장음표시 사용
151쪽
ersia rar elaxation ne ramuationis
Secundo, etiam postquam iuxta Cationes iniunctae rana solemnes publicae poenitentiae fatisfactiones, exhibiti pectis suis cientibus veri dolorisviseriae resipiscentie do, tercessito ne vel fidelis populi, vel lartyrii epius, vel de ila liquid remittebatur, vel ante completu publicae poenitc Canonibus praescriptum reconciliabantur. Ita apud Tu cap. 33. Episcopiis quidam a Nouato ad Eccle1iam flebil crimen aperte confitens , reuersus populo uniuerso prcommunionem recipi cur. Et apud Cyprianum Mai a specta poenitentium vita cum viderent poenitentiam satimam tuis intercessionibus apud Ecclesiae praesides impepoenis Canonicis, quae poenitentibus iniunctae erant,ali atta rela Xaretur, ut fatisfactionibus nondum impletis ae Martyres enim illi siue consessores libello de Catalla mis ad Ecclesiae praesides scribebant ut in sui gratiam hi aut nionem reciperentur, Cypriarius lib. 3. Epist. I S.I6. dicis. iam Episcopi cum videretin, pce nitentes suis cientia dolo tia conuersionis.&emendationis signa declarati nenii vel in desperationem, vel in dedolentiam pro tui barentilio iis aliquid relaxabant acante completum publicae, pus lapsos recipi ant. Cum enim te hoc quod ritibus iveram scilicet contritionem. serium emendationis pro nitentibiis, a Tecutos viderent, ita licarunt conui eruti suini j ciendos. ItaAncyranus Canons .dicit Episcopum Ean
tiam Oportet, ut peripectati manius agens. tempus poenitentiae alicui vel prolixiusqni necessarium viderit addat. Iten discutiatur horum S posterior, desta circa eos sacerdotalis humanitas modi non Nicenus dicit Hainantur excommui: icari, quo uim uni, vel iri Episcopo suo visum fuerit, hia.tiani olei sententiam. Burchardus etiam ex dictis Hieronymi citat. non tam valet mensura temporis, quam doloris, nec alrum tantum inantum a Porcificatio vitiorum. R te ius fide ex conuersationes naitentium abbrevianda praecipi gentia protelanda ex imanti . r. Hae fuerunt veteris Eccletiae siue relaxationes siue indibus, iti inadmodum Ponti iciae indulgentiae per omnia gc diuersae sint ex hac narratione id ex descriptione indulget
cipia, exbosita, si fiat collatio, manifestum et . Atq; ideo PQn rccitationem,relinquens Lectori collationem diue&VO MODO 'POSTF SUC ESSE
Emptionei, seu commutationes publicaram
Postverae: primae antiquitati a commutationes publicarum latissa fuit ad Diasta nouas indulgentias. Camplius, ob illam causam: in hunexcitamenta: Omenta verae contice lusi et opinio operis operati dota trecessarias illas et ead remitticaeir successe l
152쪽
m patrum aetate. Ne igitur subito in niuersu uacociderent, redem - aes seu commutationes introduxerunt. Et aliqua S retineret,aliquas L irmatarent. Ita Burchardus ex poenitentiali Romano multa de rede- efiibus satisfactionum tra scribit, ut pro uno die quem in paneo aqua Gieiunare debet quinquaginta salmos genib. sexis, vel septuaginta Γ dicat, de unum pauperem pascat. Qui Psalmos non nouit. liue t C. n diem trib. denarijs, pauper uno redimat vel tres pauperes pascat. tes obdomada redimitur trecentis Psalniis. Vnus melis Psalmis mille alitatis. Pro uno anno det pauperibus in eleemosynam viginti dilosso pro qua diagenis computet pretium cibi cu potus tui, ac medietate: palli ibtiat in eleemosynam pauperibus. Fuerunt de peregrinationi- ioatisfactiones publieae redemptae seu commutatae 33. quaeit. I. Plures realia tales redemptiones seu permutationes apud Burchardum de . luntur, nos eXempli tantum gratia has adscripsimus. d ex illis redemptionibus te a commutationibus, cum leuius e faci iacri possent,nio subsecuta illanguefacti vera contritionis eri sationis euersio et persuasio inpunitatis in delictis. Persuasio enim e
o peccatis sati ere illis per. Burs, tanquam per operato ius in exconcilio Cabilonensi di ncribit canonem contra le coΓ re Caroli Magni celebratum fuit, iindustria peccantes, propter clee ronaittebant impunitatem, videbantur enim Deum qurum largitionem
Te, ut ea impii ret Citat ex eodem Con bivisec a.
