장음표시 사용
141쪽
ibat Go mulctam seu castigationem Ecclesia isticam, quam oporteret ipsos publice exoluere, ut lapsus qui dem non proderentur in pubIi curri, ex publicis tamen mulctis ei satisfactionibus Ecclesia intelligere ipsos grauiter deliquisse. Et haec in libello, qui Augustini titulo citcum, fertur, de dogmatibus Ecclesiasticis, cap. 3. vocatur secreta satis sectio, quae fiebat mutato habitu seculari Uerba haec sunt: nem mortalia crimina post Baptismum commissa prcmunt, tortor, prius publica poenitentia satisfacere ac ita sacerdotis iudicio reconciliatum com . nunioni sociari. Sed de secreta satisfactione solui mortalia crini in a. non negamus,
sed mutato prius seculari habitu, dcc. sed: hic ritus in Graeca Ecclesia ante tempora Chrysostomi sub Ne
clario .ctica annum Domini oo publice abros a tus est, quis et conscientiae permissus, ut prout confideret ad mysteriorum communionem lac cederet. Quod de criminibus occultis intelligendum est In pus licis en ina manifesti fac notoriis criminibus mansit se uelitas di ciplinae, dccx-c'nam 'nicationis, etiam in Graeca Ecclesia. Diximus hactenus de criminibus enormibus, quando vel publica erant, et occulta, qualis ratio publicae poenitentiarica satisfactionis fuerit in veteri Ecclesia. Cum vero tota vita credentium in hoc eculo it perpetua poenitentia. quotidiana debeant esse Chri itianae poenitentiae cxercitia veniam sitim renitalonem peccatorum petimus quotidie, quando oramus Dimitte nobis debita nostra dc quando communionem corporis e sanguinio Christi accipimus: Vetcies in quotidianis lapsibus seu peccatis non imposuerunti innitentibus pectati ales mulcta S, castigationes meus alis factiones, sicut in crimi inibus cnormit . elerum enim distinctio est, 'itiam aliquoties repetit Augustinus, ut ad Seleucianuini de utilit tep 'nitentiae, in Enchiridio Triplicem scilicet esse rationcm agendae poenit eiula: Primam competentium siue ad Baptismum venire liticiatium, quil, nulla imponebatur axis factio Secundam, profp quotidianam. qtia omnium bonoruiori sidentium est in qua non imponebatur satisfactio: scd tundinius, inquit, pectora non ra.dic Clites: Dimittes obis debita nostra. Tertiam vocat poenitentiam grauiorem delu tuosiorem , in qua proprie vocanturi conitentes procliminibus ingenti b. seu nefandis. Vbi congrua imponc batur satisfacti O. Et de sumbolo, lib. I. cap. 6. inquit Semel abluimur baptismate, quotidie abluimur oratione. Sed nolite ea comit tere, pro quibus necesse est, ut a corpore Christi separemur, P absit a nobis. Id enim, quos videtis agere poenitentiam a clera omini ferunt a ut adulteria, aut aliqua facta inmania, inde agunt poenitentiam Namsi leuia peccata ipsorum essentata quotidiana oratio delendo suis ceret. Ergo inquit, tribus modis dimittuntur peccata in Ecclesia in baptismate in oratione in humilitate maioris poeni itiae. Et in Enchirid. 7 I. de quo tidianis peccatis quotidiana Oratio, delium satisfacit : Dimitte eis,&c. Origenes otia ira in Leuit cap. is inqui; Si nos aliqua culpa mortalis inueneri intra non in crimine mortali, non in blasphemia fidei sed meliu sermonibus . vel in morum vitio consillat, huiusmodi culpa semper reparari pote ii, nec aliquando tibi interdicitur de commistis huiusmodi poenitudinem gerere. In grauioribus enim criminibus semel tantum vel ra- Ioa cvnitentiae conceditur locus Ista vero comunia quae freque ter incurritariis. semper poenitentiam recipiunt,4 sine in termistione redimuntur.
