장음표시 사용
371쪽
estranoctuae pro Missa esset admodum gravis . Non admittitur communiter . Ergo . inserun t Probabilistae , licet opposita sententia non sit ita communis iuxta principia P. Viva, erit tamen proba lalis . Necessitas Capellanorum istorum communi ter est admodum gravis ; cum reditus Capellaniae sit ut plurimum patrimonium quo sustentantur. P. Claudius La-Croix Lib. I. pari. I. num. concin t P. Viva :inquiens e P ee fusis paupertas egeηtis Sacerdotis, nisi esset valde gravis . Quot Saeerdotes, tum Capellani, tum non Capellani, hac doctrina utuntur, celebranates scilicet ob lucrandam eleemosynam , non praemissa consessione mortalium rquia , quiunt, nisi celebremus , unde Vivamus non habemus . Si Consessarius
pius & doctus iis ob frequentes relapsus absolutionem deneget ; reponunt, Comsessarium hune esse Rigoristam; & ideo deesse copiam Cimsessarii . Deinde ex doctrina P. Viva iterum argumentantur . Opinio quae asserit debitum satissaeiendi
ea pellaniae, aut indigentiam non admodum gravem eleemosynae , esse necessitatem sufficientem celebrandi, non praemissa consessione, quamvis non sit commuianis , est tamen probabilis . Neque enim eam ut improbabilem reiicit P. Viva . Ergo ex duplici eapite celebrare possumus. Ne his argutationibus decipiantur Capellani, dico, praelatam opinionem absolute improbabilem , & salsam esse ; n que indigentiam , etiam valde gravem , eaptandae eleemosynae esse lassicientem necessitatem celebrandi, non praemissa consessione mortalium. Quare nimium laxa est doctrina Leandri, qui disput. v II. quaest. xxx M. absolute docet , posse Capellanum , desciente Consessario . celebrare absque praevia consessione r inquit enim : Si Sacerdos est pauper, vivit ex consueta estemvina Misae I vere in eo reperitur necessitas eorporanis , qus sussciens est ad ceobrandum fine praevus confessisne
XXVIII. Quaest. vIII. Quandonam deest vota confessarii P Resp. Vatia sunt Auctorum placita. Aliqui dicunt, tum deesse Consessarium, quando haberi nequeat , nisi arripiatur iter quatuor horarum . Alii requirunt iter unius Ieucae. Alii putant, lassicere quinque quadrantes impendendos in itinere, ut dici possit, Consessarium deesse . Verum regula generalis & definita praescribi non potest. Nam Sacerdos aut iuvenis , aut robustus vir , itineribus assuetus & aptus, parum i Commodi patitur, si duas, aut tres Ieucas italicas perficere debeat, ut Consessarium adeat. Hoc vero iter Sacerdoti aut delicato δc imbecillo , aut seni , e tremum affert incommodum ; & . moraliter peragi ab eo nequit. Arbitrio emgo prudentum id relinquendum est, ut ex eircumstantiarum varietate hoc deis finiant .l XXIX. Quaest. IX. ouan ἰn aliquo 'Monasterio , seu eommunitate usus obtinet quotidie relebrandi, aut communicaηdi eertis diebus me s , aut hebdomadae . Pechaberi potest confessarias pro oblitis, Eeitum ηe es communicare non praemisso co
372쪽
fusioa 8 Resp. Adfirmat Leander diis uri. e M. xxxv. quia, inquit, si quis com
munionem omitteret , id esset cum nota di admiratione aliorum . Et citat pro hae opinione Henriqueet, Fagunder, Ochagaviam, Immo cum Dicastillo tract. 1 v. disp. ix. dub. 9. num. 8 . contendit, licite istos communicare posse, etiam si absiaque admiratione & nota abstinere queant : quia habent ius, obligationem pro more communicandi. Haec sunt axiomata novi modi opinandi . Hanc opinionemrelielmus ut falsam, & laxam . Primum, cum oecurrunt ei iismodi casus, innuis meri sunt praetextus , quorum usu absque nota abstinere isti possunt a celebrati ne , dc communione. Deinde, ut dixi, & dicendum est saepius , admiratio haec vana est, & scandalum commentitium. Plures enim rationes sunt ob quas viri etiam optime morati abstinere a communione possunt . . id i Infamiae ne notam subibit quispiam , quod indignum hodie se se reputet celebrandi , aut eomis