nam Canonena: Sunt Clerici, qui negligenter viventes, ideo Epiri res a peccatis putant, si Romam, Turonum,&alia quaeda in loca mio. ctu orationis,peragrent. Sunt datarii, inquit qui puta impune Ter ι ο: aut peccaste, quia loca illa oraturii re trientent. Sunt potites, operti opera ,, qui ideo id faeilia tantum suntiis gratia id faciunt Sami patit, ut maiorem habeant materiam mendi caud cordes, ut putent, sic sanciorum locorum sola vilionea peccatis purga- .n ta attendentes quod ait Hieronymus: Non Hiero lyma ut idisse d Iastro solumis bene vixi ne laudandum est. Et circa eadem tempora laudius otiam Caroli Magni Presbyter scripsit contra illorum persuas neu qui poenitentiae causa Romana Perge Oant.
D MODO 'PER COMMVT ATIONES VETERES
salti aditonersiens meolla aes t. tandem prorso interciderint. Eitrum vero loco alia nouae saltifactione; nouu opinioni usubiitutae,un enoua etiam instillentia ortasunt.
Ita ergo cum rigor canon poenitentialium amplius tolerari non post, primum per Omutationes in opera cui ora conati fuerunt Canon los partim mitigare partim vero retinere. EX Burchardi enim canon ib. Illi itur, solitas sic quide iuxta cationes, pro publicis delictis et elii lactione Simpe ii Ied poenitentibus licentiam concessam,ut potentavraia commutatione, sic iri dic usu est, Iedime Ient,quasdam veto dice. arit redimi non possie, sed ab 3 commutatione complendas este, v curri
153쪽
/baltati, filum admittebatur ad communionem post commilitionem reliquum Misis tempus complebat. nde secutum est postea, quod post iniunctas satisfa-i Zaraia, Actiones, absoluti, communio data fuit prius qua executio satisfactio . hehoata tum inchoaretur, imo tanden post acceptam absolutionern impositae primum fuerunt satisfactiones, scut nunc in Papatu fit. Ita laxatis primum canonibus poenitentialibus usus eorum sensin collapsus fuit,ri tandem prorsus intercidit De illis enim spectaculis publicae poenitentiae nihil iam reliquum est in Ecclesia Pontificia, nisi umbra quaedam, sive,ut veritis didam,ludus: locus in capite quad ragesima aspergunt capitibus cineres, postea canunt ea, quae olim in publica poenitentia psallebantur, cum nullos publice poenitentes habent. Romae aliquando spectacu- inaeditur quorundam conductitiorum, qui seipsos Jagellant. In Templo Halber stadiano quotannis agitur talis ludus seu fabula Conducuntersolutio-em impo a sat a- Itoni, pol ibsolutione No ita.
erturia quedam Raubaucum, quem Adamum nuncupant, sordide velti- Seeli siti datum, quem in capite quadragesima templo solenniter ei j ciunt, curnque
liberaliter ipsum pascant, iubent eum, quasi ieiuniis consectum,t per quadragesimam cum silentio foribus templi obuersari, donec in die coenae rurins in Templum introducatur. Ita, vetus poenitentia in Iud0 tandem seu fabulas de iij iiii Ecclesia Pontificia. Nominavero siue appellationes Carenarum septenarum, quadrage' narum,postea informis indulgetiarum remanserunt. Formam enim e teris poenitentiae, quae olim in publicis criminibus tantum ustata tuerat, inscite ad quae uis peccata, Mad omnes poenitentes transferre&aZplicare tentaverunt,imponentes lingulis poenitentibus vel carenas, Velleptenas , vel quadragenas. Quia vero rigorem Nausteritatem veterum illarum satisfactionum, cum pro omnibus de quibus uis peccatis iniunge' rentur, homines tolerare, vel non poterant, vel non volebant inuentuin fuit hoc sophisma, ut nominarentur cui dein in impositione satisfacti0num, vel careno, vel quadragena vel septenae, sed illae, docerentur,vel si commutationes Bruchardi, vel per nouas de quibus mox dicemus. in dulgentitas redirni posse Excommutationibus vero Buchardi pollea se cerunt nouas satisfactiones. Docere enim coeperunt in Sacerdotis arbi trio positum e sic loco veterum satisfactionum, quot Se quales ex illi iqua apud Buchardum commutati Cnes seu redemptiones vocantur,pee nitentibus post absolutionem imponere vellet, ut uuit ieiunium, cratida eleemosynae,quas partes fatisfactionis