장음표시 사용
231쪽
xos LIB. M DE BAPT. ET CONFIR M l
epncludit. Virro tamen fatemur, eius di exempla , fi vera sint , paucissima tameου esse, atque at plurimum non aliter consuevisse a summis Pontificibus simplices Saacerdotes insigniri potesate administrandi sacramentum eonfirmationis, nisi sub expressa eo ditione adhibendi ebrima , non a se , sed ab Episcopo consurarum. XVIII. Qiiaest. IV. Unctio in modum erueis, facta in fronte , es ne materia proxia rea saeramenti eonfirmationis t Resp. Materia remota est chrisma I proxima vero est applicatio chrismatis, seu unctio; sicut ablutio est materia proxima baptismi . Haec unctio fieri in fronte debet ; ut ex traditione , & decreto Eugenii IV. ad Armenos perspicue colligitur. Quae unctio per modum crucis facienda est digito pollice ipsius Episcopi. Disputant Calaistae, num peccaret mortaliter Episcopus . qui ungeret eonfirmandum alio digito quam deκtero pollice . Negat Leander diis. III. quaest. κIII. & citat Nugnum, Dianam, Trullenchum. Adfirmant vero Sua rea, Layman, Filliueius, Reginaldus, de alii. haec sententia est valde probabilis et quia violare ritus Ecclesiae in re gravissima, non est res levioris mo- l
CΑΡ UT III. De forma sacramenti confirmationis.
I. On leve dissidium est ἱnter Theologos catholicos circa formam essentia-I lem, de adaequatam sacramenti confirmationis. Qtii sustinent, solam manuum impositionem esse totam & adaequatam materiam huiusce sacramenti, conis sequenter propugnant, orationem qua Episcopus manus imponens invocat, Spiritum sanctum, esse totam huiusce sacramenti formam. Contra, Auctores qui docent, solam unctionem esse adaequatam huius sacramenti materiam , necessaria consecutione inserunt, sermam sacramentalem esse sequentia verba quae chrismationem comitantur : Signo te signo crueis, ἐν eonfirmo te ebri ate salutis. In a mine Patris, O, FHi, Ore Spiritus sancti. Qui materiam adaequatam eonfirmatio nis eonstituunt δx in manuum impositione, dc in unctione , defendunt, sormam eonfirmationis eoalescere ex oratione quam recitat Episcopus, dum manus imp nil, dc ex verbis recitatis quae comitantur unctionem . Postremum istorum plures, dc graves Theologi distinguunt duplicem impositionem manuum ι alteram quae praecedit chrismationem ; alteram quae in ipsa unctione sita est . & hane posteriorem aiunt esse materiam partialem huius sacramenti . Heinc inserunt, sola
recitata verba quae comitantur unctionem, dc hanc manuum impositionem , pertinere ad formam sacramentalem. II. Natalis Alexander tract. m. eap. I. art. 3. Iuvenin quaesi III. art. I. Tur
232쪽
DISS. II. DE CONFIRMATIONE. Lor
ὰ.M. t.. defendunt, formam confirmati is e lescere ex oratione quam reeitit Episeopus in prima manuum impositi e , α ς dductis verbis, Signo te &α quae comitantur unctionem . Qv ni3m, inquiunt, forma conmmitari materiam debet Sed materia adaequata sit est tum in manuum impositione , tum in unactione . Ergo verba quae comitantur utramque partialem materiam , ad formam
