장음표시 사용
451쪽
sa. , Camerarius in suo Macrobio usus erat Codice a Iustino Goblero scriba Confluentino sibi misso, in quo omnia erant exarata pulchre , sed Graeca semigraecis literis, sine apicibus Ω vocum discrimine, ut divinandum uno plerumque versu dereliquis esset. Multos tamen , qui auxilio egebant, locos Stephanus Correxit ex vetustis codicibus, eo praesertim, quem commodato dederat Petrus Pithoeus. Nonnullis in locis Carrionem a Ca merarii & caeterarum editionum lectione disce sisse contra suam sententiam fassus est & dγ
, Stephanus in fuἱ pro Gellio adversus Vivem, Apo ogia hanc virulentiae hujus in illum causam affert, quod ' ille Annaeum Senecam Hispanum Epraecipuum Hispaniae ornamentum vituperasset
De Seneca quaedam minus honorifica scripserat ' Quintilianus, & ejus stylum Caligula Imperator improbavit. Stephano in mentem vicissimvenit Apologiam pro Seneca adversus Gellium scribere ; quam, paucis post diebus, Parisiis paucis quibusdam , Lugduni uni Iacobo Dalechampi de Senecae scriptis omni diligentiae genere de pra- sertim quod ad collationem cum veteribus libris attinet optime merito legendam exhibuit. Quum
H. S. ad lectorem Macrobii studiosum. ' Praef. ad Proodop. Apol. Gell. p. 3i.' Gell. l. la. c. I. ε Quintil. R. S. p. 317 Sueti in Calig. autem
452쪽
iutem eam non satis nervosam & plenam existinaret, maluit in eum cujus stylum sibi familia tem reddiderat,in authorem quandam velut Proodo- eiam multum adiumenti novitiis Senecae lectoriris allaturam componere. ' Huic Proodopoeiae ad- anxit epistolas eodem argumento ad Dalechampium latas; et enim non displicuerant quaedam coniecturales in Senecam emendationes, quas prius ei tam epitaphiis in Petrum Victorium cdefunctum 'anno Is 86. Dech 8. miserat. Hanc Proodo fiam edidit anno 1 s 86 sub finem Decembris, ut Victorii morte fit posterior. Eam interea danta am esse censuit, dum varia ad Senecae editionem labsidia compara ret. Quamvis enim eum multi scriptores Graeci ad se vocent, nihilominus I Latinis locum aliquem relinquere in s nae officinae in stauratione statuerat. Sed de alio potius quam e hoc Latino authore edendo cogitasset, si ipsius h aliorum expectationi respondisset Romana edi- 0, cui Muretus suas annotationes adjecit. Prood. p. 168. in ' cujus Indicem Iulius Roscius Hirtinus yythocleam ' viam Ω alia ridicula intrusiit. Basileensem ann. ex offic. Joh. Hervagii I Be eardi Brandi, cui praefuit Coelius Secundus Curio, eri sub specioso nomine foedissimam, culpavit. H spraesert Frobentanam, cujus titulus longo modesti- ρῖ, anno Isa9 per Erasmum ex fide veterum co-
453쪽
dicum, tum ex probatis authoribus, postremo lagaci nonnunquam divinatione , sic emendatam, ut merito priorem editionem. ipso absente peractam, nolit haberi pro sui. Stephanus monet unum esse malum, quo non minus Mureti editio quam ulla superiorum temporum laborat; scilicet quod quaedam conjecturae in contextum recipiantur. Notat ibidem Muretum Erasmi iudicium aD pernari ; at ' consulit lectori aliquando quandam viam inter utriusque lectionem mediam tenere.
3 Erasino ob utilissimum & laude dignissimum laborem non solsim nulla a Mureto gratia habita est, sed ignominiam etiam, quantum in eo fuit, loco laudis retulit. ' Frobentum Stephanus vocat diligentem & magni laude dignum, ut tempora erant, Typographum. ' Notat veterem Epictetic ditionem, quae Victoris Trincavelli auspiciis, beneficio autem Georgii a Selva, Venetiis una cum Arriano prodiit. Anno Is 87. excudit in minori volumine Novum Tella mentum Graecum, in Cujus ad lectorena praefatione canonum qui in paterna editione anno isso. eXhibentur) Eusebianorum usum docet, &adjicit illa, quibus partim soluta oratione,
partim monosticho Graece continetur totiuS τμu .
