장음표시 사용
151쪽
iis LIB. IL DE BAPT. ET CONFIR .
te asterando, non transmutatur speriet aquae . Unde in tali aqua potes fieri baptismus ; ην forte aqua admisceatur per artem in tam parta quantitate alimi eorpori , quod eo, tum magis sit σοud quam aqua; Mut lutum magis es terra quam aqua ἔ.laum o batum magis est vinam quam aqua . sed transmutatio quae fit a natura , quandoquo quidem speriem aquae βλὰr boest, quando aqua escitur per naturam de substantia alicuius eorporis mixti; Mut aqua conversa in siquorem uvae est vinum, unde non babet oeriem aquae. AIquando autem fit per naturam transmutatio aquae fine solutione Deciei r ἐν boe tam per alterasi nem, ficut paret de aqua calefacta a sole ; quam etiam per mixtionem, Aut patet de aqua fluminis turbida ex permixtione terrestriam potiam. Sie ergo dicendum est, qaia in quasibet aqua qualitercumque transmutata, dummodo non fruatur species aquae ,
pMest fieri baptismus; fi vero Disatur Oeries aquae , uos potes fieri baptismus . si
hane doctrinam memoriae commendaveris, Deillime quascumque dubitationes quae currere possunt, solide dilues. IV. maesti III. An una, vel aste a guttis aqua satis ad baptismum fit 3 Resp. Pr babilius partem aientem veram esse, respondet Leander dis. II. quaest. III. Pro qua opinione salso citatur ab HenriqueE S. Thomas. moniam, inquit Leander ,
per aspersionem unius . aut duarum guttarum vere dicitur homo ablutus. Sed opis posita sententia est vera . Iuxta enim communem sensum una aquae gutta vere eorpus non abluit. Paulus Comitolus Auctor gravis Lib. I. quo. xir. ex Victoria refert, in Germania unam guttulam aquae in haptismo conserendo adhiberi . Si guttula haec adeo magna sit, ut vere iuxta communem existimationem abluat corpus, lassiciens erit baptismi materia. verum quantitas aquae quae sub una ga ta communiter accepta continetur, lassiciens haud est baptismi materia.
V. inaest. Iv. Ait aqua ex sale liquato fit apta baptismi materia Resp. Negant
Angelus, Sylvester, Laymanus, Palaus dc alii. Adfirmant vero communiter asii. inquit Leander quaest. v. ubi plures laudat. Rationem assignant, quia sal ex aqua conflatur ae vo sole indurata. Ergo, liquato sale, suam pristinam naturam aqua induit. Ego extra necessitatis casum aptam materiam pro baptismo hane aquam non reputarem. Siquidem aqua in salem indurata mixtum evicit naturae prorsus diversae, suamque naturam omnino amittit. Ergo ex sale liquato humor , seu liquor expressus ab aqua naturali diversus est . Ideo extra neeessitatis casum ineptam' reputarem, salvo meliori iudicio, pro bliptismo materiam. Et hane esse dinctrinam S. Thomae existimo supra num. 3. transeripta , ubi inquit : Si vero δε--tur omer aqua, non potest fieri baptismus . Porro solvos elem aquae in salem eonversae mihi eertum videtur. VI. Qiaest. U. Aqua resoluta ex nive, glacie, gelu, aut rore caeli, est ne Hyrieηs baptismi muria e Resp. Adfirmans sententia communis est. Quoniam aqua in ni
152쪽
vem, aut gelu coagulata luam naturam non mittit. Ideo, liquata nive, aut te tu, aqua est naturalis. vIL Oaest. VI., is aluiei βης - πtμ Dpti', materia Resp. Leander De. citi vir. testatur, omneI communiter nefantem sententiam defendere Nihilominus ipse probabiliter adfirmare non Veretur. Verum communis sententia tenenda est et quia glacies, ni , grando apta non sunt abluere eorpus . Materia autem apta baptismo est aqua quae abluit, VIII. Quaest. HL Aqua q- ex vite, alii φ arboribus profuit, est ne fuseiens ba piismi marisia r Resp. Negativa sententia communis est. Quoniam liquor ille sue eus quidam pst, non aqua naturalis. Neque audiendi sunt qui dicunt, arbores ais quam attrahere radicum vehiculis , Oniam si hoc interpretamentum valeret , etiam oleum, & vinum aqua esset, Aqua haec, radicibus attracta, eonvertitur in mixtum ; unde postes humor manat ab aqua naturali divςrsus . Si arborum meatus adeo ampli essent, ut per illos aqua eupret, tum aqua ista non amitteret speciem suam, ideoque apta esset baptismi materia. Sed nulla est de hoe eon
