장음표시 사용
771쪽
P. 524 e in verbis Clearchi : τουτο δὲ δῆλον ἐκ της ἔιι καὶ νυν υπολειπουοης Περὶ τους ἐγε/ιονας α πων ἐσθῆetoe τε καὶ διαίτης. Qu0niam neque ipse υπολείπειν pro υπολείπεsθαι positum legi neque ab aliis annotataea video, cogor putare scriptum olim fuisse τῶς ἔτι καὶ in υπολο ἐπου Ουσης. Genus mendi prorsus idem est quod in Demosthenis orat. 47, 20 sustuli. P. 536 e i in verbis Plutarchi de Ptolemaeo Philadelpho κατεὶδε διά τινων υπολαμ Πάδων τους Αἰγυngsot'ς Παρο1ον πυταριον ἀριστOnοιουμενους κ. v. i. Recte Mei-nehius υ πο λαμπαδων scribi voluit; quid lateret in 1iturli διά τινων, non inveniebat. Latet sine dubio διά τινωι ἀπ ων aut διά των ονιων, per senestras, quae in cubiculi pariete erant. P. b1ba: 'Αριστόξενος δ' ὀ μονοικος ἐν τεμ ' χυτ βίω ἀφίγγοι παρὰ Λιονυσιου του νεωTερου ΠρεσβεUTu gi ρος et ν Tu ραντίνων Πολιν κ . T. λ. Pro ἀφίησι scribendum esse ἁπικέσθαι φησί tam manifestum est.
ut tantum singularem librarii errorem a priore littera εν ad alteram oculum transferentis annotandum putem. DSie iam Casaubonus Quam longe ab simplici rei aliquando saetae indicio distent loquendi figurae, quas Hem sterhusius ad Tho m. Mag. V. γε si collegit, exp0nere supersedeo.J JΡ. bb8 d in Damonio Anaxilae ex fabula Νεοττίδid: εἶ α τετράnους μοι γένοιτο, φησί, την Προς ἡ θρονος,
In priore versu scribendum: δίφρος ἡ θρονος. In Meinehii coniectura neque coniunctivus serri potest et tota sententia relativa inepta est.)Ρ. 573 a sin verbis Clearehi : ἔχωσε ιι ἐν Λυδίας το
772쪽
μιακρὰς δὲ πράττειν εἰς τὰ λοmα ξυμβολάς. Nanifesta vitia sunt in υπολειπονιενοι et in infinitivo
πράττειν. Recta erunt omnia sic scripta: καὶ διφαν υ no λειπο/ιε νο ς εἰς τήν αυριον
ot deinde: ιακράς δ' ἔ π ραττ εν εἰς τά λοιnά ξυι βολάς. Sessamentis datis sitim parabat si qui potum instaurare
vellent. Ρ. 584 a in verbis Glycerae meretricis : Ibiν αυτην, ἔφη, ἔρομιεν αἰτίαν, tu δείλπων. σε τε γὰρ λεγουσι διαφθείρειν τους ἐντυγχάνοντάς σοι, ἀνωφελῆ καὶ ἐρωτικά oo pios ατα διδάσκοντα, θιε τε ωσαυτωρ. Nihil sane amatorii
773쪽
erat in Stilponis Megarensis sophismatis. Restituto ae ἐρι στ ι κα ipsum philosophorum των ἐριστικων nomen memoriam redit. Ibid. d: των δὲ πινοντων παρ' αὐτῆ βαλλομερον εἰς βολβον ακῆν κ. z. λ. Quid sit convivaq βαλλισθeι εἰς βολβοφακῆν, prorsus non intelligo credoque eos Smbolas ita contulisse ad βολβοφακῆν parandam, ut i Pilentes darent, quod ostendunt. quae snbiiciuntur de ancillula lentes surripiente; id est autem συ/ιβαλλε σγαι εὐβολβοφακῆν.
