장음표시 사용
271쪽
Lις LIB. IIL DE EUC HARISTI A.
secto urget quod Rabanus , Alculnus , Leo IX. Cardinalis Humbertus numquam potuissent Graecis , & praesertim Michaeli Caerulario , vetustissimam Romanae Ee-elesiae traditionem , ab ipsis Apostolis proficiscentem , opponere, si novus suisset in hae Eeelesia azymorum usus. Et Graeci schismatici manifestae falsitatis reda guissent Leonem, & Humbertum, reponentes se vel ipsius Ecclesiae Latinae anti
quam eonsuetudinem sectari. . VII. Opponunt r. Olim Eucharistia consecrabatur ex fidelium oblationibus. Hi autem offerebant panem communem, sicut & vinum . Ergo consecratio fiebat in sermentato. Resp. Duplicem eruditi viri distinguunt oblationem olim in saerimeto Missae a fidelibus iactam, alteram ante Evangelium, in qua vinum, panem , aliaque ad Sacerdotum sustentationem necessaria I alteram post Evangelium ante offertorium, in qua panis, & vinum pro consecratione. Offerebantur. Primam sermentati , secundam azymi panis suisse, adducta argumenta evincunt; confirmatiaque consuetudo antiquissima Ecclesiae Mediolanensis , quae etiam nunc obtinet, ut scilicet senes, di matronae graves oblationis tempore Sacerdoti celebranti offerant vinum, di azymos panes pro consecratione . Plura de hae duplici oblatione strisbunt Macedo, Martentus, Mab llonius M. eis. VIII. Opponunt Photius Latinis usum aEymorum non obiecit : ergo tum non obtinebat . Ambrosius Lib. In de saeram. cap. Iv. panem consecratum appel- Iat panem usitatum . Ex decretis Melchiadis, Siricii, & Innocentii colligitur, ol,lationes consecratas, quae ad alias Ecclesias a matrice mittebantur, vocatas fulsese fermentum. Resp. Photius, utpote homo acutus, non improperavit Latinis ritum quem vetustum, de ab ipso Christo adhibitum fuisse sciebat. Illum non latuit, Latinos Scriptores, Rabanum, & Alcvinum, qui ipsum praecessierant, ritum azymorum propugnata, Silentium Photii non modo praeiudicium non infert, sed sconfirmat potius caussam nostram . Siquidem azymorum ritum opponere non neglexisset Photius, si novum illum deprehendisset e sed vetustum, dc ab exemplo Christi manantem agnovit, idcirco illum non obiecit . Panem azymum Ambro- lsius vocat panem usitatum , quatenus opponitur consecrato. Fermentum ad titulos imissum, non Eucliaristiam . sed eulogias fuisse defendunt Baronius . Macedo Cabassutius, di permulti alii , iuxta quorum opinionem obiectio prorsus ev. n scit. At multi alii non minus eruditi viri sentiunt. fermentum illud suisse Eucha- tristiam δ quorum sententia mihi probabilior est, utpote argumentis sane validissimis nixa. At simul negant, ideo dici fermentum, quod in sermentato consecratio facta suerit. Nain fermentum pro azymo acceptum fuisse, constat ex ipso ordine Romano, quo Ecclesia Latina utebatur eo ipso tempore quo certum est illam adhibuisse azymum panem. Nihilominus in illo praesci ibitur ut fermenti particuti mittatur in calicem ab Episcopo, vel Presbytero, absente summo Pontis . Fer-
272쪽
