장음표시 사용
81쪽
O in potibus, is variis baptismatibus, is iustitiis carnis . . . . Sanguis bireorum .im taurorum, is cinis vituli et aspersus laquinatos sanctificat ad emundationem earnis. Et ea p. x. Impossibile enim es sanguine taurorum, im hircorum auferri peccata . Idea ingrediens mundum dicit : Hostiam, oblationem noluisi ; eorpus autem aptasti mihi rholocautomata pro peccato non tibi placuerunt. IX. Heine constat quam impudenter more suo blateret Calvinus Lib. IV. instit eap. xiv. Las. ubi in Schol asticos invehitur , effutiens, penitus explodendum esse sebolasticum iEud dema quo tam longum discrimen inter veteris, ac novae legis saeramenta notatur, perinde ac fi illa non aliud quam mi gratiam adumbrarent, baee vero praesentem conferant. Paria ergo cum novis vetera lacramenta essicere Calvinua audet Scholasticum dogma vocat doctrinam Apostoli Pauli, qua luculenter sacramenta evangelica excellentiora molaicis declarantur Innumera sunt Patrum testimonia qlitibus significatur, sacramenta vetera non produxisse gratiam ex Opere operato. S. Thomas In Part. quaest. lx II. art. 6. propositam sententiam perspicue tradit. Sie ergo patet quod sacramenta veteris legis non babebant in se aliquam
virtutem qua operarentur ad confereadam gratiam iustificantem; sed solum signi aban eisdem, per quam iusi abantur.
X. Nulla vera ratio istius discriminis praeter divinam voluntatem assignari pod est. Congruentiam dumtaxat istaeit. assignat S. Thomas. Omnis iustificatio est. fuitque per Christum. Consentaneum autem est ut nobiliori modo sanctificet animas Christus praelatas, ac sanctificaret Christus futurusa cum res praesentes essica- eius agant quam futurae r res quippe futurae non agunt nisi quatenus intentiona liter per actum animae apprehenduntur, eo modo quo finis per cognitionem movet; res vero praesentes physice operari valent . Igitur in veteri Iege Christus Dominus sanctificabat, quatenus apprehensiis per fidem suturus. Quare sacramen ta vetera erant protestationes fidei, qua fideles ita Christum futurum credebant . Haec est mera eongruentia ; cum Deus potuisset intuitu passionis saturae Chri iti illorum sacramentorum uia reipsa gratiam conferre . Vetera itaque sacramenta non ex opere operato, sed ex opere operantis, seu ex fide, & pietate aut ministrantis, aut percipientis sacramentum, gratiam conserebant. XI. Quaest III. Utrum circumcisio ex opere operato remitteret peccatum Wiginale Reip. Peculiarem de circumcisione Theologi controversiam instituunt. Plures non improbabiliter contendunt , circumcisionem haudquaquam institutam fuisse in peccatis originalis remedium. Quoniam Gen. eap. xvi x. haec habentur. Circumcidetur ex vobis omne masculinum, is, cireumcideiis carnem praeputii vestri , ut fit frnum foederis inter me ἐν vos. Nulla hic peccati originalis delendi mentio. Contrariam sententiam probabiliorem existimo, quam aperte docent S. Augustinus , S. Thomas, & communiter Thomistae. S. Augustinus Lib. II. de nupt. im concu-
82쪽
psse. e .ur. haee scribit. Ex quo enim instituto es circumcisio in populo Deἱ , quod . erat tuae signaculum iustitiae fidei, ito σή δεη/ otiρηem purgationis valebat is, in parvulis ortinalis, meten μe peccati I Rμt is baptismus eκ His vasere eaepit ad inηο vationem hominis , ex quo es institμtv non ς od ante eireumeimnem iustitia Ad inulla erat . . . sed superioribus temporibu omni modo latuit faeramentum iusti otionis ex fide. Vide pIura Lib. XVI. se civ. Dci cap. xxv I. is xxvii. S. Thomas III.
