장음표시 사용
331쪽
gie eum commiseratione terrorem , sed potius abiungit, a firmans, nullum ex iis affectibus in ea Tragoedia commoueri, cui optimi sanctissimiq. viri praebeant argumentum . Itaq. non modo vult in ea Fabula non posse commoueri terrorem , sed ne misericordiam quidem. Ali putarunt idcirco viros huiusmodi ab Aristotele repudiari, nec
in Tragoediam admitti,quod periculum sit,ne spectatores impiam de Dijs animo consignent opinionem, si videat,tam iustas immerenten. Iersonas improborum exponi contumelijs, inique vexari. Suspica-untur enim fiesse haec intuentes spectatores, Deum, vel non intelligere res humanas,& qua geruntur in terris, vel easdem, si noscit,n gligere, ac pati terrarum orbem caeca sertum temeritare,casuq a --anini m. Haec ratio valere sextassis ijs Eporibus potuit plurimum: sed longissime distat ab iis quiloquitur hic Aristoteles.Nullam quirreligionis, aut D rum mentionem facies, cum haec innocentisi morum, ac iustissimorum hominum in exitium incidentium exempla dispungit: sed ait tantummodo,idneq. miserandum esse, iam terribi la, sed scelestunt. Nam quod aliqui vellini id intelligi debere ex voce
illa Grqca μιαραι , minime probandum existimo: cum ei nulla huiusmo- di notio subiecta lit, quae significare possit, Aristotelem velle,pericu sum subesse , ne nos irascamur aduersum DcOS , cum immerentes, ecsanctissimos homines afflictari conspicimus . Est enim μαρὸν improsthum , sceletium , execrandum , quod dignum odio capitali putatur ac propterea verba illa latine sic reddere sumus ausi. Non enim hoc est miserabiles, vel terribile, sed scelestum, di odio digRumacex--ho, vel detestabile. Audiendus igitur est, de probandus Alexander Pic colo mineus; qui
veram eius rationis, solidamq. sententiam uio remis illis Aristotelis exprinai verbis, ita coniunctis, ut in oratione sunt. Docet enitri, cur eiust nodi exemplum infelicitatis dixerit, nec torrificum es e,nec miserandum . Docet autem, affirmans, id Aristotelem velle: eoruna animum,qui spectandae Fabulae dant operam, sic exardescere odio aduersus eorum scelus,atq. improbitatem,qui iustissimos, atq.innocentissimos viros per non ferendam iniuriam vexant, ut misericordiae, terrori l. nullus omnino locus relinquatur. Etenim res est commis ratione, ac terrore dignissima; cum misericordiae motus ex immerentium poena incrementum capiat,in terror augeatur ex eo, quod
nobis ipsis, qui tam pii iustique non sumus, eiusmodi malum multo magis timere debeamus sed tamcn odio, quod E scelestissimo conceptum est facinore, ita totus occupatur animus , ut de miseria illi, dequc periculo sibi etiam imminente cogitare non possit, neca eum ceteris fluctibus inuenire, una regnante iam ira ex det
Iiabili otio concitata . Itaque stustra laborat catalestras ,
332쪽
eum Aristotelem premere se putat rationibus longe grauissimis,qu
demonstrent, innocentem, quo maiore praediti virtute, ac sanctii no nia sunt, hoc inagis inserere spectatorum animi S mctum, commi a. serationem posse . Non enun hoc negat Aristotelem ex innocentissi
morum hominum miseria nasci post e, si ea miseria solitario spectetur, nec animus de illius auctore calamitatis cogiteta sed contendit, in Theatro, ubi non modo illa exhibetur iustissimorum hominum perniacies, sed improbitas auctorum detestabilis, spectatores ita occupari odio iraque , ut terrorem, S commiserationem detellere, ac prope dilpungere cogantur ex animo. Haec de viris eximie bonis , ac iustis
