장음표시 사용
791쪽
satis et apparet et consentitur; correctio et ad sententiat et ad litterarum vestigia probabilis nondum reperta ει Opinor scribendum esse: et antiquitatis iterum erexemplorum copiam. Materiam oratori utilem is tamen pr0priam Ant0nius sic in duas partos distribuit. Clamen utrique parti historiam et antiquitatem communi e subiectam dicat tantum tractatione et usu diversam Itiqe in altera parte iterum a se alio nomine santiquitaufeandem rem significari, quam in priore historiam appet lasset, ait. II. I 28: Meae totius orationis et istius ipsi asin dicendo facultatis, quam modo Crassus iῖ caelum verbis extulit, tres sunt rationes. Et ante dixi: una conciliandorum hominum. alter ieet. Quoniam nemo facultatem in dicendo pro dicendi facultate dixit, codicesque plerique verba in dicendo omittunt, uncis incluserunt ea recentiores editores. Verudquod hic omittitur, in aliis eodicibu B R apud Orellia*ὶ ac fortasse multo pluribus, quam nominantur, additur ante orationis meae totius in dicendo orationis), certissimumque est orationem sic simpliciter pro genere ae proprietato dicendi poni non posse meae orationis tres sunt rationes . Sed ne id quidem, quod facillime esseitur: Meae totius in dicendo rationis, serri potest frationis - rationes). Antonius ostendit se quemadmodum causarum actionem m0derari soleat, expositurum; sine dubio Cicero scripserat: Meae totius in dicend0 moderationis . . . tres sunt rationes. νlbid. l93: quid potest esse tam fictum quata
Versus, quam scena, quam fabulae 8 Tamen in
) Ibid. 181 certum est Ciceronem non scripsisse genere quodam sententiarum et genere Verborum. sed eorrectio incerta; vereor, ne priore loco aliud subsit vocabulum, vehit tenore. Diuiliaso by Corale
792쪽
Q genere saepe ipse vidi, cum ex persona mihi ctoro oculi hominis histrionis viderentur spon-1 Iia illa dicentis: Segregara abs te ausu's aut ras illo Salamina ingredi 8 Neque paternum i Doctum es veritus 3 Frustra ad hoc omnes machinael motae sunt. ut aliquid tolerabile efficeretur ex miro 3ondalium vocabulo, quod neque derivationem probalem neque significationem ulla ex parte aptam habet, que c0rrigendi conatus selices fuerunt. Attendi velim rationis colorem in illo hominis histrionis; adiecto aim priore Vocabul0 paene contemptim significatur in tenuiso dicionis homine et ab ipsa veritate l0nge rem0to h0ceoidere; eodem pertinet, quod sub illo spondalia latsiti rem exprimendam aptissimum; prorsus enim Ciceronem cripsisse puto: sponte aliena illa dicentis. Non sua: ponte, sed aliena illa dicebat histrio. a poeta sibi ad elo- tuendum data. Aliena sponte Cicero dixit etiam de Legg. I. 4b. Ne quis aliena sponte scribendum fuisse
putet, eodem ordine de Inu. II, 60 scribitur Sponte sua. Ibid. 214: Argum sintum enim ratio ipsa confirmat, cui, simul atque emissum est, adhaerescit; illud autem genus orationis non cognitionem iudicis, sed magis perturbationem requirit cet. Perturbationi non cognitio contraria est, Sed e0gitatio atque eadem, quae proxime n0minata est, ratio
atque ratiocinatio. Scriptum igitur sine dubio fuerat: non cogitationem iudicis, sed magis perturbationem requirit, eo quidem magis, quod in iudiee cognitionis vocabulum alio pertinet. Ibid. 216: Illa autem, quae aut conciliationis causa leniter aut permotionis vehementer aguntur, contrariis commotionibus inferenda sunt, ut odio benevolentia, misericordia invidia tollatur. Inferendi verbum prorsus alienum esse mani-
793쪽
