장음표시 사용
861쪽
Ρompeius se legionem abducturum, sed non statim sub mentionem et convicium obtreeta torum. Sublato postremo loco Pompeii nomine, quod errore geminatum est oratio sic interpungenda est: mentio facta est de legione ea, quam expensam tulit C. Caesari Ρompeius, quo numero esset, quoad peteretur, enm qua occasione, quo tempore Pompeius, esse in Gallia, coactus est dicere: se legionem abducturum cet. Ibid. 9, 1: Post repulsam vero Hirrus risus facit: civem bonum ludit et contra Caesarem sententias dicit; exspectationem corripit: Curionem prorsus curionem non mediocriter obiurgatus ac repulsa se mutavi L Quamquam Caelii epistolas propter totum orationis et scribendi genus erin-tissime attingere oporteti certissimum tamen est inter Caesarem et Curionem impetu Hirri petitos prave interponi ab eo correptam exspectationem, neque iis artificiis fidem habere possum, quae adhibentur interpretiindis verbis: Curionem prorsus curionem. Videtur Caelius seri lam: contra Caesarem sententias dicit, exspectatione eorripit Curionem hoc ML exspectatione earum rerum. quas Curio tribunus acturus sit; nondum enim quidquam Curio egerat); prorsus hoc cum asseveratione adiungitur Curionem non mediocriter obiurgat; sie repulsa se muta Vit. Ibid. I 0, 2: Consules autem, quia Ferentur ne illud senatus consultum fiat, ut paludati exeant, et contumeliose praeter eos ad alium res transferatur, omnino senatum haberi nolunt ret. Caelius significare videtur, consules ipsos belli periretosi administrationem vitare cupere, et tamen vereri, ne, si
ipsis praeteritis belli administratio aliis mandetur, id sibi dedecori sit, ideoque id agere, ne quid omnino de ea re decernatur. Seribendum igitur videtur: consules
862쪽
autom, quia verentur, ne illud senatus consul tum fiat, ut paludati exeant, aut contumeliose se praeteritis ad alium res transferatur, Omnino sonatum haberi nolunt. Aut pro et scribendum csso viderant iam Ernestius et Schuelatus.)Ιbid. II, 2: Deererant quidem quidam Nesen- herousin, qui inique V quinique transigi volebant, Domitii, Scipiones, quibus hac re ad intercession om evocandam interpellantibus venustissime Curio respondit se eo libentius non intercedere quod quosdam, qui decernerent, videret confici nolle. Vitiose haec dici saetis intelligitur; neque enim, qui decrerant, inique transigi volebant et quae potest hie significari iniquitas ρὶ, sed nihil transigi, specie tantum decernendi utentes, ut et ex reliqua narratione et ex venusto Curionis responso apparet. Scribendum igitur: Decrerant quidam neque transigi volebant, Domitii, Seipiones, quibus hac re id est, si recte scribitur, saro, ideo) ad intercessionem cet. Uendum subesse sonserant iam alii, correctionem non assecuti erant.
Ibid. g 3: Quod ad rem publicam attinet, in
unam causam omnis contentio coniecta est, de provinciis, in qua adhuc est. Incubuisse cum senatu Pompeius videtur, ut Caesar Id. Novembr. decedat. Quis aut quid est adhuc in ea causa pScribendum: in qua adhuc eo incubuisse cum senatu Pompeius videtur, ut det. Sed praeterea suspicora Caelio positum fuisse: in unam causam omnis contentio conlecta est.
