장음표시 사용
381쪽
Solis virtutes in omnibus aemulatur, Epies Aegyptius Deoruinterpreta
ras sub eodem impetu cernens, unde rostro transfodiat, Vnde unguibus dilaceret, vel agnum incuriosum, vel leporem meticulosum, vel quodcunq; esui animatum vel laniatum fors obtulerit, quae Omnia Solis naturae omnino accommodari queunt.
Hisce accedit, multiplex ille Accipitris volatus, quo nihil exactius resert rerum naturaliurii motum , uti sursum versus recto fertur volatu, ita si superne in terram delabitur, non id tortuose& obliquo , sed recto ad nostramite perficit. Certe sicut varia illa helicum, quς spirali volatu sensinia , in aere decircinat volumina , nihil aliud quam spiralem Solis reliquorumque siderum motum, sic rectus ille ac veluti perpendicularis motus, quem siue descendendo pullorum impetat agmen, siue ascendendo sublimen in nube columbam, constanter seruat, nihil aliud nisi linearem elementorum o tum designare videtur: motus sane qui praeter accipitrem & aquila nulli alteri conuenit; omnes enim reliquae volucres, si cursum arripuerint in sublimia, obliquo serri tractu curuatisque spacijs agi cogutur ; quid aliud quoque scintillantibus illis oculorum orbitis, nisi luminarium splendentia corpora,& latentis ignis ubique diffusa virtus denotatur. Praeterea sicut Sol vivifici caloris motu perpetuo aestuat, ita accipiter sanguine & spiritu vivacissimo turgens,longaeua uiuacitate sita Solis quodammodo perpetuitatem aemulatur. Cumque Sol omnia radiorum suorum proiectione in inseriori mundo veluti oculis quibusdam pellustret,hinc non incongrue Plutarchus lib. de Isid. N Osirid. Accipitris imagine Solem denotari AEgyptijs solitu, ob eximiam eius videndi facultatem asserit. Eandem ob dotem etiam, id est, multioculus,scuti Osiris dictus suit. Eode pertine , quod,inquit,Epies maximus apud AEgyptios Dcorum interpres, ut est apud Eusebium lib. I. cap.7. diuinissimum ait serpens accipitris caput habenβ, valde iocundum est, id, si palpebras erigebat, luce primogenita omne suam regionem replebat. Cum vero clausos retinebat oculos, tenebrae fundebantur:ut nullu dubium sit,naturam eius maxime igneam eos existimas se, ac Solis effectus illos,accipitris gestibus demonstrare voluisse . Huic ram eximiae videndi 'facultati accedit celeritas volatus, qua omnibus alijs volucribus non immerito palmam praeripit, quelii S Verero symbolis parabolisque multifariam indicarunt. AEthiopes quidem, Ut Clemens lib. I. strom. memorat, in accipitre celeritatem, sicuti AEgyptijp-ri pacto rem cito factam denotabant. Hinc, ut suo loco dicetur, ventum pinngentes, accipitrem pingebant volantem; ob hanc, inquit Varinus, motu velocitatem Apollini seu Soli Accipitrem antiquitus dedicabant; undς HO merus Apollinem comparans Accipitri, sic dicit.