municandi Hanc infamiae notam non timemus , quando cum quotidiana cel bratione, aut frequenti communione indomitam linguam, impotentem iram, va nitatem, ambitionem, plures alios habituales desectus veniales coniungimus in
XXX. Quae.t. X. Si quis confessus es peccatum mortale tamquam dubium , is
ante eommunionem agnoscat esse certum , tenetur ne iterum confiteri y Resp. Adfirmat communis sententia. P. Claudius La.Croix Lib.L num. M. post relatam communem sententiam subdit more suo. - Αlii Iamen eum Henta Caram. & Leand..ia Uicunt non teneri, quod Gobaι num. 2I4. dicit esse probabiliter tutum in conia scientia . Peliae. & Tamb. apud Dian. dicunt esse probabile . Iudicio postea lectoris remittit electionem benignioris , aut communis doctrinae. Vi quippe Probabilismi potest quisque quam mavult opinionem eligere, quae probabilis asseritur . Hoe opinandi modo succensus P. Elizalde dixit , Auctores similes censum opinionum potius texere quam veram Theologiam scribere. XXXI. Disputare etiam hic solent Probabilistae, num peccata dubia subiici debeant clavibus ante communionem , an satis sit de illis conteri γ P. Dominicus Viva quaest. Iv. art. 7. num. varias recenset di ipse opiniones probabiles contrarias, quae vi Probabilismi omnes sunt conscientiae regulae . si Certum est inquit is quod, s per rationes probabiles dubium deponatur, vel quia probabile est pee-- ea tum illud aut simpliciter non esse commissum, aut non cum plena delibera-- tione, vel quia probabile est, iam esse consessum , licet oppostum sit probabi-- lius, ad id non obligetur ; sicut nec si per ignorantiam in vincibilem quis pu-- tet se ad id non obligari. At si dubium sit omnino negativam, communior sen-- tentia docuit obligari ad clavibus subiicienda . . . . Non desunt tamen pluressi qui nos a tali obligatione eximunt, eo quod non constet de ea, ct in tali duis bio melior est conditio poenitentis: praesertim quia pro delicto dubio non deis bet Dici irco by Cooste
373쪽
- bet homo ad tale onus certum condemnari. Ita apud Tambur. &e. Alias distinctiones ibi congerit . Iudicet prudens lector quid instructionis ex simili seriabendi methodo colligere Confessarii, & Parochi parum docti via laratu . Ha e data opportunitate rescribo, ut intelligas Priababili sinum per universani Iheologiam serpere, & non esse quaestione Π de Voce , ut Probabilistae nonnulli dis eminare inter imperitos solent , dum Vident , deformem eiusdem faciem patefieri , dc suis veris coloribus sane tetris depingi . In troct. de ἔτηit. recenti tam quaesti
XXXII. Oliaest. XI. Habens pecearum referorum , poterit ne, urgente necessitates communicare , non praemissa confessione ob penuriam Confessarii qui valeat a reserismatis absolvere e Rei p. Tres sunt opiniones. Prima Ioannis Sancheκ, drullenchi ,& aliorum . Defendunt illi , talem accedere posse ad Eucharistiam , quin confiteatur sive resei vata , sive non reservata : quia tunc deest copia Consessarii ; &onus grave est eadem peccata bis confiteri . Haec opinio salsa & laxa est. Se cunda docet, aperienda Consessario tantum peccata non reservata , Tertia sustianet, omnia peccata tum rcservata , tum non reservata , manifellanda Conselsa rio esse, ut indirecte ablolvat etiam a reservatis . Filii ucius , inquit P. Viva, omnes tres istas opiniones reputat probabiles . Verum sola tertia opinio vera propraxi fruitur probabilitate . Lectorem tamen remitto ad tractatum de poenitet tia, ubi hanc qilaellionem resolvam.
