장음표시 사용
181쪽
Adfirmant communiter omnes, Prob ntque exemplo S. Petri , qui plurimos una die baptizavit. Tum quia non mutatur sensus formae, inquit S. Thomas III. Parn quaest. lxv r. art. D ad 4. per hoc quod dicatur , vos baptizo , cum νο vos nil aliud significet, nisi te, & te. Qui Vero sic baptizarent absque neeessitate, pecca. rent, di quidem mortaliter I ut docent Scotus , Gabriel , AEgidius, Filii uetus,
Hurtado . Leander vero consueto suo probabiliter quaest. x III. contendit, hune venialiter tantum peccare : quia , inquit , administrare sacramentum eontra usum
Ereissa non gratis materia, sed levis iudicari debet . Sed haec ratio futilis, &salsa est; immo e contrario disciplinam, dc ritum Ecclesiae in administratione sa. cramentorum pervertere , gravis materia iudicari debet. inare opinio Leandridi aliorum quos citat, mihi salsa est. X. Quaest. VI. Si duo essent quorum unus manibus, alter lingua careret, possentne mal=de ἐν baptizare, nece ate urgente e Resp. Adfirmat Caietanus III. Part. quaest. lxv II. Leander quo. xv I. de more respondet, id probabiliter verum esse, & varios Auctores citat . Paludanus quoque io IV dist. v. huic aecedit opinioni : quia inquit, istos homines, unum elinguem , alterum brachiis truncatum unum repraesentare hominem, & eum qui loquitur propria lingua, aliena vicaria manu baptizare . Plae speculationes istae sunt . Respondet S. Thomas III. Parta
quaest. lxv I. art. I. ad 4. Si convenirent duo, quorum unus esset mutus , qui non pesset proferre verba, alius carens manibus, qui non posset exercere actum, non
possent ambo fimuI baptizare, uno diceηte verba, is alio exercente formam. Nullum ergo esset praelatum baptisma, & saltem sub conditione repetendum . Addit ibidem S. Thomas, quod plures non possunt fimuI baptizare r quia actus multiplicantur secundum multiplicationem agentium, fi perfecte ab unoquoque agatur. Quae verba non se intelligenda sunt, ut si singuli proferrent sormam , applicarentque
materiam cum intentione necessaria, non baptiEarent. Supra enim cap. VII. qua Ait r. dixi, validum esse hoe baptisma. Sed haee doctrina S. Thomae eo pertinet, ut omnes partialiter simul baptizantes formam immutarent, dicerentque, rebaptizamus ; non singuli, Ego te baptizo. Ita se explicat ibidem Doctor sanctus. Quod autem dicitur VOS, non est idem dicere, quod ego, ego, sed ego, is tu oiam mutaretvν forma. In hoc ergo quod plures baptigarent, dicentes, 2 ζω te baptizamus , iuxta S. Doctorem, forma mutaretur . Sed clarius hanc doctrinam exponit Angelicus quaest. HvII. art. 6. ubi haec habet. Sed confiderandum est, quod eW tasi ferma, Nos te baptiEamus, exprimitur talis intentio, quod plures conveniant astinum baptismum conferendum. Quod quidem videtur esse contra rationem ministerii. Homo enim non baptizat nisi ut minister chrasti, is vitam eius gerens. Vade fictit unus es Christus, ita Oportet esse unum ministrum, qui christum repraesentet. Proptιν quod signanter Apostolus dicit ubes iv. Unus Dominus, una fides, unum
182쪽
baptisma . Et ideo contraria intentio videtur excludere baptismi saeramentum. Si mero uterque diceret, Ego te baptizo in nomine Patris , & Filii, de Spiritus sancti, uterque exprimeret suam intentio'em, quasi ipse singulariter baptismum eonferrat : quod posset contingere in eo eoo in quo contentiose uterque aliquem baptizare conaretur r is tune manifestum est quod illa qui prius verba proferret. daret baptismi Dcramentum ', alius vero, quantumcumque ius baptizandi haberet, nihil Deeret: im . si verba pronuntiare ρr umeret , esset puniendus , tamquam rebaptizator. Si autem omnino simul ambo verba proferrent , is hominem immergerent, aut noergerent, essent puniendi de inordinato modo baptizandi, is non de iteratione baptismi r quia uterque intenderet non baptizatum baptizare; is uterque, quantum est in se , baptizaret. Nee traderent aliud, is asiud faeramentum ; sed Christus, qui es unus
interius baptizans, unum sacramentum per utrumque conferret.
