장음표시 사용
871쪽
fieri posse dicit, ut eodem exemplo plures epistolas mittat . Apparet Ciceronem antea voluisse, Atticum ad Se venire. nune id consilium improbare et abiicere. Ea sententia his verbis concepta erat: Milicet tibi, ut scribis. straram, ut ad me venires; id omittamus; intelligo te eet. Hirticula scilicet concedendi habet vim, noti iniuria Atticum scribere, antea id a Cicerone significatum esse; alterius erroris origo nata est ex littera extrema vocabuli venires geminata et proximis male distractiS si do- pro id o- .lbid. 1 b, 4: Neque haec eo scribo, quo te nos
meo casu maximo dolore esse affectum sciam. sed profecto, si, quantum me amas et amasti. tantum amare deberes ac debuisses, numquam esses passus me, quo tu abundabas, egere consilio cet. Ridicule comparatur Attici am0r et amoris, ut ita di eam, debitio si tantum me amare debuisses. quantum amasti , ridiculeque concluditur, Atticum, nos si amasset, sed si amare debuisset, melius Ciceroni prospecturum suisse. Comparari vel sic satis artifieiose et contorte) Attici amorem et eius pro meritis Ciceronis amandi eius officium et, ut ita dicam, obligationem, apparet ex iis. quae subiiciuntur: quod erat amoris - quod meritis meis perfectum oportuit. Omnia igitur recta erunt
omisso amare, quod additum est, cum n0n animadverto retur, debere absolute dici: si, quantum me amas et
amasti, tantum deberes ac debuisses cicenn dumis foviet schuldis, so vemilitatet gewesen MareS0.
Ibid. j b: Quod te cum Culleone scribis de privilegio locutum, est aliquid, sed multo e si melius abrogari; si enim nemo impediet, quid est firmius p Sin erit, qui ferri non sinat, idem senatus consulto intercedet. Ubi editur parum apta interrogatione: quid est firmius, in M scribitur: si e
872쪽
est firmius, id est, una detracta littera restitutoque scribendi compendio: SU senatus consulto, quo id, quod a Clodio latum esset, privilegium iudicaretur irritumque esse tutioretur est firmius legem abrogari . Pusilli erroris correctio simul admonitionem habet, quam insistendum sit eodicis Medieei vestigiis.
Ibid. IV, 1, 1: cognoram enim, ut vere scribam, te in consiliis mihi dandis nec fortiorem nec prudentiorem quam me ipsum nec etiam propter meam in te observantiam nimium in custodia salutis meae diligentem, eundemque te, qui primis temporibus arroris nostri aut potius furoris particeps et falsi timoris socius fuisses, aeerbissime discidium nostrum tulissecet. Omitto infelicem Hosmanni coniecturam, quam secutus Balterus me pro nec scripsit. Prorsus fieri nequit, ut inter duo contraria, quae in Attici persona notantur te ineonsiliis cet. et eundemque te cet. interponatur aliquid, quod ad Ciceronem ipsum pertineat; quid deinde coniuncti habent Ciceronis in Atticum observantia et in suae salutis custodia diligentia8 Verum non minus pravum est, Atticum propter Ciceronis in se observantiam minus diligentem suisse in eius salutis custodia. Etiamsi violenta mutatione scribas pro praeterita mea in te ob f., nihil efficiatur nisi importuna et odiosa Attici reprehensio, qu0d non satis observantiae Ciceronis responderit. Quid Cicero. quo erat tum animi assectu, timiditatis suae culpam ρx aliqua parte in amicos transferens, senserit scripseritque
apparet ex libri tertii ep. Ib, 4, ubi Cicero, ut in Attico parum sibi consilii et auxilii fuisse queri possit, culpae
partem in se transfert, qu0d antea non satis Atticum coluerit. Itaque hoc qu0que loc0 sic scripserat: cognoram enim, ut vere scribam, te in consiliis mihi dandis nec sortiorem nec prudentiorem quam me ipsum nec, etiam propter meam in te inob-
873쪽
servantiam meam inobservantiam p), nimium incustodia salutis meae diligentem, eundemque te cet. At inobservantia non reperitur ante Suetonium. Poterat tamen aeque saetis fingi atque indiligentia, intolerantia, alia non magis frequentata; in considerantiam recte Manutius restituit ep. ad Qu. D. III 2, ipsum quoque apud solum praeterea Suetonium servatum.
voluntate concessum est. Delent editores sibi quod unde ortum sit, nemo dixerit. Scribendum est: vix tandem sivi; de mea voluntate concessum est.
