장음표시 사용
171쪽
, c LIB. IL DE BAPT. ET CONFIRM
fiunt tres ablutiones cum tribus formis impersectis. sed probabilior videtur sen tentia adfirmans , quam communiter defendunt Theologi , Solus in IV. dist. 1 v. quaest. 1. art. 3. Estius in IV. dist. 13 I. g. 6. Toletus Lib. IL eap. xi κ. de multi alii, quos citat, de sequitur Leander quo. xxv I. Neque Verum est quod asserit Comi-tolus, tres esse formas imperfectas . Sed una est forma persecta moraliter conti.
XIII. Quaest. XIII. Omissis partisulae ET in pronuntiatione personarum , ut si quia diceret r In nomine Patris , Filii , Spiritus sancti ire. redderet ne invalidum bis pissima e Resp. Adfirmant nonnulli ; sed ratum esse asserendum est : quia haee voeabula Patris, Filii, Spiritus sancti sua propria, de nativa significatione ostendunt oppositionem relationis, & eonsequenter distinctionem personarum . Pe earet tamen qui has particulas omitteret, dc quidem graviter, si deliberate easdem a forma demeret . Similiter peccaret qui omitteret vocem Amen ;quamvis non pertineat ad essentiam baptismi , sed sit potius administrati baptismi confirmatio. IV. Quaest. XIV. Validum ne est baptisma , admisistrarum a balba .eI impeνita idiota , qui mutet, HI demat aliquam litteram verbis formae e Resp. Sententia adfirmans communis est, si demptio, aut mutatio litterae sit in fine vocis. Qua-ro validum baptisma asseritur sic administratum r Ego te baptito in nomine Ta tria, is Filia, Spiritua sancta , quando ex circumstantiis manifestae probitatis , & imperitiae notum sit, his vocibus tres divinas personas designari . Invalidum vero baptisma esset, si ex malitia minister corrumperet praelatas voces cum prava intentione non baptizandi . Validum similiter baptisma esset, si quis ex imperfectione linguae , aut imperitia diceret, in nom Patri pro in nomine Patris , aut batizo , pro baptizo . Disputant quoque recentiores , validum ne foret baptisma , si quis pronuntiaret , Ego te bap. dc propter tussim , aut respirationem paullulum quiesceret , & deinde adderet , tiro in nomine Patris &c. Negat Bonacina et adfirmant alii . Disputationes istae mihi dc arbitrariae , dc inutiles videntur . Si enim casus occurreret , ut mea praesert opinio , securior pars eligenda esset, & integra vox baptizo simul pronuntianda neque enim repetitio prioris syllabae eo fine ut coniungatur cum posteriori ad maiorem sacramenti securitatem , quidquam irreverentiae praefert ; immo propter reverentiam summam sacramento debitam verbum integrum simul pronuntiatuν C Α-
172쪽
CAPUT VIII. De baptismi divisione.
