장음표시 사용
541쪽
iam absolute explicatus, ultra quem nihil amplius concipi posset. Potius itaque dicamus realitatem absolutam esse sine gradu, quam in gradu summo.
Realitatum Realitates absolutae in mumem absolutarum s um omnes inter Ie consentisvi, csi in uno entesunt coinpossibiles. Omnes m realitates, qua tales, i, C. considera- . tae solum ut realitates, non ut negationes, &, per consequens, sine realitatis absentu, seu,
defectu 3. 28 I.), inter se amicissime conspirant&in uno ente sunt compostibilas cy 7 2.I
Realitates vero absolutae in universum omnes sunt realitates, sine ulla Ulterioris, ceu partia lis realitatis absentia f. 7 3.). Hae ergo O mnes inter se consentiunt & in uno ente lunt compossibiles. Non displicebit, quia maximi momenti est res,
alio adhuc argumento eandem ill histrare plenius. Verum Cum ente ita converti vidimus, ut omne ens sit verum I. TII. , & omne verum sit ens g. 7i'. , ted est cliam omne enspositivum, dc omne positivum cit ens 3. 28α). Omne ergo verum est ens positivum, dc omne ens positivum est verum. Est ens positivum
quod est aliquid dc rei nomine denotatur g. 79. , quodvis vero rei praedicatum esse simul aliquid dc positivum quid ex demonstratis ing. 46. liquet, seu, quod idem est, quamlibet rea litatem, qua talem, este posit Vum quid. Certum
542쪽
re UNITATE. e. tum etiani eo quodlibet veri praedictitam etat simo verum, nam alioqui dueetur, riliqua stli tim, objectiva lallatas, ipsumque verum:* s - ., ex possibili dc impollibili simul conflatum esset, quod omnino ablui duri 9. TIa. F3. . Quam ob rem quaelibet realitas, quL talis, dc perconsequens, quaelibet realitas absis luta, quae tota sine desimi est realitas s. 7 3. , objectivam
habet veritatem. Nulla vero veritas objectio, alteri, etiam objectivaz, contrariatur ij. TZq.). Quare nec altera realitas absoluta, alteri, etiam absolutae, contrariarur. Pollunt itaque omnes si mul in uno conjunitae esse clite g. 423 ), seu, quod eodem redit, sunt in uno ente compossi- έ biles. ' . '
mul insint omnes realitates ab- solutarum solutae cum aliqua realitatum r)- Respect undi, nectivarum mixtura. Ens. cui mi in Conveniunt omnes realitates ab 'solutie, nullo laborat defectu, vel, quia ala, lutae sunt per hypoth. , qua realitates ipsas I. 7 3. . Vel qua numerum realitatum, quia omnes ei ineste ponuntur. Est vero realitas re si idem ens aliquam simul possideret reali .latum respecti varum mixturam, coniunctum illud esset eum aliquo defectu .realitatis com-vossibilis, quae copulata, ut ita loquar, cum realitate partiali, quae adesse supponitur, illius ia- - Κk ad
543쪽
ad absolutam emceret complementum g. 7 4.). Et proinde deesset eidem enti. aliqua realitas abloluta. Impossibile vero est, ut idem simul habeat & non habeat omnes realitates absolutas f. 53. . Fieri ergo nequit, ut alicui enti simul in sint omnes realitates absiolutae cum aliqua realitatum respecti
Quantae sit praesens propositio utilitatis tum ad anthropomorphismum omnem, tum ad alia luxuriantis ingenii humani deliramenta detegenis da & proscribenda suo in Theologia Nat. deis monstrabitur loco. g. i52.
De itur Ens Ens absolute Perfectum dici- insolute per- tur, cui insunt omnes realitates . absol utar. Absoluta igitur Perfectio consistit in possessione realitatum omniuim
Pro nostro itaque concipiendi modo, duo vel potius tria ad το esse entis absolute perfecti pertinent Iro ut realitares quascunque habet, habeat absolute, i. e. Cum tota sua, ut ita loquar, omnitudine possibili 2:o) ut habeat ab - tute omnes sine ullo defectu, quas nullo determinato & finito exprimere licet numero, Cum potius statuere fas sit tantam esse realitatum .' absolutarum in ente absolute Perfecto abunda .: tiam, ut infinitum superet omnem adsignabir Iem numerum, omnem dabilem quantitatem
discretam: nihil enim enti abs, persecto p
544쪽
m BONITATRler reaIitates absolutas competit, inter quas nulla locum habet quantitas g. 746, 3. 3. O) Requiritur ad id eam Entis abs. Persecti, ut realitatos, quas possidet, habeat simul, i. e. sine successio ne: alioquin enim aliquo saltem temporis, vel ' aliquo durationis ipsus momento deesset aliqua realitas absoluta, post aliquam demum succcssionem eidem adtribuenda. Quod posita notione entis absolute persecti animo fingere non li
Munifestum hinc D in Ente abs Entis AEL
IerjecIo nihil dari negativi, nihil perfecti Ex- privativi, sed quicquid ei competit ellentia. 6sepositivum. Insunt enim ei Omnes realita . tes absolutae s9. 73 2.), adeoque sine ulla rea. litatum respectivarum mixtura f. 75I. . Quicquid ergo ei inest, est realitas absoluta, assemque positivum est sine omni desectu g. 7 3. &, per consequens, sine omni negatione &
Abunde quidem scimus enti absolute persecto nihil tribui debere negativi, ea tamen est mentis humanae imbecissitas, ut multa sint Dei attributa, quae magis negante, impersectiones removendo, quam Mente sensu intelligamus. Originem hinc traxit diviso attributorum Dei in positiva & negativa, quae tamen posteriora, haud ita intelligenda esse, ac si Deo comisa peteret aliqua negatio, docet praesens propo- sitio. ' ' .