festum est, nec minus ineptum, quod video substitatem au serenda; neque enim auferuntur et in alium Demetasportantur, quae adversarius dixit. Videtur subegse imvertenda, nisi quis ex eo, quod in duobus codicibus 82α bergensibus Orellius scribi indicat, efferenda, essem mavult evertenda s. ut iam Heusinger suspicatus est Ibid. 289: Itaque imbuendus est is, quit cose volet dicere, quasi natura quadam apta 24 haec genera et moribus, ut ad cuiusquemod: genus ridiculi vultus etiam accommodet UT M0res ipsius oramris ad id, de quo hoc loco agitur. d omnino pertinent, nec moribus nescio quibus imbuelata 0rator i0eandi causa erat; vultus varie flectendi exercitati , capienda erat, ut proximis verbis ipse dicit Caesar. Iris pluralis numerus sic nude positus post illud quasi natura quadam ferri nequitia Satis certum est oris me ti0nem hic subesse, scribendumque videtur et motu stris Nam ne motibus oris scribamus, ipse pluralis numera, dρterret. Ibid. 323: faciliora etiam in principiis, quc et attenti tum maxime sunt. cum Omnia e X Speetant, et docil0s magis initiis esse possunt. Recte Ellenditus sensit. initiis vitiose addi post prineij-0rum c0mmunem utrique membro vocem initio positam: sed qu0d simpliciter vocabulum tolli voluit, neque, unde 0rtum sit, intelligitur, et apparet in h0c quoque membro ut in superiore stum maxime, cum omnia ex spee' tantin causam, cur in principio dociles sint iudices. sigrificari debuisse. Scripserat Cicero: et dociles magis ianuvis in ignotis p) esse possunt. III, 79: Haec vero, quae sunt in philosophia. ingeniis eruuntur ad id, quod in quoque verisimile est, eliciendum acutis atque acribu S. eaque exercitata oratione p0liuntur. LIerella
794쪽
Ciceronis de oratore lib. III.
inis mentio prorsus hinc aliena et inepta est, sive ad , a philosophis inventas participium exercitata reseras, minativo casuὶ sive ad orationem. Cicero scripsisse I tur: eaque excitata hoc est, inventa et uberius ex- 'victa. imagins ab aedificio ducta) oratione poliuntur. inclo. ubi in c0dicibus scribitur: Hic noster vul-
ιtiit neque se ab iis contemni ac despici sinet, irais sacile se expediunt, qui nostros simpliciter tollunt,riod nemo additurus erat. Scribendum erat: istos qui- Θ m V0Stros verberabit, quemadmodum paulo instagribitur Coracem istum vestrum. Sic duo codices
pud Orellium. Ibid. 88: Libet autem semper discere, ut sipolim ego talis optime ludere aut pilae studio
enear, etiam fortasse, si assequi non possim; it alii, quia praeclare faciunt, vehementiu S quam causa postulat, delectantur, ut Titius
pila, Brulla talis. Miro generali de studio discendi sententiae adiungitur exemplum fictum de ipso Crasso si ea diectis illis etiam fortasse, si assequi non poS- sim, ut videatur exemplum pertinere ad inutilitatem studii discendi demonstrandam. Neque magis intelligitur, quo
27, ubi in codicibus est: quamquam omnibus Par Paenelaus in dissimili scribendi genere tribuatur, annotaveram scribendum sesse lina inque samplificari enim rem, contrarii aut exceptionis ne minimam quidem significationem esse , A bl pro eo, quod editur, odiosiora, substituendum esse necessario aut copioxiora aut potius opprogiora, g 98 tollendum esse pronomen ea a lihrario aliquo ante quae additum ea, quaein cum pernicie Structurae anacoluthon enim, cuius
excusatione utuntur, nullam ipsum habere excusationem); primam correctionsem occupaverat Lambinus, alteram Pur
goldus, tertiam Uet gelitis. Id quoque satis est hic in margine posuisse. g 67 pro possit scribendum esse p08set. Duiligoo by Corale