hoc est Desiendit mero ab idaeis montibus accipitri
382쪽
Porphyrius lib. . de Abstinentia: Accipitrem, inquit, Ag optij Solis im g 'ς pM 't. cμi s totam subsantiam ai t exsanguine dispiritu constare, O sis '''
minis misericordia ac mortuum lugεre,ae tu oculos terram ingerere . Unde Ae- ζidis satua'
gryliis Istlit m fuit, Isidis futuam p/nnis accipitfinis ornar in strenum excellentiae . λςς'Pj 'i ἰ lianus tradit in usu Iuisse apudReges Persarum, vestem purpuream acci
Atque ex his do similibus ingenij ac naturae dotibus, non Solis tantum, sed & aliorum, uti animae, victoriae, gloriae hieroglyphicum con notabant, ut recte Horus. Hinc eum AEgyptiaca lingua dicebant quod cor seu sedem animae propriam significat, cuius dc animae symbolum,teste Horo, Accipiter erat . Est autem ηα θ compositum vocabulum a quod vitam seu anima,vel ur ego arbitror,ab antiquo βιες δ: θ;quod cor significat; v-tebantur enim illi libenter huiusmodi compositis vocibus, cum vel ipsania rei originem naturamque,aut quid simile significare vellent, quod & apud
Hebraeos frequentissimum esse monstrat ci no , quo coelos ex aqua dc ign constare innuebant. Sed iam quid commercij anima cum ipso corde habeat, videamus. AEgyptiorum opinio suit, cor esse animae receptaculunia, ex compositione vero duarum illarum syllabarum, βω & έθ in unam dictionem, fit vox Fieti th, quae Accipitrem significat . Ergo sicut animae sedem ini corde, ita animam mundi in Sole residere credebant; cum vero sanguis,qui in corde existit, vehiculam animae sit, gyptij quoq; pro sanguinis sym- si ij res bolo,accipitrem pingebant; sanguinis enim vctu eum vivere dc nutriri credebant. Cur autem elim potissimu in dedicaret Mercurio, multae sunt cauis, quarum prima est, quod Apollinem, quem in apparatu nostro eundem 3p'linii , esse cum Mercurio demonstrauimus, in hunc alitem se saepius transmutasse trahi Pcbmminiscantur: quemadmodum dc alias eum nunc lacerti, nunc Leonis, nunc Draconis habitum induisse fingunt unde hunc Deum Phaebum, quo nomine Solem intelligebant εc venerabantur dc accipitris subinde nomi ne insigniebant, &hinc ob maximam naturae accipitrinae cum Sole similitudinem, A pollinis praecipuum nuncium , eiusque Volu ntatis interprete, poetae eam auem habitam fabulantur. Vnde Ovidius de Arachne puella cum Minerua de lanificio certante, lib. 6. metamorph. ita canit.
Esi illic agre; ris imastine Phaebus. Vir modo acs: itris pennas, modo terga Leonis.
Homerus : Aπο-ωνος In hanc avem quoque Daedabone nconuersum nugantur Poetae. Sed de hac fabula lege Ouidium tib. 1 1. Metam. Est enim accipiter animal selare δέ occulta quadam naturae similitudine fertur ad laria. Hinc solari herba oculos purgat. Hinc ad Solenta illum subterraneum, aurum, inquare maxima et sympathia 1, Accipitris enim ossa aurum magnetiS ad instar attrahere, non tantum AEgyp iij, sed S: huni. Plinius ipse nouerat, sic enim scribit: Apud Arabes quoque, ex obsimus accipitris
383쪽
ait: Os tibia accipitrum, si ad aurum admoueatur,hoc ipsum illecebra qua vi mi ubili non secus ac iniagnes ferrum , ita hoc quasi praeniijs captionibia quibusd aurum adse trahere. Sed haec suse discutiuntur in Alchimia nostra hieroglyphica. Secundo,Mercurio sacri putabantur Accipitres maxime palumbares, i. tu. b I teste Plinio lib. I 2.cap. . Ob insignem quandam,qua pollent rerum futura
