장음표시 사용
271쪽
ralem 4 artis expertem alterum maturalem ait eum esse, que rei natura postulat, quae tractatur in Fabula postulat autem rei, quae tractatur natura, ratio, ut tunc terminum nanciscaturi, ac Mnem, cum a selicitate in iinlicitatem , vel contra ab intaiestate inta felicitatem est commutata . Cum enim huiusmodi mutatio est inta Tragoedia perapposite consecuta, nihil superesse potest, cur longius protrahatur Aristotelis verba de hoc naturali termino sic illustrat, exponitque uermes inparaehrasi oportet, inquit, W m it suum habere naturalem terminum, quemadmulum res natu rates habent suum . Nam quemadmodum'im i , quae genita sunt, nisi alicuius rei contrariae impediantur euentu, ad iustam perus niunt aliquando magnitudinem a natura praescriptam sic poetici
sermones eo usque protrahuntur,in crescunt, quoad contrarij in contrarium secuta mutatio est. Haec4gitur est Aristotelis, interpretantisiue Aristotelem Averrois de naturali termino generalis praeceptio quae demonstrat, eiusmodi finem designari certa ratione , tamquam digito indicari non posse , sed esse omnino poetarum iudicio permittendiim quorum erit,ita omnia disponere, ut cum rerum in contrariam partem accidit mutati, intelligant omnes , nihil corum desiderari , quae tritiusmodi conuersioni necellaria esse videbantur . Hinc enim sequitur, tum esse necessari finem imponendum , , cum nihil aliud ad actionis absolutionem requirere possunt Fabulae spectatores Artificiosum vero Tragoedia finem eum docet Aristoteles essh, quem Tragoediar non imponit natura rei, sed praescribit clepsu dra , quae per instillationem aqua apud veteres sic enumerabat horas , quemadmodum easdena partimur nos , ac diuidimus per arenam. Poetis igitur exhibentibus in Theatro Fabulas certum dabatur,
illudque praescriptum clepsydra temporis spatium , quod egredi non poterant, explere debebant. Itaque artificiosus, hoc est,artificio,&hominum decreto constitutus Tragoediarum terminus iure dicitur,
is, qui definiebatura clepsydra, cum ad dimensionem illam, quasi centuram perpendere, ac examinare iustam magnitudinem vellent . Huic antiquorum tempori per clepsydram ex omnium consension. sc circumscripto , si quid in hac re mihi liceat arbitrari. respondero crediderim oportere hac tempestate vulsarem consuetudinem, moremque communem ita prorsiis, ut iusta ea sit habenda magnitudo Tabulae, quae a communi consuetini me nonabhorret, nec eos qui in diunt , molestia dimittit, ac stitietate fatigatos Tertia praeceptio est: viainvia misit,ac minime multiplex.Vnan autem eam esse ait Aristotepes, cuius una est actio quam imitatur actionem autem sic unam esse, si unius hominis sit , finem habea unum ratummodo, quo res rantur uniuersa. Quo locor prehen-
272쪽
ssit eos, qui putabant, unam ideo actionem esse, quivi esset unius h
minis nec animaduertebant, multas genere divinules actiones eodem homine proficisci, quae coalescere non possint. Quin eos etiam arguit, qui unam multorum actionem eat habere simpliciatatem, atriue unitatem crederent, quae in pulcherrima Fabula constitutione requiritur. Sed de his ego disputaui accurate, ac sedulo in differtationibus virgilianis lib. xij. loco ultim, ubi quaestionem institui de unitate illius Fabulae actum igitur hunc non agam it mn, sed ad eum locum allegabo qui plura de hac vilitate cogno scere volet . Illud in praesentia repetere satis sit unitatis veram Irmanamque notam esse finem unum, qui propositus certo cuia am, uni homini est agenti. Haec enim nota inueniri non potest, quin actio sit una, quae unico illo fine circumscribitur . . Quarta cautio est ut quae in constituenda Fabula comminisci-
ir, ea sic haereant, aptaque sint inter se, ut una pars tolli non . 'eat, quin tota compositio perturbetur. Quippe pars , quaesto, di, non perturbata constitutione potost, pars eius, cui tollitur , ac demitur, appellari non debet. Quae praeceptio seiuncta prorsus ab ea non est , quam alio loco de Fabula Episodica tradit Aristoteles ubi confirmat, eana esse pessimani Fabulam, quae sit Epi dicat Fpisodicam autem tum esse , cum ita digressiones assinguntur Fabulae , ut corpu coagmentare , de constituere partibus suis non . videantur. De hac etiam praeceptione disputaui alias consulto in Virgilianis dissertat ad lib. iv loco j., adix loco item primo Dicta igitur alibi non hic iterabo , cum praesertim epitomen ego faciam, non iustum opus moliar earum quaestionum, quae tractari