Sequuntur homines insignite improbi, ac scelesti quos Tragoediae splos non esse intelligi ex eadem ratione vult Aristotelem quod ni-nsimam,ine'. commilerationem, neque terrorem excitent,sed odium
potius pariant, de execrationem. Et quoniam huiusnodi hinnines improbi commeationem sertunae duplicem nancisci potant, vel abaduisa in secundani, vel a secunda in aduersam; alteram prosere in hac luestione sancitum huiusmodi scelestissimos homines inducere
M exitiosa sertuna euectos ad prosperam, Tramediae ratione maxi-- alienum esse Ratio,ut diximus,eadem est sed roboratur tamen, ac magis ampliscatur. Confirmat enim,non modo nullam ea sortunae mutatione misericordiam,aut timorem in animis excitari,sed ne inam quidem commotionem,quam Graeci dicunt φιλαεν--.haec vero animi quaedam Minio est,nc insita naturet,ut euelli non queat,nisi a nobis extirpetur humanitas atq. ideo latine reddi non potest, nisi
humanitas appelletur. Vt autem dicamus haec explanatius ihil anthropia est commiserationis quaedam forma in specie , qua mouentur etiam erga inimicos priuatos, hostesq. publicos, si eos forte aliquo inusitat, inauditoq. tormentorum genere videamus excruciari. Nam quia odio eos prosequitur animus immortali commiseratione propria prosequi non potest: quae tum commouetur cum aliquo aspicimu cruciamento, aut alio malo vexari, quo illi digni minime putentur a nobis. At in unicos omnibus dignos malis existima mus . nihilominus tamen eorum quoque, quos odimus,acerbissimis
fruciatibus permovemur quia philanthropia illa,quae vox amorentero homines nobis insitum naturalem lignificat , debilitari quiu dempotest, ac minui, tolli omnino, Deuelli non potest. Itaque vid fur haec philanthropia nihil aliud esse, nisi miseritardia quaedam remissior, quodammodo debilitatacontendit igitur Aristotelesia tum abesse, ut ea commutatio sertum, misericordia visa possit adiacere spectatores, ut ne mouere quidem queat philantropiam ; quae
, timidia quidam quasi radus est remissus, maximem debilit
333쪽
tus. Haec autem assectio moueri non potest,quia nulla mala sunt,qua doleat hilanthropia, ubi sertuna flagitiosis aspirat. Tertio loco pronunciari, scelestissimos item homines, 'almati aliquo notatos flagitio a florente sertuna in incommodam, asperam que prolapsos dispungi a Tragoedi; oportere . Ratio eadem est,& ex eodem sonte petita, hoc est a fine, qui Tragoediae propositus dicitur.
Neque enim eiusmodi personae commiserationem ullam, terroremq. ciere possunt non commiserationem; quia propter inaudita scelera, mortalium omnium misericordia sunt indigni: non terrorema quia nobis minime similes sunt, inquit Aristoteles Ex eo enim oritur terrori quod metuamus, ne nobis etiam i S casus accidat,quem alijs,pro-hitate nos, vel vincentibus, vel aequantibus euenisse conspicimus. Atqui sceleris tantam habent exuperantiam,sasitio, atq improbitate
Quarto itaq loco, reliquum esse statuit, ut Tragoediis idonei tantummodo sint,qui superioribus hisce, hoc est,sanctissimis, scelestissi- mi'. quadam quasi probitatis mensiocritate sunt interiecti. Huius modi autem sunt,inquit,qui nec ri te, iustitiaue antecellunt aliis, nec prauitate, vitioue aliquo insigni praediti sunt, sed humano quodam errore ex magna dignitate, ac Brtuna in magnam sint inseliciutatem d lapsi:qualis est Oedipus Thyestes, alhq generis huius imi-stres,ac notales viri. Ita decernit Arist.