XI. Quaest. VII. Si duo tantum essent periclitanti puero praesentes , Obstetrix, is
Sacerdos excommunicatus, quis horum administrare baptismum deberet e Resp. Leander tract. D. de excom. s. I. contendit, praeserendum esse Sacerdotem excomni unicatum e quia administrare sacramentum absque solemni ritu non est actus ordinis. Communior, δc mihi probabilior omnino est, praeserendum esse laicum, sive obstetricem. Quoniam Sacerdos excommunicatus est segregatus, & recisus a corpore Ecelesiae. Porro mulier catholica praeserenda est in baptismi ministerio homini ab Ecclesia separato, & satanae tradito. Nec obstat, Sacerdotem excommunicatum in extrema necessitate absolvere posse. ζ quoniam in nullo casu Iaicus
absolutionem impertire potest; idcirco dispar est ratio. Hanc sententiam defendunt Navarrus, Sylvester, & plures alii. XII. Quaest. VIII. Valide ne quis baptizare seipsum posset, extrema urgente neces Date e Resp. Negat S. Thomas III. Part. quaest. lxvi. art. s. ad 4. inquiens : NuLIus potes baptizare seipsum , propter quod is Christus a Ioanne voluit baptizari. Hoc idem docet Innocentius III. III. Deeret. tit. xti t. rescribens Theodorico Metensi Episcopo , cui declarat, baptizandum ab alio esse qui in mortis articulo consitutur, in aquam felUum immersit , dicens r Ego baptizo me in nomine Patrisisc. Qitoniam, subdit Pontifex, inter baptizantem , baptizatum debet esse disretio; fur ex verbis Domini collisti ur : Ite, baptizate omnes gentes dcc. Nec obest , olim laicos propria manu sumpsisse Eucharistiam , viros quidem nuda dextera , mulieres vero nitido tecta linteamine r quoniam quemadmodum quisque potest seipsum nutrire, secus generare; ita quisque potest seipsum caelesti epulo reficere. secus spiritualiter gignere. Sententia haec communis est. XlIl. Quaest. IX. An Parochus peccet qui, ut saluti infantis eo uiat , privatim
baptismam administrat domi, expectans patrinam aut de longinqao venturum, aut
alio negotio disentum, ut in Ecclesia solemnem ritum peragat j Resp. Parochus iste
183쪽
r 18 LIB. II. DE BAPT. ET CONFIR M.
peccare videtur e quia in Concilio viennensi sub Clemente v. ut ex Clementinx
Lib. m. tit. xv. eap. ume. vetitum est ne quis in ausis, vel eameris, At allis primatis domibus, sed dumtaxat in Ecclesiis, in quibus Dut ad boe fontes speetanter putati, aliquos nisi Regum , vel Principum , quibus valeat in boe eas deferri, liberi extiterint , aut talis necessias emerserit propter quam nequeat ad Eeel ariabsque periculo propter boc accessus haberi audeat baptizare , qui autem Deus praeis su ferit, 'aut suam in hoc praesentiam exbibuerit, taliter per Disopum Dum ea-sigetur, qvod alii attentare similia non praesumant. Similia praeseribit S. Pius V in Rituali. Itaque, necessitate exeepta, in privatis locis nemo baptizare debet, nisi
forte sint Regum, aut magnorum Principum filii, id Vsis deposcentibus ; dummodo id fiat in eorum Cape is , seu Oratoriis , ἐν is aqua baptismati benedicta l. Quid quod clinici, de quibus supra dictum est, non promovebantur ad gradum Presis terii, quod essent domi graviter decumbentes baptizati Olim ipsi Reges, eorum que Iiberi ad baptisteria aecedebant; ut de Theodosio iuniore narrat Baronius ad annum qui . & de Clodoveo, eiusque filio in vita S. Remigii Hinemarus Remensis Archiepiscopus. verum hodie plurimi Regum , magnorumque principum privilegio frui volunt. Nimis enim alieubi frequens abusus est , quo plures vel in ipsa spirituali regeneratione secerni a communi christiano populo ambiunt; ac si Christus Dominus discrimen aliquod constituisset in tanti beneficii concessione, dc non
aequaliter omnes ad aeternam vitam regeneraret. Neque dicas, . hodie superiores,
ad hane disciplinam quod attinet, dispensare. Quoniam mea non interest in aliorum inquirere dispensationes ; sed quid sacramenti dignitas postulet , quid sacri ea non es praecipiant , eκplicare , atque sacrorum rituum Bbservantiam sua.
