장음표시 사용
201쪽
ijι ' LIB. IL DE BAPT. ET CONFIR M.
Mius Hebraeorum eo gnatus fuisset trutrici chrisiame in deficientia nutricum Π braearum, dum esset proximus morti, fuit baptizatur : saera Congregatio deetur vis, praedictum puerum fuisse licite baptizatum . Aliam similem decisionem resertibidem Pontifex summus, datam anno I s. X. aesLIII. Filii infidelium e Uti, aut patriae potestati subducti, litate ne baptizari valent f Resp. Adfirmant communiter Theologi, dummodo infans vere eκ- posititius sit. Ille autem vere exposititius nuncupatur qui a parentibus derelictus est, & sub nullius cura reperitur. Cum enim tunc sit extra potestatis patriae ius, nemini fit iniuria , dum tali filio exposititio baptisinus adna inistratur. Idem dieendum de filiis infidelium qui a piratis capiuntur I ut quando triremes Turcarum in potestatem veniunt Christianorum, & pueri in eisdem reperiuntur . Isti, cum a patria potestate extracti sint, licite baptiaeantur. Quando tamen per Vim Puer Iudaeus e parentum cura eripitur , remittendus sub patria potestate est. Pueros vero infidelium , sive iure , sive iniuria parentibus ereptos , & in regiones ita longinquas translatos , ut nulla si reditus spes , baptizare Ecclesia consuevit. XI. Quaest. IV. Si unus parentum infidelium consentiat , baptizari ne puer licite valet, altero dissentiente e Resp. Sententia adfirmans communis, & mihi vera est. - Praevalere enim consensus ille debet qui cedit in religionis savorem, de pueri utilitatem. Quare si pater ad fidem christianam Xeniat , matre in Iudaismo persistente, baptizandus puer est; ut definivit Gregorius IX. in sua Decretali ad Episcopum Argentinensem ; ct refertur in eap. Eae litteris de convers. infidelium. idem dicendum est , si mater convertatur , patre in Hebraismo ramanente , obrationem datam e & colligi videtur ex praefata Gregorii Decretali ; tametsi expresse patris tantum mentio fiat . Parentum nomine venit etiam avus paternus, qui si christianae religioni nomen det, offeratque nepotem, baptizari debet, etiam matre dissentiente. Casus hic eum Romae eontigisset, praevalere dissensum matris Navarrus Lib. III. de convers infidec eonfit. propugnabat. Contra , in lavo' tconsensus avi scripsit Rutilius Benzoni. Et Gregorius XIII. declaravit, sententio hBenzoni praeserendam esse : Benzonius ipse insantem tinxit , ut narrat in stas speculo Episcopor. Lib. I. quaest. I x. dub. r. Quare sub finem consilii Navarri haec adiecta sunt. Advertendum autem contra hane opinionem latam sententiam, infantemque traditum fuisse avo ebristiano, Θ, demum baptizatum , perseverareque --bue in fide. Infantes sic baptizati invitis parentibus , in dictis casibus debent ab Illis separari. XII. Quaest. V. Infidelium plures infantes suos clerunt baptizandos, ut infirmitatibus eurentur e validum ne eiusmodi baptisma est e Resp. Iam a tempore S. Augustini mfideles offerre insantes baptizandos consueverant , non ut a culpa origi nati mundarentur , sed ut a spiritibus immundis liberi fierent . Qua de re sic scri-
202쪽
Ieribit S. Augurinus epist. xcv III. ad Boni Cium . Nec illud te moveat quod qui dam non ea fide ad baptismum percipientam parv os ferunt, ut gratia spiritali adnitam regenerentur aeternam, sed quod est pulsint hoc remedio temporalem retinere. mel recipere sanitatem. Non enim propterea illi nou regenerantur, quia non ab istis hae inieηtione offeruntur . celcbrantur enim per eos necessaria miniseria, is, verba saeramentorum, fine quibus cosscrari parτη non potest . Non enim parentum sed ministrorum intentio spectanda est . In Synodo habita an. II 8. sub Patriar cha Luca, euius meminit Balsamon in can. lx IV. Trulianum disputatum de hocce baptisino fuit, de quo videri Baroi i M potest ad ann. H 8. validum es baptisina istud, sententia communis, dc certa defendit. Verum infidelium aliqui tanta superstitione tenentur, ut spe liberandi insantes suos ab infirmitate, minentur mortem Sacerdotibus, consciis illorum pravae superstitionis, & baptizare relua tantibus, nisi baptismum administrent. Negavit Navarrus, licite eonferri baptis