HAEc Tragoediae pars, quae in fingendis personis, earumque moribus exprimendis versatur, picturae similem Fabulam facit, ut docci Arist. in cap. xij. de Moribus, prope fin. ubi praecipit poetae, qui mores fingere velit apposite, ne ab excellcntium pictorum consuetudine, atque instituto discedat. Qin cap. iv. item sub finem; ubi sic loquitur . Est igitur principium, ac velut anima Tragoediae Fabulari se tuis vero in mores . in quo etiam picturae similis eo viaetur . si quis enim medicamentis, coloribusque puleherrimis tabulam susim, ac temere iserinae , non aeque delectarit, ac si imaginem albo tantum diastinxerit&c Aptissima quippe similitudine de clarat quem locum obtineant mores , vi quantaui vim habeant,si rectἡ tque ad viuum
273쪽
expriniantur . Duo enim in pictura sint, lineamenta , .colores. lineamenta ducuntur primum a pictoribus, colores deinde inducuntur, ut ipsemet ait Aristi in lib. ij.de Generat.sed quia in lineamentis videtur esse posita inmma picturae vis, Martificium primum , secundum in coloribus aptis , Qvarijs cum lineamentis conferti bulam, opinae anima Tragoediae est , cum coloribus mores, qui se dum obtinent locum . Haec igitur ab Aristot.prima praeceptio datur, vi in moribus exprimendis imitetur poeta colores tabulae non temere fusos, sed per summum artificium inductos. Quemadmodum ehim pictor haud aeque aspicientium oblectat oculos ii nullo pigmento,
nullisque coloribus, aut male collocatis utatur, sed lineamentis tantum albis distinguat tabulam, atque imaginem exprimat, sic poeta non ita magnam afferet delictatio irem, liri abulam quidem bene componat, sed tamen aegligat inore M. Cinil parat, inquam, cum pictorum coloribus mores, iubetque poetam illos pulcre, concinneque disponere ne Tragoedia similis tabulae lit illitae coloribus sparsim , ac temere . Vidit hanc etiam similitudinem Horatius, nec praetermisit Vt pictura poesis erit. Qu.ipropter aestimari permagno debet haec par quippe quae ponat omnia sub oculos spectatorum , iciatque vespersonarum vota, consilia , consuetudo, indoles, Ingenium, ac natura non intelligantur modo, sed cerni, conspici quodammodo videantur . In Hippolyto enim adolescentis pudici, rigidi, seueri voluptates aspernantis ingenium ipsis propemodum oculis intuemur in Phaedra semina animum impotenter amantis in nutrico fidem in Theseo praecipitem iram. Sed accommodatius doctrinae sit, hanc tam variam morum effictionem ad certa quaedam genera, ipso duce,atquesainctore Aristotcle reuocare
Ait enim,in moribus spectari oportere omnino quatuor.vt probi , ut conuenientes , ut similes . e mi u Qimusti attinet ad primum, id animaduertendimi est; nonaliud Aristotelem velle, cum mores vult probos, ut nulli niores improborum exprimantur in Tra goedia. inducitur enim crudelissimus Atreus, impudica Plutari , , aena, cupiditati domino si eruiens anus. Quid ergo praecipit, cum mores in expressione indolis postulat bonos, ac probo. Nimi,. rum non aeque in omnes, sed in emiadit Myneceptio persenam, quae principem in Tragoedia locum obtinet, quaeque certum selecimpertiri Fabulae nomen Iohanc,inquam,peri am aprieceptio cadit, in quam cadit continisu fati, hoc est in eam,quae digna consemiseratione est adeoque nisi proba sit, certe minime mala, non ' poterit eiusmodi affectum animi permovere, quem propositum ad permovendum, concitandum poeta Tragicus habet. Cum enim ministratio, ut tradit Arist. in lib. ij auieti ex eo concitetur unia nobis,
274쪽
nobis, quod aliquem illi vexatum inconuit Alo videantus, quo sit indignus, nullam a nobis exituquebunt commiserationem improbi calamitosi , quos intelligimus ea esse calamitate dignissimos . Sed de hac probitate, siue de probitatis mediocritate accuratius insta dis*utabimus. Conuenientes secundo locoecimores ὀportere dixit Aristoteles, hoc est ei congruentes, ac respondentes personae, cui tribtiuntur. fortitudo enim, inquit, &prudentia mores quidam haud bubie sunt; sed in seminas minime conueniunt; Miuuenibus aliqua congruunt, a quibus abhorrent senes, e quaedam diuites decent, quae a pauperibus sunt aliena Aristoteli concinens Horatius breuiter haec e cς ita perstrinxit. Si plauseris eges , autia manentis , inque
Sesuri, donee cantor, osplaudite, dicat; Aetatis euiusque rotiindifιnt tibi mores, Misuis que decor naturas dandus annis. et post- -Neforte seniles Mandentur iuuenipartes, pueroque viriles. Egregie Terentius complexus est omnia personarum genera, quarum varij describendi sint mores conuenienter . sic enim loquitur in Prologo Eun.