postea dixeruiu Et illas nouas et iam iniuiti ias poenitentias nouis, ut mox ostendemus, indulgentiis redi mi poste docuerunt: Utque merces nouarum illarum, satisfactiomui Sindulgentiarum, oc facilius extrudi Gobtrudi possent, commentibua , satisfactionibus istis tanquam compensatione aequi ualente, per pol alias indebita, redimi S cxpiari parte in vel culpae vel poenae arierna, et certe partem poenae temporalis. Et si enim Scholastici disinitent satisii ctiones nostras proprie non esse expiatorias seu compensatorias procul pa dc poena aeterna, sed tantum pro poena temporali tamen Oster. llini non paucos flume, qui senserint. disputarint etiam de com Pensati0ni bus di expiationibus pro culpa poena gelisianae per satisfactiones Si mul ero tunc Omnes nouum conani et mn excogitarunt, nisi lati factio nes in hac vita, et opere compleantur vel pecunia rediivantur tu il la esse post hanc vitam poenis acerbissimis in purgatorio. Et de latis actipnibus quidem diximus in secuit da par te huius e in inis: cie indulgentiirum igitur,qita recentes ictu stati gustae sunt origineac progressu iam quaedam annota bimus:
154쪽
ni ei Octaui Ex illis quae breuiter hactenus annotauimus, manifestum est, magnam esse disti militii linem, cluculentum discrimen inter indulgentias cteris Ecclesiae, di inter nouas ilias, quas post subsecutas esse ostendimus &in principio huius loci descripsimus. Harum origo cum in historiis non satis luculentet annotata sit vestigia quantum Pieri poterit ex certis scriptis nobis inquirenda erunt. Quod enim fingunt, Gregorium agnum tuo tempore ad certas in Ecclesiis Romanis stationes tales dedisse indui lentias abulosum&falsum est. Nihil enim tale, vel in Gregorii scriptis, vel in certis illoruin temporum historiis extat Occasio vero fabulae inde xidetur arrepta esse Posteriores Pontifices Romani ad stationes in certis urbis Romae Ecclesiis multas magnas profuderunt indulgentias, sicut postea indicabimus. Et quia Gregorius 'Magnus etiam stationum mentionem facit, mox effingunt pontificii suas indulgentia , sed sine ullo prorsus documento ex Gregori scriptis. Nam: Tertullianus aliquot in locis de stationibus in Ecclesia sui temporis scribit mectamen inde sequitur,Tertullianum vel auctorem, vel approb torem fuisse pontificiarum indulgentiarum. Fuerunt autem stationes, quasi statae furiae, quibus populus incertis templis conueniebat, ad auditum verbi, ad communionem mysteriorum Madorationem. Et quia stantes verbum audiebant, di orationes faciebant, dictae fuerunt Stationes. Atque in Gregorio extant
quidem homiliae habitae ad populuna in illis si tionibus,sed de indulgentiis verbum nullum. Et tempore Burchardi quidem , qui circa annum
Domini Ioro . scripsit, ac Gratiani etiam tempore, cuius Decretum circa annum Domini Iiso. editum esse, Glo. z. quaest. 6. testatur, commutationes sitisfactionum coepisse, supra ostencsimus. De indulgentiis Vcro, de 3M GO- quibus nunc agimus i ulla in ipsorum scriytis eae tant, vel eltimonia vel egempla Nec in Longobardo etiam. Ergo non longe ante annum Dominicia oo. videntur originem suam cepisse houae hae indulgentiae, idque hoc modo. Astexanus in sua summa scribit Quod poenitens, si sentiat, saris- factionem sibi iniunctam nimis esse frauem aut ad eruandum periculosam, posset ad eun dem suum consessorem vel alium recurrere dc petere, vel commutationem vel relaxationem: remissionem leti indulgentiam iniunctae satisfactionis: sacerdotem habere potestatem, vel co mutandi vel etiam relaxandi latisfactionem prius iniunctam. Et haec de sacerdotum seu consephrum indulgentiis in foro poenitentiali, ex multis Cano-nistis probat Beria hardinus. Postea disputariccentuin fuit, a quo possem fieri tales relaxatisne seu remissiones, an a proprio Sacerdote . an ab aequali. an a superiore. Pol emo ad solos Episcopos d Archiepiscopos dispensatio illa translata fuit. Et tandem de plenari j Romani Pontificis indulgentiis magnifice disputari coeptum fuit. Cumque primum, sic et Astex anus ostendit, relaxationes illae serent ad petitione poenitentium, uione Uasi imbecillitatem suam adferendas fatisfactiones satis probassent, poli a noni it ad corrogationes eleemosynarum,ad dedicationcs templorum, ad peregrinationes. 5 tande in ad tinnitum munerum is genere coeperunt variae indulgentiae concedi,id quod Ordine ostendemus. In Decretalibus itaq; G regorii Noni, lib. . titulo de poenitentii facie millionibus . extant quaedain. unde origo illarum indulgentia maliquomodo deprehendi potest. Cum enim coeptum fuis et veteres satisfactio
