장음표시 사용
111쪽
aequalibus Livium, cessit pervagatae, additumque est ad vorsum sulciendum que. Iam sal δ est deceptus vana specie, quo signifieatu posuit Terentius Eun. II, 2, 43 274) ).
Hic sontes natura n0vos emisit, at illic clausit, et antiquis tam multa tremoribus orbis flumina prosiliunt aut excaecata residunt. Scribendum esse antiqui Batavus aliquis superioris saeculi intellexit; nam orbis vetustas est et saecula, non tremorum; recta omnia erunt, una praeterea littera mutata: et antiqui iam multa tremoribus orbis flumina prosiliunt aut excaecata residunt. Inter se reseruntur antiqui et iam nunc . V. 322Vulgare mendum codicibus aliquot praeeuntibus tollendum, ut scribatur: Clitorio quicumque sitim de fonte levavit, vina fugit gaudetque meris abstemius undis, non levarit.
I qu0que, deiectos sal l. codd. delaetos mactatos obrue tauros; cognita res usu: de putri viscere passim Florilegae nascentur apeS. Recte a pluribus intellectum est, non solum prRVe
J Vereor, ne, si uno in loco errorem nuper commissum sine no Remendatione corrigam, infinita, quae praetermitto, probare Rut mediocriter improbare videar. Non possum tamen tacere, quam admirer, in saeillima re in huius libri v. 73 pro arcuis, quod ab Heinsio restitutum ceteri tenuerant, revocatum esse citauit, ut dicatur Pythagoras primus insimulasse, ab hominibus animalia mensis imponi. Et tamen XII, 427 iidem seribuut: quin
clamor ad aures arcuis ire meas. Apud Tacitum etiam Un.
III, 72 non deerit, qui arguerat pro areverat a Lipsio posito revocet, alia promendi ingenii materia deficiente. Diuitiam by Co le
112쪽
haec iuxta sine copula poni deseetoa mactatos, sed neque deieetos neque delectos boves recte h. l. appellari, tum autem quoque adverbium alienissimum esse; neque enim
eundi verbum alteri praecedenti adiungitur. Quid res et sententia postularet, iidem viderunt; in participio exquirendo dissentiunt: mihi non spernendum videtur, quod codicum vestigiis monstratur: I, scrobe deiecto mactatos obrue taur0S. Nam scrobem deiicere pro eo, quod est alis defodere, non improbabile saeit locorum deiset ιm apud Caesarem appellatio et apud eundem substantivi deiectius similis usus.
Nec nisi eum senior similes aequaverit ann0Saetherias sedes cognataque sidera tanget.
Haerent merito in similes et inquaverit, quae nihil habent, quo reserantur; id ibi latere manifestum est, ubi scribitur flenior, quo comparativo nihil perversius fingi potest in lon- 8Simae vitae summaequi senectutis augurio. Sed ut Pylii genis anni adulatoriae exaggerationi sussiciant quod non faciunt, nec omnino quicquam humanae comparationis , a litteris longissime recedit Pylio. Artificiosius adulatus Ovidius est; scripsit enim sic: Nec nisi cum impreio similes aequaverit annos hoc est magnitudini aucti a s0 imperii similem annorum numerum aequaverit. Ac propter hoc ipsum, quod proprio
imperii mensura et annorum numerus conserri nequeunt, non dixit simpliciter oequaverit annos, sed simile8 non minus immens083.
Minus sibi quam metamorphoses vindicasse studii et operae poemata ab Ovidio in exilio scripta, nemo mirabitur. Legi tamen non incuriose annotavique quaedam, quae iterumpensitata Iprobataque expromam. In tristium libris et multa de codicibus incerta sunt, et eius, qui ceteros antiquitat08uperat, exiguae particulae collatae sunt Florentini, olim
113쪽
Marciani, nunc Laurentiani saec. X aut XI; vid. Merhel. praes. vol. 3 operum Ovidii . Trist. I, 1, 11l, 112: Tres procul obscura latitantes parte videbis; hi quoque, qu0d nemo nescit, amare docent. Haeretur iure in hi quoque , quoniam nullos alios eiusdem generis libros ante poeta nominavit; sed coniectum infelices fuerunt, perinfelix Merkelii, qui miram excogitavit ellipticam orationis figuram si quoque. Scribendum est: Sie quoque etsi obscura parte latenu amare docent.
et voluisse mori, moriendo ponere sensus.