ce iudiuina rum praescientiam . Accedit quod maximus eorum in augurijs capescen- '' ' dis esset usus ; unde certos ministros in curam Accipitrum , quos ad certos usus alebant, destinabant, teste Diodoro li&2. cap. . adeo quidem, Ut volantibus carnes incisas projjcerent, magna que Voce,donec carnes caperent, inuitarent. Mortuos quoque accipitres colebant, quod earum animas vaticinandi vi praeditas existimarent. Vnde .ssilianus I. de antiquitate quoad viuit tum apud AegJprios egregie carus Deo existimatur,tum post excessue vita,sutura eum ostendere, ab eodemq; somniorum interpretationes proficisci arbitrantur. Atque apud eosdem populos tripoda accipitris aliquando suisse,unde oracula consulentibus diuino instinctu afflata effunderentur, fama es . Eusebius quoque lib. 2. cap. I. diuinum,inquit,suisse animal ha bitum ab Aegyptijs,& inde constare posse, quod bonum ilium dς monem, cuius beneficio ac nutu omnia subsistere, vigere atque contineri credebat; ex serpentis imagine , & capite Accipitris effingerent. Hinc mortuos etiapublico exequiarum honore prosequebantur; vide de his Herodotum in Euterpe; & Diodorum lib. 2. Tertib,Mercurio dicabant, Πανῶ M . Quia sicuti Mercurius aliger Deorum nuncius, seu Sol lucis beneficio omnia secreta atque incognita patefacit, sic & accipiter diuinae voluntatis nuncius ac in-
, . . terpres haberetur . Quae opinio tantum inualuit apud omnes , ut ab aucuriis
aescipi- nomen traxme velint, quaU,quod ter accepta & nuncio Iaellium a dicatur inaugurijs auis; tantum vero hanc praedicendi vim in Accipitre valere arbitrabantur, ut etiam cum moriente non solum non mori, sed& in alios etiar ;deuoratis eius extis,transferri se posse crederent. Quod impius ille Porphyrius asserere etiam non dubitauit , hisce verbis: βui animalium minamini's po
lentium animas in se recipere molunt,deuoratis princΨalibus corporis eorum partibus, ut cordibus coruorum,aut talparωχη, et ut accipitrum,animam quoi singulorum procntem ingredientem in ipsis accipiunt, Dei inctarsutura praesentientem . Cui adis
stipulatur Strabo lib. 1 7. qui, ait; Philarum incolas uae habitatio communis erat , et pilorum Aethiopum) Aegyptia templa habui se, ubi ales colebatur, quia cipitor appellatur. Hinc eum Thaunu antiqui Aegrptiaca lingua,quod idem ac Tauu- tum in Phaenica lingua; Thaut autem in Agutiaca lingua idem est, quod Thath seu
Mercuriales igitur dicebant accipitres, ob praeclaram rerum inuentionem, quam Mercurio adscribebant; Quam qui per hanc auem praestite rit, explicamus. Primo, sanandorum oculorum rationem herba Misi γηρε ab
384쪽
ab Accipitre hieracium siue accipitrina herba sic dio , Collyrium absolutissimina manifestat. Est enini inty bacei generis herba quaedam, duae mu
tuam ab hierace vocabulo, hieracium plerumque apud Graecisi, Latino , atque etiam foeminino genere a quibusdam hierace dicitur . Huius enim, Accipiter auulsae talptaeque succo oculos inungens obtinensque,deperdita oculorum aciem in integrum restituit, pristinamque claritatem recuperat . Vocatur autem illa herba vulgo dens Leonis. Rustici in Germailia a simili