m 8tum autem Eucharistiam dictam non inVerisimiliter volunt eruditi viri, ut obisseuriore vocabulo tantum mysterium Gentilibus occultaretur. Emanuel Schel strate dedissipfina areani cap.VII. urt. .pet IIRex ipso Cl. Sirmorido ostendit, Eucharistiam. dictam a laudatis Pontificibus D me tum, non quia eκ sermentato iacta suisset, sed ad unionem, & mutuam communicationem signiscandam. Inquit enim Schel strate . . si Rationem ingenue professus est Iacobus Sir nondus in disquisitione de aiymois cap. v. ubi ait : Euctari iam bis ζουσι fermeηtum ex eo dictam, ruin quod ex pa is ne esset fermentato , sed qμοι ipse . quocumque ex pane fieret, Eeeisis ad quaa si mittebatur, fermenti vicem praesaret , eisque uniοηis inter se vinealum esset, Mia is uii fermentum massa, cui commiscetνr. Ο sacramentum pietatist O signum uni is talisl o vinculum caritatis i ait Augustinus in Dan. traακκvi. Quod ergo illi se nomen congruentius potuit imponi quam ut fermentum diceretur e Si plura eupis, inquit Schelitrate , eonsule Ciampinium , qui uberrime hoc argumentum ilhistra
IX. Quaest. I. An valida fit eo secratio tam in aetrino , quam in fermentato PResp. Adfirmativa sententia definita est in Concilio Florentino in decreto unionis . Definimus in aumo , De in fermentato pane triticeo Christi eorpus veraciter eonfici. Valide in azymo Eucharistiam confici exemplo Christi Domini constat rcui accedit perpetua Ecclesiae Latinae traditio. Ualide quoque eam perfici in sermentato patet , quod numquam Ecclesia Latina redarguerit Eeelesiam Graeeam . Propterea quod in sermentato consecraverit, & consecret . Ratio utriusque est rquia panis triticeus, sive azymus, sive sermentatus , vere est panis . Ergo vera Eueharistiae materia . Quapropter optime S. Thomas Iu Fart. quas. IRXIV. aνt. q. inquit e circa materiam huius saeramenti duo possunt eo derari et sciaeet quid fit neeessarium, quid conveniens. Necessarium quidem es ut fit panis tritieeus . . . Me quo non perficitum sacramentum . Hon es autem da necessitate faeramenti quod fit aetamus , vel fermentatus , quia in utroque confici potest . conveniens autem est ut unusquisque fervet ritum suae Ee Uae in Deramenti administratione. Garriunt Graeculi, dum opponunt, panem dici αρτον, a verbo αιρω, tollo, sive attollo , quod significat erigi, inflari, quem effectum fermentum producit. Argumentalia Isthaee nullius momenti est. Nominis enim etymologia non semper rei substantiam prodit. Quid quod, si etymologiae vim spectemus , panis ἀρτες appellatur non quod ipsa pasta per sermentum elevetur, sed quod ipse panis naturam h minis erigat, nutriat, sustentet Panis aetymus semper panis nomen obtinuit : dc tempore quo Christus consecravit, panis communis apud Iudaeos erat. An parum illud sermenti quod massae inficitur , destruit naturam pastae triticeae An aeque in veteri, ac in novo testamento panis non vocatur tam azymus, quam fer
273쪽
X. Quaesti IL eonvenis iisν fit usus azymi quam fermentati aη prudem. tiores tu bae caussa Latini fini quam Grsei e Relix Rationes congruentiores pro ritu azymorum obviae sunt. Et principio Christi exemplo id patet. Quamvis enim Graeci negent Christum in axymo consecrasse , probabilior tamen est set
tentia adfirmans , ne dicam certa . Revera enim coniecturae quae pro consecratione in sermentato adducuntur , infirmae sunt 3c arbitrariae , post invectam eonsuetudinem . in orientali Ecclesia consecrandi in sermentato a Graecis exeoi- 'tatae. Deinde ipsa natura panis agymi maiorem explicat eonvenientiam. Panis. quippe iste rarius emitur mucidus, tumidus, δέ cavernosus, quam sermentatus cmaiorem praefert candorem , maioremque sinceritatem , qua fideles invicem, &cum Christo coniunguntur. Has congruentias S. Thomas M. eis. exponit his Veris his. Tamen consuetudo de pane aetamo celebrandi rationabisior est. Primo quidem pro puν institiaionem christi, qui boe sacνamentum instituit prima die aet morum ἡ ut habetur Matth. xxv I.