Hoc verum et elegans esse Merhelius affirmat; ego neque quid hac geminatione sinori, moriendo p. s. in efficiatur, video, neque usitais dici puto, nulla re adiecta, ponere δm3us. Itaque Ovidium scripsisse opin0r: et voluisse mali moriendo ponere sensus. Ibd. Ι, b, I annotaveram. usum loquendi videri postulare :O mihi post nullos tιmquam memorande sodales pro eo, qu0d editur ullos numquam, quoniam, ut dixi in
praefat. Livii vol. I. I p. 22, quisquam et ullus negati0ni non praeponuntur; postea vidi ita in codicibus aliquot esse. Apud Ciceronem d0 orat. ΙΙ, 229 prave nuper editum est:
artem rase facetiarum, Iule, ullam negares pro eo, quod recto anto scribebatur: Deetiarum, Iule, nectares.
Ibd. I, b. 23: Si non Euryalus Rutulos cecidisset in h0stes, Hyrtacidae Nisi gloria nulla foret.
Cod e in hostem n0que sic dicitur, ut sit incidere, neque ut pugnantem contra hostem eadere. Scribi videtur debere: Rutido cecidisset in hoste hoc est, a Rutulo hoste circumventus. Ibd. l. l0. I st 2 verba sic interpungenda sunt:
114쪽
Εst mihi sitque, precor, flavae tutela Minervae, navis et a picta casside nomen habet. Ibd. II, 79, M. Recte Mectelius in priore tristium editione scribendum coniecerat: Ah, serus et nobis nimium crudeliter hostis desidias legit qui tibi cumque meas, carmina de spro ne) nostris quum te venerantia libris Indicio possent candidiore legi nisi quod indicio possint retinuit. Candor iudicii est, non indicti. Ibd. II, 27b sqq. Sic igitur carmen, recta si mente legatur, constabit nulli posse nocere meum; at quoddam vitium quicumque hinc concipit, errat et nimium scriptis arrogat ille meis. Sie meliores codices non vitiis, nisi quod pro arrogas tribuit, nimiam illa potestatem habere putat) vulgari errore abrogat habent. Ν0n agitur de vitio concipiendo, sed de iudicio eius. qui vitium ex Ovidii libris originem habere putat. scribendumque est ad hanc formam: atque ortum vitium quicunque hinc concipit, errat. Paulo post v. 28b necessario scribendum, ut est in uno et altero eodice: Cum quaedam spatientur in hoc pro hac , ut amator eodem conveniat, quare porticus ulla patet phoc est, eo consilio. Handii Turgeli. III, 321. Ibd. II, 542: Carminaque edideram. cum te delicta notantem praeterii totiens irrequietus eques. In apertissima sententia. Ovidii carmina edita iam tum falage, cum sine ulla nota in rec0gnitione equitum dimitteretur ab Augusto, nihil dico de praeteriit, quod fortasse errore in Merkelii posteriorem editionem irrepsit. Sed
irreguiritu mendi manifestum est, nec multo melius, quod
115쪽
Heinsius substitui voluit, rure quietu3; nam neque quietis nomen animi ex bona conscientia securitati significandae aptum est, nec iure recte additur. Scribendum opinor: praeterii totiens irrevocatus eques. Revoeatur enim et retinetur. ceteris praetereuntibus. in quo aliquid reprehenditur ae n0tatur.
Ibd. III, 3. 21: Si iam deficiam suppressaquρ lingua palata
vix instillato restituenda mero, nuntiet huc aliquis dominam venisse, reSurgam. Corrupta haec esse iam Heinsius et Biirmannus intellexerunt. Nam et post furerrasaque verbum deest, nec lingua sup-Prrasa palato quae sit, dici potest, nec apta omnino palatimentio in voce amissa redituraque. Venam hoc est, ut
nos loquimur, pulsum) deficientem vino instillato revocari solitam videmus ex Pont I, 3, 10 est. Senee. de benes III, 9, 2, epist. 9b, 223. Scripsit igitur sine dubio Ovidius:
Si iam deficiam suppressaque vena Paletur, vix instillato restituenda mero, cet. Nam v ae n0n solum deficere et cadere dicuntur apud
Senecam l. e. et Celsum , sed etiam fugere ex Pont. III, I, 693, quod hoc loco pulari Ovidius appellavit, nisi vagetur scripsit. Ibd. III, 5, 1 sqq.: Usus amicitiae tecum mihi parvus, ut illam n0n aegre posses dissimulare, suit, ni me complexus vinclis propi0ribus esses
nave mea vento, s0rsan, eunte Su0.