P. 591 c: 'μοδικος ν ἐν εκτω των Mo/ρωδου Mνων την ριὸν Παρά τοὶς ρητορσί φησιν ονο/ιαζομενην iis vripsi Σ seto ν καλεῖσθαι διά τὰ ἀποσήθειν καὶ ἀποδυειν totέουνον rας αυrῆ, et ν in Θεσπικην. Meretrix, quae ἀπεσηθι et exuebat amatores, sino dubio non Σηστος appellabatarneque, quod video apud Papium ex hoc loco afferri, Σηstr. quasi ipsa cribro purgata, sed Σῆστρον, cribrum, cuias instrumenti olaeto iungebatur. Vox apud Hesychium annotatur. P. 591 f sq. in fragmento Dicaearchi): τοὐνο δε τὰ si νῆ/ιαὶ et ο ρι ἐν πρωτον, ὀπερ εἰκος, v Ἀλτιάδor pζοει σαφως si Περικλεους η Mμωνος ἡ τινος εν impτων ἀγαθων ανδρων εἰναι, /ιάλισra 3μν υn ὀ τῆς πολεως δηριοσία κατεσκευασμενον, εἰ δὲ 3ι , δεδογ/ιενον κατασκευάσασθαι. Prorsus perverse, quoniam agitur de sepulero vere exstante, monumento publice aedificato contrarium ponitur monumentum aedificari decretum, ne quid dieam de infinitivo medio κατασκευάσασθαι. Scribendum opinor: εἰ δὲ ιι , δι ατ ε θ ε ιιι ε ν ο ν καrασκευασασθαι, hoc est.
quod quis testamento sibi erigere heredes iussit. P. 610 a sin Theophrasti fragmento, ubi dixit apud
Tenedios et Lesbios pulchritudinis, του κάλλους, certamen et praemium essρὶ: ταυτην δὲ τυχης ἡ τυοεως ει ναι, vim rδὲ δέον Προκεiσθαι σωφροσυνης. Apparet in hac inter-
774쪽
punctione verborum nomen prorsus prave a superioribus divelli et pondus orationis, quod esso debet in rebus contrario inter se relatis, in id incidere. Pro δὴ δεον aliae oditiones habent tantum δέον. Scribendum: ταυτην δὲ et υχης
τροσυνης. In iis, quae subiunguntur, pro εσχεν seribendum εχειν, fortasse etiam ά κo λα σ i α.) γP. 6bl f in fragmento Melanippidae ex Danaidibus, quod Mei nekius recte versibus descripsit): περὶ αυτῶν των
sostum est nec obscurum esse potest Sub litteris et αναυet άν latere substantivum, quod cum adiectivo γυναικείαν coniunctum e contrario respondeat ei, quod praecedit, ἀνθρωπων μι ορταεν ειδος. Scripserat Melanippides: ουδε δέ αιταν γυναικείαν ἔχον. Nee speciem humanam nec vitae formam muliebrem habebant. Deinde quod Mei nekius pro ἄνευη λιασδεα Scripsiια, ευδι' υλσεα, certum est μ' - ἄλσεα, in quod ipse nondum inspecto Meinehii exemplo incideram. sed pro ευ δι' scribendum aut potius retinendum erat ευηλι ευηλι' ἄλσεα). In δίαιταν ineiderant iam Dobreus et Berghius, addito tamen artieulo JΡ. 654 f in si mento Alexidis ex Lampade sabula :
775쪽
ταφαγε ἐναυrός et oσουτ' εἰργυριον. ot δ' εἰ γάλα λαγου εἶχον /ιά τὴν γῆν καὶ σαως, κατήσθρον. Sic nunc editur: in eodicibus ειλον καλου Scribitur. Apparet perverse et incredibiliter sententiam et oratione: discerpi ins nitivo καταφαγεIν a ceteris diiuncto; integra enim saltem ad grammaticam sormam sententiae poetardae ab Athenaeo ponuntur. Et adesse videtur, quod cum xarc- ναγε iν coniunctum sententiam optime expleat. ειχ'H. N poteram ipse tantam pecuniam comedere. etiamsi cet . Sed prave nunc Sie positum, ut in sententiam condicionalem
