장음표시 사용
131쪽
seu cominentitiae, Erunt igitur Pontificiae indulgentia reuera fallaces relaxationes talium poenarum, qua per traditiones humanas institutae divellani dudum obsoletae, vel sine Scriptura recens confictae sunt quae Omnia postea clarius patefient. Hoc vero loco occasione argumenti, de castigationibus reconciliatorum volui repetere Lutheri partitionem , qua luculenter ostendit. Potui ficias indulgentias nihil eorum, quae Deus reconciliatis imponit, remittere: sed est helaxationes humanarum traditionum, quae partim ob Ioletae partim commentitiae sunt. Nequaquamisitur tanti sunt, quanti vcnduntur.
Ex Scriptura desumptum, quo Pontifici probare conantur Thelaurum Eccleuae ex sanctorii passio ilibus operibus supererogatoriis congc tum , unde Romanus Poutifex pro plenitudine potestatis suae in ul-rentia dispenset est locus pauli, Coloss. I. Adimpleo ea qua desunt aistionum Chri ii in carne mea pro corpore cius , quod eit Ecclesia. an enim Pauli sententiam ita intelligunt, intelligi volunt quod pactio nibus Chri ita quibus peccata nostra expiauit, uti pendium peccati su- stulit redimens nos a maledicto digis aliquid defuerit. quo ininus plena, Persecta,consummata risu fit cietis Iatisfactio esse pollit pro peccatis no-itris. Iliam vero defectum pallionis Christi opplendum esseta. .:onibus Sanctoruim. Et scut Christus passuscit pro nobis, hoc est, pro expiatione ac redemptior e nostra latis faciens pallione sua pro peccatis nostris ita
Paulum&reliquos etiam pati pro Ecclesia, supplendo id, quod sitisse ctioni Christi defuit. Et illud suum supplementum voluisse sanctos dispensariri applicari alijs per pontificias indulgentias ad satisfactionem
aliquam, hoc est, sicut Bona uetiira loquitur, ad pretium aliquod se lutiOnis pro peccatis ideo quia pretio Christi aliquid defuerit. Sed haec explicatio adeo non est analoga fidei, ut piae aures& animi serio exhorrescant, si quis dicat. pastionibus Christi aliquid defuisse, quo minus plena, On- summata& sui sciens fuerit satisfactioinexpiatio pro peccatis nostris. Ideo enim personam Mediatoris oportuit Deum & hominem esse ut Obedientiari passio ipsius ester aequivalens sust ciens, imo superabundas, λυ no pro peccatis nostris. Et omnium nostrum poceata Pater coniecit in ipsum, percutiens ipsum propter peccata nostra ita ut voluerit ipsum conterere. Non enim partem ira vel maledictionis; sed totam iram suam cum uniuersisse cibus maledictio; is paterci fudit in calicem illum quem fiIio mediatori in passione bibendum proposuit. Et Christus in cruce traditurus patri spiritum dicit; Consummatum est qua voce testatur, mnia ea quae ad expiationem peccatorum, di ad redemptionem 4 maledicto Legis neces arta erant, obedientia&pastione sua plene , sui scien terri abundanter consummatari persoluta esse. Inde Ebra io scribitur, Legem non potuisse accedentes persectos reddere Christum vero una pro peccatis oblata victima, unica illa oblatione consumma Te seu perseitose te cime eos,qui sanctificantur. Et Ebrae, per proprium sanguinem introiuit semel in sancta, aeterna redemptione parta Contra su in mos hosce articulos non tantum pugnat; verum manifeste blasphemat P0ntificiorum explicatio. Nec Paulus post conuersionem unquam blasphemiam illam vel in mentem vel ad aures admisisset, se ita pati pro Ecclesia sicut Christus pro nobis palmus est ut qui suppleret defectum pallioni
Christi. Pauli enim vox eit Roman. s. Pero bedientiam unius iusti constituuntur multi. Et qui exuberantiam gratia ac doni iustitiae accipiunt invita regnabunt per unum Iesum Christum. Et 2. Corinth. s. Vnus pro Omnibus mortuus est Imor. Cor. i. magna vehementia inquit Nunquill
132쪽
paulus crucifixus est pro vobis rest Ioan. i. Siquis peccauerit. Doca iuni habemus sud Patrem, esuit Chiistum iustum. Et i se est propit alio pro peccatis nostris nec pro nostris tantiam,sed etiam pr tCluus ..ν di. Et sanctos eo peribus suis coram iudicio Dei ad satisfactio In expiatio nona seu redemptionem nec velle nee polle alijs aliquid commodato,seu sui dare, mani se ituri textus est. Matth. 2s. V Ples. 9 Nemo fratrem suum redimere potest, nec Deo pretium redemptionis eius persoluere. Haec manifesta sunt. Cogitetur autem, quale sit dogma indulgen- tiarum , quod ex talibus mendac ijs blasphem ijs contra summos praecipuos fidei nostrae articulos constat. Sed excipiunt, tamen textus dicit Paulum adimplere ea. quae deuint
passionibus Christi. Respondeo: Ne vetus quide translatio dicit .passioni Christi aliquid deesse sed quae desunt passionum Christi. Et t. εPaulus vocat,quae ex passionibus Chri ti adhuc reliqua supersunt. Nunquid vero Christo in sua perso in amplius patiendum erita Nequaquam.
