장음표시 사용
371쪽
. De Apparatu nihil omnino proferre praeterea possumus. Quicquid habuimus dicere, in Apparatu Tragico iam exposuimus . ubi tria distinximus ex Vitruvio scenarum generara quorum unum est Comia De Melo dic, siue harmonia, concentu sunt amplius quae dic nuis sed postulant ipsa per se disputationem locum l. sepositum.
De Musticis A dis, ac Tibi' Comoediarum
IN veteri Conicedis, quae Cliominii bibi, eadem plane sese me
lopoeiae ratis,ac omine a Tragicis usurpabatur.Nam eodem pla- modo post singulos Actus ingrediebatur in proscentum Chorus cum concentu,motu,geLluque,ac saltationibus ad tibias . Sed Choro de veteri Comoedia sublato, Choricorum ossicium praestare coepit tibicen. Id profecto sic factum esse , vel ex uno Plauti Pseudolo discere possumus. In exitu eniam Actus primi Pseudolus ipse seruus, abeunt: de scena domino, sic aggreditur alloqui speetator Suspicio mihi nunc es,υos fusicarier,
Me haec idcirco tanta cinora promittere, Qui os oblectem, ba=re Fabulam dum transigam: Neques acturus quo acturum dixerim. Non demutabo,&c. Concedere aliquanti eritne mihi intr&ribet,
Dulice a turio in corde seophantias. Tibicen os interea bi deIectauerit.
Tibicines igitur inducti sunt,atque in Chori locum substituti:quibus excellentes aliqui Musici dabant modos inflectendos ad tibiam. Quae causa est cur initio Terentianarum Fabularum huiusmodi reperi uius inscriptiones quae nomen indicent auctoris, a quo facti essene modi per Actuum interualla decantandi Vt in Andria.
Acita lutus Megalensibus,tac Modos fecit Flaccus Claudi, Tibi, imparibus,yc.
Modo autem,ac leges musicas multiplices fuisse accepimus,a variis accepta gentibus, quae illas excogitarant, atque habebant in usu. Nam a Dorijs modus quidam certus dictus est Doricus, ab Ionibus Ionicus, ab AEolijs folicus. Lydis Lydius,Phrygius demum a Phrygibus . Hi fuerunt, inquam , praecipui tibiarum modi , quos pro asegumcnti vatietate sic producebant in scenam , quemadmodum rei, qua canebatur, ratio postulabat . Dorica quippe lux magnifica fuit,
372쪽
sublimis,grauis, intenta nihil habuit susum, nihil solutum, aut hil re, nihil molles sed plenum, vehemens, paucis modicisque flexibus
temperatum , numeris in motibus aptissimum bellicis . cuiusmodi plane dicunt aliqui hodieq. apud Getas, Scyta S, Dalmata S,ac Palm inios esse. Eoles exultationem huic addide lilii, feceruntq. tum id MN, atq audacem quamquam ab antiqua simplicitate non discesset tint,neq. numeros fregerunt, ut Iones . Talem esse ait Scalig. Getana norum bello aptam, nec ineptam conuiuijs musicam legem, aut tibiam. Iones suis moribus fecere similem mollem, placidam, levi ci numerorum creberrimis concisiunculis fluxam Phryges, qui Cilniura nonnullis tibiarum auctores primi, fecer uni incitat an , utque Pamtheticam. Nam ad furorem,quemadmoduin ait Aristoteles in octauo
lib. Politicorum,eo,' commouebat animos, atq ita inflectebat ad lacrymas, ut non alia, quam Phrysia lege canerentur Epicedia Lydij deniq. habuisse videntur harmoniam, canendi legem haud multiima Phrygibus diserentem,sed mimis concitatam . . ni r Itaque, ut o linia nepetanaus asini ris Dorica erat tam in Q dis animis accommodata; od in quintonibro selitentiarum Hippocratis,4 Platonis scripsit lenus, haec Pomonisverba commemorans. Damon Milasius , cum ad tibicinam accessisset, quae phn gijs
modis adolescentes quos in temulentos usque ad surorem incena nix iussit ad Doricas leges tonum demittere quo illi permulsi otii possit quieuerunt. Ita Possidonius apud Galen Atq. haec eadem est causa, cur Amistoteles in octauo illo Politicorum lib. iusserit pueros institui Dorica Musicorum lege intelligebat enim eorum animo aetate feruentes in florido sim uines, perturbationibus obnoxios esse,
quae Doricis illis modis facile componerentur. Eolica fuit exultan Se Ionica vetus aspera; noua mollis, placides Lydia, Phrygia acutae, a r propterea luctibus, ct funeribus adhibitae frequenter. Ex his igitur modis, ac legibus eos magistri legebant, quos Videbant esse Comoediae,quae agenda foret,accsimodatiores; concinen flos tibicini pzrnaittebant .cui pro modo rei in varietate suere quψque ariae tibiae, at q. multiplices; de qui is est explicandum. Tibiarum genera fuere multa, ab inuentoribus, a sono, a regioni-hus, a materia, a numero, ab usu ipso distincta. Sed praetermissis alijs, bile iis tantummodo nos hic dicenius, quae Fabularum actionibus exhibendis erant in viis uentius primo itaq. alia sintralia no*x,qμα-dmodum docetalorat in Arte . Ae Iarsed unaus, implexq. amine pauco pirare,o adesse Choris erat vitilis, at .
