장음표시 사용
101쪽
in mimo, si inter agendum repentina pietate mmeatur. Fallaci simulatione , aut mimice quis a Catholico, vel schismatico petit baptismum : subito intus eommo tus convertitur. Hoe in easu fimulatio fidei est in suscipiente, non simulatio intemitonis in ministrante. Validum baptisma asserit S. Augustinus, inquiens : Sirat iam praeteritis maiorum statutis, non dubito uor babere baptismum qui quamvis fali etiὸν id accipiant, in Eccva tamen accipiunt, vel ubi putatur esse Eeel a ab euin ovorum scietate id aeeipitur. Planum est, Augustinum loqui de simulatione eκ parte suscipientis . Minister vero, sive catholicus, sive schismatieus, sive haeretiaeus, baptizans non simulat . Tertia quaestio est, approbandus ne baptismus sit; abi' nullis est Deletas eredentium, sed totum ludiere, mimice, is loeutariter ager tur. Cui quaestioni respondet i divinum iudicium per alicatus revelationis oraculumeoneisdi oratione, is iape s supplici devotione gemitibus esse implorandum. Anceps ergo Augustinus est, inquies, num baptisma mimice susceptum validum sit. Falleris. Dubitatio eius est, facta hypothesi, si quis ekistat qui fideliter subito eo- motus aeripiat. Ioculariter , & per ludificationem quis ad baptisma accedit; sed repentino divinae misericordiae ictu tactus fideliter baptisma suscipit. At quia subiutanea commotio non patet, ideo anceps Augustinus implorandum divinae revelationis oraculum ait . Plurima alia ibi disputat Augustinus contra Donatistas snempe effectum baptismi non pendere ex conscientia baptizantis ; spem non esse ponendam in homine; neque a ministrorum meritis petendam esse sacramentorum efficaciam : quae omnia vera sunt.
V. Obi ieiunt a. testimonium S. Thomae, qui III. Part. quaest. lx Iv. art. 8. ad 2. haec respondet. Dicendum, quod cirea bu est duplex opinio. Quidam enim dicunt, quod requiritur mentalis intentis in ministro; quae si defit, non perficitur saeramentum : sed hunc defectum in pueris , qui non habent intentionem aecedendi ad sacramentum, supplet Christus, qui interius baptizat; in adutiis autem, qui intenduu
sacramentum suscipere, funisi illum defectum fides, is devotio. Sed hoc Iatis posset dici quantum ad ultimum effectum, qui es iustificatis a peccatis ; sed quantum ad
effectum qui es res, is faeramentum, scilicet quantum ad ebaracterem , non viis detur quod per devotionem aecedentis possit suppleri r quia ebaracter numquam νmprimitur nisi per saeramentum. Et ideo alii melius dicunt, quod minister faeramenti agit in persona totius Ecclesiae, cuius est minister; in verbis autem quae profert, exprimitur intentio Eeeoae; quae femit ad perfectionem sacramesti , nisi contrarium exterius exprimatur ex parte ministri, veI recipientis Deramentum.