XXXIII. Quae it. XII. sensum praefert haec particula eo tendi quamprimum 3 Resp. Recentiores Probabilistae nonnulli de medio sustulerunt praeceptum Tridentini Concilii, ut vidimus supra . Alii admittentes praeceptuna , alia via in nihilum illud redegerunt. Docent enim praeceptum istud impleri, cum primum Saeerdos confitebitur , idest quando iterum celebrare voluerit. Quale si per uanum, aut plures menses a celebratione ab itinere voluerit, non obstringetur ad consessionem . Alexander VII. post damnatam propositi proseripsit simul hane 39. Illa particula quam primum intemgitur , cum Sacerdos suo tempore eo ιebitur. Qia interpreta4ione posita, evanesceret Tridentinum mandatum . Quem ergo sensum praesert haec particula quamprimum P. Dominicus Viva in hanc proposit. 39. num . . probabiliter ex Lugo, Candido, Trulleiach, Bassaro, & aliis apud Dianam docet, illum quam primum confiteri, si intra triduum confiteatur. Quia , inquit, apud οὐ es Iuristas, quod fit intra triduum, dicitur fieri quam primum , & continuo. Haec interpretatio, ut mihi videtur, falsa est, ct Concilii menti adversa. To enim quamprimum signat primum opportunum tempus quo confiteri celebrans valet . Huic autem opportunum tempus potest occurrere statim post
Missam , aut illo ipso die quo celebravit . Nonne si ante celebrationem habui D. et copiam Consessarii , debuisset illico consteri l Cur ergo si continuo post Mise
374쪽
fani adsit opportunitas, re quidem commoda consessionis confiteri non debet νQuo sundamento differre hanc consessionem ad triduum valet Quia , inquit P. Viva, apud omnes Iurisas , quod si intra triduum , dicitur fieri quam primum . Iuristarum ergo interpretamenta, quibus Micia civilia, & humana commercia diu
riguntur, ad animarum regimen , ad actiones sacramentales moderandas tradu
euntur Quid ad Iuristas de sacramentis Admissa interpretatione P. Vi .a, qui testatur se id definire probabiliter, alii Probabilistae colligent , licitum esse disserare hane consessionem ultra sex, aut decem dies . Cur enim ad tres, & non ad Ak Quia Iuristae id docent 3 Qxiid ad nos de Iuristis inquient . Ut ergo vanis hisce argutationibus viam praecludamus, & ut iuxta sacrae doctrinae regulas Tria dentini Concilii praeceptum exponamus , dicendum est, praefatum Sacerdotem , 'quampsimum possit, obstrictum esse consessioni . Quandoque autem poterit statim post Missam, quandoque illa die, quandoque die sequenti, iuxta diversitatem to eorum, temporum , dc copiam Consessariorum &c. Finis praecepti, sacramenti san
hilas, obedientia sincera debita Ecclesiae, & alia similia spectanda sunt, missi, in
re sacramentaria Iuristarum commentis de rebus profanis. XXXIV. Quaest. XIII. Licitum ne umquam est communieare sine eonfessione , contritione , atque adeo in peeeato mortali , ut contendunt PP. Tamburinus, Viama ς Resp. Fateor me non parum commotum sensisse , dum primum legi opinionem affirmantem in P. Tamburino Lib. de metb. comm. cap. I. g. Io. num. TI.