장음표시 사용
81쪽
eula a nemine tentatam teperimus ita mea fert opinio, Lit non culium Ingemorum, sed alia quaedam maximeque imuit tem seribendi arbitrer in mora fuisse, quo minus poeticam prosa eloquentiaram celeri, quam natura ferret, gradu sequer*tur. aut ob rem scripturam tentare et communi usui aptare plane idem videtur fuisse, atque prosam tentare et in ea excolenda se ponere. Neque enim tum primum nascebatur cultur λο- do defuerat et conformatio quaedam, in ligno, metallis, lapidibus non melius procedens quam in familiari sermone, in epistolis, in concionibus. Ex quo illud quoque mihi videor pulchre perspirere, cur nemo veterum eo in scriptoribus pro- .sae numeret, qui nὀndum portabili materia adferibendum usi erant, ut ipse solo in legibus suis. Multo minus in hunc numerum admitti potuit Hipparςbus propter breves sententias et prae-.eepta morum , quae is o fere annis post Sol nem publicis monumentis insculpenda curavit i J.
Noli παάρ ω 'περατ olim quidem e Comicis, hodie in psmis ex auctore latonici Dial qui ip parchus inscribitur. Pliara v. in eurs it Lecit. vero ex his inscriptioni hus colligas, eo tempore quemvis Athenis legere scisse, Id aliquanto post etiam paucorum hi ex magnansem Is Cecropidis. Potuernii tamen ii ad distencita iii invitari illo instituto, non priore, Piuor elementarii libellis nostris.
82쪽
, PRO LEGOMENA L mram si novi generis scribendi auctores periubenturii soli, qui iusta volumina condere instituerunt, ut Cadmus Milesius, Pherecydes Syruis et alii, Pisistratidis aequales, in hoc ni in inanifeste omnis antiqua fama conveniti id magno est argumento, sorori- confectionem et apud Ioiae et apud reliquoa Graecos hac ipsa aetate priorem non tulis
Hactenus experiri voluimus, quo progrederemur in hac controversa, universae historiae testimoniis adhibitis, non auctoritate Homeri et anti quorum interpretuni eius. Nunc age attendamus
animum , quid demum hi afferant, reiectis tamen, sicut par est, iis, qui vetustatis incuriosi de operibus Homeri, Hesiodi et aequalium perinde to quuntur tanquam de quibusvis libris bibliothecae suae, vel scribendi vocabulo utuntur vulgari e rore stili, non animi iudicio. Ita ipse mihi, qui αο ς illos non scriptores sed ο,δους fuisse contendo, facile passus sim quandoque illud verbum excidere, ne alterius saepe repetit insolentia Diendati ii rationi subiicienda sunt perii ulta Io .ca veterum, similia istis, quae mentionem scripturae habent in legibus Lycurgi, quas nemo doctus olim scriptura latas credi sit. Eodeinque 'ferrem . notum locum Apollodori, in quo de exitiosis illis mandatis Proeti i68. nomen μιστολῆς ponit, praesertim quum ibi parum aptum fuisset exoleti moris indicium, negaremque Apollodori hae eo
83쪽
ila re sententiam eo loco quaerendam esse, nisi ipsa verba a gnification iusta epistolae prorsu
pturam litteraruin talia esse dico, ut de totis seu signis accepta optime habeant et prudenter positi'sisit. Nam ἐπιμφιι tum per se ineerta potest ausest, tum si illud ipsum verbum, quod apud Ob- tam legitur Pone pro imo πτλυι ho/. ἐγκολαπτειν. αμσπειν; importunus' studium variatae simile . At πώα- Homeri mutavit in Bene hoe
quoque et ita apte cuivis signo, ut, si em unive se, non modum Tei et desuetum morem narraturus ecit, Graeci lingua nihil aptius haberet. Constat mini ἐπι-.λη propria signis fione plane esse , - λην, n andarum e quo etiam p. Sophoclem su*tλοτων πιστολι ι f. Inipp. ad id es reli T. I.
339o Sς magis huc riserendum est, quod pon- hac elarius intelligetur, monitur Eustathio p. 63a.