VI. Ut quis sit germanus recitatae doctrinae sensus, percipias, argumentum quod sibi obiicit S. ΤΗbmas, & cui responsum praebet, ob oculos revocandum est. En verba obiectionis. Non potest homini esse nota intentio alterius. Si igitur intenotio ministri requiratur ad persediοηem sacramenti, non posset homini ad sacramen-
102쪽
tum aecedenti esse notum quod sacramentum fuscepisset ; ἐν ita non posset habere eertitudinem salutis. Nonne luculenter patet responsionem S. Thomae eo pertinere ut dubitationes & perplexitates conscientiarum de suscepti baptismatis certitudine expellat Ut morat ier certos fideles reddat, se esse baptizatos, quamvis oeculta& ignota sit ministri baptizantis intentio, monet, miniitros Ecclesiae persona in sustinere. & Eccletiae nomine Verba proferre . Cui prolationi fides adhibenda est, praestimenduuique intentionem illum habere laciendi quod iacit Ecclesia , nisi ver bis oppositum exprimat. Ex recitatis obiectionis Verbis planum est, ibi S. Tho
mani non Ioqui de certitudine sacramenti in se , sed de certitudine quae omnem prudentem dubitationem de suscepto baptismo ab animo bapti Eati auferat. Et re ipsa quoties minister Ecclesiae profert verba , & contrarium sorinsecus non ex priomit, moraliter certi sumus in eodem fuisse intentionem , & recte baptismum adaministrasse; quemadmodum moralis certitudo adest hostiam publicae adorationi expositam esse consecratam. Hanc esse S. Thomae me num tellantur graviores Th ni istae; dc ex obiectione cui datum responsum est, patet. Adde, numquam mentem S. Doctoris ex solis ad argumenta obiecta responsis colligendam esse, sed ex doctrina in articulorum corpore constituta. Porro vidimus supra, perspicue S. Doctorem docere necessitatem intentionis internae, determinantis indisserentiam tum materiae, tum formae sacramentorum. Porro, ut omnis ad effugium latebra praecludatur, lubet adiicere aliud S. Thomae testimonium eκ opus v III. de sacramentis, ubi haec habet. Unde verba quibus sanctificantur saeramenta , dicuntur sacramentorum formae s res autem sanEtificata dicuntur sacramentorum materia : sicut aqua est materia baptismi, ἐν ebri a eonfirmationis. Requiritur etiam in quolibet faeramento personaministri conferentis sacramentum eum intentione conferendi , facienosi quod facit Ecclesia. Quorum trium si aliquid desit ; idest, si non fit debita forma verborum,ior si non fit debita materia, im fi minister faeramenti non intendat sacramentum con-μςre; non perficitur sacramentum . Luculentiora haec sunt quam eludi aliqua ca- illatione queant. Alia testimonia quae obtrudi Ient , praetereo, tum quod nihil sacessunt negotii, tum quod apertissima est S. Doctoris mens. VII. Obiiciunt 3. Altum est apud antiquos Scriptores de intentione silentium. Nemo ante Martinum V. Eugenium I v. Concilium Tridentinum. eiusdem meminit. Resp. Antiqui raro de intentione disputarunt , quia nemo eiusdem necessitatem in controversiam adduxerat . Idem de aliquo alio dogmate accidit . Ecclesia superfluas non condit definitiones i sed dumtaxat , occasone data emergentium errorum , doctrinam a maioribus traditam declarat. Neque Tridentina Synodus canonem de necessitate intentionis condidistet, ni a novatores eamdem impudenter, & effrenate pernegassent, mimica administratione invecta . Praeterquam quo Argustinus see. eit. ad baptismum validum necessaria in asserit intentionem:
103쪽
Neque Tridentilii Patres novam , sed antiquam doctrinam dumtaxat expliea
VIII. Obii iunt 4. Valet baptismus, a Pagano, a Iudaeo, ab Atheo administratus. Nullam hi intentionem habent ritus saeri peragendi . Ergo nulla requiritur intentio , ut rectum baptisma habeatur . Propositio minor , quae sola adduci in controversiam potest, constat. Ritum sacrum Christianorum, ut superstitione pollutum, isti execrantur. Illum ergo intendere ut sacrum nequeunt. Resp. Detestantur proculdubio Iudaei, Pagani, Athei christianae religionis ritum tamquam superstitiosum in impium, intentione particulari & privata ; dc quatenus Athei , Pagani, & Iudaei sunt. At dum serio baptizant, serio volunt agere quod agit ξει clesia ; atque adeo sacramentum illud conficere quod Ecclesia conficit. Duplex distingui in his voluntas debet . Altera