-Mare. xxv. is Luc. xx II. qua die nihil fermentatum in domibus Iudaeorum esse debebat , ut habetur Exod. xx Ir- Seeundo quia panis est pνο-prie sacramentum eorporis Christi quod fine eorruptioae conceptum est magis quam Divinitatis ipsius, ut infra patebit. Tertio euia boe magis competit Meeritati Ad Bum , quae requiritur ad usum bruus saeramenti , secundum iamd I. cor v. Pascha nostrum immolatus est Christus: itaque epulamur in azymix sinceritatis, & veritatis . Habet tamen haec consuetudo Graecorum aliquam rationem, propter signia cationem , quam tangit Gregorius , in detestationem hausis raraeorum, qui Iegalia Evangelia miscebantia M. Habent ergo dc Graeci suae consuetudinis congruentes rationes: tum quia in sermentato consecrasse Chririm contendunt ; tum ut Dionaeos iudaizantes improbent; tum ut significent carnem mortalem Christum induisse, veluti quoddam miseriae sermentum . En quam sincere Latini omnes Scriptores ratum habent Graecorum ritum s atque adeo illis prudentiores se produnt. Illos enim, tametsν caussa inferiores, adversus Petri Cathedram effrenata temeritate cervices eri gere , eiusque ritus carpere, minime pudet . Quamobrem Barlaamus Monachus Calaber, quamvis Graecis addictus, haud se eontinere potuit, quin iisdem improperaret vanissimum separationis praetextum; qui resert Ioannes Cantacuaenus Lib. II. bis cap. xI. his verbis . Latinos vero in tantum prudentiores existimo, quod itai quidem minime hostiam de fermentato vituperant , sed fimiliter meaerantur . Latinorum prudentiam, & Graecorum audaciam describit Gregorius VII. epistola ad
Synnadensem Archiepiscopum . Es illi quidem Graeci a Dum fermentatum commendantes , reprebensionis in nos levissima verba contumaciter iaculari non de uant. 2 's vero, azamum norum inexpugnabili Deundum Dominum ratioηe desie dentes, ipsorum Drmcntum nec vituperamus , nec νυrobamus. Gregorius IK Cle
274쪽
mens VII. in Bulla Provisionis nostra, BENEDICTUS XIV. in eonst. Eoiractis ritum Graecorum commendant, Vetantque a quoquam improbari. Quae ideo indieavi, ut magis emicaret & Latinorum Prudentia , dx Graeeorum inconsulta temeritas in ritu Latinae Ecclesiae vellicando. NII. Quaest. III. Graeci usu Latinos . ἐν Latini apud Graecos eommoranis res, vel peregrinantes valeant consecrare isti in aetamo , si in fermentato e Resp. Leander tract. MI. dis v III. quaest. I. docet , Sacerdotes tam Latinos haben tes domicilium proprium apud Graecos , quam Graecos apud Latinos teneri a consecrandum aut in aumo, aut in sermentato, iuxta ritum illius Ecelesiae in qua sunt incolae : & concludit : Sic communiteν omnes Doctores . id, si Graeci sine incolae apud Latinos, habeUtque Ecclesiam designatam ad ritus Graecorum servandos Refert idem Leander Suarea , VasqueE , Montesinos , Hurtadum, de Dianam , adfirmantes obstringi tum Graecbs ad ritum suae Ecclesiae servandum . Ipse vero subdit ibidem quaest. xx II. Sed deque probabiliter respondea , posse in eo casu servare ritum sude Ecel de , sed non teneri . De peregrinantibus vero , sive Graecis , sive Latinis , respondet more solito , probabini ter ps. pro libito in ars-mo , veI fermentato ceurare : & in suae probabilitatis confirmationem allegae quaest. xx III. commune proloquium z Si fueris Romae , Romano vivito more: βfueris asibi. vivito Mut ibi: citatque pro sua opinione Dianam, Nunos, Bona-einam, HenriqueE, Caietanum, Solum, Ledesmam .
