Glossae sacrae Hesychii Graece

121쪽

Vocat ἐγσερομαντεια maec vero omnia dicta simi, ut transferantur ad locum Actorum 36, ire in quo mentio fit παιδωκης ἐχου ο πνευμα Πυθωνος, quo intelligitur homo ventriloquus, qui habet facultatem clauso ore linemo u labiorum loquendi. Ergo talem superstitio habebat pro sati dico et ventriloquo. Et inprimis mulieres solebant hanc artem callere, quae inde Pythonissae dictae. Vid. Procop. ad Εs p. 4r et Hammond. ad loc Are Caeterum ipsum verbum ἐγγα . saepe occurrit apud τους ὀ quo vertunt hebr. a meta' iussis da, as ubi imposores et hariolos notat observandum etiam magnam vocum divi et Πυθων esse militudinem. f. orerius ad Es. 8, 30. Steph. le Moy ne noti ad Uar. Sacra p. 992. Ios.

Scaliger ad Chronico Pasch. Hippolyti p. 8i Fabric et omnino Leon. Allatii Syntagma de Engastrimytho ad calcem Notarum in Eustathii Hexaemeron it stelius in Thes philol. et Suidas, qui et historiam Sauli comme.

morat.

ἔγγονα J Sine dubio respicitur ad locum Iobiri r 8 ubie o quidem α ιος, γενοίμην etc. sed Summ. κει τὰ

ἔγγονα Olympiodorus in at Nicetae ex nibet ἔκγονα. viii insta ἔκγονα. Et similiter promiscue ponit Clemens AleX Strom. II. p. m. ριοΘροη. Vulg. prolem me. Im. Sed vide Schullens ad h. l. Locus vero Iobias, a 4 quem Albertus attulit, huc non pertinet. ἔγγυος Hebr. 7,aa. ad quem locum Alb. Glossar idem p 37s. ἐγέλωνοι J Non sine specie veri Perserus existimat sun du;n glossae est in hebr. n M 'salm ai. i. quod glossator sorte invenit literis graecis ἐγελωτ scriptum, et ας ρeXplicatum Iuda i vero vocem hebr. Oxplicant de sella matutina graveseio, ut R. Κimchi in Libr. Radicum et Talna udici vid. Clarium ad h. l. Psalmi. Io vertunt: ἀν-

122쪽

ἐγερῶ cs a cor Α, 4. Iac ue Is Matth. 32, 3- ἐγκαθετοι JIob. I9, 2. ἐκυκλωσάν - ἐγκαθετοι. ἐγκιχετος LEx usu των ό Iob. 3i, - μην, insediatus sum. Unde alii expresserunt ri 'ρευσα, Suidas addit κατα rκorro c. f. Lue aO, C. ἐγκι y rμωσιν Genes. 3o 38 εγκασ τἀ, πρόβατα ς τα ράβθους ut ι-ent greges iuxta baculos Iacob collocatos hebr. um incalere, de calore venereo LeS.Cyrili. S. Brem explicat: χευθω τι συλαβωσι. ἐγκοπῆνJ Resperit ad Cor. 9,ia ubi Theodoret. βλφβην. Oecumen. ἀναβολην, moram, impedimentum dicet Glossar. in . . Alberti p. a T. ἔγκι; IOL Eccles , 8. πάντες οἱ λογοι γκοποι hebr. ii se a m defatigare molassum esse. In Iob 6, . nebr. Φ οἰά vertunt τα ρ ματα μου μ φαύλα sed bymm. οἰ λογοι , - καταπικροι Theodot. o. λ μ ἔγκοποι. ἐγκότημα LIerem. 48, 39. kγκοις Haec vox est Aci et occurrit Exod. 6, 3 l. duo loco describitur sapor xl annae: το αυτ ως ἐγκρ εν lutari. Aquila: μυλο α qui videtur locum parallelum Numer ii, 8. ante oculos habu ille. Symm ὼς dirim D ιέλιτι. Incertus interpres ριελικηρίου. et Numer D ι ὁ -- cro τευμα γρi M

