장음표시 사용
101쪽
ei quidem ex illis, ut litterae vel obscurissimae vel prorsus ignoratae fuerint Troianis te ruribus non item hoc, ut vates duobus post saeculis ipso quoque illitteratus fueriti Extremam hanc at bnui si obstruore vellem, necesse haberem longam qi putationem ingredi de omni ratione, qua Homerus in descriptione heroicae vitge versari solet. Non enim apud illhun nisi bis terve hoc gen' perio eruditae artis, quod poetae cultiorum aeta-
tuu affectaII , quum superiorum fabulosa gestas aenae reddentes cavent sedulo, ne priscam since, xitatem novis infibus infueent, quo facilius Iect xibus vel spectatoribus, propter antiquitatis peristiam in edulis, ii inponant, eosque rebus ac poeso nis, quibus cummaxime volunt, interesse et tota mente quasi uni illis vivere cogant Quae r etiam talia quaedam manarunt solennia pudso , quae Orta primum e certa posissimis avis vana, nunc sacrata confluet una se tuentur. Ita
ii optimis poetis. mine Virgilius in Aeneide, N
s Homericam sinceritate in naturae I plurimis rebus
non assequitur, omiuaque habet fucatiora, nusquam scripturam, et quae ad , iis perti 1ent, memorati Neque tamen uno loco satia cavit levem errorem, Sibylla , Carmina in foliis deseribente notis et vomi)ubus III, M. VI, viuin et Gorgiae,
102쪽
dieque longiorii carminum conditores eundem,
quem prisci illi credebant, a Tatuin Λ1usarum et Apollinis ementiuntur, et ab iis nuiminibus, quae nemo esse credit, doctos se edere antrum, non humano more sequi vel scribere simRlant ex quo iam ii quoque ramunt, qui ne prominciam quidem reete Possunt, atque auditores sibi futuros sperant versuum, qui nonnunquam soli typographo seri intur, et ab illo cluntaxat syllabatim leguntur. Sed haec et multo plura, quibus nostrae poeticae ratio et
ars ab antiqua νηο ιοτητι differt, ab aliis magistris cogn0scenda sunt pernant licebit has argutias nostras, quicunque Homerum iudicare nequeunt nisi ex nostris ingetitis, modo fateantur, diversis sententiis addictos nos non temeritate due ad alia ter iudicandum.
Ne vero nobis ipsis credibile esset, Carmina
vatibus et memoriter composita et unius memo 'riae ministerio propagata esse, nonnulla enim non sunt credibilia, quae historia cogit crederenque nairarer, si quis vel uni ornero quendam usum scribendi δε ἀπορέως fuisse fingeret, nisi vulgatissimus olim mos recitandi et omnis historia rhapsodorum argumentationes et rationes nostras gravissime conficinaret. In illa autem est maxime, quod scrupulos, quibus assensus colubetur, 'nistus ex animis evellat Docet enim , quo pactos ri potuerit, ut aetas ἀοιδῶν scriptoriam artem Mes non desideraret, antequam Graeca linguae
aptata esset, vel, quum ias, coli coepisset, ligno
103쪽
et aliis o rosioribus massis aequo. Mison olim
Hre prorsus obliti serinia nostra et bibliothe-
eas, quibus nunc studiorum ii nortalitas constat, transvolemus hinc in alia tenipora et in alium orbem rerum, ubi tot inventa, quae 'obis videntur ad beate vivendum necessaria esse, a sapientibus omnibus et stultis ignorabantur. Quislῖ. quod te nominis quidem immortalitas tum quenquam impellere potuit, ut ei duraturis monumqntis pro-*iceret; idque de Homero exedere, optare est, non fidem facere. mana ubi is tali studio se te ritagnificat ubi profession rni eiusmodi, eteris poetis tam frequentem, edit, aut callide dissimulat Carinin bus quidem scelera et praeclara facis noraminae tradi saepe praedicat, at idem novissimum Carinen ab audientibus maxime celebraries tetur ρὶ irino autem satis habuit illa aetas, quasi sub nutrice ludendo 'in et divini ingenii impetum sequendo, res pulcherrimas experiri et
ad aliorum oblectationem prodere mercedem si Odyssi α. si 37 Coiit egregios versir Hor Epist. II, I, 93 sqq. in tios bilimentarii usu na praebet sagaci sinii Ga vis Di p. Betra claui Deiriger ei statiaenisii non deis i iste de Misen una neu utarissia repetita in Collection LUs. 1779.