& in P. Dominico Viva in Curs theolog. quast. Iv. artis. . nitin. I ubi doctrinam Tamburini adoptat. XXXV. P. Tamburinus, ut viam sibi sternat ad quaestionis decisionem , lecto- remque suum animet ad superandum horrorem quem sorte videns sacrilegium honestatum eoncipere posset, haec praemittit. Tam benigna funt viscera miserico diae Domini , ut non dedignetur excusare aliquando pervicaciam nostram . Invenio enim unum vel alterum casum in quo quis puris am communionem in peeeato sumere sine peccato possit . Ne adversarii mei de more imponant imperitis , me truncatas quorumdam Probabilistarum opiniones referre, transtribam totidem verbis P. Tam rini decisionem, quae eiusmodi est . . XXXVI. - Etenim ex supradictis constat , Sacerdotem qui incepta bona fideis Missa , recordatur se mortalis culpae reum , debere elicere actum saltem a se is existimatae contritionis . Sed iam si non possit , seu experiatur actum ictam si' valde esse discitem, quid agat Confiteri non potest , conteri nequaquam v se Iet, sacrificium inchoatum relinquere , ob infamiam sibi resultantem , di eum se mum est. Qiid ergo ab anima sic affecta superest extorquendum Probabile es is se ex aliquorum sententia iudico, hune non peccaturum mortaliter, si cum hu- . iusmodi conscientia peccati mortalis, & cum eo dolore quem tunc potest elice-
375쪽
ti re, Missam prosequatur , coniseret, communicetque . Ita Vasquea de Euebariis di .ceVII. eap. I. num. 34. Hurt. disp. x. de Euebar. aesti De Lugo de Iaer. is diis. IX. δεθ. t. num. 8. Ratio est , quia praeeeptum digne communicandi nonis videtur tam arche fideles astringere, ut cogat Sacerdotem eum tanto suo dede- is eore ab incepto sacro discedere . Tum autem eiusmodi Sacerdos non aequiretis gratiam, sed tamen non peccabit. MXXXVII. Saerum Concilium Tridentinum sese. FI. cap. x I. definit. Deus tapos
I bilia non labet, sed iubendo mo est ἐγ facere quod pas , iv petere quod non
possis, ἐπ adiuvat , ut possis : cuius mandata grauia non sunt . Aut vera non est haee Concilii doctrina ; aut falsa , dc improbanda est Tamburini doctrina . Primum diei nequit. Ergo secundum. Praeceptum divinum est, ut omnes Catholieὲ latentur , ne quis eum conscientia peccati mortalis ad Eucharistiam suscipiendam accedat. Praeceptum quoque eliciendae contritionis in hoe casu divinum est. --
pqssibile ne evadit. hoe praeceptum huic Saeerdoti Aliquod ergo Dei praeceptum impossibile est : quod Lutheranismum redolet. Non est impossibile , Inquis , sed difficillimum. Esto. Sed possibile est ergo urget: ergo est observandum. At Sacerdos experitur se non posse hoe praeceptum contritionis edendae implere. E quis est in causis cur non possit Deus Absit. Ipse ergo Sacerdos malitia sua , iniquitate sua ineptum se constituit ad hane contritionem . Mira sunt quorum. dam Probabilistarum extrema . Ipsi defendunt, Deum omnibus obduratis, de ex caecatis gratias suas offerre , dc conferre r dc illos qui oppositum sentiunt, in suspicionem erroris, dc Iansenismi adducere non verentur. Dicunt, legem Dei esse suavissimam, in sensu etiam falso . In praesens vero legem difficillimam, de veluti impossibilem huic Sacerdoti repraesentant . Gratiam deesse qua contriti nem Sacerdos iste elleiat, assirmare non dubitant. Si iuxta Tamburinum tam bonigna sunt viscera miserieordiae Domini , ut non dedignetur excusare aliquando pervicaciam nostram ; donabit ergo gratiam suam huic Sacerdoti , eonanti ed re contritionem. Si impertiet Deus, eliciet Saeerdos necessariam contritionem. Si non impertiet, ob Sacerdotis malitiam dc iniquitatem negabit. Ergo uerilegium perpetrabit Sacerdos ob impedimentum gratiae appositum. At reponit Tamburinus, haee utique luculenta esse ; sed probabile esse ex aliquorum