euentu Oe chvυam: caudam accipitris vocant. Huius enim flores instar lactucae, & hieracis Cretici, aliorumq; quorundam Hieraciorum,lacteo suceo dictaeti manant, qui cum amarus sit, & insigni abstergendi vi praeditus, non mirum, si accipitribus affrictu oculorum caliginem discutiat. Vtrum autem verum illud Hieracium sit intubus,utrum Thythimalloides, virum Cychorium syluta re,aut dracunculus caule maculis accipitrini in signi praeditus, aut hieracopodion seu pes Accipitrinus, seu Lychnis cor naria, disputant Bolanici ego arbitror esse hieractu illud, quod supra Thythimalloiden diximus; hoc enim egregia vi detersoria pollet, eaque ratione oculorum defectibus Prodes, ut Chelidonium maius, aliaque huiusmodi, cuiusmodi magnam quoque copiam crescere in gypto,testatur Prosper Alpinu . Atque hinc Collyriorum origo, quae Medici hieracia vocant,tale est Apollonij Phetnix Collyrij genus, apud Galenum Hieracium cognominatum,ut Doctoribus quibusdam recentioribus placet, quod ab Hieraci Ashiodam compositum,ab Apollonio verdin usum assumptum sit. Iterum huic Mercurialem illum characterem,seu Isiacum signum Tauacceptum reserebant, cum enim Accipitrem AEgyptij capite, rostro, oculis nescio quid Tautico characteri simile emgiare notarent, veluti Mercurialis praesentiae notam admirantes, hunc characterem ceu mysteriosis imum venerantes, ex Tauri videlicet & Accipitris vultii desumptum, inter quatuor literas ab AEgyptijs in Comasiarum selennitatibus circum portari solitas,uti supra insinuauimus , receperunt . Erant enim AEgypti j ad superstitionem usq; in animalium formis & figuris curiose obseruandis prae cςteris studiosi: Diximus enim supra, Mercurium signum Hebraeorum Tau alijs mysterijs accomodatum,in Egyptiacorum sacrorum usum conuertisse, imbpaucis immutatis Thath appellauisse, iuxta suum nomen seu iuxta Pliqniciam linguam Tauutum,hoc es , felicem doemonem seu de Accipitris capite serpenti imposito, circuloque incluso significauit; per accipitris caput, quod dictum characterem effigiat, nihil aliud, nisi vitam, quam diuini Osiridis potentia, & genialis illa virtus f*cunda per sempentem indicata , toti mundo communicat apposite exprimunt sed ne quicquam proprio sensu i noti excogitasse videamur,audiamus Eusebiulib. i . cap. . de hoc non tam docte, quam cumprimis apposite disserentem. A Misere Tauutismnatum, qui primus Elementa literarum conscripsit, quem Aer iij I hauth. Alexandrini Thf th, si raeci Mercurium appellant. Et in eodem R r capite
Accipitrina hetha Hiera cium collyriuin optimum . Descriptio HieraQ -
Tauticus character accipitrinum caput refert.
385쪽
eapixe di Ea medium, mero Mercurius Austri Regisnes pet et mniuersam Ae tutum uda Tauu argitus confli . Et quae sequuntur :& postea . Draconum n ram atque serpentum ipse Mutus diuinam putam is puri ipsem ιtiam Phaenices ataueAegyptij; spiritustismum enim animal ea omnium s maxime igneum ; id Pugnices elicem Ummonem oppellant ; Aeoptij etvero
Cheph appellarunt, cui accipisris copui σποημnt , propter octinitatem accipitrissium larem, idcirco Dies quem summum Deormn interpretem Agnti' putarunt ) sacrarum literarum siriba, cuius libros Arius ingraecam linguam ιν Hulit, allegorice hoe tradens ad merbum alti diuinis uis animal serpens- accipia tris habens caput, aede mundum eII, sipalpebras Erigit, luce primogenitam omnem suam regionem replebat; cum mero classes retinebat oculos, tinebrae fu-eban tur,& circa snem ς merum Aegypti, nive hum depingentes mundum, hae ipsi imduhi stententia , intercurrentem aerem ignemqn in supersicie circum um,sterpotis Ἀροοιομοσου, pus sub Accipitris figura extendunt, mi sit Thera graecae litterae figuris μmillimon Magnitudinem ac formam muvdipcr circulum induantes': per serpen