t Paulus enim dicit Rom. 6. Christus resurgens ex mortuis ultra non m tritur, morsini amplius non domitiabitur:quod enim mortuus est pecca- to mortuus est semel. Sed quia fratrum suorum aridictiones au serescit,
ta quam membrorum ad caput, sicut inquit: Saule, quid me persequerisi omnium igitur sanctorum assii tiones sunt πρηακτοι reliquiae pas O- num Chri iii Nam de totum corpus hoc est, membra vita cum capite appellatione Christi intelliguntur, I Cor. r. Christus igitur semel passus est in se pro redemptione mundi. Patitur autem adhuc quotidie in membris suis quorum pastiones ad te. quia caput est corporis resert Etami- ctiones sanctorum vocantur,m ἡματα Christi, ut hac ipia appellatione dulcescat crux pijs. Nam dicimur Christo συμπάχω vi conserineses sciamur imagini ipsius Roma. s. sequamur vestigia eius I. Pet et itala Corint. 1. Passiones Chaisti abundariti obis, ut ita per Christumabundet: consolatio. Et r. et. . Sicut communicatis pali onibus Chri ui, seu consortes estis aftlictionum Christi ita&in reuelatione gloriae eius exulta lutis Paulus lacrinillil aliud dicit . quam ex iis asilictionibus, quae residuae adhuc restant eu supersunt, tercita corpori Christi, se tanquam 1aieni brum illius corporis non postremum ensuram suam implere. Quodlxero dicit , η r nequaqua intelligit, se ita pati pro Eccle-lsia. sicut unus Christus passus est pro omnibus. 2.Corinth. s.Dicit enim I. Cor. I.Nunquid Paulus crucis Aus est pro vobis: Sed quod hoc loco dicit, περ res, κλησαι, hoc Pl. iii p. i. planis verbis explicat Quae mihi acciderunt ad profectu miconiirmationem Luangelii euenerunt. Multi enim,meo exemplo moti animosius conii tentur Euangelium. Et ea occasione etiam in ipso praetorio innotuit doctrina de Christo.Et hoc loco, Col et dicit se pati prorcclesia non ut redemptorem, sed ut ministrum Ecclesiae: dispensantem impientem praedicationem Euangelij, in cuius veritatis testimon ium OccUfirmaticiactot afflictiones patiatur. Et quod ad phrasia attinet περ si σκλη Πα , Paulus cadem phras etiam alibi utitur, addita certa explicatione,Vt a Cor. I. si tribulamur, id fit pro vestra cosolatione: salute:non quod Pauli tribulationes mereatur Coriniathiis salutem .sed quia vestra, inquit salus est ca est in tolerantia earun dem afflictionu certi enim sumus,quod sicut sarticipes estis pase onii. ita futuri sitis: co solationis. Et a Cor. q. de suis afflictionibus inquit: Omnia haec propter vos, no sic christus propter vos incarnatus pacsu est sed addit explication .ut gratia abundans scilicet inpaticlia perseuerantia&liberatione per multos in gratiarum actione abundet in
133쪽
ς' ex quo uis quiduis audet conficere Falsum enim & scripturae cotrarium et se in prioribus partibus euidentissime ostendimus, credentes suis bonis operibus posse, no tantum pro suis peccatis satisfacere, sibi ipsis sa lute mi vitam aeternam promereri sed pol se praeterea multa alijs supererogare, quibus ad solutionem pro suis peccatis,&ad meritum . tae aeter nae pollintactommodari&imputari Solius enim Christi obedientia&pastio expiatio, solutiori satisfactio e t pro peccatis nostris, & pretium leti meritum vitae aeternae,& solius Christi ooedientia credentibus imputatur ad iustitia mi salutem Articulus igitur ille fidei nequaquam Io
quitur de tali communione qualem in suis indulgentijs Pontifici fingui
quae scripturae ignotae it imo quae contra scripturam pugnat, contumeliosa est in Christum. Et etiamsi perimpossibile fingeretur, articulum illum fidei tale quid continere qua quaeso, consequentia nundinationes&bullae Pontificiae attexerentur: Certe articulus ille fidei catholicus est omnium temporum. Sed Pontificias indulgentias tota vetustas, sicut mox ostendemus, ignorauit. Et Gre: ca Ecclesia imposturas istas nunquam recepit Consideretur autem, que sit iuxta scripturam articuli illius sententia: ita enim apparebit quemadmodum Pontisci commento suo de indulgentiis praecipuos fidei articulos deprauent necessarias cosi, iationes obruant, pro auro verbi dei no carbones sed stercora Diana fraudes,&impostulas traditionum humanarum supponat Veteres enim xcrba illa de communione Sanctorum, in explicatione Symboli Apostolici , icha bent: led addita fuerunt, non et peculiarem articulum constituere tu sed