Part. quaest. lxx. art. q. inquit οῦ Ab omnibus communiter ponitur, quod in elaevmeisone peccatum originale remittebatur. XII. Circa modum quo circumcisio remittebat peccatum originale , Seotus d cet id praestitisse ex opere operato. Contrariam sententiam docet S. Thomas loci cin his verbis. In circumcisione sutem φοηferebatur gratia, non ex virtute eircumeta
Mnis, sed ex virtute passonis cbristi, euius signum erat circumcisio; ita scilicet quod homo qui accipiebat circumcisionem, profitebatur se suscipere talem fidem, set adultus pro se, UeI ad stus pro aliis. Plura sunt & Seripturarum e & Patrum testimonia quae doctrinam hanc confirmant, quaeque brevitatis studio praetereo.
De auctore , ω institutore sacramentorum.
Λ Ntiquorum Scholasticorum aliqui doeuerunt, Apostolos ex Christi concessione aliqua instituisse sacramenta, praesertim confirmationem, & extremam unctionem. Plures nune, re quidem graves Theologi , ut Bella minus, Vas-Sueae, Meanus, ct alii, docent, de fide esse, omnia saeramenta Christum Dominum immediate per seipsum instituisse. Alii negant id esse de fide; quamvis adfirment ipsum reapse omnia saeramenta immediate instituisse; & qui oppositum
lanxiret, sortassis temeritate non vacaret. Ita docent Soto, Estius, Suarer, &hodie communis sententia est. II. Dicendum igitur, Christum Dominum omnia & singula sacramenta novae legis immediate per seipsum instituisse. Hoe aperte docent Scripturae dirinae, quarum testimonia supra recensui, dum sacramenta novae legis septem esse declarae vi. Apostoli ipsi ministros se, non institutores sacramentorum appellant . S. Paulus inquit I. r. iii. Quid est .apori 3 Quid ore. Paulus t Ministri eius eui credidia sis. Et rursus cap. Iv. Sic nos exsimet homo ut ininistros Christi , ἐν Misenotarer steriorum Dei. Et S. Petrus Epist. I. eap. 1 v. omnes Apostolos vocat dispensat res multiformis gratiae Dei. Accedit traditio Patrum . S. Ambrosius Lib. IV. de D cram. cap. IV. inquit: Ergo auctor faeramentorum quis est nisi Dominus Iesus De ea δε ista sacramenta venerunt. S. Augustinus de vera Religione cap. xv II. Ab Dei
83쪽
Dei sapientia, homine assumpto, a quo is libertatem voeati sumus, pavea stiberrima constituta sunt, quae societatem christiani popuβ, bste est sub uno Deo fibeνae mustuudianti, eontinerent. Tandem Concilium Tridentinum sessu II. ean. r. Si quis dixerit, sacramenta novae legis non fuisse omηia a Iesu Christo Domino nostro insitura γα ana- bema fit. Et de extrema unctiones . Rrv. cas. 1. haec Meernit. Si quis dixerit. extremam unctionem non esse vere ἐν proprie sacramentam, a Christo Domino nostro insitatum, a Beato Iacobo .apsolo promulgatum . . . Marb ma fit. Meo luculenti sunt eanones isti, ut vix percipere valeam, quomodo , salva fide , defendi possit, sacramentorum aliquod ab Apostolis institutum suisse. Idcirco mihi proba bilior est sententia Bellarminr, & aliorum, de fido nempe esse, omnia saeramen ta novae legis instituta fuisse immediate a Christo Domino. Nam si Apostoli alia quod saeramentorum instituissimi, revera Christus non esset omnium sacramentorum conditor . Concilium autem desinit, Omnia sacramenta condita esse a Christo Domino. Nec est quod reponatur, Christum dici omnium sacramentorum institutorem, quatenus ipse potestatem tradidit Apostolis aliqua iustituendi sacramen . ta. Nam heine insertur, Christum reipsa noti esse institutorem . An quisquam umquam docuit, Apostolos propria potestate Estituisse sacramentum aliquod 3 Ο-mnes illi qui asserebant, Apostolos aliquod instituisse sacramentum , docebant id praestitisse potestate sibi a Christo communicata. Cum ergo Concilium definiat . omnia sacramenta Christum Dominum instituisse, perspicue excludit ab hac institutione Apostolos, & Christum Dominum illa immediate condidisse eonstituit.