. . Riplex distingui baptisma lalat, summis, flaminis, sanguinis . Baptis A ina fumisis seu aquae , saeramentum est hactenus explicatum . Baptiserius faminis est persecta contritio , quae baptismi Votum includit. Mamims apapellatur, quia, cum sit Persectae caritatis Partus, a Spiritu sancto, qui famen
nuneupari etiam solet, excitatur . Porro hoc baptisma flaminis satis esse ad salutem, eum baptismus aquae haberi nequeat, certum est. Baptismus Duuinis - est martyrium. Hanc partitionem explicat S. Thomas III. Part. quae . Ixv I. aristic in Disserunt autem haec tria , quod baptismus suminis sit sacramentum cus alia duo : quia, inquit S. ThomaS loci cd. Dcramentum babet rationem fieri Fossa vero duo conteniunt cum baptismo aquae , non quidem quantum ad rationem seni, sed quantum ad essectum baptismatis . Insuper baptismus aquae est in praeiscepto , Deps baptismus sanguinis , nisi necessitas urgeat ad christianam fidem profitendam. II. Baptismus sanguinis, seu martyrium praestat baptismo aquae, di flaminis , mi ait Angelicus loci citi artis. ra. quia passio Christi operatur quidem in baptismo aquae per quamdam figuralem repraesentationem, in baptismo faminis , veI paranuntiae per quamdam affectionem ς sed in baptismo sanguinis per imitationem operis . Similiter virtus Spiritus sancti operatur in baptismo aequar per quamdam vi ratem latentem; in baptismo autem paenitentiae per eordis eommotionem; sed in baptismo sanguinis per potismum dilectionis is affectionis fervorem , secundum HINAE Dan. xv. Maiorem hae disectionem nemo habet quam ut animam suam ponat quis pro amicis suis. Nec est quod opponas , baptismum sanguinis meriti vacuum esse, si flammis baptismo ea reat quoniam baptismus sanguinis includit baptismum flaminis , sed non e contrario . Ergo baptismus sanguinis praestat aliis duobus , non quidem in ratione sacramenti, cum solus baptismus aquae M saeramentum ῆ sed ratione effectus, gratiae scilicet, di caritatis.
173쪽
i 8 LIB. IL DE BAPT. ET CONFIR M.
g. UNICUS. MarUrii notiones , ω quomodo suppleat vices baptismi sumitiis.
I. Uod graece martyrium dicitur, latine testimentum appellatur. Marυν enim testem proprie significat; ut S. Augustinus in Psalm. cxv II r. declarat. Teia
stimoniar graece mart3ria nuneupantur ; quo verbo iam utimur pro latino r unde i
As qui propter testimonium cbristi diet eois passionibus humiliati sunt , D, usque ad
mortem pro veritate certarunt, non testes , quod Larine utique possemus, sed graece
. II. Primis Ecclesiae sareulis conse res appellabantur martyres; ut habetur apud Cyprianum epist. xxxv II. & episcii I. ad Antonianum, ubi de Cornelio ante cor summatum illius martyrium inquit r nne inter eonfessores , is marores deputandus qui tantum temporis sedit expectare eorporis fui carnifices , is tyranni ferocientis ultores P Alii distinguebant conlatares a martyribus. Confessores illos a pellabant qui Christi fidem coram tyranno consessi, di tormentis sortiter perla-εis superstites , mortem naturalem obibant ; mari res vero qui inter ipsa supplicia vitam cum morte commutabant. Martyres , alii designati, quibus momais sententia indicta est ; alii consummati , qui cruentum vitae sacrificium in tormentis Deo offerunt ; alii tindieati , quos Ecclesia declarat ob fidem Christi mortem oppetiisse. III. Martyrii causiae tres . Quarum prima est perseeutor mortem inserens ob fidei caussam . Duae itaque personae ad martyrium necessario requiruntur. Altera est: tyrannus qui infert, altera est fidelis qui ob fidei ehristianae consessi. nem mortem sustinet . Heine S. Augustinus Circumceliones , mortem sibi inserentes , non martyres , sed insanos appellat Lib. I. contra Gaudentium Donatistam cap. xxx. ubi inquit : Non es hoe confictum, sed furor , non est sapientia, sed demes- ia . Excusat