장음표시 사용
801쪽
non posse Siculorum complures intellexerunti in corrigondo minus seliges; nam ne cum versiculis quidem apte comparatur oratio membratim nimis concisa. Mihi lamentem venit assiculorum, ut assularum similis oratio huiusmodi dicatur. Brutus.
g 31: His i Gorgiae et sophistis opposuit sese Socrates, qui subtilitate quadam disputandi
refellere eorum instituta solebat verbis. Η nisi sex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri cet. Ablativum verbis promus vitiose abundare
praesertim post illa. quae praecedunt subtilitate quadam disputandi, multi intellexerunt; sed aeque certum est non debere simpliciter tolli vocabulum, quod cur quis addiderit. ne minima quidem causa fingi possit, atque sub eo aliud latere. Veri vestigium attigerat Orellius qui adverbium ad Socratis refellendi formam n0landam pertinens subesse suspicatus est; sed quod urbanissime scriptum fuisse coniecit. nimis a codicum scriptura discedit, quaecumque exc0gitatur superlativi Arma. Longe probabilius ei solebat verbis efficitur solebat acerbius. Ibid. 46: Itaque ait Aristoteles, cum sublatis in Sicilia tyrannis res privatae longo intervallo iudiciis repeterentur. tum primum quod esset acuta illa gens et controversa seodiees
, Bruti codices constat omnes Satis esse recentes, ex uno aliquo antiquiore derivatos, nec nisi novis describendi mendis et corrigendi conatibus differre. Itaque vestigia remotiora subtilius persequendi nulla est lacultas. Quae hic proponuntur emendationes, fere omnes evulgatae iam sunt in libro Haiinima. 1879 edito et sic inscriptor Des philolog--his ora Ie Sa funda Mindes risi, p. 166 sqq. Duiligeo by Corale
802쪽
fero Controversiai natura, artem et praecepta Si eulos Coracem et Tisiam conscripsisse. Qui gentem controversias libenter agitantem Latine controversam appeIlari posse defendat, nem0 iam, opinor, est; qu0d autom Iacobsius controversiis nata scribi voluit nec PauCOS, qui assentirentur, habuit, mutatio plane improbabilis
QSt. maxime in controversiis pro controversia substituendo, ut omittam vix recte controversiis natum eum
dici qui controversias amet. Multo lenius efficitur, quod et orationi et sententiae aptissimum sit; scribendum enim Aine dubio est: quod esset acuta illa gens et controversa tu ea iura, artem cet. Et ingenium Siculorum et iura in ea gente incerta oecasionem dedisse artis quaerendae Aristoteles dixerat. Quam facile ex in ea iura nasci potuerit natura, apparet.
Ibid. 73: in quo tantus error Accii suit, ut his consulibus XL annos natus Ennius fuerit; cui si aequalis fuerit Livius, minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii
qui multas docuerant ante hos consules, et Plautus et Naevius. Simpliciter scribendum, quem admodum sententia p0stulat, quid pravi posita illa condicione sequatur, ostendens: cui si aequalis fuit Livius cet. Fuerit ex versu praecedenti errore huc irrepsit. Ibid. 79: P. etiam Scipionem Nasicam, qui est Corculum appellatus, qui item bis consul et censor fuit, habitum eloquentem aiunt, illius, qui sacra acceperit, filium. Miro et perverse in notando sine ulla dubitatione certo homine coniunctivus ponitur; utrum aecepit an aceeperat Cicero seripserit, dubitari potest. )'ὶ In proximis etiam sublato dicunt, quod, cum aiunt in alium depravatum esset, additum esse multi intellexerunt et ipse positus arguit - necessario enim verba etiam L. Lentulum Duiligeo by Corale
803쪽
Ibid. 109: Tuus etiam gentilis. Brute. M.