Idem etiam indicat vulgatum Hieronymi dictuir, in quo dicit Euangelicam esse satisfactionem, qui deponit veterem hominem cum actibus
tuis, abnegat semetipsum, domundo crucingitur. Item qui e Spoliat e terum hominem .dc in Ortilica membra, quae sunt super terra IuAta cictuli
142쪽
Christi: aderi noli amplius peccare. Addit autem Interea fateor loni aliam esse ratione in de criminum poenitentia, uati si aerione, de qua Ecclesia. quando laesionem accepit.&offensaeli, publice suum judicium interponit indicens satisfactionem publicam grauiorem ut innotescat omnibUS. ire ponitere, qui pronapto animo suscipiant, quicquid Ecclesia decreuerit. Hanc illi tinctionem ex historia antiquitatis ideo hoc loco indicare volui ut icut in pra cedenti capite ostendi, Pontificios prorsus jam non habere in sua Ecclesia veteris Echlesia satisfactionesvi longe alias fuisses '
satisfactiones in Dublica poenitentia veteris Ecclesiae, quam sint illa: de primo uibus Pontificii nunc dimicant: ita ex hac nunci a dicatione Lector perspicerct, vanum esse Pontificiorum commentii na,quo lingunt,pro Ouinibus4 quibuscioloire peccatis imponendas esse satisfactiones. quae vel in hac vita vel in purgatorio ex Oluetidae sint. O lendimus enim veterem Ecclesiam tantu in pro normibus ingentibus. leuiae fanilis, sicut loquuntur criminibus suas satisfactiones imposuisse poenitentibus pro reliquis quotidia iij delictis quotidiana fidelium oratione Dimitte nobis scae satisfactum mille. Addo, haec dii tinctio aliquid lucis, quod veteris Ecclesia satisfactio ne qua proprie ita vocabantur pro criminibus grauioribus, impone
bantur. 4 Xoluebantur ante Absolutionem&co innuinionem. Quando 'Vab vero tales poenitentes Ecclesiae jam reconciliati erant, admonebantur. - ρucm.
γ jam reconciliati non amplius peccarent, sed facereiit fructu dignos iu abso-
pix nitentia, ut scilicet in futurum esse ii cautiore sd vigilantiores, adca lui Via . uel l l eccata , coercendam carnem . ut peccati rejiquias contrariis pharniaci curarent. vitiosos habitus male vivendo comparatos con- trariis virtutu in exercitiis tollerent abolerent. Quas admonitione Srelli quis etiam fidelibus in quo ridianis leuioribus peccatis post Absolu- tionem. communionem diligenter serio proponebant, sicut insecunda sarte huius examinis delatisfactionibus tales veterum sententias quasdam adscripsimus,l scripturae consentaneas est ostendimus. Et
scio, veteres tales fructus verae Doenitentia aliquando satisfacitones Olcasse, ut cum Augustinus dicit : Satisfactionem poenitentiae ei e caui s peccatorum excindere, nec eorum suggelli nibus ditum praebere axum risi.his. Diatis iactio poenitentia est: vade, amplius noli peccares Dei aenitent. sdistinct. uales fatisfactiones nec pecunia redimi nec indulgentilare- linitti debere aut ou e, certum ii sunt enim mandata ditiina. Sed Pon-ltificii de hisce utilibu si necessariis commone tactionibus, ad emenda tione in vita facientibus non admodum sunt soliciti tantum nugantur de fatis tactionibus indebitis quas pecunia in indulgentiis redimi aut suppliciis purgatorii tui oporteretineunt. Falso itaque Pontificii antiquita tis titulum suis praetexunt satisfaci ionibus, ut ilia data pecunia redimantur,&indulgentiis remittantur Appellatio sane satisfactionum antiqua est sed res longe alia fuerunt in veteri Ecclesia, quam nunc sunt apud ironti licios, quod ex udicationibus historiarum veteris Ecclesiae mani-
i Nec vero, quo ad substantiam seu materiam tantum diuersae sunt Pontificiorum satisfactiones a veteris Ecclesiae ritibus, sicut jam ostendimus: sed fines etiam prorsu. iiii diuersi fuerunt. Pontificii enitia fingunt,
Fructas pia nitentia a Veteribim
143쪽
uo EXAM DE CR CONC TRID PARS IV
uti facti suas satisfactiones esse compensationes, vel pro peccatis, Vel proscri
m Veter peccatorum, adeo ad rem illionem peccatorum quorumcunque neces receni serias, ut, si non in hae vita, vel opere exoluantur, vel data Pontificibus Pst' r pecunia redimantur luendae sint post hanc vitam in igne purgatorii Hac
is is lenim hedera suspensa, indulgentias suas vendibiles faciunt sed quia sa- feront tisfactiones sunt traditiones humanae, non mandatae diuinitus, planum at furit ρ de illis judicium est juxta Scripturam Colo T. 2. Et quod vetus Ecclesia