123쪽

ἐλωκ. Sed quem sensum habeat explicatio glossatoris. non consentiunt sere interpretes. Heinsius Exerciti. S. p. o. vertit duli bellarium ex oleo et aqua. Alii intelligi malunt opus dulciarium ex mila et oleo mixtunx, quod tu ita ex admisto oleo sit ὀαρὲς i. o. humidum, non siccum. Caeterum in Cyrill. Lex. S. Brem legitur: ε κρ . γλυκ ἐξ ia ἰξάλλιον item γλυκασμοι ἐξ ἐλωουακρἐς si μυλ ον hebr. dei a quae In libris Radicum di-Cun ir .l igana in Ole cocca et melle inhia. Auctore Athenaeo iab. 4. ὀγκριθεe sunt πε αματιον φομνον ἐν

ἐγκρυφίας J Ignotus interpres in Catena Octat Niceph. ad Genes i8 p. 33. 7κρυφίας, αρτος ἐν σποὁια χωννυ- μενος it sorte et in glossa nostra pro γενοuενο legendium 'su ὀπτώμενος. i. e. panis, qui in cinere coquitur, ideoque juri rimi dictus hebr. v istucis οἰ ἐγρυφίας. f. Reg. a Genes. 8, 6. Exod 32, 30. Numer xi, 8. Hos 7 8 ad quem locum vid. Ludov. de Dieu. Iti loco Hoseae quinta editio habet: ρ ἐν σποδ α πεσσο- μενος ἄρτοc.

ἔγνω Genes , I 'Aδαμ δὲ εγνω Ευαν την γυν, κααυτοῦ hebr. M'. in orta signiticatio τοῦ γινωσκειν rem habere eum viro,s muliere, quae et transiit ad scriptores Ν. T. Matth. I, 23. Luc. I, 34. andem etiam usurpa, tam esse a scriptoribus graecis et romanis , multi contenia dunt exemplis e Plutarcho aliisque laudandis vid. H. Steph. Thes T. I. p. 820. limerus ad Matth. l. c. Sui- corus in hes et quos Albertus collegit. Sed vereor ut liis omnibus exemplis conveniat notio illa, quam sermonis hebraei propriam omnes fatentur Hesych. γνωνα.

εγρηγορορ J Ita Aq. et Symm Dan q, Io vertunt hebr. ν, οἰή autem αγγελος.

124쪽

ἐδαφισαν. . κατεβαλον.

ἐγυρα τε DUox ita legitur Sirac. 3, 4. et Iob. 26. IO. ubi hebr. aris vertunt προταγμια γυρωσεν - προσω - πον δατο c, quam totam phrasin explicat glossator, ut idem sit quod περιετειχισε τα δατα παντοθεν. ymm. ορο περιέγραψεν Olympiodor. ἐχαλίνωσε, περβαίνειν in επιγκλυζειν την et τονα γῆν κ ἐα Schullens termiis num circinavit rιper Iacies qrsarum. ἐγχειρ ἁιον Ita vertunt hebr. 'ri Xod 2O,as. Symm et q. μαχωραν Theod. ρομφαααν. Ad hunc locum glossona ultimum pertinet. Incertus interpres in Catena a Theodokio edita ad h. l. ἐγχορβιον νομα θιτο πο των λατομήντων ἐκ σι ,rρου ἐγχορι ριενο οργανον. - α Ierem. IO, 2. ΕZech ai, 3. q. f.