Pennus sacile agitavit in tribunatu C. Grae- hum. paulum aetate antecedens; fuit Onim MLepido et L. Oreste consulibus quaestor Grae-chus, tribunus Pennus cet. Hic locus in Balteri et Kayseri exemplo summo iure in selici signo notatus est: net tamen mendum in adverbio sacile sedem habet . pro qua sive valide sive facete substituas - utrumque eniuiuit qui commendaret - . relinquitur ac priore mutati e etiam augetur 0ssensi0 ac suspicio, quae ex eo nascitur, qu0d homo aliunde, si excipias de Off. III, 47, ignotus in tribunata suo C. Gracchum ingenio et populi favore florentissimum et potentissimum facile aut valde agitasse dicitur nam is tribunatu necessario cum agitavit coniungitur ut ipsiuSPenni tribunatus intelligatu . Accedit, quod proximis verbis dicitur Pennus eo tempore tribunus fuisse, quo Grae-chus quaesturam gereret necdum consilia et leges suas protulisset. Sed omnem de mendo dubitationem tollit, quod in c0dicibus n0n C. Gracchum paulum, Sed pauluUC. Gracchum scribitur, ut appareat C. Gracchi nomen omnino nihil ad praeeedens verbum pertinere, sed tantam ad antecedens, Gracchumque a Cicerone cum Penno una pelatis c0mparatione c0niungi. De ipso Penno quod
Cicero dixit, totum continetur verbis facile agitavit in tribunatu; itaque ubi nunc agitavit scribitur, scriptum
primum locum obtinere debebant - , relin tuitur aliquid scabri et vitiosi in hac coniunctione: etiam L. Lentulum
. . . u. Nobiliorem . . . . et T. Annium Luscum . .
non indisertum dicunt fuisse; nam et coniunctio prave in tertio membro additur, et exspectabatur indisertos; sed correctio erroris pusilli incerta tamen est. Ε t quidem facillimo ex deduxisset natum esse potest. Quod ἔ Scribendum annotaveram: nihil recusans Galba pro sese populi Romani sidem implorans cum suos cet., sublata particula et post pro se se, occupavit Campii S. Duiligeo by Corale
804쪽
uerat Verbum aliquod per se sine obiecto, quid in Penno uorit saeuitatis. declarans. Scripserat Cicero: facile actitavit in tribunatu, paulum C. Gracchum petate antecedens cet. Facile Pennus cum plebs aetitasse tribuniciisque achionibus aptus suisse dieitur. ιIbid. II 6: Habemus igitur in Stoicis oratoribus Rutilium. Scaurum in antiquis; utrum- quo tamen laudemus, quoniam per illos ne haec quidem in civitate genera hac oratoria laude
caruerunt. Et rhetori ea orationis forma et ipsius sententiae cursus et progressio ostendit scribendum esse: Habeamus igitur ..... utrumque tamen laudemu8. Neque enim tamquam verum ponitur Rutilium in Stoicis oratoribus habendum esse, qu0rum omnino nullum erat certum genus aut nomen; sed ex iis, quae praecedunt, summa
sic c0ncluditur, ut, si Rutilius et Scaurus oratores habendi sint, alter Stoicis ascribendus, alter antiquis dicatur. ibid. 131: Doctus etiam Graecis T. Albucius vel potius paene Graecus; loquor, ut opinor; sed licet ex orationibus iudicare. Quod verbis doctus Graecis significari hic putatur, Latine diei doctus lit-
ὶ g 110 recte Peter post Aldum et Victorium erat ad se
luentia traxit restituitque e codicibus in quibusdam laudandis viris . . probabilis . . industria; Red scribendum erat: quorum neuter summi oratoris habuit laudem et uterque in multis causis versatus cegi . Erat cet. Est quam saepe post iis exciderit, dixi et ante multos annos in appendice Asconiana p. 4 et in Adv. Crit. II p. 278. Hic quidem errorem etiam obiecit concursus verborum est et erat. Sententiam ipsam parum recte Peter enarraviti Cicero
quod de Scauro et Rutilio dixit, transtulit communiter ad alios quosdam eiusdem aetatis viros, in quibus laudandis magis industriae quam ingenii rationem habitam iudicat; deinde duobus tamen illis, Scauro et Rutilio, non tam ingenium omnino defuisse quam oratorium ingenium censet. Duiligeo by Corale
805쪽
teris Graecis eum exempla declarant sui si 169 et I7 i.