Eςςt si nG judicarit illas suas satisfacstiones ad rem illio item peccatorum necessa veteri rias esse, inde manifestum est Primo quod non eaedem vel similes fue- pertinuem rint in omnibus Ecclesiis, sicut indicat Sozomenus Secundo,quod non mi q' pro omnibus peccatis, sed antum pro grauissimis criminibus eas impo- cur suerunt, pro quotidianis enim delictis dixerunt satisfieri quotidiana O- 'rationes: Dimitte nobis debita nostra. Item satisfactionem esse, vade &noli amplius peccare. Tertio, quia manente ministerio consolatione remissionis peccatorum, veterum illae satisfactiones sensim coeperunt in Orientali primum Ecclesia obsolescere.&tandem in Occidentali etiam Ecclesia prorsus intercideruntiabolitae sunt. Quarto, quia in periculo mortis, siue in casa desperato,etiamsi nondum peractae et Canonica satisfactio, decreuerant remistionem peccatorum poenitentibus impertiendam,&eos ad communionem admittendos, Eusebius lib. 6.ca. 36. Imo iis, qui toto vitae tempore poenitentiam auersaticin extremo vita suae eam peterent,reconciliationem seu rem illionem peccatorum,&Vialti cum Eucharistiae impertiebant, sicut decreuit quarta Synodus Cartha ginensis. Et licet adderetur illa conditio, ut si super uixissent, ita tutis pcenitentiae legibus postea subderentur, tamen si contingeret eo Smori de remissione, reconciliatione eos nequaquam volebant dubitare, nec surgatorii ignis horroribus di suppliciis eos destinabant, sed sicut Diο- nysius Alexandrinus scribit, haec ipsis consolatio proponebatur, ut accepta remissaone peccatorum, A. λ me σάκαλλαττων ora, bona spe confimati seu freti, ex hac vita decederent. Quibus omnibus contraria&docvntur&aguntur in Pontificia Ecclesia . alias enim merces indulgentia' tum suarum non possiem extrudere. Vetus igitur Ecclesia non docuit,sari factiones suas ad ipsam remissionem poccatorum necessaria esse, nec sensit, satisfactiones illas si in hac vita non exoluerentur in purgatorii igne luendas esse. Qua duo, si Pontificiis auferantur, mensae numulario Ium, cathedrae vendentium indulgentias subuersae erunt Alias ver causa si rationes habuerunt veteres, ob quas publice la
pii imposuerunt suas satisfactiones, alios etiam fines suis satisfactionibu px positos habuerunt, quae o innia ex historia antiquitatis manifeste hos modo colligi possunt. Quaedam enim ipsum Ecclesiae corpus, quτ dam Ecclesiae membra, quaedam eos, qui foris sunt, quaedam ipsos pinni tentes, concernunt, respiciunt. Primo enim pro publicis, ensermo- criminibus impositae fuerunt tales satisfactiones, seu mulctie Potius, tLcclesia publico testimonio ostenderet, sicut Paulus inquit, . COIin 7 tW miselicitudinem apologiam, indignationeia timorem aemu -Π0 Dζm, Vindi tam, ad uerius talia crimina, ne propter tales lapsus: criminῖ ζrbum Dei male audiret, nomen Domini blasphemaretur inter sed
xς 'uasiEcclesia esset colluuies quaedam sceleratorum hominum, bili j
be xas seu impunitas traderet utri concederetur, quaevis scelera ς ῖς lxx ndi Et quia Magistratus tunc plerumque erat Ethnicus, multa n0nt lpVniens quae tamen in celes pro criminibus habentur Ecclesia in RRHς sum peculiare presbyterium constituit, ut publicae Ecclesia Iu mulctR impone lentur pro illis etiam criminibus, quae a magistin Lili Di ς non puniebantur. 1icut Te talitatius in Apologetuo Ostendit se
144쪽
III oundo,VtEeclesia ipsi, facto ostenderet, se non communicare peccatis: a operibus infructuosis aliorum, Eph. s. sed vite flatum faceret se in-ontalia inatam, puram, d innocentem esse oluod ad illacrimina attinet, culpa illus, 2 Morinth. 7. inquit.Tertio,Vt Ecclesitae andalis criminuim
