Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

781쪽

loci habet commutandi significatio ἀλλοιουν . sed negantas Galli posse se confirmare et animos recipere, si quid iii subito novi et inopinati aeciderit, id est, κίν cinae ἀλ-

et ad litteras improbabiliter et ad sententiam. Scribendum dis όντα XXXVII, 16 do Romanis HierosolIma oppugnantibus et Iudaeorum per dies sestos quiete utentibus): /ιαθόν ra

') Ibid. 28 pro eo, quod editur: ora Πομπήιος Ουτος ἐν μνμειρακίφ, Scribendum: orι Πομπζioς. o τε μεν μειράκιον aut certe similiter. Diuiligoo by Corale

782쪽

Miseollanea.

aer os ησις, furor et instinctus superstitiosus τὴν πτοίησιν). Ibi d. b3: yy γυρ τινι προς zy νζο 0 ουπΓ Προσσχωνηγεμονίαν σφων εχων κ. τ. λ. Nihil periculi milii Io Us fuisset, si in terram insulae adiacentem expositi fuis-Qcit, quamquam t0lum hoc de terra insulae adiacenti ridiolum est; terris enim insulae adiacent. Scribendum sine in Dio Πέτρα γαρ κ. g. A. Mendum ortum videtur hausta,ropter similitudinem particulae altera vocis syllaba. XL, 59 de Sulpicio consule a. bl resistente iis, qui etessari successorem in Galliam mitti volebant): καὶ αυτ n, et ε Σουλπίκιος καὶ των δη/ιαρχθων τινες ἀντεΠραξαν, o Deo ι μι ἐν τῆ Προς τον Καίσαρα χάριτι ' ἐκεινος δ' αυτοἱς

ρι ετ αξυ ἄρχοντα διηδὶν ηδικηκοτα παυθῆναι. Debebat saltem dici οτι και tote πολλote; verum Sulpicius non movebatur populi voluntate, sed suo de iure iudicio perducebatur, ut tribunis et multitudini se in hac re adiungeret. Scribendum igitur: αυτ οἱς ἐκοινωσατο καὶ το ἐς

Ibid. 62 de C. Curione, qui antea Caesarem specie oppugnandi reapse adiuvisset, apei te iam Caesaris partes ample10ὶ: ἐκ του φανερου ηδη τά του Καίσαρος διαδικαιῶν, ἐπειδὴ μηδεν κατ' αυeto υ δηθεν ηδυνηθη Ποιῆσαι, παν ο τι ποτὲ ἐνεδεχετο ου δεχθ*ῆναι Προωχεeto, καὶ ι άλισθ' ὁτι πάντας τους τά οπλα ἔχοντας ταυτά τε καetastis θαι καὶ τὰ οτρατοπεδα διαλυσαι χρὴ κ. τ. λ. Ex δεχθηναι nihil effici potest, quod sententiae eonveniat, ου autem prorsus barbarum est in hac cum infinitivo coniunctione. Curio quoniam nihil scilicet contra Caesarem efficere potuerat hac enim specie utebatur, δηθεν - , eo transiit, ut omnia, quae ullo modo Caesari concedi possent, pr0poneret et prae se serret: πῶν ὁ τι ποτὲ ἐνεδέχετο, G

783쪽

Lib. I. Cap. V.

υπειχθῆναι προισχροτο. Cuni extrema verbi ἐνεδum vocalis cum prima Sequentis vocis in oυ coaluisset. Hπειχθῆναι factum est δεχθῆναι. XLIII. 14 ubi honores Caesari decreti enumeranturj καὶ τός αρχας τα τε αλλα ἴσα τισὶν ὁ δῆμος πρωον

Caesar bellis ne interesset, sed ut tamquam perpetuus es summus omnium exercituum imperator triumphi otiam tanparticeps esset, cum ipse bello et rebus gerendis nollinterfuisset: κἀν μητε συστ ρα et σαν et ι sol θ' ὁ ως

XLVI, 4b de duoviris ad comitia habenda creatisi τουτο γάρ των δυο ἀνδρῶν διά του σrρατηγου rose ἰστυνο/tου νηφισθῆναι ριῶλλον η etor et o De υπάτους δίαυτοὐ χειροτονηθῆναι ἰπ0ιειναν. Genetivi τῶν δύο ἰνδρων ratio omnino explicari nequit, Seribendumque necessari0: του ro γάρ cπερὶ των δύο ἀνδρων κ . r. iXLVII. l4 de triumviris ceteros fraude ab emptione rerum proscriptorum, quae aucti0ne venirent, removentibus :καὶ ἐκείνους γε Ουetω si ετεχειρίζοντο ἄσrε τι καταφωρρν καὶ πλείστου ο σου ἀγοραζειν ων ἔχρη ον, καὶ διά roi to ωνητιῶν ει ι . Non sane homines ita tractabant. sit aliquid deprehenderent et animadverterent, sed contra ita circumveniebant et decipiebant, ut nihil ex iis, quae agerentur, deprehenderent et, si quid parare vellent, immenso pretio emerent atque ita etiam ab omni emendi studio deterrerentur. Mendum orationis satis ostendit pron0men D perverso loco positum. Scribendum: ωστε ζ T τι κατα-