sententia hune non peccaturum . En quam verum sit id quod rom. I. Histor. Probabiis i ista cap. v I x. 1. I. demonstravi , nempe Probabilismum viam aperire ad plures err res, dc ad Iansenismum quodammodo, quantum vi ratiocinii colligi potest . pe 'dere. Si Probabilistae similes sententias in aliquo Antiprobabilista reperirent, cae- Ium terramque rumoribus implerent. Auctoritas H queetia . Hurtadi De Lugo , quam Tamburinus opponit, non effeti eius opinionem probabilem ; eum ea aperte divinis Scripturis, Patribus, dc Concilio Tridentino repugnet. Innumera
376쪽
horrenda absurda, nisi me amor sellit, consequi Videntur Tam burini doctrinam si easum unum & alterum Tamburinu. invenit in quo quis purissimam eοmmu istb8em in peeeato fumere Ine peccσιε pessit ἰ quidni, dicet alius Probabilista , o euirere aliquis casus possit in quo qui corpus puellae virginis deflorare sine pre eato valeat i Occurrit ut quis se solum cum sola reperiat: ambo reciproco amo re ardent: ambo se se procant , & procantur , Castitatem servare in hoe easu hune mutuum impotentem amorem coercere, dissicillimum est. id ab eluta di animabus sie assectis extorquebis separari nequeunt absque infamiae nota- Aniim benigna sunt viscera misericordiae Dei, ut non dedignetur excusare istorum imbeeillitatem id hiscis Fornic tio, stuprum, adulterium iure naturali, &divino vetita sunt. Verum habet, Sed numquid deglutire purissimum, sancti mumque Christi eorpus in peccato mortali vetitum non est iure re naturali, de divino 3 Nolo persequi absurda quae recensitam Tamburini doctrinam eonsequun
tur. Persequamur potius rescribere quae ibi adiicit Τamburinus. XXXVIII. - N. 73. Idemque erit de lateo , qui iam iam reeepturus saeram ,, synaxim ante linteum, nec sub aliquo praeteXtu se se removere valens, me is cati mortalis recordetur, nec conteri possit. Ita ibi. Par enim est ratio. No.
- TENT HANC DOCTRINAM SCRUPULOSI , ANIMOQUE SEMPER TL
,, MIDI. Audistin' Adeo meticulosi, adeo anxii sunt Christiani aetatis nostrae;
adeo tremebundi, dc pavidi I adeo reverentissimi erga augustissimum sacramen tum, ut vix audeant ad tam divinum convivium, nisi nitidissima, & fulgentissi ma caritatis veste induti sint, accedere. Ut ab his angustiis animos erigat Tam burinus, ait: Notent, meditentur doctrinRm Praelatam, qua Tamburinus ait, in uno aut altero casu poste quempiam pece to mortali pollutum, sonlidum, de formem, sine peccato Eucharistiam suscipere, Timorem ergo soras elicite, de ani mosi saeram mensam adite . Quid super Veniali aliqua culpa , super assectu ad quampiam vanitatem, aut oblectament3 mentem torquetis, di corda exagitatis ,
si aliquo in easu eum conscientia peccati mortalis suscipi purissima hostia potest
sine peceato Quid i Satyram ne me scribere clamitas Utinam mihi verba sum peterent opportuna, & phrases congruae , quibus graviter, dc pro dignitate do. ctrinam quae imbecillitati meae pugnare cum Evangelio Videtur, explodere de la besactare possem. Utinam mihi tantum loquentiae datum esset, quo Christianos, ab eiusmodi commentis subductos , excitare atque inflammare ad digne eommu nieandum possem. Τamburinum, aliosque quos citat Auctores veneror, de officio prosequor. At opiniones quas, salvo meliori iudicio, perniciosas aeternae Christia norum saluti existimo, ea meliori qua possum via improbandae mihi sunt. s. II.