essent declaratio praecedentis articuli de Ecclesia catholica, quod scilicet sit coetus: congregatio, seu societas illorum, qui sui ritu Christi sanctificantur di membra sunt vatius mystici corporis sub capite Christo. Nam
υιν ια etiam pro societate acciritur,vtGalat. 2.Luc. s. ω2. Corinth. SDeinde . quia Ecclesia. iicut Irenaeus loquitur, est tanquam diues repositori uiri. in quod omnia bona Abeneficia spiritualia sanguine Chri lii acquisita. quae ad remistionem peccatorum: ita in aeterna consequendam necessaria sunt, Deus deposuit, ut verbori Sacramentis credentibus dispensetur. Et quia nus eii Deus. una fides, unum baptisma, unus Christus lunai uititiai ita aeterna, quae ex aequo omnibus credentibus in Ecclcsa proponunturhapplicantur Ita, ut credentes communiter omnes habeant comin unionem seu participationem eorum bonorum quae in sequenti b. articulis de reminione peccatorum,&de vita aeterna continen tur:Inde consolatione dula illima Ecclesia vocaturio in unio Sanctoriatii. Licet enim dona in sanctis sint differentia, tamen quod ad rem illionem peccatorum: vitam aeternam attinet, communio est omnium Sanctor qui communiter, similiter ex aequo omnes gratia Dei propter meritum Chri ili fide accipiunt remi ilionem peccatorum, vitam aeternam. Ideo enim in Symbolo coniuncti sunt illi articuli, communio Sanctorum remissio peccatorum, vita aeterna Tertio , quia Sancti membra sunt unius corporis orisci igitur charitatis inter ipsos communia sunt &esse debent, sicut exemplo membrorum in corpore humano Paulus illud ostendereri explicare solet. Et haec est Sanctorum communio iuxta scripturae interpretationem. Nequaquam autem, vel de meritis supererogationis, et de Pontiliciis indulgentiis articulus ille fidei loquitur Paulus enim iustitiam, remilitonem peccatorum, vitam aeternam docet a capite subministrari membris Ecclesiae LX eius enim plenitudine omnes accepimus gratiam pro gratia. Quam insigni igitur deprauatione Pontiliciae indulgentiae in illurn fidei articulum intendantur, manifestum est.
134쪽
Haec sunt praecipua argumentae scriptura, quibus Pontifici falso fraudulenter o malitio te conantur Romanenses indulgentias probare, Jc stabilire. Qine enim praeterea arserre solent, vel ad haec capita reserti possunt vel indigna sunt, quibus respondeatur ut quod quidam adduce
resolente Pial m. Iis Particeps sum ego omnium timentium te David enim hoc tali tum dicit quod non priuatim apud se tantum credat con
sessionem vero metu periculi fugiat: scd luod disiungat scabilia; ijs su
ut inquit Funes impiorum circumpleNi sunt ines Led legis tuae non sum oblitus quodque publica confellione ostendat, se foetum esse omni uni qui timent Dominu δc custodiunt mandata eius I enim socium si ignificat in Graeci reddiderunt i Ii v ν, quod socium significat, Luc. t. r. Corin. g. Inde vero indocti cerunt Pontificiale Participium, apicus in nundinationibus indiligentiarum parte in a populo. partem a clero ortem ab utroque. Lindanus pro aerario indulgentiarum Pontificiari mal legat illud Pial. m. Cuius participatio eius in idipsimi. cum non ignore Psalmum hoc dicere: Ierusalem ilicata inesse, ut sit ciuitas, in qualit coniunctio seu consociatio talis . sicut o dcclaratur, ut illuc ascendant tribus Domini ad testimonium Dominii ad iridicia Praeter a non defuerunt, qui adnegulium indulgentiarum detorserunt illud Psa 1 9. Ad faciendam vindictam in nationibus, ad alligando Reges eorum in compedibus,& nobiles eorum in manibus serreis, ut faciant in eis titilicius conscriptum. Sed hoc modo etiam Alcorani commenta e scriptura probari poterunt. Desino igitur similia deliramenta recitare .
eas descri miserim ct veteri Ecchsa. hoc es,υniuersa verae,erudita, puriori antiquitati, per anno erme milies ducentor prorsus ignor Aeriar.