qua improbant christianam religionem; altera qua intendunt ritum eiusdem religionis peragere. Illa particularis; haec generalis est. Generalis autem, qua hic dc nune Atheus baptizat, praevalet volu tati particulari. Voluntate igitur generali se subiicit intentioni Ecclesiae , quameeteroquin ipse non credit. Clarius rem explico. Infidelis non eredit, ritum E elesiae christianae esse sacrum, immo improbat ut superstitiosum; dum tamen baptiaeat, intendit Ecclesiae christianae more baptizare. Habet ergo intentionem faciendi quod iacit Ecclesia. Quod si insistas, neque Iudaeum, neque Paganum, neque Atheum hanc habere intentionem ; ego repono i, hae in hypothesi nullum esse baptisma ministratum. Quare non est quod adversarii magni faciant argumentum istud. Nam aut infidelis intendit reipsa se gerere ut ministrum Ecclesiae, intentione saltem implicita; aut expresse intendit non facere quod Ecclesia iacit. Si primum, validum est baptisma . Si secundum , baptisma nullum est. Si enim nullum est baptisma a Catholico ministratum qui intus in corde dicat , facere quod facit Eeel a , ut des nivit Alex. VIIL pariter irritum erit baptism1 collatum ab Atheo, qui expresse nolit laeere id quod Ecclesia christiana iacit. Et quia raro infideles hane intentionem habent, ideo raro admittitur baptisma ab illis ministratum , nisi certae coniecturae adsint quae ostendant, reipsa illos intendisse christianae Ecclesiae ritum servare. IX. Obiiciunt s. Non est necessaria in ministro producendi effectus sacrament
lis intentio. Ergo neque intentio interior peragendi rem sacrom. Probatur conse quentia. Eadem ratio est cur Christus noluerit gratiam dc characterem pendere ab occulta ministri intentione , dae ritum sacrum. Resp. D sparitas manifesta est 'Ritus eκterior indifferens est ut si sacer, aut profanus e idcirco. ut sacer evadat, determinari a ministro debet per intentionem deliberatam. Quando autem caussa determinata est ad effectum producendum, non pendet deinceps a ministri inten-ioae talis effectus productio iai A.
104쪽
x. obiiciunt ε. Ecclesia Reipublic qu d in pst a Christo instituta , cuius pu bliei ministri sunt Sacerdotes , qui Christi nomine sacramenta administrant . Ea ergo sola inesse illis intentio debet quκ tu Publicis ministris requiritur. Sed publi ei, ministris sat est habere intentionem e ternam peragendi communia Reipublieae munia. Si iudex, inquit P. Ser y, pro tribunAli sedens, partibus auditia, sedi vatis que publici iuris sormulis, senatoria indutus Veste, vultuque gravi sententiam di eat, reumque absolvat i Valida est abiblutio , di sententia , quaecumque sit illius interna, & occulta intentio: quia ut Persona publica sententiam pronuntiat, &homine Principis iudicii formam instituit. An audiretur iudex iste, si, serio rebus
extrinsecus peractis, iactaret se intus noluisse reum absolveret Sacerdotes nomine Christi baptizant, peccatores absolvunt. Quid ergo curabimus nefarios Sacerdotes. qui postquam serio & rite omnia forinsecus peregerunt quae Ecclesia praescribit, iactabunt se intus noluisse baptizare , aut absolvere Resp. Argumentatio isthaee manifesto vitio laborat . Ministri Reipublicae mandata Principis exequuntur, &instituti sunt ad extrinsecum regimen civile populorum. Sicut isti internas populorum eonscientias non moderantur, ita illorum interna privata intentio non euratur .. Istorum regimen externum prorsus estὼ contra, regimen Christi internum &spirituale est, quod interiorem animarum sanctificationem spectat. Sacerdotes a Christo potestatem accipiunt in interiorem animarum sanctificationem, assiimuntur ut animata instrumenta , quae res exteriores determinent ad ritum sacrum. Quam disparatare vana paritas ista sit, ex eo patet quod in universo iuris corpore , neque in alicuius Principis statutis legatur disputatum umquam fuisse , aut decretum aliquod conditum esse quo praescribatur in Reipublicae ministris necessaria animi intentio sive interna, sive externa. Contra vero Ecclesia in suis ministris animi intentionem praescribit ι improbatque eos qui absolute hane animi intentionem requiri negant. Nulla est ergo paritas ministros fori civilis inter dc ministros sori spiritualis ac interioris.