Liui magistice currentesseruosscribere, Bisas matronasfacere meretrices malas, Parasitum edaeem, gloriosum militem,
Puerumsupponi , faui perfruumsenem, Amare, odisse suspirari
Tertio loco postulat Aristoteles, ut mores similes sint, hoc est personae similes, quam poeta imitatur in Fabula similes autem erunt ex eodem Arist. v eo loco docent interpretes, si formae, opinionique iam de persena illa vulgatae omni ex parte respondebunt, Et prosecto, maliquem admum vi mere contendit Eta, e primere debet smininium simillimum autem e primerenon potest; nisi eum inducat cupientem, volentem, iubentem, agentem talia, qualia selitum eum velle , iubere, atque agere sciunt uniuersi m runt videi et omnes, Achillem implacabilem esse, lyssem astutum, ac vaseum. sibi similes hiem non possunt,nisi tales eaprimantur, quales ruisse iam fiunavulgauit. Iure igitur Horatius ita praecipiti Autfama quin, Misura comunientia flve.
Impster, iracundu , inexorabitis, acer, i
275쪽
Presidui Ixis Io vaga, tr sorines. itaque hoc praeceptum a superiore distat eo nomme , quod hoc ei
fas intueatur personas populo iam notas, velut Agamemnonem,py ivium, Oedipum , Polynicem , qui certos quosdam postulant mores , hominum opinione iam illis inditos; illud in aetate hominum varia, sexu , dignitate, muneribus, honore versetur. Iubet enim poetam reddere,atque assingere mores aetati,conditioni,fortunaeque conuo:
Quarto denique, ac postremo loeo monet, mores aequabiles esse oportere, hoc est undem habere perpetuo tenorem, ac modum, quem initio susceperunt, ne a se ipsis paulatim dissentires, ac discordes esse videantur. Haec nimirum aequabilitas postulat, ut quem ira, eundum semel effinxeris, quem placidum, ac mitem, quem seuerumν quem crudelem , ac impium, eum eosdem plane mores prae se ferentem semper, atque ad exitum usque Fabulae retinentem facias . Cuius praeceptionis ea ratio est quod mores ex animi manant consor matione quadam, labitu habitus autem constantissimus semper, maximeque aequabilis est . Hunc etiam locum vidit Horatius, atque inter cetera poeticae monita sic recensuit.
Si quid inexpertum scenae eommittis, audes Persenam formare nouam,fruetur ad imum
stualis ab incoepto precesserit, Ab eo ut
quatuor hisce legibus,praeceptisq; quae versantur in moribus, tria dicit Aristoteles a poetis quibusdam esse praeterita, tuta a Primum quidem ab Euripide in Oreste ubi Menelaus mores prae se sere minime probos cum Orestem iuuare nolit, auxilium eo pete tem temporo, quo emirare, occisa Clytemestra, mortem ritus erat Agamemnonis, qui, ipsius seerat Orestis pater, sateri nelai Inhumani enim hominis fuisse videtur, ei prisdium denegare, a quo statris manes caede Clytemnestrae placatos eta intelligebat Sectindum de moribus praec tum ait ei non vidisse, vel neglexisse poetam illum, qui fecit lyssem eiulantem; quae Tragoedia lysses Naufragus est Epicharmi, & laudatur ab Athenare in lib. xiv. Nam, ut diximus in Virgilianis Vindicat. lib. . loco, apis hunc poEtam lysse naustagio periclitans dolenter adniodum lament patur, eiulabatque muliebriter se esseminaes qui mores serti
viros sentanei congruentesquς personae non sint. Idem peccatum
ait, Euripidis fuissὸ cum Menalippen induxit de philosophia subtialissime disputantem . tanta quippe rerum cognitio, Tapientia non cadit in se ininas In tertia lege de moribus eundem Euripidem peccasse confirmati cum Iphiguiua in Aulide mores inaequabiles, nec
276쪽
ses remstantes attribuerit. Nam initio Tragoediae sicit eam paui-
iam , ni temque vehemelior extimesceni posse vero interritam, eandemque minimianentem, despicientem mortem tanta cum sertitudine, quantam ne in constantissimis quidem viris intuemur. Ad necem quippe suo se offert iudicio ac voluntate, tantaque sebito flagrat cupiditate gloriae, Me eam omnem vitae. remun omnium possessioni non dubitet . - .