Et totam condicio sententiam pervertit squid est enim h0e, exiguam fuisse amicitiam et dissimulari potuisse, nisi arctior misset 33 et pravior ipsa sit, adiecta mentione bonae
1 0rtunae et forδun. Una littera mutata, una addita renascetur, qu0d Ovidius scripserat: Aec me complexus vinclis propioribus esSes
116쪽
Fortasse ne suturum quidem fuisse dicit, ut is, ad quem acribit, se propioribus vinetis complecteretur, si bona Drtuna perpetuo usus esset; ipsum suum casum optimo homini initium fuisse arctioris amicitiae. Ibd. III, 10, 9 sqq. At cum tristis hiems squalentia protulit ora terraque marmoreo candida facta gelu est, dum vetat et boreas et nix habitare sub arcto, tum liquet, has gentes axe tremente premi. Vensum II eonuptum esse consentitur, in quo vetat coniectura Merhelii editur, sententia minime recta, quae haec emeitur, dum ob boream et nivem habitari sub arcto non possit, tum liquere gentes, quae ibi habitent lj, axstremente premi. Codicum scriptura non satis certo tenetur; videtur tamen in plerisque suisse dum patet, deinde habitare, quod in uno erasum videtur, supra scripto iniecta. Si tabiture antiqua scriptura est, sententiae forma haec suit: dum volat et boreas et nix, habitare sub arctotum liquet has gentes, axe tremente premi.
Ibd. V, 8, 29 et 30 de Augusto):
Exemploque deum, quibus accessurus et ipse est, cum poenae venia plura roganda petam. Sic sere eodices, etsi et in roganda leviter variatur, et pro petam unus et alter putat habere traditur. Coniecturae insesiem suerunt; quid est enim, ut hoc exemplo utar, Augustum mm poenae venia plura rogare daturum rogare dubit, y Ac tamen initium emendationis et fundamentum lacile est repertu ac certum, Augustum, ut de08, n0n 80lum poenae imponendae sed etiam veniae dandae ius nosse et habere. Itaque Ovidius aut sic scripsit: cum poenae venice iura rogata putrit, hoc est, cum poenae iure iuribus) etiam veniae iura lege constituta et sibi data, aut proxime, renia iura quidem certe. Ibd. V, I 0, 9 sqq. P0stquam p0eta dixit, numquam sibi aut noctes breves aut dies fieri ad levandam et c0n-
117쪽
trahendam aegritudinem, huius rei rationem exponit, tantum in se naturam ita mutatam esse, ceterum servari communes eius leges: Sellicet in nobis rerum natura novata est cumque meis cistis omnia longa facit. An peragunt 80litos communia tempora motus, suntque magis vitae tempora dura meae p
Omitto substitutum a Merhelio rebus pro nobis, opin0r, e coniectura incredibili. Non potest autem poeta tanquam superiori sententiae de natura in se mutata contrariam opinionem funὶ ponere, reliqua tempora solitos motus peragere; nequo quaeritur, durane sint vitae eius tempora, sed, cur longa; itaque etiam causae longitudinis significatio deest, superest autem magis , qui quo reseratur comparativus, non habet. Ac pro dura tres Beramanni codices longa,
pro an V. IIJ annotatur num, nunc, dum, non. Scribendum est: Nam peragunt solitos communia tempora motus suntque malis vitae tempora longa meae.
De V, b, Ire dixi supra p. I8. de V, 6, 27 ad Cic. Fin. V 32 p. 662 ed. See. . Ibd. V, I0 4I et 42 de Getis Latini sermonis ignaris :Utque sit, in me aliquid si quid dicentibus illis
abnuerim quotiens adnuerimque, putant. Pro si quid alii codices siquidem, unus forsan. Expletus est versus, qui sic potius scribendus erat: Utque fit, inridere, aliquid di dentibus illis, abnuerim quotiens adnuerimque, putant. In epistolis ex Ponto codicis Sarraviani, qui fers unus certi0rem auctoritatem habet, seripturam ante Kornii editionem I 869) persaepe ignorabamus. Itaque aleae plenam materiam, cum etiam celeriter legerem, raro attigi. Nonnulla tamen occurrerunt certa aut probabilia. Velut
118쪽
I, 1, 37 sqq. sic scribitur: Ecquis ita est audax, ut limine cogat abire
laetantem Pharia tinnula sistra manu pAnte deum matrem cornu tibicen adunco cum canit, exiguae quis stipis aera negat pSelmus ab imperio fieri nil tale Dianae; unde tamen vivat, vaticinator habet. Mire Diana ita inducitur, ut nihil ponatur, quod eius sub nomine fiat, et tamen illud de vaticinatore addatur. Nec sane quicquam de huiusmodi artificiis cum Dianae cultu coniunctis traditur; nam quod ad Dianam Aricinam
hare referri narrant, prorsus sine testimonio confingunt. Nimirum rectissime Tanaquillus Faber vidit, hos du0s versus conclusionem habere superiorum quattu0r et universam rei declarationem; sed quod Cybeloe pro Dianos scribi voluit, ut omittam' mutationem ipsam improbabilem e88e, non una, sed duae deae nominatae erant. Scripserat Ovidius: Selmus ab imperio fieri nil tale dearum; undo tamen vivat, vaticinator habet.