IX. Quaest. VIII. Lixilium, iri iusculum carnium sunt ne apta baptismi materia Resp. Negant aliqui, inter quos Pasqualigus decis3α quia, inquit, aqua iurulenta non est apta ad lavandum, cum potius polluat. Nulla ergo aqua turbida, immo nec aqua maritima apta erit materia ad Haec opinio salsa est, dc opposita vexa, quam docet S. Thomas loci eis. euius doctrina in hac materia semper habenda prae oculis est, D quanibet aqua inquit qualitercumque transmutata, dummodo non solvatur Decies aquae, potes fieri bvismus. Et ad a. addit. Admixtio ebri a-tis non Disit speciem aqua , Mut nee etiam aqua decoctionis carnium , aut aliorum huiusmodi : nisi forte fit facta tanta resolutio eorporum lixatorum is aqua , quod ἄ-
θη- plu/ babeat de aliena substantia quam de aqua; quod ex spissitudine perspici m es. Si tamen ex liquore se inspissato ςxprimatur aqua subtilis , potest is ea fieri b pii - sicut , in aqua quae exprimitur ex luto , licet in luto baptismus fieri ποπptist. Idem potiori iure dicendum de lixivio est , ut subdit Angelicas ad 4.
Hanc sententiam communiter ampIectuntur Auctores , quos citat, & - sequitur Leander quo. I x. dc quo. x. quaerit, num guttae aquae, quae ex tegumento Ollae, aliis vaporibus densasis, colliguntur, constituant aptam baptismi materiam 'Et probabilius assirmative respondet : quam opiniMem non audeo improbare , cum ex doctrina recitata S. Thomae erui posse videatur. X. Disputat quoque ibidem Leander quaest. xi. num aqua quae manavit eκ la tere Ch isti Domini, potuerit esse aqua baptismi. am dissicultatem sibi proponit S.Thomas loci cit. acg. . cui respo*det, aquam illam fuisse puram, atque ad-ςQ .ptam materiam. Fuit autεm aqua pura, inquit, miraevisse egrediens a corpore
153쪽
iis LIB. IL DE BAPT. ET CONFIRM
XI. Cervisia, ptisana, lae, urina, saliva, sudor, sputum , lacrymae non sunt baptismi malefia, ut contendit Lutherus z a quo petendum est , ut addueat ali quem Scripturae textum quo id perspicue exprimatur; eum nihil quod expressum non sit in Seriptura, admittere cum suis gregalibus velit. Munius, & Castropa Iaus, inquit Leander esus. x III. instante necessitate, probabile iudieant, posse ad ministrati baptismum in saliva, sudore, vel sputo ἔ quam opinionem merito improbat.
XII. Quaest. IX. Uirum aqua distiuata ex floribus fit materia bapti v Resp. Nutila aqua artificialis apta est baptismi materia , ut perspicue declarat S. Thomassee. cit. ad F. his verbis. Dicendum, quod aqua rofarea est Iiquor rosae resolatus: unis de in ea non potes fie= i baptismus, ἐν eadem ratione nee in inquis alebimicis, Mat nee in vino. Vee es eadem ratio de aquis pluviasibus , quae generantur ex maiori parte ex 'Mimatione vaporum resistorum ex aquis; minimum autem est ibi de liquoribareorporum mixtorum ; qui tamen per huiusmodi sublimationem virtute naturae, quae est fortior arte, resolvuntur in veram aquam : quod ars facere non potes . Unde aqua pluvialis nullam proprietatem retinet alicuius corporis mixti : quod de aquis rofaeeb, on aquis alchimicis dici non potest.
