장음표시 사용
91쪽
72 LIB. I x. DE Ius T. Ac IUR. singularis , & peregrina est , ut nulla lex
negotiationis illam probet. Asse rationis πιννafius quem jura probant, ab hoet, aut illo periculo , puta piratarum incursione , tempestatist naufragio, aut incendio liberat. Verum assecuratio adjecta trino contractui
ea vel ab omnibus periculis polsibilibus terrae , maris , diminutionis pretii , dissicilis
venditionis, mercium corruptionis, a Perieulis infidelitatis famulorum, vel emptorum, qui decoctores sunt . Ubinam , quaeso , simile assecurationis spectmm y Animadvertunt rei mereatoriae peritissimi , quod negotiatio deberet reddere quadraginta in centum , ut lucrum is uti aequaret assecurationem contractus trini. Nam alitera pars istius Iucri detrahenda 'est ad assecutandam industriam, & operas socii mercatoris: altera pars lucri detrahenda est ad assecurandam pecuniae sortem. Postremum altera portio detrahenda est ad assecurandum luerum incertum maius emptum pro incerto minori. Hae e sola tria capita absorbent omne lucrum cujuscumque negotiationis etiam se- eundissimae. Et tamen duae adhuc portiones superesse deberent. Altera pro solvendo certo minori lucro empto quatuor in centum, di tandem altera pro assecurando socio ne-ΕOIiatore . Haec obvia sunt, & sub sensu cadunt, inquit Cardinalis de Luca , cujus
auctoritas in hae materia non parVI certe facienda est. Is tib. s. de Uur. arsius. I. m. I 6. haec scribit. Hoc autem impraeiacabile viderar in lucro retrabendo ex pecunia numer ra . Quoniam ad esse Etam ut credi or, seu mu-1Mator assecuratiιιι tanr de Drte , quam de lucro εbtineat quinque pro cente ario , oporteret dareiacrum in pu Anam Fadraginta pro centenario , dum ex mero detrahere prius oportet poserionem quodammodo eoAntea m , debitam ipse murreataram , tanquam socio ponenti operat , pro starum congrua, o Proporιionata rena erati . . Deinde vero de eo quod superesset ad com- moiam creditoris , νamquam species porιionis Aminrealis , detrahenda est magna, edi notabitis quant/tas , quae verin λων β congrua merces disi e duplisis asseeurationis , etiam a quolibet tertio negotiatore faciendae, quis υHerur Mnpractrcabile. Hoc idem advertunt duo leelebres Theologi Siculi Minutultis , in
duobus aliis ei reum septus recidit ici merum mutuum: siquidem pecunia tradita in s ei etatem , accedentibus duobus aliis e tractibus, transit in dominium locu mercato
ris, quia ipsi vel stat, vel perit. Quilibet
autem res domino perit. Exempla commodatarat , depositaris , locatarii , quae opponunt adversarii. sunt evidenter falla. Et si concedχtur locari pecuniam posse , scuti lo-eatur domus, ager &c. nulla ulura in mundo est. Si cetera sophismata convulsa videre cupis, lege Tom. p. disi. 3. c. i5. g. α& aliud volumen de usur. contr. trin. 'XVI. Qii T. Ii. Licitus ne est contractus societatis duplex, in quo aut capitale , aut ιιι- um assecuratur REs P. Adfirmant plures. etiam eorum qui oppugnant contractum trii num . Quoniam, inquiunt, licet socius asse- curet sortem, tamen de ea ad libitum dita ponere nequit, sed illam impendere negotiationi debet. Si assecurat lucrum, DO assecurata sorte, res evidentior est.
XVII. Haee sententia falsa mihi est quantum ad primam partem , quae spectat asse- curationem sortis , quia sors assecurata ab omni periculo, non potest esse lucrosa ea- pila te neque ratione industilae , nec ratione periculi. Hi autem sunt duo tituli soli quibus lucrota in mereatura pecunia Ied ditur. Accedit quod reipsa nunquam solvitur pretium quod aequet omnia pericula lumextrinseca, tum intrinseca. Est periculum, inquiunt, nihil incrandi. Sed hoc peric tum non est illud quod pecuniam secundam reddat . Periculum istud pretio redimitur vere , & non ficte , ut in contraetu tripli inci . Et ego repono non minus fictam esse hanc assecurationem in contradita duplici ac in contractu triplici . Quis enim valet ianum pretium constituere pro assecuralion ab omni periculo solvendum Pretium pro. assecuratione ab hoc aut illo periculo ex trinsecus occurrente usus platearum in tr duxit, & jura approbant. Sed nulla lex, nulla seri, aut negotiationis conluetudo ast probavit, aut praescripsit laxationem Pretii sequo assecuretur sors ab omni periculo tum juris, tum fasti: & supra ex Cardinali de Luca,. & aliis ostensum est , nullam nego.
tiationem, quantumvis uberrimam, in E I Iopa saltem parere lucrum adeo magnum
quo assecuram sors possit ab omni possibili periculo iuris, Et facti, ut fit in contracta triplici , & duplici . LVIII. De secunda parte, nempe de as. securatione tueri certi disputari potest ia Sors
periculo exposita lucrum parit . Hoc tu crum incertum est. Quidni contractus iniri valet inter foetum & eapitali ilain supe ei hujus lucri quantitat et Lucrum illud modo
92쪽
DIss. Iv. DE MUM & Usts R. C A P. IX. 73 maius, modo minus est e ut plurimum est Conserenda sunt incommoda , labores , pa. octo vel decem in centum . illud emit ea-iscua, industria socii cum capitali collato a pitulista, seu qui ponit sortem pro quatuoradivite. Si haec duo ae ualia sint, tum divi aut quinque. Nulla hie absolute loquendo dendi & suctus, & sors ipsa pro rata est :videtur iniustitia: nam sors periculo expininam praefata, quae ponit socius, locum sorsita revera parit lucrum majus, & minus . tis obtinent. Si vero capitatisa ultra ani.