Oxiaest. X. Prientes baptizare ne proprios filios valent, neces tate urgente: γ nn amittant ius debiti petendi Z Resp. Sententia adfirmans communis, & verλ est quantum ad primam partem .' quoniam in extremae necessitatis Casu nemo aministrando baptismo excluditur . Quantum ad secundam similiter adfirmant omnes, parentes qui in extrema necessitate bapti Earent, non amittere ius petendi debiti. id, si extra necessitatem pater, praesentibus multis qui baptizare ponsent, filium suum tingeret Leander ut quid probabilius adfirmat, neque tum patrem amittere ius ad debitum petendum : quia, inquit quas. xxx II. nullo teκ tu, nulloque iure evinci potest, patrem hoc ius amittere. Et pro hac opinione citat Suarea, Hurtadum AEgidium. S. Thomas in Supplem. quaes. lv I art. I. oppositum docet his verbis . Sed quatitui ad acttim matrimonii es disiuvendum et quia aut Diritualis cognatio inducitur eausa necessitatis , Mut eum pater baptizat filium in artisvgo mortis; ἐγ tune non pedit actum matrimonii eae neutra parte : aut ἰndumtur extra casum neressitatis ex ignorantia ; ἐν tune F illa ex cuius actu induci-
184쪽
i. ν. disieeηtiam adhibuit , est eadem rμtist,fμt de primo: aut ex industria eu ira ea m necessitatis I tunc illa e viv σβu inducitur, amittit ius pete,di d. tuam ; s d tamen debet reddere , fi petμμr οῦ ρ is ex culpa eius non debet aliquod Deommodum alius reportare . Falsum est quod Leander asserit , nulla probari lege posse, parentem , extra necessitatii casum baptigantem , Privatum manere iure
debiti petendi . Nam illa lo quae decernit cognationem spiritualem contrahi inter baptigantem & parentes baptizati, eadem obicem ponit matrimonii usui. XV. Quadiae XI. Validum ne baptisma es , a Pagano , aut Iudaeo administratum e Resp. Primis Ecclesiae saeculis de talis baptisini validitate a pluribus dubitatum suit, & ab aliquibus declaratus nullus talis baptismus. Agrippinus Carthaginensis, S. Cyprianus, & plures alii, qui tertio saecula nullum esse baptismum ab haereti ei, administratum asserebant , potiori iure infidelium baptisma improbabant. S. Augustinus anceps haesit, an baptisma ab infidelibus administratum validum esset
Nam Lib. II. conre. epist. Parmen. cap. XIII. inquit. Asia quaestio est , utrum is, ab
iis qui numquam fuerunt chrisiani, psit baptismus dari r aliquid temere ad A,Mandum est fine auctoritate tanti concilii, quantum tantae rei susscit. Fusius explicat hanc suam ambiguitatem Lib. . de baptis cοηtr. Donatist. cap. l m. in adia firmantem tamen partem. inclinat. Saeculo I x. dubitasse Bulgaros de baptismi va liditate collati a Iudaeo, vel Pagano, colligitur ex responsis Nicolai I. Sed S. Stephanus Papa adversus Cyprianum, aliosque Orientis Episcopos definivit, vali dum esse baptismum ab haereticis administratum : & Nicolaus I. Bulgaris respondit, valere baptismum administratum sive a Iudaeo, sive a Paganor & Eugenius IV. in decreto ad Armenos declaravit , in necessitatis easu etiam Paganos bapti ffare posse. Et haec est hodie universalis Ecclesiae doctrina. Haec omnia docet S.