Nihil ergo constituendum in sacramentis quod sensibile non st. Alioquin qua ratione Ecclesiae visibilitatem adversus haereticos probabimus , si ab invisibili & latente Sacerdotum intentione pendere saeramenta dicamus 3 Resp. Vis bilis Ecclesia
est , quia visibilibus, signis , visibili dogmatum professione , visibili ministerio in unam societatem Iigata , & visibili capite directa , atque sensibili. participatione
sacramentorum alita . Verum sub hae visibili imagine spiritus fidei, veritatis, dc gratiae latitat, animatque visibilem repraesentationem. Insistunt. Quid, si Epist Pus ordinatus sine intentione praesideret dioecesi Tum omnes illius dioecesis Sa cerdotes umbratici essent , nullum tum seret sacrificium, de cursu temporis uni-yersa dioecesis Sacerdotio , ct sacramentis careret Et quod in una contingere
105쪽
dioecesi potest , quidni in universo regno, quidni in tota Ecclesia Ineptissimii mest ratiocinium, Lutherano, non Catholico Theologo, dignum. Unde nos ad verissus heterodoxos evincimus, numquam delaturam Ecclesiam Ex divina promissi ne, a Christo Domino iacta, praestandi suum divinum praesidium, ne portae inseri adversus eam umquam praevaleant . id ergo hypotheses obtrudunt quas numis quam eventuras Deus certos nos reddidit Nonne sicuti nefarius Sacerdos leere tam ementiri intentionem valet , ita mutare materiam , alterare formam sacramentorum, aqua artificiali loco naturalis uti , corrumpere baptismi formam potes D Quid, si pueri sie tincti sacris ordinibus initiarentur uid, si Episcopi fie. rent Nonne tum eκ desectu materiae dc formae ea omnia evenirent absurda quae eκ desectu occultae intentionis contingero posse obtrudunt Quo adversarii se reci piunt , ut haec declinent incommoda Nonne ad Christi promissionem , Ecclesiae suae sectam 3 Accidere potest quod hic aut ille minister nefarius simul et religionem , adulteret sacramenta . At numquam Deus permittet , adversus Ecclesiam praev alituram Sacerdotum impietatem. Futilis ergo & prorsus vana est argutatio quam Contensonius, Iuvenin, Serry, dc ceteri exaggerant. XII. Obiiciunt 8. Episcopi testantur se nolle excommunicatos ordinare I dc tamen ordinantur reipsa , si accedant , porrigantque materiam , velintque ordionem suscipere . Resp. Protestatio Episcopi adversus initiandos eo pertinet ut excommunicatos arceat , si adsint . Cum non constet aliquem adesse , Episcopus , dum singulos ordinat , singulis conferre sacros ordines intus deliberate
XIlI. Obiiciunt s. Sacramenta sunt signa practica, quae ex opere operato uuproducunt cffectum : sunt instrumenta quae a Christo virtutem accipiunt . Ministri num ' e in strumenta Christi sunt, cuius virtute agunt. Haec omnia nullo m do perident a miniitri intentione . Hoc patet in caussis inatura uia comburit, non pendet ab applicantis intentione. Resp. Celeramenti actio humana , atque adeo voluntaria est . Ergo a propolito pendet . Sacramenta agunt eκ opere operato , dum existunt: ut exi , ei a ministro voluntarie operante debent. Minister est electum a Christo Domino, ut libere sacramenta celebret . Quare mςp Pritas petita a caussis naturalibus, quae vim agendi non accipiunt ab applicante . Sed sacramensa , ut perficiantur , ab intentione ministri pendent . Postquam autem persecta sunt, tum eκ opere operato, inde pendenter a quacumque ministri intentione, essectu ri producunt.