104쪽
quam petiit, plausus fuit et laus aequalium auditorum, praemia, si poetis credimus, amplissima,
longeque gratiora papyrace immortalitate. Nenim quanta admiratione tum et ipsi vates et eati . tu eorum excepti sint, apparet parui ex iis locis Homeridi Carminis, ubi Phentius et Demodo cus canentes inducuntur '), partim ex iucundiss-mo illo sermone Platonis, in quo I rhapsodus munus et sceliam suam describit. Nam seut hieari quadam efficere se iactat, ut tota theatra quo cunque assectu ferantius ut nunc lacrimas fundant, nunc torvis oculis circumspectent, nunc gaudium prodant vultu ν); ita hoc multo magis et naturae propiore arte effectum est a validus ipsis . Sed quum fere omnia, quae de rhapsodis accepimus, plurimum conserant ad cognoscendam vitam αοιδῶν, utpote quorum in locum illi uecellerunt, pauca nobis de insigni ordine dicenda sunt, maximeque ea, de quibus viri docti adhuc minus sollerter Histimarunt 'ς γε odysr . 326 sqq. λ 6 a sqq. siti sqq. te.
πο- - λεγομέ-ις. Q. E. et alibi in eo Dial optime de iis putatur seripsisti S. P. Dre ius in Comment Lipi i 34. a. Et quae quidem manu congeri poterant, eongessit ille pleraque omnia; sed indicium rerum, lectori reliquit Hoc qui quae.
in adeat saltem silites Histor os creec Vol. I.
105쪽
xco PRO LEGOMEN A. XXIII. Nam ex iis, quae a Salinasio et aliis disputi.
ta sunt de rhapsodis, non intelligitur, eorum potisismum curae deberi, quod etiam nunc Homerica tractamus, arteque hapsodita actioni Gnaedor uinomni , et scenicae et oratoriae, viam munitam esse ') immo hos mos insolem ordinem appello, pro levis anus hominibus habendos multi do, ςuerunt ex Platone et Xenophonte. Sed hi prismus est ex tribus erroribus, qui huius rei veritatem pervertunt, quod priscae illius atque socratia ea aetatis rationes confunduntur. Alterum errorem iam sublatum puto, quo ex falsa notatione ominis ρα - - collegemini quidam, versatam
xieographis, Hesychio et Timaeo, tum a Diodotii sic. imo . V. Plures autem ραψωδοῖς et citoαετας αψωὸlae, et μοκρατιν ut diveIsa, ponunt, usa magis proprio. Propxἰ enim το ρα--δειν ad 'mnia genera Carminum pertinuit, a quubus vera actio abesset, i. e. ex qua euam orator
men. Quae quidem vera est logia, sed ex antiqularum temporum Menio interpretanda Qu - allud est, breviora Carmina modo et ordine publicae recitationi apto connectere seu ut Pindari Schol ait εἱρμον τινα κω φη adhibere, aliud emtonem consuere. Quod ver his postremis saeinlis
106쪽
os opstram eorum in versibus passim excerpe dis et contarcinandis ad modum Centonum, itales' Homero a sanctis animis facti exstant, ridicum ineptiae in unam gravitat resum. Atque absurdum illud commentum etiam turpius ornatum est ab iis, qui circulatorios antores sui temporis rhapsodis similes rati, res, quas illi cecinerint, in tabula pictas et bacillo demollit ratas finge..ban Tertius error latissime patet, hoc loco no bis in primis coarguendus. Nam quod ante usitatam scribendi artem e immune erat Carminibus Oinnibus sngulare Homero institutum fecerunt, eumque Vatem, quem ingenii sui monumenta scripto consignasse non dubitabant, unum vel in paucis cantitari et memoriter vulgari solitui putarunt Cui rationi et ipsa ises et veterum auctoritas prorsus repugnat. Neque en in unius Oineri, sed et Hesiodi et aliorum Carmina, omneque, epicum genus, mox lovicum quoque et iambicium
v nominis emidem putarent esse, salsi illos Miaim
gia fefellit. Non uiua απτειν aut isti, ita de coli polletidis verni hUs dici soler, ut de struenclis dolis et consiliis Adu ristur etiam Pindarus et n. Ιi., ubi ignavissimum in illa ratione epitheton esset in verbis, πτω -- οβοι Neque eo sed simpliciter ad autum Ea oduum, vahenda est lo fio ἐαπτει οἰοιδην mi verit Hesiodo trihutis p. Schol.
Pind. l. e. sed hic attingi intum possunt ista
107쪽
hao unica ia publice prodendi ingenii, ut etiam Xenophanem poemata sua ipsum se legamusque). In vinericis autem, omnium praestantis imis, hirtinorum studia haesisse, et quasi familiaim quandati exstitisse Ronteridarunt, quae in mum apud Chios, deinde alibi hanc artem exerce
ret j x multoruin testimoniis confirmatur.
53o. . Atheri. XIV. p. 62 . . . Diog: Laert. IX, I8. Quem locum Romus seper in Commentati Laerti non melius Mevit quam euertinus in Diss de Xenophane p. i. Fain Iliam dico ea nificatione, qua familiae appellatitur sectae vel scholae philosophorum, non tan- quani 'frpem et progeritem Homeri. mane interipietationem relinquamus vanitati Chiorum . p. strab. ALV. p. 6 s. a qua sertasse ipsi omeAdachbfuerunt Qui si vere geIius uuin non artem, duxi1sent ab Homero , paullo certiora de natalibus et vi . t eius tradere debetiant. Neque vero argumem tum est In loeis nidati. Aincia et Heli iniei aν
Harpoer. v. 'Oμηριδαι , quod ulligarei illain fanagin confirmet; multo minus in usu Hominis apis Pl tonem , sectatem . aliosque scriptores Exstincta enim e lebri cinissa, trausum est nomen ad quosvis Homeri caluores, in teiplete S, studiosos, Ut ap. Aelian. Nat Avim. XIV, s. Atr. Ceterum quam . mature haec res tota obscurata sit, veterum tam .