In caeteris cotrouersi j spontifici veterum quorundam Scriptorum sed patrum sententias.&antiquitatis consuetudines quasdam producere solent. In hac vero de indulgentiis disputatione non possunt vel ulla patrum te timonia, vel ulla veteris Ecclesiae exempla proferre, quod talis vel doc rina,vel usus talium indulgentiarum ullo unquam,cmpore, 'iad annos post natum Christum mille ducentos in veteri Ecclesia fuerit, licui Italica Pontificiorum practica habet:& ad huius rei probationem nullum certius Metricacius argumentum est, quam propria ipsorum ad uersariorum confessio. Durandus enim diserte hoc fatetur hisce verbis: De indulgent ijs pauca dici possunt per certitudinem quia nec scriptura expresse de cis loquitur, sancti etiam Patres Ambrosius Hilarius, Hier0nymus, Augustinus minime loquutur de indulgent ijs Antoninus etiarahoe fatetur illis verbis: De indulgentiis nihil expresse habemus ex s.lcia, scriptura. nec etiam ex dictis antiquorum Doctorum, sed modernorum Addunt quidam quod vulgo dicatur, Gregorium circa annum Don ini6oc in Romanis stationibus dedisse septennes indulgentias. Sed audi quid Magister Angularis ad Vesselum scribat , circa annum Dornini I 7o. Verum est, inquit, de indulgentiis nihil expresse ex sacra scriptus haberi nihil de his veteresseripsisse Doctores, quati qua Gregorius dic 'tur,quod tamen nusquam legi, septennes Romanis in stationibus indui gentias collocaure. Audisi plosPontificios fateri. illud, quod dicatur ii 'Gregorii indulgetiis nusquam legi. Nam nee cx Gregori scriptis, nec
135쪽
nis historijsost cladi hoc potest te is ala
λο a sunt. Et post Patrum etiam tempora si ordine recon: c.Hur cripto 'esEccles astici, ili nullo deprehendutiar vestigia vel doctrines res prave .s de ii dulgentiis, ite apud polteriores quidem qui ante annum Domini facio. scripserunt. V sunt, Rupertus Tutiensis, An helii us verni ardi: ..imo nec pild Mas rum Sententiarum , nec in Decreto Gratiani qui ca ruam tali et Lir de Pontificiis indulgentiis. Haec manifestillima hiat. Et Rostens hoc non dilii mulat. Inquit olim mulio I. rrasi moliet indiligeritiis istisn Unusque adeo sidere, juod earum usus in Ecclesia vidca iuri uine reccntior 5 ad modus ero repertus apud Christianos Et postea, Aponii et In primititia Ecclesia non tam nec elisariam sui sic, siue Purga-:orij, siue indulo entiarum idem . atque nunc sit. Itoni inti: iit: Quauidiunulla uerat de purgatorio cura nemo quaesiuit indulgentias: Nam exilio pendet omnis indulgentiarum ex illi maiio si tollas purg. itorium ,
'orsum in uulsentiis opus erit Cusu itaque purgatorium tam sero cognitum ac receptum Ecclesiae fuerit uniuersae: itiis de indui rentiis nitrari ρotest , quod in principio nascentis Ecclesiae nullus fuerit earum usus3 Caperunt ataque indulgentiae, poliqilam ad purgatori cruciatus aliquandiu trepidatum fuerat. Haec Roffensis. Nec vero tantum destituuntur veterum testimoni js Pontifici indu
gentiae: sed contrarium prorsus docent veteres. Longobardus enim lib. . dist. 17 dicit: Deum tunc tegere poenitentiu in peccata qua coadio iram non reseruat, sed debitum poetiae remittit. Idque probat ligultitui n- entia qui locum P al. 2. Beati quorum tecta sunt peccata. ita exponit: Tecta pectata,id est cooperta&abolita Si ni in texit Deus peccaturn . noluit aduertere: si nolirit aduertere noluit animaduertere, hoc est punire ed ignoscere. Et addit Deum videre peccata est ca adicimam imputare: Auertere autem faciem a peccatis, stia ad poenam non clervare . Et Chrysostomus Homiliai. in Epistol. ad Philem. expresse dicit A. t l. petrandam peccatis nostris veniam . non opus esse, vel pecunias impendere, vel peregrinando ad loca longinqua transire Vert, ipsa Chrysosto
ι ra μια χρὴ ειλα α , ει τ-υαε, jργίαν λθειν , ου κιν - ους γ ῆνα , hoc est via solutionis seu remissionis peccatorum, nec laboribus indiget , nec pecuniarum expensa se uilla aliqua alia re sed sinpliciter tantum buno proposito Non opus est peregrinationem suscipere. Hi Vltra montana aut X terna loca petere, aut pericula adire dc se inere e c. Eandem sentcntiam habet Augustinus sermone de martyribus: Non dixit Deus, Vade in Orientem dc quaere iustitiam matri a sque ad Occidentem, ut accipias indulgentiam. Dimitte inimico tuo diuiniit teti: tibi. Indulgeri indulgebitur tibi. Non opus habes inquii e te peccatorum tuorum indulgentiam, si vis, intus in cellario cordis tui poteris inuenire. Beriali ardus etiam Sermone primo de Aduentu monte oportet o homo maria trans fictare non penetrare nubes noti transalpinare nece stetit. Non grandis tibi ostenditur via. usque ad temetipsum occurre Deo tuo, prope enitia est verbum inor eruo in corde tuo. Clia solio mus Homil. 3. . in Matth. Templum Dei speluncam facit latro-ntam. qui lucra terrena sectatur. cultusque religionis coiriodo non tam eui li Dei intram iniquae negotiationis occasio. Nam quotidie Iesas ingreditur templum eiicit ori tres Vendentes gratiam Dei. Supraetia: tictim de reliquiis Sancto tum diis utaremus. Ostendimus, rogo
136쪽
eatur. Haec historica obseruatio multas disputationes illustrabit, veram riginem Pontificiarum indulgentiarum ostendet, . Onebit, quam ericulosum sit, humanis traditionibus, bona licet tartentione initituti csusceptis. Ecclesiam obligare &conscientias onerare.
sue quale fuerint canonicae satisfacti Ono in .veteri Ecclesia.