Ibid. 14 1: Nunc furit M fuerit) tam gavisos
homi res suum dolorem unumque move studiosiorem antonianam recto editiones: Antonii; nam 3. Sie M. A loquendi usu omnino abhorret gaudere dolorem alicuius; longe alius generis esset gaudere gaudium suum;) cetera quam infeliciter nuper tentata 11
863쪽
sint, nihil opus est dicere. Timide suspicor seribendam esse: tam gavisos homines suo in doIors venenumqlle evomit in in studiosiorem Antonii. Seqllitur: nam Cn. Saturninum adolescentem ipso Cn. Domitius reum fecit, sane quam Superior ea uita invidiosum. Sic enim in II scribitur; editiones habet: superiore a vita. Inusitate dicitur a vita invidiosus; homo adolescens n0n superiore vita, Sed ea, quam eum maxime agebat invidiam c0nstabat. Sino dubio seribendum est: sane quam superiorem musa superioreciss), vita invidiosum. Ibid. g 2: Nam mihi cum hominibus his ei gratia et necessitudo est; causam illam, non hominos odi. In M scribitur: gratia et necessitudinem cum causam illam unde homines odi. Scribendum est: Nam mihi cum hominibus his ot gratiae et necessitudines sunt; causam illam camo .undo homines odi, hoc est, causam illius partis ares. a qua parte homines odi. Animum suum C ius in Caesaris et Pompeii contentions distringi et in diversum trahi dicit. quod in qua patio causam amet, ex eadem parto homines oderit. Ibid. IX 6, 6: Sed plus facio, quam Caninius mandavit: iure enim, si quid ego Scirem, rogarat, quod tu nescires; ego tibi ea narro, quae in melius scis quam ipse, qui narro. Non iustam Caninii rogationem Cicero se pervertisse, Sed brevem et simplicem amplificasse significat et latius extendisse. Seribendum igitur videtur: pure enim; nullo praeterea adiuncto , si quid ego scirem, rogarat cet. Paulo po8l. ubi seribitur: quae tua audiero, videtur fuisse: quaecumque audiero. Ibid. 1 b, 2: Ego autem . . . . mirifice capiorsae et iis, maxime nostratibus, praesertim eum eas videam primum oblitas Latio tum, eum in
864쪽
urbs m nostram est infusa peregrinitas, nunc vero etiam bracistis et Transalpinis nationibus, ut nu1lum veteris leporis vestigium appareat. Minimo placent saestiae Latio oblitae pro eo, quod est Latino colore oblitae et infuscatae; deinde Latium nullo mod0 peregrinum colorem significar0 p0test, sed proprium et genuinum gentis Latinae; prorsus vero monstri similes sunt facetiae oblitas nationibus bracatis et Transalpinis. Omnis haec perversitas ex pusillo
errorB Orta est, quem genuit brevior et antiqua genetivi forma; nam Cicero scripserat: praesertim cum eas videam primum oblitas Lati tum, cum in urbem nostram est insus a peregrinitas, nunc vero
etiam in in bracatis et Transalpinis nationibuseel. Facetiae Latii et Latinae proprietatis primum oblitae sunt,
cum omnes Itali in civitatem recepti sunt, nunc vero etiam magis obliviscuntur in Transalpinis nationibus. Ibid. I 6, 7: nunc, cum tam aequo animo bona perdas, non eo sis consilio, ut, cum me hospitio recipias aestimationem te aliquam putes accipere. Latine n0n dieitur esse aliqu0 consilio. Ρraeterea, cui consilio locus sit, dici debet, n0n, cui non sit. Opinor scribendum esse: non eo possis consilio cuti
ut . . . . putes accipere 3 Interr0gatur, quid singi excogitarique possit; itaque recte possis ponitur pro p0 te S. Ibid. X. 18, 3: Sed certe, nisi uno loco me tenerem, magnum periculum ipse Lepidus, magnum ea pars exercitus adiret cet. Et supra Plancus 80 periclitari et e0mmovere se voluisse dixit et paulo post .ubiicit: Ita quo . . ab Isara castra movi. Valde igitur inclino, ut Plancum scripsisse putei: Sed der te, i uno cet. Sic iam Manutius et alii. J iti l . i. si 'Ibid. 34 3: Et si omni tempore summa studi Rofficii mutuo inter nos o ortatim eonstiterunt ex. Sine dubio seribendum os fieti i mutui. nisi semeli
865쪽
scriptum esset mutu inter , vocalis non recta Sus pleta est.