XIII. Reeensitae opiniones Leandri falsae sunt. Alii ritus, festorum , ieiuni rum , sabbati , de quibus Ambrosius, & Augustinus loquuntur, pro Ecclesiarum diversitate servari possunt. Verum aliud dicendum est de Sacrificii ritu, quem omnes diversum inter Ecclesiam Latinam, & Graecam agnoscutit, de ad quem Sacerdotes servandum sacramento ordinis initiantur. mamobrem BENEDICTUS
Pit s. s. ut Italo Graeei servent Kalendarium Gregorianum . quadragesimale iei nium, dies festos, & eetera omnia quae iuxta sacros eanones in dioecesi ubi h bitant, servanda sunt. De ritu vero sacrificii g. 6. haee servari mandat. Cum is sacro generaa Florentino concilio praescriptum fit ut unusquisque Sacerdos Euchar/fliam iuxta Melesiae suae ritum, fide Latina, sive Graecae , in aumo, seu ferm nistato conficere debeat ἰ vetitumque a summis Romanis Pontificibus Praedecessoνibus nostris ne Lasinus Meerdos Graeco νitu , aut Graecus Latino utatur: di rictius imbibemur . etiam sub poenis perpetuae suspensionis a divinis, ne Presisteri Graeci LGris more, is Latini Graeeo ritu , sub quo vir Beentiarum , ἐν facultatum M as , alia divina ineia Graeei Latino more , ἐν Latini Graeco ritu e Drandi ab psolira Sede , vel eius Legatis , ae etiam maiori Paenitentiario pro tempore exi flente . obtentarum praetextu, Issias, is, alia divina ineia celebraret, vel celebrari
275쪽
Deere praesumant. Item S. Pius V. an. Is 66. in sua conititutione Providentia RO mani Ponti is prohibuit ne deinceps Presisteri Graeci , praecipue uxorati, Latiaomore, ἐν Latini Graeco ritu Missas, On alia divina incia relebrare , vel regebrari facere praesumant.
De materia confecrationis calicis, nempe de mino, ω aqua vino miscenda.
Ebionaei, Encratitae, Manichaei aquam pro vino in sacramento euchariastico adhibebant, reserente Epiphanio Heres. κDII. Haereticos istos quarios appellant Patres. Aquarii inquit Augustinus haeres. xliv. ex boe appellati sunt , quod aquam offerunt in poculo facrameηti, non iuud quod omnis Edes a. II. Vinum de vite esse materiam consecrationis calicis, evincit S. Thomas mPan. quaest. xiv. art. allegatis Scripturae divinae testimoniis. Dicendum, quod desti vino vitis Foe sacramentum potes eo ei. Primo quidem propter institutionem chriasti , qui in vino visis hoc sacramentum instituit; ut patet ex eo quod ipse dieit Mutib. xxv i. eirea institutionem huius sacramenti et Non bibam amodo de hoe genimine vitis. Seeundo quia, sicut dictum est, ad materiam sacramentorum assumitur id quod proprie, ἐθη eommuniter habet talem speciem. Proprie autem vinum dieitur quod de vite sumitur; alii vero Ilvores vinum dicuntur secundum quamdam fimilitudinem ad vinum vitis. Tertio quia Uinum vitis magis eompetit ad sectum huius saeramenti , qui est spiritualis laetitia : quia scriptum es, quod vinum laetificat eis bominis . Alias rationes producit S. Thomas tum in argumento, quod per modum praeludii praemittit, tum in solutione oppositionum : quae omnia brevitatis caussa praetereo. III. Quaest. II. Quaenam fit quanistas vini adbibenda in confectatioue calleisl Resp. Sicut panis quantitatem Christus non definivit , ita neque quantitatem Vini . inanistatis determinatio pendet ab intentione ipsius Sacerdotis. In Ecelesia Latina tantum vini eonsecrare Sacerdos debet quantum ille in suo Saetificio iuxta communem consuetudinem sumere potest. Cum enim sacramentum administretur fidelibus sub una tantum specie, pro istis consecrare vinum non debet. IV. Quaest. III. An substitui vino ahi liquores pro eo sereatione possnte Resp. Innumeras quaestiones instituunt Calaistae, quas omnes colligunt de more Leander , & Diana. Disputant, an consemri possit vinum mororum , pomorum grana O rumi, vinum coctum, agresta, mustum, vinum imbibitum in offa die. Regulas im
276쪽