373쪽
Docet , Inquam, his verbii veterem tibiam quatuor nominibus ab ea, quae postmodum inuenta et , fuisse distinctam.quod orichalco vincta non esset; quod esset tenuis,quod si inplex quod paucis braniani-hus redderet sonum . Secunda tibiarum partitio est in pares , atque impares, in dextras, ac sinistras, in Phrygias,4 Sarrhanas . Quae nam
pares, impare siue fuerint, inter doctos viros, erudito'. non conuenit.
Opinantur aliqui, a foraminibus aequi distantibus esse dictas pares impares ab inaequalibus interuallis.Pares ali dictas volunt,cum duae eiusdem plane magnitudinis,& soni modularentur: inapares,cum una tantum caneret cuius cantus -- αν, ἡ μωνα--, dicebatur. Itaq. horruit sententia pares,gemime sunt eiusdem seni, impares unius seni,ac singulares Tertia partitio, differentia est tibiariun dextramini,& sinistrarum in minuitio maximEscriptorum sentento variant. Non popsumus adeo de re quicquam cerei statueres sed propononiis tamen quae traduntur a sinulis Victorius in libro variaraect.xxxviij cap.
xxij arbitratusest,tibias dexteras dictas esse,quae dextera oris D te,manuq .item dextera, sinistras,quae tum oris parte,tum ipsa quo minanusnistra tenerentur a tibicine, cum inflabantur. Quod si dicatur aliqua Fabula acta tibiis dextris, sinistris, eam actam intelligi vult tibijs partim inflatis dextera oris parte, partim sinistra , alterius
sono alteri concinne, ac musico respondente Eum deniq. tibicinem dextris, ac linistris usum putat,qui tram q. simul inflaret. Huiusmodi enim tibicinem, duas inflantes tibias , caelati marmore multi Romae Visuntur in antiquorum monumentis; ubi eorum expressa sacrificia sunt in Capitolio prasertim, ad graduum parietem, cum ascenditur;& incolumna Traiani coclide, ac triumphali. utrobiq. enim tibicen est, duas tenens manibus tibias, S eas utraq. ori S parte inflans, dum peragitur a Pontahce sacrificium Iulius vero Scaliger dextras,& sinistras dictas exit imauit non quidem a dextra , sinistraue oris parte, manuq tibicinis , t d a prostenis lateribus, aut scenae, unde a tibicine inflarentur sic, inquam; ut si tibicen inflaret tibiam ab dextra scenae parte, tibiae dicerentur dextro, sinistrae, si a sinistra diam harum tibiarum disserentia localigeri stre opinio pectabatur ad m, unde senum emitterent sed tamen in s o ipse aliam aliqui disiserentiam inuenerunt um noua quadam opinionum discordia sunt enim qui dicant, sinistras fuisse acutiores, grauiores dexteras . sunt contra,qui velint sinisseas grauem sonum,dexteras acutum reddidi . se quorum sententiam comprobare videtur locus mini; ib xvj ea xxxvj liis planἡ verbis sed tum ex sua luunque tantum mi ine
374쪽
tongruere persuasum erat, iam quae radicem antecesserat , uxtibiae conuenire,quae cacumen,dexterae Significat nimirum Plinius, ut eum locum interpretatur Scaliger, antiquos internodium arundi
HArum partiumio Comoedia distribuendarum non una omnium ratio est Vulsatiorem nos primo loco sequemur Sicam,quavi sendis,aut audiondis Fabulis,in ipsos prope oculos nobis etiam inuitis, atque alam agentibus incurrit. Sunt igitu partes Omnino o Titurus, Argi mentum,Prologus, ctus quinques Ouas partes
appen; enectas otitatis, quia respondent illis QT quas in Tragoedia,quam im indixit Aristoteles. .. - ' πη x Um clare pronuntiabatur ab eo, sui m os ciebat nausicos, atq instriptump ponebatur in pro simio nisse; ux ab usimilare . Inq oram Miletum, ain. dir