XIV. Obiieiunt M. Duplex in ministro intus nolente facere quod facit Ecclesia , & extrinsecus erio celebrante sacramentum iuxta evangelicum ritum , UOQlunt as adest: alti interna, eκterna altera . Pugnant mutuo hae duae Volunta-4 tes .
106쪽
tes. At praevalet exterior, quae reipis operatur I interior succumbit victa, ct m, ea evadit velleitas. Mercator servare merce. Vellet ἱ at voluntas servandi vitam praevalet voluntati servandi merce . Ideo Volunta qua merces proiiciuntur , ef seak est , praevaletque Voluntati e/sdem serumdi - Similiter voluntas serio per agendi ritum exteriorem effωκ est, superatque voluntatem interiorem, qua mi histhh obluctatur sacere quod Ecclesia lacu . Resp. Quando duae voluntates eon. trariae mutuo pugnant circa ' eamdem rem , idemque ubiectum ; dubio proeul quae sotin eus effectum producit , essicax est , inessicax altera ; ut in exemplo
adducto patet, voluntas qua mercator proiicit merces, vicax est; inessicax auieta, qua nollet merces proiicere is At hae duae voluntates idem omnino obteiactum spectant. Dispar omnino est casus noster. Voluntas celebrandi serio ritum externum , indisserentem ad sacram, Vel prosa nam ablutionem, & voluntas non faciendi sacramentum , sunt duae voluntates quae duplex respieiunt obiectum rideo utraque essicax in suo genere est, nec una superatur ab altera : quia nompugnant circa idem , sed circa diversa . Ut argumentatio aliquId evinceret , se&rmari deberet . Intendo celebrare ritum externum , prout celebratur ab Ecclesia ; nolo celebrare ritum eκternum , prout celebratur ab DcIesia . Tum voluniatas quae reipsa celebrat ritum externum sacrum, essicax esset, praevaleretque inis teriori contrariae et quia ambae voluntates idem omnino spectarent obiectum . Ethoe Qrtassis dicere citharinus voluit. Sed hae in hypothesi minister non m Moescelestus, sed stultus quoque esset: quia vellet, dc non vellet saeramentum; αvoluntas quae forinsecus sacramentum celebraret , victriκ foret. Verum minister nefarius, qui tanta nequitia praeventus est, ut nolit reipsa sacramentum perseere, quantum per ipsum stat, deliberate intus deridet cultum saerum; ob humarium autem respectum declinandi supplicia, si suam proderet iniquitatem, intemori celebrare materialiter cultum exteriorem , quem intus improbat : intendit a luere Puerum, quomodo abluuntur manus, vultus, pedes ad munditiem. Si enim Ob suam malitiam intus saeramentum celebrare expresse. dc omni meliori modo quo potest, reluctatur; profecto intendit expresse peragere forinseeus ritum illum ut profanum, & ut ineptum ad eonficiendum sacramentum , quod in hac hypothesi perficere intus omnino renuit; & extrinsecus ideo unice celebrat, quia alio modo declinare publicam indignationem nequit. Quo in ea su si sacramentum ce- Iebraret, non video cur illud non celebraret etiam extrinsecus iocando, dc deti-dendo; ut accidit in applicatione caussarum naturalium, quae applicatae independenter ab intentione applieantis Operantur. XV. Obiiciunt ii. Iuramentum serio libereque prolatum , verum iuramentum
est ; tametsi animo iurare totus iurator nolit, iuretque sine animo iurandi. χoniam inquit S. Isidorus Hispalensis Lib. I l. cap. xxxi. Dominus, qui tesis est eou-
107쪽
fei χtiae , ita accipit mramcntum, ficut homo cui iuratur memigit. Heine Innoeen: tius XI. has duas a s. & 26. theses proscripsit. cum causa ficitum es iurare fine imo iurandi , sive ras fit lavis , Me gravis . Altera : Si quis vel folus, veI eois eam aliis , sive interrogatus , sive propria sponte , sive recreationis causa , Me qaο- eum M alio fine iuret se non fecisse aliquid quod revera fecit . intelligendo intra stri uid alFud quod non fecit, vel aliam viam ab φa in qua fecit , vel quodlibre