necessario ineludatur εἰ γάλα λαγου quamquaThaec qu0quo sententia mirifica interpunctione evertitur; quis enim n0n videt ταως, quod perridicule cum τὴν γῆν id iurando coniungitur, coniungendum esse cum γάλα λαγον, ut luxuria significetur potus paene incredibilis et cibi rarissimi et pretiosissimi mentione 3 Et tamen γάλα λαγον Vix a Verbo κατησθιον pendere potest, qu0niam lac n0aeditur, sed potatur. Valde suspicor omnes loci turbas inde ortas esse, quod in locum verbi proprii ad γάλα accommodati verbum εἶχον propter similitudinem litterarum irrepserit e suo loco translatum, totumque stagmentum sie
Verbum ἐλκειν notum est diei de avido haustu. Ηm igitur euicitur sententia: Comedere tantam pecuniam ipse et solus. ne si lac leporis quidem haurirem, per tellurem, et pavones devorarem, p08Sem. Ρ. 672 f de poena dieis causa Prometheo soluto a Iove
776쪽
ῶν o εων. Impudenter Prometheus a Iove precatus esset, it Voluntaria poena, cui se ipse offerebat, sine ulla molestia ,sset. Omitto prorsus barbare τίσιν ἐν άλυπία κει ι ἐνην lici pro e0, quod est αλυnos. Prometheo humiliter se poenae verae offerenti clementer Iuppiter pepercisse narrabatur imaginem poenae Secutus, ut coronam nexam pro catena PSse iuberet, quemadmodum ex iis quae de Carum instituto subiiciuntur, intelligitur. Opinor scribendum esse: ἐνύλυο ει άνει/ιένη, in calena laxa nec dura. P. 678 c: χοροι δ' εἰσὶ et ὀ ιι ἐν προσω naiλον, et ὀ δ' ἐξ ἀρίστου ἀνδρων, γυ/ινων ο ρλουιιένων κ. z. λ. Summam
rei, triplicem ch0rorum divisionem, Wyttenbachius perspeSit sed ipsum chororum ordinem et dispositionem indicat scriptura ad codicum vestigia multo propius aecedens: χοροὶ δ' εἰσὶ τρεὶς, ὀ ι ν ἐν /ιέσω παιδων, ec ὀ δ' ἐ κ δεξιουἐ νγ ηβ ω ν , ὀ δ' ἐξ άρ ι στ ε ρ ου ἀνδρων. P. 682 d in Apollodori fiagmento de singulari forma fruticis cuiusdam): ἐπειδὼν γάρ ἐκ διασr διαet Og αυτο-
Post ἐν τα recentiores lacunae notam ponunt In codice Parisino epitomes scribitur περmλοκη. Apparet similitudinem cum animalium complexu significari scribendumque esse: ἐιι νυχων περιπλοκὴ ἐ/ιφερως, μένουσιν κ . T. aut saltem proxims ad hanc sormam. )Ρ. 696 a et b: 'Aλλό μην καὶ τό Drio του Πολυ/ια θεστάτου γραφεν 'Αριστοτέλους εἰς '' ιείαν et ον 'Arαρ- νia Ου Παιαν ἐστιν, ωρ ὀ et ν τῆς άσεβεiae κατά του φιλοσόφου γραφὴν ἀnενεγκά μνος Αζιιοφιλος, εἰς αἰδῶ τε Παρασκευασθεὶς υνι' Ευρυ/ιέδοντος, ῶς ἀσεβουντος κ. t. i. In litteris sensu cassis εἰς αἰδω τε latet verbum,
777쪽
quod desideratur ad ως o .... Videlaeseriptum fuisse: ως ὀ . . . . ad/Πιοφιλος εἰσαγήο1 . Παρασκευασθεὶς κ. g. λ., quemadmodum insimulam
finxit, Demophilus, subornatus cet. Deesse verbum imtellexerat, qui in eodice Parisino epitomes scripsit . at ibid. c. In nobili scolio Aristotelis εω ' μείαν v. fSqq. haec leguntur de virtute: et oio ν ἐπὶ φρένα βαλλεις
Permire in hac eum virtutis huctu comparatioae divitiis et parentibus h. e. generis nobilitatii tamquadtertium adiungitur somnus, nec minorem admirationeae habet adiectivum huic substantivo adiunctum, Sive 3ι aiax αυγητο IO Scribas Sivs ρ αλακαυχητοιο; neutra enim sornu probabilem significationem derivationemque habet. Veriindicium tenue e0dex Laur. praebet. in quo υπνους legitar. Seripserat enim Aristoteles /ιεγακαυχήτοιο υχνους.