'ensae laesae , tali externa poenitentiae sitis factione rursus satisfieret, cui Auguilinus inquit Quarto, Ne modicum fermenti totam massamor rumperet . Corin. s. Sed ut huiusmodi seuerioribus mulctis seu carisationibus reliqui ad inoniti, a leuitate delinquendi absterriti maiori ilige ima lapsus cauerent&vitarent. Quinto. Quia multi simulatione 'Oc iit eluia recepti, pollea nouis sceleribus maiora excitabant scandala, et alias turbas in Ecclesia mouebant Ecclesia igitur illis ritibus poenientium animos probabat deexplorabat, an serio ipsos delicti poena teret, an serium haberent emendationis propoli tuin, leu ut Hieronymus in luit. 4 innotesceret omnibus . vere poeniter qui prompto animo susci- 'iant, quicquid Ecclesia decreuerit. Ideo Eusebius verbum εξε ζες , itibus illis publicae poenitentiae tribuit. Sexto, Quia experientia Ostedit, multos grauiter apibs plerumq; non satis conligerare lapsuum grauitatem. atqS adeo ea , quae ad veram poenitentiam seu conuersionem pertinent, leuiter, frigide, de per unctorie curare&agere, ita ut dolor contritionis sit frigidus.&fides perfunctoria Veteres igitur imposuerunt publice lapsis suas mulctas Canonicas, ut illa disciplina lapsis es et comm. ne factio,oiici: de iis magnitudinem abominationem lapsus, is siet incitamentum,elicienses excitans serium&non simulatum animi de peccatis dolorem, timorem irae diuinae,ac veram peccati detestationem Vt Jὶ iides non obiter &perfunctorie sed seriori ex animo peteret, quaereret& mbiret misericordiam Dei propter Christum. Et hoc est , quod Tertullianus dicit, Exomologesi iniungere conuersione in risericordiae illice in . Septimo, Quia lapsus criminum efficiunt, post se relinquunt in atrimis vestigia quaedam, seu radices, tanquam arsectationes: fomites ad alios nouos lapsus Vt igitur poenitentibus semper obuersaretur foedi-xo grauitas,&abominatio prioris lapsus, utque in posterum cautiores Vigilantiores aduersus peccata redderentur & a nouis lapsibus , quasi fraeno quodam reuocarentur: coercerentur, Massuefierent occasiones lap: iiiiii vitare:publicas fas mulctas poenitentibus imposuerunt, ut reli iti ias prauarum a nectionum animi ex peccandi consuetudine,petulan tia se uenormitate contractarum, ita curarent. ianarent purgarent, ra
dices illas oppositis contrariis eane iij sextirparent, ne urite alia&nouat pluum germina pullularent, sedit ad virtutes, prioribus viiij opposilias eas ac facerent. Et hoc est, quod Euseb. lib. 6. cap. 3 s. dicit Romae in magno Concilio decretum fuisse contra Nouatum, fratres lapsos 'πἐνει τοι τέ ριε νοι es pars κρις, poenitentiae medicamentis curandos&saluandos esse Octavo. Quia atrocia delicta plerumque comitantur atroces poenae . quae sepe etiam alios simul inuoluunt. Et Scris tura te latur, tales poenas tota, vera, & seria poenitentia, pro bona Dei voluntate saepe vel tolli vel mitigari Vt igitur apti adseriam: vera poenitentiam ac deprecationem poenarum commouerentur: excitaretur,ciplinam illam instituerunt, ut esset commonefactio eius, quod Paulus dicit: Si nos ipsos iudicaremus, non diiudicaremur a Domino : Ecclesia simul poenam deprecabatur. Non autem humani filiis ritibus tribuertit placationem irae diuinae: sed , sicut Tertulit anus inquit: Qufa satis iactio conseii One disponitur consessione poenitctia nascitur, poenitentia Deus mitigatur. Item Exomologesis disciplina est prosternendi humiliandi hominis, iniungens conuersionem misericordiae illicem. 1 I. III.
145쪽
Hascansas& hos sines cum ad excitandam vera me seriam poenitentiam utiles fuerint, nec Scripturae repugnciat, si non assu antur aliae impiae o superstitiosae opiniones scia conscientiarum laquei, nemo sanus improbat. Et in hoc laborare debebant pontifici j viqitantum his temporibus fieri posset talis utilis disciplina, sine laqueis conscientiarum, fine impiis opinionibus Ecclesiae rectituerentur. Sed boni illi Patres de quaestia indulgentiarum suarum tantum sunt siliciti, quas nisi per nouas diuu perstitiosis de satisfactionibus suis opiniones , se hominibus obtri idere non posse vident. Et quia illis titulum veteris Ecclesiae circumdare conanturai unc praetextum ipsis ex historica obseruatione detrahere volui. si enim ea, auae de Pontificiarum satisfactionum ivlulgenti. Italia. scriptione supra exposuimus , ad hasce historicas Obseruationes conserantur. rc Silana erit. Nec ero nescius sum, vetores aliquando nimis largiter,in verbis nimium magnificis disciplinam illam Canonicam coit mendare: Vt, quod Tertullianus dicit, Satisfactionibus illis peccata expiari:Cyprianus illis dicit peccata redimi, ablui, mari, Iudicem purea ri: Ambrosius poenas Gehennae illis compensari Augustinus Deum illis de peccatis praeteritis propitiari Et talia sunt, quae saluari de nec possunt, nec debent, sicut sonant,accipi intelligi id quod roppertis