mum posse ad mortem vitandam . Opinionem adfirmantem propugnabant alii. Congregatio S. O ficii an. I 623. hanc edidit decisionem. Sacra Cougregatio unive fatis Innu sitionis, babita coram Sanct 1 o, relatis litteris Episcopi Antibarensis, in quibus junpzabat pro resolutione nifrascripti dubiι : an , cum Sacerdotes coguntura Tureir ut bastilenι eorum filios , noet ut Coristianos esciant , sed pro eorporali salute, ut libere tur a faet re, eominali morbo, maleficiorum periculo, lupis , auin tali. easu possimi fallem ficte eos baptizare , adhibita ba timi materia , De debita forma. Re pondit negative: quia baytismus est iaσua Dcramentorum, ae protestatio fidei; nee uiso modo fui potest. Et Innocentius XI. hanc thesim proscripsit : UNgens metus gravis est iusta ea a saeramentorum admi uistrationem fmutandi. Verum de hac simulatione sacramentorum alibi fusus dictum est. XIII. Qiiaest. VI. Si puer petat butismum, O' dubitetur, an usu rationis praediatur fit , potest ne invitis parentibus baptizari Resp. Negant vasqueE, Hurtado, Henriquea, & alii plures. Adfirmant vero Sotus, & Candidus: quia in dubio docidendum est in religionis favorem . Prudentius consilium hoc in casu videtur eustodiendum esse puerum in loco tuto , donec persectum assequatur rationis
usum; & tunc, si perseveret, baptizandum . Si periculum mortis adsit, iam dictum est, baptigari posse. requiratuν aliqua dispositὶo in infantibus ad baptismum D scipiendum e Resp. Lutherias defendit, infantes, eum baptizantur, habere fidem
actualem. Sed nullam in iisdem reperiri fidem actualem, cum baptizant ψr, CathQlici Theologi docent. Quoniam actualis fides est mentis assensus rebus revelatis , ex divina illustratione , & ex motione voluntatis praestitus . Insantes autem nec intelligunt quid agant, nec voluntate moventur ad cogitandum, dc creden
dum; sed illorum fidem supplet Ecclesia. Tam. VIII. M XV. Di siligod by Corale
203쪽
, g LIB. II DE BAPIT ET CONFIR M.
V. Quaest. VIII. amentes, ἐν Drusi baptizandi fiat ' Resp. s. Thomas
III. Part. quaest. Ixv III. gri. II. Primum considerat amentes a nativitate, omni lu-eido intervallo destitutos et & bos baptizandos esse instar infantium in fide Eceleissae decernit. Quamvis enim rationis usu eareant , nee speretur illum umquam assecuturos; hoc tamen non impedit quominus baptizari debeatit: quoniam cum in iisdem sit anima rationalis, per accidens, idest propter impedimentum organi corporei, usu rationis carent. Alii sunt a mentes qui ex sana mente quam prius habuerunt, incidunt in insaniam et & tales sunt iudicandi secundum voluntatem quam prius habuerunt, dum sanae mentis erant. Et ideo si tunc apparuit in eis volu ras suscipiendi baptismum , debet eis exhiberi, in furia, di amentia constitutis, etiamsi tune actu contradicant, Si autem tempore lucidi intervalli non apparuit in eis voluntas suscipiendi baptismum , baptizari non debent in amentia constituti. Ad dormientes quod attinet, respondet ad baptizandos non esse, nisi mortis perieulum immineat : quo in casu baptizandi sunt , si prius in eis apparuit voluntas suscipiendi baptismi Quae doctrina communis est.
De baptismo adultorum , vivorum , mortuorum, orcampanarum .