na, qui probabiliter censent, in extrema necessitate adhibentiam sub conditione esse aquam rosaeeam, & similes succos arte distillatos : quam opinionem de minre non improbat, sed e contrario probat. Leander quaest. xv. testatur, Omnes communiter Doctores talem opinionem reiicere . Respondet P. La-Croix Ioc. cit. ad Pignatellum, asserentem certum esse eitismodi liquores esse materiam invalidam , ita eum loqui ex suppositione quod eiusmodi liquores non sint aqua naturalis . Recentiores autem dieant per distillationem extrabi in substantia aquam naturalem, ficet qualitates aΓias secum trahat. Verum habet. Recentiores isti aquam artificialem vocant naturalem, sicut vitium interdum vocant virtutem, & illicitum licitum,& bonum malum , & malum bonum. Contra recentiores istos et amant omnes antiqui, de moderni .graviores Theologi : ideo illorum opinio reiicienda est. Falsam similiter reputo opinionem eiusdem P. La. Croix, qvi ibidem num. 26 I. asserit, atramentuP tenue videri maaeriam validam, quod diei possit aqua nigrore colin rata , qua AEtiops diceretur se lavare. Atramentum quandoque fit ex vino: quo in easu certum est esse materiam ineptam et & etiamsi fiat ex aqua, tum coalescit mixtum naturae omnino diversae ab aqua. Nemo hactenus effutire a sus est aquam aptam esse ad scribendum. De atramento quod sciibendo inseruit , loqui
154쪽
L α Qua naturalis, absolute accepta , materia remota ζ aquae usus, quo a luitur corpus, dicitur materia proxima. Haec ablutio alia activa ex parate baptizantis, qui abluitῶ alia passiva respectu baptiaeati, qui abluitur . Triplex diversis temporibus modus abluendi obtinuit, Per immersonem. per infusionem, per perfuem. Immersio primum trina, post simpleκ obtinuit. II. Priscis Ecelesiae saeculis disciplina vigebat baptizandi per trinam immersi siem. Id testantur Ecclesiae Patres, quorum aliqui opinantur, ter baptizatum memgi propter Trinitatis Usterium. Tertullianus de corona militis cap. tri. Debine te mergitamur e & contra Praxeam cap. xxv I. Nec semeI, sed ter ad singula nomina in peronas fiuvias tingimur. S. Hieronymus adversus Luciferianos. Multa quς per tradisionem in Ecclesia observantur, auctoritatem sibi scriptς segis usurpaverant , ve at in Iavacro ur mergitare. Qui plura cupit , legat P. Iacobum Goar , Librum sacramentoriim Gelasii, editum a Thomasio, & Martene Lib. I. cap. I. art. I 8. III. Trina immersio non fuit usque ad saeculum x III. ita universe recepta , ut probatus interdum non fuerit baptismus unica immersione, aut infusione admitti- stratus. Nam et nicos ideli decumbentes in lecto , perfusione baptizatos suisse , colligitur ex S. Cypriani epist. lxxv I. ad Magnum. Illorum clinicorum baptisma , superinfusione administratum, probavit Synodus Neocaesariensis eam xx I. Immersionem trinam saeculo vi. deseruerunt Hispaniarum Episcopi plures , quod inde Ariani argumentum repeterent ad negandam oppugnandamque sanctissimae Trinitati consubstantialitatem. Novum ab Hispanis Episcopis inductum ritum baptizandi Per unicam immersionem ratum habuit S. Gregorius Magnus ἱ declaravitque trinam apud Romanos immersionem obtinere Lib. I. mist. κli Ir. ubi inquit . In una fide non incit sanctae Eeelesiae eonsuetudo diversa . Vos autem , quod tertio mergi- mu , triduanae sepulturae sacramenta signamus, ut dum tertio ab aquis infanx educitur, reserrectio triduani temporis exprimatur. Negat Alcvinus, qui novum Hispanorum ritum impres,at, epistolam hane de unica immersione scriptam a S. Gregorio fuisse; sed validis momentis illam vindicant viri eruditi. Res tanti non est, ut severum postulet examen. IV. Trinae immersionis ritus saeculo xiit. adhuc obtinebat apud Latinos. S.Th mas, qui anno I 27q. III. Part. quos. lxv I. art. 7. haec scribit. Quamm t