vero sanctas mulieres , sibi pudicitiae custodiendae caussa mortem consciscentes r quia inquit Lib. I. de Cis. Dei cap. κκir. hoc fecerunt , non humanitus deceptae, sed divinitus iusse ; nee errantes, sed obedientes; sicut de Samρ ne aliud nobis fas non es eredere . Non ergo quaecumque mors sat est ad martyrium, sed solum ea quae a persecutore insertur in odium fidei christianae. Qiiare falsa est sententia Theophili Raynaudi de martIrio per psem et quam communiter Theologi iure improbant. Quamvis enim qui peste laborantibus inserviunt , α eadem lue inquinati obeunt, heroicum earitatis ossicium exerceant, dc marty
174쪽
res per quamdam analogiam dici possint tyres tamen ab Ecclesia non hi bentur, quia deest persecutor qui vim inserat in odium fidei. Iv. Altera martyrii caussa motius appeti tur, qu ad martyrium movet. ima pellitque. In martyre haec caussa est fidei consessio; in tyranno est fidei indium . Hie in fidei detestationem mortem insertῆ ille ob fidei confessionem mortem sua sinet . Heine S. Augustinus in Nais XXXIV. inquit z Marures non Deit pirisa , sed ea a . Martyres enim testes Christi sunt, de quibus S. Lueas cap. xia. omisisyuieumque eonfessus .fucrit me corsim hominibus , Fuius bominis confitebitu= I. Dis eorum ingesis Dei. Et Ecclesia universa canit a Hic est vere martsr, qui ps, chrisi nomine sanguinem suum fudit . v. Ad hanc caussam pertinet cuiuscumque virtutis ossicium a rege divina prae
scriptum . Quare qui virtutem aliquam exercet, eiusque Veritatem defendit. &ob eius defensionem , aut exercitium mortem sustinet, Voce, aut factis testatue
se Christum profiteri, di martyrii lauream sibi comparat, iuxta illud Matth. ..
Beati qui perseeutionem patiuntur propter iustistam . Plura sunt martyrum exempla, qui ob alicuius virtutis ossicium mortem sustinuere . Animadvertendum tamen, martyribus il los accensendos non esse qui mortem perferrent pro aliqua veritate quae ad fidem credendorum , agendorumve non attineret, aut pro aliqua peeuliari revelatione sibi iacta , vel sententia euius veritas definita ab Ecclesia non sit. S. Thomas a. a. quaest. cxxiv. quinque ariiculis martyrii argumentum dispicit, & ea omnia consueta sua perspieuitate pleno in lumine collocat quae alexactam istius materiae notitiam requiruntur. Art. decernit, non solam fidem , sed euiuscumque alterius virtutis ossicium esse martyrii eaussam, si quis pro eo peragendo mortem oppetat . Ideo omnium virtutum opera , ferasdum quod reforantur in Deum, sunt quaedam protestationes fidei, per quam nobis innotescit quod Deuι huiusmodi opera a nobis requirit , ms pro eis remunerat ζ ἐγ fecundum hoς possunt esse martyrii eausa - de is B. Ioannis Baptistae martyrium in Erest celebratur , qui non pro neganda fide , sed pro reprehensione adulterii mortem su-
sinuit . Plurima exempla producit sapientissimus Pontifex BENEDICTUS XIV.
Lib. m. cap. x Ix. M. martyrum qui propter alicuius virtutis ossicium occubuere .
Docet ibidem , non fore martyres qui pro illibatae Virginis conceptione sanguinem sunderent. De voto autem illo quod alicubi emittitur mortem subeundi ob defensionem immaculatae conceptionis. silet Ilanti sex sanctissimus. Librorum muutitudo hae tempestate pro, & contra eiusmodi vinum Italiam implevit. Verum de hoc nihil ad me. Sieut martyr Eelo fidei, de virtutis christianae defendendae sustinere mortem debet ; ita persecutores ad mortem inferendam fidei odio , aut
iniquitatis patrocinio moveantur oportet, ut martyres essiciant . Persecutores a
tem non pagani modo, & haretici, sed scelesti quoque Christiani esse potiunt ;Tam. VIII. Κ i i i ut Diqitigod by Corale
175쪽
iso LIB. II. DE RAE'. ET CONFIRM