784쪽

Miseellanea.

cras αν και πλείστου οσου ἀγοραζειν ων καιμα τουτο-ωνητιάν ετι. Respondent inter s0 μήτε

of κα . Omittendae negationis causa fuit syllaba τε bis posita ῶστε μητε .XLIX, 34 de Caesare milites tumultuantes coercente): ἐπεὶ δὲ καὶ ως ἐθρασυνοντο, δίκη τινὰς αυτῶν ἔδωκεν.Nemo, quantum scio. Graece dixit δίκη τινὰ διαναι aeno Latine quidem poenae aliquem dare, etsi noxae dare constanti usu dicitur. Scripserat sine dubio Dio: δίκην

τινὲς αυτων ε δωκαν nam εδωκαν pro ελσαν apud

Dionem nihil habet offensionis . LIX. 7 de ludis a Gaio Caesare in dedicando Augusti

monumento lactis : καὶ ἴπποι δυο ηιιψαις ηγωνίσαντο, et a7 3ιὲν προτέρα εικοσάκις, τῆ δ' υστέρα καὶ τετράκις φὼ το τὰ γενεθλια αυτου τὴν ἡμέραν ἐκείνην εIναι. Erratum esse in numero altero iam intellexit Reimarus Sed emendationem non repperit. Scribendum: τῆ ν υστέρα καὶ τεσσαρακοντάκις. LXI, 8 ds turbis in theatro primo Neronis temporei: οὶ γαρ τοι Περὶ τὴν ορχήστραν καὶ περὶ τους ιππους

τιζον. Mire cum consulibus milites coniunguntur; nam si quis cohortem praetoriam theatro assidentem intelligere vult ei tribunus praeerat, non consules, neque senatores et equites Mercebat, sed plebem. Scribendum: ουτε τῶν στραz- ηγων Ουτε zων υπάτων ἐφροντιζον. Sed n0n minus mire οἱ περὶ την ὀρχήστραν καὶ περὶ τους ιππους ἔχοντες dicuntur, ut intelligantur senatores in orchestra et equites in quattuordecim subselliis sedentes. Scribendum: καὶ περὶ τους ἱππεὶς ἔχοντες. Paulo ante e. 7, ubi editur: εἰ καὶ ριετρίως πως διαγοντες αυτα περισωθεiεν, scribendum est αυτοί γ

785쪽

Lib I. Cap. V. Miscellanea.

LXXVIII, 22: και ὀ Φλάκκοe τῶν διάδοσιν, ἐν ὀ Mανίλιος πρότερον εσχε τῆς κα1' α-

recte emendata videntur sublato εσχε; quid resideat mendi in καὶ αλήν, nescio: nam nimis discedere videtur ει καινῆς, denuo. Deinde autem scribendum est: καὶ jtrare

Herodian. VI. I : ' f di Ma/t1ιαία .... Oμοίως GDroi Alexandri Severi pueriὶ ἄρχειν τε καὶ κρατεὶν εΠEt Pατο. ηδη τε ορῶσα ἐν α ρχῆ τόν σ/εανίαν γενό/tενον καὶ δεδοικυici sol αρα ἡλικία ακρια voα υ Πηρετουον ς αδεiας τε καὶ ε ξουσίας εις et ι των γενικῶν άριαριζ/ιάτων ἐξοκείλη, Πανetαλοθεν ἐφρουρει τήν αυλην. Vidit aliquid Iammaea in puero, quod timorem sacere posset ne libidinibus veneriis se daret. Id erat non ἔν ἀρχῆ αντον γενεσθαι - pridem enim Augustus declaratus erat - , sed ἐν os χνην. Vidit eum puberem factum.

786쪽

Emendationes Latime. Cap. I.

Ciceronis libri rhetorici.