I. T E dispositionibus quae praecedere in adultis debent ad martyrium sust, ara nendum , supra dictum est Pavea nunc delibabo de dispositionibus
quae absolute in omnibus adultis sanae mentis requiruntur ut digne baptisma s scipiant. II. Quaest. I. Requiritur ne in adultis ad digne baptismum suscipiendum fides is christum, dolor de preeatis , ἐν amor Dei inchoataγe Resp. Fidem necessariam in adultis esse, declarat Scriptura divina : nam Mure. xvi. dicitur : cui crediderit, b sptizatus fuerit, fareus erit r de Matth. xxviii. Christus iubet ut baptizandi i struantur et Docete baptizantes. Rursus Philippus dixit Eunucho : Si credis ex toto corde , licet: Act. viii. Non minus perspicue iubetur ut baptismo praemittatur pinnitentia. Tamitentiam agite, O baptizetur unusquisque vestrum , inqu t S. Petrus Act. 2. Innumera sunt testimonia quae amoris Dei saltem initialis necessita-.tem evincunt ad Veram in Deum conversionem . Qui non diligit, manet in mor te : inquit Ioannes cap. III. Sed de istius amoris necessitate fusius in tractatu de poenitentia.
204쪽
11l.-LDite ne conferri bapti Vt not mortuis, aut vivis pro moripis va-ht 3 Resp. Cataphrygas, Haeresiarchae Montani progeniem, mortuos baptiEasse ,harrat s. Phila stritis Episcopus Brixiensis haeres lax. ubi inquit : Hi mortuos bapti diant. Cataphrygis accesserunt Archontici, de quibus Theodoretus Lib. I. haeret.D. huc eo. xi. scribit et Tost mortem oleum, is aquam mortuorum eapitibus iniiciunt ,
se δερι dieentes ut ipsi lavi Her sint, fusterioresque evadant interiectis dominationi ευὶ ,-potesatibus. Cerinthiani, a Cerintho, Apostolis suppare , descendentes, vi
vos pro mortuis baptizabant. ut Epiphanius haeres. xxv III. narrat his verbis. tra
ditione res quaedam ad nos permnit, quod, ut quidam apud ipsos de vita decesserunt morte praeoccupati citra baptima, alii pro ipsis in nomen ipsorum baptizentur , ne ubi resustrexerint, illi in resurrectione parna luant, eo quod non aeceperunt baptisma, b, subditifiant potestati quae mundum condidit. Similia de Marcionitis refert Chrysostomus bom. xl. in eap. xv. D . I. ad Torinth. dc Tertullianus Lib. Moontra Mis
IV. Originem istius baptismi alii eruebant ex nequentibus pharisaeorum lotionubus, alii ex prava intelligentia sequentis textus S. Pauli I. Cori cap. xv. Alioquin quid faeient qui baptietantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt Ut quid is baptizantur pro Ensὶ Mortuos non esse baptizandos, nec vivos pro mortuis , ce hum est, idque degnitum fuit in Concilio Carthaginensi III. can. v I. cavendam es ne mortuos baptizari posse fratrum infirmitas eredat. Ratio evidens est. Cadmvera enim, anima rationali destituta cum sint, nec gratiam, nec regenerationem spiritualem recipere valent. Nec prodesse baptismus nisi suscipientibus potest; si . ut resurrectio unius non est alterius resurrectio. V. Haec cum ita se habeant, germanus apostolici textus sensus exponendus est Γοquin quid facient qui baptizantur pro mortuis Sest Estius in hune Ioeum, GI-rnet, & alii varias promunt interpretationes. Alii volunt, Apostolum ex consuetudine illorum qui viventes baptizabantur pro mortuis, inferre mortuorum Tela rectionem; eosque ad hominem, ut aiunt, revincere, non illorum consuetudinem approbando, sed ex illa resurrectionis fidem inserendo. Quam interpretationem fuse illustrare, Zc consirmare Calmet nititur. Altera interpretatio textum applicat
iis qui in lecto morti proximi deeumbentes baptismum suscipiunt δ di baptizari pro mortuis intendunt, idest pro seipsis, quatenus sibi vita functis baptismus profuturua est. Tertio alii interpretantur pro mortuis, idest pro corporibus morti ob- no iis : quae interpretatio hune reddit sensum si non est carnis resurrectio sutura, cur baptizantur eo ora morti obnoxia e prustranea quippe esset corporum ablutio, si post mortem resurgere non deberent. Hane interpretationem prae Riii Praebet S. Ioannes .Chrysostomus hom. xl. in I. ad cor. inquiens: In memoriam re Toeans Paulus dicebat : Si non es resurrectis, cur baptizaris pro mortuis , idest pro
205쪽
ito LIB. IL DE BAPT. ET CONFIRM
eorporibus e Tropter hoe enim baptizaris, mortui corporis eredens resurrectionem , rLes quod non maneat mortuum. Haec Chrysostomi interpretatio non arridet Estio . Omnes tres interpretationes suas patiuntur dissicultates. I. S. Thomas lect. Iv. in hunc textum duas promit expositiones. me, inquit . potest dupliciter intemgi. mo modo, ut per hoc quod dirit, mortuis, intelligantur o pera peccati, quae sunt mortua, quia carent vita gratiae, ἐν ducunt ad mortem.