Qui mutavit, n0vam deam adiungi putavit. Ibd. Ι, 7, 63 sqq.: Quod si permittis nobis suadere, quid optes,
Ut des, quam reddas, plura, precare deos. Idque saeis. quantumque licet meminisse, solebas Officii causa pluribus esse dari. Sic codex Sarravianus; edunt causam et pro dari extremo loco dati sine gententia aut pati, prava sententia et ad id, quod agitur, nihil pertinente. Ex illo efficitur verum: solebas officii eausam pluribus ipse dare. h0c est: ipse promerendo efficero, ut causam officii tibi praestandi haberent. Etiam Amor. Ι, 4, 46 esse in optimo eodice non ex ecce ortum est, quod post Heinsium Mer-χelius posuit, sed ex ipse, quod ceteri habent.
119쪽
Ibd. I, 9, 45 et 46: Hoc est, quod possim Geticis tibi mittere ab arvis Hoc solum est, istic qu0d liquet e8se meum. Non quaeritur, quid certum sit Ovidii esse, sed quid solum Ovidii Romae esse possit, cum ipsi ibi esso non liceat Codices liael. Egregie igitur Siesbyeus meus: Hoc solum est, istic quoi licet eSSe, meum, usus eo genere corrigendi, de quo dixi Vol. I. p. 68. Ibd. II, 3. Ib et 16: Nec nisi quod prodest, earum est et, detrahe menti
spem fructus avidae, nemo petendus erit. Neque petere pro colere, appetere recte dicitur et, si diceretur, debebat esse: nemo petetur. Opinor suisse:
Nam id pro adiectivo ponitur venerabilis).Ιbd. II, b, 67, ubi Ovidius se poetam, Salanum pὶ
oratorem non eodem divini amatus instrumento tactos esse, sed tamen utrique calorem inesse debere dicit, sic in eo dice Sarraviano scribitur vid. Merhel. praes. p. V): Thyrsus sublestate, gustata est laurea nobis, sed tamen ambobus debet inesse cal0r. in Combiano autem, Heinsio teste: Thyrsus ubi est a te Recte Burmannus, qui inanissimis de causis distichon eiicere volebat, intellexit tamen, lauream ad oratores pertinere, thyrsum ad poetas, itaque scribendum esse: gustata est laurea vobis, etsi is eum vulgaribus codicibus gestata legebat); ita in
priore parte versus duo manifesto tenentur: thyrsus . . . me; superest, ut inveniatur verbum duarum syllabarum snam trium, quarum ultima littera i terminetur, versus n0n recipit, nisi quod a vocali brevi incipiat), quod thyrsi vim significet, accusativum regens. Mihi unum in ment0m venit: Thyrsus putiat me, gustata est laurea vobis.
Quod paulo post legitur v. 73 sqq. , ubi Ovidius et Salan0 Θ) perpetuam Germanici amicitiam et praeterea.
120쪽
aliquid ipsi Germanico vovet, quid haec verba significent: succedatque tuis orbis moderator habenis, neque ab aliis expositum video neque ipse intelligo; quamquam hoc non prorsus vere dico; signis eant enim Germanicum in moderando orbe in quo habenas teneat) succedere habenis, quas antea Salanus tenuerit, quod ridiculum est. Sed salvam rem praestat codex Sarravianus, in quo Heinsius moderatus scribi annotat et suis, quo n0nutor . Precatur igitur Ovidius, ut habenis, quibus Germanicus nunc Salanum amicum teneat et regat, succedat olim orbis ab eo moderatus, li0c est, regimen orbis terrarum.
Turpe sequi casum et fortunae cedere amicum et, nisi sit selix, esse negare Suum. Cedere cum accusativo rei coniunctum paucissimis et incertissimae fidei testimoniis dolanditur spositis in littera mi ut
Pistoriam apud Velleium Pal. II, 8b, possessionem) nec b0namh. l. habet sententiam, quasi de usu ac possessi0ne Vatur. Codex Sarravianus et duo alii fortunoe accedere; sed amiarum , postposito et in alterum versum reiecto et, ad Sequentia trahere non licet. Fuitne: fortunae addicere amicum p
Plura quidem subeunt; sed s turbata timore haec quoque vix p0teris voce tremente l0qui. Suspicor hoc damno sors non tibi; sentiet illa te maiestatem periimuisse suam. Sic Sarravianus, ex quo Merkelius disturbain, quod de unius hominis perturbatione non dicitur; ceteri sere: sedaunt turbata. Scribendum videtur: sed si turbata timore haec quoque vix poteris ore tremente loqui, suspicor hoc, cet.