in hoe servandas praescribit L Thomas loc- citi Haec, inquit, non dicuntur propriatiuum, sed serandum quamdam similitudHem , Solum ergo vinum de vite, sive album, sive rubrum, sive dulce, sire Asperum, sive calidum, sive se idum, materia apta est eonsecrationi. Congruum tamen est ut vinum album sit , & optumae qualitatis, sicut de pane dictum est. Vinum rubrum, sublata necessitate, ad hiberi non debet ob maculas quas in purificatoriis relinquit, quae interdum & in
decentiam praeserunt, ct nauseam excitant. U. Altera regula assignatur R S. Thoma circa vinum acidum , agrestam, de inustum : ad a. enim inquit : Vinum fit acetum per eorruptionem e ullae non fit rei itus de Meto in visum . . . . Et ideo ficut de pane totaliter eorrupto non potest eo
fici boe saeramextum, ita nec de aceto. Potest tamen eo ei de viso acesterii, Mutis, de pMe qui est in via ad eorruptiooem; licet peccet co cieur . Similiter erem tum, vulgo aquavita, quae est vini spiritus, non potest esse consecrationis male ria; cum destructa sit vini natura. V l. Tertia regula quam S. Thomas ais 3. assignat, haec est . . resta est in via generationis : ἐν ideo nondum babet oretem vini propter boe de ea non potest eo ei boe saeramentum. Mustum autem iam habet speetem vini : nam eius dulcedo attestatur digestoηi, quae es completio a naturia calore . . . . ori ideo de musto potest confici hoe saeramentum. tamen debent uvae integrae huis Deramento misceri r quia ibi esset asiquid praeter visum. Probibetur etiam ne mustum flatim expressum de uva in Ohee offeratur, quia hoe est indecens propter impuritatem musti . Potest tamenia neetistate fieri. Dieitur enim ab eodem Iulio Papa : Si neeesse fuerit, botrus in ea-hre comprimatur. Iulius Papa hoc decernit eap. cum omnino, dist. II. de eonsee. idque approbatum est in Coneilio Lateranensi III. Vinum quoque expressum ex uvis Passis, ut vocant, valide consecrari posse, urgente necessitate, probabile est. His regulis, quas S. Thomas praescribit, resolvuntur omnes quaestiunculae quae discutia Casuistis solent. VII. De vino eongelato suis disputant recentiores apud Leandrum quaest.xxxv I. O see. Negant plares aptam esse consecrationis materiam : alii dicunt esse materiam dubiam e alii distinguunt. Si congelatio fiat in eatiee, aptam esse ma teriam defendunt; si congelatum fuerit, antequam ponatur in calice , tunc ineptam esse materiam sustinent. Leander vero more suo respondet absolute, probabilius esse materiam aptam et quia vinum congelatum, inquit , essentialiter vinum est. Sed fallitur Leander cum suis, quos Iaudat, Moralistis. Nam sicut panis Consecrandus aptus comesturae esse debet, ita vinum consecrandum potui id neum sit oportet . Vinum autem congelatum non est potui idoneum : ct ideo non est materia apta huic saeramento. mare sive ante, sive post consecrationem congeletur in calice, liquefaciendum est , ealicem aut in aqua serventi ponen
277쪽
do , aut pannis calidis involvendo, donec gelu liqueseat, ut Rubrieae praesta
VIII. Quaest. IV. Utram aqua vino admiscenda fit in caseis eοηθeratione 3 Resp. Armeni merum vinum consecrandum esse arbitrati sunt. Horum errorem damnavit Synodus Trullana anno 692. can. xxx II. & Eugenius IV. in decreto illos eorrexit his verbis. Decernimus igitur ut etiam ies Armeni se cum universo orbe ebriastiano eonforment, eor*mqui Sacerdotes in eassicis oblatio e parum aquae admisi ne