377쪽
f. II. De demotione qua animo a culpis mundata praeparare se
I. π π Actenus de impedimentis quae indignum sacra mensa Christianum red L A dunt, dictum est . Ab opinionibus recentiorum nimium distat doctrina
Sanctorum. Non modo sancti Dei homines mundam a peecatis animam requiis runt, sed mentem attentam, dc devotam postulant. Mens vivae fidei lumine dolustrata sit oportet. Hanc fidem primum omnium excitare in mente debent aecedentes ad sacram communionem . Deinde omni studio eurare debent ut cor igne caritatis ardeat. S. Basilius Lib. L de bapt. eap. I x. inquit. Oportet aecedentem ad eorpus ἐν sanguinem Domini, is ad memoriam eius qui pro nobis est mo tuus, O resurrexit , non solum purum esse a quovis inquinamento carnis, O Diaritus , ne iudicium edat is bibat I sed evidenter ostendere , is exprimere memoriam eius qui pro nobis mortuus es , ac revixit, in eo quod mortificatus est peccato , mundo , ae mi ipsi , is Deo vivit in Christo Iesu Domino nostro . Rursus Teg. XXI. cap. VII. ad eommunieationem eorporis , ἐν sanguinis cbrisi accedit, neque rationem iliam confiderat euius causa instituta est , ut ictitatis ex ea fru
II. S. Thomas in m dist. xir. quaest. ir. artis. I. quaesiune. 3. non modo animam eulparum vacuam, sed insuper attentam , devotamque postulat, ut cum fructu hoc sacramentum percipiat. Cum bor faeramentum perficiat coniungendo fisi, ad hoc quod effectum suum plene habeat in fumente , oportet quod adsit actualiι de- Totis . Et quia interdum absque peccato mortali actualis de ootio impediri potes . eum distractiones variae ipsam impediant , is peeeata venialia virtutum actus tollant ; absque peccato mortali potest effectus huius saeramenti impediri ; ita quod anquis augmentum gratiae non consequatur e nee tamen reatum peccati mortalis incurret. sed forte reatum venialis peccati , ex hoe quod imparatus accedat . Non modo Angelicus negat percipere resectionis spiritualis dulcedinem eum qui in actuali Eucharistiae usu alio vagatur, mente voluntarie abstracta; sed asserit augmentum gratiae non consequi. Oppositum docere videtur III. Parti quaes. IXXIX. art. 8. ubi inquit : Effectus bulus Deramenti non Iolum es adeptio habitualis gratiae , veI caritatis , sed etiam quaedam actuasis refectio spiritualis dulcedinis : quae quidem impeditur, si oliquis aecedat ad bor sacramentum per pereata venialia meπ- te distractus; non nutem tollitur augmentum habitualis gratiae, vel raritatis. Hanc doctrinam confirmat in resp. ad T.
378쪽
. III. Natalis ab Alexandro cap. III. de Eμcb. prost. 8. contendit, S. Thomam do. ctrinam traditam in Sente t. retractasse hic in summa. P. Vincentius Contenso nius Lib. XI. pari. II. dus. Iv. cap. I. conciliare satagit haec duo testimonia. Distin auit ex celebri Thomista P, Didaco Nugno tria distractionum genera . Alia est distractio mere naturalis sine eulpa alia venialis ex negligentia , sed voluntate expressa non suscepta : alia demum ex obiecto venialis, & formaliter, & de in dustria quaesita. Prima saporem & dulcedinem Eucharistiae impedit ; augmentum vero gratiae non tollit. Secunda resectionem Eucharistiae praecludit, de iuxta Caietanum omne augmentum gratiae praepedit ἱ quod probabilissim uni iudicat Con tensonius, qui subdit, tertim distractionem esse quklena ex obiecto venialem; at in his circumstantiis eo gravem irreverentiam, quae Obicem gratiae ponit. Allegat verba ipsius P. Didaci Nugno , inquientis : S3 ex formali intentione vult ilis
tempora esse cum distractione, credo quod peccat mortaliur , atque adeo uulsum eou
se es effectum faeramenti, quia irreverentia illa gravis est . Hac praemilia doctri Aa , facile est spergit Conte Gaius componere duo S. Thomae testimonia, quae pugnantia videntur . Dum in summa ait Angelicus, distractionem, & peccata venialia impedire dWlcedinem gratiae actualis , secus augmentum gratiae babitualis, loquitur de distractione ex negligentia , & naturali imbecillitate prosecta. In Sententiis vero vult S. Doctor, distractionem venialem , ex industria volunta-
ria quaesitam, im dire augmentum gratiae habitualis , quia tunc homo imparatus aecedis ἱ non tamen reccatum mortale committi, si nimirum distractio , & indevotio ex negligentia veniali proficiscatur. Haec concordia mihi sane non arridet . Nam hue dissicultas recidit, num actualis animi evagatio deliberate quaesita , eiusmodi sit , ut mortalem irreverenti m inducat. Quo in casu patet, omnem effectum impediti, & sacrilegium perpetrari. Porro S.. Thomas hanc difficultatem nec versat, nec dirimit . Utquedum .vero distractio sistit intra venialis culpae confinia . augmentum gratiae non impedit. Verum cum confinia haec occultissima nobis sint , ideo caute dc prudenter abstinendum est a sententia pronuntianda . Nihil prorsus derogaret Angelici Doctoris auctoritati, si diceretur, doctrinam traditam in Sententiis illum temperasse in Summa. Verum utcumque res haec se habeat, id quod reipsa contingere δε- lxi, inculcandum est , ut pios lectores nostros a torpore, segnitie, dc periculoso1bmno excitemus.