ἐγώ σου ὀναπιεν Ε epist ad Philemon vers. 2o sic

et Suidas et Cyrill Lex. S. Brem Theodoret et Oe-Cumen ad h. l. απολαυσα α σου fruar te, hoc est, hanc ex tua amieitia nunc utilitatem capere velim scit ut ne-simum recipias et cures ad cuius nomen simul alludividetur. ἐδαφιωσι J Sine dubio e Mahumio, io ubi est hebr. iud allidere, profernere. Nam in Lucae 39.qq. ubi etiam est ἐδαφιουσι notat solo aequare. ἐδαφισαν Manifeste ex Ezech. 31, 32 ex quo loco et ipsa explicatio sumta est. Nam ibi bis legitur hebr. nitum quod primum οἰώ verterunt κατέβαλον αυτον, secundum lὁάφισαν αυτον. Notat autem prosernere, in humum deiicere ab δαφος. in Theodoretus explicat: κέχρι αυτ τοῦ ἐδαφου κατήνεγκαν vid. Hein sit Exerciti. S. p. I 4 et Hos ea IC IS. ἀδει Albertus adscripsit loca haec Luc. I, qa et 24, 26 ubi et Pricaeus Hesychium laudaverat.

125쪽

ἐδειγματισευ DCredo respici ad colostis, is ubi est:

scripsit, eamque proscriptionem in cruce sua quasi a it,

quod deinde simplicibus verbis notat morte sua nos ab observatione rerum Iudaiearum liberavit. Omnino autem ad lucem loco illi conciliandam aptissima est alia Henglossa haec: 1Hτευσα . ἐπὶ λη γραψα , θριαμβευ-

σα , δημοσιευσο , παραδειγματίσαι. Ex qua etiam notio τοῦ Θριαμβέυειν planius cognoscitur, quod mile est σωσηλιτευσα . Itaque Θαυρος quasi erat Ἀηλη, in qua notasse Christus dicitur σας ἐεκσέας Hinc et Graeci interpretes V. T. permutant voces παρMρογματίσα , να--iεα et κρεμιάσοι . id Hexapta Orig. ad Numer as, . Suidas: Θριαμβευσας - τιατικῆ δημοσιευσαε. Et chrysost in a Cor. 2, 14 τω θριαμβέυοντι inquit τουτ- ές τῆ πασι ποιουντι περι αγρος.

ἐδεινοι ν Lamace. 4, 3s et i 3 as. ἔδειραν DBselius adscripsit locum Matth a I, 33. ubi Minen significare videtur usibus caedere, plane uti nos rausgerben, in quo similis metaphora est. Sed sine dubio vocem proprie intellexit glossator. Ego puto glossam vertinere ad Homericli. I, 439. vel II, 4aa. Ad locum priorem est vetus Scholion: ειραν ἐεiae ex. tque ibi

proprie corium detraxerunt. ἐδῆμJ tymologica explicatio vocis hebr. t Genes.s, 8 io. 4. 36. Sic et Philo de Cherub. p. I . ed. ang. ἐδὲμ τρυφη. et Clemens Alex. Strom. Lib. II, 4s6. et Lex. r. apud Hieronymum item Severianus ad Genes. a. in catena Gr. Theodoc pap. 6s et Euseb de loci Hebr. Mεμ ο τοῦ Θει παρMάσου τοποιουο ανατολῶς ἡρμην υ

126쪽

Βετο. ἐποιησεν. mis Ivaesis modis eorrigere tentarunt hanc glossam Hesychii interpretes. Mihi vitium latere videtur in illis: τί μέλη. Sine dubio enim verba sunt των ό Ierem. 30, I9. η, δοντα τα σαρκας των νιων. Duo autem glossaator, ut ego quidem sentio, indicare voluit. Primum, illud ἔδοντα esse futurum tempus. Itaque priora verba ita legenda existimo: δοντ . το μέ εον. Deinde ut indicaret, quem locum respexisset, posuit in glossemato

verba quaedam ex eo loco ταο σαρκα e. cum autem notare vellet εδοντα futurum esse, convenit eum explic