III. Ratione eadem veritas confirmatur . Deus per se & immediate instituit sacramenta veteris legis, quae erat egena elementa. Ergo potiori iure instituit mnia sacramenta novae legis; cum sint persectiora , & abundantiora dona emcrant. Praeterea quis elemento sensibili vim animam sanctificandi , quis aquam , oleum, Panem ad gratiam conferendam elevare . nisi istus Deus, valet 'Tandem solus Deus aedifieator Ecclesiae est: solus Deus fidei articulorum conditor est. Ergo solus Deus institutor est sacramentorum, quae sunt saera illa *mbola quibus diqvinum aedificium muni ur. obsignatur, atque perficitur. IV. Non contenti Scholastici plures ea explanare quae Deus seeit, ultra ad dita Put ndum pergunt, num communicare saltem Deus possit inplici creaturae in stituendi sacramenta potestatem. Sententiam negantem Scotus , Gabriel, Durandus, Vasquea, ct alii; adfirmantem Thomistae, Suarex , Valentia , AEgidiani mne , pluresque alii defendunt. Otio abuterer, si controversiam hane dispiciendam susciperem. Triplieem distinguunt potestatem et auctoritatis , quae soli Deo convenit : excellentiae, quae humanitatis Christi prori ia est e misi erit, seu delegata Ecclesiae ministris, qui eadem instructi, sacramenta a Christo instituta perficiunt, & dispensant. Potestatem auctoritatis non posse creaturae impertiri, docent
84쪽
omnes; eam haec solius Dei propyla At quod Deua possit excellentiae Dis statem ereaturis communicare, docet S Thom 3 ΙILParti quaesti lxiv. art vi P. suis misistris eommunieare, dando scui t eis i tam grat e punisudisem a. .. - 'meritum operaretur ad faeramoto M, M M is cationem nomiaam isto, sanctimarentur sacramenta, ipsi μφην Deramenta insiluere. ἐν 'νho mentarum effectum sacram rarum Uer e Do imperio. Subdis tamen ad io, fit hane Deum potestatem mcc e tis non communieasse Eeclesiae ministris νγ. f. Ad Atim utilitarem, M in bρmise m po reui, ἐν ue essent dii fa saera-ma eis .uibus disseis in Meva oriretur , ficut apud ilus qui dicebant : E Ofum visu5 'ω. autem Apino, ego Nero cephs. mae contra hactenus dicta opponi solent, prael: m; cum non sit pretium opstrae ea ex ,endere. '
D Lura scitu necessaria de saeramentorum ministris dicenda oeeiurant e Idebeo x istud in sequentes s1. tribuo, ut quae disputari a Theologis de ministrorum influxu ad gratiae productionem , de illonam intentione, fide, & grobitate solente onere clarius valeam.