aliud verum, revera no mentitur, nec est periurus . Porro tam necessaria est iii-
tamento intentio iurandi , quam sacri ritus celebrandi intentio necessaria est saeramento. Ergo quoties serio celebratur ritus externus, fit sacramentum ; sicuti quoties serio pronuntiatur formula iuramenti, fit iuramentum. Argumentum istud fuse proponit P. Serry loci est, cap. In cui respondet illius domesticus impugna. tor, iuramentum absque . interna animi voluntate prolatum, non esse reipsa iuramentum desectu intentionis ad illius essentiam necessariae . Contra quam responsionem clamat P. Serry : Quis id aequo serat animo Non est ergo periurus iurator iste t At 'Innocentius XI. in prop. 16. damnat thesim in qua dicitur: Nee mentitur, me es periurus. Est igitur, concludit P. Serta, Velit, nolit morum Do ctor atque Magister, etiam tune verum, ac proprium iuramentum, uti tune v rum est propritumque mendacium XVI. Resp. Ambo domestici Theologi mihi, pinguis minervae homini, a veritate aberrare videntur . Domesticus impugnator Patris Serry fallitur , nisi fallar ego, negans esse iuramentum illud deliberate prolatum ex desectu intentionis iurandi. Errat vero P. Serry, dum ex paritate iuramenti, non pendentis ab intentione interna iurantis , inferre contendit, neque sacramenti eelebrationem pendere ab intentione ministri interiore. Ambos domesticos, licet elarissimos Theologos, dc de Republica Litteraria optime meritos, pro modulo meo resello . Principio dico contra P. Serry, disparitatem patentem esse sacramentum inter dc iuramentum, Magnum quippe discrimen est inter verba speculativa, & practica . Verba speculativa totam effieaeitatem suam habent in significatione, quae nullo modo pendet ab interna voluntate hominum . Verba practica praeter significati nem includunt essectus productionem, quae omnino pendet a potestate & voluntate illa proserentis. Verba iuratoria speculativa sunt ; verba saeramentalia practica, quae id efficiunt quod significant . Idcirco haec, secus illa, pendent ab intentione interna , & potestate operantis . Sed, ut manifesta disserentia contra praelatos Theologos constet inter saeramentum Ec iuramentum, recolendum memoria est, signa sensibilia, applicanda ad perficienda sacramenta, esse indifferentia ad usus sacros, aut prosanos ; ut supra palam feei : neque adversarii hoc negant; sed dicunt ex circumstantiis materiam, & sermam determinari. Nos vero probavimus, hanc determinationem Omnino pendere ab intentione ministri. Con-
108쪽
venit itaque penes ipsos adversarios, & ceteros omnes, materiam & sermam Maptismi indifferentiam habere ad usus aut sacros, Rut proianos. Quo principio reriato constituis, eonsequitur Meessario manifestum discrimen inter iurantem, di e lebrantem saetamenta. Siquidem verba iuratoria, cum ad signigrandum, non ad operandum, & determinandam materiam , sint instituta , non pendent ab intenatione iurantis. Heine III. in Decan Lib. V. di . H. eap. IV. quaest. uti num. in eonstitui, eum qui se , di deliberate iurat, dicendo per Deam ita esse, veate iurare, etiamsi intentionem internam iurandi non habeat. Quae ibi dictα sunt paucis confirmo. Restrictio interna mentalis & voluntaria non adimit verbis suas significationes , quas iuxta communem hominum beneplaeitum habent. Homo nostri hane propositionem, Non es ita; vel alteram, Ita est. mameumque interiorem restrictionem adhibeat qui se loquitur, incere nequit quin prior sit negans, & secunda adfirmans. Et quamvis animo sensum