Ibid. XI, 10. 1: Non mihi rem publicam plus
debere arbitror quam me tibi. Gratiorem me esse in te posse, quam isti perversi sint in me. exploratum habes; si tamen haec temporis vid Dantur dici causa, malle me tuum iudicium quata ex altera parte omnium istorum cet. Ridicule Bruta gratiorem se esse posse dicit; gratum se esse affirmare debet. Sensu carent verba: si tamen haec temporis videantur dici causa, in quibus ipse coniunctivi, vitiosus est. Quae deinde subiiciuntur malle me ceLi. prorsus, unde pendeant, nihil habent. In M scribitur: sitan hoc tempore is uideantur. Hinc primum effet-tur: Exploratum habes vita ne haec tempori videantur dici causa , malle me cet. Utrum nudesio Brutus vita posuerit an tota vita scripserit, B02 definio. Deinde in posse subest verbum, unde pendeaz sententia infinita gratiorem me esse in te. Ad sententiam aptissimum est nos es. Ibid. XIII, 66. 1: Ateli 0c . . peto ..., ut ad ea, quae tua sponte Sine cuiusquam commendations faceros in hominem tantum et talem ea lamitosum, aliquem afferant cumulum msae litterae eeL Iniuria in suspicionem vocatum est calamitosum; est enim idem, ac si scribatur in calamitate
postquam calamitosus factus sit. Sed prorsas inepte cliens inserioris ordinis et negotiator appellatartantus homo. Proximum est litteris et ad sententiam probabile: in hominem tam iuuae et talem. Ibid. XIV, 1, 5: et, si nos premet eadem sortuna, quid puero misero fiet 3 Quae est haec eadem fortuna et quae eius oppressio, quidve ea ad puerum pertinet 8 Una addita littera recta sententia oritur: et, si nos perimet eadem fortuna, cet. Si utrumque ideae
866쪽
mortis casus rapuerit, quid post parentum mortem filio futurum sit, quaeritur.
Ibi d. Xv, 17. 2: Mindius Marcellus et Attius
pigmentarius valde gaudebant se adversarium perdidisse. Ρravs Mindio cognomen nobilissimae familiae additur. Uterque homo contemptim sine praenomine quaestus genere notatur: Mindius macellarius et Attius
Epistol. ad Attic. I, 1, 2: Nostris rationibus maxime conducere videtur Thermum fieri cum Caesare; nemo est enim ex iis, qui nunc petunt, qui, si in nostrum annum reciderit, firmior candidatus sors videatur, propterea quod curator est viae Flaminiae, quae cum erit absoluta sane facile sum libenter nunc ceteri consuli acciderim. Minucium Thermum Cicero hoc anno cum Caesare consulem seri cupit, quia, si in eum annum reciderit candidatus, quo ipse Cicero petiturus sit, absolutae viae Flaminiae gratia adiutum eum iri et gravem e0mpetitorem lare praevidet. Prave concurrere facile et libenter et ab pronomine sum novam incipere sententiam apparet. Haec sententia huiusmodi suit: Eum libenter nunc Caesari consulem aeeuderim. Iocoso Cicero verb0 utitur de pari consulum constando. Prior sententia Vim absolutae viae Flaminiae ad Thermum commendandum declarabat; sortasse scriptum fuerat: quae cum erit ab-80luta, sane faciet, hoc est, sane aget et multum
yalebit, nisi aliquid post facile excidit. In accuderim inciderat Bosius, qui in ceteris longe abit.JIbid. ld, b: Cum d si cerneretur frequenti sed tu, contra pugnante Pisone, ad pedes omnium ingillatim accidente Clodio, ut consules populum cohortarentur ad rogationem accipiendam, homines ad quindecim Curioni nullum
867쪽
sonatus consultum sacienti assensorunt; e Ialtera parte facile quadringenti fuerunt. A et 1 res est. Mire Cicero narrationem rei actae plenam si e concludit, ut actam dicat. Scribendum: Acoepta res est. hoc est, c0mprobata et senatus consulto confirmata. Itaque