f. I. . Sacramentorum ministri, ut causse infrumentales, actiave curii ipsis facramentis concurrunt ad sanctificati nem . Soli bomines etiatores sunt sacramentorum mn
I. ipsa Dcra symbola divina virtute elevantur ad gratiam produeendam
Catis ut habetur Ioan. xx. Accipite Spiritam sanctum : quorum remseritis pece , mutuntur eas. Rationem congruam praebet S. Thomas Iu Parn quae Varri
turas operatηr per modum ministri . Nam eadem ratio es ministri , is instrumenta . utri que eaim amo exterius actibetur , sed fortitur effectum interiorem en
85쪽
.irtute prine alis etentis, θηρή est D vt. Porro saeramenta sunt caussae instrua mentales effectrices sanctificationis nostrae . Ergo etiam ministri eadem saeramen ta ministrantes. Excipitur tamen Eucharistiae sacramentum , quod non consistit in usu. Elapsa enim ministri actione, consistunt saera symbola, seu species, sub quibus vere, & realiter corpus Christi continetur z ct istius saeramenti sumptio
gratiam eonfert post elapsam ministri actionem . Cetera sacramenta, quae in a ctione constituta sunt, simul cum actione ministri unam conflant eaussam instrua mentalem ad sanctificationem producendam. II. Solus homo viator, sed non omnis, est ordinarius, & idoneus minister sa cramentorum . Id evincitur ex divinis Scripturis . Aeripite Spiritum sanctum :quorum dcc. Ioan. xx. Et Paulus I. Cor. IV. Sic nos existimet homo ut ministros bri i &e. Item II. Cor. III. Qui nos idoneor ministros novi testamenti Deit e Rursus Hebr. v. Omnii Tontifex ex bomisibus assumptus pro hominibus constitu tur in his quae sunt ad Deum , ut offerat dona , is saeri ia pro peccatis : qui eo dolere pust iis qui ignorant , iv errant , quoniam ἐν ipse circumdatus est imfirmitate dic. III. Quid si Angeli, assumpto visibili eorpore, sacramenta ministrarenti S. Thomas III. Par. quaest. lx Iv. art. q. respondet. Sciendum tamen, quod Mut Deus vim
tutem suam non alligavit sacramentis , quin possit fine farramentis effectum saer mentorum conferre; ita etiam virtutem suam non alligavit Eceleme ministris , quin etiam Angelii possit virtutem tribuere ministrandi in sacramentis . Et quia bonio geli sunt nuntii veritatis , fi aliquod sacramentale minifeνium a bonis Angelis perficeretur, esset ratum habendum et quia deberet constare hoe fieri voluntate divina : sicut quaedam templa dicuntur angelica ministerio conserata . Si vero diem πιι, qui sunt spiritus mendacii , aliquod sacramentale ministerium exbiberent , non esset ratum habendum. Si sancti comprehensores , corpore per miraculum assumpto, se visibiles praeberent, ministrare hi sacramenta possent; ut indicare S. Thomas loc. cit. ad 2. videtur . Sed haee omnia extraordinar:a sunt , quae humanae mentis aciem fugiunt.
IV. Solus, sed non omnis, homo idoneus est sacramentorum minister . Oppositum docuit Lutherus, qui potestatem ab usu distinguit. Potestatem administrandi sacramenta cuilibet Christiano per baptismum tributam asserit. Usum autemissius potestatis usurpare neminem sibi debere contendit , nisi qui legitime vocatus fuerit. Sic enim scribit in Libro ad Pragenses. Sacerdos, in novo praesertim testameηto , non fit, sed nascitur ; aron ordinatur, sed ereatur. Nascitur autem in baptismo , suntque prorsus omnes Christiani Sacerdotes . Immo pueris , & seminis administrandi sacramenta potestatem concedit. Hanc quippe illius propositionem
damnavit Leo X. Ubi non es Sacerdos , ἀρνe potest quilibet christianui sacramen-
86쪽
ta admivirare, etiamsi mulier, aut puer esset . in id quod ipsi daemoni hane po testatem tribuit Lib. de Missis privatis , μηβ. Sacerd. abi haee scribillat . ἔi diabolus ipse veniret , im ego postea rescirem , diabolum se irrepsisse in offirium Pastoris Ecclesiae , Deeie homiηis vocatum ad praedicandum, publiee in Ereo doeuisse , eeobravisse Missam, O σῆs villic o peccatis, tali munere Ductum es
se iuxta insitutiorem christi: tunc cogeremur fateri , sacramenta ideo non esse in e aeta ; sed verum baptismum , verum Evongelium , veram absolutionem , verum faejamentum corporis, is sanguinis Chrisi accepisse. Accipere Lutherus eum sui, Lotheranis a diabolo sacramenta potest , quicum modium salis se comedisse, familiaremque habuisse consiletudinem , iactabundus testatur : quin eius consilio soquoque motum asserit ad Missam abrogandam . Calvinus e contrario solis mini- sitis, a Deo vocatis , munus ministi andi sacramenta ita adiudicat , ut exprobret Tridentinis Patribus , quod , urgente necessitate , seminis saeuitatem baptiΣandi
iaciant. Haec enim scribit in Antidoto ad sese. vii. & ean. x. Ergo eum peculiaris requiratur vocatio, nemo, nisi vocatus , bonorem sibi usurpet. Porro munus baptiaetandi ubi muliereulis iniunctum reperient, quemadmodum illis permittunt es Per e rorum extrema gradiuntur frequenter hi duo haeresiarchae.
