장음표시 사용
441쪽
bi enim hujusmodi particulas temere inserere vel subitabere ibeet, quid erit quod modo Latinius paulo, elegantius, cruditius dictum sit, asciolorum audacia fatis tutum p Sed ad Panegyri cum in quo iterum statim sequitur: An sustinere te coram, & soluin oculorum tuorum ferre conjectum ille quondam do mus tuae negligentissimus vernula mensulatumque servilium statarius lixa potuisset ' scribo evidenti satis conjectura, nisistiens fallor: ille quondam domus tuae neglectissimus vernula. Affinitas, quae est inter ς S: g literas, qua saepe altera alterius vices iungitur, errori occasionem dediti Post pauca : At ι' ubi impulsa acies, solasque laxata, & fiducia in pedes versa ' est, ire praecipites gloriando fugere, & se invicem festinando tardate et armati, inermes , integri, saucii, primi postremi- que misceri, miles urgere eminus , cominus gladiis, hastis
punctim , caesim ferire ; alii populi tibi imminete:
r alii terga configere, aut quos cursu non poterant continere iaculis occupare , arma telaque homines vita peremta prona supin que corpora passim vel in acervo iacere. Ue-
gans & colytibus suis insignith descriptus fugiens perditare fusulque exercitus; sed ita contaminatus , ut multum genuinae ejus venustati scripturae Vitia detrahant. Quae est enim; n fuga gloria, aut quis gloriando fugit Z Dein, quale est illud, alii populi tibi imminere, aut quem sensum commodum ejicit pDenique, quis est ordo in illis Verbis ; miler urgere eminus, em mis gladiis, hostis p ctim c sim &c. Equidem, ut in pauca dicta conseram , arbitror ex ductu literarum ti sententiae postulati,itst totum locum legendum : ' At ubi impulsa acies fonsque' laxata est, & fiducia in pedes versa est, ire praecipites, elo ' metando fugere, & su invicem festinando tardare r armati, inerme . integri, saucii, primi postremique misceri; miles s cominus gladiis, eminus hastis, punctim caesim ferire; alii poplitibus imminere, alii terga configere, aut quos cursu non Pag. Qq. ' Pag. I 3 l.
442쪽
poterant continere, iaculis occupare &c. Eodem panegyrico, Nullius bona publicata, nullius mulctata libertas , nullius V praeterita dignitas imminuta, nemo affectus, nemo nota, ne- mo convitio aut denique castigatione perstrictus. Confusa oratio; sed cui malo ita succurri posse putabam. ' Nullius bo- na publicata, nullius mulctata libertas, nullius praeterita dig- nitas, nullius imminuta, nemo affectus nota, nemo convitio, aut denique castigatione perstrictus. Ut ex eo natus sit error, quod eaedem voces iterandae saepius fuerunt. Nisi placet, quod etiam relegenti emendationem meam non displicebat: NuIlius bona publicata, nullius mulctata libertas, nullius praeterea dignitas imminuta, nemo affectus nota, nemo convitio aut denique castigatione perstrictus. Et si ego illud malo. Paulo ante erat: ' Quisquis purpura quandoque regali vestire humeros cogitabit, Maximus ei exutus occurrat; quisquis' aurum gemmasque privatis pedibus optabit, Μaximus ei plan- tis nudus appareat; quisquis imponere capiti diadema medi- tabitur, avulsum humeris Maximi caput & sine nomine cor.' pus aspiciat. Parvum est, quod monebo, sed tamen legendum: ' quisquis aurum gemmasque privatis pedibus aptabit. Alioqui vota libera sunt, regni insignia sibi aptare, non item. Vale.
Bambergae. I i. Cal. Mai. II 32.
Haec loca in secunda Panegyricorum editione
non emendavit Henricus Stephanus, nec Paulus in editionibus anno Is 99 Ω 16D. cum tamen in editione anni I 6oo locus primus legatur emenda ins, quartus sic aut globo fugere; reliqui autem remanent intacti.