Ilce igitur constat, veterum Ecclesiam eos, qui in persecutione vel fi- em Christi abire eassent, vel idolis sacrificassent vel inhaeresin incidiscent, vel in alia grauia&maui sella flagitia lapsi essent, no leuiter aut ta-im ad primami nitentiae significationem in Ecclesiam recepisse .e ad Ummuitionem. admisi me sed pro publicis criminibus publicam etiam, iue in publico, agi volebant poenitentiam. Et ad publicam illam poenientiam adhibebant varios externos ritus partim ut Ecclesia suaria soli-itudinem,purgationem, indignationem, timorem, desiderium aemula ionem, vindictam erga publica notoria, de grauia crimina ostenderet: artim via ipsi poenitentes publicis manis eliis, externis: visibilibus ignis ac te limoniis dolorem antini sui de peccato, fidem suam serioritae rentem reconciliationem, ac pro potitum&itudium emendationis oti Ecclesiae ostenderent & teitata in facerent. Ritus illos publicae pinnientiae Graeci, sicut eit apud o Zomenum lib. 7. cap. 16. vocarunt τι μικοῦ μωνας, hoc e ut castigationes , poenas icii mulctas T cclesiallicas vel anonicas. Et in Basili regulis talia τ οια prolapsuum diuertitate va-ia extant descripta. Latini vocarunt satisfactiones inde cide, sicut iniuit Augultinus in Enchiridio capite sexagesimo quinto uisa enim do-or alterius cordis plerunque' occultus ei alteri, constituuntur tempora nitentiae, ut fiat etiam satis Ecclesiae in qua re inittuntur peccata, Et a Latina lingua, alicui satisfacere, intelligit ludium suum alicui deare probare, in ea signiricatione Cyprianus d Auguitinus opera poenitentiae aliquando dicunt satisfacere Deo. Illis enim poenitentes clarant: approbant se Deo . quod non simulent aut fingant, sed serioni poenitentiam, sicut scrii tum est Ionae tertio: Vidit Deus opera Ni uitarum, quod conuerti e senta xijs suis malis. Quia vero verbum fasiacere Latinis,licut Alconius annotauit, vulgo ignificat tantum face quantum irato homini ad vindictam fatis en ad obedientiam dipat ne in Chri iti recte accommodatur vocabulum Satisfactionis. In com-odius vero e arrogantius est, si operibus poenitentis tribuatur,preser . cum euentus ostenderit, ex vulgari significatione vocabuli Satissa inis, honorem expiationis, propitiationis, persolutionis. ωcompenonis pro culpa pro poena peccatorum nostrorum a Christo ad no-a pCIa translatum, vel certe inter Christum internos diuisum. Et pellationem Satisfactionis iuxta vulgarem signiticationem latina sabilium aliquid incommodi rebus ipsis attulisse ex Cypilani disputatio-bus apparet Astexanus certe in Summa sua dicit, satisfactionem culpa ateri tam recompensando curare Et satisfactionem esse iniuriae illatae compensatione in secundum iustitiae aequalitatem Graecorum vero pellationes magis propriae 4igiti sicantes sunt, quae cum Paulinis vo-abulis, a Corinth. . pulchre conueniunt, quod enim Pataura vocat g κγ: ἐν hoc Sozomeniis vocat λκίω mn μιικὸν πιμε ,αη Sed de bus ipsis iam quaedam annotabimus.
137쪽
to EXAM DECRE COM C. R ID PARS IV.
Prima igitur public poenitentia origo ex Apostolicae Ecclesia con
suetudine uinptaeli, quae qualis fuerit, supra in explicatione loci Pauli ni, 2. Cor. 2.&j.Ostendimus,&eXemplum peccatricis Luc. 7. demo ite-ldere videtur. Quae ideo diligentius obseruanda sunt, ex eorum enim o lsiderationeri collatione intelligi potest, quomodo posteris temporibus subinde alia acceserint, cquomodo ab Apollo lica origine paulatim id pius discessum sitigulcbius lib. 3. c. I 7. e Clemene describit narrationerni e the lila licet canonica nouit, quaedam tamen vestigia monstrat Apostolicae . ilia E consuetudi his qua dam Vero addit, quae immodo Apostolorum scriptis h. posto &eXemplis consentane assint Lector iudicet. Cum enim adolescens, quel se Ioannes apud Episcopum quendam educari,c administerium Ecclesia H. iis L institutione formari voluerat clatronum dux factus suisset Ioannes adi d. s. est l,sun prosecuis , ita eum reuocasse ad poenitentiam scribitur Ne formi ,ahisis des, adhuc tibi fallitis spes reliqua est. Ego C in isto pro te rationem red ldam, si opus sit, tuam mortem lubens in me derivabo, sicut Christus lmortem pro nobis appeti jt: Consiste, rede, Christus me ad te misit. Ille, abiectis armis, oculis humi defixis constitit, postea tremes amare fel Et Ioanne deinde ad se accedentem, complexus est gemitib et vlulatibus, lquoad poterat is λογου quod recens Pontificius interpres Chri-
hristophor- unus inter 1lophori mus ita reddit, pro culpa satisfecit. Vt enim satisfactiones suas o Eusebii. ologia
specie aliqua vetustatis circumdent Pontifici j. sicut T. Cor. . o P.
