelligendi auctor,& dice-di magisteri quod intemperatissimus ille risui, qui ne homines quidem mediocriter udete deceretimulto maxime alienus esse videa tura Dijs. Quam Proeliis criminationem ita depellit, ac diluit, o di. GVulcano illa molitore,ac fabro, uniuersitatis molitionem , -

SEARCH

MENU NAVIGATION