tem Sero ui in circulo medio positus est, bonum d monem conseruatorem omnium, cuius mirtute mundus continetur, o stendente , Atque hinc patet. Cur
Accipiter inter quatuor quoq; literas computetur, & unde natum sit, Graeci postmodum eaduceum Mercurijserpentibus effigiarint . Atque hinc quoque accipitris figura loco amuleti utebantur contra malignos Typhonis insultus, uti videre est in hieroglyphica descriptione, quae hodierna die in basibus sphyngis, seu Leonis, ad sontem aquae felicis iuxta thermas Diocletiani apparent, ubi character noster Thauticus v-na cum duabus hinc inde accipitribus positus,nihil aliud refersiquam amu- letum quoddam contra Typhonem positum, hoc est, contra igneam ariditatem seu Etesiarum flatus, queis aqua Nili exarescit, & sic fiscundam Nili inund tionem impediens, Grilitatem inducit. Arbitrantur enim Aegyptij ad hunc characterem Isiacum omnium aueruncari malorum incurius, Osiridem hisce mediIs allici, & spiritum Mundi trahi. Amuletum Vnia
cum interpretatione eius sequitur. il εEx sphvnge ad aquas felices
386쪽
replicantur autem figurae ex ortu in occasum, contra potentias infaustas , quae orienti di occidenti dum praesunt, eas hac symbolorum duplicata serie, eluti aduersis & inimicis signis auerti credebant. , Axque proinde haec hieroglyphica ponebantur proprie in . basibus sphyngum , & in ripa Nili collocabantur, ut essent quasi phylacteriumo quoddam contra ariditatem & igneam vim , Nili exsiccatiuam, quan teste Plutarcho Typhonem dicebant. Accedit quod alibi haec instrumenta numeri 6 ε signata,Abenephi, ut suo loco dicetur , Typhonis machinamenta vocet, causam non addit, Unde ego arbitror, illa nihil aliud esse, qua instrumenta seu funes,quibus olim Osiridem in arcam,iuxta historia a Plutarcho enarratam,compegit Typho0 . Confirmat hanc opinionem, quod in eodem hieroglyphicorum syntagmate Accipiter cum dictis instrumeris ει cum musca,&iunco marino, nihil aliud velint , quam Osiridem propulsatorem machinamentorum Typhonis De quibus vide fusius tractantem Plutarchum, & plenam eius explicationem alijs locis res uatam .
De Noctuise hieroglyphica si ψicatione
Ria Noctuam apud AEgyptios significasse reperio . Primo sapien- tiam silentio comparatam . Secundo DEUM; Tertio daemonemnuerruncum Osiri , siue omne ominosum & portentos unia ;Cum itaque inter coetera hieroglyphica, quae in Obeliscis spectantur istiusmodi sit frequentissimum idq;varijs modis exhibeatur,de eo hoc loco, uti meliori conditione qua possum, ita susius quoque disceptandum duxi, ut ratio huius hieroglyphici luculentius patefiat.
Sciendum itaque cum naturam huius animalis attentius considerarent, utpote auem abditam, quae noctu Vigilet, dormientibus cunctis volet, in tenebris quoque, quibus coeterae aues caligantibus oculis quiescunt, illa visum acuat, circumvagalido operetur, suturisque rebus prospiciat. Contra diurno tempore quibus importunis variorum tumultuum strepitibus fragoribusque obnoxio, reliquae Volucres operantur, ipsa in- 'tra solitarias veterum aedificiorum parietinas, veluti dulci quadam contemplatione suauiter conquiescat, apte sane sapientiam silentio comparatam per hanc avem compararunt,
i ρ - insomNs ducit solerna curas . . .
. Sapientiam etiam is maxima errorum caligine perspicas propriu splendorem acquirit, malumque a bono discernit; cum nihil tam abdutum sit tamque obstrurum , quod ea non percipiat,& ubi coeterorum ho-
Noe ita irrat oti simuni filii sicat.