V. Non quilibet homo chrillianus , sed illi tantum qui in Ecclesia legitime ordinati sunt, potestatem habent sacramenta ministrandi . Hanc veritatem Catholici omnes docent adversus Luthera nos . Eam tradunt Scripturae sanctae . S. Paulus Ephes. Iv. inquit : Unicuique data est araria seeunaeum mensuram donationis christi . . . . Ipse dedit quindam Apostolos , quosdam autem Neoptatas , alios Nero E vangelistas , alios autem Pastores , is Doctores ad consummationem sanctorum in
opus ministerii. inam doctrinam familiari illustrat similitudine membrorum humani corporis Epist. I. ad Cor. eap. xit . ubi fuse ministerii diversitatem explicat . Et divistones ministrationum sunt , idem autem spiritus . . . Alii quidem per Diritum datur sermo sapientiae . . . asteri fides in eodem spiritu , ahi gratia sania μιμm in uno spiritu , alii operatio virtuιum , alii pr betia , alii discretio spiri-φμμm , om genera linguarum , alii interpretario sermonum .... 2, ans is corpu non unum es membrum , sed multa . Si dixerit pes : Quoniam non sum manu snon sum de corpore : num ideo non est de eorpore e . . . Si totum corpuἷ oculuI , tibi auditus e Si Motum auditus , ubi odoratus e
VI. Nec est quod Lutherus reponat , Apostolum non de potestate , sed de Potestatis usu loqui . Nam de ea loquitur Paulus potestate quam Apostoli a Christo , dc Aaron a Deo aeceperunt . Nee usquam sumit sibi bοηοr m , s
qui vocatur a Deo tamquam Aaron : Hebr. v. Sed hi potestatem , unde usus
manat , a Deo acceperunt . Et profecto si in ipsa lege veteri euilibet lieitum minime fuit , sed iis tantum qui. abs stirpe Aaron descendebant , sacra
87쪽
peragere ; quanto magis in lege nova a sacro ministerio areendi illi sunt qui legitimam potestatem media sacra ordinatione non acceperunt VII. Tandem Concilium Tridentinum se . v II. ean. x. hune articulum definivit . Si quis dixerit , christianos omnes in verbo, ir omnibus saeramentis adminia strandis harire potestatem; axar'ma fit. VIII. Opponit Lutherus , Petrum Epist. I. cap. I t. omnes Christianos vocare genus electum , regale Sacerdotium . Et S. Ioannes Apocat. I. inquit e Fecit nos regnum, is, saeerdotes Deo Patri suo. Resp. Omnes Christiani sunt Saeerdotes metaphorice, dc improprie , quatenus precum hostias, & bonorum operum saeri eta Deo immolant , ut ibidem S. Petrus declarat . Et itfi tamqvam lapides vivi superaedificamini domus spiritualis , Sacerdotium sanctum offerre stiritualer hostias , ἐν aereptabias Deo per Mum Christum . . . Vos autem genus electum, regale Sacerdotium, gens sancta, populus aequistissis , ut virtutes annuntietis eius &e. Eo modo Christiani Sacerdotes vocantur quo dicuntur lapides vivi, domus spiritualis , Reges cte. Dignitatem, & praerogativas ehristianae professionis ibi describit S. Petrus. Plura eiusmodi quae opponi solent, praetereo.