aliquem diversum ab eo quem propositio natura sua prodit, intendat, non effugit mendacii pravitatem . porro non minus haec divini nominis seria, & deliberata invocatis , Per Deum ita es, iuratoria est, quam haee altera, ita est, negativa est. Ergo quemis admodum mendax est qui interna restrictione adimit obviam signifieationem se-2ndae; ita periurus est qui animo interno vim iurandi auferre contendit primae . Heine in Iaudata propos t. 26. Innocentius XI. aeque periurii ae mendacii damnat illum qui aut invocationi divini testimonii vim iurandi, aut propositioni negativae vim negandi internis restrictionibus adimere versute studet. A mendacio e eulari homo nequit qui profert propositionem in sensu diverso ab eo quem natura sua perhibet; Iicet animum habeat non mentiendi. Ergo a periurio immunis esse non potest qui profert larmulam verum iuramentum continentem , tametsi internum non iurandi animum habeat. Haee argumentatio mihi solida est . Si quibus aliter videtur, suo utantur sensu. XVII. P. Billuari, qui Tom. IV. dis. v. art. r. versat hane quaestionem de uratore sne animo iurandi, eontra Iumenis sic argumentaturi Iuramentum est eo sentialiter ἰnvocatio divini testimonii. Invocatio autem est essentialiter actus in tellectus, & voluntatis. Nemo hoe in eontroversiam vocat. Immo hie est qua stionis status, utrum scilicet qui deliberate invocat divinum testimonium . iuret , quando eontrariam intus voluntatem non iurandi habeat . Requiritur itaque &actus intellectus, quo cognoscatur, verba esse iuratoria; dc actus voluntatis, quo quis velit ita eiusmodi in vorationem divini testimonii proserre, ut audientes credant esse iuramentum . Et tunc dicimus , ἰnternam ἰntentionem contrarIam succumbere voluntati sorinsecus erumpenti, Insistit P. BANart. Sequeretur quod semper iurarent, di ispissime peierarent qui ad singula sere verba dicunt, Per Deum: quod videtur inconveniens. Ita ne vero .Absurdum ne est eum qui passim ad me-
109쪽
retricem aceedit, saepissime sornieari Adfirmare ergo homines per Deum ita rem se habere, eum falsa est, possunt, quin peierent Ut sacrilegum hominum abusum μ. periurio purgemus, invertenda erit iuramentorum natura , & a crimine purganda periuria obtrudit auctoritatem S. Thomae ex IV. Senti dist. xxxv III. quaest. I. artis. I. ad a. ubi. inquit : Promissio quandoque sit ore, is, non eorde ; irtalis apud Deum non es votum. Eadem est ratio, subdit P. Billuari, voti, & iuramenti. Consequentia salsa est. Promisso, cum sit actio practica, pendet a v luntate interiore, sine qua obligatio non oritur . Verborum significatio a voluntate non pendet ; sed verba natura sua independenter a cuiusque hominis intemtione suam habent significationem . Ideo disparitas est evidens, ad hoc quod attinet. Admissa doctrina P. Billuari, nullum erit mendacium se quod per restrictio-.nem mentalem a crimine purgari non valeat. Nam, ut dixi, haec propositio , Per Deum ita est, natura sua est iuratoria, non secus ae ista, Ita res se habet , assirmans est. Si illa a periurio purgari potest , quia qui illam pronuntiat , non intendit iurare ; cur , quaeso , haec alia a mendacio liberari non poterit in casa falsitatis, quia qui illam pronuntiat, non intendit intrinsecus assirmare quod e trinsecus pronuntiat t
ariae quaesiunculae de ministri sis , intentione ,