rius fit baptizare per modum immersionis, quia hoc babet communior usus λ ρρis r men fieri baptismus per modum aspersionis, meI etiam per modum egi ρηiι . Ex his Tom. VIII. I ver-
155쪽
136 LIB. IL DE BAPT. ET CONFIRM
verbis, inquit Cardinalis Gotti si φ F. I. num. 3. colligi posse videtur :tempore S. Thomae baptismum non Por immersionem, sed per aspersionem , vel infusionem administrari, quamvis non ita communiter, emptum esse. At verba S. Thomae id dumtaxat quod fieri Potest, non quod factum sit, produnt. Immo ibidem artis. conceptis verbis gravis culpae sontem declarat qui per trinam im mersionem non baptiraret. Haec sunt illius verba. Ideo in detestationem erroris e
Donatistarum statutum in conculo Toletoo quod fieret una sola immersi tibi e legitur : Propter vitandum sobismatis scas alum, vel baeretici dogmatis Uum,
pum teneamus baptismi immersi cm. Sed cessante tali caussa communiter obfrema tur in bapti O trina immersio. Et ideo graviter peccaret aliter baptizans , quo ritum Deva non obfermans : nibilominus tamen esset baptismus. V. Circa saeculum itaque xiv. obtinere coppit ritus baptirandi per aspersionem, vel infusionem : pluresque innovati ritus caussae assignantur. I. Inopia ministrωrum, qui, aucto baptizandorum numero, mergendis, Re educendis pares non eis rant; praesertim ex quo Diaconorum copia imminuta suit . II. Baptizandorum commodum, potissimum insantium, quorum tenellae aetati molesta erat immersio. III. Mulierum pudicitia, cui, malitia increscente, consulere Ecclesia voluit. Feminae enim, etsi adultae, nudato prorsus corpore, nullaque obtecta parte, immer gebantur. Erant utique pluribus in locis alia pro seminis, alia pro masculis baisptisteria : & alicubi alia hora mares, alia mulieres baptizabantur : & Diaconissae feminis, Diaconi masculis assistebant : tamen, quia ministris baptizantibus exposita erant nudata mulierum corpora, dc, sublato Diaconissarum ministerio, recensita praesidia non suerunt reputata valida ad cavendum periculum tum baptizantium, tum baptizandorum : ideo convenientius iudicavit Ecclesia , missa immemsone, inducere effusionem. IV. Periculum, ne insans , e manibus ministri deIapsus in fundum baptisterii, aquis suffocaretur. VI. Quaest, unici Vasidus ne baptismus est sive per Myam, a t trinam immersionem, De per effusionem, aut aspersionem administreturi Resp. Adfirmant Catholici omnes
intoniam ablutionem Christus iussit absolvitam , nullo praescripto modo, ut ex eis ius verbis constat : Baptizantes eos & si quis renatus fuerit ex aqua dcc. Ergo quocumque modo ablutio fiat , valet baptismus. Idque confirmat Apostolorum exemplum, qui quandoque unum, quandoque alterum modum usurparunt . Immersione Philippus Eunuchum baptizavit Act. v III. Inlasime, aut aspersione plurimos baptizasse Petrum, aliosque Apostolos, eκ Lact. Iv. colligitur . Tria hominum millia eodem die baptisma suscepisse ibi legitur. Qitis autem sibi in animum induxerit, Petrum, aliosve Apostolos tam brevi temporis spatio potuisse per pyi
nam immersionem tingere tantam hominum multitudinem
VII. Consuetudo diversa, quae variis temporibus in Ecclesia viguit, propositam
156쪽