Se primum concedendi signum dedisse, quod ceteri secuti sint, significat. V et b quoties in eodieibus permutentur. quis nescit 3 3
Ibid. IR l: Ego hic pascor bibliotheca Fausti:
fortasse tu putaras, his rebus Ρuteolanis et Lucrinensibus; ne ista quidem desunt. Haeres. praesertim post pascor, mire infinite appellantur nec ullam habent voluptatis, quam Cicero sectetur, significationem. Scripserat Cicero: Ostreis Puteolanis. Apte ad hune iocum adiungitur: ne ista quidem desunt.
) g 6 eadem temeritate, quam saepe reprehendo, damnantur verba prope omnium sanorum, lucorum, quae cur quis addiderit, ne umbra quidem causae excogitari potest. Prope infinitam se legationem liberam obeundorum votorum causa postulaturum fuisse Cicero dicit. Cum hanc emendationem cum Ussingio communicassem. is me admonuit, eam iam a Fulvio Ursino propositam esse. Nolui tamen tollere maluique hoc quoque loco conqueri. quam multae et egregiae huiusmodi emendationes veterum Italorum alioriimque neglectae iaceant. Idem Ursinus mihi
in Livii lib. XXVIII c. 21, 2 praeripuerat, quo invento paene
gloriabar, de catasta servorum. Duiligeo by Corale
874쪽
Ιbid. II, 2: Ego me eum praeter Dionysium o duxi neminem, nec metuo tamen, ne mihi sermodo ait: abs te opere delector. Scribendum: nec motuo tamen, ne mihi sermo desit; cita ab isto puero delector. Ut supra I l9, 2 ex per ortum erat pueri, sic hic ex puero ortum est pere ascitumque ex praecedenti pronomine O; quemadmodum in desit ita litterae quaedam geminatae interciderint, apparet. Puerum familiariter et amanter servum adolescentem vel iuvenem Cicero appellat. De addita apud delectandi verbum praepositione ab dixi ad Cic. do Finn. I. 14. Ibid. 15. 4: Publius sane diserto spilogo
criminans mentes iudicum commoverat. Quem aut quos criminatus erat 3 Reos criminando iudicum mentes non commovit, quoniam ex illis propter ipsum illum epilogum duo absoluti, unus paene absolutus est. Scribendum: criminans mentes cet. Clodius in epilogo occasionem arripuerat Ciceronem incessendi. Ibid. 16,b: Drusus reus est sactus a Lucretio iudieibus reiiciendis a. d. V. Non. Quinct. De Procilio rumores non boni, sed cet. Seire velim qu0modo cum verbis reus est factus coniungantur ablativi iudicibus reiiciendis; nam ut ablativi simul et modi et temporis suturi significationem habeant - ita, ut
iudi eum reiectio sutura sit fieri nullo modo potest repugnante prorsus gerundivi apud antiquos usu, neque cum nominis delatione sic coniuncta erat reiectio iudicum, ut illo modo cum eius mentions conflari posset. Sine dubio excidit aliquid, cum huiusmodi esset orationis forma: D. rsus est factus a Lucretio; iudicibus reiiciendis dies est dietas a. d. V. Non. Quinci. Eiusdem epistolae si s editur, quemadmodum in v secunda manu scribitur: huic tamen nescio cui, quod videbatur iste visurus esse, vitiose abundante pronomine is; prima
875쪽