tionem in tempore futuro posuisse. am alioquin non osset explicatio. Ergo posteriora verba ita lego φαγοῦντα τα σαρκαc. Nam notum est, ut et Albertus ad h. l. annotavit εδομα et φαγομα esse sutura a med. Atti- ea pro ἐδοῦιια et φαγοῦμαι. Ita φαγοντα etiam pro sui ro dicitur Psalm 22, 26 et alibi saepe. Quamvis et Pha-vorinus nοντα τοι σαρκαρ φαγοντα . Qui, si lectiqnna est, non tam tempus explicare uuam vocem usitatio rem posuisse videtur. ἐδραοι r Cor. Is 38. 3ρωοι τίνε θε, μετακώ τοι, ad quae verba heodoret aec σαλευομένοις ταυτα παρετ.γυα Sic et Lex Cyrill Brem et Gloss. N. T. Alb. ἐδραίηνα Proverb. 8, s. προ τα - ἐυαειναν. ἐθελοκωφων J Sirac I9,2T. . complut Nam in teritu vulgato scribitur ἐτεροκωφων. mar, Hic usus verbi βένα praesertim in sacriscli. teris obtinet, ex mbre των ο qui hebr. n cum significat, facere, eoasituere, non solum τιθένα sed et ποιῶν vertunt ut Genes i3 I6. Ad illam glossam forte pertinet

127쪽

εἰσεδεμ σεν. tri Paral. 7, Io pro ἐπο'σε in ed. compi est os. σο. Tamen etiam apud veteres inprimis poetas eodem sensu occurrit ut in Callimach. Lavacr. Pall. v. Ia I. μάντιν Θ σω vis, vatem eum faciam. ce Alberti observati. p. 3Α6. et Hymm in Cerer. v. 24. Hesiod Theogon. 447. et 3O. et apud Homerum saepius. θραυσεν LBielius adscripsit locum τῶν o Exod 33, 6. ραυσε hebr. 'a profligavit. Quem locum si ante oculos habuit glosiator, voluit forte consequens pro antecedente ponere, Cum verteret ἔπαυσεν. Nam qui prosi athostem, is ad quietem et flentium redigit. Ceterum licVositus legendum censebat ἔσωσεν pro πανσεν, cui favet inprimis, quod et aliis in locis ab interpretibus utrumque commutatur. Num 24, T. οἰ θραυσει Symm. παί- σει et a Reg. ia, is et ό ἔθραυσε et Symm. ἐπαταεε. Lex Cyrill MS Brem. ἔθραυσεν κατέβαλεν ώλεκεν. ἐθρ σκευον PSap. Salom. II, 3. ειλικρινἐe Occurrit vox in Ν Τ Phil. I. Ita et a Petri 3 r. Basil. M. Reg. br. 264. ἰλικρινες λογί μου εινα σρ u ιγες - ακρως κεκαθαρμένον ἀπὸ παντος ἐναντίου. Ambigunt plerumque, unde vox derivanda sit. Verisime Elymol. . ab eui splendor solis et κρίνεdans, utignificet id, quod ad solis splendorem vel in luce clarissima exploratum et spectatum est l. e. purum, fucerum, verum. Hine iunguntur ἀλικρινέα et άληθεια et πλοτης.

ειρ Impedita haec est glossa. Viri docti respici putant ad locum Danielis 4 Io. 3 ubi hebr. -- LXXVertitur ειρ quod conserunt cum graeco ρις. Unde Helusius in Aristarcho S. p. 29. mait a quibusdam explicatum esse λωλα si, quia haec iridem plerumque sequatur. Suspicatur tamen illud confusum esse cum τῆ 'RM, quae vox et fulgura denotet et λωλαπας. inest havorin et Suidas: Δρ λαλαψ η λαμπηὸ- certe vocem