reddiderunt satisfactionem Ita huic loco Eusebi satisfactione interprein farsit, diquidem pro culpa dicit Latronem illitin satisfecisse, quod ne Scholastici quide indicere audent Significat autem , λη crimen
vel cxcusare, vel dilucre vel ratione reddita aliquid defendere quae sigiu- scationes huic loco conuenire non possunt:neq; enim ς nitetis ei.,rce cata vel cxcusare vel defendere Significat autem praeterea λρ reum esse e culpam seu crime deprecari, qua significatio huic loco pulchre covenit, quod scilicet latro iste lamentis ostenderitie reatum suum agnoscere, o ciilpam serio deprecari. Quales igitur fuerint veterum Satisfac iones si ita loqui libeat ex hoc loco patet. Addit autem Clemens, Ioannem interposito iuramento spopondisse, se ip1i cum dexteram h0micidi ream occultaret, a Seruatore veniam seu remillionem precibus suis inuenturum. Atq; ita, 1nquit Clemens, ipsum ad Eccleliam reduxit, crebris orationibus id του, γ', rei culpam deprecas, cdtinuis ieiunis;
μαγώνι Una cum reo concertans, animuinq; eius consolatio
nibus verbi diuini erigens&confirmans, nec prius inde discessit, quaru ipsum Ecclesiae restituisset. Et hanc poenitentiam Clemcns vocat
ανα ea: βλή ο ρίω, resurrectionem a peccatis visibilem publicam, seu externam cin qua publicas seu communes preces Ecclesia merito ad liunxit. De illis enim scriptum est Iacob. s. Si in peccatis fuerit, remitten tu rei. Et I. Ioan . s. Si quis Viderit fratreio suum peccare, petet,&dabit ei
vitam. Quod vero narratio Clementis dicit, Latronem illum 6 uersum, llachrymarum unda lectindo baptizatum interpretationeri mitigatis uel valde commoda opus habet, sicut quod Ioannes scribitur dixisse, et jtronis litius mortem suscepturum, sicut Christus nostram. Ad hanc rinam reliqua etiam exempla pubIicae poenitentiat, quae in historij sextant congruunt, nisi quod subinde noua quaedam addita me A-κ modo e ita accesserui: ut quod Euseb.lib. s. c. 27. scribit de Natalio creuerib abii l rit puυlic pire si Theodoti, quae Christum solum hominem esse blasphemabat quod sacco indutus&cineribus aspersus, cum magno moerore S lacri yniis ad pedes epherini Episcopi se prostrauerit aduoluens se pedibus, non m0-
138쪽
si vererre uer eius ritus ex Tertul.
lericorum . sed di laicorum . ita ut Ecclesia Christe olens lamentis una se dederet. Cumq; multis precibus usus fuisset. bices plagarum . quos in vitione ab Angelis accepisset.ostendiis et vixe in incommunionem Ecclesiae receptus fuit. Ita lib. 6. cap. 33. SidO- e Celerinus a Nouato ad Ecclesiam euersi L συρο α γοι ὀ Ἀετα- ωσ τε lacrymis,dolore. c poenitentia deplorarunt, quod ab Ec- ii desciuissent ac praetente tota Ecclesia, maleficia Nouati dentinua Et ibidem alius a Nouato ad Ecclesia in reuersus peccaturia suum e confitetur di deplorat. 5 postea recipitur. Et capite vise limose
timo scribit, quod Episcopus Philippum Imperatore in Christianum
ropter multa ab ipso commili a non prius admiserit ad communione iii min Ecelesia, quam exo molegesin fecisset, cic se collocasset intcI; θ ους eos, qui propter lapsus publice explorabant 'irscuc Xaini- ibantur, Zc locum poenitentium occupabant. Vbi verbum A m εοι inquisitionem seu cxa inii rationem alicuius significat, de publica nitentia usurpatum obseruetur , indesentinisus seu rinis illorum ri
Eodem modo Irenaeus lib. I. cap. 9. de mulieribus quibusdam a Marobetico ad Ecclesiaria reuersis scribit: quod in pubdico ex o mologesin se-int . plangentes c amentantes. Quid vero fuerit εξο. ηλσγη ri vetei Tertullianus explicat in libro de poenitentia. Is, inquit, altus con-ionis. qui magis Graeco Vocabulo eAprimituri frequentatur, EXO-ςessest, qua delictum Domino nostro confitemur non quide init, sed satisfactio consessione disponitur, confessione poenitentia na-ttrr, poenitentia Deus mitigatur. Itaque ex Omologesis prosternendi ocimiliandi hominis disciplina est, conuersionem iniungens mise .icori illicem De ipsi quoque habitu victu mandat sacco dc cineri incia . orpus sordibus Obscurare,animum meroribus dei j ccre Ceterumn potum pura nosse non ventris scilicet, sed animae causa, plevero ieiuniis preces alere, ingemiscere,lacrymari, mugire dies no- ad Dominum Deum tuum . presbyteris aduolui &aris Dei adgeni-lari, Omnibus fratribus legationes deprecationis suae iniungere. Haec omnia dicit ex o mologesin continere. Ambrosius etiam lib. I. de penit cap. i 6 ritus publicae penitentiae ita mbra Audescribit Volo veniam reus speret, petat eam lacrymis petat gemitibus, deIubea v. petat populi totius fletibus, ut ignoscatur obsecret, o cum iecundo aeuiti fuerit dilata eius communio, credat remissius se supplicasse fletus augeat miserabiliter po ite reuertatur pedes teneat brachiis Osculeturos ulis au et fletibus nec dimittat ut dicat Dominus Icsus Remissa sunt ei peccata multa,quoniam dilexit ni ultum. Cognoui, inquit, quoidam in penitentia sulcasse vultum lacrymis , exaram continuis fecibus genas, strati iis corpus suum calcandum omnibus ieiuno ore semper e pallido morti sipeciem spiranti in corpore praetulisse. Et ne opus su singula percensere, adscribam locum Sozomeni ex lib. R7. capit. 16. ubi ritus, uolicae penitentiae, qui i: occidentalibus Ecclesijs, dc maxillae in Romana usitati fuerunt ita describit In loco manifesto α' ' peculiari ilant penit late , melli ci veluti lugentes. Ac finita liturgia D se