Est igitur verus contractus aleae, & quidemimalia simul palcua tradat, tum prudentum aequalis pro utraque parte. Verum quia Six-liudicio fieri civisio potest: sed tum locatio tus V. haec pael a absolute vetat , ideo ab potius quam societas est . Praeeita regulaeo probando abstineo . praescribi nequit, ideo' pro regionum diver-XIX. At, inquies, si contractus iste nul-ilitate servanda aequitas est. Iam prodit iniustitiam, cur iniri non debeti XXII. QUAEST. Iv. Sunt ne fenoridius d Quia summus Pontifex eum improbat. Quia mini lucri quod usuris aequirunt Rxsp. Ad- doctrina revelata a Christo Iesu sive in fi-ffirmant non pauci. Sed negat S. Thomas dei, sive in morum mastria subiacere non a. a. a. 78. a. '. cui communius Theologi debet hominum privatorum opinuneulis Ilsubscribunt. Ratio evidens . Contractus fe- sed standum est, de quidem simplici corde, ne ratii ius iure tum naturali, tum divino deeisionibus Romanorum Pontificum , quisnullus est. Ergo impar ad dominium trant. sunt iudices a Deo constituti . Nonne si ho-iserendum. Bona feneralitia, si frugifera sunt, mines fideles , sinceri, & atqui essent, o- crescunt mutuatariis, non feneratori ; per-' mnes mutuo sibi traderent ad luerandum leunt vero seneratori , quia is possetat ma- Qui pecuniis abundarent, & carerent indu-ilae fidei est. Heine consequitur non posse stria, & arte negotiandi, easdem traderentifeneratorem in alios transferre dominium iis qui pecunia lunt destituti, sed industrias notum quae fenore assecutus est . Et qui& ingenio valent ad easdem frugiferas effi-lpraefata bona ab usurario accipiunt, reui ciendas. Et revera hie est ordo divinae Pro- tuere eadem debent non secus ac si a la- videntiae. Quia vero homines dolosi , vete- tronibus emissent . Omnes enim Tbeologiratores , injusti, & fraudulenti sunt; ideo ad rem tutionem seneratores obligant sive ne ingeniosi Theologi exquisitis interpreta-sdominici potiantur , sive secus. Qui enim mentis eludere, aut inflectere , aut delini reldominium iisdem concedunt, docent simul possunt legis evangelieae rigorem, & ponti- tale dominium gravatum esse onere restificia oracula , ct mantes naee non esse re. Iut Ionis.
eepta λ XXIII. Si bona quae senerator acquirit, XX Quaes r. iii. Quid de societate ani-ssint sterilia, ut pecunia, frumentum &e.
malium dicen m y RΕsp. In hoc contractusquae usu consumuntur, eaque negotietur, &animalia gerunt viees vivi, seu capitalis, &salia bona acquirat, haec restituere non astrin. qui ea tradit , vocatur capitalisa, qui ea igitur, quia lunt fructus industriae. Si frugi dem aeeipit, dicitur socius. H:e illa pase isera bona sunt , restituendi quoque fructus re, & eustodire debet; & stactus dividendissunt. Qui consulunt contradius senerat itios L sunt. Easdem conditiones servandas in hoc tenentur ad restitutionem . Qui deponunt contractu praescribit Sixtus V. ae in contra- pecuniam apud seneratotes eum in finem ut eiu societatis pecuniae ; videlicet, quod ca-isenerentur, peccant, non secus ae illi qui pita animalium pereant domino, dummodoliari instrumenta porrigunt ad furandum. sine fraude & negligentia viviri socii pereant. Ideo isti tenentur ad restitutionem . Recto- Quare laeterates illae quae fieri alleubi so- res, judices, advocati , qui aliquo statuto lent , & vocantur a capo sareo, ne'n salvo in causa sunt ut usurae. solvantur , peccantea pitali , omnes injustae sunt , ut Sixtus V. contra iustitiam , & restitutioni obnoxii definivit, & plura Concilia provincialia de-ssunt, feneratoribus non restituentibus . Mi. et ararunt , & praesertim Mediolanense I .inistri qui dominorum nomine usuras pe sub S. Carolo, in quo dicitur: In societat eicipioni, peccant, Si tenentur, deficientibus non fiat tactio ut sors sarea sit , fructus veroidominis , ad restitutionem . Excipiunt au-
communiter diυidantur . Elores ministros qui officia minus proxima XXI. In hoe contractu, sicut & in cete- ad usuras exercent, ut scribere , numerareris, servanda sen: per aequalitas. Communi- pecunias, illas custodire &e. Si praxim spe- ter maiori gravamini succumbit socius pau- eles, communiter isti impares lunt ad re-pςς , cum contra res se habere deberet. ilitati opem, Unum mihi certum est ejusm
93쪽
di ministros cogendo; esse ut a ministerio frecedant. Ceteri ministri qui propinquius farti seneralitiae interviunt, qui contractus senebres ineunt, qui cogunt n uiuatarios ad solvendum, peccant, & reflatntio ui subiecti sunt, ut vel ipsi iuniores docent. XXIV. QUAEςT. v. Licitum ne est ab Uι- rario mutuum petere sub usuris λ Rrs p. Negat a. a. q. 78. a. q. s. Thomas , quia non licet alium inducere ad peccandum. lSolum licita petitio est , ut ibidem subdit lAngelicus, ut propriae , vel alienae necessi- ltati subventas. Non igitur, ut negotiatio lnem amplifices , non ut majora lucra captes , sed listum ob veram gravem necessitatem , quae reparari alia via non potest, Iicitum est mutuum petere 2 quae actio natura sua licita est , & senerator ex sola sua pravitate te cogit ad pendendam usuram . t Mutuum enim dare, osticium caritatis est, lilludque petere licet . Quod vero mutuaror inolit absque usura impertiri, illius nequitia est . Qu1re tu offerre niuras nequis, sed so- lium mutuum petere, & coaetus dare potes, lut tuae consulas necessitati.
De eam biis, censibus, Iocatione, ludo,& sponsione, promissione, douatione, & testamentis. CAPUT I.