Et fecundum boe plana est littera. Quid scilicet iacient ilii qui baptizantur pro mortuis , idest pro peccatis abluendis, si non sint vitam gratiae babiturist .mo modo, quia quidam tune temporis Volebant quod homines possent primo baptizari, ut fibi ipsis remissonem peccatorum consequerentur, O iterum baptizabantur pro aliquo consanguineo
suo defuncto, ut etiam post mσrtem dimitterentur ei pereata : O' secundum boe Bbttera. Quid facient qui baptizantur pro mortuis, fodiret consanguineis , pro quo rum satate baptizantur, A non sit resurrectio mortuorum Sed si in aliquo eommendari possunt, fellidet in boe quod fidem resurrectionis videbantur habere ; sed in aliquo possunt , 8'rebendi, in hoc scilicet quod unum eredebant posse pro alio baptizari . Sed tune est quoio. Δι o. ario unius prodest alteri, quare non etiam baptismus Ad boeest duplex responsio. Una est, quod opera quae faciunt vivi , profunt mortuis proptes unionem caritatis, i i fidei r O, ideo non pro=nt nisi illis qui decedunt eum caritate, ἐν fide : unde infidelibus nec oratio, nec baptismus vivorum prosunt i tamen oratis prodes inis qui sunt in purgasorio. Alia responsio, θ' melior, quia bona opera va κιmortuis, non solum ea vi raritatis, sed etiam ex intentione Deirn:is . Sicut si ego dia crem psalterium pro aliquo qui es in purgatorio, qui tenebatur dierre , ut satisfaciam pro eo; valet quidem quantum ad satisfactionem solum illi pro quo dico. Dicendum s. ergo secundum boe, quod baptismus non habet virtutem ex intentione nostra, sed eae
intentione Christ. Intentis autem Christi est ut baptisnus iHis prosi tot qui in Christi
fide baptizantur. consequenter istud inconveniens explicat dieens: Si omnino mortui non resurgunt. Et ista explicatio videtur magis convenire fecundie exstositioni suprapositae
ego dicat : Ut quid baptizantur pro illis, idest pro mortuis, si non resurgunt fVII. Interpretationum varietas prodit perdissicilem esse Apostoli textum . S cunda S. Thomae interpretatio mihi ceteris praeferenda videtur. Est enim litteratiscnsui magis consentanea & obvia. Nec est quod opponas, non esse Vero simile,. I, postolum voluisse ex prava quorumdam consuetudine resurrectionem adstruere .. Nam alibi invictis rationum momentis absolute S. Paulus mortuorum resurrecti nem evincit . Hic argumento utitur illis revincendis valde tempestivo qui in more habebant vivos pro mortuis baptizare , hac pia eredulitate, quod quemad
modum preces, ita & baptismus prodesse deiunctis posset . Quisque tamen eam Praeeligat interpretationem quae probabilior sibi apparet. VIIL QMM .HL. tacitum ne est, eviusque superstitionis expers baptismxs eam
206쪽
p arum Resp. Ritum baptizandi eamp n. s, ut superstitionis plenum, arguunt novatores Magdeburgenses, Hospinianus, Vossus, aliique. Istius ritus inventorem fuisse eontendunt Ioannem XIII. qui anno 968. Lateranensis Ecclesiae eampanam
consecravit, nullo praecedente talis ritus vestigio. Campanae autem , argutantur
illi, sunt baptismi incapaces . Ex quo inserunt, superstitiosum & ridieularium esse baptisenum illis collatum. vana haee sunt. dc futilia.