ipse fate-: tur. Expiatio enim, propitiatio abiblutio,purgatio, redemptio, reconciliatio pro peccatis solius Christi meritum eii, quod iuxta Scriptura in verbo dc Sacramentis offertur, bc fide accipitur GrOpperus igitur tales veterum hyperbolas non male mitigat hoc tropo quod scilicet talis disciplina fuerit incitamentum ad veram poenit etiam, inqua, de propter Christi meritii peccata expiantur de abluuntur, o Deus credentibus pla catur. Radices etiam peccatorum expurgandas esse poenitentia, o totat poenitentia poenas peccatorum aliquando vel Olli vel mitigari iam in praecedentibus ostendimus. Et quia externa illa Ecclesiastica disciplina
excitamentum csomentum iudicabatur veraeo seriae poenitentiae tropo quodam talia veterum dicta excusanda censet GrOpperias pontificius cum quidem ipse Tertullianu talem interpretationem non obscureo- 1lendat in illo,quod modo citauimus,dicto Quia scilicet satisfactione consessio disponatur , Onsellione poenitentia nascatur, poenitentia Deus mitigetur. Quod si reliqui Pontifici illam Grosperi intςrpretationem seu mitigationem recipere noluerint, sed oli 1 6 in veterum dictis contra Christi satisfactionem o meritum urgere perrexerint, prouocabimus ad locum illum communem,in quo ipsi Patres pronuntiant, quid de hominiam scriptis, sicubi a norma ocregulaScripturae declinare videntur iudicanduini sentiendum sit, si ut in prima parte multis Patrum Iententiis hoc ostendimus. Sicut vero, luando humanae traditiones nimii irgentur, fieri blet, subinde aliquid superstitionis illis etiam ritibus publicae poenitentiae adhaest,quae opiniones aliquando ab aliis eiectae, aliquando vero stabilitae sunt. Vt Cyprianus disciplinam illam, quasi ad rem illionem peccatorum necessaliam ita urgere videbatur, ut contenderet, ante satisfacti O- nes illas rite ac plene peractas, neminem absoluciadum aut comunicandum,&ab lutionem datam ante completam satisfaitionem non valere. Item, iiii lapsi,dum sani essent,non egissent poenitentiam etiamsi postea in morbo eam peterent, os tamen omnino a spe communicationista pacis prohibendos Ali vero tunc, e quidem ipsius Cypriani sacerdote, ex martyresidius temporis . contrarium de senserunt oc fecerunt, sic litipse Cyprianus conqueritur Dionysius etiam Alexandrinus apud Eusebi uita clib. 6. cap. 36. contrarium statuit. Nicentis etiam Canon a d Car-ιhmginensis quarti Concilii Canon 6.&7 .divcrsum decreuerunt, sicut
146쪽
in praecedentibus ostendimus postea vero superstitiosae opiniones, demeritis satisfactionum stabiliri de exasperari coeptae sunt , donec tandem veteri illa disciplina Eccles attica prorsus colla pla, o penitus ab- lolita, super: titiosae tam ei opiniones manserunt, o aliis nouis Satisfactionibus ac indulg'nti; adhaeserunt , sicut in sequemibus osten demus. Haec de veteris Eccles satisfactionibus in secunda parte, in loco de poenitentia explicata sunt. Hoc loco cro plenius aliquanto repetenda fuerunt,ut explicatio re utatio illius argumenti. quo Pontifici indulgentiis suis ex vetetis Ecclesiae satisfactionibus speciem aliquam circumdare moliuntur,ex ipsis fundamentis monstraretur. Et ad integram historiam de origine indulgentiarum Omnino etiam haec historica narratio pertinet.
pti me ad AEgyptios pistolam de poenitentia, in qua exposuerit, quae sibi de lapsis latuenda viderentur i K φρ ω των αγ ς,
describens gradus criminum. Postea vero estis Canonibus, quos poeni tentiales vocarunt, res illa comprehensa fuit in Concilio Ancyrano ac Niceno, dein alijsse lucritibus Concilijs. Et in Basilio describunt tirralia aliquot capita 'iων tanquam Canones pro quibus delictis quae mulcta imponendae, quae capita huc referri possitnt. Extant autem canones illi cenitentiales sparsim in diuertis multo tum libras prolixe descripti decollecti Burchardo ac Gratiano Sed nos praecipuo S, quam se ii poterit breuit me, hoc scco annotabimus, ut in una quasi tabella Veteres poenitentiales Canones expositi, historicam illam obseruatio nem, quomodo Satisfactiones illae primo nimium cumulatio exasperatae, postea vero sensim collapsae, dc tandein prorsus abolitae sint, facilius Lectori declarare popint. Nam&inde veterum indulgentiarum origo, mutatio, de nouarum nundinati manifeste ostendi poterit.