Cum divitiis et stirps coniungitur fastigium dignitatis et maiestatis magnificum et superbum gloriose se iactans . P. 698 d et a sin tragmento Hegemonis :Mνῆst ανέπεισε γέροwra καὶ ουκ ἐθέλοντ' ἄναβῆναι καὶ σπυνις, i noλλους Θασιων εἰς ολκάδα βάλλει
Pro Iacobsius λῆιιιι', Meinelitus conieeit: neutrum cum eo, quod est σπάνις, apte coniungitur. Verum videtur πειν. Deinde ubi codices habent ευκουρων, seribendum videtur ναυκληρων, qu0d genus hominum et per se apte hic nominatur et Graecorum maximeque eomi eorum iudicio iis, quae adduntur, notis insignitur sβδελυρων,
778쪽
Cum proximis annis in opere de rei publieae Romanae institutis perscribendo Graecorum, qui de rebus Romanis scripserunt, libros perpetuo tractarem, subnatae sunt in Appiano, Dione. Hemdiano praeter eas, quas in ipso illo opere posui, emendationes aliquot, quas hoc loco non omittendas iudicavi.
Appiani Civ. I, b0 de servis, qui a Pompeio victi ex
caede effugerunt): καὶ et ευν ἐς τά σφετερα d.' an ορο et χώρας καὶ χει/iωνος ἐnmονου διατρεχοντων οἱ 1 ιι ἰοεις βαλανκ raro υντες διεφθειρησαν. Quid igitur dimidia parte factum est 3 Et cur glandibus vescendo intori erunt pSino dubio excidit aliquid, cum sie scriptum suisset: οιτ ρι ioεις βαλανηφαγουντες α διε σωθησαν, οἱ δ' ηιι ίσεις διεφθάρη Uαν.
ἐνδεκα τέλη κ . et . a. Et pronomen τί pravo loco poni et desiderari numerum manifestum est; ex τί efficitur is ipse quem reliqui numeri monstrant: και et εσσαρα, ριψος αλλο των ἐς Arrvnτον ἐσβαλόντων, nisi Appianus scripsit καὶ τ ios αρα αλλα etiῶν κ. τ. λ. Κxcidisse aliquid SchKeighauserus suspicatus erat. III, 60 in oratione Pisonis): ων τους siὲν ευ βουλετο uiνους ἐνθυι εἰσθαι χρη-ἔra Πλανω/t ἐνιον, τους δ υπάτους καὶ δνγιαρχους Πλείονας κινδυνευουσι τοὶς κοινοῖς γενέσθαι. Qui Latine πλείονας γενεσθαι verterunt maiorem curam impendere, sententiae umbram secuti sunt, non Graeci sermonis usum. Sententia acutior
779쪽
erit elegantique imagine exprimetur restituta vera seripida:
et remedia adhibere. Vitium senserunt Schweighlluseris auendeissohnius, emendationem non invenerunt. ibid. 81: καὶ ὀ -κι ος ἐπέστελλε τν βουλῆ ro
ο σοι διεφάνησαν, ἐκνοωντες ἀρτι τὴν πάτριον ελε θερίαν άπειληφεναι. καὶ θυσίαι καθ' Γι α ησαν x. v. LSensu pr0rsus cassa esse verba, quae 90St κ πετ σε ponuntur, manifestum est neque aut de ναυτικοὶς aut de
particula poeti ea n ερ verbum addere opus est. Ulcera ad speciem gravissima facillimis remediis sanabuntur sententiis rectius distinctis et litterarum geminatione et confusione sublata. Scripserat enim Appianus: Πλάγκος προσε -