De eambio, ei que divisi. ne, m
I. UπsT. r. otita, m quotvlix Deambium ρ R es p. Est contractus commutationis pecuniarum pro pecuniis leum Iucro camp.ris . Qui dat pecunias, ivocatur Campsor , & qui perit cambium , Campyiarius, & ars ipsa Campsorii appellatur .
remis Cambium siceum larva usurae est, seu est mutuum palliatum, nempe traditio pecuniae absque loci distantia. Indiges pecunia hic Romae, &hie restituenda est, sed iuxta valorem eam biorum Neapoli, Genuae , IIediolani &e. Cambium mis est in quo vere recunia pro pecunia commutatur, sive prae sens pro praesenti qualitatis diversae , sive praesens pro aesente Ae distante- Dividitur
in manuale, seu mi Ium , in quo Pecunia aurea pro argentea , aut argentea pro auis rea, vel contra commutatur ἱ & in locale,
seu per litteras, in quo permutatur pecunia. praetens pro distante in alio loco, aut distans in alio loco pro 'praesenti. III. QuaesT. H. Quo titulo licistim seambium manuale λ RES P. I. est eommodum
Reipublicae. a. est labor , & incommodum congregandi pecunias cujuscumque generis ,& easdem conservandi , distrabuendi: ad quae omnia peragenda requiruntur ministri, domus, & expensae non leves. s. iuxta aliquos est ipsa intrinseca diversitas moneta rum . Taxatio lucri communi & publico consensu definita in emporiis est. Non licet
famulis campiorum permutare monetas Inproprium commodum, & lucrum : quia cum locarint operas Ec industriam dominis , nequeunt de pecuniis dominorum lucrari , quidquid in oppositum dicant nonnulli. IV. QuaesT. m. Quo ritata licitum Geambium locale eum liacro Τ REsp. Omnes adfirmant , licitum esse cambium istud , quo pecunia in uno loco traditur, & al: bi solvitur, aut contra : quia iustus ti ulus lucrandi est pecuniarum at portatio Reipublicae valde necessaria, quia liberat a periculis latronum , a labore , & a muἰtis aliis incommodis , quae omnia sunt pretio aellimabilia ἀV- Quxsτ. IV. Qtita de cambis eum re eambio diceoatim est RLs p. Cambium eum recamb:O, vulgo con D ricorsa , paradoxon est negotialiarium , tot gyris & circuit: ibus involutum, ut ne videar iocari, & ledtollinbus illudere, illud exponam verbis P. Tamburini, qui lib. p. de cone. c. s. g. 2- u- I- sic eam bium illud exponito se Praxis huius,, carnbri quod Biscintinum vel Placentinum is apud Leitium M. z. c. 2I. u. 39. appet
is latur noro aevo frequentisima, huiusmo is de est . Tuius campsor hic Panormi V .gis dat Caro centum aureos, solvendoς ab eois Caia in proximis nundinis Placentiae ce- ,, lebramlis, vel in aliquo Italiae, vel Si is ciliae loco . Quoniam vero Crius nemiis nem habet Placentiae , vel in ill:s alii Lis locis , qui ejus nomine solvat quod ipse is Caius debet ; ideo Titiων offert eidemo Cato suum correspondentem nomine Se- is tum residentem in illis locis. Osteri, in- is quam, . ut scuti est correspondens TFiliis Lam omni potestate , ipsi sis concessa ,, ab eodem Titio, ita in hoc negotio, ut is sit etiam correspondens Cisse , & solvacis cambium, idest die lin centum aureos cum
94쪽
DI S s. v. DE CAMBluero, ibi apud mercatores, seu apud M. tum decerni solito . Sit autem hoc tu.
,, crum nunc v. s. aureorum quinque. Ac-
, eeptata oblatione scribit ad Dium Titius, is nomine utriusque , Puta eiusdem Titii ei & dicti Crii, ut scilicet Seius acceptetis ereditum Titii, & debitum Caji, &, ut es correspondens iam Caii , solvat cambium, ,, e usque lucrum , idest centum & quinque
,, aureos, &, ut corres Mens Diis, eos au- ,, reos recipiat , di iic extinguatur eam.
se bium . Sed quia SHur, ut correspondensis Caii , pecuniam non habet , ideo ipleis Idem Sejus , ut rress Uem ttii, seu Ti- tii nomine osteri, & dat illam pecuniam es sibi eidem, ut correspondenti, seu pro- is curatori praedicti Cali: dat, inquam, ad ,, cambium quod certe erit secundum cam. ,, bium, seu, ut loquimur , recambium γ,, solvendum a Cais Panormi . Cum accepta ergo hae pecunia Sejus, ut corresponis dens Cati, extinguit, seu solvit, ut di-M ctum est, praedictum cambium primum, is Panormi celebratum, ita ut nihil omniis, no amplius debeat pro dicto primo cam- is b:o Cous. Lege Lessum , qui recte no- ,, rat, si dictas Sejus sugeret, vel decoquem ret , cam orem Titium non posse agere,, nomine suo contra eampseratim Caium: is, , enim Cayus iam solvit cambium apsi cam- ,, psori Diis . . is a. Quoniam vero dictum secundum ,, cambium parere suum lucrum debet, quod
,, erit V. g. aliorum quiuque aureolum,
,, qui solvendi erunt a Caio Panormi ; ideo ,, Caius debebit Panormi solvere Titio cen--, tum di. decem aureos , idest centum ex D ptimo capitali , quinque ex lucio primi es cambii extincti Placentiae cum pecunian habita a procuratore Titii , & quinquem ex lucro cambii extinguendi Panormi ab ,, eodem Cais . .
I. Suppono ad iustitiam secundi eam-
is bii Caium , seu ejus procuratorem nones cogi ad dictum secundum cambium . POL,, set enim Cajus, seu ejus procurator, e ,, tinguere priuiu in cambrum pecunia prae- , , senti , sine nec initate lumendi recamia ,, 'blum; vel certe posset suinere recambium M ab alio quam a correspondente dotii. lis q. Solet aurein occurrere ut Cattis ne,, Panormi quidem promptam eam sum-m mam habeat quam debet IDiis , unde se rursus totam illam eamdem sulninam , ac M si illam iterum accepisset a Titio ad cam-m bium, se obligat solvere cum suo lucro
is iterum Placentiae , vel alibi, ubi rursus, , fiet: quod modo num. r. diximus; & sieri continuantur per multos aliquando annotis cambra, & recambia , donec reipsa, &is numerata pecunia totum capitale c*m o is innibus lucris intercurrentibus solvat Ti. - m Caius. Nam propterea mercatores h is appellant etiam cambium cum recursa. Recurrit enim, unde inceperat. Et ado,, verae permaxime , totum hoc negotium is praetor primam traditionem illorum cenis is tum aureorum, Ca, a Titio numerato,, datorum, & praeter hanc ultimam sol u. D tionem quam numeraIam denique feriis oportebir, tractari, & expediri laer solasis syngraphas, seu per acceptationes, & d o tiones crediti, & debiti, quae an libris dari ti & accepti scribantur . VI. -υerte permaxime , inquit P. Tamburinus, totum hoc negotium , praeter primam traditionem , & ultimam restituta
'nem, expediri per solas Dagraphas datas in acceptas, medio illo Suo , qui & numerat,& solvit sibi ipsi cambium . Heinc idem P. Tamburinus sic. cit. g. ῖ. tellatur multos improbare hac cambium, alimuin, ait, frequenti immum . Mutii tamen subdit
μυareus, referens ita sensisse virum quem
tu probabili ιer , q&os ego sequor, licitum e s docent cum explicatione danda g. 4. Pr batur . suιa si Caius campsarιus haberet Pla .