128쪽

cum Daniel. Ir, 3 vel errarunt Albertus et Bielius, qui ad illum reserebant. Ibi Ebr. His οἰ ἐωελευσεταρεισοδια. Quis non videt τὰς ὁ an verbum vertiae, et inepte quidem Satis erat vertiste ἐπελευσε oes e genio linguae graecae Trommius etiam ita Concordant. d ceptus est, cum putavit illa voce vertisse του o hebr. ἀς παραβολ ν J Psalm 44, rq na' οἰή vertunt eu παραβοDiv. lerem. 24 I9. σοντα ῶς ὀνειὀισμὸν - εις ραβοDi hebr. bditi proverbium, fabula. Sic liren. 3. 4. γενηθην γελως τω λαῶ μου pro quo in ed. Ald. est λειος Ipsa explicatio εἰς γέλωτα sumta est ex versione τῶν ό. Ierem aio, T. 48, 26 39-

129쪽

ἐκαλαανσαντο IIudic aΟ, s. proprie racemarunt, quod ibi est sine tropo sngulos deinceps . quas falce metentes interfecerunt. Ergo glossa non sensum proprium, sed unde metaphora sumta sit, explicat, adeoque post ἀπεθέρισαν interpungendum videtur. λιβρασμο J Nahum. a, ita sic et glotae MSt. in proph. vid. Bielii Thesaur in h. v. Suid δεύεσιc, ἐκβρασuoci. ἔκγονα Forte ad x Timoth. 5, 4. ἰ δέ τις χηρα τώναξ κγονα χει. Sic et οἰ o Prov. 23, i 8. et Symm Iob. 3I, 8 Es6 I, 9.LΜλοο a Timoth. 3, 9. ἐκδειησιe Hebrici IO Rom. Ia I9. ἐκδοχ DHebr. ιο, 7. Sic et ad h. l. glossae Alberti p. 76. et Cyrill Lex. St. ἐκδυνειJAEx Proverb. ii, 8 ut videtur. ἐκειJ Scite monuit Albertus Hesychium diversa Evangelistarum loca ante oculos habuisse, quae ista glos a componeret. Nempe Luc. 8, 3a est hoc: ην δὲ ἐκει ἀγέλη χοίρων etc. ut habet etiam Marcus , II. At in loco parallelo Matthaei 8 3O. est hoc: ην δε ριακραν ἀπ' αυ- των etc. Ergo ne inesse videretur in his locis pugna, glossator efficere voluit. ἐκενωθησοJ Ierem. 14, 2,

130쪽

ἐκένωσεν Forte ex Philipp. 2, 7 sed adsensum vernm parum utilis glossa. ἔκθεσια Ita glossam legendam Bielius censuit in Tho Dur Phil. V. ἔκ μα, quae vox antea reserebatur ad ε Θροασαι, alienum plane locum ἔκθεμα vero pro edicto publice proposito occurrit Esth. 8, et Ezech. t 6, 3. sed ad priorem potius locum pertinere videtur glossa ubi estim M verbum et lex. Et Sap. Sal. II, 4. ἐν ἐκθέσαπαλα ριφέντα, ad quae sorte spectant illa: παλ α νομοθεσει. cf. Suiceti Thes. ΘεταJ et 7, 9 ἔκθετα τα βρέφη. ἐκίσσησεν Ps. si s. f. Phavorin. ἐκκακουμεν a Cor. I6. ταυτην ἔχοvtε τῆν διακονίαν, ου ἐκκακουμεν, non negligemus, non negligenter tratetemus vel observemus. Paullo aliter veteres. Nam Oecumenius: κ παγορέυομεν προς τας Θλσεις, unde sunt quae habet havorin ἐκκακουμεν α παγορένομεν. Et Theodoret ad vers. I 6 κὐαλυομεν ουδι α θυμοῦμεν. vid. Suiceri Thesaur. Ad Gal. 6, 9. καλα ποῶντε μηἐκκακωμεν, ubi Theodoret. μηδεν ων ανιαρῶν δὶακοπτή- τω την περι τα καλα προθυμίαν.

spicitur,

라틴어 텍스트