Thomas III. Part. quies. Ita v I r. art. . ubi ait: Hanc quaestionem Augustinus indete minatam reliquit. . . Postmodum vero per Ecclesiam determinatum est, quod non baptiaetati, fue fini Iudaei, sive Pagani, possunt faeramentum baptismi conferre, dummodo in forma Ecclesiae baptizent.
CAPUT X. De baptismi institutione , ei que obligatione .
I, R Christo Domino institutum baptisma satentur omnes eum Catholici ,
IX tum haeretiei . Institutionis tempus in disputationem vocatur. Contendunt aliqui, ut Albertus Magnus, & Alensis, post resurrectionem suam Christum baptisma instituisse, eum dixit Matth. xxv I i I. Euntes docete omnes gentes , baptiaetanter &c. Scotus cum aliis institutum docet ante passionem paullo post praedica
185쪽
iso LIB. II. DE BAPT. ET CONF IRM.
tionis exordium, cum Christus misit discipulos ad praedicandum, & baptizandum: . Alii hane institutionem ad tempus reserunt quo Christus Dan. irr. dixit Nicod mo : Nisi quis renatus fuerit ex aqua &c. Alii denique institutionem hane illigant tempori quo Christus in Iordane baptizatus est. II. Quaest. I. Probabilius ne est Christum insiluisse baptismum ante mortem , is tempore quo baptizatus in Iordane fuit e Resp. Melchior Cano Lib. 'II. de Deis theolog. cap. v. quamquam prudenter animadvertit posse hanc opinionem in utramque partem disputari, cum evidenter non constet istius institutionis tempus; sate tur tamen probabiliorem esse sententiam quae institutum baptismum defendit ante passionem, & tempore quo Christus in Iordane baptizatus est ; ut docent S. Augustinus, S Ambrosius, Magister Sententiarum, S. Thomas, & graviores Theolo. gi, quin & ipse Catechisinus Romanus. III. Prima pars ostenditur . Ioan. III. dicitur : Venit Iesus , D' diseipusi eius' is terram Iudaeam, ἐν rLIc demorabatur cum eis , O' baptizabat. Rursus cap. iv. Ut ergo cognovit Iesus quia audierunt Pharisaei , quod Iesus plures discipulos facit, UAbaptizat quam Danaes quamqMam Icjus non bopitetaret, sed discipuli eiu reliquit Iudaeam, O abiit iterum in Galilaeam. Testimonia haec baptismi institutionem produnt; cum inititutio usum praecedat. Neque reponi potest, Christi discipulos Ioannis baptismum administrasse. Nam orta aemulatio inter utriusque, Christi, &Ioannis, discipulos, quod plures ad Christum quam ad Ioannem, baptismum percepturi accederent , clare Ostendere videtur utriusque baptismatis diversitatem. Quid quod invicem disputabant , utra melior esset purificatio Ergo duo erant baptismata . Accedit , discipulos Christi illud ministrasse baptisma quod a Christo ipsi susceperant. Quamquam enim Christus passim plebem non baptia aret per se, sed per discipulos ; verisimile tamen est , ipsum discipulis suis propriis manibus baptismum administrasse; ut S. Augustinus misi. cclxv. ad Seleucianum, alias xv III. inquit. Baptizabat non per fetuum, sed per discipuos suos , quos intelligimus iam fuisse baptizatos sive baptismo Ioannis, Mut nonnulli arbitrantur, sive, quod magis eredibile est, baptismo Christ. Neque enim baptizandi ministerium defugeret, ut haberet baptizatos servos, per quos ceteros baptizaret, qui non defugit memorabiris i Bus humilitatis ministerium , quando eis lavit pedes . Subdit ibidem