III. Respondet C. Laurentius Berti Lib. XXXII. eap. v I. hane argumentationem laborare salse supposito : quia manuum impositio, quae partialem materiam eonia stituit huiusce sacramenti , non est illa extensio & elevatio manuum , quaeum Episcopus recitat orationem, Omnipoteus sempiterne Deus dcc. sed illa quae fit in ipsa unctione, dum Episcopus tincto pollice signat frontem confirmandi , extensa superiori manus parte supra illius caput. In prima quippe manuum extensione Episcopus non tangit eonfirmandi caput; sed tantum ostendit, se prantem inv eare super illum septiformem Spiritum sanctum , Addunt , Pontificale Romanum praescribere ut, completa oratione praelata, Episcopus sedeat super saldistorium , di inquirat de nomine euiuslibet confirmandi, illosque genuflexos confirmet: quod sane indicat, nondum praecedenti oratione fuisse eonfirmatos. Praeterea extensio , seu impositio manuum non solum facta aliquando est post orationem quae prae cedit unctionem, sed etiam post unctionem ipsam; ut ex verbis Tertulliani de re
surrect. carnis ev. vi II. colligitur. Caro ungitur, ut anima consecretur et caro signa. tur, ut anima muniatur : caro manus i Utione adumbratur , ut ἐν anima spiritu
illuminetuν . Unde infert Menardus not. in Saeramentarium Gregorii, ex tuo textu observandum , asiqua do manus impositionem fuisse unctioni postpositam . Postremum quamvis ritus ecclesiastici pro temporum. & locorum diversitate mutationi obnoxii fuerint; tamen sacramentorum foνnis numquam fuit praetermissa . Sed oratio praecedens unctionem, aliquando fuit praetermissa; ut constat ex libro sacramentorum Monasterii Moysacensis annorum 8 . a Martento edito cap. II. art. . ord. 7. in quo nulla habetur oratio, nisi quae post peractam confirmationem recitari solet :Deus, qui . ostolis tuis &e. Insuper praefata oratio reeitata aliquando est immediate post baptismum a Presbytero, non administrante confirmationis sacramentum . Ergo haec oratio constituere nequit sacramenti formam , sed est quaedam precatio formam praecedens ; sicut absolutionem sacramentalem antecedit oratio , Dominusnester Iesus Christus &e. & formam Eueharistiae praecedit oratio , Ut nobis fiat cor pus occ. IV. Opponunt defensores prioris opinionis . Apostoli eonfirmarant orando , &manus imponendo, ut habetur Act. viii. Oraverunt pro ipsis, ut acciperest viria
ιμμ Ductum &e. Argumentum istud sibi opponit S. Thomas III. Paria quo. lxx Ir.
233쪽
ios LIB. II. DE BAPT. ET CONFIR .
& respondet ad I. Ter ministerium Apostolorum quandoque dabatur effecta Hiia, siseramenti, scisicet psenitudo viris r fossi, quibusdam visibilibus fienti, misis. IV. a Deo effectis, qui potest esctum fac m oti fine sacramento conferre r is iuηeno, erat neesaria nec materia, nec form b iu sacrameηti. Quandoque autem, tamia lεuam ministri saeramentorum, hoc facramentum prαbebant e ἐν tune Mut malestia , ita ἐν forma ex mandato christi utebantur. Multa enim servabant Apostoli is saera mentorum eolgatione quAE in Scripturis communiter propositis non sunt tradita . Nihil ergo ex praefato textu in suum favorem colligere laudati Theologi valent. M ta clesiae Patres, tribuentes manuum impositioni, Az orationi Spiritum sanctum, ritum describunt confirmationis , non formam designant; sicut quando dieunt. eorpus Christi confiei per orationem, ἐν Crucis signum , ritum indicant, non sormam Eucharistiae perhibent.