SEntentia mores excipere debet quia consequens est, ut qui ceditis praeditus moribus sit, animi quoaue sententiam habeat, 'senionemque moribus inis undique responcientem. Huius ergo partis quae sententia dicitur, ait Aristoteles esse, ea dicere posse, quae in re insunt , hoc est, rem probare omni argumentorum, ac rationum genere, quae sint ac nunodatae . Additque, sententiam amorum e pressione illo nomine dictrre, quod in moribus appareat eliso, in sententia non appareat, sed talitum probatio quaedam rei, quae-ribus iam indicata est, Hemonstrata. Videtur prosecto Sententis, quantum ex verbis Ari telis intellisere licet, respondere Rhet
riim argumentationibus, quae fidem faciunt,4 rem sic esse, vel nolia esse , ita fieri, vel non fieri oportere demonstrant. Quare morum vis omnis in appetitiones, atque in voluntate posita videtur esse, quae vel optando, vel repudiando aliquid eligit,Sententia in animi facultate intelligente , quae aliquid rationibus affirmet, aut neget exemplo libet hoc illustrare, quod obscure docetur. Hippolytus cum ita loquitur, Non alia magis e libera , ct itio earens , Rit que meitus ita, qua priscos colat, mam quae retictis moenibus suas amat, electionem ostendit animi sui quam Sententia postmodum sequitur adprobans id quod optatum, lactumque est, circumspiciens omnia argumentorum genera, quae demonstrent liliun vitae rationenia, utimam ess .
Non isse regnoseruit, a regnoimminet,
277쪽
Atreus item qui inoribus est praeditus erudelissimis, Qtyramsidericlisit, hoc animi sui votum, electionemque principio sic aperit, in
se ipsum inuectus seque ad sui necem fratris vehementer adhortans. Ignaue , iners , enervis, quod maximum Probrum Tyranno rebus in Jummis reor Inuise poti Discelera, Osfratris dolos, siue omne ruptum quaeri ubus anis agis Iras edi ArgosIremere iam totum tuis
Age anime,sae qMinuPaposeritas probet. Haec inquam, quae sic dicuntur ab Atreo, mores patefaciunt ectratos, Melectionem fratertiae caedis. Erit nunc sententiae, rationes idoneas quaerere, quae scelus illud impium in tam palmaressu
a d fusteret mim I Numquid Miectus iacet Nunqui emiaispantist in rebus motam, Fessi quietem noui ego ingenium iri In me secti non μευ angi potes.