lationes e pureia r i. iiani. Stationes
155쪽
tae sicut e Burchardo ostendimus eleemolynis commutare Nesredi in
re illi, qui Publicas pro holi italibus ut vocant ei cemosynas colligebquos quaestores eleemosynarum vocarunt , ut licininum liberalitate pro moriorem habcrenesic perunt largas in suis, taedicationibus propti l ritia inere indulgentias. Illacissim abusio in Lateranenti concilio circa annurun, in diu Domini 2IS . reprehensa fuit. in capitulo Culn exeo, ponitur sorti et denii laxa te rarum,' uta a te de Romana id ita tunc fuerit a si quaesto tib illis Q sc ilicet scriptum est Qui parce seminat parceri metet qui vero semivin benedictionibus, de benedictionibus inet et vitam alte Naam. Cuna rtur ad sustento ionem fratrum egenorum ad hospitale N. contiuem propria non suppetant tacultates, uniuersitatem Vestram monemus,at in remi ilionem vobis iniungimus peccatorum , ut de bonis vobis a Dicollatis pias eleemosynas cis erogetis, ut per subuentionem vellimps, rum inopiae consulatur, c Os per haec bona , alia ad aeterna possit gaudia peruenire. constitutis , In eodem titulo, Alexander Tertius, circa rnnum r7o. loquitur de r Lateran militonibus quae fiebant dedicationibus Ecclesiarum aut contereus concilii bus aliquid actaedificationem pontium in Lateranensi vero Cocili rica annum Iris facta fuit haec coralli tutio. vj per indiscretas&su fluas indulgentias, quas quidem Ecclesia ruin praelati facere non eretur, , claues Ecclesiae contemnuntur, poenitentialis satisfactio en uatu . decernimus, ut cum dedicatur Basilica, non extendatur indulgetia ultra annum, ae deinde in anniuersario de dicationis te inpore o di de iniunctis poenitenti j indulta remi ilio non e X cedat. Hunc quoq; dilium umetum indiligentiarum literis praecipimus moderari, quae pquibuslibet casibus aliquoties conceduntur cum Romanus Pontile qui plenitudinem obtinet potestatis, hoc in talibus moderamen consuuerit obseruare. Et in se ato Decretalium libr. s. tit. o. Innocentius Quartus,circa anum 12 pro fabrica Ecclesiae Romensis permittit concedese indigentias, vel unius anni vel o dierum. Nova igitur illae indulgentia coeperunt circa annum Domini Iroo usque ad alarum Iaso fuerunt rem tiliones partis alicuius de iniuncidula est, isti, PUVnirent ijs, scilicet vel o .dierum. vel niti Sanni tantum. Et casus, pl. otii fi quibus tunc dederunt indulgentias Ilisuerunt: Subleuatio hospitali ul, i, o a dii alio pontium, seu viarum, dolabrica Eccletia alicuius.
IVIM DOCTORES cc LESIDE ILLIUS TEMPO Id ne ut i iis in Algenti senserint, quomodo Scholastic sui, ijse
Cum itaq; illis temporibus praelati Ecclesiae Episcopi, Archiepiseop
Ab ipsi etiam Romani Pontifices, nouo hoc aucupio delectarctur.&qu Warurn f stores magna liberalitate indulgentias illas erogarent populus etiar gentiam O sua leuitate curiositate avide illas acceptaret Varia inde inter ob diuersi mota fuerunt disputationes diuersa secuta iudicia, qtaa qualia tueritim eruditor Scholasticor tun re Canoni ita tua scriptis colligi potest. Cum . n. riudicia O noua esset talium indulgentiarum talis largitio, quidam contra illasd sententia, putarunt quidam ei in dubium illas reuocarunt Et quibus argumei biu on iis indulgentia siluaso ignarint inde potest deprehenci: argumenta da nerit no ni in quae in Oppositum ni in Schola ilicorum v c istoruscriptis sutiae indulge illais a. quae tunc contra indulgentias agitata erunt. Et videntur fui
