Antonii Bononiae Beccatelli cognomento Panhormitae Epistolarum libri 5. Eiusdem orationes 2. Carmina praeterea quaedam quae ex multis ab eo scriptis adhuc colligi potuere

발행: 1553년

분량: 330페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

TERTIVS saris in te mei exepta sunt ferme innumerabilia:sed hodie praesertim,audies ego a Ferussino viro tersisamo, ct Iurisconsulto singulari,te vehemeter auere episto- Iam mea nuper ad Principem. haud facile scripserim, vel in re minima mei an imi solicitudine, angorem, discruciatu,quod tuae minimc possem obsequi volutati. exemplii enim literarum nullum extabat,quod ad te mittere,edidcram equidem illas ex tepore, non Principe tamen dignas,fateor, malui enim tibi,& Fracisco . Barba uario viro maximo obtemperare,q meae laudi rospicere:nec tantii studui Principis nostri laudes eooci recensere,quod tu pro singulari desiderio, quo flagras in Principem fortassis expectas,quantum Vumcu, meorumq; omniti erga se obsequium Princeps recognosceret.Etenim bona huius nostri Caesaris nolaudii uti sed venerationis sunt, quae ue exuperet officiu humanae linguae.Meo quide iudicio si quis iuste

sapit ea tacitus ad miretur, veneretur,adoret,q Vel maigniloquentia complecti ea posse sperauerit. Sed ad

te redeo,cui dum nequeo morem gerere, & ex eo excrucior,Ergoteles mearum studiolus ineptiarii enuntiat, se furtim exscripsisse me insciente literas. quae uox quam mihi iucunda ,quam voluptuosa extiterit. facile ex ea tristitia, quam, quia tibi gratificari non poteram paulo ante conceperam, colliges. Eam igitur epistolam, quam tu petis,apud nos casu reperritam tibi rescripsimus, non quod ab eλ quicliam.

152쪽

ponderis,aut dicendi copiam requiras, per haec quidem tepora uihil accurate possum, sed ut obsequerer mandato tuo,cui refragari, taephas puto, sed longius ex patiatus sum,quam initio putauerim, & dum unas studeo ad te literas describere binas dabo. Tu verbqui non aurum, sed meas faeces sitire solitus es, cesbibe,& Vale.

'Ieronimus Forti uias,is cuius & ingenii sua uitatem, Serga me gratiam tibi cognitam seci,venit ad me recepturus a Principe non admodum grandem pecuniana. aare a te peto, &pro tali amico etiam te rogo, hominem ne reiicias, ut

fit, in alios,& veturos dies:led s potes eodem illo die, quo primum videris,illum absoluas, expedias: dedi tus,' quidem totus est studiis legalis sapientiae, a quibus vel una hora vacare permoleste fert: alioquin,ut dixi,tam totus meus est,qulina grandis est, tuae etiam gloriae perquam auidus.Vsq; huc praeter eum neminem reperi,qui Livii ingens illud volumen ad te deferre non grauareturiis vero tam libenter ad te codicem assert,quam ego mitto,vel qu m tu illum peri cturus es scio. Haec hactenus. Cum haec exarassem, redduntur mihi literae tuae ea mehercle suauitate descriptae,qua tu prae caeteris,caeterorum pace dixerim. praeditus es. Illis ego nunc non prolixo, ut desideras,

153쪽

sed perpaucis, uti multa nox suadet, respondebo. Musissem tibi literas meas illas ad nostrum Carserem,nisi Dominicus Ferussinus clarissimus adolescens scriba Principis detulisset illas ad Franciscum virum clarissimum lacus tabellarius,' peropportunus: salte m do tibi fecissem copiam literarum, simodb extaret apud me copia. Non ea diligentia scribo mi Cambi

per haec tempora, vi conseruari meas ex Optem ineptias. Quamprimum transcrista fuit epi ola, vix quidem relecta, illam Dominicindet commisimus .curo tamen a scribis nostris, ut tu quoq; illius particeps fias.Reddita tamen adhuc Principi non est,etenim, ut ille ait,tempori aptari decet:& referunt Principem hisce diebus apprime occupatum arduis quibusdam

negotiis extitive.Captato igitur tempore rem aggredientur, quod Dii bene vortant. Celsi item epiliolat tuo nomine transcribi curabo. Cum remiseris ad me Andreae Imperialis viri clarissimi epistolam,stud bo paulo etiam accuratius illi laudes,& gratias rese

re. Interea, ut facis,uirum imprimis eloquentem, dcob incredibiles eius virtutes,& meam ob causam non ames,sed vehementer ames,nec vehementer solum,

sed etiam vehementissime velim. Propinquos autem tuos sortes, ct incolumes esse summa cum voluptate semper accepi, quorum prosperitatem si saepe milurenuntiaueris,praeter tuam nihil certe mihi asserre iucundius potes.Ualeat igitur illi Bononiae. Ualeas tu.