tum ratio; neque enim umquam Graeca sic absolute dueeuntur. Sed etiamsi litteris addideris, remanet tan vitium orationis in etiam, quod, qu0 referatur, non habes. Fortasse Cicero scripserat: Doetus etiam cin Grae eis T. Albucius vel potius paene Graecus, ut Album. etiamsi cum Graecis compararetur nec Romana reges aestimaretur, doctus suisse signifiearetur. Ibid. Ib0: aetatesque vestrae ut illorum nihi aut non fere multum differunt. Prorsus perveneinter non et multum interponitur se re longe reia aliter per se dicitur non ser me). Quod et sententia et loquendi usus requirit, efficitur leni transpositione: nihil fere aut non multum. Similem transpositionem rag 187 saeiam demonstrabo. Cum librarius omissam errore
vocem in margine aut inter versua addidisset, pravo loco inserta est. )Ibid. 156: aequalitas vestra . . . tantum abest
ab obtrectatione et invidia, quae Solet lacerare pler0sque, uti cet. Lacerandi verbum ponitur et invidiae vi et impetu in eos, quibus invidetur, expromendo de ipsorum . qui invident. animi affectu molesto et angore macerare dicitur ut de similibus aestibus, quibus amatie0quuntur et torquentur, idque verbum hie a Cicerone po
In proxima paragrapho i51ὶ adverbium una, ut nunc ceter
Scribuntur, prave ponitur omisso mecum nec omnino apuadditur in ea re notanda, quae proprie ad Sulpicium 1 ortineat non communiter ad eum et Ciceronem. Opinor a Ciceroae
scriptum fuisse: nam et in iisdem exercitationibus ineunte aetate fuimus et postea una Rhodi; naae ill etiam prosectus est, quo melior esset et doctior. Sed haec suspicio ex earum genere est. quibus difficile est nullis codicum vestigiis adiuvantibus verisimilitudinis notam
806쪽
Ibicl. I 69: omnium autem eloquentissimus xtra hanc urbem T. Betucius Barrus As eula us, cuius sunt aliquot orationes Asculi liabita .lla Romae contra Caepionem nobilis sane cet. ronomon ille, qu0d in re nota dem0nstranda poni solet ic nullo modo serri potest ante loci nomen Romae) p01tum, Seiunctum ab ipsius orationis et eius nobilitatis ignificatione. Scribendum est: cuius sunt aliquot, rationes Asculi habitae, una Romae, contra Ca)Ii Onsem, nobilis sane ceti
Ihid. 187: Quare tibicen Antigenidas dixerit discipulo sano frigenti ad populum: - Mihi cano
et Musis'; ego huic Bruto dicenti . . apud multitudinem - mihi cane et populo, mi Brute 'dixerim cet. In hoc verborum ordine adverbium sane necessario cum frigenti coniungitur exoriturque affirmatio et concessio prorsus inepta, negari non posse populo tibicine illum displicuisse; hanc autem ipsam significationem ali γloco plano i equirit sententia; nihil enim se recusaro Cicero dicit, quin sic Antigenidas loquatur, sibi Brutum aliter alloquendum esse. Scriptum igitur fuerat: Quare tibi e sin Antigenidas dixerit sane discipulo frigenti ad populum cet. Prorsus gemina haec correcti0 est ei, qua paulo ante g 150 usi sumus )Ibid. 197: At vero, ut contra Crassus ab ado-
ὶ Simili transpositione ante plus quinquaginta annos Εmendationes Ciceronis librorum de Legg. et Acad. p. 171ὶ alium Bruti locum sanavi l 230ὶ, ubi omnia recta et plana sunt, Si sic scribitur: si quidem et Crasso vivo dicere solebat Hortensius) et magis iam etiam vigebat cum Antonio et, Philippo iam sene pro Cn. Pompeii bonis dicente,
in illa causa, adolescens cum esset, princeps fuit cet. In codicibus scribitur: vigebat Antonio et cum Philippo. Non desierunt editores satagere prave enarrando aut Violentissime mutando. Duiligeo by Corale
807쪽