Qui sacrificarunt idolis in intemplis idolorurn habitu cultiori coenarunt, uno anno constituantur inter audientes, tribus inter poeniten te s. 'o si ea per biennium communicent orationi,&reconcilientur Sa
Si manducauerunt sientes post trienni poenitentiam suscipiantur ad communionem, sed sine oblatione, hoc est, ut ipsi oblationem non ODDiant. si peiducti ad empla idolorum, non manducarunt, biennio moreant in poenitentia, tertio anno communicent in Qui minis territi sacrili carunt primo inter audientes constituantur , postea per triclinium peragant Cenitentiam , ut post biennium
fuerint. origo ct causa Canonum poenitentia
147쪽
tum plencriscare. Desectionuauctoren dulteri. Homicidiu moluntaria. Diuinatores
Pre Dicru.we, iurium. Iuramenta leuia.
communicent, sed sine oblatione, ut ita demum post sexenni restituantur. Qis vi coacti aliquoties lacriri carunt, quatuor annis poeniteant, duo. bus annis siue oblatione communicent, de septimo demum anno resti
Qui aliis causa fuerunt defectionis per triennium inter catechume nos habeantur, per aliud sexennium poeniteant, tita pol decennium frestituant tir. Qui cum bestiis rem habuerunt, et s. annis poeniteant pol per quin-lquennium orationi communicent, ut poli annos ii ginta denui in Sacra mentis communicent. Adulteri post septem annorum poenitentiam restituantur. Mulieres partum abigentes,per decennium poeniteant. Homicidium voluntarium usq; ad exituari vitae poenitentia subiiciatur. Quod casu commissum est, quinquennii poenitentiam habeat. Qui aiuinationibus tuntur, quinquennio agant poenitentiam.
Qui praeter necessitatem metu periculi abnegarunt tilem, tribus annis inter audientes habeantur, e septem aliis annis sint inter poenitentes,post per biennium sola oratione comi hunicent. Qu conuersi redierunt ad vomitum, per triennium sint inter audientes, postea per decennium inter poenitentes.
si homicidium fecisti voluntarie, o dies continuos, quod vulgusteutonice carrinam vocat, in panein aqua ieiune S, de septem annos sequentes poenitentiam agas. si homicidium fecisti in bello, tres quadragesimas poeniteas. lSi casu aliquem occidi ili, ieiunes carrinam,in quinquennio poeni- Si occidisti vel parentes, vel uxorein vel seniorem tuum, per totam ivitam poeniteas, di in ultimo tandem vitae termino viaticum tibi conceditur. Si truncasti membrum alicuius, per annum poeniteas. Si vulnerasti, carrinam ieiune S. Qui presbyterum interfecerit, ita debet poenitere, quasi octo homi-i
Periurium habet ieiunium carrinae,in poenitentiai septem anno-tiar: Otiosa vel leuia iuramenta, partim . partimos partim o dierum poenitentiam habent. Si furatus es aliquid ex Ecclesia, ieiunabis tres carrinas, epteni annis poenitebis. Si domum Christiani furando perfregisti , per unum annum poe-j
Adulterium, bivna persona soluta est, habet unam carrinam de septem annos. Si utraque persona coniugata est, duae sunt carrinae, quatuordecimauni lFornicatio habet poenitentiam Io . dierum .
148쪽
Fornicatio cum sanctimoniali habet poenitentiam carrinae bc septem
Si corrupisti virginem obduxisti,annum unum poeniteas. Si non duxisti,poenitea per biennium . Raptus mulieris punitur carrina Sc septem annis. Falium testi inoni una punitur ut adulterium, furtum , 5 homici uiuar . Vsus artis Magicae habet poenitentiam bienni j. Superstitio o die Irun a Soluisti ieiuniurii poenitea vel viginti, vel quadraginta dies. Ebrietas habet poenitentiam decem die Ium . Detractio domaledictum septem dierum ieiunium habet. Incestus habet poenitentiam usque ad mortem i. Sodomi a decenni poenitentiam habet. Habuisti communionem cum excommunicato, ieiunes cauinam, clapoenitea septematum . Coitus praeter naturam tres quadragesimas habet. Haec quae praecipua esse iudico, exBurchardo, qui circa annum Dominii ozo. V Vormaciensi SEDiscopus luit annotare volui. Inde enim vocabit 'la,quae in Bullis quibulua indulgentiarum vittata sunt, intelligi poterunt de carrenis, quadragenis,&septenis. Burchardus scribit, carrinam,&dicit esseTeutonicum vocabulu. cuiusEtymologia Germanica ,siqua est,eade ut arbitror,fuit, sicut septimanas dic spassionis Christi, Germanis voca- Lui . hi ea n osti nitidher Asir rei tua Quando n. in foro reus mulctam