375쪽
tradunt,ut si Fabula vetus aliqua Crfiea esset,auctoris nouo Iaώ relatine reddita Tabulae ipsius nomen praeponeretur,subsequere..tur auctorii sim autem Comoedia tota noua esset, auctoris ingenio excogitata , antecederet auctoris nomen , Titulus, momen Fabulae hostponeretur . Putat praeterea Iulius Scaliger in lib.j.c.ix ipsum aris umentum, Si summam Fabulae fuisse solitam proponi Titulo subseriptam grandioribus litteris . Quem morem etiam exhibenda Tragoedia sequi, a tenere, non dubitauit Stephonius in Crispo. Cuius Fa hulae Titulum, Tituloq. subscriptum argumentum Romae superi ni-.bus ruinis ita legimus in Proscinio
Iuluis Fliutius . Crispus Caesar . A. Constantini Au
gusti filius ex . Alemannico . bello victori tertiunt Consili foris par pace domi messum offendit is cum honeste cadere iram turpiter ficere maluisse fit nouercam Phaedrae . patrem Theseo similem est expertus Hippolyto ipse constantior
sed de argumento dicenduin est amplius in lac de nomine sal in hii unc pluribus exponamus. Nomen desumit,&ducit suum multiplici prorsus ex sente Comoedia a personarum,quae inducuntur nominibus,ab ijs, quae cum personis coniuncta stant,ab argumento, atq a praecipuis rebus,qua tractantur in Fabula, locis,ab officiis eorum, qui principe agunt pa
tes ab alijs in loco mutuata nomen est Andria, hoc cit ab Andro Insulari ex qua veniens repente Crito, atq. Athena ingressus, errorem eripit Pamphilo,& nodum Fabulae soluit. Α rebuS,qtia transiguntur, atque ab argumento iacuim est nomen Heautontimorumeno . Nam quia Menedemus inducitur, idcirco se continenter excrucians, quod sua ipsivis duritie secisset, ut Clinia filius discederet domo,longeq. in militiam proficisceretur, appellata Comoedia es se ipsum excruciam: Id enim Graece est ἐ-αν μώρου-νος. Ab IS, quae cum primarijs C moediae personis coniuncta sunt, nacta nomen est ea Fabuli, quae discitur Adelphi Sunt enim in ea principes agentes pestes duo statres Attici Demea, &Mitio, longe diueria, distractaq. studia sequentes qui quoniam synthesiun totam, A nectunt,4 soluunt, merito faciunt, ut Comoedia dicatur δελ- : Fratres ab iis nimirum,quae cum per-
senis coniuncta sunt, hocini ea sanguinis crinatione , protina
376쪽
quitate Meersito nonune Ab huiusmodi etiam adiunctis appellata est Eunuchus quippe Fabulae argumentum,ae materiam qui suppe
ditat, Dorus est Eunuchus. Ex eodem fonte manavit Hecyne nomen. Nam quia Graece μυρ, est socer, κυρο socrus, in ea Fabula plerav per soceros, ac socrus aguntur, Hecyra dicenda fuit, ab adiunctis v cabulo mutuato . Ab ipso vero personarum proprio nomine accepit appellationem Phormio . Est enim in illa Fabula Phormio Paralitiis: Cuius opera uxorem inuito parente ducit Antipho . bossicio demum,ac moribus Miles gloriosus nomen inuenit. is enim perficit omnia,quae geruntur ab Actoribus,di Fabulam claudit. Itaq. illud ma vi me videndum est in imponendo Comoediae nomine, ut siue a personarum nominibus, liue ab officio, sime ab adiunctis, siue a rebus, atq. ab argumento nomen indimus Fabulae eiusmodi capita inde appellationem desiimimus, ea sint, circa quae veluti circa cardines tota Fabulae summa versetur,&aratio:quemadmodum multis disputat Iulius Malis in truthioEt.em x ij. . ARgumentum Comoediae Graecum qum nomen habet usitatum, knobile, diciturque Periocha. A. . quae vox significat summam, do complexionem ut intelligamus,argumentum n inperio,-cham complecti res onmes debere,quae geruntur in Fabula.mae pars nouaresqst,neq. adeo necessaria. Itaq. Terentianis Comoedijs, cum
