Antonii Bononiae Beccatelli cognomento Panhormitae Epistolarum libri 5. Eiusdem orationes 2. Carmina praeterea quaedam quae ex multis ab eo scriptis adhuc colligi potuere

161쪽

TERTIVS 36 amo,non si totam ipsam Venerem ebiberim liquefactam. Haec tendunt,ut intelligas, tua haec dona tibi deperdita,& mihi non grata detin affutura, hac pro tuo egregio illo munere tibi gratiam ingratus reddo, ac refero. Tu quicquid ab amico, & familiare homine profertur,accipito semper in bonam partem, S iocari permittito,cu res exigit. Uale Cambi humanissime. 'ur. Panhor. Cambio miro illa iri. S. D. D. Si particula literarum tuarum Cambi magnifice, qua desiderare videris ampliorem fortunam,qud me dignitatibus honestares, et augeres copiis,atq; facultatibus. Id ego & tibi opto.& fore vaticinor: na ct diuino propc animo praeditus es,& eo sub Principe agis,qui cum ipse ornatissimus, ac beneficentissimus sit, hominum ornamenta in prinus dignoscit,atcp complectitur,& cum potest in coelum egerre consueuit. Alioqui ingens,& eximia haec tui animi virtus ingente tibi aliquando fortunam parturiat oportebit,quod ut statim dixi fore confidimus, ct avemus. Non ego te facto diuite pauper ero:quanquam a te lum assecutus iam,quod etiam, s Rex Philippus fias,nes maius quicqua, neq; splendidius cuia

piam possis conferre, summam animi charitatem,ac beneuolentiam:vt intelligas quantum ad me attinet, fortunatissimus es. Non Cambium fortunatum, sed Cambiti amo, nec beneficia,sed benefactore.Sinam

162쪽

LIBERego alios ex te contendere,aut argentum, aut equos, aut vestes:ego vero non rebus,sed animo tuo latum

inhiabo,quoad eum cum meo miscea , itaq; fiat unus ex duobus.Sed audi nuc quid ego vicissim more poetarum fingo,ac somnio. Ascendisse me scilicet Dei cuiuspiam beneficio montem altissimum, nam coelum iocis immiscere nefas est,ati inde mihi concessum,ut pluere possem,ac spargere,ium campis,ati aliis hominibus nimbos,& grandines: tibi vero, tuisq; pen

tralibus ningere margaretas:harum igitur gemmarum s fortasse cupidus existbs,cura, ut racis, ut otium aliquando nanciscamur.Vale, nam meum est finge .re,tuum autem sperare.

t. Panhor. Cambio miro Instri. S. P. I

Um vix uno, aut item altero die ad te non scribo.& incusas me quasi tardum, & negligentem in amicitia,id ego haud quaqua moleste,sed in bonam partem accipio,mihiq; admodum. gratulor,quippe qui ob id ipsum intelligam, tuam in . me beneuolentiam ad arcem usi,ut ita dixerim,pe uenisse. Uere quidem amantium est dies dinumera- .re,& moram, quae quidem sit minima,aegrc pati .Quare haud scio,an mini nunc faciendum si,ut puellae si lent,quae cum amatorem pellexerunt, irretieruntqῖ, rnox illum ad quoddam tempus destituunt durae, ac ntractabiles,qub magis, magisq; interim miser ille

incendatur,

163쪽

incendatur. Id pro tua hac querela sane iri lignis sima iure , ac merito facerem , nisi quod vincor: frangorq; mollitie, ac facilitate quadam animi e ga te mea propc incredibili, nec pati possum ullo

pacto querelas, aut contractiunculas tuas. Noli igitatur succensere mihi Cambi suauissime , nam pol hac non modo non diem, sed nec etiam horam praeteribo, quin ad te scribam, si modo epistolarum & tu vices reddideris . nam sis licet perarduis negotiis impeditus an ignoras amicitiam omnibus vere rebus preteponi debereiodi ego negotium quanuis magni ficum , si minima ex parte violaturum sit amicitiae munus. Immo vero eo iucundiores vcniunt epistolae tuae, si quando ex mediis laboribus proficiscuntur: nam si cum vacat, tunc mihi solum exaraturus es, crunt profecto gratae omnimodo literae Cambi.