154쪽

lemus perbelib. ut . Panhor. Cambio Imro Illytri. S. P. D. Uperioribus diebus literas ad te dedi tribusi epistolis,quibus cumulato, ut arbitror, satiS---l feci quaestioni tuae. Tu tamen adhuc siles,&responsionem differs,quasi nunquam fueris periclitatus,amanti,& speranti quam grauis,& dura sit omnis dilatio. Sed de his latis superioribus epistolis. Andreae Palatio viro beneficentissimo literas, quas tuis alligabo, reddi facias,& si potes etiam manibus propriis:cui velim insuper gratias,& laudes agas pro eo

quod summa cum diligentia me quotidie exornet,ac commendet apud Principem nostrum : eumq; ad id quod facis horteris, atq; excites licet sponte curret lem. Item epigramina,quod tuis hisce epistolis incluta do,Marcolino,& Dominico,Piccininoq; claris adolescentibus reddi curato. id quidem a me magnopere petierunt,quod frontispicio eorum cancellariae subscribant. Alloquitur aduenientes, quos monefacit,ut

absistant,neq; id studeant videre, quod vidisse poeniteat exemplo Acteonis .Rursum ne strepant exhortatur,quoniam luna eo loci eclipsim non patitur. Consueuerunt enim veteres, ct nota est fabula, quoties

luna eclipsi laboraret, illi obstrepere tubis, Cymbalis.

& huiusmodi

155쪽

TERTIUS D&huiusmodi tintinnabulis,arbitrantes in cantu,& v neficio illam occupatam,eos pacto id est strepitu i nar succurrendum esse. Unde praeclard Statius. Sic cadet attonitis quoties auellitur astris Solis opaca soror procul auxiliantia gentes Aera crepant,fruriraq; timent,at Thessala victrix Ridet anhelantes audito carmine bigas. Iuvenalis quoq; facetissimc non tubis, &eius generis strepitu este opus inquit, sed una dumtaxat muliere, siquadem in ea verborum tanta cadit vis. Tot pariter pelues,& tintinnabula dicas Pulsari,nemo tubas,atq; aera fatiget, Vna laboranti poterit luccurrere lunae. Si vero fabula non esset cognita scribis nostris,eam illis velim exponas, non hilce meis quasi quibusdam commentariolis ad epigramma,sed potius vivo sermone,quae fuit causa huius epistolae. Illud etiam eis

renuntia, me pro eorum sententia mutaturum epigramma, si minus collibuerit.Vale meum numennquam primum aliquid rescribe.ete. Panhor. Cambio mino Illustre S. P. D. i. Aphrrus noster ut iubes Piccinino illo Sacca

t ro, S melli gentium respondebit, non qui-

ridem oratione prosa, in qua minime versa tur,sed carmine. Esseretur laudibus,quod cupis, Piccininus noster, tus etiam Cambinalia tua agnosces,

156쪽

LIBER& decantaberis ad summsi, Mapharus enim tuus est integer,tibi pollicetur, ac dedicat omne suum studiu, vertus,& musas.Ego quoq; post paucos dies Poeta ri incipiam,pyerius menti calor incidit, & abloluam Diis volentibus opusculum quoddam incoeptu. Epigramma illud ad sepulturam genitoris tui viri summi conficere etiam cordi est, tu modd patris optimi laudes perstringas,& mittas mihi. Uale. ve. Panhor. Cambio iro Instri.S. P. D. I valeas,ita valco. Accepi tandem orationes

Guarini, & Candidi, perlegi, ad satietate:

quamprimum inuenero qui non graue tur,illas ad te remittam.De Candido iuxta tecum sentio,hominem sane no iudicassed depingis. Epigramma illud ad Catellam Antonii Abbatis viri clarissimis suerint indignatiuncular ad te mittam, tametsi no lit Abbas noster, ut efferatur, mittam equidem,licet arma mihi, mortems minetur. Epigramma autem illud ad genitorem tuum virum summum componam ut primum furorem collexero, quod inpra sentiarum enixe studeo: non minora quidem illi S ego debeo,qui te mihi genuit:sed si quilq sine furore o uitatur,perridicula est eius omnis poesis, statim nihilominus tibi obtempero. Caetera non sinunt curae,&haec quidem barbarae. De scribis nostris iam pridem nihilaudio. Vale.

157쪽

TERTIUS Mntonius Panhor. Cambio miro Illustri. S. D. D.