S. Pater, utique in Evangelio non legi baptizatos a Christo discipulos ; at plura facta scimns quae scriptis commendata non fuerunt. Sed non omnia quae facta sunt, etiam scripta inveniuntur i verumtamen facta esse eae eeteris documentis probantur. Scriptum es, quando baptizatus est Apostolus Paulus, On scriptum non es, quando baptizati sunt alii Apostoli 1, verumtamen etiam ipsos baptizatos intemgere debemus. Tandem ante passionem Sacerdotio initiatos Apostolos , dc Eucharistiae participes effectos suisse legimus. Ergo tincti iam erant; cum baptismus sit aliorum sacramentorum ianua. IR
186쪽
IV. Altera quoque pars, nempe tunc Christum instituisse baptismum es, ipse
In Iordane baptizatus fuit, conformior est M. P tribus, eamque docet S. Thoma, III. Parti quaest. lxvi. art. 1. & Catecbismu. Concilii Tridentini Part. II. d. baptis L,o. ubi haec habentur. Tuης o Dρmis' hoc fac mentum institutum esse peram eiiu=, eum ipse a Ioanne baptizotu D'rei μ' i virtutem aquae tribuit. T stariis e.im Gregorius P retiaπzeπβε, Aulisti' , eo tempore assus vim generandi, iaoth fuissem scilicet vitam , Otom sς- Et alio oco ita scriptum resiquit Εκ quo CE istus in aqua mergitur, e eo omnia peccata abluit aqua et O alibi r Baptita ius Dominus, non mundari indigens, sed tactu mundae carnis aquas inundans. ut .im abluendi habeant. Ate e μή esim rem illud maximo argumento esse potuit, quod itiis factissima Trinitas, i cuiv nomine baptismus conficitur, numen suum praesens dbetissavit. Vox enim Patris a d tu, Filii persaa aderat, er Spiritus Dactus in eo Ambae specie descendit : pro terea cαβ verti sunt, quo nobis iam per bapti am misi assensere. Hae sunt rationes cur Ch istus Dominus baptizari voluit. & quae tune institutum baptismum declarant. v. Quaest. II. Quando lex buti i obligare carpit e Resp. Duplex est sententia. Alteia contendit, hanc legem obligasse statim post resurrectionem, eum Christu,
dixit : Euntes ergo docete omnes gente , baptizantes eos dcc. Nam peracta resurre Oione, desiit lex antiqua, & Sacerdotium vetus in novum translatum est. Alte
ra defendit, obligationem coepisse solum tempore Pentecostes a quia tune solum suffcienter promulgata fuit . At distinguenda est promulgatio, quae subditis noti tiam legis declarat, a promulgatione, quae est ipsa publicatio legis. Cum P in ceps solemniter legem suam pronuntiat, & publicae , lex ista vim obligandi ha bet ; quamquam subditi ad eiusdem Observationem non astringantur , usque dum legem invincibiliter ignorant . Tum ergo lex baptismi vim natura sua obligandi Obtinuit eum primum a Christo Domino publicata fuit. Verum si plura de hoe cupis, consule quae scripsi Tom. n. dissert. III. de Leg.
V Uplex neeessitas, medii, & praecepti. Illud est necessarium primo modo, sine quo aut in re , aut in voto , nullo modo obtineri finis valet ; uti sunt baptismus, & poenitentia. Necessarium secundo modo dicitur quod praecepto imponituri & sne peccato omitti nequit; haberi tamen sine eo salus potest, quoties vel eκ ignorantia, vel ex alio obstaculo eiusdem observantia impeditur. Nulista vero ignorantia, nulla impossibilitas suffragatur respectu eorum quae sunt ne- Tom. HIL L . cessa
187쪽
rci 'LIRIL DE BAPT. ET CONFIR Q.