V. Delibavi utriusque partis momenta , ex quibus colligo , non esse a mmmuni sententia recedendum . Dico igitur, sormam adaequatam sacramenti eonfirmationis esse versa quae comitantur unctionem et Signo te signo Crueis , is eoUrmore ebri ate Distis . In nomine Fatris , is Filii , , Spiritas sancti . S. Thomas In Part. qu lxx II. art. q. in huius sententiae eonfirmationem adducit auctoriis talem Ecclesiae , quae bac forma utitur. Et reipsa Eugenius IV. in Coneilio Flo- rentino in decreto ad Armenos definivit . Forma autem est: Suno te signo Crucis, ἐν eonfirma te chrismate salutis. In nomine Patris, is Fini, is Spiritus sa m. S. Thomas congruentiam istius sormae exponit Ioe. eis. his verbis. Is boc fa-eramento tria sunt necessaria , quae continentur in forma praedicta . Quorum primum est causa conferens plenitudinem roboris spiritualis , quae est fancta Trinitas :quae exprimitur , cum dicitur , In nomine Patris Oe. Secundum est ipsum robur Dirituale , quod bomini confertur per faer entum materiae vi bilis, ad salutem rquod quidem tangitur , eum dieitur : Confirmo te chrismate salutis. Tertium est signum , quod pusatori datur ἱ Mut is in pugna eorporali milites infiginiis Ducum insigniuntur : O quantum ad boe dicitur : Consigno te signo Crueis , in quo stificet Rex noster triumpbavit . Similia doeentur in Catechismo Romano Part. II. eap. III. 1. II. Praefata igitur verba ex p imunt actualem applieationem, dc administrationem sacramenti. Haee tamen serma obnoxia suit variis mutationibus accidentalibus , salva semper substantiali significatione ; ut animadvertit Lauren-- tius Berti Lib. XXXII. cap. vi. allegatque exempla . Nam in vetustissimo Pontificali, quod Egeberto inscriptum est, ct exaratum saeculo v It I. haec habentur :'Aeeipe signum sancta Crucis ebri ate salutis in Christo Iesu r Deus Pater, is Fictus, is Spi=iρus faηctur. Aliis verbis exprimitur haee forma in MS. Pictaviensi octingentorum annorum . Signat te Deu3 figula fidei suae in eonfirmatione fidei Pontificale Ecclesiae Caturigensis non minus antiquam sub aliis verbis hanc sor
234쪽
DISS. II. DE CONFIRMATIDNE. 169
niam perhibet : Coormo, is eo flaust te iη δε-m sanctae crueis, in nomine Pa . is, O, Filii: O, Spiritus sancti. Si plura cupis, lege Martentum T . I. M aου 0. Eret rit. Hae, & aliae similes diversitates accidentales sunt, quae substan tiam non immutant . Quare reislutae manent quaestiunculae quae disputantur. Casuistis- num validum administretur sacramentum , si aliquod praefatae formae Veibum immutetur. Nisi enim ' Varietur substantialis significatio , sacram tum valide administratur, etiamsi unum Pro alio verbo substituatur . Peccaret ta men , & quidem graviter , qui data opera ritum suae Ecclesiae non observa
VI. Graecorum formula est eiusmodi e Signaculum Spiritus fancti. Forma haee valida est e quia EccIesia Latina semper ratum habuit iaciamentum confirma tionis, administiatum in Ecclesia Graeca.. Plura disserere Theologi solent de hae formula. Sed tanti momenti non sunt, ut egeant maiori discussione : praesertim quod eruditi doctique Theologi omnia huc pertinentia pleno in lumine consti
De auctore, O ministro confrmationis.
I' N T Ovatores , qui sacramentum confirmationis de medio sustulerunt , conis1 sequenter negant Christum esse eiusdem auctorem . Sed , mita haereticorum errore supra convulso , quid Theologi eatholici sentiant, paucis exponendum est. II. S, Thomas III. Part. quaest. lxxi I. artici r. ad I. duas refert opiniones circa
auctorem istius sacramenti . Prima illorum est qui contendunt, nec a Christo , nec ab Apostolis institutum hoe sacramentum fuisse ; sed postea , inquit . processu temporis in quodam conellio : quam opinionem sustinuit Alexander Alensis Tart. IV. quaest XXIV. memb. I. Alensis opinionem haereticam asserit Gregorius de Ualentia Tom. IV. disput. v. quaesi. r. pari. i. Sed ab hac censura celebrem Alensem purgant viri docti, animadvertentes : eum negare, Christum immediate instituisse hoc sacramentum, non mediate. Et reipsa S. Thomas haeresis notam non impingit huic opinioni , sicuti nee secundae , quam ibidem refert, quae ait, hoc sacramentum institutum fuisse ab Apostolis . Dumtaxat concludit his verbis . sed hoe non potest esse : quia instituere novum fueramentum pertinet ad potestatem exceLientiae, qus competit oli Cbriso. III. Dico igitur eum communi Catholicorum sententia , Christum esse immediatum institutorem huius sacramenti , sicuti ceterorum omnium : idque in super- Tom. VIII. O iori
235쪽
,io LIB. IL DE BAPT. ET CONFIR a.