108쪽
Quamvis vero artis huius no-n videaturis sterius esse Homero, ipsa ars et professio iam liquissimis temporibus viguit, ac imito tum quam posthae fuit illustrior. Quoad enim paucorum
erat, memoria complecti maiorem numerum Caria ininum, nondum apertis hidis, quibiis illa pueri docerentur, unoque genere erudit um, sacris vatibus, tota Graeeia circumlatis, etiam eos, qui illorum opera in notitiam vulgi veIferebant, praecipuo honore haberi consentaneus fuit Quam quain primo quidem vatem quemque ser non nisi sua divulgasse, vel ex eo apparet, quod rhapsodiacae professionis Hes iis aut aliquis alius suppari aetate auctor nuncupatur qὶ Mox autem inde Terpandro Lesbio Olymp. XXXlV. usque ad Cynaethum Chium, excellentem in primis in arte sua oeymp. LXIX. eosdem non aliena tantum sed etiam propria cecinisse , uillumque ri,pe suisse rhapsodum, quin idem probabilis poeta esset, in . nisest historiae vestigia arguunt Atque ex hoe factum esse puto, ut tam multa Carmina illorum temporum, oblitteratis rhapsodorum, a quibus confecta essent, non inibus, quum ab aliis et aliis subinde rebeti solerent, tandem aliis auetoribus
Nae L ap. AEM. Pind. l. e. et Athen. l. e. ξ plorasor habereinus de hae nini re, si lyta Dionysii Argivi, ii nomaehi, Hippostrati, Aristoclis, Menaechmi aliorurnque ab illis duobus laudata, in Piressenti
109쪽
issignata et ad extremum αδμποτα circumsedirentur
Iam etsi Hcuneri aevo perpaucae artes et opis fiet a certis hominibus tractabantur, attamen ars ἀοιδῶν tum non minus peculiaris fuit quam fabri
aut figuli, quam medis aut 'rioli J), honorem
autem publice privatimque habuit longe maximum. Sive enim in oppidis suis manebant, sive vari loca, populorum conventus regumque epulas obi, bant, ear diis et venerabiles hominibus habebant tur. Eadem rhapsodis dignatiφ, eadem vita fuiι donec res sensim cum ludiis et moribus hominum immi ruta, et argento em taminum praemio proposito μ' , ad levem quaestum deducta ivilia it. Verum hoc alias nunc illud quaeramus , utruna ex libro an memoriter cecinerint hapsodi , et quali discendorum Carminum modo usi sint, quando libros non haberent. Qua in re nemo nisi veteris Graeciae plane bospes dubitet, quin illi memoriter pronunciaverint omnia ita iam ieeerant prisci vates omnes, trium Musarum, Μελετης. ad ης, Ἀωδῆς, cultor'. qui adbuc Socratis aeta
110쪽
PRO LEGO MENA. eris, vim scripta exemphiria Homeri a rhapsodis
maxime conquirerentiis γ), ipsa recitatio non est facta de scripto J. stupes fortasse ad tantam capacitatem memoriae, quae totum Homerum complecti potuerit 'Mihi vero id etiam parum videtur, multoque Misera nonnunquam bonos rhapsodos tenuisse sulpicor. Etenim si etiam tum, quum multiplex doctriniua lectionem librorum revocata, cultissimaeque ubiae negotia obruebant memoriam, Athenis fuerunt liberaliter educati, qui universam Iliada et Odys seam tenerent ' ); quid ambigis de iis hominibus, qui in tali in 'assidue operam locabant, et illis in saeculis, ubi brevior orbis discendorum ingeniis quasi amitatem dabat, sapientiaeque seu
longe aliis studiis parabatur Quid Z Plato
Xenoph. M. S. IV, 2, io, Ineptus videor mihi ipse, qui tali Meeam Mane illud quidem aseeuti sunt multi; unnio ex
Platonis oti opinionis suae praesidium captarunt,
ubi tamen hapsodo maxime necessaritu esse Gebtur memoria valere p. 39. E. , inlinque aliud inest. quod ad usim exemplarium speetet. Devique adde, quod in verbis, tribus hapsodorum recitatio notatur, nullui est, quod niue pertineat. Dicunt Graeci de ea Mi. ψαλ- - φεῖ, . -πιονε μιν. απαγγέλλειν λατο. G. similia, nusquam νατιθ.ογε aut αυαλωσθαι. . Xenoph. Sympos III, s.