795쪽
Lib. II. Cap. Isententiae vinculo cum his coniungantur, quae subiici ci at alii cet. Sententiae sic separandae oratioque una humdetracta sic scribenda est, ut ficto de ipso Crasso exeaepostendatur, discendi studium per se delectationem luber etiamsi eam, quam velis, artis summam non consequus: Libet autem semper discere. Ut velut exedit causa) si velim ego talis optime ludere aut pila studio tenear etiam fortasse, si assequi de possim: at alii cet. Sic iam Schuelatus. cui nerobseeutus est. JIbid. 107: De virtute enim similibusqz de rebus in utramque partem dicendi animi εet vim et artem habere debemus. Etsi animos interdum sic dici notissimum est, ut elatio quaedam aniz et fortitudo significetur, nemo tamen umquam animd Shabere aliquid faciendi pro eo, quod est aliquid sacere audere, dixit. Hoc quidem loco alienissima ab re illa significatio est: agitur enim de sola lacultate oratori R. Una littera vocalis mutata sententiam veram restituet: ia utramque partem dueendi animos. In utramqte partem anim0s auditorum commovere orator posse debet Ante mult0s iam annos Walellius dicendo ducendi animos scribi voluerat: verebatur, opinor, ne nimis breviter diei videretur de virtute in utramque parte taducere animos; sed paene abs0lute per praepositionem de squemadmodum declaravi ad Cic. de Finn. III. bilenum erantur ea, in quibus tractandis ars illa in utramque partem animos ducendi versetur.)Ibid. 16l: Nam et odor urbanitatis et mollitudo humanitatis et murmur maris et dulcedo orati0nis sunt ducta a ceteris sensibus: illa
vero oculorum multo acriora, quae ponunt paene in conspectu animi, quae cernere et videre non possumus. Sublato oculorum, qu0d ex superioribus maxime oculorum, qui est Sensus acerrimus,
796쪽
Ciceronis de oratore lib. ΙΙΙ.
Iatum est, scribendum: illa vero multo acriora Liae ponunt paene in conspectu animi, quae cer- Ure et videre non possumus; liis enim ipsis verbis Significantur, quae ab oeulorum sensu ducuntur; illa uΙorum et dure et inusitate in genere significando,onitur. Recte etiam, opinor, codex Bambergensis a ceris sensibus, id est, suis et propriis. )0rat0P.
23: itaque nobis monendi sunt ii, quorum Aornao imperitus increbuit, qui aut dici se desiderant Atticos aut ipsi Attice volunt dicere, ut mirentur hunc maxime, quo ne Athenas quiae in ipsas magis credo fuisse Atticas cet. Mani-
ὶ De A 174 sic commentatus eram, cum Solis Κab'Seri et Henriclisenii exemplis uterer: -Namque liaec duo musici, qui erant quondam iidem poetae, machinati ad volup
tatem sunt, vergum atque cantum, ut et verborum numero et vocum modo delectatione vincerentaurium satietatem. Omitto, in quo Ernestius haesit, in- Suavem ablativorum concursum; poteSi enim aliquo modo excusari vide Granim. Lat. I 278 a ed. teri . . Minus excusari potest delectatione post illud ad voluptatem otioso superadditum. Illud excusationem non recipit, quod modus vocum singulari numero prorsus inusitate de varietate et apta compositione dicitur. Omnia recta Prunt, si ex duabus vocibus unam effeceris ad rem exprimendam aptam et necessariam: et vocum modillatisne vincerentaurium satietatem. In eandem correctionem incideratiam Orellius. 19l, ubi editur iunctio. reStituendum esse coniunctio, ut Tusc. I, 7l me admonente laetum est, editores recentissimos codex Bambergensis admonere debuerat; Lambinum video admonitione non eguisse. Que stionis vox pro conquestione e Bruti et Oratoris singulis locis iam sublata est.