Dii libis de sacramentis in genere ostensum est. Disputant Theologi, quo tem. pore Christus Dominus hoe instituerit sacramentum. Alii e tendunt, institutum. Christo fuisse pridie quam obierit; alii post resurre nem; δe alii in die Pen. recostes. Convenit penes eruditos Theologos, nihil eerti constitui posse neque ex Seripturis , neque ex traditione . Ideo inquie Ri'udentissitae de more S. Thomasioe eit. ditendum est , quod cisi s hsisuit boe sacramenum , non exhibendo ,
sed promittendo, secundum iliad Ioannis Nur. Si non abiero , Paracletus non ve niet ad vos; si autem abiero, mittam eum ad vos. Et boe . ideo quia in Me δε- eramento datur plenitudo Spiritus sancti , qu e non erat danda ante christi resum rectionem , asce οπem, Devndam Elad Dan. vir. Nondum erat Spiritus dares , quia Iesus nondum erat glorifieatus. Nonnulli epistolam Fabiani Iaudant aut designent institutionis tempus . Sed epistolam hane , sicuti & alias a te Sitieium meretales Pontificum , ut supposititiam reiiciunt communiter er diti . IV. Quaest. I. An solus Episcopus fit ordinarius minister sius saeramenti e Res Photius, schismaticorum Graecorum dux, quoscumque Presbyteros esse huius saeramenti ministros effuttit . Errori huic subseripserunt Ualdenses , Vviet efiis 3 Hussitae . Lutherus, distinctionem Presbyterorum ab Episcopis deridens , hos redarguit , quod sibi ius confirmandi usurpaverint . Luthero Calvinus aeeedit Lib. I .
V. Ad quaesitum eum omnibus Catholicis affirmative respondeo. Idque definiatum est tum in Concilio Florentino in Instruct. Armen. ubi haec habentur et Ordia narius misister est Episcopus , ἐθη eum ceteras actiones simplex sacerdos valeat eκ-
bibere , hane nonnisi Episcopus debet conferre r tum in Concilio Tridentino fessVII. eo. III. his verbis : Si quis dixerit, sanctae eonfirmationis ordiηaνium minia
struin non esse solum Disopum, sed quemvis simplicem Sacerdotem; anathema sit . Conciliorum definitiones ex divinis Scripturis, & SS. Patribus haustae sunt. Siquidem tam v III. narratur Petrum, & Ioannem ivisse Samariam , ut iis qui baptizati a Philippo Diacono erant, traderent Spiritum sanctum. Cur Philippus manus non imposuit, confirmavitque baptizatos Nee, reponas, Petrum, di Ioannem, non ut Apostolos, sed ut Presbyteros baptizatos confirmasse. Qitoniam arbitraria cavillatio hare est, Patrum traditioni adversa. S. Cyprianus epist. lxxirr.