at habetur Matth. x. Ad pr t, Reges Ocemini propter me . . . Tradet allist m fratre fratrem in mortem, ἐν pater filium. Priora verba ad Gentiles, posterio. ta ad lueretinos, vel improbos Christianos SS. Patres reserunt. VI. Tettia martyrii caussa Malis appellatur : quia finis mortis sustinendae de bet esse Dei gloria. Heinc haeretici, dc schismatici coronari martyrio nequeunt ob desechrum veritatis, dc unitatis Ecclesiae. De his S. Cyprianus Lib. de uniri haeestribit. Esse marur non potest qui in Eccoa non est . . . . Ardeant fiere flammis .is ignibus traditi, vel obiecti bestiis animas suas ponant e non erit icta fidei eorona , sed poena perfidiae; me refigiosa virtutis exitus gloriosus, sed desperationis isterittis . Et S. Augustinus Lib. IV. de baptis cap. xvir. haec scribit : Neque baptisma haereis
sita prodest quamvis Christum confessus, extra Eccosiam fuerit occisus . . . . Hoc veis rissimum est. Extra Ecclesiam quine Ocelsus, caritatem non habui e convincitur. VII. Quaest. I. An marirrium suppleat in adultis vires baptismi fluminis, seu aquaest Resp. Adfirmant omnes tum Patres, tum Theologi. S. Augustinus Lib. XIII. decim Dei cap. v II. haec scribit. Quicumque, etiam non percepto regenerationis lavacro, pro Christi confessone moriuntur, tantum eis valet ad dimittenda peccata , quanis tam si abluerentur sacro fonte baptismatis. Qui e im dixit : Si quis non renatus furis νit ex aqua ἐν spiritu, non intrabit in regnum caelorum et alia sententia σοι faeie exceptos , ubi non mirura generasiter dieit : Qui me confessus fuerit M. S. Thomas III. Part. quaest. lxv I. art. II. dc in m dist. Iri arr.3. quaestiunt.3. hane producit rationem. Baptismus aquae est similitudo mortis Christi . Sed martyrium expressior est Christi mortis imago r nam ille figura dumtaxat, hoc vera eiusdem imitatio est. Porro si Christus suam gratiam iis confert qui lavacro aquae suam repraesentant mortem, potiori iure suam gratiam donat iis qui sanguinis effissione suam imitantur, nedum repraesentant, passionem. VIII. Sed potissima huius veritatis ratio & ab ipso Evangelio , de ab Ecclesiae traditione repetitur. Matib. x. haec habentur . Omnis qui confitebitur me eoram h mitibus, eonfitebον is ego eum coram Patre mea, qui in caelis est. Ecclesia pro mamtyribus nec preces, nec sacrificia offert; sed eorum patrocinia , & intercessionem implorat. Plurima Patrum testimonia afferre possem, quae brevitatis studio pr-
IX. Quaest. II. Utrum mari rium parvulis Aeo baptismi inserviat e Resp. Sententia adfirmativa dc communis, & vera est. Ecelesia quippe infantes ab Herode trucidatOS ut martyres colit . in quorum laudem eanit : cuius praeeonium innocentes martIres non loquendo, sed moriendo confessi sunt. Ner aliquis Patrum illorum circumcisioni, sed omnes martyrio gloriam tribuunt, nulla facta circumcisionis mentione. Quin improbabile non est aliquos fuisse incircumcisos . S. Bernardus haec in Sermone de Innocentibus scribit. His pro cbristo trueidatos infantes dubitet inter
176쪽
martyres coronari qui regeneratos iu Christo ποη credit inter adoptivis mas 'numera νi. Alio ras quomodo coaevos sibi puerM pM r i e qui natus es nobis, non eontra nos, pateretuν occidi, quod utique solo nutu poterat probibere, nisi melius aliquid eis pr. Qid iei , Ut quemadmodum ceteris infamibua tum quidem circumcisio , nune vero b
se pium majorium issis proficeret M sanctitatem. Fallitur itaque Armacanus , dum circumcisioni, non martyrio, istorum insantum salutem tribuit. Aliorum opina tione, de horum Innocentum martyrio resellit S. Thomas a. a. quaest. exx rv. artii. ad i. Quidam dixerun, quod in D centibus aueleratus est misaeuisse liberi arbitatrii usus, ita quod etiam Noluntarie martIrium passi sunt. Sed quia bae per auctorita tem Scripturae non eo robatur , ideo melius dicendum est, quod martyrii gloriam ἰquam in assis propria voluntas meretur, ita parvali occisi per Dei gratiam sunt assecuti. Nam