An ilia I 'agoedi. Hic exitu terminata dici potius Tragico- comaedia Abeant . Caput a
GEnus quoddam dramaticae Fabulae nouissime fuit a nostris ipsi
rum poetis excogitatum in Italia, quod Tragicocomoedian appellarunt. Et quoniam laeto illird exitu concludiant, in animum ovulgus induxit suit, omnes omnino Fabii las Tragicas, quae felici terminantur fine,Tragicocomαdias esse dicendas. Videndum est igitur, quid habeat haec noua Tragicocomoedia proprium Gut intelligamus, an his similes illa sint exitu prospero persectae Fabulae, quas non modo Tragoedias, sed Tragoediarum prima appellat Aristoteles cuiusmodi fuisse ait Iphigeniam Haec noua poetartim Italorum Fabula ex Tragoedia, Comoediaque composita, quemadi inodum indicat nGmen, felici quidem, laetoq. absoluitur exitu sed laetus, felix Fabiit a finis non potest per se Tragi- cocomoediam constituere, nisi cetera, quae rasadiae, Comoediaeque sunt magis propria,coniungantur; ut ex iis tertia componatur Fabi
in amusota exitiis Tragoediae aduentilius est .adem in pleris. sinu
334쪽
sine repreliensione desideratur:& si ab Iphigenia occideretur restes,
sua laude illa Tragoedia non careret. Itaq. Fabula dici non debet habere aliquid ex Tragoedia proprium , quia laeto successu actioni dra maticae titiem imponit. Immo vero felix exitus ne Comoedia quidem omnino proprius dici deberet: cum interdum etiam in Tragoedia reperiatur . Neq. enim ea,quae vere propria sunt,communicantur cum alijs. Quae nam igitur erit ea rerum propriarum communio,coniunctioque, quae mediam, ac tertiam conflare Fabulam possit ex Comoedia, Tragoediaq. compositam DRespondeo breuissime duo componi oportere; hoc est utriusq. Fabulae finem in personas . His enim duabus notis omnino certis, minimeq. fallentibus illae Fabulae secernun-- . Finis autem a nobis hic dicitur, non exitus,4 clausula Fabulae,
sed scopus. Mid, ouod Fabulae, Fabulaeque scriptori propositum G. Huiusmodi finis, ii Tragoediam spectes, est commiseratio,i timor ia Comoediam,risus. Vt enim Tragoedia, perturbandis inctibus illis
grauioribus,eos purgat, monstrans quid timere, quid prosequi mi ieeseordia debeamus, ita Comoedia, commouendo risu, docet nos ineptias, & stultorum insanias irridere ostenditq. quid risu dignivii sit e tam multis humanae vitae negotij., quae quotidie mortalium infinita contentione transiguntur . Personae haud minus inter se dis riint,quam sine viriq. Fi ue premositi. Nam Tragicae sunt illustres, ut alibi diximus,4 dominatum asiquem, aut imperium obtinentes: Comicae sunt mediae, ac plebeiae, ut in libello de Comoedia demo
strabimus. Itaq. Tragicocomoedia no poterit iure vlla Fabula dici, quae finem Tragoediae, Comoediaeq. tam varium non una coniungat; quaeq. personas non permisceat omnes, faciatque , ut ordines primi cum infimis,medij cum viri'. proferantur in scenam Deo prorsus modo,quo Plautus in Amphitruone Mercurium , Iouem regalibus illis me- dijsq. personis adiunxit. Quamquam ea Fabula Comoedia dici debet. quia risus , ac ioci tantummodo tractationem habet: tactus illos Tragicos non attingit. Quod si eam Plautus ipse Tragicocomoediam appellat in prologo; per iocum appellat, non serio ad occupandum videlicet locum reprehensoribus eripiendam ansam; qui mirari Poterant,cur poeta Comicus induceret Deos. His enim accusatoribus per iocum respondet dare sis se veniam, ut si minus eam dicere velint Comoediam, agicoeomoediam nominent. Hiseri constituti a natE pronuncio,veteres illas Fabulas an liquorum poctar auripidis,sophoclis Eschyli, alioriamque, quae
.redeunte fortuna termitiantur, non Tragicocomoedias appellandas esse,*d Tragoedias . Nam praeterquamquod ita nominantur ab Ar
sotele, siniolo ipsa Fabula, hoc est actione Tragica,Comicassi min
335쪽
isycomposita,plaine declarat, nihil eas habere cum Comoediae Nirmne, cuius causa dici Tragicocomoediae debeant. Non enim iiijstitiis utriusque Fabulae committituri cuiusmodi-commiserationis terrorisque, ac risus commotio; non perseriae Regiae plebeia'. serraticentur quae profecto necessaria sic sunt, ut si vel unum exus sideretur, Tragicocomoediar constitutio esse ulla non postit. Quaeret hic ad extremum aliquis r an licuerit nostris nouum hoe
Fabul. e genus cxtundere . Sed hanc ego quaestionem explicabo in libello de Coinoedia 4bii Taesidia designaturus sum , quibus tueri sta possint,'iri hoc poetica dramaticae genus vel instaurarunt, vel inue . Nerunt . Placet hic tantum adscribere Aristotelis loculi ex cap. r. Paulo ante medium, in quo videtur quidem mentionem eiusnaodivoematis faceres, sed illud non omnino probare . Cum enim varias numerasset Fabulam, de quadam non ita probabili sic loquitur. Sequitur ea, quae a non nullis primo loco c2llocatur, ex duplici genere compositi, quo ex ordine Odyssea est: quae diuerta ratione partina ex praestantioribus personis,partim ex humilioribus constat.Ηuic fa- .