Quin ea, quae consequuntur in tota sceia diverbia, contentionesque cum semo, flagitium illud immane dissuadente, nihil aliud sunt, quam probationes patrandi sceleris, in quibus tota sententiae ratio
continetur. Est enim huiusce partis, ut dixi, nihil praetermittero, quod rei proposita fidem facere possit, aut aliquid agendum persuadere . Hinc videlicet illa nascuntur induetiones, exemplorumque cumuli, qui poeitis familiarissimi sunt, aptique maxime ad ea comprobanda, quae nos iam elegisse, nobisque placuisse demonstrauimus
in ea parte, quae morum expositio est Hanc ergo partem tractare qui volet pro dignitate , ab eodem
discet Aris tele in cap. xlx ubi quinque designat officia, in quibus uniuerse versatur ipsa sentcntia Sententiae partes, inquit, sunt,d monstrare , soluere, pertiarbationes ciere, augere, imminuere Demonstrant enim obscura contraria, repugnantia soluuntur:pem turbantur in commouentur spectatoriim animi augentur exilia , igrandia minuuntur. Quae onicia comiminia quidem cum orat neyunt , sed tamen habere Tragicum poetam materiam propriam ala Arisboteles, ex quacum ducere demonstrationes, Nutiones, perturbationes, an Mificationes', neteat hanc autem materiam qu tuor serme rerum oneribus, hoc est miserabilibiis, grauitas, miris , verisimilibus continera perinde quasi dic t , eas esse sententias commendatione disrissimas, quae patheticae, quae fraues, quae as
278쪽
mirab1les quae verosimiles sint,hoc est verosimilia proserant.ornamε-ta nunc addenda essent, quibus instructas oportet asserre sententias. Vt enim orator synostismos, enthymemata , exempla, ceterasque argumentationes non adhibet nudas , sed figuris indutas suis, ita Tragicus poeta, Ententias hasce, quae, ut diximus, argumentationes quaedam , ac probationes sunt, non proferct in medium, nisi figuris quibusdam amplis limis magnitice , ac grauiter ornatas. Erunt igitur Hater figuras egendae grauissi inae, quaeque sententijs miserabilibus, terribilibus , miris,cum dignitate , ac maiestate respondeant. Erit
etiamex usu lusere quae docemus in libello Maleg. cap. xviij.
De ostione Caput VI. DIctio sequitur , Melocutio quam interpretationem animi per
verba esse ait, ac definit Aristoteles . Necessario inquam haec sequitur, quia sententiam exprimere nisi oratione, ac dictione no sumus. Qu'niam vero plures dictionis tormae sunt, characte res, videndum hic primum puto, quae nam propria Tragica locu tionis nota esse videatur . Nem enim unus ignorat, tria esse locvi tionis,&dicendi Mnera, quibus omnis distinguitur, Qvariatur
oratio summum, infimum , interiectum. quia non eadem sempera Tragico tractatur ubique, atque in tota Tabula Pateria , non eaedem semper inducuntur personae dubitat, profecto potest, num Tragico proprium sit sumnium illud dicendi genus , atque magnificum Respondendum existimo uniuerse , deberi Tragoediae notam grandiloquae dictionis ac summae adeoque legere eiusmodi generis poetam Oportere verba grandia, tranflata , sonantia, hyperbolica, illustria; ea denique, quae plenum quiddam, S graue auribus ingerant obso leta, abiecta, humilia, vulgaria repudiare . Maiestatem hanc, grauitatem dictionis egregi , sciteque prorsus expressit Horatius, cum dignissima eam matrona conserens, quae festis diebus egrediatur inpuolicum, vompam grauiter incedendo sequatur.
-- μα indigna Tragmedia versus, of sis matrona moueri ius a diebus
Sed tamen haec orationis dignitas, maiestas ita est Tragoediae pro pria, ut interdum se se demittere de industria debeat . e cum st- me loquuntur, aliaeque inserioris notae persem inducuntur age ros cum lamentantes, dolentesque facimus cos , qui a summa quadam ad infimam delapsi sertunam sunt, aliaue calamitare praeter modum anem , rationemque communem laborare coeperunt id quod
etiam ipse autionc pulaberrima monuit uoratius in Arte
279쪽
Et Tragicus plerumque dolet sermone pedeseri.