centiae aliquem amicum , qαι Uι sol res caminbium conrractum Panormι , est risum cam-bium , ut vidimus. Ergo etiam &c. Ul I. Argumentatio eorum qui hoc caminbium licitum. iaciunt , ni fallor, huc recidit. Si cambium esset reale , licitum seret. Ergo licitum quoque erit, tametsi fictu nisit. Quoniam , inquiunt, licet non adcit
Placentiae realiter & vere pecvnra; adeittamen virtualiter, & aequiυalenter. Felicissimi debitores , si hac pecunia virtuali solvere sua debita possent i Lapis iste omni lapida philosephico pretiosior foret. Ulli. Ut usurae iniquitatem deprehendas:
ius necessitate coaeius petat a Titio I o. aut eos, nihil prorsus de cambro cogitans. Vel Iutus Tisias videt se seneratorem prodere, si aureos tradat cum accelsione lupra soriem. Idcirco ut usuram declinare se tingat , suggerit ei camb:um Piacent num .
Ecqui fieri, reponit Caius , hoc potes N F
eillime , reponit Titius uaser. Habeo ego ibi Procuratorem meum Seium, qui illa Guinia
95쪽
mnia quae narrata sunt, peraget. Quis manibus non tangit versutam circuitionem ad palliandam uturam excogitatam Siquidem, sublatis circuitionibus, non aliud Tuim reis ipsa ontendit nisi lucrum ex mutuo quod tradit Cais. Et non aliud intendit Caius, nisi recipere pecuniam restituendam Titio eo in loco ubi.illam accipit. Cetera omnia commenta sunt. Quomodo velle cambium p test Caius , si eo non eget; sed eget pecuniis ibi, ubi easdem restituere debet IX. S. Pius V. an. Is 7 r. constitutionem
edidit , qua eiusmodi eam bia siuea omnia damnavit, cujus initium est , In eam pro nostro se. Lege illam integram Tom. 7. lib. 3. HII 4. cap. 7. Respondent, eonstitutionem Planam paucis in locis & fere nulli bi esse receptam . Itaque videnaeum , quid ius natura praescribat. Sed qui sunt interpretes istius iuris naturae Nonne Pontifices Non vidit S. Pius V., non viderunt Theologi , quorum studio usus ille est, quid ius naturae praescribat An bullae pontificiae in rebus fidei, secus in morum praeceptis obligant λSed cur Plana constitutio ulu recepta non est Quia a pluribus mercatoribus non Observatur. Nae isthaec egregia ratio t Plura alia, quae in hac constitutione damnat S.
Pius V. explicata sunt sic. cit. . X. UT. v. Quid de eambis ad nundianas dicendum y RIs p. Mercatores nundinas in certis loeis, vel urbibus ter aut quater in annum celebrant, ubi debita solvuntur pecuniam ibi numerant restituendam ad secundas, vel quartas nundinas tanto majori lucro , quanto longius tempus interfluit.
Lemus, Layman, & alii licitum hoc eam hium asserunt; sed tamen non esse suadendum . Alii graviores Theologi illud tamquam senebre improbant, quia exigitur lucrum ob solam temporis dilationem. Allegati solent tituli lucri cessantis, & damni
emergentis; sed, ut advertit Genetius , vix unquam mercatores dkmnum patiuntur ex tali cambio. Quia vix cambiunt, dilata smlutione, nisi dum otiosa pecunia abundant:
ideo hoe eambium , inquit ille , est fere
semper usurarilim. XI. QuKsT. v I. Quid de eambio eiυico Eicendum Rrs p. Caius indiget icio. aureas Romae , quos a Titis eampsore petit, ibidem cum lucro restituendos ad terminum, nempe ad i. vel 2. vel γ- nundinas. Nemo est
qui eambium istud tamquam fictum, & knebre non damnet . Quoniam campliarius nec Romae, nec alibi pecuniam habet permutandam . Fucare eambium istud solent
hoc modo. Calus Romae testatur camplari se nummos accipere vel ad cambium exer-eendum Neapoli, Lugduni, Mediolani &e.
vel ad alios contractus negotiatorios ineun dos. Et hoc, si opuς suerit, iuramento com firmat. Omnia tamen salsa sunt. Caius enim recipit Romae pecuniam expendendam vel in collocanda filia, vel in propriis indigentiis sublevandis . Titius refugit Pecuniam credere Cato, nisi aut pignore, aut fidejuia fore aecepto. Caius debet solvere lucrum
fideiussori , & simul eampsori . Quot iacinora in uno erili ne i Campsores, & pr xenetae communiter haec omnia figmenta perspecta habent. Est ne at quis titulus tegens hane usuram Ajunt aliqui : quoniam , inquiunt , aut Caius negotiatur pecuniam acceptam a Titio , aut secus λ Si primum, cambium est verum. Si secundum, per Caium sar, ne pecunia lue rosa fiat. Porro ex eulpa Cati referre damnum Titiuς non debet . Verum haec omnia mera figmenta sunt e quoniam contractuum tituli realesi sunt, & esse debent, non ab aliis conficti. XII. Alio pacto hoc cambium , quod obli
quum vocant. exercere solent . Sempraesus mutuatarius dicit Cato mutuatori: Tu mihi trade mutuos mille aureos: ego parem pe i cuniae summam negotiationi destinabo , aut ad cambium tradam in commodum , & ut: litatem tuam : & quotannis tibi solvani quantum ex negotiatione , vel ex cambio lucrabor , donec reddidero acceptam sum. mam. Haec omnia chimaerica sunt, ut Benedictus XIV. Ponti sex summus lib. 7. c. t 48. n. p. de Dnis. declaravit . inquiens esuid enim absurdius, quid incredibi Ilus fingi
potest, quam quod Titius indigens mille a reis , quor mutuos accipit a Caio totidem p tim habeat paratas ad nundinas transmittemdor, atque in activa eam ia erogandos in m tuantis Cati utilitatem λXIII. Circuitio haee adeo puerilis, & imepta est, ut 'consutatione non egeat . Nec resert quod decisiones Rotae in confirmati nem adducamur . Quoniam in Tribunali mendaciis , & circuitionibus partes evincunt quod fictum camb:um fuerit verum. Ceterum si in foro appareret cambium esse merum figmentum , nunquam iudices illud probarent. Et hoc an lentu intelligendus est cardinalis de Luca, qui lib. . s. rit. de camb. probare videtur deseraptum cambium . Nemo quippe rationis compos probare potest
tale cambium, si fictum sit, quomodo revera
96쪽
D I s s. v. DE c A M B vera est , & passim ad praxim redue. tur. Si plura de eam biis cupis, lege Tom. 7. M.