Emendationum Latinarum et primam et longe c0pi0sissimam partem Marcus Cicero sibi vindicabit, cuius tamen, qui ad philosophiam pertinent, libr0s non attingemus; ex iis, qui artem oratoriam exponunt et docent, quoniam ad eos, qui pr0prie rhet0rie0rum nomen tenent, vulgo autem de inventions appellantur, nihil novi asserimus, seriem ducent tres de Oratore libri, ad qu0s exp0liendos cum pr0pe adolescens Henriclisenii mei studia adiuvans n0n ita pauca c0ntulissem, p0stea parcius attigi. Eos igitur tempore interiecto cum semel atque iterum celerius percurrissem, anno sere I 871 intentius retractarem consideratis etiam diligenter eodicis Abrincensis scripturis, qui unus mem0rabilis nee tamen praestantissimus instrumentum eriticum auxit, haec, quae subiiciam, certa aut probabili c0niectura nec ab aliis oecupata expediro mihi visus Sum. Quamquam, quem primum ponam l0eum, eum n0n tam planis expedire p088um quam, quomodo vera eius larma turbata sit, indicare; nam

lib. I g 146 sq. haec leguntur: quod artificium

rhet0rum observatione et opera constitutum et traditum

787쪽

Lib. II. Cap. I.

tamen, ut ante dixi, non eiicio; est enim etiamsi minus necessarium ad bene dicendum, tamen ad cognoscendum non illiberale. Et exercitatio quaedam suscipienda vobis es Icet. Apparet hoc, quod de exercitatione dicitur, neque recte particula et adiungi, quod iam alii senserunt, neque Satis respondere superioribus, in quibus de toto artifici sic dicitur, ut hic et praeceptorum et exercitationis mentibexspectetur. Valde suspicor verba quaedam excidisse, cuia Cicero ad hanc sormam scripsisset: - non illiberale. Itaque et praecepta tractanda et exercitatio quaedam suscipienda vobis est. De ipsis verbii nihil me affirmare non est opus dici. γ

Ιbid. 198: Ita quo ut apud Graecos infimi

li 0mine S . . ministros se prae boni in iudieiis

) Quod initio huius libolli dixi me aliquoties in Ciceronianis

maxime emendationibus facturiim. ut admonitionis causa in margine interponerem correctionem. quam cum ipse secissem. postea ab aliis occupatam, sed a recentissimis editoribus neglectam repperissem. eius rei exemplum statim hie ponam. Nam de lib. I. 134 haec scripseram: .studium et ardorem quendam amoris, sine quo cum in vita nihil quidquam egregium, tum certe hoc. quod tu e X-Ρetis, nemo umquam assequetur. Etiamsi ferri posset

apud Ciceronem nihil quidquam pro nihil hoc uno loco

Positum, tamen vitiose ad prius membrum ex inferiore loco Sic retraheretur nemo, ut ex eo intelligeretur quisquam longe enim aliter, praecedente nemo, post intelligitur notio affirmativa - , cum praesertim tota orationis Structura OAtendat Ciceronem suum iitrique membro subiectum dediisse. priori. quod obiectum habet negans, affirmativum. alteri, quod obiectum habet affirmativum, negans: sine quo eum invita nihil qnig qilam egregium, tum certe hoe quod tu expetis, nemo umquam assequetur.' Nunc a Siesbyeo admoneor pandem emendationem ab Huldrico apud.Orellium, deinde ab Ieepio factam esse. Diuiliaso by Corale

788쪽

Ciceronis de oratore lib. I.

ratoribus . . sic in nostra civitate contraxmplissimus quisque et clarissimus vir, ut illo, qui propter hanc iuris civilis scientiam sie appellatus a summo poeta est: Egregie cordatus homo, catus IKltu' Sextus, multique Praeterea, qui, cum ingenio sibi auctoritatem peperissent sic recte iam alii pro eo, quod in codicibus est, sibi auctore dignitatem peperissent), perfecerunt, ut in respondendo iure auctoritate plus etiam quam ipso ingenio valerent. Si haec recte Scripta sunt, necessario p0st illa sic in nostra civitate contra amplissimus quisque et cla rissimus vir auditur ex priore comparationis parteministros se praebent in iudiciis oratoribus, quoniam comparatio terminari debet ante illud qui, cum . Verum hoc quantum ab sententia reque ipsa abhorreat nihil opus est dici, quoniam vel unum adverbium contra declarat, contempt0 pragmati Grum Graecorum ministerio eontrarium poni amplissimum iuris c0nsultorum Romanorum munus et summam dignitatem, nihil oratoribus cedentem. Manifestum est sic haec continuanda esse, interposita ipsi sententiae exemplorum mentione: sic in nostra civitate contra amplissimus quisque et clarissimus vir, ut ille multique praeterea, cum ingenio sibi auctoritatem peperissent . perfecerunt, ut in respondendo iure auctoritate plus etiam quam ipso ingenio valerent. Iam recto comparatio perficitur et in auctoritate iuris c0nsultorum Roman0rum terminatur. Itaque aut prorsus tollendum est pron0men qui ante cum tamquam prave additum, cumeonstructio non intelligeretur, aut potius scribendum: multique praeterea alii, cum. Nunc demum etiam elarius perspicitur, quam necessaria ipsi comparationi gradatio illa sit: cum ingenio sibi auctoritatem