ne primas tribuit theatralis imperitia quippe positi hanc auram, sequuntur:ceterum Molintas illa non Tragoeὶ his mota pro
pria est:in qua qui sies iure lividissimi,
conciliata gratia demuri distis sunt, nullius' obtruncatur ab altero videtur, inquam, his verbis Aristo illas illim hocloco gemis indicare sed quia r in i causam alio tueri praesidio con bimus hi ea,quam GCHmoedia disputati ne nioliniuri
. Au Argumcii tum Tragoediae post Ust Lura corificium, , conimentitium Caput XXV I.
HAEc vero Gluaestio percelebri est, de grauissima sumitur en in an quent ad modii in in Cornoc dia , c res ipsa , cuiam iniitatur poeta, Sc corun nomina, quo S in diicit, ex ingenio plula tinguntur, sicutiam in Tragoedijs com ntinisci liceat argumentum illud, ouod datur in scenam, atq. Actorum imitationi subijcitur Musta pronunciat in hanc sententiam Aristotcles quae sunt a me proferenda per partes, vide quaeitionc facilius,clariu'. constitu. tur. Ait ergo primum in cap. viil non est eici Stae, ita res gestas exponere, ut omnino sunt gesti sed quemadniodum di vero limite, vel necesse est eas geri potuisse, aut debuisse . Hoc disteri, inquit, ab hiit rico pocta; quod hic seneralia sequirur,& uniuersa, ille propria quaedam , peculiaria consectatur . Significat nimirum, poetae proposi-
xum vi consilium eis non Achillem destribere, aut scstas Achil
336쪽
iis, sed in Achille, festissimi speciem Imperator hexprimere bist
, isto vermipsas nominatimae propri res exponere, quas sessit Al xander,cm plane muto,quo gestae sunt. At l. hinc intelligi vult hiastoria nobiliorem,& praestantiorem esse poesim et quippe qua genera lia persequens,& communia, proximὶ ad philosophiam accedat; husoria vero peculiaria tractatis, propria, a ratione scientimac phialosophiae discedat. Quo fit,inquit, ut sapientius qui id ni meus, imhistoria sit liquidem in aliqua regenerali, atqlic communi, haec in propria, δ peculiari versatur est enim generat quae cuiq. conueniat dicere, vel facere veroli militer,aut nec ossario; id quod spectat poesis, cum nomina imponat' contra vero peculiare ali cluid est , exponere quid ipse lac crit Alcibiades, tuleritq. Apiid Comicos manifestum id est qui Pabulas ex vero limitibus constituentes, nomina pro arbitratu comminiscuntur. Sed ex his Aristotelis vel bis consequens este dicet aliquis , Conaoediam videri Tragoedia praeliantiorem cum C
naoedia confingat nomina, quae fingere, atq. imponere ex ingenio,Τra: igoediar non licet. Si enim ficta, alq.imposita nomina argumento sunt,
poetana sequi quod est generale,ac propterea antoponendum historiaco esse,cui fingere nomina non licet,sequitur,Comoediam, quae com-
miniscitur, fingit personarum nonaim,esse praestantiorem Tragoe 'dia,quae nomina retinet vera, M. fingere,, comminisci non demta
sic eniti ipse ratiocinaturis ac disputat Arist. Positis alto praeluxia tior est quem historia; quia sequitur uniuersa quaedam. generalia in verosum arrimetito MariS ipsa etiam imponit noni ina proarbintratu quod potissimum neri videmus in Comoediis. Respondendum
censeo, illam nominuta ex ingenio fictorum impositionem argumento esse poetam generaliascqui adem posse ostendere, poetam nise uerse liistorico hobiliorem, ac prestantiorem esse, qui peculiariata tractat, atque in singulari oriatur argumentori quod erat mctoteli propositum . si tamen poetices variae formae, ac getnera, non