Anno i s 8a. Henricus publicavit suas de Gallica lingua Hypomneses , adjunxitque Gallicam
443쪽
Grammaticen sui Patris, ' qui si paulo diutius huie suo operi supervixisset, hoc quicquid est laboris
nequaquam filio reliquisset. Ad opus hoc aggrediendum invitavit Henricum amor erga Patriam Lextraneos, qui hujus linguae discendae cupidi quasdam Grammaticas institutiones legebant, in quihus multa docentur, quae dedoceri necesse habent: Adeo periculosum est id primum doceri, quod postea dedocendum sit tum navata circa eandem linguam opera, quum refellendi coram Rege essent,qui sermonem Italicum Gallico anteponebant, qua de re libellum ediderat, de Gallicae linguae praecellentia inscriptum. His hypomnesibus inspersa nonnulla partim ad Graecam partim ad Latinam pertinentia; His adjecit Claudii Mitalerii Regii Viennensis provinciae juridici ' nuper deiuncti epistolam de vocabulis, quae Galli a commorantibus in Gallia Iudaeis didicerunt; quam Hieronymus Castilionaeus Lugdunensis praeses ante multos menses
Stephani fidei crediderat. Ad eam scribendam se impulsum fuisse libello haud illepido eruditissimi hominis Henrici Stephani, De Latinitate falso suspectd, quem ad ipsum miserat Castilionaeus , Mi
talerius fatetur. 'Anno Is 8a. Cal. Nov. obiit Christophorus Thuanus natus ann. 74. mens. q. di. 7. cujus Tumulus Mamerti Patissonii typis Is 83 excusus est.
Praef. Epistol. H. Steph. ad castilion.
444쪽
Ibi Henrici Stephani epigrammata Graece & Latine in illum scripta cum aliorum carminibus epitaphiis leguntur.
Longam inter magnos vitam hic traduxit honores. Dum caput est summi quae gloria summast Senatus. Ae tandem ambiguum, vita fugien e, reliquit, An magh honoratus summum fit propter honorem, An magh honorarit summum, dum sedit, honorem.
Vt vixi, rogitas p Foelicius inter honores vivere non potui, non Potusve mori.
Quae tot huic Iaudum perrara exempla suerunt. singula vix multi, qui celebrantur, habent. Debuit & rara decorari mole sepulchri, Quae rarum ex illo ferret & ipsa decus. Sotia sed tumulo cuivis amat esse superstes e Rara illi raro gloria pro tumulo.
445쪽
Tot rara in nostio mirata senem Τhuano, Quodque vigor mentis ceu iuvenilis erat e Ipsa etiam more hunc dixit raroque novoque Tranabo, & possit qui superare fidem. Canitiem ergo vocans, Hujus caput secce verendum Tu quoque Canities fac verearis:.ait. Canities, dominae ut par est mandata capessens, Haud magis hoc tetigit, quam juvenile caput. Henr. Stephaala
Anno is 83. secundam de qua prius) Virgilii
editionem, suo nomine non adjecto, publicayit; Mercerique Commentarios in priores quinque Ni nore S Prophetas; quorum exemplaria sinaedam aps notam gerunt, quaedam ea destituuntur.
Anno Is 8 . 6 Id. Aug. Henrico Isaacus Chsa ubonus suum Theocriticarum Lectionnm libel- llum misit cum epistola sequente. Isaacus Casa ubonus Henrico Stephano S.