sed existimabo aliquid esse,quod pluris facias,teq; magis oblectet,quam amor,& amicitia nostra:& summatim nulla excusatio tarditatis est, si tuis hisce negotiis tantum niteris ad te expurgandum. CHar interdiu contra Gallos summa industria, ait animi virtute praeliabatur,nCcte autem, ut scriptum legi, partim gestis scribundis,partim cpistolis ad amicos vacabat. Tu vero qui ne ipso quidem Caesare inferior haberis animi fortitudine, cura ne officio reddenda- irum epistolarum vel a. Caesare supereris,& Principi nostro, atque Reipublicae dies praesta, noctes

164쪽

altem amicis imparti. Vale meum decus. Ego quucem dies, ac noctes tuus sum. Q

ut. Panhor. Cambio Viro Illustri. S. P. D. Uperioribus diebus a te plures quidem epissici ,

liolas accepi ornatas simul, ct officiosas,qui ibus tamen omnibus meis ipse respondes, quare intelligo te cotra totidem a me accepisse:oportere rursum & responsonum responsa, ea quidem fecimus,& misimus,nisi forsim tabellariorum perfidia, atq; inuidia fraudemur hac nostra literaria voluptate,quae nimirum ingens est mihi potissimum,qui ct lectione tuarum mirifice oblectior, & quod reddendarum ossicio te exupero: nam si meis semper ipse respondes, nihilq; novi renutias,te victum, captiuum I fateare necessum est. Igitur quod optas Maphaeus tuus est,tu quod facis,mutuo eum dilige, ' obserua. Illud enim meum fuerit, quoscunt perspexero, aut ingenio valere,aut virtute pollere, tibi quotidie vindicare: dumq; aliud in te nequiero, amicos saltem tibi enixissime comparabo,optimam, dc praeclaram vitae supellectilem. Ego is sum mi Cambi, qui in amicitia summam voluptatem, parem utilitatem semper reposuerim.Gradus ad gloriam utiq; praecipuus amicitia est,' ia Cambinalia quaedam celebrantur hic quotidie. verum id effici,non dici decet. Ab Andrea nostro viro clarissimo tandem literas accepi,breues qui

165쪽

τERTI Vs 3 sdem illas,sed ossicii. 'beneuolentiae plenas . scribit 1

Principe exoratas iam epistolas familliaritatis, tum reliquas & ad Regem,& propinquos meos,nihil praeterea addit,nili se curaturum, ut ad me euempio dimittantur : id felix, ct fortunatum sit. sed tu Psqu id

aliud intercesserit scisciteris, S res ribas volo, nam Cremona noster Diis gratia mutus omnino est. De aduentu Thomae fratris squid innovatu est renuntiato Cum Iacobo filio dulcissimo vale. Ego tum demum valebo,cum non amplius sperauero.

vi. Panhor. Cambio illuriri. S. P. D. Odierno die quatuor a te literas accepi non minus certe graues,ct ornatas,quam prolu ixas. Facis,s modδ perseueres,ut addubite,atet olum iri superatum,qui hactenus k nemine victussim in honestissimo hoc epistolarum certamine. Quo sit,ut haud sciam,an laetari debeam tua hac inaudita, ct incredibili diligentia,an angi potius,& inuidere virtuti tuae. nam exuperari reliquis in ossiciis, id quanquam turpe est a te tame vinci,facile ct patior, & confiteor. Verum hac una diligentia, quae maxima ex parte ad amorem spectat,neq; ὶ te, neq; a quoquam alio vinci patiar,aut confitear.Si quidem a me exemeris diligentiam,& obseruantiam in amicos,nudus, i