ad Iubaianum inquit : cui baptizantur , Traepositis Eeelsae nempe Episcopis
Uscrantur, ut peν nostram orationem, is manus impositionem Spiritum sanctum consequaxtur, is signaeuo dominico eoormentur. Sanctus Ioannes Chrysostomus bom. xviri. in .M. expressius refellit cavillationem indicatam. 3 sta sententia baeo . Thilippus unus e septem erat , secundus a Stephano r ideo ἐν baptizans Spiritum sanctum non dabat : neque enim facultatem babebat : hoc enim donum solorum
236쪽
Apostolbrum erat. Vam virtutem quidem acceperant faciendi signa , non autem dandi aliis Spiritum sanctam . Igitur hoc erat in Apostolis fingulare . Unde is, praeeipuos, non alios videmuδ εος Dcere . Innocentius I. epist. ad Deeeatium eap.r1 r. inquit. De consignandi1 vero infantib*s manifestum est, non ab alio quam ab Episeo, fieri sicere . Nam Pr ιisteri, licet sint Sacerdotes , Tonii altis immen apicem non habent. Haec autem Pontificibus solis deberi, ut veI eo emist :. I Paraeuium Spiritum sanctum trodant , non olum consuetudo eeel astea de moUrat, verum is in lectis Actuum Apostolorum, quae viserit, Tetrum, Dan nem esse directos , qui iam baptizatis traderent Spiritum sanctum . Vam Presis reris , seu extra Episcopum , seu prσθη ς uis σε bopti*dit , ebri ate baptita tos ungero ficet, sed quod ab Episcopo fuerit consecratum I non tamen fronum ex eodem oleo signare , quod suis debetur Episcopis, cum tradunt Spiritum P
VI. Congruentem rationem post constantam Ecclesiae traditionem perhibet S. Thomas III. Para. quaest. lxx II. art. II. his verbis . In quoΓbet opere ultima comsummatio suprema arti, aut virtuti reservatur I sicut praeparatio materiae pertiisnet ad inferiores artifices , superior autem dat formam . Supremus autem est ad
quem pertistet usui, qui es mis artificiatorum . Unde epistola, qua a notario feriabitur, a Domino Papa signatur . Fideles autem Cissi sunt quoddam divinum opus, secundum illud L Cor. III. Dei aedificatio estis . Sunt etiam quasi quaedam. epistola spiritu Dei scripta , sicut dicitur u Cor. II u. me autem confirmationis Dineramentum est quo ultima consummatio sacramenti baptismi, ita sciacet quod perhaptismum aedificatur homo in domum spiritualem , O conseribitur quo quaedam Dirituasis epistola ; sed per faeramentum confirmatioηis , qxo domus aedificata , dedicatur in templum Spirisas sancti, is , quasi epistola eo cripta signatur figno crucii . Et ideo collatio huius sacramenti uiseopis reservatur , qui obtinent summam potestatem in Eceis, s fvt in primitiva Eeelsa per impositionem manus Apostolorum , quorum vicem gerunt Episcopi, plenitudo Spiritus Dacti dab tur , ut habetur Unda Urbanus I. Papa dieit . . . . Omnes fideles permanus imp tionem Episcoporum , Spiritum sanctam ps baptismum accipere debent, ut pleni Christiani inveniantur . VII. Opponunt I. Ananias, qui Episcopus non erat , manus imposuit Saulo ἐut habetur Assi xx. S. Hieronymus in dialogo ad Luci serianos docet, Episcopos ax co'suetudine, non ex necessitate , ministros esse eonfirmationis : alioquin lugen-
. di essent elurimi qui in remotioribus locis baptitati a Presbyteris obeunt, ante quam ad Episcopos deserantur . Quid enim cinquit epist. ei. olim lxxxv. facit excepta ordinatione , Episcopus quod non Deit Presister ρ Resp. Principio salsum est. Ananiam non fuisse Epiispum i eum fuerit unus ex Ixx. discipulis, quos
237쪽
Episcopos extitisse, & plurium sedium episcopalium landatores certum est. Re spondent alii, Ananiam, iacultate ab Apostolis obtenta, chrisma contulisse. Aliis
placet , Ananiam non confirmasse Paulum , sed a caecitate eum curasse . virum , Ananiam nomine, introeuntem, im imponentem fibi manus, ut visum reci piat. Quare haec manuum impositio non fuit confirmatoria , cum baptismum praeeesserit ; sed similis illi cuius meminit S. Marcus cap. ult. Super aegros manus. imponent, bene babebunt. S. Hieronymus de consuetudine loquitur , non hoc minum arbitrio , sed Apostolorum auctoritate invecta. Ad honorem utique Epia scopatus solis Episcopis tributa est facultas confirmandi . Poterat Christus aliter praescribere; sed hae speciali praerogativa insignire Episcopatum voluit. Epist. et. S. Hieronymus audaciam coercet cuiusdam Falcidii, qui Diaconos Presbyteris praeis. ferebat. Idcirco Presbyterorum supra Diaconos gradum effert : nequaquam vero lomnia ibi. episcopalla munia recenset ; cum id eius instituti non esset . Alii reis spondent, S. Hieronymum respexisse ad consuetudinem Ecclesiae Alexandrinae, ita qua Presbyteri ex Episcoporum commissione eonfirmabant. 'VIII. Instat Calvinus Lib. IV. inst. cap. xix. g. Io. coiriueta insania abreptus ἰdeclamans . Os sacrilegum , tu ne pinguedinem foetore dumtaxat anbecisus tui tua. quinatam , Ut verborum murmvre incantatam audes Cbristi sacramento oppone.