lescente delicato. qui in Pitore ambulans se almum repperisset ob eamque rem aedili earena VBm concupivisset, exorsus est, simili lar Scaevolam ex uno scalmo captionis centumvir 1l iudicium hereditatis effecisse. hoc ita illo id j-tio consecutus, multis eiusdem generis Sentez tiis delectavit animosque omnium, qui aderat in hilaritatem a severitate traduxit. Ex verta hoc consecutus nulla omnino sententia effici potes nam qu0d suit, qui hoc de delectatione animorum inteibgerol. quae postea pr0pri0 verbo ablativisque ei adiuncti significatur. resulati0ne indignum est. Et tamen perspicum est initio cum delectavit coniungendum ess ς nam M'lectatio px ridiculo illo initio nasci coepta reliqua deiectorali 0ne aucta e0nfirmataque est. Praep0sitionem in aminitio prave poni Ernestius sensit. Scrips0rat Cicerchoe ille illico p) initio . consecutis multis eius de Sileneris sententiis, delectavit cet. Illo pro irillo seribendum esse iam alii suspicati sunt. Quid, qaccipsum consecutis et ex codice aliquo et antiqua editiore annotari video, pro quo Schuelgius consecutisque Seripsit 3 Nostrae aetatis editoribus hoe ne mentione qiridezdignum visum ost.J Sed restat dubitatio in dole et axi: absolute posito, cum praesertim obiectum huic verbo aptissimum subiiciatur alii verbo stra duxit) adiunctum. Stat dubio scribendum est: delectavit animos omnium, qui aderant, cet in hilaritatem a severitate traduxit. ibid. 220: itaque cum ei C. Curioni) nso ostiqeium deesset et flagraret studio dicendi, per paucae ad eum ea usae deserebantur; orator aut essi vivis eius aequalibus proximus optimis numerabatur propter verborum bonitatem ceti quiuΚaJserus verba vivis eius aequalibus uncis inelusit delendi, quae nemini addere in mentem venire potuit, leaedi
808쪽
is hoC tamen loco excusatur, quod recte sensit ineptei Mi quem vivis eius aequalibus oratorem bonum habitumo Quid aequales de aliquo iudicent iudiearintve quid steri, quaeritur, non quid vivis aequalibus iudicatum luerit; , i tui enim nihil iudieant. Sed mendi manifesti di mellis incerta correctio est, nisi quod praepositio ab necessario
tu iri videtur ab aequalibus . . numerabatur . e Dei Sequens vestigium originem mendi mst repperisse ito positam in omissione aliquot litterarum, qu0d eaedemit propo eaedem bis seribendae essent. Opin0r enim Cice-inem Seri Psisse: orator autem c a tem poris eius qualibus proximus optimis numerabatur. Speiu3 enim Cicero non modo h0 minis aut rei, sed etiam tem oris et aetatis aequales dixit.
ibid. 234: qui Cn. Lentulus) cum esset nec
ter acu tu S, quam tuam et ex facie et ex vultu idebatur, nec abundans verbis, etsi sallebatn eo ipso, sic intervallis, exclamationibus, poce suavi et canora, admirando irridebat, calebat in agendo, ut ea, quae deerant, non desiderarentur. Hic quoque manifestissimi mendi. de quo nemo dubitat. dissicilis emendatio θst, sed tamen ita, ut aliquid sit certi. Neque enim dubitari potest, quin in
Lentulo duo dicantur excelluisse, alterum positum in verborum et pronuntiationis sorma, alterum in actionis cal0re, utrumqu0 suo verbo notatum, altero ad ablativos praecedentes intervallis cet. accommodat0. altero ad illud in agendo. Itaque apparet anaphorae figura Ciceronem usum sic scripsisse: sic intervallis . . . . f irridebat,
cita calebat in agendo, ut cet. Deinde illud
Poque certum est, tribus illis ablativis, qui priori verbo Rdiunguntur, non potuisse addi quartum gerundii ablativum, d mirando i ad effectum illarum trium rerum spectantem, eum praesertim, quodcumqus verbum pro irridebat phtueris, ipse Lentulus admirari dicatur, non alii Lentulum.