cessaria neeessitate medii. Potest quis invincibiliter ignorare baptismi legem ; at non propterea gratiam quae Vi eiusdem insunditur, assequitur. Quo in easu nega live ob gratiae desectum, & positive ob peccatum sive originale, sive actuale da mnationem incurrit . Hoc est etiam discrimen inter necessitatem medii, & praecepti: quod praecepti observatio respectu illius qui potest, & tenetur ad eiusdem
observantiam , necessaria est necessitate medii, cum hac tamen diversitate, ut communiter Theologi animadvertunt, quod iis quae absolute necessaria sunt necessitate medii, gratia annexa est necessaria ad salutem 3 ut patet in baptismo, di poenitentia et observatio autem praecepti negative tantum necessaria necessitate medii dicitur ad salutem, ne propter praecepti violationem impedimentum aliquod ad salutem ponatur , & eulpa perpetretur , cui poena respondeat damnationis. Istius necessitatis diversitas eodem modo interdum exprimitur in Scriptura divina, ut patet in baptismo ζ quia renatus fuerit ex aqua, ἐν Spiritu sancto, non m es introire in regnum Dei: & in Eucharistia et manducaveritis earnem Fi ho minis , biberitis eius Duuinem , non habebitis vitam in vobis . Ex subiecta ergo materia diversa necessitas medii, & praecepti colligenda est. Si res conserat gratiam absolute necessariam ad salutem , ut est baptismaIis ἱ vocatur necessitas
medii r si gratia non sit absolute necessaria, ut in Eucharistias di ritur necessitas
II. Rursus quae cadunt sub necessitate medii , alia sunt extrinseca, ut ablutio baptismalis ; alia sunt intrinseca , ut gratia sanctificans . Quae sunt priori modo necessaria , suppleri possiant per fidem, dc earitatem eum voto illa suscipiendi; quamvis in re poni ob impedimentum nequeant . Quae sunt posteriori modo necessaria, suppleri nullo modo possunt ; sed ita in re requiruntur, ut impossibilisse salus sine eisdem. Quamobrem absque gratia sanctificante, reipsa infusa in anima, nemo salvus esse potest. III. Tandem votum, seu desiderium alicuius rei neeessariae aliud est implicitum& generale, ut est votum servandi omnia Christi praecepta. quod seiungi a carutate persecta nequit : fieri enim non potest ut quis salvus fiat, nisi implicitam saltem voluntatem habeat implendi omnia praecepta a Christo imposita. Aliud est votum, seu desiderium expressum, quod ex rei cognitione oritur ; & tunc requiritur quando res est necessaria necessitate medii: quia res ista tantae est necessitatis, ut vel in re, vel in voto haberi debeat. IV. Haereticorum plures tum antiqui, tum novatores, baptismi necessitatem n garunt. Ex antiquis Caiani, Manichaei, Seleuciani baptismum reieeere . Ex novatoribus V Viclesus , ut eκ Concilio Constantiensi sus xv. constat , baptismum superfluum docuit. Eidem subscribit Bueerus. V. Calvinus Lib. IV. instit. cap. xv. s. Io. haec docet . Iam perspicuum es quam DLDi0itiZm by coc oste
188쪽
falsum fit quod docuerunt pridem ηοπη*m, i' qμο ghi persi unt, per baptismum foret nos, is eximi ab originarii peceato, im a corrutio'e quae ab Adam in universam post Vitatem propagata est . Rursus clarius suam haeresim exponit g. ao. Infantes no stros, antequam nascantur , se Moptare in Dos pronuntiat Deus, quum se nobis iis Deum fore promittit, feminiqμe ηψro ps ποή . Hoc verbo eontinetur eorum Dia, e quisquam in Deum tam contumesi με esse audebit, ut eius promissonem effectui sis. β eνe per se seget. Ω σηtum omni invexerit dogma illad ma e eoositum baptisma esse de necessitate salutis, pauci animadvertunt di ideoque minus sibi eam /'
mani, Calvinistarum seboles venefica , baptismi necessitatem de medio sustuIN