cum mitterior uin participes non fiant, cum planctu dic lamentatione semetipsos in terram pronos abi jciunt. Tu in exaduerso Episcopus lamentabundus accurrens consimiliter huini cu eiulatu collabitur ac tota de-
niq; Ecclesiae multitudo lacryuni surrunditur. PO.i haec Episcopus primus
139쪽
oc EXAM DE CR CONC TRID PARS IV.
lotionum ciborumque abstinentia, vel alijs sibi iniunctis, semetipsu aniligens tempus expectat, in quantum Episcopus praestituit. Praefiniuautem die poena iam quas debito quopiam exoluta, peccatis abseluitur, in communionem recipitur.
Ad talem publicam poenitentiam Patres olim diligenter lapsos inuitabano exhortabantur. Ac gradris hosce seruarunt Primo,quado ponte se Ofierebant ac competebant poenitentiam sibi dari, seu satis actionem iniungi, maxime laudabantur. Secundo, qui vero lapsi hoc spontiaoniaciebant, illos Episcopus publice coram omnibus arguebat Tettio, quod i nec tunc publicam confestionem seu poenitentiam suscipervellent, publice excommunicabantur, nec prius recipiebantur, tu publicam egiment poenitentiam. Quarto, v1itata etiam erat via denim tiaticius, ut si quinos ent aliquem crimen non multis notum comisisse illum ad suscipiendam publicam poenitentiam exhortarentur. Si nollet denuntiabant hoc Episcopis. Et videntur hi gradus ex Scriptura primitu sumpti fuisse ut primus gradus ex historia peccatricis Lucae septimo. Secundus,e X Paulo I. Timo t. quinto. Tertius. ab excommunicatione Pauli, I. Corinth. s. Q a Itus,e X regula Christi, Matth. I S. Fuit autern public poenitentia aliquando solennis, cuius ritus sed recentiores describunt: apud Grati una, dili. o. Can. I. in cap. Quadrage 1imae. Antiquiores ver describuntur in Carthag. Concilio . Can. 32. In Agathensi Can. H.& Et causa ii. quaest 3. Ex Concilio Aurassicano citatur hic Canon:Cum alquis excommunicatus, poenitentia diletus, veniam postulat,di emere tionem promittit. Episcopus,qui eum ex comm tinica uitante ianua friclesiae venire debet, &duodecim presbyteri cum eo, si ille terrae pristratus veniam postulat,4 defuturis caut clam spondet tunc Epis opiapprehensa manu eius dextra in Ecclesiam illum introducat,&co mininioni Christianae reddat. Illa vero solemnis poenitentia olim semel tal tum dabatur in Ecclesia, nec rei terabatur liod ii tales rursus lapsi set consesssione reuertebamur ad Ecclesian non dabatur iplis locus publii poenitentiae nec tamen omnino repellebantur, sed permittebanturq dem interesse praedicationi, orationi, mysteriorum celebrationi icdmunio ipsis non dabatur,nili in extremis. Auguit inus tamen postea ilibus rursus permisit locum publicae poenitentiae epist. Alia vero iisne solemnitate publica poenitentia, pro Priminibus, non tam grauibi vel occultis solum. Illa poterat saepius iterari. Haec paucula de ritibus pblicae poenitentiae hoc loco annotare volui, ut ostenderem satisfactionde quibus pontificii in materia indulgentiarum disputant, longe alias diuersas eis a Canonicis veteris Ecclesiae satisfactionibus Has enim fati a Ilo- bis xςxς. pr. publicas criminibus in publica poenitentiatin ponebant Posi ii is tilicii ero propriuatis occultis,in quibuslibet peccatis volunt iniungi satisfactiones. Cumq; veterum satisfactiones una cum publica poenitea 'tua prorsus exoleverint&abolitae sint in Pontificia Ecclesia, de iii aut ii
tuto,&de umbra rei non ampliuSexiitentis, disputant, ac talium satist 'stionum indulgentias vendunt, quae nulli bi iam in rerum natura extant,
Potius opera dare debebant vi utilissima illa veteris Ecclesiae disciplini, quae hisce profligatis temporibus summopere necessaria es et Ecesci 'sine conscientiarii laqueis restitueretur, quatenus ea Apostolicis scri tu consentanea cit:&ad mlificatioue Eccle1ia pro ratione horti tenascuum seruire posset. Dc talib. necessarijs: utilibus rebus tib sunt soliciti pon- tisicij, tantum pro receptis satisfactionum suarum superstitionibus Nys. quaestibus indulgentiariis dimicant. Iudicaui etiam annotationem has de ritibus publicae poenitentiae in veteri Ecclesia ideo hoc loco reῖetei
140쪽
dam e me. v eo commodius ostendi posset inclinatio ad traditiones inextricabiles, quomodo tandem cum conscientiae eas amplius. tolerare non Possent, indulgentiarum fraudes inde exrui coeperint.