effusio sanguinis propter christam vicem gerit baptismatis . Unde fui in pueris baptietatis per gratiam baptismalem meritum Christi operatur ad IIoriam obtinendam ; ita in occisis propter Christum meritum martyrii christi operMur ad palmammaruria consequendam. Unde Augustinus dicit in quodam sermone de Epipb. . . . quo eos alisqueηι r Ide de vestra eorona dubitabit in passione pro Christo qui etiam parvulis haptismum prodesse non aestimat Christi. habebatis aetatem qua in passurum chria sum erederetis; sed babebatis carnem in qua pro ebri o p Furo passionem fusineretis. Heine sequitur, illos omnes qui ante adventum Christi Domini propter eiusdem fidem, & iustitiam occisi fuerunt, veris martyribus accensendos esse . Nam fides iustorum antiquorum respiciebat Christum venturum , sicut nostra fides respieit Christum qui iam venit. Heinc S. Augustinus in Is lxIII. primum martyrem
fuisse Abelem testatur. γX. Quaest. III. Utrum martyriam suppleat vises baptismi aquae ex opere operato Resp. Aliqui contendunt, martyrium culpam remittere , & iustificare solum ex opere operantis. Alii docent, parvulis martyrium culpam remittere opere o Perato, adultis vero ex opere operantis. Ita docent Canus, de Sotus . Sed communis, & vera sententia defendit, tam adultos, quam parvulos martyrium iustia ficare ex opere operato. Ratio videtur manifesta. Nam baptismus sanguinis baptismo aquae comparatur. Ergo si baptismus aquae ex opere operato gratiam Pr
ducit, deletque culpam s potiori iure id concedendum est saptismo sanguinis, qui illo excellentior, & praestantior est, ut vidimus. Si tota baptismi sanguinis emiscacitas penderet ex opere operantis, seu ex earitate; frustranea dc superflua es- set partitio in baptismum flaminis, dc sanguinis. Aeeedit serventiorem ardere Ponse caritatis ignem in consectribus quam in aliquo martyre ; nec propterea illi martyrii lauream assequuntur. XI. Hane sententiam docet S. Thomas in IV. dist. Iv. quas. DI. ars. 3. quo
177쪽
111. LIB. II. DE BAPT. ET CONFIRM
Iiυκα 3. ad i. his verbis. Baptismus sanguinit non habet hoe tantum ex operante , neque quavium ad poenam, qua assiquis martIrium e licet, quam eontingit non esse si rientem ad satisfaciendum pro peccat , neque quantum ad devotionem iussae voLatatis , quia eontingit quod voluntate maiori caritate informata aliquis sine maνο-rio non potest ab omni culpa liberari r sed boe babet ex imitatione passionis christi :unde de mari ribus dieitur Ameat. v II. Laverunt solas suas in sanguine Agni. Similia docet a. a. quaest. cxx IV. art. I. ad I. Quam doctrinam tradit etiam Annibaldus in Iridis . Iv. quaest. unic. ari. 4. Baptismus sanguinis non habet supplere effectum
baptismi fuminis ex opere operante , ficut obiiciebatur, sed ex imitatione passionis christi. XII. Iv. Quaenam dispositiones requiruntur in adustis ad suscipiendum baptismum sanguinis 3 Resp. Praevias dispositiones in adultis necessarias esse ad maristyrium sustinendum, vera sententia docet. Prima est voluntaria acceptatio momtis in fidei odium illatae. Martyrium enim actus sortitudinis est, & caritatis. Emgo necessaria est deliberata electio. Quare qui fugiens, aut dormiens a persecutore necaretur, martyr non haberetur. Si tamen deliberate martyrium quis acceptasset, dc hanc voluntatem non retractasset, si in odium fidei occideretur dommiens, vel fugiens, martyr esset. Altera dispositio est, ut martyrium acceptetur ob fidem Christi , dc ex motivo supernatiirali per fidem proposito . Necessaria est quoque caritas saltem initialis & imperfecta r quoniam, ut S. Thomas a. a. quis.cκκIV. ara. a. ad 2. docet, ad actum martyrii inelinat quidem caritas ficut primum , is principale motivum per modum virtutis imperautis, fortitudo autem sicut motivum proprium per modum virtutis ecteιentis. Et inde est quod martyrium est actur caritatis ut imperantis, fortitudinis autem ut elieientis. Inde etiam est quod utramque viri