De eensibus realibus , edi persenalibus , eorumque divisione. I. Ur sT. UNIC. Quid, quotvlix β
γ census REs P. Est ius exigendi pen- . sonem ex re alterius frugifera . Iu-lniores addunt aliam particulam, vel ex pe lsona, ut communi census definitione includant censum personalem. Verum cum census iste commentitius mihi sit, & usurae paluum ; ideo a census finitione eum ex- l
II. Tribuitur census in reservativum , 8consignativum. Dum quis rem suam alteri tradit, hoe onere adie eto ut quotannis qui rem accipit, solvat pensionem praescriptam , iconitituit censum reservativum. Census eminilinativus ille est, quando retento dominio rei tuae, praedii , domus &c. alteri vendis ius percipiendae pensionis in annos singulos. III. Consignativus rursus dividitur I. ex parte rei , in qua fundatur, in realem, personalem , & mixtum . a. ex parte pensionis in pecuniarium, & fructuarium . I. ex parte temporis in temporalem & perpetuum. 4. ex ParIe modi, quo celebratur, in redim Hlem, di irredimibιlem.
IV. Reatis constituitur super agro, domo, vel terra aliqua fructifera . Si alienetur, transeatque ait plures dominoε, transit quoque onus istius census, donee redimatur. Si Tes pereat, perit censius. Per senatu constituitur immediate in persona, quae obligatur ad solvendam pensionem ex industria, labore, & operibus, & etiam ex bonis suis , si habeat. Census iste immediate afficit, &
m Itatur Personam , non rem. Quare si bona pereant, & non persona, census con-sstit. Et quamvis pro assecuratione tradatur hypotheca, non propterea stansit in re lem , quia hypotheca non manet immediate obligata, sed tantum in de flum perlorae. ΛLxtus constituitur tum super re, tum
super persona. Et ideo si res perit, & non
persona, haec solvere debet: si contra per- lana perit, & non res, ex lixe pensio exi-8ltur. Pecuniarias pecunia , fruciuarius hu-Aibus solvitur. Temporatis habet fixum tempus. Perpetuus durat semper. Visatirius illi. ΕλIur temporὲ incerto, nempe personae. Ra-CEN s. &c. c A P. I I. 7 dimibilis radimi potest arbitrio eensualistae, vel eensuarii , vel utriusque. I redimi Iis nunquam redimi potest. Qui emit censum,
Censuissa, qui solvit , Censuarius vocatur. V. Censum realem probarunt Martinus V. Callixtus III. S. Pius V. in constitutione Ciam onus &e. an. I 368. Licitus a & au stus est contractus ille. Consentiunt ambae partes . Pretium iustum est. Quoniam licet pensionea omnes simul sumptae superent pretium rei, successive tamen acceptae minoris
VI. obiiciunt censuum oppugnatores, &usurae defensores. Census est purum putum. que mutuum. Ego trado tibi ioo. ut singulis annis reddas mihi quinque . ElapsisIO. Ennis, reddita sors est. Et nihilominus recipiam quotannis quinque incentum. id autem hoc est nisi mutuum perpetuum tUII. Varia, quae praebent auctores , re sponsa evincunt objectionem non esse levi ris momenti . Unica vera responso haec mihi videtur. Improbatur aceessio supra sorotem in mutuo , quia pecunia natura sua
sterilis est , 5e usu ei vili consumitur. Fit
frugifera industria mutuatarii , non rnutu R toris. Contra iandi tensuum natura su
fugi seri sunt, in quibus ususseuctus a dominio distinguitur. Si hare duo distincta reipsal sunt , vendi unum sine altero potes . Neque Soc gratis asseritur . . Nam si ager , si domus, si landas, in quo sundatur census, alluvione , incendio , aliove modo perit, ipsi censualistae, mi ne censuario perit. Contra in mutuo mutuatario , non mutuanti
perit. Discrimen ergo verum est, & reale. Hue res recidit, ut census celebrentur juxtx constitutiones apostolicas . Quod re ipsa in-l terveniat verus contractuς venditionis , ut
emptionis iuris ad percipiendas pensiones :quod sandus census sit te ipsa frugifer, & liber, & correspondens sorti. Frequentissime census illi fictitii sunt, quia non servantur conditiones praescriptae a constitutionibus pontificiis. Auctores illi qui negligunt conditiones a s. Sede praescriptas , haereticorum calumniis sxponunt pontificias bullas . Sit plura scire aves de diicrimine inter censumi & pecuniam mutuatitiam, lege sis comm. DP prum in Encyciaeam Benedictι XIV. disi. I. c. Φ. g. I.