Noc ua ςymis bolicu Sapie-tiae 1ilentio comparatae Sapientia inqllo consistit
387쪽
minum vulgus oppido occupatu est, sapientia quietem capit, & ubi plebs nihil, huius inundanae lucis usura excoecata, quid agat, Videt i, sapientia i es pportune in rebus gerendis perspicax rςdditur . Sapientis quippe est, iis in rebus, quibus vulgus pccupatu quietem capere, & contra illic sese plurimum exercere, Ubi vulgus nihil Videt agendum , quod dum facit, pulchre noctuam imit uti dici potest. Quae omnia calculo suo comprobat
id est, signum est Sapienti e silinito acquisita, quoi id , sitisti nactua Bbfleopermur, de die quiescit ' ita sepientes, qui fugiunt tu inultum negotiorum mundi; tranqui am mitam agunmn contes lationi, in suu cuti in nocte silentis noueru Quae omni pulchre docet figula theatro hieroglyphicorum Her-: se, iri V vartiano inserta, ubi Harpbcrates sub forma pueri sedentis , capillis ' 'glyph οῖιο όρφοις , siue in serpentes degenerantibus exhibetur, qui labijs digito pressis silentia suadet; altera manu facem praeferens cum tribus capitibus papaueris, ex cuius capite auris, cui petseae solium inseritur,cum sextilis Lunae charactere, emergit pharetra quoque post tergum cum arcu te mcte proiecto spectatur,cui ad latus coniunguntur prim G, Noctua, cuius e capite egreditur auris,cui pariter perieς solium inseritur; deinde gallus, ut hic in Schemate apposito apparet. Quo quidem nihil aliud Hieromystae indicare voluerunt, nisi veram lapientis viri ideam; per Harpocratem ijs, quae vides, symirotis insignitum, indicatam. i Ssdqt primo, quia sola sapientia quiς- tem & tranquillitatem. animi componit. Iuvenis est, quia sapientia immarcescibilis semp er floria & viget ;: digito labra premit, quia sapientia no inter stru-pitus & tumultus, sed silentio,s diiudine, secessu, & omniunx ε'
paratur. , Q Η per noctuam MD-cturnum&solitarium animal pulchre indicantur,rvn pauisame indica tum suit; gallum adjunctum h abet, quia sapiens omnibus actionibus suis, ne praeposuris finibu in uan agatur, inuigilare debet. Sinistro cubito salti gintur premi ostendenr; i litem & otium: contem retionis non interturbandum per importunas diurni temporis actiones,qua '
388쪽
gallus nunci est, voceque ad ea excitare solet homines; queri adρ modum igitur Harpocrates digito labia sua premit , ita & gallo importuno quietis interpellatori guttur coercet, quasi in gutture esus iam voce inoliente,sentjretui; tacitu quodda& internu incitamentu. Auris, cui inseritur perseae selium capiti impositum habet, quod uti, teste, H or' , linguae, ita fructus eius cordis figuram exprimit ; quia Sapiens multum
dire debet, & quod per linguam sapientis Magistri didicit, alte cordis pe'
netrabilibus per frequentem icontςmplationem committere debet, Papa vera praesert cum face accens3,quia Sapiens maxime in mortis, quae perpa- Papauerpavera signatur,& in supernarum rerum, altissimarumque per facem accensam indicatarudi editatione versari debet , pharetra post, tergum, ac ph, ,ha pro temere proiectus arcud indicax, quod quicunquo Sapientiae penetralia in- ἔς δ ἀμφ trare vult, is amori rerum terrenarum ante omnia abrenunciare debeat , reruni lue corruptioni Obnoxjam in1 quae per lunaines serpentani temporis