545쪽
Estis abs perfecto is sunt, se consentiunι
perfect co ' omnes. Sunt enim illar omnes absb-
Infert ergo realitatum absolutarum possessio mutuum earum consensum. Expressam itaque 'vocabuli consensus in definitione alilolutae perfe- Hionis non feci mentionem. Hinc tamen nemo
, putet definitionem perfectionis in genero, per consensum realitatum in uno exhibitam 9 737.), sua destituere universalitate, neque ad absol tam entis Absolute perfecti perfectionem esseeX tendendam, nemo, inquam, quum determinatio, perfectioni in genere adjecta, ut inde ex insurgat idea absolutae persectionis, Consensum, quibus gaudet realitatum, statim includat, minime vero gentium excludat. Re igitur ipsa participat idea absolutae persectionis de tota notione persectionis in genere, secundum ho-nae divisionis, quas tradit Logica, regulas ac- Curate forinata judic tur. '
Cujuslibet rea- Iuaelibet realitas abolat robialis absolutae perfectione absoluta recte habetur. perfemst. Realitas enim absoluta est real itas
qua talis s=.7 2. . sine ullo realitatis coimpossibilis, &per consequens itidem, qua talis s*.7Φa- , dςiectu 9. 30.Realitatem proinde absolutam
546쪽
quamlibet ingrediuntur omnes realitates, qua tales, ad illam. constituendam compossibiles. Est vero realitas omnis, qua talis, ut antea ad F. 75o. adnotatum dedimus, quae sine realitatis absentia consideratur. Quaelibet ergo realitas absoluta possidet realitates absolutas o- i
mnes, illam constituentes s . 743. , & per
consequens pro abloluta Perfectione recte ita.
EX. gr. Sapientiam realitatis absolutae titulo dignam censemus, si scientia est absolute summa convenientissima subordinandi finibus media, per quae scilicet fines omnium brevissime & simul plenissime obtinentur. Ideama ergo hujus . sapientiae constituunt partiales, Logico sentu,
ictere. I:οὶ Scientiae absolute summae. N.do in Jubordinationis mediorum cum finibus omnium maxime concinnae. 3 o plurissimi obtentus finis. Quaelibet harum se ortim spectata positivum dicit sine ullo desectu, adeoque realitatis absolutae nomine recte venit. EL quatenus plures ideae Par- etiales, praeter enumeratas, ideam totalem sapientia: absolute summae non ingrediuntur, quod, ut alta taceam, abunde ostendit sapientiae notio in genere, per scientiam apte sub ordinandi meis dia fimbus explicata; Eatenus ergo recte Conincludimus lapientiam , realitatis a soluta: titu lo dignam, esse absoluIam perfectionem. , Est quodlibet realitas ab luta simplex, immo sim .plicissima, Enti simplicillimo unice competens, in nullas ergo partesi realiter: distin dias, seceri nenda; cogitur tgmen mens humana, quae omnia, Κ k 3 . 2d
547쪽
ad rem quampiam pertinentia, simul intueri nequit, in partiales, etiam quod limplicissimum est, resolvere ideas, quarum qualibet illud in- adaequale sibi repraesentat. Pendet hinc resolutio cujuslibet realitatis absolutae, distincta notione a nobis exhibitae, in suas quasi partiales , quibus quasi componitur. Consensui itaque inia ter has obvio persectionis nomen jure adtribui
g. 756. Possibillitas Ens absolute perfectum es 'F- . otis absola bilesu, idea, quam de ente absolutere gem sti serject rmavimus d. 75a. , espstse, stibilis. Realitates absblutae omnes sint possibiles 3. 7 3 o, inter se consentiunt & in uno ente sunt compossibiles s3. 73o. . Est vero Ens absolute perfectum, cui insunt omneS realita- ees absolutae g. 731 . Hoc ergo ens possib, Ie recte statuitur.