subiungitur, quid deinde Clodius ad senatus consulti esseeiuniae podiendum egerit. Actus et aeceptus etiam in Livii codicibus confunduntur Emend. Liv. p. 3b3 not. . Ibid. I 6, 3: pauci tamen boni inerant in consilio iudicum, apud quos de Clodii incesto quaeri debebati. quos reiectione sugare ille non potuerat, qnim aesti inter sui dissimilis et maerentos II merentis) sedebant cet. Qui maesti sint, maerere, sane nihil opus est dici. Duplex erat animorum assectus: maesti inter sui dissimilis ot mirantes sedebant. Ibid. I 8, 1: Abest enim frater ἀφελέστατος et amantissimus. Metellus non homo, sed litus
atque aer et solitudo mera. Tu autem cet. Certissimum est quod dico propter infelices quorundam e natus, telluris umbram amplectentium , hoc loco inter Quinti fratris et Attici mentionem nihil aliud interpollipotuisse nisi tertii cuiusdam hominis nomen, qui una euII Cicerone esset, ut eius sermonibus et consiliis uti posse videretur, sed qui ad eam rem ineptissimus esset. Selneque Metellus quisquam hoc apud Ciceronem loco erat neque sic nude appellari poterat. Verum n0men Vereor defrustra quaeramus. Potest tamen, tribus primis litteris, ut
i g 13. ubi in M ost fabam minimum litteris ni expunetis.
quod Hosmannus subesse suspicatus est sabae hilum, eandem significationem propius ad litteras assequare, si Graeca wce Ciceronsem usum statuas: fabae μνουν futurum. I 17 scribendum: crebras a nobis litteras exspecta, sed pluris etiam ipse mittito. Particulos antiquae ast nihil hie loci est; a vocalem librarius errore geminavit. Duiligeo by Corale
868쪽
iam MaIaspina secerat, ad priora tractis amantissimus mei in mentem venire Tullius, ut intelligatur Marcusis, qui VIII, 1I B extr. necessarius Ciceronis appellatur. Ibid. si 2 quem locum Adv. II p. 234 sq. minus
recto fruetavi): In re publica vero, quamquam animus Θst praesens, tamen voluntas etiam atque otiam ipsa medicina effici L Ρro ossicit seri bendum osso deficit iam ab aliis intellectum est; sed vo- Iuritas ab animo praesenti separari et ei contraria poni nequit. Latet sub hoc nomins participii praesentis accusativus, cui adiungatur etiam atque etiam. Non gatisfacit, quod proximum occurrit, volentes; longe aptius: volutantes etiam atque etiam. Verbum tamen, quod est volutare, hoc significatu non reperitur apud Ciceronem
nisi de Re p. I, 28. Ibid. 19, 2: Atque in re publica nunc quidem
maximo Gallici versantur metus; nam Haedui fratres nostri, pugnant pueri in alam pugnarunt et sine dubio sunt in armis excursionesque in provinciam faciunt. Ex litteris pugnant pueri in alam pugnarunt pr0rsus certa emendatione essicitur: pugnam permatam pugnarunt. Sed deinde desideratur nomen alterius populi Gallici infidi et hostilis, qui contrarius ponitur Haeduis Romanorum amicis; eius nominis tenue vestigium relictum est in litteris et. Carnutesne fuerint, non definio; prior huius nominis pars Carnut-ὶ saeile excidero poterat propter litterarum similitudinem -arunt , sed sedes eorum longius a provincia aberant. ibid. g 9: nam, quod me esso ad scribendum Vides, ex ipso senatus consulto intelligere pote 8, aliam rem tum relatam, hoc autem de populis liberis sine causa additum, et ita factum est a P. Servilio filio, qui in postremis sententiam dixit cet. Manifestum est corrupta esse et verba sine
869쪽
Lib. IL Cap. III. eausa nam sine causa an cum causa additum hoc fuerit.