quidem cum historia comparentur, sed conserantur inter se , non posse illam eandem nominum impolitionem cisceres, ut ea poclicae species, quae nomina comminiscitur, magis generalia sequatur,ac pro . pterea pr.elinitior, qu .im ceteriae sit c uamquam enim Tragoedia nomina retinet vera, quae sumit abiit loria, inlacriis tamen illis persO- ni S non peculiaria quaedam exprimit, edaeneralia, hoc eli, rerum terribilium, ac mirabilium formas illa sic tectas,quas intuemur animo, non cernimus oculis . Quare Tragoedia haud minus generalia . complectitur, quam Comoedia, nec ex eo fonte maior peti, minorit praestantia potest, si poeticae genera inter se comparentur . Ceterun1
videamus quid de hac nominum impositione loquatur, ac statua
337쪽
anire , si fortasse Tragoedia nomina interdum comminisci fas sit
Ait igitur secundo loco : in Tragoedijs vera personarum nomina retineri, jam potistrinam, ac validissimam esse rationem, cur retineri sic debeant, quod Tragicum poetam proferre verosimilia prorsus oporteat, ad mouendos auditorum illos graues timoris . commiserationis affectus. Non est autem ita vero limite, fuis e Reges,quorum nomina ignorentur, ut est credibile fuisse gregarios aliquos ciues, obliteratis iam nominibus, quos Comoedia possit imitari. Itaq. veteres Tragoediae, ut idem monet Aristoteles, in paucissimis omnes
versatae iam iiij sunt,quarum Heroes ac Reges ex notissimis populo nominibus agnoscebantur. Sed hic illud est uitelligendum una cum nominibus aliquid etiam rei gestae retineri: nec mutari quod deo
dipo dicitur: occidisse nimirum patrem ac matrem ignoto si uproruiolasse. a tamen huic rei est, adduntur infinita,quae metarum excogitat ingenium, idcirco dicuntur bla personarum interdum, mina ex historia retineri . Ait tertio agoedias esse quasdam , in quibus num aut alterum
nomen retineatur ex veris, cetera confinsantur sed tamen hie etiam est animaduertendum,quod modo diximus; cum hoc, inue utero nomine sumi praeterea ab historia, Minseri Fabulae aliquam ore gestae perexiguam partem quae figmentis sic amplificatur, commutaturque, ut solaizrsonarum nomina ab historia desumpta esse
videantur atquoniam in tanta Tragicorum varietate poetarum .
hoc etiam ausi tu erant nonnulli,ut, nomina, argumentum totum
Ait quarto loco Iragoedias aliquas esse, quae , tum nomina, tum etiam rem ipsam AE argumentum confingant totum sic prorsus, ut nihil ab historia mutuentur , nihil habeant veri . Huiusmodi fui ista confirmat Agathonis Tragoediam,quae Nos dicebatur. Αliae, inquit, Fabulae tamen sunt omnino commentitiae: qua Ilis est Flos Agathonis: quae tametsi res ipsa plane omnes fingunt, & nomina omnia,placent
tamen, Lauditores oblectant. Itaq. probat quidem magis Aristoteles Fabulas illas, quae veris utuntur nominibus, veruq rebus gestis, veluti sandamentis innituntur,itas tamen omnino non improbatia . dam rationem ur Improbandae non videantur. Ait enim etiam illammina vera. res veras, quae retinentur in persectioribus Fabulis, esse multis ignotas sui tamen earum spectaculo moueantur,ac d
lectenturie quo debeat intelligi,fictis histe Tragoediarum argumen iis, ficti' nominibus posse, non quidem aeque, sed tamen posse spectatorum animos ad misericordiam, timoremq. compelli Quapropter ex his,quae docentur ab Aristotele, ita prosior at ad exitiim perduci tota quasio potest. Tragoediar nynera, si vae rium
338쪽