V. Qui voluntariis distractionibus, dc affectu ad venialia ad hanc saeram mensa in accedunt, periculum est ne in mortalia sensim sine sensu prolabantur. Ange-Jrsiis in summa sapientissime definit, peccata venialia, quocumque modo specten' tur, non impedire augmentum gratiae habitualis. Ceterum non discutit, num qui Db tualiter peccatis venialibus inquinati tantum sacramen tu in sumunt, iacillimei Z Iaban-
379쪽
labantur in mortalia. Et quia id in prax facillime contingere solet, idcireo Do ctores vita & sanct itate sulgentes , communiter praxim spectantes , asserunt, Christianos, & Sacerdotes, qui devotione destituti, & venialium culparum plenuEucharistiam sumune, nullum percipere fructum , s. Bonavei tura in meis . par
non es in carne, sed in spiritu, mn in ventre, sed in mente ; in mens cissum non attingit, nisi per cognitiρnem, ἐν amfrem, per fidem, O caritarem ; ita euod
fides illumisar ad recognitionem, verreeordatio em, meari as inflammat ad devovtionem r ideo ad Me quod aliquis digne secedat, oportet quod Diritualiter remedat,
ut se cbrisum per recordationem fidei masticet . devotiovem amoris fuseipiat, per quae non in se transformet cisistum , Ied ipse potius traiiciatur in ipsum Ustieum rosas. Propter quod manifeste colligitur, quod qui tepide , indevore, is, ineonfiderate aeredit, iudieiam sibi manducat di bibit, quia tanto faeramento contumeliam facit,
VI. Verum mittere disputationes Interest, pirum distractiones voluntariae, deliaberatae, & peceata venialia impediant nec ne omnem Eucharistiae fructum; aurialem pariant irreverentiam quae ciuicem negative , ut aiunt, gratiae habitualis augmento ponat, iuxta plures I aut Isacrilegium indueat iuxta alios: mittere, inquam, has disputationes lubet, quas cum definire certo non possimus . consul. tius est ea quae ad eavenda tum peceata venialia , tum voluntarias has distra. ctiones , quae periculum prolabendi in mortalia annexum habent , indicare, de
VII. Si qui voluntarie distractἰ orant, fructum orationis amittunt, Deumque tentare dicuntur ; quae indignitas erit , animo alio vagante . intra nosmetipsos ipsum sacratissimum Christi corpus recipere Nec audienda est quorumdam recem ttorum lanissima doctrina, qua dieme, Eucharistiae sumptionem non esse locuti nem eum Deo, sicut oratio, sed manducationem; nee ullam fieri cibo iniuriam , si eum distractione sumatur , Quam a Gmmuni Ecclesiae sensu haec doctrina distet, nemo non videt. Quo enim pertinet Apostoli oraculum , quo imperat, e
bum hunc divinum discerni , 8t corpus Domini diiudieari, nisi ut summa is puritate, dc mentis attentione illud suseipiamus t Quis sibi vitio, de dedecori non
verteret regiae mensae ateumbere, animo exterius hue atque illuc vagante an
to ergo maior irreverentia, de profanatio erit ad Regis Regum mensam sedere, dc ipsum Dominum intra propriam animam indevote suscipere Unde, quaeso, tanta animi impudentia, unde tanta socordia , de contemptio, nisi ex adipe iniquitatis , nisi ex inolita vitiorum consuetudine, qua stupidus de induratus ad cae linia dona animus efficitur VIII. Cardinalis Caietani argumentatio in Part. quas lxx I x. an. l. ma εnum