809쪽
Opinor Ciceronem scripsisse: sic intervalli S. exelari tionibus, voce suavi et canora ad mirandum libetebat, cita calebat in agendo ut cet Prae Silicti cum verbo constata accommodatum gerundium videar ablativis praecedentibus. Nihil tamen affirmo nisi de x versa loci forma. Ibid. 238: at erat in C. Macro in in in vo ni et ii componendisque rebus mira accuratio. ut EP facile in ullo diligentiorem maiore Da que eo ς' n0Verim. Aecurationis n0men, quod neque M. Ciceronem alibi neque apud quemquam bonum Scriptore legitur, eo magis suspici0nem movet. quod, si in usu ominsuisset, multiplex eius ponendi occasio suisset, et του iipsum adiectivum accuratus nusquam de personis in W tutis aliquo genere notando dictum reperitur. Recte conuadicitur, quod a Cicerone scriptum puto: mira cura A ratio. Apparet, quam lacile, si scriptum errore fuit mirὲ curae ratio, inde nasci potuerit accuratio
Ibid. 249: Quid igitur de illo iudieas, id
quam, quem saepe audivi stip Sic Cicρroni de 3Ixcello quaerenti Brutus resp0ndet: Quid censes, inquit. nisi id, quod habiturus os similem tu ip Quot hic Ciceronem pro eo, quod est censes te habitu russiesso similem tui, dixisse putant censes id. quo habiturus es s. t. aliter enim enarrari haec non Possunt. nihil potest magis barbarum esse: ne tertio quidem pos: Christum speculo quisquam sic dicturus erat indicativo modo es) additoqus id. Accedit, quod praus ponitur futurassi
i Ad deterrendos homines a coniecturis temere tentandis nise esse potest, quod hoc loco Κayseriis scripsit: admirandi dignitate valebat in agendo, sublato altero Verbo, altera depravato, effectoque hoc orationis monstro: intervallis. e xclamationibus . . . . admiranda dignitate valere in agendo. Duiligeo by Corale
810쪽
npus habiturus es , qu0niam de orarare iam pridemiro ot consulatu iuncto dicendum erat habes. Perspium est igitur summam responsi et iudieii Bruti contineris verbis coniunctis: Quid censes nisi similem tuite sum iudicare 3 Quae interp0nuntur verba id quod ibiturus es, pertinent ad declarandum, quid ipse Cicero, hoc Bruti iudicio sensurus sit. Scriptum fuerat: Quid enses, inquit, nisi id quod agniturus es in simi-3 na tui P Brutus Ciceronem ipsum hane Marcelli simili-idinem agniturum esse significat. His aptissime adiun-untur ea, quae Sequuntur.
Ibid. 26b: L. Torquatus, quem tu non tamito rhetorem dixisses, etsi non deerat oratio, tuam, ut Graeci dicunt, πολιτ ικον. L. Torquatus h e torns esset ac dicendi magister, nemo quaerebat; idinum agebatur, oratorne esset an tantum homo rei publicaeteritus. De Graeco nominis, quod est usu cogitari eo minus potest, quod in altero ipso του πολιτεμου n0mine Graeci usus proprietas a Latino separatur. Ipsum, qu0d adiungitur: et si non deerat oratio, lusu quodam ver-b0rum ostendit, quid Cicero scripserit: non tam cito oratorem dixisses, etsi non deerat oratio, quam ut cet. Mendum natum est ex cit oratorem, Semel seripta littera o; tum enim ex ratorem factum est rhe
Ibid. 304: exercebatur una lege iudicium Varia ceteris propter bellum intermissis, cui
') I 296 oratio sic interpungenda est: assentior, sed tamen non isto modo blito tu totiuerisi; ut Polycliti doryphorum sibi Lysippus aiebat, sic tu suasionem legis Serviliae tibi magistram suis se aiebasin; haec
germana ironia est. In ea interpunctione, quae in editionibus est, particula ut perverse inter priora et id, quod sequitur, sic distrahitur.