Escio an tu pariter queraris silentium istud meum diuturnum simul,& odiolum: est sane quidem,sed dum tuis scribis obsequelam facio,potes id aequiore animo ferre. QSid tibi volutaptuosius in vita est,aut esse debeat Piccinino Magno ct erunt,nisi fallor,hae nostrae ad Plautum indagationes,si non tibi,quippe qui Vir egregie do fius es,at tamen aliis multis, & Stipioni tuo afunde utiles. Nam me animo contumace in amicitia existimare,erit indignanus potius,quam aequi, aut iusti censoris. Te quidem unich unum ex omnibus diligo,& obseruosed in Catone nostro Iurisconsulto quid mihi risum moue rit,audi. Is cum heri ex Mediolano reuertisset conti nuo hominem rogo, an te potissimu visitasset: At ille semel accidit:Cur semel inquamiquia cum semel custis contratabulis me tristem satis habuisset, timui se

cund ne tripedibus tristius ageret.Demiratur tuam ad ius Imperatorium memoriam, atq; prudentiam.

sed miretur, vel obstupestat licebit. Ego cum de te magnum aliquid quotidie audio, nihil noui, mirio: audio. Vale Cambi vir optime cum eleganti, &in- ni Iaco tuo.

158쪽

Eceptis a te literis consilium fuit Ergotelem ad te mittere,a quo licentius,quam steris acciperes mentem meam. Ego quod iubes,&adstipulatur Mecoenas,facturus sum,& quidem animo libens,s modo res', uti polliceris, cessura si & dignitati,& utilitati:qua in re una est via, & remedium, nisi fallor optimu:id ab Ergotele, & caetera accipieta& si res confici posse tuae prudentiar lvidebitur, accedam ct ego vocatu tuo. Vale decus meum.

vi. Panhor. Cambio miro Illustri.S. P D. Pitaphium, quod in catellam domini Ababatis viriclarissimi composui, quia expetis, illud ad te mitto,non quia si aut elegas, aut accurate compositum, sed dissicile, ct prope barbarum est,tibi non obtemperare:proinde erit moder tionis tuae quaecunq; a me exigis, vel enim elaborata, vel dicta confidenter, nequaquam efferre. Ita quia dem tecum,Vt cum me altero ago. Vale.. ni. Panhor. Cambio miro IllusrLS. S. D. ii Vod exemerit,ac liberauerit te Princeps noster a Quaestura,primum tibi gratulor,quia ea molestia cariturus sis, & ossicio te non du

159쪽

TER TIVS

gno,deinde Principi gratias ago,qui, nisi vates mala

vaticinor,ed te euecturus est, ubi tuam illam incredibilem animi sortitudinem queas exercere,& tibi,&illi gloriam parturire sempiternam. Accingere igitur actioni potius,tibis persuade, nemini magis perspectam esse naturam, ac probitatem tuam, quam sapientissimo nostro Principi, ne dum otium animo fortasse agis, aut virtutum tuarum, aut illius iudicii dissidere videare. Ego interim Deos, ac musas rΟ-gabo , ut nostrum desiderium dextrovorsum eu dat. Vale. vi. Panhor. Cambio V Iro Um olfacio quasdam nescio quas tragoedias venalitias, factum est, ne meas ad nuc4 miserim tibi: ita aut emam tibi illas, aut mature ad te mittam meas. Homeri ranis, si modo Homeri sunt,oblectatus sum valde:cum illas repeti

ro ab Antistite Cumano,quod statim est,illas ad te remittam. Tu,si quid ad me quotidie scripseris, facies

nunc,quia otiolus es, ossicium tranquilli hominis, Ramici. Si quando enim alias, nunc maxime tui des-derio incendor. Quod autem optimus noster Princeps adhuc te non utatur & tua, ct sua maxime causa,id aegre patior. siquid autem praesentis, facitate

ligam a te prius, ut Principi gratuler. & tibi, qui otiudiutius sufferre,nec potes,nec debes. Uale.

160쪽

vt. Panhor . Cambio miro Illustri.S. P. D. E Vm tu reris fortasse, me tibi gratias haberella anulo, quem mihi proxime dono dediti,ego ingratus rideon inculo te potius, &nisi peruersa naec donandi consuetudo te paululum

excusaret,damnarem te etiam,atq; mulctarem.nam

cum legeris,& ite scripseris ad me saepenumero praeclarum illud Euripidis dictit,amicorum omnia communia,no animaduertis,si quid amico des tuo,id quidem amici essetfed quod superest caeterarum rerum, id totum ab amico alienum esse planc, qui unum d nat,ac tradit reliqua omnia excepisse sibi, & abstulisse videtur. uam scite Solon apud Graecos legem dixit, Dandi consuetudines proprias esse morientibus, idcirco viventibus inhibere: prospexit enim,ut arbitror,prudentissimus ille legum lator, id esse contem pium, & vile quoddam beneuolentiae signum, cum quis scilicet donat. nam ct qui minime diligunt, donant interdum.Per se quidem amor amabilis est, nec mercede,sed gratis hominum beneuolentiam cons ctari debemus. Ego tametsi pretiosa fuerit gemma,ct. tuum munus,lalnilomagis te diligam,aut meminerim tui .Non digito,sed corde sunt monumenta charitatis nostraen ea quidem certa,ac fixa clauo veri cupidinis,non volubilia,non caduca,queadmodum ipse anulus. Nec te vehementius amare possem, quSm

SEARCH

MENU NAVIGATION