manu in II scribitur: quod videbatur isti visuras esse, in quo latet: quod videbatur istie cie visurus esse. Isti pro istic scriptum etiam alibi
Ibid. 17 l83, 3 postquam dictum est iudieii forma
inusitatae, quae intentata candidatis esset, intercessisse tribunos plebis): Res cedit; comitia dilata ex se natas consulto, dum lex de tacito iudicio ferretur. Verbum, quod est cedit, nullam habet significationem hese loco aptam. M habet cidit, ex quo efficitur cecidit. Ibid. 18. 4: absoluto Gabinio stomachantes alii iudies s hora post Antio Chum Gabinium nescio quem, solidis pectoribus, libertum, ae-eensum Gabin ii, lege Papia condemnarunt. Ita que dixit statim res p. lege maiestatis. Mendi sedes et origo est in dixit. Scripserat Cicero: Itaque eluxit statim res publica legem maiestatis. Cum gravi indignatione acerbe iocans Cicero rem publicam luctum. quem Gabinio absoluto tamquam lege maiestatis sublata et mortua suscepisset, deposuisse dicit recreatam scilicet damnatione pusilli hominis alia lege accusati. Paulo post non sine causa Siesbyeus miratur hoc uno loco apud Ciceronem edi ad nihil, cum et ipse alibi et ceteri antiquiores praepositionibus subiiciant nihilum, nihilo, a quo usu Plinius aliique deflectunt. Ibid. 19 173, 1: Putavi de nummis ante eo mitia tributim uno loco divisis palam, inde absolutum Gabinium. Dictaturam fruere iustitio et omnium rerum licentia. Haec conclusio est epistulae, cuius reliqua pars solio codicis archetypi amisso intercidit. In ea epistola Cicero scripserat de oratione ass in senatu habita: c Dis putavi . . . . palam, inde
absolutum Gabinium; crem publieam in dictaturam ruere iustitio et omnium rerum licentia.
876쪽
Ruore iam Κlotetio in mentem venerat. Etiam in ep.l8, 1 I6 93, ubi transpositio Mommsenio suasors a Baltero recepta parum satisfacit, solium excidisso videtur. ibid. V, 3 l: Quid de his cogites et quando Scire velim. Mendum non est in quando, sed in dotiis. Verbum enim, quod est cogito, non iudicii Attiei darumoribus id esset: Quid sentias), sed consiliorum significationem habet et pertinet ad itinera, quae Atticus meditabatur; cs. ep. 5, 2 et 6, 2 et ep. 7. Cicero igitur, et quo pr0sicisci cogitet, quaerit, et quando; prior quaestionis pars latet sub illo d0 his. Mihi in mentem venerat de villis, Ussingio de viis. Ibid. 4, 4: Dum acta et rumores vel etiam, si qua certa habes de Caesare, exspecto. Et dum
pravum est, et aeta perverse cum rumoribus c0niunguntur
si contraria ponuntur certis. Scribendum: Dumtaxat rumores vel etiam, si qua certa habes de Caesare exspecto. Saltem rumores perscribi vult, si certi nihil