IX. Lutherus in suo adversus Henrieum Angliae Regem scripto an. Isaa. mi tionem hanc aquae cum vino, ut humanum figmentum , Christi institutioni adversum, reiicit. Kemnitius in a. Concilii Tridentini examinis parte , mixtionem hane rem esse indifferentem afferit, quae nec recipi, nee prohiberi debeat : quam opinationem communiter hodie amplectuntur Lutherani, dc Calvinime . In delietis habent Protestantes omnium Patrum traditioni se se opponere , atque ad Uerissus universam Ecclesiam tribunal erigere , more omnium apostatarum , & perduellium . X. Perpetua Ecelesiae traditione ostenditur, vinum aqua permixtum , esse materiam consecrationis calicis. Concilium Carthaginense III. an. 397. can. xx IV. decernit ut in Deramento corporis, tu sanguinis Domini nihil amplius offeratur quam ipse Dominus tradidit, boe est panem, is, vinum aqua permixtum . Synodus Quinisexta , seu Trullana, an. 692. ean. xxx II. testatur, hune mixtionis ritum ab Apost lis descendere. Concilium Florentinum hane veritatem confirmavit verbis supra adductis. Accedunt Patrum testimonia. Iustinus Martyr apolog. a. Panis offertur . inquit, vinum, aqua. S. Cyprianus epist. liri. Quando autem in calice vino aqua miscetur, christo populus adunatur, is, credentium plebs ei in quem credit , cο- putatur, ἐν coniungitur. Quae copulatio , ἐπ eoniunctio aquae vini se miscetur in ' calice Domini, ut eommixtio ilia non possit ab invicem separari. S. Ambrosius Lib.IV. cap. IV. de sacram. inquit : Ergo didicisti quod ex pane eorpus fiat Christi , ἐθη ρ od vinum aqua in calicem mittitur, sed fit sanguis eonseratione verbi caelestis. XI. Sed, missis aliorum Patrum testimoniis , rationes quas istius mixtionis S. Thomas m. Parti quaest. lxx rv. art. s. promit, transcribo . Dicendum, quod vino quod offertur in hoc saeramento, debet aqua miseeri. Primo quidem propter institutionem. Probabiliter enim ereditur quod Dominus boe faeramentum instituerit in vino aqua permixto secundum morem illius terrae. Unde so Proverb. 1κ. di stur: Bibite vinum quod miscui vobis. Secundo quia hoe convenit repraesentationi domiηicae passionis. Unde diarit Alexander L Papa e Non debet in calice Domini aut vinum solum, aut aquRχla offerri, sed iitrumque permixtum e quia utrumque ex latere eius in passion istia profluxisse legitur. Tertio quia hoc convonu ad significandum effectum huius f
278쪽
ejamenti, qui est unio popvsi christiani ad cbristum e quia, ut Iulius I. Papa dieis
.idemus in aqua.populum intelligi, in viso vero Uendi sanguinem Christi. Ergo eum in eassee vino aqua miscetur, Cbrim populus adunatur . Quarto quia boe eo, iii ad ultimum effectum huius sacramenti , qui es introito ad vitam aeternam. d. Ambro , dicit in Lib. V. de sacrameηtis ... Redundat aqua in calicem, ἐγ sa
XIl. Has rationes confirmat Concilium Tridentinum seg. xx II. cap. VII. 8c eam 1 x. anathema in eum dicit qui asseruerit, aquam non miseendam esse vino in eaheo .ferendo, eo quod fit contra cbristi institutionem. Plura commenta excogitarunt novatores, quibus rationes S. Thomae, dc Tridentini decretum eluderent ; sed, cpininepta prorsus snt, confutatione non egent. XIII. Quaest. U. Commixtio aquae cum vino est necessaria necessitate fueramenti, anfossus praeeepti divini, veI ecclesiastici P Resp. Non esse necessariam necessitate sacramenti hanc commixtionem , satentur omnes. Quoniam materia huius sacra menti est genimen vitis, seu vinum, ut iam supra ostensum est . Rationem vero promit S. Thomas III. Part. quaest. lxxiv. art. 7. his verbis. Disendum, quod iud
eium de signo fumendum est ex eo quod significatur . . positio autem aquae ad vianum refertur ad significandam participationem huius fae menti a fidelibus , quam tum ad hoc quod per aquam mixtam vino significatur populus adunatus christo, ut dictum es. Sed ore hoe ipsum quod de latere Christi pendentis in ervee aqua D fluxit , ad idem refertur : quia per aquam significatur ablutio peccatarum ,.quae fi fiat per passionem Cissi. Dictum est autem ... quod faeramentum perficitur in coninsecratione materiae: usus autem fidelium non est de necessitate saeramenti; sed est alia quid eοηsequens ad sacramentum . Et ideo consequens est quod appositio aquae nomsit de necessitate facramenti. Heine est quod si quis post consecrationem calicis ad Vertat, se vino aquam non miscuisse , non debet consecrato calici aquam insundere , ut