797쪽
segium est n0n p0sSe separari atque in duo genera dis et
qui diei se Atticos desiderenti et qui ipsi Attio vesicidioere; perspicue enim iidem sunt: sed qui hoc vitio sestentiae animadverso septem verba saut dici . . aut ipsi uncis ineluserunt. nullam minimam probabilitatis specierseeuti sunt ipsamque Ciceronis sententiam obscuram Iobtrectatorum enim illorum . quos Cicero et hic et a tin0n raro significat duo genera suerunt. quorum alteriait. ipsi Attice volebant diesere, alteri modestius non si ipsi hanc laudem arrogabant, sed negabant nunc Bomqui Attice diceret, esse. Ciceronem hae damnatione ob plectentes. itaque ad sententiam nihil sere desideretur. L.
sic seribatur: qui aut desiderant Atticos aut ips: Attice volunt dicere. Sed dici se Vix errore additum esse potest; itaque in his litteris latere puto adverbi uetquod pertineat ad notandum eum animi affectum. ex qai illud desiderium nascatur aut simuletur, videturque proximanesse ad litteras. sententiae aptum odiose aut odios εdesiderant Atti eos . Invidiose 3, Non minus D. mere paulo p0st delenda significantur verba: quid en insit Atticum, discant. Ibid. 44: nam et invenire et iudicare, quid
dicas, magna illa quidem Sunt . . . ., Sed pr0liria magis prudentiae quam eloquentiae. ulla tamen in causa est vacua prudentia 3 Postrema haec sana n0n esse et manifestum est et ab aliis animadversum; nam neque quae causa hoc loco significetur. intelligitur. neque vacua prudentia quae qualisve sit. Perspicuum est tamenin subesse debere huiusmodi senten. tiam, etiamsi illud, de quo dicatur, proprium prudentiae sit. tamen ea carere el0quentiam non p0sse. Scribendum vide. tur: quae tamen inmuta si si vacua prudentia. Eloquentiam prudentia vacuam Cicero dicit incautam esse nec ea Vitare posse. quae oratari obsint. Κ serum, quae non intelligeret, simpliciter delenda significasse non miror.
798쪽
lud nati arer, nisi mirari desissem, eur in pr0ximis verbisum ritum esse tolli cum Bahio voluerit.
Ibid. 47: Nec vero utetur sorator) imprudenteriae Copia, sed omnia expendet et seliget; non nim semper nec in omnibus causis ex eisdem ιrgumentorum momenta sunt. Dure omitti videtur ocis; sed gravius offendit, quod, ut nunc vel ba scribuntur, ιrgument0rum momenta ex locis esse dicuntur . nec Imnino apparet, qu0 m0mentorum n0men pertineat. Quid requireretur, senserat iam aliqua ex parte Lambinus; scribendum enim sine dubio est: non enim Semper . .
ex eisdem cloeis eadem argumentorum momenta sunt. Argumenta, quae ex eisdem l0cis ducantur, non semper idem momenti habere dicit, sed modo gravioris modo levioris ponderis esse. Oculus librarii in eisdem et
Ibid. b7: sed ille in dicendo cantus , quem significat Demosthenes et A schines, cum alter altori obiicit vocis flexiones; dicit plura etiam Demosthenes illumque saepe dicit voce dulei et clara fuisse. Verbum dicit quam esset pravum, sensit Ernestius tollique volebat; sortius Κayserus, ut solebat. haec
omnia: dicit plura . . . . fui S Se notavit, unde 0rta
essent, nihil curans. Ernestius quique alii locum tentarunt caput vitii non attigerunt, qu0d voeabulo plura continetur; neque enim uter orator alterum probrorum multitudine superasset, dinumerare Ciceroni in mentem veniebat, sed singulare aliquod Demosthenis convicium in AEschinem coniectum notavit. Scripserat enim: alter alteri obii ei tuo eis flexiones, Eschini plorare etiam Demosthenes, significans Demosthenis locum, qui exstat de Cor. 287: τῆ φωνη δακρυειν. Priorem syllabam n0- minis T schini hausit terminatio vocis praecedentis es. Deinde vix credo Ciceronem contra veritatem scripsisSe, saepe a Demosthene AEaehinis vocem dulcem et elaram 7