IX. Ad antiquitatem campanarum quod attinet. vel ia ipso veteri testamento eonsuetudo obtinuit convocandi populum ad Deum colendum sonitu rubarum, ut habetur rium x. Hate eadem consuetudo viguit primis christianae Ecclesiae sati uti, eonvocandi ad templa fideles alicuius instrumenti sonitu . Gr aeci nune tabulam , nune laminam serream malleis pulsabant, antequam Ursus Participatius eirciter annum Campanas mitteret ad Michaelem Imperatorem. X. In Ecclesia occidentali campanarum usum saeculo in viguisse, communis hactenus opinio fuit, quas a S. Paulino Episcopo Nolano invectas asserit, dictasque propterea Campanas, & Nolas a Nola Campaniae urbe . Hane opinionem pluis res nostri temporis eruditi viri oppugnant, tamquam solido destitutam landamenisto; non desunt tamen alii eruditi viri is qui communem opinionem defendant :Verum dissidium istud dc parvi momenti est, dc ab instituto alienum.
XI. Ritum benedicendi campanas antiquiorem Ioanne XIII. evincunt rerum liturgicarum periti. Martene Lib. II. ea xx I. de antiq. Ee I. Rit. Bona Lib.I. ea xx II. de reb. lituet. Cl. Ioseph Catalanus in Pontis Rom. Part. II. tit. xxII i. de alii
plures. At non propterea licitus, de cuiusque superstitionis expers dicitur ritus iis ste, quia Ioanne XII L vetustior; sed ideo licitus ritus est , quia Ecclesia stultur potestate qua novos instituere ritus valet. Baptismus eam panarum lata quadam . di ampla significatione dicitur, quatenus ablutionem significat. Nec enim in hoc baptismo sorma adhibetur saerament , nec instructio, & catechismus , nee ministri intentio huc tendit. Sed benedicuntur campanae , ut sacro illo sonitu , restagore turbinum impetus, grandinum tempestates , spiritusque infernales procurpellantur, ut fideles intelligant se ad fidei christianae mysteria celebranda , Dei
Verbum audiendum, Deumque eolendum convocari. Qui plura de hoc sacro ritu scire cupit, Iegat Greiserum Lib. de benedict. eap. xlv. Angelum ROcca east. vir.
Ex his constat, ab omnis superstitionis labe immunem esse ritum istum. Sed Novatores nostri. non secus ac obsessi dc energument , sacras benedictiones omnes , dc exorcismos detestantur, dc reformidant. Ritus Romanae Ecclesiae omnes quieoram palato delicatissimo non sapiunt , continuo superstitionis insimulant, de accusant, ae si ipsi supremi iudices essent constituti ad iudicium serendum in R Inrano. catholicae Ecclesiae ritus. am sit δc ridicularia,& insana eorum audacia, nemo prudens non videt.
207쪽
is L LIB. IL DE BAPT: ET CONFIRM.
CAPUT XV. De baptismi essectibus.
ira buto, effectus quos sacramentum baptismi producit in anima baptizati, reiaeenset, & explicat. Praecipuos hic ego perstringam I dc errores haereticorum obiis ter indicabo. II. Origenistae, ut refert Epiphanius haeres lxiv. docuerunt, peccata non deleri per baptismum, sed sopiri, & tegi. Pelagiani, arum peccatum Originale negarent, necessaria consecutione illud per baptismum auferri inficiabantur . Iovinianus in aIiud extremum lapsus est. Non modo per baptismum auferri peccatum originale docuit, sed legitime sacro lavacro tinctum peccare postea non posse effuttit . Lu- therani, & Calviniani negant peccata per baptismum tolli, dc revera deleri , sed tantum tegi, dc non imputari , Origenistarum errorem innovantes . His paucis delib tis, breviter effectus baptismi recenseo. III. Quaesti I. Confert ne baptismus gratiam sanctificantem Resp. Sententia adfir- inans de fide est, innumeris Scripturarum testimoniis declarata. S. Paulus I. Cor.