l. 9. τήν πίνακα Omer esse τε παρα τοῖς στερον ἐπιστολη v. Omiem vero dubitationem tollit verbum
ἐπιτα - αι, agnoscere, non legere, quod est ινα-τνωνα , nusquam illud. Illud antem eis uitatum. Ite de epistola, aut docendi erimus iis, qui secus accipiunt; et, ut citius Oeethnt, ne lanudi quum et Eustathii saecula exeipimus aut ipsis eo edendum est, i filici genus loquendi signt 'ficantius, quo mythograptius uteretur, si ipsi in rem, ut solet, breviter et prosaria dictione persequi, o
84쪽
doctissimos Graininaticos Alexandriae fere consensisse statim apparebiti Mirationem iaciet, quod. dicam; et ipse id saepenumero miratus sum pro plex late patentem ἀπιστοροί is antiquitatis llus fuit in Graecis eruditus interpres Homeri, qui in istis versibus scripturam veri mininis nullus, qui eam artem in Carminibus illius alibi usquam me moratam censererit. Hoc si cui temere pronunciari vidobitur, eripiat mihi, quaeso, hunc να rem alia, quam recentioris cuiusd*m Scholiastae auctoritate, quam deinde suo loco μου -- Ex Eustathio et antiquioribus fontibus facere nori poteriti modi ullus veterum, quorum copia . Eustathius ad commerita ima congesserat, alicubi Oontrariam rationei attulislat, qui fieri potuisset. ut eam vir priscorum verborum quam moriam peritior, et qui forsan ne homiyas quidem suas sola memoria tenebat, nullo in loco longissimi Commentyrii effutiret, atque heroibus poetae Musta, tem scribendi assigniret Nam in hunc numeriam salten non enit is locus, etsi muri aestimatus qu
antiquariis nonnullis, in quo disciplinam litt-um a Pelasgis servatam diluvio mentitur ', D Ad L f. p. 338. E init me ito et D ab
Homero appellari ἰους Nonne mirum est, egre,
gium continentum ab Eustam silexi ad , 4 9 et Odyssio iret ut non fuit in Si'ollia eius Certe instra id non affetiuit, ax Diod
85쪽
commentum hoc est aniliter fabulantium histori- eorum, gemimi illi Noacto, qualia libenter arripuit ista aetas. At in Eustathio non Eustathii opinione quaerimus, sed vetustiorum litteratorum, quorum Scholia ante ocullas habebat. Ex his morem Seruiliis eum ubique et in iis versibus maxime, ubi rem non obiter tractat, ali omni reler,
Num vero Hodierus ipso ignorum beroibus suis artei scierit nussi uam nec Eustathius nec, quantum ei reperio, quis iuruix Suboli starum
quaerit: ita res ab iis nec affrantur nec negatur praecise A quanti aquhuius illoruin voces, si eas mendacii convincant eventa, quae ne exum. ma quidem aetas plane dissimulavit',imulta: etiam Alexandrinos clauicos haud dubie exercuit haec quaestio ne aliunde quam ex disputationibus eorum trian vit, si quid aucto italia in tantae iactura Ιibrorum veteruin inbigin silentio Scho. liorum nostrorum obiicere potauius Ita se
. tiendum est de meniorabili loco Iosephi, ubi perspicue di ut Homerum tradi sciriptur f - non fuistsie V s'. , ubi milia fabulatur de monumenti, litterarunt absimplis in diluvio. Transcurro aliud
quiddgni in loco Eustacla ii, quod oeti, quibus ille familiatis est, etiam non admoniti animadvertent; Veteri modo crederent, int, unus Miura reduli, in cupiditatem meam traherenti Neutrum perieu luit hic subii libet. .
86쪽
PRO LEGOMEN A tacuis dua in inuetu et propagata, postea Muris manes Eanc formam et u rem a ciuisse i 4 Unica gub
-ο αε, , --φόω, ουτ' ἐν εως, υτ D λημψία -αθεμασιν Miratur hoe . . ossius propter nobilia epigrammatam erodoti Aliter nune sentientii, qui supra a me scriptum probarint. Nimirum
osephus operae pretiuin non duxit, illis et simili bus abus resutandis immoliari , et seceriant id ante
, αλοῦ τουτον εν γράμμωτι την αὐτοῖ ποι ι κατα-υσπερο -τε γῆναι, κώ - τοῖτο πολλα ἐν --τη σχε v τας διαφυρνιας Tironum gratia cum Meriano notandum est, illud φασιν de rebus vel
eestissimis usurpari in sum misi ne obscura, non de iis, quae a nonnullas sive paucis traduntur. meliis oraece est Φασὶν Αιοι, Φασι πινες. Eadsm ratio
87쪽
deni haec est de hac quaestione auctoritas diserta,
sed gravior, quod scripta est adversus doctiss-
. nium interpretem Homeri, et nemo veterum e
stat diveriae seu contrariae sententiae defensori Quare, utcunque reliqua fides Iosep tu existimetur, laeus ille tantuni olabit, quantum perspicua er-ha valent. Denique accessit ei nuper selioliastes quidam '), adiutor minii ne dignus ille mentione, nisi narrationem suam ex iisdem Alexandrinisci liquiis sublegisset, vitiatam mox fabellis serioruni Grammaticorunt. Iosetilio enim illos eam non sumpsisse manifestum est. Ceterum quantum tribuendum sit tali iudicio veterum, pro se quisque expendat mihi et gravissimum videtur par. tini per se, partim quia illis plura Homericae aetati proxima Carmina in manibus erant, in hac quaestione praeiudicii potius quam iudicii loco esto. Quoniam enim ipsos versus habemus, inquib iis vates de scriptoria arte aut silere aut te stari putatur, utrum verum sit, ex certis interpe tandi legibus diiudicare nostrum est.
est at verborum dicunt, ferant, tradunt, perfit-bent. Neque veto per se hoe multum pGficit.