799쪽
c0mmemoratam esse, sed si e potius: illumque ipso diei voce dulei et clara fuisse. Significatur locus. quies da Cor. 3l3, ubi A schines appellatur λα επρονωνόriarGIbid. 70: nam et iudicabit, quid cuique ope SSit, et poterit, quocumque modo postulabit eausti
dicere. Valde vereor, ne post cuique exciderit eansae. Ibid. 73. In loco longiore, quam ut totus ti aiasserititur, perspicuum est cum causali sententia, qui e sic decurrit: Cum hoc decere quantum sit, appareat id alioque ponatur aliudque totum sit, utrum dε-cere an oportere dicas cet. , nullo m0do coniungi haec
posse: cum hoc, inquam, decere dicimus. ill ac non decere, et id usquequaque non Solum propter indieativum verbi modum, sed quod ipsa verba ne minimquidem ex parte causae significati0nem ullam habent an ad orat0ris eius, quod deceat, servandi officium pertinent: quod tamen delendo editores inde a Lambino grassantur. non solum ideo temere fit, quod nulla addita menti probabilis origo dem0nstratur, sed etiam qu0d ipsa verba aptissima sunt ad declaranda ea, quae pr0xime praecedunt: quod semper usurpamus in omnibus dictis et 1 actis. minimis et maximis. Unum perversum est, quocumqae modo verba accipiuntur, inquam, qu0niam, neque Si pridice dentibus adiunguntur, neque si ad causalem sententiam trahuntur, ulla hic est orati0nis interruptae redintegratio Opinor Ciceronem sie scripsisse: Cum hoc decere quod semper usurpamus in omnibus dictis et saetis minimis et maximis, cum hoc uspiam decere dicimus, illud non decere, et id usquequaque quantum sit, appareat cet. Primum Cicero, quem admodum sparsim et in singulis rebus decere et non decere
aliquid dicatur, significat, deinde huius verbi usum et de-eoris iudicium ad omnia pervulgari dicit si id usque quaque). Ac de tota quidem loci forma et cohaei entia
800쪽
99 nulla est dubitatio: si ex illo inquam aptius aliquid erutum fuerit, n0n repugnab0. Ibid. 163: Verba . . legenda sunt potissimum laeno sonantia, sed ea non ut poetse exquisita ad Sonum, sed sumpta de medio: siqua ponto ab Helisis Superat modum at auricos salii codices: tauri cos)locorum splendidis nominibus illuminatus est Ver Sus, Sed proximus inquinatus cet. Qui dissicilem hunc locum tractarunt, inter liuos est etiam Lachmannus, n0n attenderunt in brevi illo versus fragmento: Qua ponto ab Helles nihil omnino esse, qu0d superare modum diei possit; deinde extrinsecus arcessunt et audacter inserciunt c0mplura ad olficiendum illum versum ad quem pertinet iudicium. quod sequitur, Cicer0nis: splendidis cet. Quod requiritur, latet in ipsis illis verbis. Scriptum enim fuerat ad hunc modum: - Qua ponto ab Helles superat Tmolum et Tauri0s. Locorum splendidis nominibus cet. A pparet quam apte huic continuetur proximus versus: sinis frugifera cet. Nihil obstat, quod alius qu0que antiquus p 0eta apud Sen. Ep. 80. 7 ponto ab Helles dixit indefiniendis Graeeipe finibus. Ibi d. l83: neque enim ipse versus ratione egi cognitus, sed natura atque sen Su, quem dimensa ratio docuit, quid acciderit. Scribendum esse aecideret, periti admoniti intelligent, imperiti docendi
Ibid. 22l: in veris causis aut forensibus. Non delendie erant duae p0stremae voces, Sed Scribendum: ae forensibus. Schuelgius ei. Jlbid. 230: Sunt etiam, it ut .... infringendis concidendisque numeris in qu0ddam genus abieetum incidant Siculorum simillimum. Ferri