sententiam eonfirmat . Nam priscis temporibus trinam obtinuita immersionemeertum est. Post alicubi una immersio inducta fuit ; ut ex S. Cypriano, ἰex diastiplina plurium Hispaniae Ecclesiarum , ex Gregorio Magno indicatum est , &plura alia adduci in confirmationem documenta possent. Tandem eompertum quoque est , in Ecclesia Latina , Graecis morem suum servantibus, versus finem iste uti xiv. penitus obsolevissis immersonis ritum , infusione, vel aspersione induacta. Neque Latini Graecorum , aut Graeci Latinorum baptisma improbarunt umquam. Ritus quippe iste ad disciplinam, secus ad integritatem baptismi pertinet . Heine RituaIe Romanum , iussu Pauli v. editum , inquit e Baptismus Aeet fieri possit aut per infusionem, aut per immersionem, aut per Umsonem ἰ primus tamen, vel seeundus modus, qui magis sunt in usu, pro Eeel arum eonsuetudine re tineantur. Quid quod novatores, tametsi incredibili furore abrepti contra Ecclesiae Romanae ritus, baptismum per infusionem administratum retinent: neque de more iurgantur, hunc modum non esse in sacris litteris expressum VIII. Obiicies x. Cornelius Papa una cum Romana Synodo improbavit baptismum administratum Novatiano in lecto decumbenti per infusionem ; ut constat ex epistola eiusdem Cornelii ad Fabium Antiochenum apud Eusebium Lib. VI. hist. rap. xli Ir. ubi haec habeatur. cum ab Exorcistis foveretur, in morbum gratissimum Iapsus, dum iam iamque moriturus creditur , in ipso in quo iacebat lectulo perfuisses , baptismum suscepit : si tamen huiuscemodi baptismum suscepisse dicendus est.
Heine est quod eiusdem ordinationem improbatam ab universo Ciero suisse subdae ibidem : eo quod non liceret quemquam ex iis qui vetente vi morbi in lectulo, peris inda ae illa, perfusi fuissent, in clerum assumi. IX. Communis responsio est , Cornelium, Synodumque Romanam Novatiani Antipapae baptismum improbasse , propterea quod et inicis, seu baptiκatis in lecto
decumbentibus , interdictum erat ne ad sacros ordines promoverentur. Quoniam
praesumebatur, istos, non motu fidei , sed mortis metu perculsos, baptismum s scepisse . Idcireo irregulares taliter baptigati declarati erant. Et quia Novatianus sic baptiaatus fuit , ideo eiusdem baptismus propter irregularitatem eidem annexam improbatus a Cornelio, & a Synodo Romana fuit s secus propter eiusdem integritatem , de qua numquam disputatum fuit, neque in controversiam adduis ctum, esset ne Novatianus rebaptizandus. Dispensationem utique homo callidus, di vafer obtinuerat ab Episcopo ; sed ementita pietate, dc astutia illum deeepit, impulitque ad sacros ordines sibi conserendos , ut eligi in Antipapam, dc Cornelium e pontificio solio detrudere posset. Ad improbandum tale baptisma aeeesse quoque desectus confirmationis , & Eucharistiae r quae duo sacramenta cum non suscepisset iuxta illius temporis morem Novatianus, ideo perfectus non suit habitus eiusdem baptismus; ut subdit idem Cornelius loci cit. Neque, postquam libo
157쪽
13L LIB. II. DE BAPT. ET CONFIRM
νatur est morbo , resi qua percepit θνα iuxta recte stieam regulam percipi debent; neque ab Episcopo consignatus est. Hoc autem signaculo minime pereepto, quo tandem modo Spiritum sanctum potuit Meipere e Non ergo de validitate, sed de perinsectione baptismi dissidium suit. X. Obiiciunt a. Canon sta eorum qui Apostolici nuncupantur, depositionis poenam infligit Episcopo, aut Presbytero , non baptizanti per trinam immersionem . Item Pelagius Papa epist. ad Gaudentium expresse asserit ,' evangelico praecepto Christum Dominum trinam immersionem iubere. Resp. Depositioiiis poenam citatus canon infligit propter violatum in baptismi administratione ritum et nullo vero modo declarat , baptismum una immersione collatum , invalidum esse. Similiter Pelagius Papa II. animadvertit in audaciam Bonosiacorum, eorumque baptismum improbat, propter violatam: formam in eiusdem administratione . Baptizabant enim, inquit Ponti sex, flammodo in mortem Christi una immermne. Lege S. Thomam III. Paria quaes. lxvi. art. 8. ad a. ubi suis explicat quid nomine praecepti
evangelici Pelagius Papa intellexerit.