caduci symbolum,teste Horo, indicantus, penirinobliuisci Quae omnia fuse ex varijs Authoritatibus comprobarem,nisi ea propriis istiusmodi symbolbrum locis reseruassem; quare eis Lectorem remittimu& Noctua itaque symbolum fuit Sapientiae silentio C mp rq Q.: Unde non Athenien- cii hih-hises tantum pro Vrbis insigni assumpserunt Noetuam , sed & eandenta Foci Haid est, Mineruar Vrbis tutelari sacram esse volueruns, uti numi pene innumerabiles ostelidunt apud Parutam, Augustinum, Choulum,aliosque, omnes noctuae simulacro iusigniti. . i Est enim idem quod noctua,a Caesio oculorum colore, unde Minerva Glaucopis sue quod glaucis & caesijs oculis esset,
suὸ ab aeris colore coeruleo; per Mineruam enim aerem interpretaban, tur dicta fuit. Vnde&omnes qui caesijs oculi4 essent, tanquam Minera g tad uir siiij, summi ingenij homines reputabantur. Erat autem Atheniensium Vrbs hisce auibus tantopere reserta, ut inde prouerbium natum μή RNναι φἔρε, id est , t loci uas Athenas fel t, contra eos,qui illuc merces, Vbi Athei s pro-
eae aifluunx stolide chmportarit. Quod vero nonnulli Noctuam victoriae asserunt, id ideo factum esse putem , quod Noctua Sapientiae, prudentiae , quam Pallas ex patris cerebro nata daret simulacrun i esset, bolum quid quibus Iadministratae με optatum proculdubio finem sortiuntur . Sapientia namque nocturna contemplatione vigilijsque diuturnis , uti ex pavidante adductis symbolis patuit,paratur quibus utrisq; Noctua prica teris auibus egregie praestare videtur . si quidem Sapientis est, praemeditatione ea, quae in obseuris sunt , dignose ere, & loquacitate repudiata, loca tempus que ad agendum respicere, Vnde& eandem ob causam 2Esculapio dedi- Cut Aseula cata est ; quod ad imitationem huius alitis, Medico diu noctuque studioia P 'dς 'ς- in agrorum salutem inuigilandum sit. Et quoniam sapientiae acquirendae nihil adeo contrarium quam temulentia, & nimius vini usus Phinc apse quoque Noctuam posuere abstinentiae & temperantiae symbolam, eo
389쪽
vi pollere dicantur, ut si per triduuin ebriosis in vino
dentur, taedium vini adducant,&abstemios reddant. Sed laei de primo sapientiae mssolo dici a iuniciant. Diximus quid Noctua apud Graecos indicarit, nunc quid apud AE-
do . gyptios notarit aperiamus, Apud AEgyptiositaque lignabatprimo Πνεχνην
Osiridi Numen , siue malignum daemonem, Osiridis Aduersarium , qui . dira pessima portendat, eiu subinde prosperorum nuncium quoque significaret, ut postea dicetur; cuius significationis ratio hinc originem sumpsit. Ferunt,AEgyptij,teste Hecataeo, Typhonis asseclas singulos sibi eorum animalium, quaecum sacris animalibus in genii & naturae dotibus dis siderent, formas astumere solitos, sub i)s dira mortalibus portendisse, eos' varijs modis vexasse. Sicuti itaque Typhon subinde Crocodili, vel Asini, nonnunquam Hippopotami , ita interdum quoque Draconis aut Noctuae formam assumpsis se, cuti alibi probatum est,ut hominibus illuderet,eos',
pμ' η--μ' --. Hinc AEgyptis occasionem sumentes, quando Draconem signifiς re volebant, noctuam pinguebant. Et quemadmodum certis sacrificijs aduersa Dijs sacris Numina placare contendebant, ita & Numen hoco Πτεχνεν sub Noe uae forma conspicuum, aueruncandi gratia Varijs matς-rij Noctuae appropriatis,ceu malignum daemonem, lucis Olarem , & tenebrarum incolam, ne noceret, Se ut dira omnia averterent, venerari studem supe stilio bant. Erant quippe 2Egyptij mortalium omnium superstitiosissimi, dumhςgyp φ' si' omina in omina, quae vel viderent, vel audirent, aut somniarent, rrahς'rent. Vt proinde Meandrum sub persena AEgyptiorum, de diris huiusn di omnibus conquestum esse,mirum non sit. Angimur , si sternurauerit , si mala loquatur
Ira cimur, si quis miderit in semnium, valde Metuimus , si Noctua clamauerit quaepiam,tιmemus .