riapro occultu eriminibus. Item O potidianud lictu in veteri Eeclesia. Illi vero satis Etionum ritus, seu publica Ecclesiasticarum castigatiorum spectacula non omnibus, qui in exercitiis Christianae poenitentiae eri iam peccatorum suorum apud Deum quarebant imponebantur sedantum pro publicis&grauin miscriminibus, quibus uniuersa Ecclesial publicis3t Ferisa fuerat. Ita enim dicit Canon 32. Concilii Carthaginensis tertii criminabui uius poenitentis publicum vulgatisminum crimen est, quod uniuer parna.
am Ecclesiam commouerit, ante atrium Ecclesiae manus ei imponatur.
Et Atagustinus in Enchiridio ca. 6s inquit Sed neo de ipsis criminibus,
Iliamlibet magnis remittendis, inaces elia Dei det peranda est misericorii agentibus poenitentiam, secundum modum sui cuiusque peccati. In actiorie autem poenitentiae, ubi tale crimen comi uissum est,ut is, qui commisit,a Christi etiam corpore separetur, non tam consideranda est mensura temporis quam doloris. Verum . quia plerunq; dolor alterius cordis
occultus est alteri, recte constituuntur ab his, qui Ecclesiae praesunt, tempora poenitentiae,ut fiat etiam satis Ecclesiae. Et inter veteres quidem Origenes de Cyprianus cohortationibus suis apud populum institerunt, ut pio occultis etiam, item pro paruis&mO- dicis peccatis publicam exomologesin, Musitatas tunc satisfactiones in se reciperent, sicut Cyprianus Serm. s.delapsis inquit: iij fide maiore& timore meliore. quamuis nullo sacrificii aut libelli facinore conitricti, Quoniam tamen de noc vel cogitauerunt, hoc ipsum apud sacerdotes Dei dolentes&simpliciter confitentur, exornologesin conscientiae faciunt, animi sui pondus exponunt, salutarem medelam paruis licet&modicis vulneribus inquirunt. Et Origenes in Psalmo 37. inquit Oportet pecca tum non celare intrinsecus,sortassis enim sicut hi qui habent intus clausam escam indigestam, aut humoris vel phlegmatis stomacho grauiter
imminentia, si vomuerint, releuantur: Ita etiam hi qui peccauerunt, siquidem occuliant & retinent intra se peccatum, intrinsecus urgentur
spropemodum iusso cantur a phlesinate vel humore peccati. Si autem ipse sui accusator fiat , dum accusat seipsum & confitetur, simul evomit delictum, atq; omnem morbi digerit caulam. Et ita quidem illi lapsos exhortati sunt, quorum lapsus in enormibus
crimini b. vel occulti erant, vel intra conatum attentationem constiterint. Quidam etiam exhortationibus illis moti, sponte,sicut ex Cypriano ostendimus, se detulerunt,&publicam exomologesin susceperunt. Et rigenes addidit utilem admonitionem in Psal. 37. Circumspice, inquit,diligentius, cui debeas confiteri peccatum , proba prius medicum cui debeas languoris causas exponere, ut si is intellexeriti praeuiderit talem esse languorem tuum, qui in cori uentu totius Ecclesiae exponi debeat te curari. ex quo fortassiis: caeteri aedificari poterunt,& tu ipse facile sanari, ut ultum hac deliberationeri satis periti medici illius consilio procurandum est. In Graeca vero Ecclesia, sicut scribit Soro in enusti. 7. c. I 6. Odio presinersum visum fuit crimina occulta, tanquam in theatro audiente Ecclesiae cevitemω- multitudine, patefacere. Constituerunt itaq; presbyterum secretorum ius in Ec- tenacem , ad quem lapsi accedentes lapsus suos confitebantur. Ille vero eluis Orie
lapsos illos occultos non proserebat in publicum sed lapsis impone tacibuι.