97쪽
Ds censu persenali mirifico Hurae pallia. I. QI ipsi census reales, pontificia aucto. ritate probati , disse ultatem praeserunt, & inde usurarum patroni ansam arripiunt honestandi moderatas usuras,. quisque videt quid de personalibus censibus dicendum sit. Censuum realium justitia defenditur, si serventur praescriptae conditiones. Hae conditiones deficiunt in censibus personali biis. Ergo seneralitii sunt. II. Martinus Navarrus de Uur. n. 8 . te. satur, fere omnes Theologos, & Canon istas damnare censum personale iniP. Lessus ei-tat Biel pro patrono census personalis . Sed Biet in a. di'. is. qr i a. ait: Hoe dicst reeitative Le. Respondet P. Lessius lib. a. c. vi. diab. Io. n. 36. hoc non obstare, inquiens : sic enim loqui solemus ad declinan
ferimus. Intellexistin'ὶ Sic loqui flemus eum aliquid noυi, & receptae doctrinae adversum procudimus. Licitum ergo est in morum
controversiis nwas doctrinas procudere rece
prae antiquorum doctrinae oppositas ρ Ad declinandam invidiam ambigua adhibentur verba . Aut vera doctrina est, aut falsa. si vera , timenda ne est Iesu Christi discipuli, invidiat sed divina providentia disponiturni ab ipsis auctoribus vocetur nova, & antiquae doctrinae opposita, doctrina quam ipsi
propugnant. Si enim noυa est , nec ab Evangeli , nee a Patribus , nee a Conciliis tradita, prosecto salsa est. III. P. Paulux Layman lib. y. π. q. c. 1 8. seribit: Census personatis utrimque redi- nubilis fore persenae industria loeatus , proba hitiser defenditur . Attamen pericuis usuraria
mentionis non earet . Ita eoutra commuum clorent DD. Defendunt DD. contra commu
nem probabι liter ' Qui sunt hi Da qui cominum Ecclesiae doctrinae sese opponunt 3IV. P. Patritius Sporer Tam rani, Laynaani, Santheet, Dianae tollector tract. 6. e. 6. n. 16. scribit: Probabitissime quoque licitus es census personalis .... etram redimibilis ex serraque parte, etiam adiuncto pasti assecurationis spectando praecise νει naturam , Acet ubique subsit seris Ium usurariae intentionis : ideo merito profuisus per Butiat pontificum. Lieitus est eensus personalis, & quidem proba
eum 'mprobatus Meliores ne tutis naturae ,&evangelici interpretes Calaistae novi, quam Pontifices summi Si merito per Bullas Pontificum est improbatus eensus iste, missisd: sputationabus , eumdem & nos manibus collatis improbemus. At resistit P. Viva, qui
p. 4. q. q. a. 3. n. 6. docet , DD. mmis
munusme negare eensum personalem esse se.
V. Considera ortum , inerementum, &propagationem opinionis huius. Biel coepit feritariis , P. Lemus secutus est speculariis, P. Layman probabiliter, P. Sporer probabialissime , P. Viva communissme: Sic propagantur novae opiniones adversus ant j quam sanctorum Pontificum doctrinam .
VI. Verum si Bullae pontificiae prohibent
censum personalem, ut satentur adversarii. qua ratione illum propugnare possit ni Et quod Bullae pontificiae improbent hunc cona tactum , praeter adversarios testatur Benedictus XIV. lιb. 7. e. 48. n. s. de Syn. ubi ait: Supersuum est novis instument/s censum
perfnatem infectara , quem iam poscripsit Ll Pius V. in laudata constitutione, Cum ostus:
l tibi ad eonfvit honestatem ψ inter curras e uinditiones hane quoque requiris ut census consituatur in re fructifera, non qualicunque, sed immobilii certa ι ae nominatim designata.
ta anti probabilista Iib. I. Resp. mor. q. 27. clamat: Quis resimare pos t omnes e stianil imperii provinciar , ae regua non teneri lac leώl ge o . . Verum mihi minime diabitim est, vim l habere constitutionem in om6ibus Regnis, Mi ρω inetis: id quod non obscure declarant ver ba illa eius em constitutionis. Volumus autem&c.... Acredit hec firmissima ratio . Pontis perniciosis censibus necessaria lege potuis mederi , debuit, potuis , ae υ uis in omnisur loris mederi ι Quare maxime generatim hane legem esse σοπυιι 2 alioquin omnium elrisianarunt μιιοnum, suae item saluti Romanus λη-tUM non valde prudensis consuIuisset, e 1 mustissubι iliaci malum ex omηιbus μουinciis orbis chrsiani ἰ quia aequa sanctions tollere. μ feras , ac debebat ιVII l. Sed quodnam non aeceptationis argumentum promet aliquis quod non sit promulgata in singulis provinetis Finge etiam hane hypothesim . Quaenam provincia, quodnam regniam examen, tutis .ima servata, instituit, si ne acceptanda, an seqeus piana Bulla Nullum omnino. Cur er go non acceptatat Quia homines avari, cu
pidi s seneratores se bres istos censas &
98쪽
D Is s. v. DE C A M B. nsuraria eambia continuarunt 8 Quis id asserere audeat Non alia ergo de causa non
acceptata dici potest , nisi quia aliqui Theologi videntes populos majori ex parte census personales, cambia sicca , eontractus trinos celebrantes non secus post Bullam ac antea, pia intentione, ut sentire nos convenit , eosdem praeservandi ab usurae flagi- tib. scribere coeperunt: Bulla non es usu recepta . Tum non pauci post illos continu, runt scribere, rillam non egeu D receptam ;quamvis his temporibus Benedictus XIV. eamdem Bullam allegaverit contra census personales. Sed audiant, & imitentur per- celebrem Jesui tam P. Conii totum lib. g. q.
27. n. s. sic santem : Quaerunt enim arsiis
ui sacrarum Confessumum : quid igitur nobiscum iis agendum erit . . . qui ex censibus, qui
ad praescriptam rationem constitutionis non sunt facti, nec celebrantur , fructias percipiunt quid item cum dominis provinciarum ' Ego id
agerem . Dominos Provinciarum , nisi vellent accipere Pianam Constitutionem , nou absoIυ
rem. Cereris, si quid post auesitam legem Pii
V. per fraudem, aut dotam, contrahenάs cenissu commiserint, pronuntiarem iσam esse quivi
quid fecerunt , contractnm fuisse nuriam , ac propterea nullum iis ius fuisse percipiendarumpensionum s ita necessaria restitutioni essio
IX. Propugnatores census personalis divisi sunt in elasses duas. Alii defendunt censum
perlonalem solum ex parte venditoris, secus ex parte emptoris , ut Henricus a L natio, cuius opus proscriptum est, ει in materia usurae fortassis eli aequo laxior . quod dictum sit ob imperitos, qui hunc auctorem citant, ac si semper sanam propugnaret dinctrinam. Alii de senilunt eumdem utrimque redimi bilem, adjecta etiam hypotheca. X. Sic autem argutantur auctores isti . Possum ego tibi vendere jus percipiendi . fructum agri mei. Ergo ea, em ratione possum tibi vendere partem fructuum industriae meae. Aut ergo improbandus census realis , aut probandus cenius personalis. XI. Futilis Be inepta argutatio . Terra natura sua fiuctus parit in perpetuum. Persona humana in dies mutatur . Hodie secunda , cras. sterilis. Hodie contrahit censum personalem , cras in morbum incidit diuturnum . In teti in censum quotidie currit.