ermisq; remaneam oportebit. Itain monoculorum

more unius huius mei epistolaris officii, aloe exercitii

166쪽

custos accuratissimus ex isto qua in re,ut ante dixi, nemini vel primo loco usq; lauc cedo . Proinde tuas hasce epistolas foenerabis potius,nuam de me trisipho; dc binis. Jc quinis agas licebit: ego fasciculis tecumapam.Sed de his satis,nunc audi serio. Iussa, ut in mea re Principi scriberes ratus te maturius digressurum nuc quonia extollitur profectio tua, reiicias aeque scriptionem in abitum lilii Tunc vero suadeo,ut ad Principe literas des, quibus nulla ex parte per me stetisse

cognoicat,neq; per amicos meos, quo minus ci fiere

tuo da modo adscriptitius : verti id ita si tuae prudentiar,ita quoq; visum fuerit. Alteris autem illis epistolis, quibus ta bellh mecti philosopharis, mones', , ne cuipiam magis,q mihi ipsi confida,& caetera ad haec grauiter,& lapienter,respondeo, pariter & tibi assentios, s nobis non tam vivendi q bene vivendi ratio habenda esset. Sed corrupta, ' peruersa sunt omnia, eoSUnostra memoria recte, dc insignite philosophari, aut

poetari putant,quos etia saturos,nummatos,assuetes

aspiciunt,quasi vero plurimum conducant diuitiae studiis literarum,& gloriae. Sed quid ego nostrae tempestatis viros recenseam3non ne ipsi veteres, si Virgilio, inquiunt puer,& tolerabile dent' Hospitium,caderent omnes a crinibus hydri, :- Surὰa nihil gemeret grave buccina. Nonne et i Ipse Deus vatum palla spectabilis aurea si. Tractat inauratae consona fila lyraei i

167쪽

TER TIVS syEt quando poetis libenter utimur hac epiliola,non ne illud etiam eleganter Nel enim cantare sub antro Pyerio, thyrsunt ue potest contingere lana, I mmo saeua paupertas, atq; aeris inops. Sed dices, tu Deorum,& paretum gratia habes unde vivas, etiam ad voluptatem est ita sanc ed Panhormii: Papiae vero ita demum agere possum, ita mihi quicquam habere, si modo id meis collibuerit:alioqui nauigandum potius,quam poetandum mihi est. Pudet me equidedinumerare quot millia aureorum absumpserim in Italia,dum consector haec paupertatis,volui humanulatis studia dicere,& dum fructum aliquem vigiliarumearum expecto. Cumq; S id ita sit, fac etiam meos velle, profundam etiam quod iuperest facultatum, ac patrimonii, degamq; perpetuo apud hunc Princi pem,nihil prorsus ab eo expetes, nihil expectans praeter meram animi charitatem,& beneuolentiam. Iamitatelligis N poetis ipsis necessarium argetum, S mihi

aliis, dum hic vitam duco, confidente messe potius, quam mihi ips.Caeterii me etiam,atletia admoneS, vi philosopher, quod interpretaris, ut natura: Vivam colentuS dumtaxat rebus necessariis. Id ego quidem posse peroptarim,sine meorum auxilio: ni nil enim ad voluptate refero,sed peregrinus ium .aer,aqua ignis,

omnia deniqr mihi coparanda sunt. num haec tibi videb*ntur necessaria sum sanc,mihi tame non donantur,

168쪽

LIBER sed pretio emuntur,ut dixi.Quid igitur sibi velit istud

tuum philosophari, nomen sane odiosum, non intelligo,nisi ut mendicem, id tandem hortaris, ct intendis. Id quandoquidem tibi placitum est, facere perlibenter,si meoru dignitas, & Equestris ille, ' Praetorius gradus pateretur.Nimiruin plurimi facio laas regi