doctrina vel hi storia ; suum etiam singulis monostichum seu ubi quaedam omitti animadver-
454쪽
ebat distichum subjunxit; Haec in Matthaeo &darco tantum dedit, versus alios, qui Lu-Σ & Iohannis necnon Act. Apostolic. κεφαλαἀ:omplectuntur, una cum his seorsim editurus. Ynnotationes etiam suas, quae in superiori editione etant, atque alias cum nova editione Concordaniaurum Graecarnm Novi Testamenti pollicetur.3raeterea suam de Criticis Veteribus Gr. & Lat. Essertationem quam Jo. Clericus lausat in Art. Pin. 2- VOl. pag. 42o. , & de vera Graecae x Lati. Ne Linguae pronunciatione commentarios doctissi. virorum,BeZae,Ceratini,Meherchi,Lipsit, publicavit. Viri illi eruditi censuerunt literas β, ζ, η, μ ν, υproferendas esse beta, Zeta, eta, thera, m , nu, Umim, non vita, Tita, ita, thita, Ῥ, π, 'Ulon. Pro illa pronunciatione docte disputavit ' Joannes Cheius contra Stephanum episcopum Wintoniensem tumlargumentis tum sua Cancellarii Cantabrigiensis 2uthoritate nequicquam refragantem. Hic praeterire non possum, quid BeZa de Graetis accentibus senserit. Ergo inquit vel To- nos prorsus sublatos esse velim, tantisper dum ' depravata illa pronuntiatio Tonorum pro tem' poribus emendetur quum praesertim veteres ' consset istos apices in scribendo non usurpasse ,
' Lege Io. Cheli. disput. de pronunt. Gr. Ling. Basil. IIII.: De vet. Pron. H. S. I 87. P. 34.
455쪽
βῆ vel nullam eorum rationem haberi. Id nempa suasit, ne pueri pravae assuescerent pronuntiationi, brevesque pro longis longas pro brevibus usurparent, quod accentu aliquando illae assiceremtur, hae destituerentur. Huic tamen malo facile, salvis interim accentibus squi syllabicae productionis correptionisve nequaquam sunt canones in occurretur, si pueri, dum altiori voce syllabam a Centu notatam attollunt , aliam syllabam longam lentiori vocis ductu efferre doceantur ; sic enim verum Accentuum Temporumque munus & dis.
crimen intelligent; sonumque syllabis legitimum distinctumque, illas altius, has longius citiuste
pronunciando, pro varia accentus temporisque notatione, conservabunt.
Dissicilem subtilemque accentuum doctrinam paucae , nisi strictim, attigerunt Grammatica; nulla magis copiose, & facilE tamen clareque exposuit quam Busbeiana. Siqui accentus a Grammatica procul amandari oportere putaverint, ca-Veant, ne, dum malae pronunciationi mederi student, eam augeant potius, Videanturque non accen-xuum incommodum & inutilitatem, sed suam eos docendi inscitiam prodidisse. Tutius forsan fuerit eana disciplinae methodum, cujus usus a primis Graecarum Literarum magistris ad nostram usque aetatem descendit, obserVare, quam in ἔν εὐ-ra;
456쪽
tritam viam calcare, quam itinerum Compendia in aviis quaerendo moras non sine temporis disia Pendio trahere. Interim non causam dico , quin siquis se plusquam veteres sapere, posseque tyronibus plus prodesse cogitet, sibi & aliis sapiat & pro- sui novi inventi fiat periculum i si successerit, in
esus sententiam pedibus eatur; et a nostris Grammaticae dictatoribus, ad quos illam arduam ianon levis momenti rem nec a quovis magistello definiendam oportet reserre, habeatur gratia: sinminus, censeatur inter parum fidos Linguae Graecae magistros. . Post aliquot menses excudebantur non enim aut Typographicum symbolum aut nomen excusoris affixum est Henrici Stephani Dialogi duo,prior de bene instituendis Graecae Linguae studiis,& de parum fidis Linguae magistris posterior. In his dialogis occurrit multifaria Graecae Grammatices su pellex ia de veterum recentiumque Grammaticorum scriptis censura. Probat Stephanus ' Clenardi meditationes, ,queritur Moschopuli Grammaticen multo magis curiosa quam scitu necessaria habere, k ejusdem libro mea χαν plurima inesse pueris inutilia, viris autem non ad aliud quam ad movendum risum utilia ; ' ex Hesiodi ' scholiaste nondum tunc edito quem ab Isaaco Casaubono acceperat explicat vocem Eustathium
457쪽
qui M8o. sub Andronico vixit censet Moscho puto esse fide multo digniorem, 2 plus judicio xv luisse ; ' Melchiorem Vol marium ccui patria la3'thropolis in Helyetiae & Germaniae confiniis laudat in juventute iustituenda Delicissimum ; cujei discipuli inter Gallos Beza , &c. inter Helvetios, Conradus Gesnerus &c. ' Is Volmaiius epistiaas praefixit Parisiensi Demetrii Chalcondylae Gram