RAItto ad te, vir eruditissime, quae superioribus his dieri Eustathii Uignonis dignissimi typographi, mihique res cillimi rogatu, in quosdam Theocriti locos scripsi. Is enim Frain animo haberet hunc poetam denuo edere, non ante conquit j quam impetravit a me, ut eum perlegetem, & siquid habeto iquo posset ornari ejus editio, secum id, atque adeo cum daearbus ejus poetae studiosis communicarem. Quod quam aegri preceperim me facturum, vel ex eo intelligas, quod is postea mutare mihi contigit sententiam. Merito : vide, ii P
446쪽
squidem haud ita esse sicile, in tantis praesertim temporis angu stiis, spicilegium post tuam messem in eo poeta colligere, quem tu olim, Doctissime Stephane, bis summo studio & diligentia emendaras. Veruntamen diu reluctatus, quum viderem hoc, quod mihi ipse intriveram, esse mihi exedendum e coepi, dum ad finem perducitur haec editio, schedas meas colligere, in queis memineram me nescio quid in hunc poetam, ut & in alios utriusque Linguae auctores non paucos, aliquando anno lasse : non quidem, ita me Deus amet, in eam spem, ut illa un quam ederentur, sed in privatum usum meum. Iis igitur adiutus, atque scriptis duobus exemplaribus, altero Theocriti, at tero scholiastae, quae in manus meas opportune ante aliquot dies venerant, mox pauca haec, partim in Theocritum, partim etiam 3Π alios nonnullos auctores, exaravi. Ea qualiacunque sint, Vo tui esse amicitae nostrae testimonium. Uale. ex Muno nostro. 6. Id. Aug. I 384.
Isaacus Casaubonus Henricum Stephannm tantia limavit, ut amici nomine neutiquam contentus arctiori postea I assinitatis vinculo ei se devincire
Anno ro Stephanus squamvis ipse non e cuderit Auli Gellii ' primum, deinde Macrobii impressionem Parisiis eodem modo & apud eundem Typographum procuravit. ' Et in animo fuerat tuos hosce scriptores quorum scripta in plerisquQocis sectantur in ipsa etiam impressione sociare ;
Anno I I 66. inter Heroic. Poet. & anno 13 9. De qua de riceps d icetur in vita Florentiae Henrici filiae. 3 Epistol. Macrob. Praef. Epictet. Oxon. I 67o. Arcano quodam foedere naturae non
nodo homicies sed & scripta sibi invicem conciliari cernimus; e C adeo Librariorum vinculis quam amplexibus suis uniri diompingi.
447쪽
& simul excudendos majore forma curare ; sed dissuaserunt nonnulli, dicentes plurimos fore, qui alterutrum tantum habere vellent. Eum tamen postea poenituit se consilium illud suum secutum non esse, ' gratam enim rem fecisset tum multis, tum Iacobo Daneso cui Macrobium dicavit , qui, siquis alius, eam librorum formam amavit, quae majus est Bibliothecae ornamentum. Aulum Geblium quem in Agellium magis ex nova consu tudine fortasse quam ex firma quapiam ratione Omnes propemodum Praef. in Senec. Prood. 13. Cal. Apr. dedicavit P. Delbeneo Abbati Duensi, ' a quo videtur quasdam in eum Autho- rem lucubrationes expectavisse, totam earum laudem illi delaturns, utpote qui alienam nunquam tibi arrogaverit, atque id multo minus in posterum quamvis plerique hoc adversum ipsum peccarint)facere statuerit. ' Ludovicum Vivem Hispanum sed tamen si Latinae linguae puritatem excipias bene literatnm culpat, quod ab eo Aulus Gellius tam bene de omni fere literatum genere meritus tam male tractetnr. y Ei enim Stephanus Pasquerius
in senatu Parisiensi advocatus Vivis Gellium infamantis librum in sua Bibliotheca aperuerat; Hoc libro commotus Apologiam scripsit pro Gellio adversus Vivem, quam Achilli Hartaro primo senatus Parisiensis Praesidi dicavit, ' in qua, quid ad accusandum vituperandumq; hunc scriptorem illum st,' Epistol. Macrob. Epistol. Gell. Epistol. ad Hari. mulaverit,
448쪽