ab auctore praetermissa filisset, adiuncta est a Sulpitio Apollinari In
Plauti vero Fabulis factum argumentum a poeta doctissimi viri putant,inprimi'. Petrus Valla eius interpres,& Scholiastes Facit,ut homini credam non stylus modo,qui antiquus videtur, sed illa quoq. litterarum dispositio in versuum capitibus, quae compositae simul, Coagmentatae Fabula nomen describunt. Hoc enim etiam artificium existimant aliqui fuisse in argumento solenandi ut illa versuum capita cum in proscenio spectarentur proposita, primis litteris nomen C moedia significarent id quod in Amphitruone sic legimus. Amore raptus Icumena Iuppiter Mutatii es informam eius coniugis, Prepatria Ampyitruo dum cernis eum bosibus.
377쪽
Omnem rem noscunt. Geminos Alcumena enititur. Ex primis versuum litteris fit Amphitruo quod Comoediae nomens est idemq. in ceteris factum argumentis facile deprehendas. Ex hoc, inquam , si minus omnino in animum induco meum , suspicor certe fuisse argumenta illa ab ipso praeposita Fabulis Plauto. Ea enim compositio litterarum excogitata erat ideo, ut cum argumentum Fabulae legerent in proscenio propositum spectatores, ipsius quoque Fabula discerent exprimis litteris nomen. Quare cum illa Comoediae datae populo sint,& exhibitae vivente Plauto, tunc oportuit etiam argumenta proponi.quae poeta praesente,atq.etiam inspectante nemo fulsi, set ausus,opinor,assingerem hoc ar umento quantum ad rei cognitionem, dispostionem attinet, dictum videtur satis . sed quoniam argumentum Comoediae sinum, Mininientitium est totum, unuis quaeri debet hoc loco . Aneorum quoq nomina, personas,qui a Comicis inducuntur,ita sevis
esse oporteat, nulla vi fuerit umquam veri, aut inter uiuentes extinterit. Hanc nobis excitat necessario quaestionem Aristoteles in cap. vij. poea ubi doςet eo potissimum a Tragoedia distare Comoediam , quod illa vera retineat nomina personasq. desumptas ab historia; haec pro arbitratu sito nomina, persona' comminiscatur. Iam vero inquit,apud Comicos id manifestum inci qui Fabulas ex verosinulibus
constituentes, nomina interim pro arbitrio fingimi. in Tragoedia a tem vera nomina retinentur , c. Ex his Aristotelis verbis aliquit gem imponimi poetis Comicis ita seueram, ut ne unum quidem, aut alterum e veris nominibus retinere fas putent, quod inde consequens est,ueram aliquam personam inaltari . Sed iusto duriores sunt,ge quemadmodum arbitror,errant.Nam, ut de veteri Comoedia nihil dicam, qua homines imitata est notos qualis est Socrates apud Aristophanem in Nubibus inuales erant alij ciues, ad quos nominatim carpendos laruam personas dabat histrionibus accommodatas, &similes ijs , quos per imitationem irridebat, quod docet Suidas puthaec, inquam,praeteream, quae dicta sunt in cap. iv video in Terentianis Comoediis nomen Gnathonisci cuius vera persona est,ut testatur Athenaeus . Fuit enim notissimus Parasitus, inductus olim a Menandro cuius Fabulas latinas Terentius faciens, seruare non dubitauit verum illud nomen, veramque, quam imitaretur persenam retinere.