Au , hiushi qmnςβ -rς populos & Nationes transiit hic de Noetuae se. . rati carmine Nominoso gemitu persitasio; Hinc tot infelicia epitheta apud Poetas passim Noetuae attributa legimus, quibus tanquam inauspicatissima auis, dum bubulat horrendum,credita ruit; humano generi. Tristia fata serens. Teste Ouidio.
Fadaque sit volucris menturi nuncia luctus, nauus Subo, dirum mortalibus omen.
Et Virgilius Seraque culminibus. ferali carmine Rubo isa queri ,- longas in 'erum ducere noctes . Vt v orationem &originem huius luculentius perspiciat Lector;N tan . . yprios non tantum per noctuam aduersi Numinis operationes'gnificasse; Sed etiam existimasse, Hemphta est hoc prouidenti*
390쪽
bjsque per eam satura significare , de sinistris euentibus praemonere; ac quid instante quadam calamitate prudenter agenaum sit suo exemplo docere. Sapientiam enim veram, quam per noctu ζ Rctionς isgnificabant, unicam pile , cauae omnibus sin 'ris euentibus, obuiisqui calamitatibus occurrere, resistereque possit, ; ut v hoc appareat, hoc hieroglyphicum omnium optime concordare Sapientiae; ista Ahenephau,
Cνιάnant enim, quod Nodiua nuncia sit Nummis Hemphia, quae eri prima apud res diuisita , ν annunciatrix omniu, quae euentura essent hominibvi Ceria quae de .
Memphia dicit Abenephi, de Iside, quam Plutarchus prudensem naturae progressum interpretatur, Diodorus lib. i. c. 2. apertis verbis confirimat , dum ait e Isidem in1omnupasim apparε re se colenti,Mου, non recte malentium mor bis auxilia praebere , monita dare salutis uo rum ad invasa enitandas tum .d bona constituenda, homines noLiurno tempore per simnum, di maria phanta mala follicitare. Quae propius adhuc attingens Porphyrius L de abstin. aperte dicit, eqv ' inter oscines aues,Noctuam unam esse, qua minerum quam eandem cum Iside libro tertio asseruimus, de rebus euenturis sententiam denunciaret iquae susus Plutarchus in Themistocle prosequens,hanc annexuit fabulam. Cum Neptunus a Minerua victus, non posset Attica regione potiri, iratus. id est, leuia, stolidaque consilia illis immisit, cum autem. Palladis ales mentem eius hominibus aperire crederetur, hinc prouerbium natum est, 'loctua molauii, quod rebus seliciter atque exanimi sententia gestis,seu siccedentibus dici consueuit. Vnde&ipse Plutarchus ait, natum esse, ut in symbolum victoriar noctua assumeretur, de quosupra agebamus. . Explicat haec omnia apposite sane Posphyrius l. 3. de abstinentia his verbis:
Sed vj quidem tacendo res indicant, eorum significationes aues celerius quam h- . . mines percipiunt, percipientes nobis eo quo possunt modo denunciant. Et aliae ali rum Deorum nunciae hominibus sunt. Iouis aquila, possinis iaccipiter , noctua omineruae, Cereris grus, caeterorum aliae. Hebraei quoque hoc damonium,n' Lilith vocasse reperio, quasi nocturnum doemonium. Ita Elias This' bites,quam &puerperis infestam inimicamq; ait,n ny annI,D nnae a cinn ci L a prora nar ci: MI , lna ' ci ann rim Lilith,quin/Lamia ibi requiescit .Sabmῆ Iarrhi dicit 'ia annesse nomen daemonis ; Ionathas in Thargum transtulit Lita in prurali numero, tr ita in secetversu : In diebus illis cum sederet Rex se. Thargum ue-.νο seirmitanum Sedin re Lilin; Daemones Γν Lamias habet k Fabulas, quas Hebraei hic inserunt, qui videre volet, consulat Oedipum, ubi fuse de huiusmodi tractatum reperiet. Meminit huius doemon ij nocturni quoque' Αι,., ι.ι Abensihal Hassemoni in libris de sectis Religionum in Oriente, his verbis;