vi. inquit : Sed abluti estis, sed sanctificati estis. sed iustificati estis . Iterum ad Titum III. Salvos nos fecit per lavacrum νegenerationis, renovationis Spiritus sancti. gratia nos in Dei filios regenerat, de membra Christi essicit; ut inquie Apostolus ad Galat. m. Omnes filii Dei estis . . . Christum induistis . Rursus Rom. VIII. Si autem filii, heredes : beredes quidem Dei, coheredes autem Christi. Plura alia testimonia, alioquin obvia, praetereo. Gratia sanctificans , quae infunditur baptizato, animam essicit divinae naturae cochrtem, & secum comites habet infusas virtutes, de dona Spiritus sancti, quibus expeditiores fiunt ad omnia pietatis ossicia fideles saero lavacro tincti, & evadunt filii Dei , non per extrinsecam deputationem, sed per participationem divinae naturae , & communicationem e iusdem spiritus. IV. Quaest. II. Aufert ne baptismus omnia peccata quoad rationem ex de t Reis. Adfirmant Catholici omnes , de lueulentis Scripturae divinae oraculis evincunt . Baptizetur unusquisque vesνum in remissionem peccatorum : Α h. II. Item I. I Oan. I. Sarguis Iesu Christi Filii Dei emundat nos ab omni peccato. Item idem Ioannes cap. x ιδ I. di situs est, non indiget nisi ut pedes luet et, sed est mundus totus. Et S. Paulus Rom. VIII. Nihil ergo damnationis est in iis qui sunt in Christo Iesu . Haec autem testimonia evincunt non tegi , non imputari, sed penitus deleri peccata omnia. Qui enim renascuntur, regenerantur, On renovantur, ut Scris turae Ioquuntur ν
208쪽
tur, exuunt veterem immunditiem omnem. Rationem assert S. Thomas III. Part. quaest. lxix. art. I. Per baptismum moritur homo peccato,& vitam vivit divinam, ut asserit Paulus Rom. v I. Existimate, vos mortuos quidem esse peceato, viventes autem Deo in Christo Iesu. Ergo omnia peccata, quae ad Vetustatem vitae pertinent , in baptismo non teguntur, sed vere moriuntur. Idque docet constans, & perpetua Eeclesiae traditio, ut definit Concilium Tridentinum fess. U. eo. v. his verbis . Si ali per Iesu Christi Domini nostri grotiam, quae in baptismate confertur , reatum Ornginalis peccati remitti negat; aut etiam asserit , non tosti totum id quod veram is, propriam peccati rationem habet, sed illud dicit tantum radi, aut non imputari; mnathema fit. U. Nee est quod opponatur, remanere in baptizatis coneu piscentiam, quae , teis ne Apostolo, peccatum est. Quandoquidem peccatum concupiscentia ab Apostolo dicitur, non quod proprie ipsa peccatum sormaliter sit; sed quia ex peccato proficiscitur, & ad peccatum inclinat, dc allicit; ut Concilium Tridentinum fess. v.