380쪽
inunt ineutere timorem omnibus debet . Indicat Caietanus utraque laudata tεsti
mohia L Thomae, & de sensa testim ii quo dicitur non impediri augmentum g aliae ex preeatu venialibus , di distractione deliberata, ham scribit. His δε,-
nritabiti est, is demulaens aures m stitiaisu innumerabinum sacerdotum , quasi qeotidie , aut frequentome cestb trum , qui tamen meliores quotidie non fiunt. Mibi autem bine ordiendo δεηsus se verus nos apparet. Si enim quamet fumptis
ne Euebaristia, etiamsi nauus interior caritatis actus ob mentis distractionem intemaeeniat, augeretuν gratia, infinitorum pene Sacerdotum, quos credimus vere in ara tu eelebrare, caritas iam esset maior iste quam credi rationabio fit ; eum tauis a miseritudo earitatis in tanta mustiιμ ine otiosa appareat. Quoniam nee extra via
pa=ρηρ, nee intus de se testotur adi les semeηtissima caritatis. Et tamen rem tam est quia fui amor Dei nos es otiosus, sed operatμr muna, si es ; ita tam ma ana augmentatio amoris Dei non es otiosa , sed operatur multo maiora quam μιαιρκσονιisaasiter, si es I is eoUequenter, fi sive maiora verari renuit, longe maior raritas non est e is tamen siue maior ponitur esse in fingussi celebrationibus, quan tumeumque parum erevisset caritas sacerdotis , qui tot annis diebus fere singulis ingratia eelebravit. Praeter bane autem ex experientia coniecturam in promptu ratis eum
auctoritate suffragatur. saeramentum enim boc, quia datur per modum est, or p tus... non auget, ficut nec nutrit, nisi per modum nutrimenti. Sed fine actu vittali nutriti tam eibat, quam potus non nutrit, nee auget, ut patet in alimento cor 65. Erro fine operatione vitali spiritualis animae, quae nutritur, cibus iste uee nutrit, nec auget. Plura alia ibi habet Caietanus, quibus interpretatur textum art. 3. S.
IX. Argumentum ἱstud Caiet ni, ab ipsa manifesta experientia repetitum , per- mulios venieare , pungere , & ad devolam Praepa rationem perurgere Sacerdote debetet. Omnes habitus, animae haerentes , inclinant, de erumpunt frequenter in actus suos. An avaritiae , luxuriae, ambitionis, vanitatis habitus, opportunitate data , extrinseeus non prosiliunt otidie Sacerdotes celebrant: quotidie gratia sanctificans, quam celebraturi secum deserunt, augetur, intenditur raritas e dc nullum extrinsecus apparet istius augmenti signum; immo opposita argumenta in omnium oculos sese ingerunt Sermones vani, otiosi, subobscaeni, maledici, iidem
sunt ae erant a decim, a viginti annis. Quaenam in ludis, in oblectamentis, ingula, dae in ceteris appetitionibus moderatior Quae superbiae, ambitionis, de vani . tatis depressio Quaenam linguae , occasione data obiecti eriminis , refrenatio tQuid de tot Saeerdotibus qui theatris, ludis, choreis intersunt; qui eomicos sero agunt, dc mane evibranti Hi ne gratiae augmentum ex quotidiana ceIebratione assequunturi Blandimur nobis miseri, quod a quibusdam flagitiis nimium sordidistoc lutulentis abstineamus, minime reeogitantes quod sorte letalium criminum,