tem manifestat. χοd autem fit meritorium, hoe bubet eae earitate , ficat is quilibet virtutis actus : ἐγ ideo Me earitate non valet. Martyrium dicitur actus perfectissimae caritatis, non hoc in sensu, .ut caritas persectissima illud semper antecedat , sed obiective , aut essective, quatenus vi sua caritatem producit . Necesse est ut praecedat earitas inchoata, & impersecta, tamquam dispositio requisita : quae postea vi ipsius martyrii persecta evadit. XIII. Adulti qui alleuius peccati conscii sibi sunt, purgare conscientiam suam debent eo modo quo ad baptismum aquae, aut poenitentiam se se disponerent . Si catechumenus est , baptismum praemittere debet ; Ac si baptismo tisinus sit . consessionem, dum opportunitas adsit. Quae omnia Ecclesiae disciplina confirmantur. Nam, persecutione saeviente , aut imminente, Episcopi animabant omnestum catechumenos, tum fideles aut ad baptisma suscipiendum, aut ad poenitentiam praemittendam , dc ad Eucharistiae participationem, ut his roborati praesidiis, sortiores, alacrioresque fierent ad certamen luctamqne sustinendam . mot
178쪽
martyres eatechumeni, in earceribus detenti, a sociis baptizari postulabant . S. Romanus, victima iam pro Christo destinata, S. Laurentium urgebat: Fesina baptizare. Alii latebras, dc speluncas petebant, non ut martyrium declinarent , sed ut commodum quaererent aut .aptismi suscipiendi, aut poenitentiae peragendae. Omnes denique, ut milites Christi, ieiuniorum, precum, piortimque operum a ma induebant, ut sortiores in futura pugna evaderent. Et haec pauca de martyrio dicta obiter sufficiant.
CAPUT IX. De ministro baptismi.
I ' Riplex baptismi minister. i. ordinarius ex ossicio. 2. Extraordinarius ex L delegatione. 3. Necessitatis. Minister ordinarius, & solemnitatis Episcopus primum. Episcopis enim, tamquam Apostolorum successoribus , dictum est rEuntes docete omnes gemes, baptizantes &c. Episcopi sunt dispensatores mysteHorum Dei, & potestate completa praediti sunt in mysticum Christi eorpus . Post Episcopos Presbyteri sunt ministri ordinarii baptismatis: idque declarat Concilium Florentinum in decreto ad Armenos : MFuister huius faeramenti est Sacerdos , eui ex o is competit baptizare. Quamquam autem Presbyteri vi suae ordinationis p testatena habeant solemni ritu baptiΕandi , sintque ordinarii ministri ; dependent tamen in exercitio ab Episcopis . Quare dum olim Episcopi baptizabant diebus solemnibus, licitum non erat Presbyteris idem praestare : & etiam nunc, si Par chus praesens sit, non debet Sacerdos baptigare, eo inconsulto. ΙΙ. Diaconus, non ex ossicio , sed ex commissione administrare saeramentum b ptismi valet, ad exemplum Philippi Diaconi, qui baptizavit Eunuchum Reginae AEthiopum, & eum praedicasset Samaritanis, eosdem baptizavit, ut legitur λα VIII. Cum vero credidissent Pbilippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Docbrisei baptizabantur viri, ae mulieνes. Quamquam Diaconus vi suae ordinationis
Potestate careat baptizandi; tamen , cum ord/ Diaconatus proxime accedat ad Presbyteratum, consequitur ut gravi, licet non extrema, necessitate urgente baptiaea re dc privatim, & solemniter possit; puta, si Parochus sit aegrotus, di desit Sacerdos; si differri absque gravi incommodo baptismus nequeat. III. Laici sunt ministri, non ex ossicio, neque eL delegatione, sed solius neces- statis absque tamen solemni ritu. Plura obvia sunt antiquorum Patrum testim nia; sed sat est reserre decisionem Concilii Florentini in decreto ad Armenos, ubi haec statuta sunt. In easu autem neestatis non solum Sacerdos , .eI Diacosu , seseιiam laicus, is mulier, immo etiam paganus, ἐθη haereticus , baptizare potes λ dum