ean. v. desinit. Hanc concupiscentiam, quam aliquando Apostolus peceatum appellat , S. I nodus declarat, Etes am eatbolieam numquam inteuexisse peeeatum appellari , quod vere, is proprie ia renatis precatum fit ; sed quia ex peccato est, is ad pereatum inclinat. Si quis autem contrariam senserit, anathema fit . Quod alii obtrudunt, enitentiam quae baptismum praecedit ι delere peccata, nullius momenti est: quia contritio etiam persecta , si baptismi voto careat, peccatum originale non delet. VI. Quaest. III. An baptismus deleat reatum poenae aeternae, im temporalis Resp. Sententia adfirmans definita est in Concilio Florentino in decreto ad Armenos, in quo de baptismo definitum est e Sacramenti effectus est remisso omnis eulpae origianalis, is actualis, omnis quoque parnae. Et hoc eonfirmatum in Tridentino suit De. eis. Rationem congruentem perhibet S. Thomas loci eit. art. a. Aqua enim, inquit . non abluit modo, sed restigerat etiam e & hoe suo restigerio significat subtracti nem reatus peenae, sicut sua ablutione significat emundationem a culpa. Praeter ea hoc constat Ecclesiae consuetudine, quae numquam catechumenis sacro Iav ero tinctis ullam satissa toriam poenam imposuit. Remanent tamen poenae temporales, nempe sames, sitis, morbus, & mors ipsa, quae stipendium peccati est equoniam, inquit S. Thomas loc. eit. art. 3. baptismus habet virtutem auferendi pa nalitates praesentis vitae; non tamen eas anfert in praesenti vita; sed eius virtute auferentur a iustis in resurrectione. Sunt enim eiusmodi poenalitates materia & occasio certaminis spiritualis & pugnae, in qua homo victor coronam assequetur . Ad- Vertit insuper Κ Thomas, per baptismum remitti poenae reatum apud Deum, secus apud homines. Quare homicidia, & alia crimina, infesta societati, perpetrata ante baptismum, puniuntur a magistratibus, quorum interest ea plectere quae publicam pacem turbant.
209쪽
184 LIBGI. DE BAPT. ET CONFIRM
VII. Quaest. IV. Baptismus imprimiι ne characterem Resp. De fide est baptis naum imprimere characterem z idque perpetua tum scripta , tum orati Ecclesiae traditione firmum est ; ut definivit Concilium Tridentinum sese. vi I. can. rκ. Si quis dixerit, in tribus sacramentis, baptismo scilicet, confirmatione, ordine, non imprimi characterem in aηima , hoc est signum quoddam spiritale , is indesebio . unde ea iterari non possunt ; anathema M. Plura rationum momenta Patres assignant. Baptismus est regeneratio, dc nova quaedam nativitas spiritualis . Porro sicut una est generatio, ita una est regeneratio. Rursus baptismus est similitudo , α imago mortis Christi Domini ; ut ex S. Paulo evincunt Augustinus , & Thomas . At Christus, ait Paulus , femet mortuus est. Ergo dcc. Item peccatum ori
ginale semel eontractum, & deletum , numquam revocatur . Ergo neque remedium iterandum est. inae omnia evincunt , baptismum characterem imprimere , quo seniel regenerati secernantur ab aliis . . .
VIII. Quaestu. Quandonam in praxi iterandus baptismus fit e Resp. Baptismux rite administratus numquam iterandus est, ut ex dictis patet . Diligenter tamen quandoque investigandum est, num error aliquis baptismi essentiam destruens ad missus suerit in eodem tradendo : de quo si constet, aut prudenter dubitetur , baptisma conferri debet. Et primo qui in aliqua haeresi baptizatus est, examinari debet, num in sanctae Trinitatis nomine bapti tur H : & imbuendus , quo iasensu hoe mysterium credatur. Quod si inventus fuerit sub integra Trinitatis in- Vocatione tinctus , manus impositione confirmandus erit ; ut declaratur cap. Sὰ qui apud uos, de consecr. dist. iv. Si asserat, se in nomine Domini tantum bapti- eat tim suisse , baptiEandus denuo est in nomine M. Trinitatis ; ut statutum est cap. Si revera. Si ignoretur, num baptizatus sit, neque baptismi indicia extent , smiliter baptizari debet. Inquirendum ulterius est, num forma vitiata baptisare haeretici illi a quibus tinctus est, soleant. Siquidem novatorum aliqui, ut sacto
Probent, verba esse non consecratoria, sed concionatoria, unus aquam landit, auter evangelica verba recitat . Quem abusum animadvertens Synodus Mechlinien-ss, celebrata anno ι6or. & a Paulo V. approbata tis. III. cap. v I. statuit ut ab
haereticis qui non sunt ad baptismam admittendi , ubi aliquis catho laus praesto es baptizati iterum sub conditione baptizentur. Ex quibus constat serio examinandos esse qui ab eiusmodi haereticis baptizati sunt . IX. Quaest. VI. mi ab obstetrice baptizati sunt , debent ne iterum baptisari s Resp. Adfirmant synodus Mechliniensis Ac. cit. & Iprensis tinx II. Sylvius III.