156쪽
capita. Primo quod nec scripturae testimoniis nec veteris Ecclesia Dplis molia illae indulgentiae probari possent. Secundo, quod manda diuinum estet, facere fructus dignos poenitentia eius vero relaxan- emittendi potestatem Eccletiam non habere Tertio,Veterem Ec- non sine caula constituisse canonicas illas mulctas seu calliga quarum remissio esset enervatio diei plina Ecclesia tricae. um palam non auderent, id luod pallim ab Ecclesia praelatis fie- reli de re, oblique eas taxarunt varie diis utando quid prodessentauid valerent indulgentiae. Illae disputationes repetitae extant in ficorum lc Canoni itarum scriptis, Glos. S. tit. 38.ca. Quod autem,t veterem querelam esse, cadhuc tamen satis dubium . quid vales remissiones. Quidam enim dixerunt indulgentia filias pro- valere non in sero Dei, sed tantum in foro Eceleuae quod scilicet tuturnae ac graues mulcta canonum poenitentialium relaxaren-r, sicut Concilium Interanente inquit esse indultam cenitentiis. Et praelatos Ecclesia hoc facere ne humanae sint canones poenitentia es, in pensare. Ibi vero quidam ut hominibus per- Tionem de iniuiquoniam constitu
indulgentiis Draedicare. Vt eleemosy-tiae fuerint
ne . . vim rate in ut gentiaris
larum indulgentiarum dii putaruntcnitentiales etiam in soro Dei obligare, de eorum satisfactio filionem peccatorum esse necessarias, atque ita indulgentias ro Dei valere. Sed alii ex ipsis pontificum decretis, tit. dei remissionibus, ca. Deus qui, occ. Ostenderunt veteres illos Ca-itentialc jam tunc collapsos 5c antiquatos fuisse. c poeniten-n arbitrariam , ita ut arbitrium discre Sacerdotis satisfac mo- oderari posset. Dixerunt itaq; propter C iones poen4tentiales quicto jam antiquati es e desissent . in opus esset foro Dei, nec in foro Ecclesiae: Ees liam tamen ilsuos bona quadam deceptione ac bonum, ut ad d: alliciat, sicut mater liliolo pomum promittit quod pollea non do is noent Ita Bona uentura verba contra disputantium recitat. Velleius ex o erit Magno opinionem illorum his vel bis describit Indulgentias li . esse nisi piam fraudem ac dolum non malum, quo plebs ossicioso u retia, re trahatur ad pietatem. Alii vero disputarunt, rem valde periculo-lpi fra esse concedere indulgentias concedentem enim onerare se ad satis- p. mdum pro illo, cui dati dulgentias. Haec de andulgentiis paulo an in entia empora Scholasticorum disputata fuisse , ex ipsorum Scriptis, de ex dure per/ς ioni itarum tollis colligitur. Porro aetas Scholasticorum siue Sententiariorum, sicut vocantur in doni: sit in illud tempus, cum Quae itura &Disputationes de nouis istis in i cmulgentiis per annos aliquot, icut dictum est, agitata jam fuissent. Nam μηλ ore Gratiani&Longobardi, quos una cum Petro Commestore fra- Ibisse scribunt, ex Sacerdotis concit bina natos, coeperat in Scholis ouum Theolo iae genus circa annum Domini os o quod scilicet noni Scriptura, sed ex patrum scripti si conciliorum Decretis sententiae: Iligebantur , quibus praecipua capita Doctrinae Ecclesia ilicae, additis r iis qua itionibus, comprehendi videbantur. Pol tannos centum vero circa annum Domini Iaso secuti sunt qui in neo bardum, quem Magistrum ententiarum appellarunt, come nimia scholis licet areo conscribere coeperunt, quos inde Schola licos Do-
so Sententiarios appellarunt qui omnia, quae quomodocesiam tunc irrepserant, disputa noso no e Scriptura . nec et lai
ii putanao no ec cripti tribus sed ex Phisosophoria placitis, Ochumana rationi sar nibus, conquisitis omnis generis subtilitatib.defendere con:
157쪽
tum primus vetustissimus Al cander ati Ales, circa aiaso. floruit. Eum mox secutus est Albertiae Magnus Praei
Deinde Bona uentura , Thonaas Aquinas, V Vilhelmus Pari helmus Varro, Praeceptor coli, Egidius Romarius. Richari Villa Ioannes se otias, Gregorius Arimine nisis, Scoti in Lectorarens ut vocant. Deinde Franciscias Matronis, cVVilhelmus scipuli Scoti. Item Petrus de Palude,&c.