Ne quis existimet, precor, minoris momenti esse quam demonstravi, rem: nam multum ha- bet illa ponderis ad decidendam controversiam 4 inter Scholasticos agitatam, an cae quousque - iratione emis Perfectissimi demonstrari possit ejus e-- Misentia' Assirmavit quaestionem Areuelmus, . .' negarunt alii: Nomas monuit sequi existentiam ex idea entis Perfectissimi, modo prius Probo .
tur hujus ideae possibilitas. Cartesus tum in t rine . Phil. Ρ. I. g. i . tum in Medit tio . nibus Metaphys contendit cum Αushelmo idea entis Perfectissimi recte deduci Rusexi- stentiam, de quo argumentandi genere acres α
548쪽
ΕΤ BONITA . Ismultifariae inter magni nominis viros ortae sunt contentiones. Virorum, qui praecipui & velut capita suerunt, nomina recensent Petrus Avis in Dict. Hist. & Crit. Tom. IV. voce Zabarella Not. F. & oh. Hibertus Fabricius in delectu aria gumentorum pro veritate religionis Christianae Cap. X. p. 32s. Leibritius probavit judicium Thomae, contendens ex idea entis absolute Pe secti sequi Rus existentiam, ostensa ideae illius possibilitate. Eadem est Cu orthi sententia in i System. Inteli. Cap. V. Sect. I. 99.&seqq. verba ejus haec sunt in cit. g. suicquid. certo eae forma erui potest naturae perfectissimae, quam animo comprehensam habemus, id hoc unum est, s nia hil in eam formam incluseumst, quod . inter β πι-gnet, seque tollat mutuo, tum feri posse ut ejusmodi
natura vere extra nos versetur. Nobis non foret
dissicile ex ostensa possibilitate Entis absoluto perfecti ostendere ejus existentiam, sed ne limites transgrediamur Metaphysices, huic labori, donec ad Theologiam Naturalem V. D. Perventum fuerit, Parcemus.
Entia respective Pesse a sint , Respectivae quae possident realitates res '
Vas, inter se consentientes. Ut adeo
l Respectiva Perfectio absolvatur conseritu G usi modi realitatum . .
Persectionem ejusmodi possident omnes Meaturae, nullius absolutae realitatis capaces, capaces vero realitatum unice respectivarum , quarum certus &.determinatus.numerus inter se con- ia. . Κ k ' sen-
549쪽
CAp. IX. DE PERFECTIONEsto sentientium ens quodvis respective perfectum ingrediuntur.
persectionem ex foenere sumtam in abflatam re
perfectio, generaliter accepta, consensi realitatum in unois . 737. . Sunt autem realitates
vel absolutae vel respectivae s . 743., illarum consensu, seu, praesentia in uno ente constituitur perfectio absoluta s3. 752 ): Harum vero in uno consensu absolvitur perfectio reiectiva 7, 7. Perfectionem, in genere sumtam, recte dispescimus in absolutam & re- spectivam. . 4Cavendum ne hinc inseras ens absolute perse- . ctum esse speciem, iub aliquo positam genere, nam id non magis sequitur, quam si putares, ens Infinitum ideo esse speciem entis in genere, quia hoc in infinitum & finitum recte dispesci- tur. Potest quidem absoluta persectio considerari tanquamispecies persectionis in genere, inde tamen non fluit ens, quod absolutam possidet perfectionem, esse lpeciem, plura sub se comprehendentem singularia. Nam re ipsa alia heic non occurrit considerandi ratio, quam qua dicimus Deum sub ente in genere analogica sensu comprehendi.
550쪽
ctio, quam per absentiam, vel defe- sionis de ctum perfectionis explico. H
Retineo heic receptam Scapud multos vetemur, , quosdam ctiam resentiorum usitatam imperfe- ictionis notionem, ut principiis supra positis de evolutis manis sonstruam
Uerfectionern in generh Gefihi. Fuudam o Vimus 9 737. per consensum rea. tum diser - .litatum in uno, ad notionem adeo ιβ ii perfectionis duo postillantes 1:o f Visi Gconsensium, & quidem a D) realitatum. Quamobrem imperfectio involvit im) astitiam cooensus, inter realitates scilicet re pectivas, quum omnes absolutae inter se semper coo- sentiant s9. 75O.).2:dOJ Absentium realitatum, quum inter privationes & negationes, Utcunque inter se consentientes, nulla detur per
fectio f. 738.ὶ, nulla ergo perfectionis ab
sentia. Ex. gr. Imperfectam hinc judicamus hominis
scelerati vitam, utcuuque, qua partiales, quibus continetur, actiones, inter se consermontem, quum non realitatibus sed vitiis, quae Me taphylico sensu privationes sunt, absolvatur. Pa- .ri modo imperfectam Censemus rem publicam,' eui, ad consensum e uda fine ejus ultimo, salute scilicet dc tranquillitate publica, obtinendum& conservandum, vel mere desunt sufficientes vires, vel adsunt quidem, sed inter se mutuo - pugnantes, finemque, ad quem tendere debent, idestruente S. I. 76 I.