CAPUT V. Plures quaesiui cuia casuis Dae refoismitu
.cri inst. I. Liberum ne ministris es, baptismum aut una, veI trina immemsione. aut infumne , vel aoeotone administrare j Resp. Quamquam, ut dictum est, hi omnes ritus satis snt ad baptismum validum ministrandum; peccaret tamen, & quidem graviter, qui nulla cogente necessitate, suae Ecclesiae ritum violaret. Saluberrimum est S. Augustini monitum epist. ex I x. ad Ianuarium. N AEa di iplina meΓον est gravi prudentique Christiano , quam ut eo modo VatqVo Vere Tiderat Eecclesiim ad quam forte devenerit : quod enim neque eontra fidem , neque contra bonos mores esse eonvineitur , indifferenter est tenendum, is propter eorum inter quos vivιtur orietatem tenendum est. Iam supra ostensum est ex Concilio Tridentino, Ecclesiam praedita in esse potestate praecipiendi, immutandi, innovandi ritus illos quos pro temporum diversitate iudicat convenientiores reui praecepto omnes fideles obnoxii sunt.
ii, Quaest. II. Qualis infuse fieri in baptismo debet e Resp. Talis infusio facienda est , quae satis sit ut baptigatus iuxta communem usum loquendi vere ablutus dicatur. Et curandum est ut praecipua corporis pars, nempe caput, ab
III. Quaest. III. infans in utero matris Delusus baptizari possit, utero ma-εrii abluto e Resp. paulus Comitolus Lib. I. quaest. xi II. suis versat hanc quaestio-
158쪽
nem, sed non, ut istet, perspicue . Proponit disputandum, utrum validum ba. ptisma sit, dum insantis eaput in utero matris abluitur, pronuntiata serma. Pro sententia adfirmante refert Gabrielem, & Victoriam . Solam negantem esse veram definit . At distinctione opus est . Aut insantis aliqua pars visibilis extra alvum parturientis egressia apparet I aut secus . si primum certum est conserti baptis. mum posse, inquit S. Thomas III. Part. quUIA III. ari, II. ad A. urgente tan tum necessitate . Dicendum, quod expectanda est triasis egresso pueri ex . utero ad baptismum, xi, mora immineat. Si tamen primo caput egrediatur, in quo Diaan tur omnes sensus , debet baptizari , periculo imminente ἱ ἐν non est postea rebais pilaaadus , fi eum perfiae nasci contigerit. Et videtur idem faciendum , quaeamque alia pars egrediatur, perieulo imminente. Quia tamen in nulla exteriorum pamtium istegri as vitae ita consistit ficuι in eapite s viderar quibusdam quod propteν dubium, quaeumque Mia parte corporis abluta. puer post perfectam nativitatem Hriptizandus sub bae forma : Si non es baptietatus, ego te baptito. IV. S. Thomae doctrinam probat Rituale Romanum . in utero matris clausus baptizari debet. Si tamen infantir eaput emerserit , ictu periculum mortis immineat, baptizetur in capite r nee postea si vivus evaserit, erit iterum baptizavidus. μι fi afivd membrum emerserit, quod vitalem inditat motum, in illo, fi periculum impendeat, baptizetur; er tune, si natus vixerit, erit sub conditione baptiarandus eo modo quo supra dictum es : Si non es baptizatus, ego te baptiza dce. Ex his constat secundum, nempe, si nullum insantis membrum visibile egressum appareat, nullo modo ministrari baptismum posse, & mi istratum nullum esse. V. Quaest. IV. Utrum vatae baptizetur infans in utero matris inelusus, fi obstetri- eis arte possit super ipsum aqua immitti' Resp. Leander quaest. xx I. adfirmantem sentemiam .ut probabiliorem defendit ; de pro eadem laudat Valentiam. Uict riam, Gabrielem, Reginaldum . dc alios. Haee est opinio quam laudatus Comit Ius aeriter oppugnat : & quidem merito , ut ex allata S. Thomae , dc Ritualis Romani doctrina clate constat. Eamdem reiicit S. Augustinus epist. II. ad Da danum, ubi. duplici distincta nativitate, altera per quam mulier est praegnans,