vatorum 1ententia . Doctrina Calbarini a censura
r. 4 Inistri inten tio propositum voluntat; s est quo minister aeramentum eon- ara serre deliberat. Triplicem distinguunt Theologi intentionem, habitualem, actua Iem, virtualem . Habituasis prompta quaedam- facilitas est operandi , seu prona voluntas, de dispositio ad opus praestandum ; nullo tamen modo in Rctum erumpit, de quo saepe nee cogitatur quidem . Sic vino recocti, aut sin no capti ea interdum agunt quae usu antea frequentabant. Actualis intentio est Praesens animi applicatio, & attentio ad opus quod reipsa agitur. Sacerdos, dum' conseri sacramentum, actu cogitat de eo conserendo, & actu intendit illud munistrare . Hane rursus distinguunt in directam, qua agens rem vult; & in refe- - , quae tendit ia ipsum actum quo voluntas rem vult . Virtualis illa dicitur quae eκ actuali intentione praecedente manat, quaeque nee per contrariam intentionem, nec per longam temporis moram interrumpitur. Heine minister qui , dum confert sacramentum , alio distractus, actu non cogitat de sacramenti administiatione, non habet intentionem actualem di quia tamen prius illam habuit ,
88쪽
nee eam retractavit, nee suxit notabile tempus, lassiciens ad illam interrumpen dam , dieitur habere intentionem Virtualem ἰ quiR Prior actualis virtute peritia net, & vi prioris actus ad agendum ille se applicat . Verbo , intentio actualia transit quidem, prout est actualis, at Virtute remanet. II. Convenit penes omnes CathoIicos , intentionem habitualem nequaquam stis seere ad saeramentum perficiendum I sicut Rctualem non esse necessariam . sed suffeere virtualem. De hac stirrualis incentionis qualitate acriter disputant mu tuo Τheologi eatholici, quorum Placita infra expendam. In praesens intentionemqtiam Catholici Omnes contra noVatores propugnant, ob oculos pono. III. Lutherus non modo plura sacramenta a Christo instituta de medio sustu sit; verum etiam ministros valide Perficere duo illa sua sacramenta eontendit . tametsi scurras, & mimos se prodant, atque iocantes , & ludentes baptiΣent . Hie est enim illius articulus quem num. I a. proscripsit Leo X. Si Sacerdos nouseris, sed taeo absiserit, si tamen credat se esse absolutum, verissime abstatus est .