soloram maxime praeter caeteros idoneum, qui Graecae det principia ; Theodorum GaZam gravio-TCm, quam ut pueris Conveniat Laicarim a Badaeo aestimatum fastidiri propter adjectam ei ireptam interpretationem Latinam; c cui malo iapromptu esset remedium, si ea non eXCuderetur ;In Chrysolora desiderat verborum a primo themate formationes; ad quem defectum supplendum Chal- condylae Grammatices exemplar a Petro Danesio accepit, qui non ullum esse authorem Graece initiandis perinde accommodum dicebat: Urbani aliorumque Grammaticas Latino sermone scripta
minus probavit, quia inquit quoad ejus fea
potest Graeca Graece discere longe praestat. Coe-tra autem sentit Stephanus, assirmans prima Rud, menta Graece non docenda Idem vult Tyrot:
1latim post ea Rudimenta ad scripti alicujus Gratilectionem admitti ; itudiosos monet, ne, dum ia
458쪽
iis occupantur, vocabulorum inquirant significationes, quae ideo in prioribus Clenardi editionibus omittuntur: putat etiam Stephanus non multum interesse, an tam diligenter discantur modo possit conjugari verbum y formationes , quae quum variae afferantur a Grammaticis, dubites, utram praeseras. Consulit, ut ea , quae verbum Verbo reddat, scriptoris interpretatioTyroni proponatur stradit postea quosdam institutionis Aphorismos.' Putat studiis eorum , qui jam aliquem progressum fecerunt, mirum in modum conducere, si quandam periodum aut ejus partem, paucis mutatis interdum adjectis ad aliud atque aliud accommodare discipuli docantur; & vix aptiorem hujusmodi variationis materiem inveniri, quam in fabellarum opusculo, vel potius ob sermonem multo puriorem in Luciani Dialogis; aut si hnjus exercitationis exemplum in versibus proponi libeat) in Monostichis Comicorum Gnomis ; in quibus ulterius exercere se aliquis potest, non tantum Verba, Ged & sensum variando, more Parodiarum s De
lionis Graecae initium sumendum censent a Poe- is, & Guidem ab Homero, ' Agathia authore. Stephanus putat a facilioribus auspicandum. s nulamque aptiorem librum esse quam quem ipse ante liquot annos ediderat, Epistol. Oratiunc. &c.J:
459쪽
, In Grammaticarum delectu brevissimam probat, neque vult una cum primis Rudimentis uti in
Chalcondyla dialectos disci ; eas igitur vel in
loco posteriore adjici, vel aliis characteribus ex. cuius distingui oportere. ' Antonii Schori de ratione discendae docendaeque linguae Latinae & Gα- cae libros duos rudioribus discipulis aptos non existimat. Inter parum fidos Graecae magistros Pop. ticnm Virunium, 'Petrum Antesignanum QIoannem Varennium, L quod invitus iacit) Georgium Fabricium, qui ambo de syntaxi Graeca scripserunt: acq Martinum Rulandum in suis Synonymis sive igsua Graecorum Verborum copia. 7 Stephani fuit opinio, eos, qui Graeca Rudimenta Graeco tradi derunt, pauca reprehendenda habere prae iis, qti Latine: Inter illos sunt celebriores Gaga, Chrysoloras, Constantinus Lascaris, & Chalcondylas; quorum prior altius quam caeteri penetravit, sei& obscure multa ac non satis fide quaedam sustpro Hὰ pauca tradidisse. Eos Grammaticorum reprehendit locos, ubi analogiam non sequuntur,
mata illa in editione Ferrariensi Guarino adscribi,
De instituend. P. 93 96. ' P. 97. 98. ' P. II,
460쪽
sed in ipsius tractationis initio Chrysolorae. Ea
hortatu Marci Musuri Cretensis literas Graecas Venetiis publice profitentis Aldus excudit. Virunius narrat Guarinum Francisci cujusdam adolescentis gratia erotemata Chrysolorae in Compendium reduxisse. Guarinus ille Verona nobili familia ortus Chrysoloram Graece per quinquennium Byzantii audivit. Reversurus in Italiam duas librorum,
quorum exemplaria non erant, capsas in duabus navibus locavit; quarum altera vectus , alteram demersam audiens, nocte una totus prae dolore canus factus est. Chrysoloras Byzantius Constantini Imperatoris aliquando consiliarius, urbe a Turcis anno 14s 3 capta, Venetiis, Florentiae, Romae, ac demum Ticini, evocante Johanne Galeacio, Graecarum literarum studium excitavit, ex cujus scho- Ia prodierunt Leonardus Aretinus, Fr. Barbarus,
Philelphus, Guarinus, Pogius. Ejus aequales fuerunt Georg. Trapezuntius, Th. GaZa, Argyropylus, Campanus,Valla, L Nicolaus Perottus ab Archiepiscopatu Sipontinus dictus. cujus sedulitas Bessarioni Pontificiam Ω sibiCardinalitiam dignitatem eripuit. Theod. Gaga Thessalonicensis, Amurathe Graeciam armis quatiente, in Italiam veniens Graecas literas clocuit. Accusatus est Perottus Polybii traductionem antiquissimam, furto surreptam , sibi vendicasse ;ejusdem plagii insimulabatur Buchananus, quum