nihil omnino ad id, de quo Cieero scribit, pertinet et ita factum est. Scribendum videtur: hoc autem de populis liberis in eam eausam additum et incirillae est esse p) a P. Servilio silio. Ibid. II, 1 b: sed ego illam Clodiam odi male consularem; feaJ est enim seditiosa, seM eum
viro bellum gerit, neque solum cum Metello. sed etiam cum Fabio, quod eos in hoc esse moleste ferti Extrema haec in II prima manu siescribuntur: eos esse in hoc esse moleste fert, ct quo efficitur: quod eos esse innocentes moloste fert. Clodiam Cicero dicit Metellum et Fabium odisse nullam aliam ob causam, nisi quod a Clodii Clodiaeque vitiis et sceleribus abhorreant. Ibid. 7 I: Orationes autem a me duas postulas, quarum alteram non libebat mihi scribere. qui absciram, alteram, ne laudarem eum, quem non amabam. Ex vestigiis litterarum erui videtur: qnia obseura erat. In minutis et difficilibus rebus versatam esse orationem nee ullam luminum occasionem habuisse significat Ibid. I 6, 4: Si possum discedere, ns causa optima in senatu pereat, ego satisfaciam publicanis cet. Ne pro ita, ut non coline daso dici nequit neque discedere aptum est. Ne cum satisfaciam coniungendum est; Cicero enim se ideo publicanis satis-sacturum diei ne optima causa, hoc est. equestris ordinis cum Senatu coniunctio, in senatu pereat. Itaque scribendam opinor: Si possum decidere, hoc est, quasi cum utraque
parte pacisci sem Compromiss finden .
) De 14. 2 dixi in ephemeridibus Gallicis, quae inseribuntur redive de philologia 1878 ii. 186.
870쪽
Ibid. 24, 4: Modo caedem timueramus, quam oratio sortissimi sonis Q. Considii discusserat; ea, quam quotidie timere potueramus, subito Oxorta es: Etiamsi Latinum esset caedem discutere quod non est, tamen Considii senis oratio non poterat caedem a Caesare, Pompeio, Crasso cogitatam impedire. In M scriptum est: que oratio, ex quo nascitur Verum: quem et metunt oratio . . Q. Considii discusserat. Usitatissime dicitur metum, timorem, similia discutere. In iis, quae sequuntur, reeis Wesenbergius anto quam excidisse substantivum vidit; sed vis parum aptum videtur; nihil
Ibid. III, 8, 4: cuius enim scelere impulsi ac proditi simus, iam profecto vides, atque utinam iam ante vidisses neque totum animum tuum maerori mecum simul dedissssi Cicero Atticum mallet ante casum et exsilium suum providisse, quid sibi immineret periculi fraudo et scelere inimici. Atqui illo tempore nulla erat maerendi causa, sed cavendi; maeror calamitatem secutus est. Itaque Ciceronem scripsisse credo: neque totum animum tuum errori mecum simul dedisses. Suum errorem Cicero proximis verbis significat: quod ei credi dorim, quem ess s ne sarium non putarim; eum err0rem nunc demum luget. Ibid. 12, 3: Ego etiam nunc eodem in loco iaceo sine sermone ullo, sine cogitatione ulla.
Licet tibi, ut scribis, significarem, ut ad movenires si donatam ut in tolligo te istic prodesse, hic ne verbo quidem levare me posse. Infeliciter tentatas loci manifesto corrupti emendationes Vel unum significarem in significarim mulatum eoar-gnit. Licet sic, ut hoc loco putant, pro quamquam positum a Ciceronis usu prorsus abh0rret ad Fam. XIII, 27, I incredibiliter erratur; sine ulla anacoluthia Cicero