Quem errorem fusius explicat Lib. de captivit. BaisAniea. IV. Calvinus in A tidoto ad can. XI. fef. VII. concia. Trid. haec scribit . -
ωi f. Deere Matbemata sua Mendunt , in quibus fundendis adeo funt prodigi . tiuod de istentisae consecrandi garriust τ a sopbistis nutu probabin ratioηe fuit proditum . . . Nam fi necessaria est ministri iηtentis , nemo es nostrum qui eertam horismi sui fidem facere fibi avfit . . . Qualis erit fider quα pendebit a secreta
asterius voluntate e Et adhuc sua anathemata , hoc es suos crepitus , nobis minari porei si non verentur, nisi mox subseribamus talibus blaobemiis. Ego vero δεινοfunctae Christi institutioni tantum defero , ut si Epicureus quispiam , intus totam actionem subsannans , misi carnam ex Cbrsi mandato , ἐν secundum regvZam ab eo tam , νituque legitimo administret , non dubitem panem, is calicem Eius manu porrectum . revera mibi esse emporis, ἐν sanguinis Christi pignora. Putidas istas nisenias piget excutere , ubi dicunt : Saltem faciendi quoae facit Ecclesia . Qualis fuerit Calvini spiritus , eκ eiusdem 'gravi, modesta , ac prudenti Iocutione colligere quisque valet . Lutheri errorem temperat Calvinus , qui exteriorem Lutheri irrisionena, & subsannationem, interiorem in Epicureo facit . Requirit iple exteriorem administrationem, terio, & legitimo ritu peractam . Improbat ergo &ipse Lutheri errorem r ergo probet necessum est anathema in illum a Tridentino latum. Praetereo nunc quod Calvinus Epicureum instituat sacramenti eucharistidi idoneum ministrum. V. Martinus Chemnitius pael. i. exam. in praefatum canonem plura consarcinat mendacia , ut invidiara Calgolicorum doctrinae constet . Ab errore magistri
sui Lutheri recedere videtur , inquiens . et On bee vult institutio baptismi, ut fiat τμstorii aliqua loris , vel quae , ex professo nibu aliud fit quam veI r diculus Iu-
89쪽
fus, HI mimiea subsannatio, vel profanatio institutionis eum reeitatione verborem. sed requirit ut pecudiaris i iixatur actio , D' quidem ilia actio quam Christus imstiuis. Et Me sufficit ad servandam irsitatisηem. Viden', quam presse, & perspieue loquantur thrasones isti, qui continenter blaterant adversus implicatam qu rumdam Seholasti eorum locutionem ' Reiicere hie videtur Chemnitius exteriorem lusum, & mimicam actionem . Fateatur ergo Oportet, iure errorem Lutheri sui , qui baptismum ioculari administratione eollatum, validum docuit, damnatum es se . Calumniam vero quam Scholasticis impingit Chemnitius ibidem , hale est .
Scholastiei . . . docuerunt ad veritatem baptismi requiri non tantum foνmam instatvitionis, verum etiam intentionem ministri, eamque non tantum respectu actus baptizandi , ut obiecti, sed etiam respectu baptismi , qui est finis is terminus . His
mendaciis opus erat ut invidiosam esiiceret Catholieorum doctrinam . Catholici omnes docent, non requiri intentionem producendi effectum qui sacramentum consequitur ἱ requirunt vero ministrum serio intendentem facere quod saeit E clesia. Lutheranorum autem consolationem, dc securitatem interturbare haud debet sive ebrietas , sive insania , sive laurrilitas ministri . Haec sunt eaecitatis Lu- thetanae, & Calvinianae portenta. Si ita res se haberet; cur Deus hominum ministerio sacramentorum dispensationem. commisit Reiicienda est ministri intentio, ne fideles, incerti de hac occulta intentione, angustiis vexentur Si haec ratio urget, reiiciendum erit absolute hominum ministerium, ne fideles ambigentes, num forma, aut materia vitiata sint, perpetuis conscientiarum aculeis torqueantur. O lepidum hominum genus i Utique non adeo facile est res, & ve ba immutare ; tamen frequentissime tum formam , tum materiam depravare , mutilare , invertere pro arbitrio ministri iniqui valent. χid tum de eonsolati ne, de gaudio Lutheranorum, & Calvinistarum i In hoc errorum chaos se con iecerunt miseri homines, ex quo Dei praesidium Ecclesiae, ne