νe s . . . . Nonne se Donatistas produnt qui vim saeramenti a ministri dignitate aestimant e . . . . Si quis ab inis Discitetur , unde tanta praerogativa Episcopis delata fuerit, quam .eationem asserent, praeter suam Bibidinem st . . . . Cur nora . eodem argumento contendunt solis Episcopis sacramentum Ianguinis in eoena Domini attingeηdum esse ρ Resp. Furit de more capitis vertigine ductus nebu Io iste ἀDonatistae errabant, asserentes vim sacramenti a fide dc probitate ministri pendere; nullumque sacramentum a ministro improbo collatum contendebant ' Quod aliqua sacramenta a ministro in imaiori dignitate constituto conferri possint . exclusis inferiorib*s , nullam umquam cum Donatistis disputationem Ecclesia catholica habuit . Perperam ergo obtrudit Calvinus Donatistarum errorem in haci caussa. Cur autem solis Episcopis tribuat Ecclesia potestatem confirmandi, concedatque singulis Presbyteris facultatem conficiendi Eucharistiam ; responsum iam . est, ex Christi institutione id proficisci : & hoe sacrarum litterarum, & perpetuae traditionis doeumentis ostensum est. In aliquibus Presbyteri Apostolis succedunt ,
secus in omnibus. IX. Opponunt r. Synodus Illiberitana 'ann. 3I . eam xxxv III. & lxxVII. praeo scribit ut baptigatus a Diacono , per manus impositionem perficiatur . .Ergo Dia- .conis, nedum Presbyteris, concessa olim erat confirmandi potestas. Concilia Cam, thaginensia I. & III. prohibent ne chrisma eonficiatur a Tresisteris . Concilium Toletanum I. an. μα can. II. haec definit .. Statutum est , Diaconum non ebriis a-
238쪽
pium . Haee, de alia aggerit Dallaeus , ut inserat , Presbyteros chrisma admini stiasid. Resp. Canones Illiberitani decernunt ut Epis pus baptizatos in neeessi late a lateo , vel a Diacono, per sie didiρηem perficior. Concilium Carthaginεh se I. & III. reprimit quorumdam Pre byterorum ausum qui chrisma conseceranteonti, antiquas definitiones . Ambo Concilia lRudata supponunt , in praeteriti, heilii, vetitam esse ne byteri chrismatis consectionem ς & selum praevariea tionem contra antiquos ea nones damnant . In Gneilio Toletano agi non edehiismatione sacramentaβ , sed vertis si dumtaXat , contendunt phares e euius unachionis peragendae facultatem concesserat S. Syl Vester Presbyteris, absente Episeo po; aut eodem praesente, si annuat, & praecipiat . Christianus Lupus eoneedit Toletanum Concilium loqui de ciuismatione sacrameη, ali, quam ' peragebant Pres
byteri ex facultate extraordinaria concessa . Plura alia obiiciuntur a Dallaeo quae, cum resoluta communiter a Theologis nostris sint, praetereo.