a iudice impositam, vile Io pro iniuria, vel pro damno satisfiat, persoluit: Germani dicunt. Ibi rast/ Raar onPalsanditi hui' Mulctas igitur poenitentiales sorens vocabulo nominarunt Carrinas. Alii scribunt carenam, dca carendo deducunt. Fuit autem Carena ieiunium quadraginta dierum in pane dc aqua, quibus diebus a templo congremii hominuabstinere cogebantur. Quadragenam appellarunt, quantum ex Burchardo colligi potest, tres arenas, seu tres quadragesimas, quaru prima fuit communis illa ante Pascha, altera ante festum Ioannis, tertia ante Natiuitatem Domini. Septenam appellarunt poenitentiam septem annorum, quatim Burchardus ita describit; Primo anno,exceptis festis,in totum abstinebant a vino, medone cere uisia, carne, sanguine, a caseo, de ab Omni pingui pisce. In secundo octertio anno ieiunium feriae tertis, quinte, dei abbati poterat redimi. In quatuor postremis annis, ieiunabant tantum tres dictas quadragesimas Feria vero tertia, quinta de sabbato edebant, quicquid vellent. Porro publica poenitentia ita dabatur, sicut ex Concilio Agathens citatBurchardus, in cap. o. Ante bresEcclesis poenitentes se repr sentabantEpiscopo ciuitatis,sacco induti, nudis pedit, vultibus in terram prostratis, ipso habitu oc vulturcos se proclamantes. Ibi secundum modum culpet poenitentia per pr fixos gradus iniungebatur, post ea in Ecclesiam introductis, manus imponebantur, Hi illo cinere, caput cilicio operiebatur, coma deponebatur, vestimenta mutabantur, documgemitu ac suspiriis denuntiabatur ipsis , quod sicut Adam proiectus est de Paradiso ita Scipii ab Ecclesia pro peccatis abiicerentur doministris mandabatur,ut eos ex ira ianuas Ecclesis expellerent,d c.
Extant Zcin Decretis Gratiani sparsim varii Canones poenitentiales,nuos ii num collectos, breuiter hoc loco adscribemus. ut collatio institui postit. -
149쪽
Matricida. oecidenr clericum. Periurus Ofisse accώ sans ad mor rem Prenitentia.
violos. Sacrilegiis. Comunicanscuhaereticis. Magia usus. Irreconcia
Si presbyter fornicatus fuerit, poenitentiam decem antiorum sacere debet, hoc modo,ut in loco remoto inclutus, sacco indutus, humi pro stratus , tribus primis mensibus continuis a vespera in vesperam pane e aqua utatur exceptis diebus sellis. Postea unum annuinta dimidium ii alio loco pane aqua expleat. Deinde ad pacem admittatur, usque ad expletionem septimi anni feriam secundam, tramam,rcle X tam, in pane d aqua ieiunet. Tribus vltimis annis omni sexta seria in panes aqua e iunci. Haec describuntur, Diit. 82. cap. Presbyter. Qui duas sorores vel cognatas cognouit scptem annis poenitear, 3. quaestione Vltima, Si quis. Qui ducit in matrimonium illam,quam polluit per adulterium,quinque a linis poeniteat, si Qu cum brutis coierit ici incestum commiserit, plus quam septenis annis poeniteat quae . r. Hoc ipsum,&ς Violans votum poeniteat tribus annis. Dist. 27. Si vir, dcc. Homicida voluntarius poeniteat scptem annis, .isualis quinq; annis. Diit. O. cap. Miror Et eos. Quicae nece Ilitate secerit homicidium,duobus annis poeniteat,Diltiso. Matricida decem annis poeniteat , ita ut per alantum integri in Eccle-sam non ingrediatur sed ante forespasilicae stet orans. Deinde in Eccle siastet inter audientes, post triennium communicet. Omnibus iis annis carnem non manducet, vinum non bibat, Chiculo non utatur. Ieiunet tribus diebus per septimanam, Vsque ad Vesperam, J. quaest . . cao La
Eius qui clericum occiderit.Variae describuntur Ocrutentiae, et q. vel enim septem annis poenitere cogitur, vel viginti annis, vel cogitur exire de seculo,uel usque ad mortem non absoluitur. Periurus, qui aliquem iniuste ad mortem accusit, quadraginta diebus in panei aqua ieiunet, septem annis poeniteat 6 quaen a Zcar quae it s .Qu frangunt poenitentiam solennem poenite Iedebent annis Io. dein
fine vitae communi centur, 33. quaest.2. Sacrilegium habet paenitentiam septem annorum. I 2. quaesit. 2. Qui cum haereticis communicarit, paeniteat annis de cella, quae-
Magi usus habet paenitentiam quinque annorum, I 6. quaest. S. Qui non vult cum proximo racem sacere, uno anzo paeniteat, &a spacem redeat, 22. quaeit. a. Qiri uxorem adulteram non paenitentem agnoscit, tribus annis paeiu-teat, 2I.quaest. I.