mulaverit, ostendit. Gellio Henricus attexuit suas noctes Parisinas , E viginti, septem, Atticis Gellii noctibus invigilatas, quas inscripsit partim Wib bio, partim Iacobo Gilloto, partim Prid. Non Mart. J Iacobo Augusto Thuano, quem laudatm-χ- ένα δευτον libros undique conquirendi studio incumbentem, atque ut omni librorum genere, Graecorum praesertim & Latinorum, sua tandem Bibliotheca reserta esse possit, nullis sumptibus parcentem, in delectu editionum Typographicarum multum judicii adhibentem, & quanto majore in pretio ei aliquod isti volumen, eo pretiosiore integumento ornantem. Ad suarum no ctium calcem adjecit Stephanus conjecturales e mendationes Claudio Puteano c*. Id. Mart. ininscriptas i Puteanus enim ei veteres, quibus multorum locorum restitutio debetur, libros comm daverat ; idemque ut sibi praestarent, rogavit Pithoeos ambos & Nicolaum Fevreum, quorum studium in conquirendis veteribus libris praeclarum fuit: Sperat Stephanus suas in Gellium Conjecturas non minus wςοπι fore, qnam eae, quibus Xenophonti & quibusdam aliis scriptoribus Graecis MLatinis adminiculatus est ; magna enim Xenophontearum conjectationum pars' veterum Librorum testimonio confirmabatur ; qua de re literis quorundam, sibi alioqui ignotorum , certiorem se
Lege epistol. ad Putean. ' Lege contra prius, quid Leuncta
viu) de Mephano in suo Xenophonte scribat. factum
449쪽
factum fuisse assirmat. Quum recordaretur Ludovicum Carrionem jam ante quatuor an-
nos hac in urbe Parisiis sibi dixisse, multos
se veteres libros Gellii & Macrobii cum excusis contulisse.& excerptas ex illa collatione emenda- tiones obtulisse ; anno autem superiore Aureliis sive Aurelianis, ut alii malunt illum offendisset, ' sui promissi eum admonuit; postridie uterque Parisios iter ingressi sunt; quo cum advenissent, D Stephano ostendit Carrio locos ex veteribus libris in utroque scriptore emendatos, & suas in utrumque notas, simulatque ad finem perducta impressio fuerit, pollicetur. Nec longo post tempore prelo committuntur Gellii Noctes; D Carrio, contra quam assensus fuerat, lectiones superiorum editionum tolerabiles mutandi in tex tu libertatem sibi concessit, de quibus lectorem in
suis notis admonere ut contentus esset, Stepha- nus ab eo petierat. Ad notas autem ejus quod attinet, quamvis se eas, simulatque exculas esset
Gellius, daturum, idemque in Macrobium se facturum promisisset, contra tamen ita procra- stinantur, ut totis octo post Gellii impressionem mensibus septem duntaxat illarum notarum folia ita vocatur, quod I 6 pagellas continet) ab eo vix extorqueri potuerint; quam cunctationem non amplius ferens Stephanus Gellium cum his,
450쪽
quas Augerio Busbequio dicatas a Carrione ob- tinuit, notis sine reliquis manumisit. Henricus Gellium filio suo Paulo misit cum epistola Io. Cal Apr. Parisiis data, qua eum hortatur avi Roberti vestigiis insistere, eoque magis quod firmo corporis habitu fuerit ac igitur ad laborem aptus, dis- smilis Patri Henrico, qui mediocri erat corporis firmitate, M variis longorum itinerum laboribus fractus. Paulum jubet amicos certos faciat suo nomine , nullius Graeci scriptoris siquem ab ipso expectent) editionem, se quidem digna m. posse
itidem ex aliena ossicina , se procurante tantum
modo, proficisci, sed suam sicut operam, ita & oia ficinam requirere : Denique suo filio lectionem commendat Gellii potissimum ; Ω Macrobii,quem
eodem tempore edendum curavit & epistola Parisiis tr. Cal. Apr. data Iacobo Danesio inscripsit, se gloriose excusans, quod ea , cujus erat procum rator, non talis esset, qualis ex sui ossicina prodi
crobIi editione plurimos locos emendasse Ioachimum Camerarium, maximum Germaniae inire literaria ornamentum , paulo pauciores inemendatos reliquisse: Eidem Danesio promittit exemplar Macrobiani de differentiis & societatibus Graeci Latinique verbi libelli. Monet in eo libello multa esse, quae nobis aliunde sunt nota ;sed esse δ: quaedam a paucis fortalle animadver- Ee sa.