H. Catholici omnes .indicatos haereticorum errores detestantur . Scholasticorum nonnulli aliquas opiniones Ecclesiae doctrinae adversas docuere . Caietanus in III Parn docuit, sine baptismo& precibus, praesertim signo externo adhibito, salvos fieri . Quae sententia nulla XXXI. T. xv I M. Gersonin , -briel, Altissio ensis, S. Bonaventura, Durandus probabiliter praesumi pota docent, divinam m icordiam aut parentum votis ut aliq- alia via salvos facere infantes . bsondrati parvulos sine baptismo deeedentes excludit quidem a regno Dei I sed a peccato praeservari, & a naturalibus bonis non excludi contendit. Recensitae optiniones, tamquam arbitrariae, reiiciendae sunt. VII. Quaest. I. Vecessarias ne baptismus est Meessitate medii infantibus ex fidemuspmntibus procreatis ὸ Resp. Adfirmant omnes Catholici adversus Calvinum. Rario evidens est. Nam eiusmodi infantes contrahunt peccatum originale. Sed unicum remedium a Christo praestitutum ad Deeatum istud abolendum , est bapti Gmai ut manifeste constat ex Evangelio : 2 si quis renatus fuerit ex aqua , is smycto, non potest introire in νυηum Dei. Uana Calvini commenta paucis VerNS S. Augustinus ferm. cc Iv. alias xiv. de verb. . UL refellit, inquiens : Cbr ισηu es Christianus, inquis. Audi Evangelium , quivis non baptitatos parvulorm1ttere in regnum caelorum : audi Evangelium : Nisi quis renatus fuerit ex aquac c. Domini sententia es. Huic non resistis nisi non Christianus. Idcirco non Christia- C. Vinus, eiusque gregales , qui Domini sententiae pertinaei obstinatione resistunt. VIII. QVaest. IL Adustis est ne neeessarius baptismus neressitate medii in re , aut in votost Resp. Sententia adfirmans est omnium Catholicorum, & .constat ex evan-
189쪽
gelicis adductis verbis. Rationem, ex divinis Seripturis haustam promit S. Τh
mas III. Pan. qu est xv IO. art. i. Nemo assequi Christi regnum valet, nisi per Christum, &nisi Christum induat, eique incorporetur ; ut Apostolus Rom.V. docet. Igitur sui per unius delictum in omnes homines in condemnationem ; M is, per uniussistitiam in omnes homines in iustificationem visae. Haec autem coniunctio, & mystica incorporatio cum Christo, solo baptismate fit, teste eodem Apostolo ad Galat. III. Quicumque enim in christo baptizati estis, Christum induistis. Ergo sine baptismo obtineri regnum Christi non potest. VIII. Secunda pars, quod adultis sufficiat baptisina in voto, quando reipsa haberi nequeat, colligitur eκ ipsa baptisini divisione in baptismum fluminis , flaminis, & sanguinis , ex communi Ecclesiae consensu . Audiamus S. Thomam III. Part. quaest. lxv III. art. a. ubi haec docet. Sacramentum baptismi dupliciter potest alicui deesse. Uno modo ἐγ re, is volo : quod contingit illis qui nee baptizantur , nee baptizari volunt ; quod manifeste ad contemptum sacramenti pertinet quantum ad illos qui habent risum liberi arbitrii. Et ideo bi quibus hoc modo deest baptismus, fa- Iutem consequi non possunt e quia nee sacramentaliter, nec mentaliter Christo incorpo rantur, per quem Iolum est fatus . Alio modo potest sacramentum baptismi afieui d
esse re, sed non vote; sicut eum aliquis baptizari desiderat, sed aliquo casu praeveniatur morte, antequam baptismum suscipiat r is risu sine baptismo actuaβι fatalem eon sequi potest, propter desiderium baptismi, quod proeedit ex fide per dilectionem op
rante, per quam Deus interius baminem sanct eam, euius potentia fac amentis visib fibus non amigatur. Unde Ambrosius dicit de Valentiniano, qui catechumenus mortuas fuit ἔ Quem regelleraturus eram, amisi; veνum ilis gratiam quam poposcit , no' amia
sit. Qui enim per baptismum regenerari aqua & spiritu desiderat , corde , licet
non corpore, regeneratus est, subdit Angelicus. IX. Quaest. III. Ut baptismus aduritis prosit, requiritur ne votum impficitum, si rexplicitum eiusdem Resp. Duplex occurrit sententia . Recentiores non pauci V