Qui filiam spiritualem,quam vel baptizauit, et de baptismo suscepit,
cognouerit,paeniteat et annis s. t uaest. i. Possent autem plures Canones paenitentiales addi ex Decreta 'ibus&ex aliorum Decretis vel scriptis ut de paenitentia eorum qui in quadra gesima non abstinebant ab uxoribusta a carnibus. Item, qui comedebant animalia morticina, vel aues uiangulatas, Vel pisces mortuos vel sat guinem. Item, qui non dicebant horas Canonicas, c. Sed nostruitibinstitutum non eit,omnia recentiora illa collim e . Nam uichardus fatetur, paenitentiali edaei recentiorum plura esse ab ad ijs inserta quae antiquis Canonibus non conueniatu. Os vero Praecipuos vetustatis Canove silc o I loco tali cripsimus , ut con ideretur , quem-i
admodum cumulati exasperati sint Canones illi , utque e collatione eo planius intelligatur , quemad inodum in Pontilicra Eccle l
150쪽
lia ciu si nunc&aboliti prorsus sint veteresti iritus:&quemadmodum sensim nouae seu alia Satis ficti surrogatae sint. Inde enitia vera origo indulgenti uim rectem Oiblice poeniten-
d-lgentia olim aliud nihil Derint quam mod rationes, relaxa: nei sciat misione illarum mutuarum Canonicarum , qua in publieapoenitentia si rara
Historia itaque antiquitatis. multis exemplis Ostendit,ueteremEccle E l li. Disam in mulctis illis seu cattigationibusEcclesiasticis seu Canonicis quaesiuille&adhibuistb varia moderationes , rela Xationes . re Pictiones, ea tiai pro circumstantiis te inporum, per narum lapsuum, prout pccnite ite vel citius, vel euidentius Ostenderent,oc probarent seriam resipiscentiam. Quando enim tines illos. propter quos disciplinam Ecclesiasticam institutam fuisse diximus, castigatione vel moderariore, vel breuiore se assequi posse videbant. nolebant rigorem Canonum poenitentialium ni-rnis duriter agere . sed aliquid vel de rigore mulctarum relaxabant, vel terri poris diutiarnitate remittebant, ante expletum tempus Canonicartim satis actionum p Ocnitente saepius ad communionem admitte' , fui bant. Et vocabulumqti idem indulgentiarum in hac materia apud Vete libeabulis utes illos surpatum non facile inuenitur , vocarunt cui in mitigationes, o rei nis inoderationes relaxationes remi iliones. Postea tamen indulgenxia iis, .ioni
vocarunt, quando de iniunctis tu sceptis illis pii blicae poenitentis satis h. - unctionibus ali ait id , vel quo ad rigorem disciplinae, vel quoad temp.ris iis prolixitatem, vel relaxabatur, vel remittebatur. Aliquot autem exemplis is iveteris Ecclesii .eoliendemus, quomodo moderationes seu rela Xatione, Et M la aliae factae int. Inde enim manifestum euadet, quid di quales veteris Ec-
clesiae indubientiae fuerint. A, Primo igitur asperitatem Canonum poenitenti alii lapius coacti fue-l a , iis tibii, tunt relaxare domo letari, ut vel breuiores, et pauciores, vel mitiores co his in stituerent satisfactiones in publica poenitentia. Iia Nicenus Canon. i. d cit, eos, liti praeternecellitatem fidem abnegarant, olim nulla misericordia dignos habitos, tunc vero aliquid humanitatis circa ipsos ostensum, constituta ipsis poenitentia duodecim annorum. Et Canon Ancyranus 2 P. dicit, antiquam definitionem fuisse, ut mulieres, quae vel conceptas ex cutiunt, Vel partus iaceant, usque ad exitum vitae ab Ecesecia remouean
ruria Genitentia triouatur. Et Canon et .inquit Qui casu homicidi uir is secerint ijs prior quidem regula septe in annorum poenit etiam imponit. manior delinitio quinquenni tempus tribuit. Ita Agathen Canone 37. ii. quit: Lapsis i de grande in redi undi disi cul antiquitas,quibus hos ann rum multitudine hielitataiennii imponimus. Hoc si praescripto modo facere clatio re a Xetur, c ubi vocabuum Melaxationis obser eertinet etiam, quod supra diximus , quemadmodum y-1rum aliteritas mitigata tuerit , de pacein conaria iΟΙ. . iiii in exitu citae conitituti, vel tunc primum hinniti nil m vel satisfactiones impotitas nondum compleu/rant. Et ilia genus rela Xationum seu indulgentiarum et eris Eccle-