X. Quaest. II. concedi ne potest si sici Sacerdoti facultas confirmandi e Resp. Negantem sententiam defendunt Robertus Pullus Cardinalis, Hugo Victorinus, Alatim ore s , Durandus, Gabriel , Estius , sam vius , Petrus Aureolus. Adfir mantem sustinet S. Thomas eum universa eiusdem Schola, celebriores quoque eκFrancistana iam ii a Theologi , sicut & ex Augustinia ira Sehola hute adfirmanti
parti accedunt. Item Bellarminus, Suareae, Valentia, & communiter recentiore
alii. Dissident tamen, quod aliqui velint a solo summo Pontifice, alii a singulis Episcopis in suis dioecesibus , alii solis Presbyteris , alii etiam Diaeonis eoneediministerium istud posse. Denique alii existimant, absque ulla dispensatione Pres
byteros confirmare valide, tametsi illicite, posse. Ni. Demonstratur sententia communis S. Thomae, & aliorum Theologorum au ctoritate Concilii Florentini , seu Eugenii IV. in decreto ad Armenos , ubi pomquam statuit, Dium Episcopum ordinarium esse confirmationis ministrum , eontinuo subdit : Legitur tamen ahquando per . UOMAE Sedis dispensationem ex rationabia si, urgente admodum ea a, simplicem Sacerdotem ebri ate per Episcopum cinfecto. hoe administrasse eonfirmationis sacramentum . Colligitur quoque ex Tridentiuno Concilio, damnante eos qui negant, eonfirmationis ordinarium ministrum esse solum Episcopum . Unde insertur , extraordinarium ministrum ex facultate dele gata administrare sacramentum istud posse. S. Thomas III. Part. quaest. lxxii. αν-tic. a. ad I. exemplum allegat S. Gregorii Magni, qui, cum epist. I x. Lib. IV. data ad Ianuarium Episcopum Calaritanum, redarguisset quosdam in Sardinia Presbyteros ius administrandae confirmationis sibi usurpantes, postea sacultatem iis. dem indulsit, ut auferret scandala quae ob talem prohibitionem orta fuisse reis
scripserat laudatus Episcopus : cui respondet Ponti seκ Summus epist. κκvr. his Tom. VIIL o i ii ver-
239쪽
xi LIB. II. DE BAPT. ET CO IR Q.
ibus baptizandos tangere debeant, eoacessimara. XII. Varia respondent adversarii , ut vim huius exempli elevent . Durandus ait, Pontificem errata . Sed turpiter oberrare Durandum , nos reponimus. Dstius , Petrus de Marca , & alii reponunt , Gregorium concessisse unctionis etiaiusdam caeremonialis peragendae facultatem . Hoc responsum seipso corruit. Pomtifex Ioquitur de unctione peragenda in fronte , quae non antecedit , sed sub sequitur baptismum . Praeterea eam unctionem concessit quam prius secundum antiquum Ecclesiae Romanae morem negaverat . Haec autem est confirmat tia , solis Episcopis reservata . Nec verbum baptizandos quidquam praesere di ficultatis eum expresse Gregorius loquatur , ut iam dictum est , de unctio ne saetenda non in vertice , sed in fronte ἱ quae a solo Episcopo post baptisemum peragitur . XIII. Alia exempla allegantur summorum Pontificum , qui confirmandi faculistatem indulserunt Sacerdotibus . Nam Missonariis Ord. Min. hane saeuitatem concessere Ioannes XXII. Nicolaus IV. Leo X. Nicolaus U. Urbanus V. Idem indultum concessum narrat Arcudius Lib. II. de concord. Eccles erient. ἐν oee dent. Missionariis in Brasilicis regionibus . Tandem summus Pontifex BENEDICTUS XIV. Lib. VII. de Sania. cap. VII. mzm. 7. concludit : Quare non videtur hodie. fas esse, potestatem , de qua olim disceptabatur, summo Pontifici abiudicare. XIV. Obiiciunt x. Summi Pontifices , Nicolaus I. Innocentius III. Gregorius IX. Innocentius IV. Clemens VIII. damnarunt consuetudinem Graecorum Pre isterorum confirmantium baptizatos . Resp. Iusta fuit istorum Pontificum condemnatio . Ni laus I. improbavit errorem Photii , qui contendebat , Presbyteros esse ordinarios istius sacramemi ministros , iuxta ae Episcopos ; nulloque Scripturarum testimonio evinci posse , solis Episcopis ius confirmandi addictum esse . Quamobrem merito Nicolaus Pontifex nullam