altera Per quam est pariens, haec docet. Dominus autem eum bine Ioqueretur, Nisi quis, inquit, renatus fuerit denuo, eam scilicet computans primam nativitatem quae fit matre pariente , non concipiente, atque praegnante . quae fit ex ea, non quae fit in ea. P eque enim re tum dicimus hominem, quem mater peperit , tamquam iterum natus fit, qui iam semeI natus fuerat in utero ; sed illa nasivitate non comparata quae gravidam facit, natus dicitur homo partu, ut possit renasci ex aqua , D'spiritu. . . . Si igitur homo regenerari per gratiam Spiritus in utero potes, q um reflat illi adhuc nasci, renascitur ergo antequam nascitur; quod fieri nulla mρdo potest. Falsa igitur est Leandri, & aliorum opinio. Et quamvis, aperto uteri ostio. Tom. VIII. I iis dum yiligod by Corale
159쪽
i, LIB II. DE BAPT. ET CONFIR M.
dum protrudere partum mulier nititur, Possit .obstetricis manu insans tangi, cerni tamen oeulis nequit; immo mortuus ne, an Vivus insans sit, aeque matri ae o stetrici ignotum est . Non ergo sat-est ut immitti aqua possit, tangique insantis corpus; sed requiritur ut ex alvo mulieris aut in totum , aut in partem bapti- Eandus appareat. At numquid , inquiunt, aeternum peribunt sine baptismate tot insantes in alvo matris exstincti Cur hoe eveniat, non a nobis, sed a Deo quaerendum, discendumque est. Arcana haec sunt quae humanam fugiunt rationem
quaeque in divino consilio abscondita suspicere & venerari pii prudenteIque viri
debent, non temere investigare,
VI. Quaest. V. An , si infans pelle fecundina invo us baptizetur , validus bais mimus ste Resp. Insantem pellicula secundina involutum, valide baptizari posse adfirmant , inquit Leander quo. xxi I. Aureolus, Angelus , Divester, Hartias, Armilla, Avidiu , Ocbetavia, Vasi et, castropalaus, Trulleuctas , Dicasuis, de alii. Oppositam opinionem ut probabiliorem defendit ipse Leander. Ego inter opiniones istas hanc interponendam existimo . Aut imminet mortis periculum, aut secus. Si primum, fracta pellicula baptizetur puer: si secundum, exuta pellicula administretur de more baptisma VII. maest. VI. Si aqua capillos tantum, aut vestes tangat , validus ne bapti mus se Resp. Adfirmantem opinionem, ad ea pillorum tactum quod attinet, ut probabiliorem defendit Leander quaest. xxiv. dc pro eadem laudat Sotum , Ualentiam, Suareatum, Toletum, Granadum, & alios . moniam capillis ablutis, m raliter ablutum caput dicitur e quod ad baptismum lassicit. Confirmat exemplo S. Petri , qui tot aspergendo baptizavit . Probabile autem est, multorum capillos dumtaxat aquam tetigisse . Hane opinionem ut salsam explodunt graviores Theologi . Mitto quod ea pilli non sint eorporis partes; sed aio, physice, non moraliter abluendum esse caput baptizandi, Quod de baptismo S. Petri obtruditur, levicula divinatio est. VIII. Si aqua supra vestes aspergatur , probabiliter valere baptismum docent, inquit Leander quaest. xxi iri Valentia. Soto, Vega , Oppositam probabiliorem iudicat Leander ipse, nisi vestes ita subtiles sint , ut aqua attingere carnes Ualeat. Laudat pro eadem opinione plurimos . Verum & hane opinionem , ut vanun commentum, reiicimus . Di sacramentorum administratione non hominum arbi, traria interpretamenta , sed sacri Ecclesiae ritus servandi sunt . Super nuduir aut caput , aut corpus effundendam aquam Eeclesia ptiescribit , di effundit reis