nes , hos mores,lios amicos,ie praesertim, ac Principem ipsu ut vel ipsi patriae vos propemodum anteponam,' propinquis omnibus. Verum no usq; adeo a meis alienus sum,uti apud vos male,' ignominiose tuere perpetiar,potiusquam ad illos reuerti, satis,supers vobis est s id solum patriae, meis I reseruo, ac tribuo,neu hic misere degam .Et postquam me philosophari vis,id est tuo more necessariis tantu frui, adiicias salua dignitate,necessaria illa quidem. alioqui tibi habeas eam philosophiam,quae generi pariat ignominiam,&Philosopho ipsi miseriam .Ego vero,ut existimas, ne* habeo,nem possideo, sed pendeo iam, ut

vides,aliorum arbitrio,& potestate. Ital quod tantopere concupisco est, ut mecum aliquando possim viuere,& constituere iam vitae rationem,ac statum,ut si hic fieri nequeat,sio animum intendam,quando per me,nem familiares meos lieterit, quo minus hic gemitum vitam traducerem. Hoc inquam est,quod postulo,includi scilicet,aut excludimon magistratus,aut imperium,auar tecum sentio fugienda potius esse,quam

expetendaterinde quasi musis infesta, ct tranquillu

169쪽

TERTI Vs ea tali contraria,& a nostro proposito,nostrisq; consilis prorsus abhorrentia .sed ut finem epistolae faciam, ita hodie comparatum est,ut saturi solum philosophentur,' inopes philosophari cupiant. Vale cum Iacobo filio. Papia . tit. Panhor. Cambio miro Illustri. S. P. D. Nas a te literas accepi tantum ab digressi

ineo,suaves tamen illas,& vere Cambianas.

a me vero plures, ct quotidianas accipere debuisti,ut iam verear,ne fastidio tibi stat ita crebrae, tamq; inanes ab Antonio epistolae. Sed quaeso deshanc veniam desiderio meo,ut dum absens sum,te cogitem,te somniem,te oblecter, denim te obtundam si non vivo sermone,saltem epistolari colloquio, donec Dii boni mihi cocedant,tuis suauissimis moribus frui posse propius coniunctiusq;.Canerum suades,& hortaris ad extremum epistolae,uti pacem,& tranquillitate m mihi dem, id ego velim vel praxipuc posse mi Cambi. sed qui sperant, ii prope mortui mihi videntur:na in dum futura expectant, presentia omittunt, ac negligunt,necp interim sbi,neq; aliis vivunt.Nunc primum experior, ingenio nihil incommodius csse. qu am spem,nec quicquam magis contrarium tranquillitati.Nullo equidem pacto adduci possum inter

sperandum, ut aut commenter, aut interpreter, aut

philosopher,aut poeter, aut quicquam laudis exer-

170쪽

ceam,aut virtutis.Vt mihi quidem vigetur, ignaui at desidiae mater est spes, ' animorum aegritudo vel maxima. Haec hactenus. Neq; ex Palatio, neq; ex Cremona nostris quicquam literarum adhuc suscepi vereor ne morbus ille lethargicus eos teneat. si perrexerint mecum silere,cesperea,nisi ambobus quasi

vita se iactis faciam epitaphia. Vale. Panhor. Cambio miro Uufri. S. P. D. . Onest quod amplius queraris de Antonio Abbate viro tertissimo, & nostrum utriusq; amiciss b, pro eo quod Cornelius Celsus adhuc tibi redditus no fuerit,quod ipse aegrius,quam

tu,aegrius prosecth,quam tu fert: nam cum mandas set tibi codicem reddi Mediolani, crat enim eo tempore Mediolani codex,interim ad se defertur Papia. Commendabitur itaq; fidei Ferussini nostri viri ari)plissimi euntis ad te cras, qui non grauabitur ad te id librorum deferre. Tu vero suauissimum Abbatem nostris,meq; simul haud iniuria expurgatos habeas.

Quod sequitur audies, ut opinor, fronte contracta, sed audies tamen fatorum, siderumq; voluntatem

Hesterno vesperi redditae mihi sunt ex Bononia literae a Ioane Farasella Siculo quoda conterraneo meo viro eloquenti,& iuris ciuilis non solum doctore, sed etiam docto Renuntiat mihi, Augustam necessarium meum aduenturum Genuam, & aduenisse iam nunc

sortassis