declaravit eonfirmationem quam Presbyteri Graeci , ut ordinarii ministri , conserebant . Innocentius III. Presbyteris tantum Latinis , Constantinopoli degentibus , interdixit ne confirmarent : quia nullum super hoc indultum obtinuerant . Ceteri Pontifices , qui Pre byterorum Graecorum confirmationem nullam declararunt , id definiere quod de iure ordinario iisdem competebat , praescindentes ab indu Ito. illis concesso a Gregorio Magno confirmandi , tamquam ministris extraordinariis . Clemens VIII. anceps sui , num Presbyteri Graeci in Italia degentes eodem indulto praediti es.sent : idcirco iussit, sub conditione eos iterum confirmari, qui signati ab illis
XV. Obiiciunt a. Summus Pontifex nequit Diacono iacultatem conferre absol
240쪽
DISS. II. DE CONFIRMATIONE. vis
vendi a meeatis, & consecrandi Eucharistiam ς ergo neque confirmandi . Resp. transcribenda est S. Thomae doctrina, tametsi prolixa o quia hae sola plures resolavuntur in hae controversia difficultates. Igitur in IV. dist. vir. art. i. inaestiune. 3. haec scribit. Scieηἀμm est, q*od, cum Episcopatus non addat Hiquid sua pra Sacerdotium per relationem μή ςρσην Domini verum , sed Dium per νetitionem ad eo .as moleum; Papa per βος quod es Dist porum Summus, non dicituν hab raphisitudinem misatis per relatiorem ad corpus Domini verum , sed per relati rim ad eorpus musticum. Et quis gratia sacramentam defeeηdit in eorpus musti eam a capite ; ideo om is veratio is corpu/ msticum sacramentalis , per quam amisita datur , depondet ab vera io e sacramestati Aver corpus Domini verum ris, ideo Dius Sacerdos potest absolvere in foro paenitentiis , baptizare ex .io . ει ideo Heredum, quod prommere ad ilias perfectiones qua non respiciuxi corpus Domini verum, sed solum corpus msticum, potest a Papa, qui babet pleritudinem pomifieaias potestatis, committi sacerdoti, qui habet actum summum super corpus Domini verum ; non autem Diacono, vel alicui inferiori, qui non habet perficere eorpus D mini verum, Mut nec absolvere in foro paenitentiali. Non autem potest smpliei Saeeruabit eommittere promovere ad perfectionem qus respicit aliquo modo corpus Domini merum r ἐν ideρ simplex Sacerdos ex mandato Papae non potest conferre ordinem S cerdotii r quia orsines sacri habeat actum supra corpus Domini verum , vel supra materiam eius. Potest autem concedere fmplici Sacerdoti, quod conferat amnores ordianes, quia si nauum actum habent supra corpus Domini verum, vel materiam eius , nee etiam supra corpus mysticum actum per quem gratia conferatur; sed habent ex Uis Lia quo am actus secundarios, ἐν praeparatorios. Et similiter potest eοneedere allaui Sacerdoti, quod confirmet et quia eonfirmatio perficit eum in acta corporis mystei, non autem habet aliquam relationem ad corpus Domini verum . Simplices Sacerdotes habent potestatem inchoatam, & imperfectam confirmandi ratione characteris sacerdotalis. Ideo, adveniente dispensatione, possunt tamquam delegati hoe saerais
mentum administrare et quia potestas illa inchoata, imperfecta, & dependens, medio indulto evadit perfecta, dc completa in suo genere. XVI. Quaest. III. An solus Papa possit Ampilai Sacerdoti potestatem confirmandi imperiiri, seeus Diseopust Resp. Posse Episcopum simplici Sacerdoti potestatem impertiri administrandi confirmationem, defendunt Christianus Lupus, Thomassi nus, Farvaequesius, Vanespen, lavenin, Vanro, Layman, & alii permulti. Sed
communis, di vera sententia negat. Quia Eugenius IV. clare in suo decreto asserit, aliquando Presbyteros per Apostolicae Sedis dispensationem hoc sacramentum administrasse. Clemens IV. in litteris ad Patriarcham Armenorum, ut resert Raynaldus ad ann. IIII. haee scribit. Trimo de eonsecratione ebri alis , fi credis q*od per nullam Sacerdoιem qui non est Episcopus, potes chrisma rite is debite consecrari.