sit. De ep. 7 et de ep. II, 6 dixi in ephemeridibus Gallicis, quae inscribuntur re e de philolastis, a. 1878 p. 177 summamque disputationis signifieavi in libro de institutis rei publicae Romanae vol. II p. 60 sq. Ibid. I 2 2: De Messalla ad te statim, ut audivi. de Gyaro dedi litteras, et id ipsum consilium nostrum etiam ad Hortensium, cat quidem valde oυνηγωνίων. Vitiata quaedam hic esse manifestum est. Primum enim cur Cicero Atticum eertiorem lacit, se ad eum biduo ante ds Messalla scripsisse 3 Deindo proxima illa: et id ipsum consilium nostrum etiam ad Hortensium nec structuram nec sententiam, ut nunc scribunturi habere videntur. Res sic habet: Atti eus Uieeronem certiorem secerat, Messallam iudicio absolutum esse, suaseratque, ut ei Cicero litteris datis gratularetur. Cicero id se statim fecisse respondet et praeterea suo ipsum con-
877쪽
filio sine Attiei admonitione ad Hortensium scripsisse. qui Messallam defenderat. Itaque sic verba scribenda et interpungenda sunt: Ad Messallam statim ut audivi. de Gyaro dedi litteras et id ipsum consilium nostrum etiam ad Hortensium, cui quidem valde συνηγωνίων. Quid pro ad te scriptum fueriti pro certo non reperio; sententiae satisfacit auctore te: sed nimis audax mutatio videtur. Ibid. 2I, b: Is, ceteroqui abstinens, sed Iulia lege transita, semel tamen in diem, non, ut alii solebant, omnibus vicis, praeter eum semel nemo accepit; facit, ut mihi excipiendus sit cum teruncium nego sumptus factum. Lege transita pro eo, quod est contra legem, Latine non dicitur, neo Cicero consessurus erat legem violatam MM. Deest obieetum verbi accepit. Scribendum videtur: Is ceteroqui abstinens, Iulia lege prandia, semel tamen in diem, non, ut alii solebant, omnibus
vicis, accepit cot sacit, ut mihi excipiendus
sit cet. Bis positum accepit effecisse videtur, ut verba quaedam ex insertoro loco huc retraherentur. Ibi d. VI, I, 7: Igitur ut meo decreto solvatur Scaptio statim, quam id rectum sit, tu iudica b i s cet. Baec scriptura, quae coniecturis non lenibus effecta est, ne orationem quidem habet tolerabilem sut - solvatur -, quam id rectum sit pro eo, quod est: quam rectum sit solvi), nedum sententiam iis, quae Cicero ipse antea dixit, aptam. Neque enim Cicero Scaptium coegerat pecuniam statim accipere, quod nolebat, sed eic0ncesserat, ut causa differretur, si foris Scaptius apud alium proconsulem plus consequi posset; cs. ep. 2, 7 et
3 b. Scribendum est: Igitur meo sic M) deereto soluta res sic Min Scaptio stat; quam id re et umsit, tu iudicabis.
878쪽
177 Ibid. 3, 5: Scaptio, qui in Cappadocia fuit.
uto osse satisfactum; is a me cet. Manifestum si et ex adiaetis illis qui in Cappadocia fuit et ex is, quae deinde narrantur, alterum hic Scaptium nominari ι superiore, qui Cyprios vexaverat, diversum, quem et libe aliter a se tractatum nee sibi offensum Cicero significat. Sed ot durus est transitus orationis, et mendi indicium
faciunt codices, in quibus scribitur Scaptius; in codice N est aut Scaptius. Opinor subesse: Alteri e Scapitis. Ibid. b, 4: Valebis igitur et puellae salutem Atticulae dices nostraeque Ρiliae. In M scribitur
prima manu salutem asticula te. Fuisse opinor: 'Aττ - ωτατη. Deminutivum Latinum, quod Malaspinae coniecturae debetur, seminina sorma a cognomine viri ductum longissimo a legitimo usu aberrat.