, a Telephus , e Peleus, eum pauper, fiexu utemur Proyci an udas sesquipedaria erba Haec tamen oratio pedestris, x infima tam raro , ac tam paucis locis adhibetur a Tragico , ut facere non possit, quin grandis illa, atque
magnifica dici propria Tragoedia debeat, quae pene semper, ac pro pemodum singulis usurpatur in partibus His ita de charactere propositis,duo iure quaeri posse in hac dictionis Tragica tractatione videntur. An Tragoediam soluta numeris oration scribere liceat, an alii carminis genere, quam Iambico
'istisne reprehensione queat qui eiusnodi Fabulam Eribit De prima quilii is part lauri sto rotatam,quae Bluta, memootion et in . ,hi de quodammodo spuriam, ac degenerantem ei se non quod aliquis ei desit ex iis, quae ad intimam Tragoedis linent vim , ac nam x xx citaec imposita est imitatim epra vii in xillustrium, ad j iij mmdam commiseratio nemo terrorem idonea sed quod si si mentum illud,praesidiums
desideret, quo dempto, maxime imperfectam oporteat esse Tragis eam imitationem . Dixerim ergo, Tragoediam huiusinodi,similitudinem potius imitationis Tragica quam poesim Tragicam videri. Quamquam enim poclis nihil aliud quam imitatio est,est tamen imitatio, quae suis utitur instrumentis, atque praesidijs quorum primum est versiis a vincta numeris oratio, ut apud Aristotelem est in capite poetices primo . sic enim intcrpretandum eum locum puto Lubi confirmauit,Sophronis Xenarchi, Socratis dialogos, quis tuta is numeris libera scripti erant Oratione , in poematum numero reponendos esse, ipsamque poeseos vim in naturam attingere. Existimo, inquam, Aristotelem id velle, ac dicere auctores illos dialogorum inter poetas quidem, sed inter minus perfectos est e connumerandos. Vt enuntii aliis artificum, di scriptorum classibus quia dam sunt ordines persecto min, impexsecto nuiue, ita in ipsa po tarum series, atque in poetica disiciplina gradus designandi videlitur certi , qui persectam artem ab imperfecta siccema De Fnere carminis, quae altera quaestionisestia re, illud habeo ex Aristotele proferre Tragoediae deberi omnino lambum senarium Ita enim ea de re pronunciat ipse in cap. ij poetices . Tragoedia senarium adoptauit versum , octonario opudiato, qui satyricus po-
tius videbatur. Porro Iambus stimonibus alternis accommodatus est maxime, quema Modum usus colloqui familiaris ostendit: in quo nobis excidunt Iambi quamplurinii hexametri vero rarissimi. Quibus cx verbis non modo intelligimus , octonarium , quia humilior est , ω m dij congruentior, ςsse a Tragoedia depellendum, sed
280쪽
sed ne tithibere quidem in hoc genere Fabulae fas esse versui hex metriim. colloquijs enim alienus est propter magniscentiam, vehic itulicat,& alibi planissime docet:ubi sic loquitur. Carminum plane omnium longe grauissimum maximeq. turgidum est hexametrum. Graece dicitur inn--ον, ψόγχώ - , niaxime stabile,maximin i flatum: quod idem est. Quare decepti nonnulli sine dubio sunt qui putarunt etiam hexametrum Tragoediae conuenire posse. Ac decepti quidem, opinor, ductiq. sunt auctoritate Terentiani Mauri, di Diomedis Grammatici Docent enim, non minus iambicum, quam hexametrum appellari, diciq. Heroicum posse. Videtur quippe hinc esse consequens, tam hexametrum, quam iambum, quoniam nihil inter se discrepant, eidem esse poemati accommodatum . Sed haec consecutio frustra est, atq. ab ijs Gramaticis aliena Haec enim illi propterea tantum docent, quod utrumque poematis genus Epicum, aragicum imitatur Heroas a quibus utrumque videtur appellandum Heroicum non tamen existimantia volunt,Tragoediam aeque scribi posis hexametro, ac iam, bico versi, Liceret enim etiam mihi ex eorumdem auctoritate d--e, γε sun Epicam scribi iambico posse, quando omnique m maestu landum Heroicima, cuterque versu dici Hemimisp test. nlud nihilo minus est dandum Tmoedire, ut rarrum aliquod beata. niet iambicis interponere possies. Id vero tum maxime issest, mn vel oracula loquuntui ut apud Senecam in Oedipo Arei Mitia Cadmaeis remea ni siderio se vel cum Chori quidam in Dithyrambici prope ni-- alto iniurive in eodem Oedipo chonia. usam redimire e nam nutans eo misMouia Niseis armati brachiatu sis. vel cum epithaliniim canitur, Nutiale carinen ut in e , Candida raris rei proles nemo L i.
quidem licentia manavit ad hunc Latinum poetam fontibus Graecorum Lapud'iins non hexametros tantummodo legimus rum etiam aliquot Ebegiacos quales sunt ii,inii proferuntur apud Euripidem ab Andromachari quod exemplum , nisi fallor est singulare . Inaragoediis denique illa varie lacnumerorum S versuum usurpatur a Choro tantum, aut a respondentibus Di1s: a personis eoiloquentibus non usurpatur, nisi raro . ut cum feminae lamentantum, ac dolent quibus congruere videntur numeri molliores aut cum
aliqua signincatio voluptatis,&ietitiae est exprimenda:euiusmodi estia Hippoluto semcae Q. I Men.I.