Part. quaest. lxv I. art. 9. Farvacque sius quast. vii I. & alii. Quoniam , inquiunt , mulieres, necessitate urgente, turbari solent, & aliter Parocho interroganti respondere ac in ea perturbatione seeerint. Sed hoe verum esse potest, dum adest
Probabilis suspicio obstetricem errasse in aliquo quod ad baptismi substantiam at
210쪽
ineat. Ceterum si obstetrix prudens sit, & in examine Parochus eam constantem deprehendat in asserendo, se & materiam aptam adhibuisse, & veram sormam pronuntiasse, baptismus iterandus non est etiam sub conditione . Et hoe in sensu loqui videntur Synodi, 3c Auctores citati.
X. Quaest. VII. infantes e stitii , sebedam collati baptismi eo ο appe8smhabentes , sint rebaptizandi s Res p. Adfirmant plures , negant alii . Ut mihi vi
detur, certo casus resolvi absolute nequit; sed circumstantiarum varietas specta da. Rituale Romanum , iussu Pauli V. editum , iit. de bapt. haec statuit. Infamres expositi, inventi, si, re diligenter investigata, de eorum baptismo non eοnsai , sub conditione baptizentur. Cum sacramentum istud sit summae necessitatis , quando auctor schedae non agnoscatur, & fide dignus non iudicetur, baptismum sub eonditione repetendum existimo . Et quia communiter eiusmodi schedarum auctores ignorantur, ideo baptizandus sub conditione infans est.
XI. Quaest. VIII. An baptismus De susceptus, sublata fictione, pereata deseat e Resp. Duplex fictio. Altera, qua quis exterius se simulat suscipere baptismum ;sed interius nec credit, nec vult baptismum suscipere . De hoe nulla quaestio in praesentia : nam is nec effectum, nec sacramentum baptismi accipit ; cum desit voluntas illum suscipiendi. Altera fictio est, qua quis revera suscipere baptismum
Vult; peccata tamen non detestatur, sed illa amore prosequitur, non credit rei-Psa, non sperat . Hic baptismum recipit, quia vult illum sincere recipere ; sed effectum eiusdem non recipit, ob impedimenta indicata . Heine qui baptismum suscipit in haeresi, in schismate, aut in Ecclesia catholica eum affectu ad peccatum mortale , dicitur ficte accedere ad baptismum. De hoc quaeritur, num recedente fictione remissionem peccatorum assequatur XII. Sententiam negantem propugnat Scotus. Alii latentur, remitti peccatum Originale, secus actualia perpetrata ante baptismum . Sententia adfirmans vera est , quam defendunt S. Augustinus, S. Thomas , dc communiter Theologi; nem-Pe, recedente fictione, reviviscere saeramentum, dc peccata tum originale, tum actualia ante baptismum perpetrata deleri . Luculenta sunt S. Augustini testimonia . Nam Lib. I. de bapt. eont. Donat. cap. xii. scribit : Tane valere incipit ad salutem , cum ilia fictio veraei eonfessiono recesserit . Item Lis. III. cap. XIII. de haereticis ait e Tuaee incipit valere idem baptismus ad dimittenda ρeecata, eum ad
Ecclesiis pacem venerit. S. Thomas III. Pari. IXIX. art. Io. hanc promit rationem. Caussa quae natura sua est essectus productriκ, remoto impedimento, illum producit. Baptismus valide susceptus natura sua gratiam producit, nisi im-Pedimentum obsistat. Ergo, obstaculo sublato, reipsa illam emeit. Quamvis enim in se transierit, remanet tamen in charactere, qui, recedente fictione, virtute diis vina ad gratiam producendam elevatur. Tandem peceatum originale deleri nequit Disitiroo by Cooste