De Parasito phormione idem plane dicendum puto eam enim G- moediam expressit ex Apollodori Grirca, adeoque transtulit in suam non argumentum modo totum, sed nomen etiam nobilis ea tempostate parasiti,quem imitatus erat, ει ficta persona produxerat per hiastrionem in scenam Apollodoriis.Itaque cum ait Aristoteles, moediam finger e nomina, Leontendit ita fingere debere omnia,nullum
378쪽
ri possit inserere verum' sed licere isti comminisciomnia nomina , quod non licet Tragoediae id quod ad discrimen, differentiam in or utram.designandam est satis . Et quoniam ammato interprete menti mentio isse fit dupli
eis,ac si licis argumenti id etiam antequam disputationem cla damus, quaerere oportet,quid sit: Sesan idem sibi velit Donatus, quod docuit Aristoteles,cum de Fabula duplici,ac simplici disputauit. Re spondeo itaq. non idem sibi velle Donatum; sed aliquid longe varium,
ab Aristotele tamen haud alienum . Utrumq. sic demonstremus . Fabula duplex,ut diximus in libello de Tragoedii, Aristoteli ea est, quae vel Peripetiam, hoc est repentinam, contra quam timebamus, aut sperabamus in cotrarium mutationem, vel Agnitionem, vel utramq- coniunctam simul habet in synthen in coagmentatione rerum , quae transiguntur simplex ea,quae neq Peripetiam, habet , eq. Agn IlIO- nem, sed structura quadam plana composita est, ac propterea dicitur etiam emplicata Argumentum vero duplex Donato neq unius actionis,neq.unius tantum hominis est, sed plurium .Fit enim saepe, ut duae
me in iones ex quibus componitur una Comoedia, quia actio una pendet ab altera, de rem potest utraque sic committi, ut coalescat Una atque integra Fabula viuiusmodi sunt in Andria, Pamphili, de
Charini adolescentum amores duorum quamquam enim duae peri nae sunt primariae, atque actiones earum propterea duae, una tamen ita cum altera nectitur,ut unum constituant argumentum, quod duplex eo nomine dicendum sit.Fiunt enim ad extremum nuptiae dupliaces utriuslue; quae quoniam eundem nexum habent,& eandem inueniunt in catastropha solutionem ab Agnitione Glycerij, unius obtrumne locum actionis Cernet hoc facile quicumq leget perpenderi. textum eius Fabulae. Nam in ipsoactus secundi initio Charinus cum
Pamphilo congreditur, eiq. narrat amores sitos. Itaq ab ea collocutione ad finem usq. totius Comoediae agunt adolescentes illi coniunctim in actione perpetua ducunt ad exitum Fabulam . Contra Vero factum videmus in Hecyra . ubi, quia unius tantum est adolescentis negotium,S in tantummodo nuptiae, argumentum appellandum est simplex . Haec , inquam , sibi voluisse Donatum ab ipsom et didici in Prolegomenis ad Phormionem Argumentum hoc, inquit, non simplicis negotij est, nec unius adolescentis , ut in Hecyra , sed duorum,ut in ceteris Fabulis . Longe igitur aliud est,quod duplicis,simplicisque argumenti nomine vult intelligi Donatus ,.quam quod loquitur Aristoteles,cum de simplici,dupliciq.Fabula praecipit Nihilo minus tamen ne id quidem,quod Donatus exposuit,in Aristotele desideratur: immo vero ab eo mihi videtur illud utriu' dis
379쪽
cique sic statuerit in cap.poet. ix ut modo diximus, tamen in eap.xi . aliam Fabulae simplicis,4 compositae, siue duplicis aperit notionem, quae cum hac Donati consentiat. Fabulam enim duplicem, siue compositam dici posse ait eam , quae duplicem quasi constitutionem habeat, duas actiones uno tantum fine terminata SQ quemadmodum, inquit, cernimus in Odyssea ubi errans Vlysses unam facere videtur Fabulam, alteram Proci Penelopes sed tamen ex utraqu admirabili ratione, atq. artificio fit, Si componitur una implicem autem appellari possi, quae una tantummodo definiatur actione, nec pluribus inchoatis,atq imperfectis negotijs uno determinatis sne constituatura quale pleraeq. Tragoedia antiquorim sunt.