Scholastici igitur quaestione illam de indulgentiis tunc π. arripientes, nouis additionibus amplificarunt de illis. qui indiscut ostendimus, hactenus contradixerunt. acriter se Opposueruillis conati sane quidam fuerunt ex scriptura de ex Patribus, indulgentias probare sed frustra, sicut suprae Antonino oli Plerique igitur Schola uici omnes tentur, de indulgentiis istis presse haberi vel tu Scriptura , vel in Patribus. Sed quia Ecclesisalis, quae errare non posset, tales indulgentia faciat de acceptet
igitur illud pro articulo fidei recipiet ulum. Cum i hactenus ipsces hac formula, si fuissent, per indulgentias aliquid de iniunc
tentiis relaxari seu remitti Scholastici ex disputationibus illor porum .de quibus limina est animaduerterunt, alorem illum iitiarum nimis tenuem, non posse pro voto uerces indulgentiari de re aliis igitur nouis additioniblis hederam illis suspenderunt. Nec vero ausi fuerunt dicere, remissionem culpae tieri per indulgentias. Omnes enim retinuerunt Augustini sententiam: Nemo tollit peccatum nisi Christus. qui est agnus Dei tollens peccata mundi Tollit autem redimit en ido ira isecta sunt, cadiuuando ne fiant, Se perducendo ad vitam aere nam ubi fieri omnino non possunt. Disputant autem eae Scholasticis qui- .his udam merito contritionis fieri remi ilionem culpae 4 infusionem gratiae, at ita peccatorem liborata a poena a terna, quam dicunt comi Mutari in nae poenam temporalem a nobis ipsis vel patiendo exoluendam, vel suis cini fum lenti pretio per satisfactiones compensandam di expiandam. Quja ero 3 in eis i tempo Ialis illa magnae supra vires nostras sit, ut quae complectatur non fiantum tempus&poenas huius vita verum etiam grauillimas purgato - Ο rii poenas ideo partem temporalis eius poenae in absolutione remitti di lcunt, pro residua vero parte imponi fas is factiones quae quia in purgatorio luenda sint si in hac vita non plenei perfecte exoluantur ideo per indulgentias satisfactiones redimendas suaserunt. Vtq; nundinationes illas vendibiliores facerent, addiderunt insuper c commentum Sati,sactiones quae poenitentibus arbitrio sacerdoti imponuntur . non esse unificientes sed grauiores esse eas, qua canonibus poenitentialibus itinperscripta fuerunt in ne illas quidem sutricientes esse sed diuinam illi tiam pro mensura delicti etiam purgatorii poenas imponere. Ideo omni . ibus 5 illis etiam, qui iniunctas poenitentias expleuerunt 'cl exi Ierepossunt, opus e se indulgentiis, nisi velint in purgatorio torqueri Atque ille Scotus dicit, peccatorem post absolutionem remitti vel ad indu gentias, vel ad purgatorium. In summa igitur docent per indulgentia re imitti, vel poenas, vel Satisfactiones pro poetiis peccatorum debitas, quae o rimas, vel iniuncta fuerunt, vel iniungi debuissent, sue ex arbitrio sacerdotis. meriti P ιδε sue juxta Canones poenitentiales, siue adiuinat ultitia in qua luerulae H i, essent vel in hac vita vel in purgatorio Vt indulgemia ita valeant, non ,, tantum in foro Ecclesiae, Verum etiam ad rela Xationem poenaruam quas m .pο l l Vi Si L eulpis propitis poptare meruilliat, etiam in foro Dei in purgato listaris, ri O,hα pnim sunt ipsorum verba. Porro addunt, per indulgentias illas non fieri gratuitas codonationes,
158쪽
enim pretium sum ciens atqui ualens ita enim loquuntur adi lamnii deum lcbitum poenarum, vel per nos ipsos, vel iner alienum fuit ra- Gauro eserendum esse. Iam Christum plura passum esse, quana pro remis s m si
lpae nostrae de poenae aeternae opus sit: Beato sitiam. dum in lac vi ip r rogato ni multa pris ad salutem non neces aria,&plura luam debuerim veri nolendo, di patiendo supererogasse Ecclesiam etiam militantem l clauituti
rita supererogationis Q ab omnia in unum cumulum