καθ' i να ἐσαν. Aυτίκα subesse senserat iam TyrWhitius. V. 2l: οἱ δὲ ἐξέθεον ἐς τον Λευκιον L. Antonium triumviri fratrem) και παρεκάλουν οἰκτεiραι μὲν ἐπιτο Ie ἐιιφυλίοις et ην πολιν καὶ την 'Iταλίαν, δόξασθαι di κοινωνον ευ τὴν κρίσιν η ἐnὶ οφων η ἐπὶ τῶν γε/ιονων γενέσθαι. Neque quid sit δέξασθαι κοινωνον, neque quo pertineat dativus pronominis, nequs quemadmodum Superioribus adiungantur verba την κρίσιν γενέσθαι, ulla ratione perspicitur. Letiissima mutatione efficitur verum et rectum:
Mξασθαι δὲ κοινω νομω τὴν κρίοιν η ἐπὶ στων ἡ ἐπὶ τῶν ἡγε/tονων γενέσθαι : permitteretque iudicium communi et aequa lege aut apud ipsos aut apud duces peragi. in idem ineidisse Mendeiss0hnium nunc video, sed dubitantem et fiuctuantem.
780쪽
In Dione Cassio, ne propter tenuitatem e0rum, quae .ct eius libros emendandos nunc asseram, scriptorem summae La res Romanas cognoscendas utilitatis sero ac perfunctorie xttigisse videar, c0gor invitus rem miram commemorare
1uod fiet sine ulla contumelia viri egregii Immanuelis Belikeri, quem quanti et laciam et semper fecerim, cum alibi nixi tum ubertim in praelations prioris editionis syntaxis
Graecae p. XVII, et sine ulla indigna eo suspicione. Cum eius filius iuris tum, ut opinor, antecessor Halensis aut Ienensis inter a. I 840 et 1848 Hauniae me salutasset et mihi de patris rebus quaerenti narrasset eum, quamquam annis et oculorum valetudine premeretur, tamen strenue in studiis vivere et cum maxime Dionis Cassii editionem parare dixi me ex diligenti eius scriptoris lectione annotatas habere emendationes aliquot, quasdam etiam paulo notabiliores; eas me ex adversariis in chartulam transscriptas aut ipsi daturum aut per litteras ad patrom eius missurum; utro deindo modo transmiserim, non memini, transmisi certe. Cum aliquo tempore post editionis Behherianae exemplum ab ipso editore benevole missum aecepissem. vidi libenter emendationes a me in adversariis, quae etiam nunc servo amicisque et tum et postea ostendi, perscriptas prope omnes iisdem plane litteris a Behhero in contextu orationis positas esse, multas asterisco notatas, hoe est, ab ipso Behhero antea inventas, alias sine ulla nota tamquam ab
aliis sumptas; ex his nonnullas et facile credo et ipse postea animadverti ab aliis, maxime Reishio, esse praeceptas; aliquot etiam nunc, etsi nulla usquam mei in Behheri praelatione mentio laeta est, mihi meo iure vindicaro videor, velut XLIII, 38 περινησαι pro ἐρανίσω. Iis nunc pauculas. quas iterata lectio aut pervolutatio suggessit, addo: Fragm. c. 39, 3 p. 36 Behk., Vatic : οτι Οἱ Tαραν-