Ergo, dicet aliquis, mistra damnata est supra Terentii Andria eo nomine, quod ea Fabula non sit una.sed e ' memini id tantummo iis me dic c:aliquos existimasse, a Fabulae unitate Comoediam illam di
scςdero, iudicium non interposit meum, quod in hunc li,cum reser uaui itaq;. Fabulam illam,alia'. eiusmodi probandas puto quia ediximus alibi de Tragoedia, multa sunt interdum actiones, quae,quia collimant, tendunt eodem haberi pro una debent,nec Gere ponsu it, ut rabula niultiplex sit, nisi principes, ac primarij fines disti et ione multiplicentur,& numero. Vnum quidem est,quod iure obij cicontra videtur hic posse. Aristotelem non modo unam velle actionem esse totius Fabulae, sed nam unius . At in hisce Comoedijs duae persona sunt aeque principes, ac primariae. Ego tamen existimo duas illas personas non omnino aequales esse, aut aeque praecipuam atq. ideo unius actionem alteri sic subseruire, ut non una duorum actio dicenda sit, sed unius una iamphili enim primae partes sunt in Andria is Charini secundae qui inducitur ideo , ut aliquanto plus turbae sit ita Fabula, utque cum eo collatus Pamphilus moderatior esse videatur.
Hoc etiam videbit planasii me qui leget eam Fabulam intelligetque, sine partibus Charini eam fieri potuisse, sed non ita tamen absolutam.
au'd si nihilo minus contra accidat aliquando, ut in his duplicis an sumenti Comoediis alioua reperiatur, quae personas aeque primarias iaciat duas, quod inde consequens est, duas etiam numero acti nos, quae aliqua demum ratione connectantur in fine Fabulae, dixerim, ne cogar antiquos damnare, Aionem Comoediae non oporteres unam esse,quemadmHum est,na Tragoediae De huius enim G que Emoetae actione Aristoteles tantummodo pronunciauit, unam unius csse debere non de actione Comoediae.quae quoniam est ipsa imperfectior Tragoedia, impersectiorem etiam fortass habere potest unitatem in una positam actione,sed non hominis unius.Quod si nanciscatur candem, absolutior erit, quia dramatiuo seneri absilutiit
mo hoc est Trasim,similior est sed
380쪽
. Sal intima quaedam hincla ritur quaestio, quae praeternuiti non debet, utra Drsterior, ari. Mesutior Comoedia sit: illine, cui du-ole est argumentum, an cui tantum est si lex Illam,ut breuissimEheiam,proculdubio imperfectissimam inium habendam puto, P
persoliarum actiones duarum sic tractat, ut non nisi conuenienti quadam rerum, quam habent in exitu ,faciant unam Fabulam, quemadmodum dixi. Dandam enim censeo veniam illi Comoediae, ut possit ab una unius actione discedere,modo sit una sed video tamen huiusmodi Comoediam esse oportere imperfectissimam omnium 'uod via deatur maxime discedere a genere dramaticae meseos absoluto, atq. omnium primo . discedit autem , quia discedit ab unitate perfecta Fabulae,quam poematis animam appellat Aristoteles,qua M. inter ceteras partes obtinet principatum . sed si duae conferantur inter se Comoediae,quae habeant singulae unam unius actionem, altera tamen
duplicis negotij, siue argumenti sit, altera simplicis haud dubie re- argumentum Sequor enim Aristotelens ducem qui eo inloco capiatis xi eum Tragoediam dimisisset in compositanis & simplicem,emiserositam dixit eam esse, quae duplicem videatur habere constit tionemraesentem unam, qualis est Odyssea ex erroribus V ssis, M
a s antisiuni ducis tantummodo res gestas habet, et q. rictoria terminatur,xlabo ianis circa Troiam exanclatis Ratio vero euroaterem ilior siti docetur tem ab Aristotele; qui ait, ab ea mutoma rorem existere voluptate Nillam in plicis negotii compositionem, HAE pars dicitur a multis esse Latinarum Comoediarum peculiaris,& propria.Nam in Graecorum Comoedijs non distinguitur a totius corpore Fabulae Prologus , illique plane similis est parti, quam in Tragoedi is Prologum appellat Aristoteles.In Tragoedijs vero obtinet Prologi locum quicquid primi Chori antecedit ingressum: . ubi nimirum indicatitur in summa quae sunt agenda quaeq. antea gesta sunt commemorantur. In Latina autem Comoedia Prologus a i ta constitutione Fabulae secernitur, nec quicquam habet cum retia quis partibus amitate coniunctum. Dicitur adeo pars haec μν--uhoe in ab una tantum a ters Maut ab uno solitari loquenm re tractata . Non etiam plures umquam inducuntur in Prologinem