xium earum, ac multiplax spectemus argumentum,esse tria primum absolutissimum omnium, ac perfectissimum , maximeq, ciendis asteinctibus accomodatum hoc est illud, in quo vera nomina retinentur, Wres ipsa est etiam vera, quae Fabulae fimdamentum suppeditat te eundum, minus absolutum perfectumque; in quo nimirum nomen unum,aut alterum personarum verum est, cetera commentitia, S Jeta omnia tertium imperfectissimum, nec cum alijs de praestantia, dignitate contendent hoc est illud, in quo non ipsa modo nomina, sed etiam res plane omnes ingenio poeta sunt excogitatae. Haec eadem sententia fuisse videtur Horatij cum laudet maxime argumeno tum vetus,de medio sumptum,atq. notissimum sed longe alia ratio
ne dispositum quam tractatu prius es alijs sit. Possunt enim Medea, Iphigenia Thyestes, aliae veterum Tragoediae peculiari aliquo artificio; dissimi, ut earum argumentum nouum esse videatur inmutidem docet Horatius Ruamsproferres ignota, indictes. prim- .PM Iicamat spriuauium erit, mcirca Olem talum morit-σω - .ime, inquam, cum dicat Horatius, videtur velle,persinissimae arsit mentum Tragoediae peti debere non modo a re vera, vel ab historii, sed matrinatim ab ea, quae nota sit, ut Bola percipiatur ab omnibus, inam habeat fidem, quae possit commiserationem, di lacrymas
An Tragoedia si mroico Pinnate praemimor. Caput XXVII.
QVoniam in proxime superiori disputatione suit Tragoedia eum
historia in cum ipsa quoq. Comaedia comparanda , confer 'mus eandem etiam cum Epica illamq. tractem uicompendio quςstione ira, quam Arithoteles explicat in cap .poetices xiv. quod est extremum . ubi eorum primo rationem, atque argumentationem proponit omnem , qui Vigoediae anteferebant Epicam, in hunc mo dum . Ea poesis est praestantioriquae paucioribus indiset adiumentis, atq praesdijs extrinsecus accersitis ad imitationem suam. Epica paucioribus eget,quam Tragica cum histrionibus viam leuissimis,a paratu,saltatumibit harmonia Quae prosecto nihil signifieant aliud, nisi a rasoediam comparatam esse in gratiam spectatorum minus i telligentium, atq imperitorum 'picam in gratiam doctorum ho minum , atque prudentium , qui necessi: Gntia it ab histrionibus, atque
339쪽
atque i Choricis discere,vel nos , facilius ea,quς poeta versibus imi
. Quibus ita propositis , hoc modo respondet Aristotcles oragoediam habere vim suam sime Vpparati, atque harmonia . quae partes quamquam adnumerantur inter eaS,quae dicuntur qualitatis, exter nae tamen sunt, atq ipsi aduentitiae Tragoediae inare si legatur tantum, histrione'. remoueantur omneS, atq. apparatus Theatri,commiseratione tamen, ac timore legentem afficiet ipsa per se ut ex hoc facile intelligere debeamus,Crixta cantus Actorum gestum omnem, ac monim, ceterm huiusmodi, additamenta quaretam esse, ac praesidia extrinsecus accidentia quae ipsi etiam interdum adiungrinxntur Epopoeiae; cum a Rha Riis voce ac cantu recitaretur, aut Veretur etiam ab histrionibus ipso gestu corporis,ac scenico motu:o ibidem docet Aristoteles,ea,quae ab istis obhciuntur ita confutans Primum, imitit, huiusmodi accusatio non poeticae , sed histrionicie est . Nam ipsi qum Rhapsodi, dum munus obeunt suum, hoc adiureunt opificium Epicae, vel recitantes, hoc est modulate camentes hexametros, quod Sosistratus facere solitus erat, vel etiam agentes, addito sestu, motuque;quod Mnasitheus iniciebat Opuntius. Ita placuit ex inte pretum auctoritate mddere per parapnrasim Aristotellis verba mi nihil obscura;quibus egregie tela regerit in aduersarios. Reprehendunt enim illi leuitatem actionis scenicae, qua careat Epopoeia Adliaec, inquit, non est poetie, sed histrionum . Contendunt, Tragoediam multis uti praesidi siexternis , quae demonstrent quandam quasi poematis inopiam, aliunde petentis adiumenta . At eadem praesidia ipsa quoq. saepe numero poscit a Rhapsodis Epopoeia de quibus lege quae disputauimus in Virgilianis Vindicijs, loco