Spectato ergo naturae jure, ad quod appeliant defensores, senebris est census iste , Nut talem damnarunt Pontifices , sapienIiω
- quam alii, iuris istius interpretes.
CEN s. 3cc. C A P, Ii t. 79XII. Clausula quae praescribit subire: en dum esse eensui sendum frugi serum, & -- mobilem , ius naturale spectat, ipsainque
contractus substantiam . Hane clausulam prae, ei piunt quatuor Romani Pontifices Martious V. Nicolaus V. Calixtus III. S. Pius V. Nunquam disputatum inter Theologos ante
Pianam constitutionem , esset ane tantum
humani iuris praefata clausula , sed an usurarius esset hae sublata et, usula . Usurarium declararunt censum, defitiente lando frugi. sero immobili, & determinato. Ergo nunc quoque ut tale habendum. XIII. Pauci omnia perstringo. si ratio.
nes cum rationibus conserantur , rationes
pro censu personali sunt inventa primum recitatιυe, post smeuiatiis , inde probabiliter , rursus probabιιssimo, & tandem eommunissime propagata inter juniores. Si auctoritas Theologorum , & Canon istarum cum auctoribus comparetur , fatetur vel ipse P. Leiasus suo tempore nostram sententiam suisse
communem. Finge omnia utriusque partis argumenta esse paria. Pontifices summi damnant censum personalem. Finge etiam ,
quod prorsus nego , pontificiam prohibiti nem esse iuris positivit Quid inde An leges quae yetant aliquem contractum obus
rae speciem , ob pericula gravissima fraudum , oppressionum , & usurarum, non obligant ubique gentium t An obligatio vitandi gravia pericula , & scandalum haereticorum non est naturalis & divini iuris i An non obstringit provincias omnes ' An in re gravissima, qualis est avaritia, & usura , qu
rumdam interpretamentis adhaetendum, neglectis graviorum Theologorum & summo tum Pontificum lanctionibus t Tu lector christiane iudex sede. XIV. Certum ergo firmumque habeo ,
censum personalem live utrimque redimi biole ira , sive irredimi bilem , sive qyocumque modo conceptum , senebrem esse. Evidentius quidem usura se prodit m censu utrimque redimibili ; at non propterea probabiis est op:nto de hoc censu arrediti lib. li. S. Pius V. fatentibus adversariis, damnavit censum perlbnalem. Opinio autem a S. Sede da. mnata omni caret probabilitate . Saeculis xiv. Christiana Respublica vixit sine censibus. Iplum Romanum Imperium censu Ies contractus ignoravit . Ut primum invecti fuere, quatuor Romani Pontifices, prae
se ii piis elausulis, ab usurae labe reales puringarunt. Si plura de censibus realibus & pe
sotialibus cupis, lege Tom. 7. lib. I. disti
99쪽
e. ia. ubi plura invenies, quae spectant historiam, δι omnia adversariorum sophi unata convulsa.
XV. Quaesτ. I. Jure naturae spectato lis tum ne es I adium , erito obstringitur censua
νιι Rus p. Adfirmant aliqui. Sed hae Iapinio falla mihi est, spectato solo naturae jure. Quoties tradis pecuniam cum pacto ut tantumdem restituatur, usura est, si aecessiones praeter sortem exigas . Id in praesenti evenit . Siquidem emis censum mille aureorum prelio: so. in annos singulos percipis: censuarium cra: s ut post , sennium, aut sexennium censum redimat eodem pret: o. Quid amplius ad verum mutuum , &usuram requiritur E contrario res se habet, dum ex parte solius venditoris remanet facultas census redimendi . Haee quippe facultas non tollit veram emptionis & venditionis rat onem : quia venditor non potest unquam redimere censum , ex illius parte
timeri mutuum nequit. Quare emptor vere emit , cum pretium datum repetere non ciueat. Hanc sententiam defendunt graviores Theologi. Obligari venditor potest , ut
eadem moneta centum redimat , dummodo
aequale periculum sit incrementi& decrementi .
ensui, perit iure naturae census RE p. Adfirmat S. Pius U. in sua constitutione, pereunte fundo censui subjecto sive in totum , sue in partem, perire quoque censum . Negantem tamen opinionem de sendunt Salmanticenses tract. I . c. 4. p. a. g. 4. quia, inquiunt, sandi non supponuntur censibus,
ut ex iisdem pensiones solvantur, sed ut pignus & hypotheca ad census securitatem. Haee opinio falsa est mihi. Ea enim admissa, census sunt verum mutuum , adjecto
pignore XVII. QuaesT. I ii. Licitur ne es census cui ampliores fundi objiciuntur , non designara parte determ ιnara REs P. S. . Pisis V. ad
fraudes, & usuras tollendas praecipit ut determinata iandi pars censui subjiciatur . Quoniam si pars subjecta censui perit, emptori census perire debet. Nec obstat quod
an omni instrumento census , omnia bona venditoris substituantur in assecurationem elundem. Quoniam ejusmodi substitutiones &hypothecae fiunt , ut securus reddatur sundus subjectus censui ab evictione: nempe si fundus esset alio censu gravatus, fideicom-
nusso suppositus, aut alio debito onustus , tune supplere alia debitoris bona deberent.
Ceterum si fundus periret, censuistae perire debet: & hoe eertum est. XVIlI. QuaesT. iv. Licitus ne est census υit Iitius y RYsp. Adfirmat oommunis opinio . Est enim contractus sortis, in quo aequile periculum utriusque partis est. Sors quippe exposita periculo frugifera evadere potest , quando periculum aequale sit tam respectu vendentis , quam ementis . QuIa tamen contractus iste speciem aleae habet, nis necessitas urgeat, non probarem re Pectu illorum qui ex instituto census vitalitios celebrant, unice ut lucrentur. Mihi hae de re aqua haeret. Quare, sublata necessitate , ut ab hoe censu abit ineant Christiam suadeo. XIX. QuaesT. v. Licitur ne est eoutracturvulgo dictus a godere, ad gaudendam λ REI P. Frequentissimum in Italia hune contractum ait Diana. Hoe pacto celebratur. Sempronius dat tibi suam domum , vel tuum agrum ; & tu eadem pecuniam respondeatem valorI domus, vel agri, sic mutuo p ciscentes. Tu utere pecunia mea , & ego
utar agro tuo. Fgo quando voluero repetam pecuniam, & tu agrum: vel tu quinquennio, decennio utere pecunia mea, &ego utar agro tuo. Honestare hunc contra. um aliqui iuniores cum Diana conte L. dunt, larva venditionis, cum pacto retro-
venditionis. Sed est aperta, & versuta circuitio , & mutui larva. Licita utique est venditici cum pacto redemptionis in fax rem venditoris. Pactum vero istud in favorem emptoris senebre est , ut supra dixi.