Ibid. 6, 3 ubi dubitatur, cui administratio provinciae mandanda fuerit): Puero tradere 3 Fratri autem p Illud non utile nobis; nam praeter fratrem cet. Vera loci forma haec suit: Ρ uero traderem p Fratri aut smp Illud cnon rei publieae, hoc non utile nobis. Traderem cod. Zh et Wesenbergius. Ibid. go: At nunc Caelius, non dico equidem quid egerit, sed tamen multo minus laboro. Sine dubio scriptum fuerat: At nunc Caelius, non dico equidem nihil , quid egerit, sed tamen multo
Ibi d. VII, t b, 2: Uni Favonio ex omnibus genatoribus, quos Cicero Capuae convenerat) leges ab illo Caesare nobis imponi non placebat, sed is auditus in consilio; Cato enim ipse iam servire quam pugnare mavult est. Quod editur, haud au-stitus, in particula haud a Ciceronis consuetudine sereronstanti recedit, sententiae plane repugnat; neque enim de ζψnsilio habito quidquam Cicero narrat. Scribendum est: 12
879쪽
sed is auditur sine consilio. Homines Favonii verba et sermones sic audire dicuntur, ut nihil inde consilii naseatur. Ibid. 26 2: Quod me ami eis si me admones. ut me integrum, quoad possim, servem, gratum est; quod addis, ne propensior ad turpem causam Videar, certe videri possum. Nullo modo Cicero se ad turpem causam propensiorem videri posse concedit, quaeque sequuntur, ad omnem huiusmodi reprehensionem removendam pertinent: se enim nihil, nisi quod rectum esset, quamdiu de pacis condicionibus ageretur, secisse demonstrat. In II est uidere. Scribendum igitur: certe ridere possum. Ρriorem Attici admonitionem Cicero admittit, altera sic offenditur, ut eam sibi cum risu contemnere licere dicat. Quam molliter aeger Ciceronis animus omnem huiusmodi suspicionis aut reprehensionis tactum tulerit, etiam aliae epistolae ostendunt. Ibi d. VIII. 1, 2: sic enim parari video, ut Luceriam omnes copiae contrahantur, ut ne is
quidem locus stabilis sit, sed ex eo ipso, si urgeamur, paretur fuga. Sic coniectura scribitur: nam in II est tantum stabilis, sed. Locum stabilem Latino dici, in quo aliquis consistat nec ultra fugiat, pronus nego scripsisseque Ciceronem puto: et sic codd. ne is quidem locus standi sit, sed cet. Cum standi lo eo Siesbyeus comparat locum habitandi Ρarad. 18 de Versorium commorandi, non habitandi Cat. N. receptaculum nihil sentiendi Tuge. V, 117; cf. Gramm. Lat. g 4l7. Ibid. 6 3: Spero etiam, quoniam adhuc nihil nobis obfuit, nihil mutasset nec tegentia hoc quod eum fortiter et diligenter, tum etiam mehercule. Modo enim cet. Et totius loci formam et mendorum sedes indicare possum et aliquam etiam partem corrigere. Scriptum enim fuerat ad hanc formam et his fere verbis: Spero etiam, quoniam adhuc nihil
880쪽
179 nobis obfuit timiditas et neclegentia, hoc, quod cum
fortiter et diligenter, tum etiam mehercule bonis copiis suscipiatur, bene eventurum. Det B quoque mehercule; modo enim audivi quartanam a te discessisse; moriar cet. Ibid. 11, 4: Conculcari, inquam, miseram Italiam videbis proxima aestate qaut m. 2. aut utriusque in mancipiis ex omni genere collectis, nec tam iptio ZV emptio, editiones fers proscriptio pertimescenda, quae Luceriae multis sermonibus denuntiata esse dicitur, quam universam interitus cet. Initium emendationis proficisci debet a mancipiis, quod vocabulum, praesertim adiuncto illo ex omni genere collectis, prorsus ineptum est ad significandas Caesaris et Pompeii copias et milites; appellarisio poterant sectatores utriusque ad res urbanas turbandas conducti. Scribendum: Conculcari, inquam, miseram Italiam videbis proxima aestate caut alterius aut utriusque immanibus e iis ex omni genere
collectis, nec tam direptio pertimescenda . . . .
quam universae interitus. Pro immanibus copiis si quis maluerit vi, manu, copiis, n0n intercedam. Direptio et univ0rsae iam aliis in mentem venerant.
Qui ex qaut effici voluit quati, non animadvertit huc
verbum n0n potuisse tamquam gravius Superp0ni l0nge graviori conculcari. Ibi d. 12, 3: Nec vero haec extrema quisquam potest iure reprehendere, quod mare non transierim. Id enim, etsi erat deliberationis, tamen obire non potui; neque enim suspicari debui, praesertim cum ex ipsius Pompeii litteris . . .
non dubitarim, quin is Domitio subventurus esset; et plane, quid rectum et quid saciendum mihi esset, diutius cogitare malui. Si diceretur Latine esse deliberationis transire mare, tamen