tum implicitum sat eue defendunt , voluntatem scilicet servandi totam legem Christi, aut ingrediendi Ecclesiam catholicam , aut assequendi vitam aeternam . Quis audiens Christi nomen, desiderio stagrat eius religioni nomen dandi, eiusque legem amplectendi, nihil de sacro lavacro cogitans, cuius invincibili tenetur ignorantia, simile votum seu desiderium sat esse defendunt plures. X. Opposita sententia mihi est probabilior, necessarium nempe esse Votum, seu propositum explicitum suscipiendi baptismi . Baptismi enim necessitas medii est , non praecepti tantum. Porro sicut fides explicita Trinitatis, di Incarnationis post Evangelii praedicationem ad salutem necessaria est iuxta probabiliorem sententiam; ita baptismi suisipiendi propositum expressum sit necessiim est. Alioquin non maior baptismi quam cuiusque alterius christianae legis praecepti l essitas ad salutem
190쪽
stret. Siquidem in qualibet contritione persecta propositum implicitum in cruditur servandi omnia Christi mandata. Quare distincta supra sunt haee duo : necem rium propositum alicuius praecepti; dc res necessaria in re, aut in voto. Primum significat desiderium implicitum, aut explicitum servandi omnia quae Christus in
mandatis dedit. Posterius significat rem ita esse necessariam necessitate medii, ut aut in re, aut in voto expresse requiratur. Neque dicas, id absolute verum esse; at per accidens ratione ignorantiae in vincibilis contingere posse ut non maior sit baptismi quam aIiorum praeceptorum necessitas. Hoc enim responsum arbitrarium videtur ad argumenti vim elevandam . Nam licet admitti possit ignorantia invin cibilis, ct infidelitas negativa, ut docet S. Thomas pro aliquo tempore I tamen numquam ipse concederem, quempiam laborare posse infidelitate negativa Trinutatis, & baptismi longo tempore. Atque adeo cui Deus concedit fidem per dilectionem operantem , seu eui insundit earitatem persectam , profecto insundet ei dem lumen splendidum & mysteriorum, & baptismatis, quae sunt necessaria necessitate medii ad salutem, saltem in mortis articulo. XI. Quaest. IV. tempore suscipere adulti baptismum debent Resp. Multa oecurrunt antiquorum exempla, quorum alii in finem vitae , alii ad provectiorem aetatem distulerunt baptisma. Paullo ante ordinationem S. Ambrosium baptizatum fuisse narrat Paulinus Notarius . S. Paulinus Nolanus baptizatus est , cum annum ageret 28. S. Augustinus anno 33. baptismum suscepit. Multae assignantur huius dilationis causae. Alii, ut viri sancti, humilitatis caussa catechumeni Iongo tempore perseverare voluerunt. In aliis timor fuit ne sacramentum profanationis periculo exponeretur . In aliis vita voluptuosa, & vana spes obtinendae mortis tempore omnium peccatorum veniae. Et tandem laxata pluribus in locis disciplina in caussa suit cur baptismus protraheretur. XII. Verum rationes eur differri baptismus non debeat , cuique obviae sunt . Quis enim prudens protrahere suae servitutis vincula , quis antidotum suae infirmitatis procrassinare vellet Pravam antiquorum dilationis consuetudinem , quae tum in Oriente, tum in incidente serpebat, evellere Patres studuerunt. Itaque S.
Ambrosius, ut Bamnius ad an. 377. num. I4. narrat, in eo multus fuit, ut proam Eam eonsuetudinem, quae tam in Oeeidente, quam in Oriente usu temporis convaluerat , qua fideles qua lurimi usque ad provectiorem aetatem baptismum differrent; penitus ut malum germen ex agro dominico eveneret, is, quod se Deisse doruit, ab aliis ne i Uerum minet, verimenter admonuit e praestiteruntque apud Orientalas Baseus, Πουπe Gregorius Nattanetenus, nee non Gregorius Tossenus', ut Vforum de bapti aeditae orationes lanificant. XIII. In baptismo gratia insunditur, quae e servitute daemonis 'animam eripit , ad vitam aeternam regenerat, delet perpetrata peccata, instaurat extenuataς vi-