deficiat in necessariis, denegare ausi sunt. Divina providentia , quae hominum ministerio sua concredidit sacramenta , illa ipsa est quae ministros idoneos coetui suo donat, dona. bitque usque ad consummationem saeculi, ut sacrosancta symbola recte de rite administrent fideli populo. VI. Ambrosius Catharinus Politi Episcopus Minorensis tempore quo Concilium Tridentinum, cui intersuit & ipse, celebrabatur, opusculum de ministri intentione edidit . Haec ille proponit discutienda . Dicendum, quod intentio ministri dicitur esse in hoc ut intendat fatere quod Christus, is Ecelsa facit, etiamsi ipse
nihil credat fieri . . . Ponamus ministrum omnia emerius facere quae iubet Eccle- fa, intus autem aliud fervare in animo, ita ut intendat derisorie baptizare . Hoc est quaesitum quod ille proponit resolvendum. Et his verbis respondet . Non alia
intentio minifri requiritur , nisi ut intendat exterius facere quia facit Ecclesia ἱDisiligod by Corale
90쪽
quamvis ipse neque eredat Ecclesiam , neq*e Mirum baptismi spiritualem effectum , sed sistis est ut intendat facere quρη Ecck iμεςt per ministros fieri , namque quod ilia per ministros facit , ipse socere irtelligitur. Quid ergo Deit Eeelsa pej
s.friam . me igitur si facit minister, pr ecto i μή facere intendit, si fit. meato finas. Quis enim vigilans faciat aliquid quod facere non intendiι VII. Bellarminus Lib. I. de sacram. in gen. cap. XXVII. contendit , hane Catha lini opinionem non in alio ab haereticorum errore discrepare, nisi quia caibari isti, i, Me o cusi subiicit se . solicα Sedi, Concilio; novatores autem ν d. t utrumque. Cardinalis de Lugo diis. VII. de sacram fessi a. eamdem sere in citharini sententiam censuram intorquet. Merito, inquit, censetur ab errore da mnato non multum distare ψ ideo meritissime ab omnibus Tbeologis reiecta fit&e. Exeipere saltem debuisset Eminentissimus Cardinalis Cl. Salmeronem , qui non modo Catharini sententiam defendit, verum etiam amplificat, & ultra me tas a Catharino praescriptas extendit Lib. I. pari. III. dio. Ir. in D. Pauli Episto las, ubi haec habet . Advertendum , duplicem esse intentionem ministri eo ferentis saeramentum . meram quidem publicam, Ecclesiae ipsius , exius ministerio per-ongitur, quicumque illa fit, qui faeramentam dispensat . Haee autem intentio fatis eaeprimitur in ipsis saeramentorum formis : tit Ego te bapti Eo : Ego te absolvo 'Hoc est corpus meum. Intendit enim Eeelesia catholica, ficut is Christus De mentorum auctor per huiusmodi verba baptizare , affluere , is panem in Cbristi eo pus convertere . Hae autem intentio inseparabilis est ab ipsis verbis, si integre, fit debent, proferantur. Et ideo ministri Disi citi esse debent ut formam tuam laetegre
pronuntient , neς illam aliquo verbo contrario vitient , quo A perficiant saeramentum , is saeramenti effectum digne accedentibus conferant . Altera vero ' intentio privata est, is particularis ipsius ministri, qui aut nihil eredit eorum quae facit , aut occulta secretaque DERISION E faeit, aut eo trariam babet intentionem non conferendi saevamenta , aut eorum effectas , etiamsi faeramentum in forma Mele consueta administret . me intentio privata , es nee saria fit ne minister peccet , utqFe conformetur intentioni ' Ecclesiae, tamen tam fortis, is e cax non es, ut viariare faeramentum possit . Et post plura rationum momenta , opponit sibi canonem Concilii Tridentini , quo statuitiir necessaria intentio faciendi quod saeit Eeclesia : & hoc praebet responsum . Disendum , quod si intentio ilia fallem faciendi q*od facit mea a , debet esse pars saeramenti , non debet esso tua cordis in-ιζηνμ , b privata ipsius miηistri ; sed pubma , quae verbis ipsis exprimitur I si Ego te baptizo be. VIII. Cautius profecto suam eircumscripsit Ambrosius Catharinus sententiam . Idcirco Cardinalis Pallavicinus Lib. IX. eap. vi. Hist. Conc. Trid. testatur , carba- Tom. VIII. - Ε rini