179쪽
114 LIB. IL DE BAPT. ET CONFIRM.
modo famam servet Ercst e, facere intendat quod facit Ecclesia. Negat hoe Calvinus Lib. IV. inst. cxv. s. 2o. Sed de more sola audacia, & odio adversus universalem Ecclesiae disciplinam. Nam latetur dc ipse, antiquam esse hane consuetudinem , inquiens et I o fere Ecclesiae exordia usu Moeptam fuit ut in perieulo mortis latet baptizarent, si misister in tempore non adesset. At subdit, se non videre qua ratione id fieri possit. Sed rationem hane viderunt probaruntque Patres, & COncilia . IV. Tertullianus Lib. de baptismo eap. xv II. scribit. Tetulantia autem mucterum , quae usurpavit docere, utique non etiam tingendi ius sibi pariet. Rursus Lib. de praescript. cap. xli. Ipse mulieres haeretica quam procaces s quae audeant docere , contendere, exorcismos agere, curationes repromittere, forsitan or tingere. Tertullianus damnant mulieres audaces quae in Ecelesia solemni ritu, necessitate sublata , & in virorum conspectu docere, re baptizare non resormidant. Carpit Tertullianus peritantiam muEerum, quae Sacerdotum munere fungebantur, quales erant ininctilla, & Priscilla. Ceterum sicut privatim docere mulieres valent, ita δc tingere necessitate urgente, ut idem Tertullianus docet his verbis . Tune enim constantia Decurrentis excipitur, cum viget circumsantia periclitantis. Nec amplius immora dum est in re aperta, de certa. U. Qiraest. I. Teceant ne mortaliter non Saeerdotes qui extra necessitatis casum Minmitant 3 Resp. Negant aliqui, ut Caietanus, Solo, HenriqueΣ , & alii. Sed sententia adfirmativa communis, & vera est. Quoniam solus Sacerdos est istius sacramepti ex officio minister. Ergo qui necessitate sublata baptizat , alienum ius sibi in re gravissima usurpat, cic dignitatis ordinem pervertit. Ordo autem servandus eiusmodi est. Non licet mulieri, etiam necessitate urgente, si praesens sit ma sculus; neque laico, si adsit Clericus; nee Diaeono, si adsit Sacerdos ; nec Sacerdoti, si praesens sit Parochus, bapti rare. Nee minori Clerico licet, si adsit Clericus sit perior. Hunc ordinem praescribit Rituale Romanum de ministri baptis. Sed si ad t Sacerdos Diacono praeferatur, Diaconus Subdiacono, Clericus laico I nise .pud ris gratia deceat feminam potius quam virum baptizare infantem non omnino editam ἰvel nisi melius femina sciret formum, is modum baptizandi. Graviter quoque Sacem dos peccat, si, necessitate sublata, extra Ecclesiam baptizat . Verum de hoc in
VI. Quaest. II. Peceat ne mortaliter laicus qui, necessitate urgente, is pr.esente S cerdote, baptizatst Resp. Uenialiter tantum pecore laicum baptizantem in necessitata, praesente Sacerdote, docent HenriqueΣ, Valentia, & alii , quos refert Le-Rnder disp. Iv. quaest. vii. Sed vera sententia, quae communis est , docet, laicum mortaliter peccare ob rationem datam, quod in re gravi sibi usurpat ius solius
Sacerdotis proprium, dc pervertit dignitatis ordinem. Nee soli Saeerdoti si iniu
180쪽