primo lib.AEneid.iij.Non potest igitur illo nomine despici Tragoedia , quin ipsa etiam Epic vi, contemnatur . Habet ioc quidem amplius Tragoedii, quod in eana gratiam facta est, ut agatur . Sed tamen id facere non potest, quin actio Tragoediae quiddam externum, atq. aduentilium sit. Vel illuciargumento est, quod cum legitur , ad eosdem animum impellit ast ictu ad quo sommouet,cum agitur in prosterio. His summotis obicibus, expli at docet Aristomes, Tragoediam esse praestantiorem Episa, de meliorem docet autem duabus poti mum permotus rationibus,quas ita dita,nit . Tragoediae suppetunt omnia, quae ita et Epopoeia . Est enim Tra Media quoq. versibus expressi perstet . numeris imitatio, quemadmodum est Epopoeia igitur in illo genere pares imi sed acco dunt illi praeterea multa,quibus caret Epopoeia ut Peripetiae, Agni. tiones, iri orij,sblutiones,spectaculum,apparatus,harmonia quae
delectationem in uni missiorem . Q Tragoedia obeti, beri
340쪽
praestantior. Hic tamen unum animaduertere necessc est. Petrum Victorium,in Alexandrum Piccolomineum existimaste, Aristotelem in hac ratione, quam exposuimus, dare veniam Tragoediae, ut verssibus utatur Heroicis . quod si verum esset, euerteretur quod huius operis
initio diximus. Sed recipia nihil huiusmodi apud Aristotelem hic est. Putant autem illum hac ratione traetanda sic esse locutum . Habet Tragoedia quicquid habet Epic est enim imitatio per metrum he- diametrum , vel Heroicum id, inquam, censent, Arritotelem dixisses nihil tamen apud eum hic huiusmodi reperi ac sic tantummodo metrum , ac versiim. Tragoedia, inquit , habet omnia iiii
Iabet Epopoeia . utitur enim metro . Quam eandem sententiam dem vocibus,& eodem metri nomine protulit in cap.ij ubi cum T vgoediae retexuisset ortum, progressi res , accessi me , statum, de versibus demum dixit, viam eam olim o narijs fuisse sed reiectis ad extremum octonarijs , adsciuisic senarium, in in eo conqui sese. Et quoniam ita de Tragoedia disputabat per comparationen .cum Epopoeia, de utraque postmodum haec verba subiunxit tam νῶνἐ n ita Gete sola. με - Πων --,-δεα - ίων nouisium . Quem locum, verinim prope verbo reddens, ita latinum secit ipsi Victorius. Epopoeia igitur Tragoediam comitata in usque ad hoc
solum, quod metrica oratione virorum excellentium imitatiosi, Ita, inquam, hunc locum latine vertit Victoriusci verumtamen con tendit, in antiquis codicibus non metrum uniuersu scriptum esse, sed metrum magnum : ut sentcntia sit Tragoediam eo nomine similem esse Epopoeiae, quod imitatio quaedam sit, metro tens magno, hoc est meroico , vel liexametro Scripturam illam antiquam hanc ait
λον, mr lloc ell. Itaque Epopoeia Tragoediam eo usque comitata s him est , quod virorum praestantium imitatio sit per magnum metrum . Cum ergo in hoc etiam loco cap. xxiv. in metro similem es 'dixerit Trag sam Epopoeiae, existimat, metri nomine intelligi de bere non . rui, uniuers sed nominatim illud magnum,hoc est,Hemicum cap ij. Denique tota istorum ratio in antiqua illa scriptura posita est , in qua sic, non in Re stare μάτρου λόγου sed μυια μύνου
Respondeo vero primum versum magnum dici posse etiam iambum senarium. Vt enim diximus in cap. de Dictione, multi sierunti in primis i. Terentianus Maurus, qui versium Tragoediae appellarine Heroicummon quod hexameter sit,sed quod referat in prolicenio re
gestas Heroum, quemadmodum extra scenam eorundem praeclarataracinora canit hexameter, tui dicit solet Fleroicus Sit ergo magnum
metrum, versus Heroicus, sed ibis, qui versatur in risus gestis Ηο--