ipsa IX. Quaest. VII. Validus ne baptismus est, si solus pes, aut digitus infantis abluatur j Resp. Adfirmantem opinionem ut probabiliorem defendunt VasqueΣ, Durandas, Fili luctus, ct alii, quos citat , & sequitur Leander quo. xxv. Opinionis
160쪽
ἔstius falsitas patet ex eo quod Rituale Romanum supra citatum prasicribat ite
tum baptisandum sub conditione insantem cuius caput ablutum non suerit. Idem docet S. Thonias III. Part. quaest. lκVιι 1. gri. II. Od 4. Si puer propter pericuIum baptizetur in capite, non est iterum baptiaeandus sub conditione; si vero in qua cumque alia parte baptizetur, iterum iis conditione est baptiκandus. X. Qiaest. VIII. Si quis ob σροις penuriam in puteum, aut sumtin infanoem pro iiciat morii proximum, valet 'e baptismus, si forinam proxuntiet, dum in aqua infans νeperiture Resp. Negantem sententiam defendunt cum Scoto in IV. Lini quaes. rii. communiter Scotistae , ut, Mastrius dio. o. quaest. i I. art. I. Trassem TonLX. pag. 2 8. In eam sententiam concedit Dominieus Soto In IV dist. III. ajt.8. Haberi cap. Mi. quis. III. pro hac opinione citat Ricardum de Media villa in IV. dist. rv. art. 4. quaesiunc. 2. Sed inutilem appellat quaestionem. Esto. Saltem raro accidere easus potest , quem reipsa contigisse narrat Panormitanus. Pro hac eadem opinione Leander quo. xxv III. laudat Sylvestrum , Armillam, Trullenis chiim, Tabienam, dc alios. XI. Contrariam sententiam veram existimo , eamque propugnant Victoria quaest. xv I. Panormitanus in eap. ut anoaeres, SuareE dio. xx. secta. Valentia diis. IV. quoest. I. puncta. Bonacina diis. II. quaest. II. punct. 4. VasqueΣ dis cxlv. cap. II. Dymanus cap. III. num. 3. Gabriel diis. cxi. quaest. II. Maior dist. Iv. quas. r. Candidus disquis xvi. Filii uetus traE. vir. cap. II. Reginaldus Lis. XXVII. num. ar. Dicastillo disp. i. dub. s. Castropalaus puηΩΦ num. Io. Leander quaest.
xxviii. Gonet ara. 2. Salmanticenses tract. I. cap. II. punct. 2. num. as. Laurentius
Berti cap. vi I. laudatque Gavardum , Vanroy, Piette, Guerrero perdoctos Augustinianos . Obvia est huius sententiae ratio . Tria ad hoe sacramentum requirumtur, verbum, elementum, & ministri intentio. Adsunt haee omnia in casu posito. Supponimus enim , proiicientem insantem in puteum formam proferre cum intentione perficiendi sacramentum . Sit impia actio . At impietas ministri non reddit sacramentum nullum. XII. Opponunt adversarii. Deest materia proxima r quia puer se proiectus nec aspergitur, nec immergitur, nec insunditur aqua super eum . Neque enim potest esse immersis cui non succedit emersio. auis, inquit Dominicus Soto , vel sordidum canem in profundum demergens puteum . unde evadere nequeat , dicetur illum abluere, dc non potius occideret Respondent nostrae sententiae patroni, veram hic contingere immersionem; immo nimis completam addo ego e neque enim necesse est ut qui immergitur, emergat. Quin, ut advertit Cl. Laurentius serti,
si vim speciemus latini vocabuli, immergere non aliud effert quam in Prosum dum obruere . Quid, si, ubi obtinet consuetudo ministrandi baptismum per immersionem, dilabatur infans e mauibur ministri in profundum baptisterii, Pronun-