st. I. in validum fit saeramentum , requiritur ne in misistro fides, an intentio producendi effectum saeramentakm e Resp. Quamvis L Cyprianus in controversiam vocaverit , num baptisma ministratum ab haereticis valudum sit; tamen Ecclesiae catholicae sententia semper fuit , ad baptismum cons rendum non requiri in ministro fidem ; validumque ab haeretieo, di infideli conferri baptisma, dummodo evangelicus ritus servetur, definivit. Opinionem S. CDP iani improbavit Stephanus Papa , cuius verba refert in suis hoc de argumento epistolis Cyprianus ipse . Si quis ergo a quacumque haeresi venerit ad nos. nia hii innovetur , nisi quod traditum es , tu manus illi imponatur per paenitentim, , cum ipsi baret i proprie alterutrum ad se venientes non baptizent , sed communi et tantum . Tempore Cypriani non erat definita doctrina ista r idcirco S. Martyr resutavit scriptum Stephani Papae , qui Ecclesiae traditionem opponebat; ut docea S. Augustinus Lib. II. de bapti . contr. Donatistas ev. v II. ubi inter alia
haec scribit : Nondam erat diagester tua baptismi quaestio pertrainata ; sed tamen
110쪽
faluberriniam eonsuetudinem tenebat EccMM , is ipf quoque ferimatisis , ἐν his metieis eorrigere quod pravam est , ηοη iterare q*od datum es ; fanare quod muLnrerium est, non eurare quod Dη m s. Quam ςρηsuetudinem eredo ex apostolida traditione venientem, ficut musta qMAE non inveniuntur in litteris eorum
eineiliis posteriorum ἰ is rσ- , e M per universam custodiuntur Eee iam his, nisi ab ipsi, tradita, is commmoto crς Mntur. Tandem Concilium Triden inur ut innumera aliorum Patrum, di Conciliorum testimonia mittam', f νει eis,1 v. haec statuit. si quis dixerit , baptismum qui etiam disius ab 'his , kh - λεου. miris , is Filii, ἐν viri με sancti e m intentione faciendi quod Deit E
clem, non esse verum baptismum; anatbema fit.
IL Similiter istentvr in , intentionem producendi effraus id p tet ex iis ies, Pelagiani, Calvinistae, Zuingliani intentionem non habent baptirandi in remissionem peccatorum & tamen istorum baptisma validum eme , adfirmamus omnes eum S. Thoma III. Parti quaest. lx IV. m. ἔα ubi inquit: modo potest νιν verit intentio ministri qua tum ad id quod sequitur sacramentum puta. E SMeerdos intendat asiquam fem sam baptizare , ut abutatur ea , veI fi intendat eonfierae eorpus rari , ut eo ad Ueneficia utatur. Et quia prius non pendet a piseri νι, ande est quod taru rntentronis perversas veritatem sacramenti nos tollit sed se minister ex tali intentione graviter peeeo. UI. QMaest. II. Ad sacramenti integritatem requiritur ne ut minister intendat fu rere quod Deit Eria a Romana 8 Re . Negat communis & vera sententia.Satin ut minister velit generatim facere quod facit Ecclesia Christi, quamcumque in mente habeat , sive Lutheranam , sive Calviniana ni particularem Ecclesiam rquoniam qui intendit sacere quod facit Ecelesia Genevensis, Luiburana , Calvia inna, generatim intendit facere quod facit vera Christi Ecclesia . Huic qui pe generali intentioni non ossicit error privatus , quo credit Ecclesiam Gene-vensem , aut Lutheranam esse veram dc orthodoxam Christi Ecclesiam . Neque cesse est ut expresse minister cogitet de vera Christi Ecesesia , aut ut ex prense velit perficere verum sacramentum ; sed sat est id velle implieite . Ratio est . quia minister in administrandis saeramentis non privatam , sed publicam Christi, & Eedlesiae personam sustinet ; ct Christi, atque Ecelesiae nomine agit rnec privata eiusdem Intentio erronea, ct falsa opus Dei inficere valet Haec o-Innia communia sunt.
IV. Quaest. III. An necessaria fit intentio actualis , veI sufficiat virtualis , Θ Hrerpretatrva e Resp. Supra explicata est intentionis diversitas . Ibi dictum est , non suffcere intentionem habitualem ad perficienda sacramenta ; eum haec nullo' modo caussa sit actionis, di reperiri in dormientibus possit . Intentionem actua-