Et haec de usura , & usurae palliis sum.
ura contra Trin. in commem. in enuclicam.
CAPUT IU. De ludo, est sponsione.
t Adfirmant Gabriel, Toslatus, & alii. Sed
l negant alii. Non est peccatum, inquit L RO disp. I. Ordinare medium ad finem qui utilis si , si finis licitus est . Lucrum est finis licitus. Ergo & ludus. Hanc opini
nem , quam fallam reputo, Improbat S. Tla mas a. a. q. 77. a. 4. ubi statust , merea turam ipsam quae est propter Iucrum quaerem dram, quamdam turpiturinem ιἀbere, quia deservat cupiditati . Eam laetiam reddit publica vel privala utilitas . Ludus suapte natur
100쪽
D S. v. DE CAMB. CENS. &c. CAP. IV. & v. 8t institntus est ad animum recreandum. Finis ludi, animi solamen est, non lucrum. Er-cci luerum perturbat ordinem , & detorquet ludum a fine suo. II. Ludum hune lucratorium inter contractus collocant iuniores , eumque definiunt et V contractus , in quo victori renain lminis res ab utroqiae exposio tristi tur . Tres lassignant conditiones ut licitus sit. I. Ut Iudentes liberam habeant iacultatem disponendi de re quam ludo exponunt. Ηeine reccare eos aiunt qui ludunt eum latrone,
puero, depostario, stulto, filiolani illas, prodigo, Religioso claustrali. r. Ut ludus sit licitus requiritur ut alter alterum ad ludum flaudibus, dolis, conviciis non inducat. ῖ. l e fraudes contra ludi leges interveniant. lIII. Ludum hunc lucratorium tanquam illieitum reiicio, & tanquam perniciosum familiis , & Reipublicae. Conditiones quas iuniores praescribunt, majorem malitiam im- Iedire valent, at honestarem tribuere ludo lueratorio nequeunt. Gradum malitiae igno- lro, quamvis sciana ludum lucratorium vitio sum esse. Qui accidentaliter & praeter consuetudinem aliquid peeuniae etiam principa- lliter propter lucrum impenderent , gravis culpae non damnarem. Contra, qui in eon- lsuetudine ludendi principaliter propter lu- lcrum versarentur, a gravi culpa non liberarem , nec absolverem, nisi consuetudinem hanc relinquerent. Quoniam vix ac ne vix lquidem contingit quin talem consuetudinem gravia consequantur absurda. Suscipitur pri- lnium ludus Oblectandi animi causa; at pro- pressum & finem occidere in avaritiam, &sam: liarum ruinam, experientia docet.
seu fortunae λ RLsp. Leges ipse ei viles θ. Gabae MD I. I. 2. r. ievere prohibent hune hidum . Accedunt leges peculiares cuiuscumque regni, & ius eanonicum cap. Episcopus dist. ys. ubi laici aleae operam dantes cominmunione privantur , & clericis Diaconis, aua Presbyteris poena depositionis imponitur, & Concilium Tridentinum sus 22. c.1
22. antiquos canones adversus Clerico aleae Operam dantes innovat.
Iucrum natura sua vitiosus est. Praeterea ludi chartarum qui non ab industria , sed a fortuna pendent, ut sunt ludi vulgo Basserta,
Faron, Tris ac, taxillorum, tot pericula se- eum afferunt , ut neminem ad sacramenta
admitterem, nisi prius desisteret, & his ludis vale diceret. Aristoteli tu loces issi , cist Tom. II. latrones idem sunt . De ludis Claustrat: um vide ea quae scripsi in Discipli σου incois
V l. Qui exponunt publieas mensas ad luis dendum, & in propriam domum ludentes recipiunt , peccant mortaliter , & arcendi sunt a sacramentis , ut adfirmant commuis niter vel ipsi benigniores. Similiter artifices chartarum , & taxillorum non esse a lolvendos, docet s. Antoninus in sua μn- mula confuson.ιt, pari. z. c. 3. a. p. sum. tit. I. c. Σῖ. g. I R. Oppositum docent non pauci. Vide quae de scandalo dicta sunt. VII. QuπsT. III. Sp-βines vulgo scomis messe liciae ne sunt RΕs P. Negant Sylve inster, Gabriel, S. Antoninus, & alii. Adis firmant vero communiter juniores. Sermo non est de sponsonabus quae recreationis causa per accidcns fieri solent, sed de sponsonabus lucratori: s, quae communiter fieri solent super bellorum eventu, super ludentium victoria, vel iactura. Sponsiones huis jul modi a vitro purgari vix possunt.
VIII. Cardinalis de Lugo disp. 3 i. sec. 6. n. 74. licite fieri sponsionem docet , quae
cum damno proximi eveniet: quia, inquit, licet spondenti detur occasio optandi mortem Pe tri , hoe tamen per accident est. Et n. 7s. subdit : Infertur secundo, non se erram de tuis re naiώω iuisitum nonsionem facere Iuper pec
cato committendo ab aliquo tertio. Ita Sanin
e et eum aliιs . Quodnam istius sponsionis objectum Peccatum . Nonne honesum e Quinam furis i Lucrum. Nonne lanctum Sanfium, inqu. t Augustinus, es quod voluismus. At sanctum saepius non est , sed pravum, ac vitiosu in . Paradoxa deludis lueratoriis '. Caesaris Callini vide Tom. 7. lib. 3. dist. IS.
De asi curatione, pignore, transisto. , emb- Musi , seudo, commoso , precario , deposito . locatione, couiactione, priMnusione, . d
I. U sT. I. suid sit assecuratis Rrs p. Est contractus quo pacto pretio aliquis reti perieulum suscipit , damnum sive in tinum sive in partem com pensaturus. Pretii quantitas taxata est platearum legibus . Contractu nr hunc licitum asserent omnes. In cap. Nolganti prohibita assecuratio est respectu mutuatinis Ob surae periculum.