ila, sed sacramento. inare peccaret re ipse sacerdos , si consentiret; neque ex Sacerdotis consensu laicus culpam minueret, sublata gravi ratione praestandi tali, consensus : quia sacramenti dignitas excelsa Postulat ut per Sacerdotem , si fieri
potest, adininistretur. vi I. Quaest. III. Peccat ηe mortaliuer Iricara qui is necessitate, prae e Diae . Mptizat ρ Resp. Mortaliter peccare laicum baptizantem in praesentia Diaeoni do 'eent vasqueκ disp. lvII. cv. V. Reginaldus Lib. . num. - Filliueius trafflintinia 31. Ioannes de la Crim Part. II. quaest. II. b. ι. Venialiter tantum peeeae, probabiliter Leander delandit quaest. v Ir I. laudatque Dymanum , Bonacinam, &alios, quibus adhaeret P. Viva quo. I. art. . num. 4. quia, inquiunt, Diacono non eompetit baptizare ex ossicio. Prior sententia videtur probabilior: quia licet seli Saeerdoti ex ossicio tributum sit ius baptizandi, absente tamen Sacerdote, munus istud Diacono convenit, & post Diaconum ceteris Clerieis. Porro salsum' est, in casu necessitatis ius baptiaandi non devolvi ad eos qui ceteris praestant. Ordo enim hierarchiae, naturilli divinoque iure praescriptus, servari debet semper, nisi necessitas impediat. Et qui hunc violant , graviter eos peccare, probabilius mihi eum laudatis Theologis videtur . Hanc sententiam praeter citatos Auctores
defendunt Henricus a S. Ignatio Lib. II. cap. X. Uanroy cap. Iv. Farvaequesius e . iv. Laurentius Berti Lib. XXXI. cap. XII. Immo fatetur Leander, in hane eo, cedere sententiam P. Suareκ is xxx I. sec. q. addit tamen , eum oppositum do cere disp. xxi I. μ'. 2. Sed , missis controversiis , servandus ordo est ab Ecelesia praescriptus. Sacerdos non baptizet, praesente Parocho , nisi consentiat ; nee Dia conus praesente Sacerdotes nec Clerici praesente Diacono; nec laici praesentibus Cleaticis; nec semina , praesente masculo. Femina tamen quandoque praesertur viro aut formam ignoranti , aut pudori consulendi caussa. VIII. Quaest. IV. Laicus baptietans fine necessitate incurrit ne irregularitatem e Resp. Si solemni ritu baptiaet, adfirmat Leander diis. Iv. quoes. x. & citat Suareae, Navarrum , Filllucium , Sotum , & alios. Idque determinatum est ea p. t. de Cisrieo non ordinato. Quare haec sententia vera est. Negat vero Leander eum aliis, Ialaum privatim absque solemnitate baptizantem incurrere irregularitatem. Sed etiam hoe in casu adfirmant Paludanus, Sylvester, Angelus, La Cruae. Quid
in hae opinionum diversitate dicendum 3 Auctoritas Lib.V. Decreti tis.xx III. eap. r. h. est. Si quis baptizaverit, ave aliquod divinum officium exerexerit , non ordinatus, propter temerisatem abiiciatur ab Melesia, numquam ordinetur . Sermo
videtur esse de Clerico non ordinato, & de laico solemni ritu exercente officium proprium Clerici ordinati . Ideo videtur non contrahere irregularitatem laicum
qui privatim. & sine solemnitate baptizaret. IX. Quaest. V. An unus miniser pessit uni permne plures baptizare e Resp.