ita, et sciant thesaurum Ecclesiae, ex quo cui propria merita ad sol im debitum poenae ςmporalis non sum ciant, communicari possint per Episcopos 5 Pontificem, quibus claues illius thesauri conces- . tia, per redemptiones indulgentiarum iis aliena merita accom-r c applicari poli irat, qui per proprias satisfactiones non putant seens pretium ad soluenda suadebita. ad Deum a uerre posse. Dispenena vero illarum indulgentiarum sacerdotibus ec minoribus Prae- nil ex peculiari priuilegio data pecunia eam impetrarent, prorsus erunt, de solis Enisci pis pote Itatem .sed tamen limitatam,ad unum D, d. o. dies scilicet Pontificii vero plenariam potestatem dc illici- thesauro illo Ecclesia dispensando tribuerunt. su etiam, inqiiibtis&pro quibus dari pollini indulgentiae, ultra tb. Rose Decretalibus notauimus, auxerunt. Vt pro visitatione B sil in reliquarum, ita pro celebratione seitorum pro audiendis missi cnti 'ra dicationibus. Item pro defensione terra sanctae de fidei,pro pro ' ne ludii Principaliter vero, si quis manus adiutricesi sicut loquuorrexerit ad holpitalia, ad Basilicas&similia, si modo teporalia,que: iuntur, ordinentur ad spiritualia tunc enim non esse Simoniam. et ero disputant, indulgentias prodem non tantum viventibus iri culo, verum etiam exilientibus in purgatorio, si non directe per fis aetatis in victoritatis, saltem indirecte per modum sui Tragii, si tamen in dust ia-
hoc exprimatur Thomas dicit, non esse aliquam rationem, qua rum . . lesia non possit communia merita quibus indulgentiae innitun Thomas. ransferre, tam ad mortuos quam ad vivos Ad obiectionem vero,
clauesicclesia non possunt ligare vel siluere, nisi super terram, undi glossa respondet: Si Romanus Pontifex tamen f ceret talem Rairnungentiam, quae prodesse haberet etiam defunctis, non debemus pQ dus. a in coelum de plenitudine potestatis eius temere dubitando Beria Ee hamnus ero ex Thoma respondet Literam super terram referri posse dinm. lim soluentem, visensus sit; Quicquid tu super terram exiliensio l- Non enim Papa mortuus sed tuus. potest soluere vel ligare vel et-
llud referatu, ad ipsos absoluendos, nihilominus polis intelligi de
latib. in purgatorio. Cum enim purgandi sint intra vel circa terram, eos dici super terra quia non sint in coelo Qxiantu vero indulgetiae aleant, magis ardua est apud Scholasticos disputatio. Vt enim I ale prosint, dicunt ex parte dantis requiri potestatem dandi, dcc usamna em T recipientis vero parte contritionem cum confestio iam crionen cum credulitate Ecclesiasticae potestatis secudum Alensem, i cet conti lat indulgentias illas1ibi vallare, inquit Bonaven Iuta. Vel Angelus inquit, ut certo credat Ecclesiam habere tale pote .atem, abi habemus manifesta testimonia, vel ex scriptura, vel ex Patrib. lal vero requisitum ad valorem indulgentiarum Petrus de Palu rit esse, ut quis det vel faciat illud. pro quo datur indulgetia. Et Eerni uis inquit cuidam religioso dicenti: Ego non credo, quod politas gentias homo euadat poenas purgatorii, alii Opera poenitensiae fa - go respondi Tibi non proderunt. quia in eis noui habes fidem. Sed mihi. quia irmiter credo, per eas uadi poenas pro peccat d bitas.
159쪽
Et in huius signum dicitur Sicut credis, fiat tibi. Item Fides tua tuum fecit Magna est rides tua, factibi sicut vis. Quidam igitur diseinditagentia valere secundum internam suscipientis deuotionem optus. Alii vero dicunt: Nisi quis vel det, vel faciat liuid pro quo dati
dulgentia , quod non coiisequatur eam etiamsi bonam habeat votitem. Et huc detorserunt illud Salomonis Redemptio animae viri tiae eius. Ideo dixerunt, indulgentia secundum deuotionis quantit& qualitatem dari , seu laboris magnitudinem plus minutile procThomas vero contendit, illas aequaliter omnibus tantii valere&desse,quantum sonant Richardus dicit: Quoad remissionem extenis poenae aequaliter valere omnii, indulgentias, sed quo ad renulli cintentionis esse discrimen. Ita autem interpretantur valorem indultiarum, ut eXempli gratia Qui accipit indulgentiam septem annorutantum remistionis habet vel de poenitentiis ini uinctis, vel de poeni peccatis,sive in hac vita sue in purgatorio debitis, quantum mereti septem annorum poenitentiam expleuis et Alii dicunt tot annos reti de poena,quam pertulis et in purgatorio pro peccatis. Atq; ita quidem Scholastici vetultiores suis disputationibus incrgrandes accessiones indulgentiis secerunt, quae primum , icta tollemus , tantum fuerunt rela Xationes de iniunctis poenitentiis canos Iam quid porro secutum sit, ordia ae Ostendimus.