Quiu multa serbibet fima, quorum sessitatem ratio
88쪽
At oecurrui, nobis nonnulli opponi ancipi tibi 11letitii in hoc litorico genere in quo isti sane dicunt aliquid, sed non tantum, quantum sibi uidentur dicere. st haud dubie silentium quoddam nullius momenti et in neutram partem trahendunt contra aliud est argutum re, ut ita, dbieam vocale, quod si non Apugnatur diversum testantium auctoritate, vel quae omnes omni una auctoritates Irangit, ratione, apud prudentissimum quemque semper plurimum valuit. Iain si sorte tale non fuerit illud Honieri, libenter audiemus eos, a quibus remittunu ad alioApoetas, quos quum liqueat tritissimam habuisse a
tem scribendi, eorum plures tamen nusquam l . hiis mentionem taeere videmus. Quanquam auulla diversa conditio videtur esse horuni et Hesio- deorum Carminum. Nam quum in tanta longitudine illorum tot consuetudinum et celebri una aristium picturae intextae sint, in primis axum, quae illo tempore aliquam admirabilitatem novitate
haberent, in Hesiodeis autem magna pars domesticae disciplinae tradatur, iure meritoque mirere, si neuter utilistimae rei meminerit. Neque vero satis firmum per se esset ne argumentum, aut dignum, in quo tantopere se iactarent viri docti. Quod enim ita se credere fatentur nullam artem ' Homero fuisse cognitam, quae apud eum non inveniatur, retunditur haec ratio exemplis variariimartium, quas nudo loco laudat, quarum tamen
89쪽
lis natura est, ut aliae, quas saepe celebrat, sine
illis exsistere et cohaerere non potuissent. Pergamus ad aliud, quod magis continet causam Dubitatum est olim φ), an usum elixarum
carnium norit Homerus. Non enim habet ver
bum ἔψειν, non aliud potestatis eiusdem nonnisi assa apponit mensis. At vero qui illa IL 36st. Odyss. μ. 3 . cecinit et similia de lehetibus igni imponi solitis, una is coquinariai rem penitus ignorare potuit Nec id, opinor, dubitabant veteres, qui illam quaestionem movebant Pingendi artem, quae eo nomine digna sit, Homerus nullam novit textilia et cognatarum artium opera memorat multa, picturam nullam. Nam quis nomen hoc imponat rubricae navium aut pigmentis Caricae mulieris '), quamvis ex illa ' veris picturis prolusum sit Neque militiae ne 'que domi usitatam heroibus fuisse equitationem, utraque ousis clare loquitur: nam negligenda nobis est auctoritas unius cuius da in loci . κ. 5r 3.
sqq. pluribus de causis sed inauditam Homero
'q) 4stigium superest ap. Athen. a. p. s. D.
Ita reet Plin. XXXV, 3 extri Cui loco non adversatur, ut quidam putant, alius eiusdem operis, XXXIII, 7., etsi fortas. ex diverso scriptore pelirus. Confirmat rem historta artium apud Graecos, ad euius scriptores amandamus lectorem. IL 3. I l. sqq. ῆες μελαιναι, μιλτοπάρηα . φοινικοπα ηα notissimae sunt e multis versibus.
90쪽
rum videri fuisse minime sinunt similitinlines II . 6 9 sqq. et Odyssi e 3 r. Usus sum his exemplis potissimum, quia luculenter ostendunt, quid inter ignota et vul o fitata intersit, et quam
considerate guteque coniectandum sit de prima mam inventionum et morum successibus. Fingo igitur vatem alicubi de invento Cadmi seu Palamedis diserte loeutum, vel commercia epistolarum, primum, ut plerisque videtur, rudiarentum stribendi, aliquam vulgatani rein testatum esse: uim ex ea satis appareat, 'tiam volumina Carminum
stribi moris fuisse sed qui duo sunt apud Homerum Ioel, in quibus simile quiddam scripturae reperitur, aeς rata interpretatio facile vincet, eos non magis deseriptura accipiendos esse, quam celebrem illum
Ciceronis de typographia nostr Atque in
altero quidem loco Il. 1. 175 sqq. cito ConVen turtim arbitror inter omnes, nihil inesse, quod ab terutri parti proficiat. Describitur ibi modus o tiendi illustri quodam exemplo, sed ita, ut omnis narratio reclamet, ne animum subeat cogitatio litterarum. Nam, μή , quibus utuntur heroes,
ρα ματα esse, sive signa arbitraria, ligno vel alii istutili rei additi, mahlieitiam est ex eo, quod sors, quae galea exiit, a circumeunte praecone unicuique agnoscenda demonstratur A). Quare His sub tanta in sinito inre ramisi redo r.