Rubricae titi de defect vini praescribunt. Unde etiam eruitur, aquae infusionem extra essentiam sacramenti esse. XIV. Ad alteram quaestivneulae partem breviter respondetur , esse necessariam necessitate praecepti, non divini, sed ecclesiastici . Non esse divinum praeceptum istud, constati eum nullibi, sive in Evangelio, sive in Apostolorum epistolis, habeatur. Esse vero ecclesiasticum, declarat Concilium Tridentinum fess. xx II. cap. VII. per haec verba. Monet S. Srnodus, praeceptum esse ab Ecclesia Sacerdotibus ut aquam vino in ea De offerendo miscerent . Quis autem fuerit istius praecepti priamus auctor, non una est Theologorum sententia . Aliqui dieunt suisse Alexa drum Papam I. At ipse epist. xiv. eap. iii . testatur , se hoc a Patribus accepisse.
Communiis , di probabilior sententia est, Me praeeeptum universali Ecclesiae consuetudine, ab exemplo Christi proficiscente, invectum esset illudque sm decre-
279쪽
cto eonfirmasse Alexandrum I. Heine dispensationi Eeclesiae obnoxium est praece tum istud. Disputant Calaistae, an in easu necessitatis. possit absque dispensatione Sacerdos sine aquae commixtione consecrare vi Adfirmat Ledesma apud Leandrum quaest. xla v. Sed eommunis & vera sententia negat. ι
immiscenda naturalis sit oportet et tum quia hie est communis Patrum , & traditionis sensus r tum quia Christus aquam naturalem vino immiscuisse creditur : M tandem quia ex Christi latere aqua naturalis em uxit.. Peccaret ergo quicumquet aquam, artificialem insunderetia XVI. Modi eam aquae quantitatem callei insundendam, patet ex communi praxi. Antiquus Ordo Romanus haec praescribit . Post aquae benedictionem ponit cum, leuebleari tres guttas Eugenius IV. in decreto instructionis deelarans materiam Eucharistiae esse panem triticeum, & vinum , exi. inquit, ante consecramis nem aqua modicissima admiseri debetia Congruentes rationes parvae quantitatis aquae immiscendae explicat L. Thomas Ariarita arr. 8. Vix peccari per defectum potest,. bene vero per excessum .. Ceterum hac in re scrupuli vitandi sunt .. Aliquae gutta: plus minusve insundantur, ita ut respectu vini modica dici aqua possit. XVII. Quaest. VII. An aqua vino immixta eonvertatur in sanguinem ρ Res Controversia haec magnae contentione, saeculo κIi. desinente, agitata fuit. Alii contendebant in aquam mutari quae di latere Christi manavit di alii post eonse- lcrationem manere ita sua natura et alii ita sanguinem mutari contendebant. lXVIII. Aquam eonverti in sanguine m Christi per consecrationem calicis, tenendi Theologi catholici omnes immo id. ad fidem pertinere aliqui docent. Sed communis sententia negat ad fidem pertinere quoniam nulla Scriptum testim αnio id evinci potest nullaque Concilib generalis definitione . Opinio, tam- qRM: lnegaret hanc aquae in sanguinem Christi conversionem , a censura immunis non esset .. Conversio ista aquae in sanguinem Christi vi consecrationis. colligitur ex Tridentino Iebs. x III.. ean. iri. ubi desinit , post consecrationem solas remanere*ecies panis de Manentibus dumtaxat Aperiebus panis, vini Q Rursus, nisi aqua converteretur in sanguinem, verba calicis, me est sanguis meus, non essent absolute vera. Addit Sia Thomas De. ein art. 8. Si aqua illa maneret in sua natu- , non Posset totum quod est in calice , adorati ; quod tamen adorandum prO- ponitur Si vero in Iiquorem qui e latere Christi aperto effluxit, transmutaretur aqua,. non superessent tantum species panis & vini, & eorpus de sanguis Christi, sed liquor alius etiam adesset Tandem hanc conversionem aquae in sanguinem. confirmat communis Patrum, & Theologorum consensus ... XIX. Quaest. VIII. An aqua vino permixta prius convertatur in vinum . psere υν Duuinem e Res . Quaestio haec acri contentionis studio agitatur a Scholasti
280쪽
ῖ, . sed eum tota philosophica sit , Ppndς tquς ς diversis Philosopbiae plaeiiij.