tra abus ne indulgentiarum. Cum itaque hoc modo nundinationibus indulgentiarum, per scisticorum disputationes non tam senestrae, quam latillimae fores esse pertae: Quae itores indulgentiarum suis etiam artificiis, quomodo sci argentum ab hominibus emungendum esset, negotiationem illam liue promouerunt, bc breui eo audacia dc impudentia res progressa quod generali Concilio reprimenda fuit. Nam circa annum Dominil in Viennensi Concilio Clemens V peculiarem sanciuit constitutic contra Qu estores indulgentiarum e qua, sicuti extat in Clcmentins titulo de poenitentiis e remissioni us quadam, qua abusiones temporis depingunt, adscribemus. 9icit igitur, Quaestores istos elei synarum in suis praedicationibus proponere abusiones, ut implicecipiant, Gaurum subtili vel fallaci notius ingenio ab illis extorququod in animarum periculum dein candalum plurimorum cedat. tiones vero has recitat: u'd scilicet deceptione animarum muli indulgentias populo motu suo proprio de facto concedant, super dispensent, periuriis, fio inicidiis, di peccatis aliis sibi confitentes auant mole ablata data sibi aliqua pecuniae quantitate remittant, rei aut quartam partem de poenitetitiis iniunctis relaxent antinas toplures parentum vel amicorum illorum, qui eleemosynas eis consede purgatorio, laserunt, mendaciter eae trahant, Gad gaudia paperducant, benefactoribus locorum . quorum Quae itores existunt, si nem plenariam peccatorum indulgeant, de aliqui eae ipsis eos al&culpa, ut eorum verbis utamur. abibluant.' Addit autem Conci Viennense Nos abusus huiusmodi. per quos censura vilescit Ecclesica . claui tria Eccletiae auctoritas ducitur in contemptum, omni: aboleri volumus. Ita Clementina. Et videri sane possient abusione si
generaliter taxari, damnari, o aboleriter CleiT Cratin inauigent ara lan, sed P
abolenda . 1 fiant anu storibu
160쪽
mani igitur Pontifices aliis quidem qntiarum simpliciter prohibuerunt: Episcopis vero dc Archiepisco-itiales tantum indulgentias .v. o. dierum, vel unius anni conccse-Sed Romane sed ex plenitudine potestatis reservarunt largitionem una quorumcunque plenariae indulgentia: omnium peccatorum. Innocentius III in Concilio Latera nenii circa annum Dominina decreuit: uJ pro recuperanda terra sancta e propriis impen- III de plenalitat . vel aliquid ebscit ei plenam litorum peccaminum veniam in finiti indulgen mus , de in retii butione ultorum salutis a terna pollicemur autum ioc est , sicut ali loquuntur, assumentibus crucem ad bellaniontra infideles dabantur plenaria indulgentiae a Romano Pontifi- aea licut leniis scribit, etia: pei egrinatibus adteriam sanctam, tantibus sepulcrum Domini data suit plenaria indulgentia Bonis vero Octauus anno Domini 1399. primus conlii tui iubilaeum, sin Octauiu au, centesimis anilis et brandum, e qui centesimo illo nibilae anno ictu a ni Basilicam Petriac Pauli visitaret, ei non solum plenam plenio-liubilaei. sed plenillimam omnit in suorum.concessit veniam peccatorum.
lium vero iubilaei Pontifici dignum est tali auctores, de quo ipsi
ilici scribunt, quod intrauerit ut vulpes, regnarit ut Iupus vel leo,uus sit ut canis. in hac parte historie de indulgenti js, priusquam progrediamur, ob Parasiti Poniadum eli, Juomodo adulatores Pontificum studuerint omnia illa , υ sertim, a qualiae sent,defendere, quibusdam taliae it,licet paucis contiadi quoa nodo in-bus. Nam Ioannes Andreae . qui Oriendit. te tempore Bonifacis VIII. Eust 1itias Q, fatetur, olim die b. anti quis non sui se talem Oncursum II omam' i δε-lit uis Apostolorum. Disputat tamen quia in aduentu Chri iri an - siderint. abilaeus legalis typicus finitus , verus iubilaeus inchoatus fuit, id-lmi facium rationabiliter annum ubi leum ad plenarias indulgentias ituisse quia scit . scriptumst:Vt praedicarem captiuis indulgentiam. dit Papam interrogatum quid sit plenillima indulgentia, respon- in coniis torio Esse indulgentiam adeo plenam, prout clauium po- dut entia se extendit. Glossator vero ipse primo indulgentiam peccatorum holasticis interpretatur de poenis proice catis debitis..imo Apostea disputans, quare Bonifacius non quinquagesimo, sed uano anno constituerit iubileum, hanc fieri rationem: Qui diniu- contritis e confessis duplex indulgentia concedatur, culpa videli poenae Et postea addit, per istam indulgentiam sit totalis culpae re. o, totius poem indulgctia, quia talis est sine obligatione ad p - .is iis pae.. si se moritur , statim evolat, habet ingressum domus coelestis es iis iub glossa neAtra uaganti. In Clementina vero, Abutionibus, glosa di-' . . lenissima peccatorum remissio est a poena culpa quam solus Pon- concedit cruce ignatis pro subsidio ultramarino. holatrici etiam uiue Sentcntiari recentiores ad pontis cum opinio ocendo se accomodarunt. Licet enim vetustiores Schol allici illudi iam constanter defendissent Indulgentias no valere ad rem illionema: tamen Petrus de Palude disputat, indulgentiam. plenam vocari re Pacludet retriistionis poena in ortalium lenialium , pleni simam vero re de lana in ir non solum poeiae . sed etiali culpae veniali uin,quia indulgentia ha)dalgentia. Beat Plenaria in