789쪽

Lib. II. Cal . I.

peperissent . per secerunt, ut . . auctorit 1 e lplus etiam quam ipso ingenio valerent. Ibid. 2l9: nobis tamen, qui in hoc popa Qforoque versamur, Satis est ea de moribus h minum et scire et dicere, quae non abhorreI: ab hominum moribus. Vitiose concurrere de m0: bus hominum et ab hominum moribus prat dem ir-tellectum est; sed mendi sedes non. ut Ernestius putarita in prioribus verbis est, quae recte iis. quae praeeedunt. I spondent, Sed altero loco; neque enim orator ad mores hominum scientiam suam orationemque accommodat, sed

ad animos et voluntates et ad id, quod libenter admittitur auditurque. Simplici littera m restituta pro geminata, eΣ hac scriptura: ab hominum oribus lacillime emitarverum: quae non ablior rent ab hominum auri blls.

hoc est quae illae libenter aecipiunt. Ibid. 236: Nam si ita diceres, qui iuris consultus esset, esso eum 0ratorem, item que quiesset orator. iuris eundem esse consultum. praeclaras duas artes constitueres atque inter

se pares et eiusdem socias dignitatis. Si id Crassus diceret, quod verba, ut nunc scribuntur, Significant. iuris prudentia simul el0quentiam contineri, eloquentia iuris prudentiam, n0n duas constitueret artes, sed in unam omnia conflaret, quod vehempntissime Antonius, qui liic loquitur. improbat atque sic disputat, etiamsi singulari ingenii pri stantia aliquis utramque artem comprehendat, nihilo tamen minus duas per se esse. Corrupit sententiam verbum esse priore loco, ubi id ipse ordo et p0situs mendi arguit debebat enim scribi: eum, vel p0tius eundem, esse Oratorem -) pr0 altero prave illatum vel potius ad esset accomm0datum: Cicero enim scripserat: Nam si ita diceres, qui iuris c0nsultus esset, pos Se eum oratorem, itemque qui esset orator, iuris eun

790쪽

Ciceronis ile oratore lib. I.

ctem esse consultum, praeclaras duas artes c0nstitueres get.

Ibid. 248: De me autem ipso, cui uni tu con-Codis, ut sine ulla i uris scientia tumen causis Antis facero possim, tibi hoc. Crasse, resp0nde0, neque me umquam ius civile didicisse neque tamen in iis causis, quas in iure p0ssem de sen-clere, umquam istam scientiam desiderasse. Non agitur ile causis, quas Antonius in iure, hoc est, apud Praetorem. antequam ad iudices veniretur, defendere p0-

tuerit, sed de iis, in quibus iuris, n0n lacti quaestio fuerit. Sublata igitur praepositione scii bendum: quas iure p0S-sem de sendere. Et res genusque causarum et l0quendi usus perspicitur lib. II. l06. Ibid. 251: Quamquam, qu0niam multa adoratoris similitudinem ab uno artifice sumi mus, solet idem Roscius dicere se, quo plus sibi aetatis accederet. eo tardiores tibicinis

modos et cantus remissiores esse facturum.

Manifestissimum est scribi debuisse spost solet) aut accesserit aut accedat, coniunctivi imperfectum serrinullo m0do p0sse, neque tamen minus certum est librarium hoc pro ill0rum alteroviro non Substituisse. Latet praesens tempus verbi paulo minus usitati et simul lusus quidam. Scriptum enim fuerat: se, quo plus sibi aetatis nece teret, eo tardiores cet. AElatem subm0leste adventantem Roscius simul et querens m0lliter et ludens adcelerarsi dicit eique se celeritati tarditate subventurum.

ibid. 256: Reliqua vero etiamsi adiuvant historiam dico et prudentiam iuris publici ut antiquitatis iter et exemplorum copiam, Si

quando opus erit, a vir0 0ptim O .... Longino mutuabor cet. Vocabulum . quod est iter, serri non posse neque per Se neque eum exempl0rum copia e0niunctum,

라틴어 텍스트