raueis eam perstringere lubet. Neutra litig ntium Pars argumenta evidenter eon- eludentia allegare valet. Si auctoritati ndum stῶ probabilior videtur sente ita quae asserit, aquam prius in Vinum, poste in sanguinem converti. Nam ea
una parte antiqui Patres ante saeculum NM. hanc controversiam non dispexere; ex altera parte a tempore quo disputari de ea mptum est, S. Thomas, de eeteri Theologi communi consensu ante saeculum proxime elapsum, quo novus philos phandi modus invectus est, propugnMunt, aquam primum in vinum, postea in sanguinem converti. Hanc sententiam adoptaVit Catechismus Concilii Tridentini, qui in hae materia novorum Philosophorum placitis praevalere profecto' debet. Catechismus vero Part. II. de Eucbar. LII. inquit: Mus autem Sacerdotibus anima aduertendum est , quemadmodum is sacris moeriis aquam vino adhibere oportet , se etiam modicam infundendam esse. Nam Ecclesiasticorum sententia, is iudieio aqua itu is vinum convertitur- Confirmatur ex ritu universali, praescribente paullu-him aquae vino immiscendum esse. Cur hoc , nisi quia praesumitur aquam in viis
XX. Urget etiam ratio theologica . Aqua ne quidem partialis materia calielsest r ergo eonverti nequit in sanguinem Christi. Si enim aqua materia esset ealiis eis , immisceri vino deberet ex Christi institutione 4 Fatentur adversarii, ex solo ecclesiastico praecepto aquam insundi vino. Atqui Ecclesia tanta non pollet aucto.
ritat , ut valeat aut immutare sacramentorum materias a Christo praefinitas; aut aliquam novam materiam vi Christo non determinatam adiicere . Respondet Turneo , aquam seorsim aeceptam non esse materiam calicis , es vero mixtam vino- Pulchre, & venuste . Aqua immixta vino remanet omnino aqua. Ergo si separata a vino nequit esse calicis materia , neque vino coniuncta. Anhaee immixtio aquae eum vino naturam aquae immutati Minime gentium , aiunt illi. Reponunt. Fermentum non est panis; & tamen sermentum eum pane conis secratur in Non minus vana quam prior, Tesponsio haec est. Panis ex Christi institutione materia est Eucharistiae Panis autem communis natura sua fermento
conficitur; nihilque a pane diversum includit. in id, si pani iam consecto & eo cto quid pastae hordeaceae etiam, aut sermenti cocti adiiceretur Transmutareturne in Christi eorpus 3 Esset ne Eueharistiae materia, quamquam xoniuncta pani
Haec mera coniunctio efiiceret ne ut materia inepta evaderet apta Ergo idem dicendum in casu nostro. Aqua separata a vino non est calicis materia. Ergo neque coniuncta, in hypothesi quod aqua remaneat . Alterutrum ergo . Aut aqua non convertitur in sanguinem ; aut si transmutatur in sanguinem , prius in vinum convertitur. Verum de hac quaestiuncula parvi momenti plus quam satis.