Glossae sacrae Hesychii Graece

131쪽

spicitur, cuius verba addit Phavorinus in eadem glossa. cf. Suiceri Thes in hac voce. ἐκ κόπων Dcf. Apocal. 4,l3. et Malach. 2, 3. Odem modo glossae RIS. incia proph.

utroque loco est,es omina captabat Lex. S. Octa teuchi ἡληξονι Ἀενοc. σημειοσκοπουμενος et ἐρωτων μά- των quae glossa respicit ad Deut l8, io ubi iunguiuur μαντευο αενος et κλ δονιζόμενοe Forte noster hunc ipsum locum in mente habuit, sed omissa voce ipsa explicationem tantum posuit. Hinc illud Participium δεχόμενοe. ἔκλιναν Hebr. I, 34. ἔκλιναν παρεμ βολας λωτρίων i. e. exercitus hostium in fugam verterunt, vel incunarunt, ut Livius loqui solet Lib. 34, 28 cf. v. λωτριος. ἐκλοτις ειν Libr. Tobiaeci, at pro quaesura rationum adminifratiotie. In membro parallelo est i Loia σις. ἐκόπασεν Ambiguum est, ad scriptores sacros, an pro sanos respiciat illossator. Vox est in utroque Testam et Sani. 7, a Genes. 8 I. Psalm IOS,IO. ad quem, locum Glossae Stae ἐσιόπασεν ἐπαυσατο, πέσχετο. cf. Interpr. r. ad Iob. 3, 7. Deinde Matth. 4, 3 a Marc. 4, 30 6, si Sed idem habet Herodotus VII, 9i ubi vid. athenar. φρύσιον I Forte respexit ad Philem. q. ubi si καθ' ἐκουσιον sed illud κατα pro more suo omisit glossator.

132쪽

κατεποντισαν.

ἐκρίγη D Forte ex Act. 27, i H ἐκροχ του ποπλει νημα c, cum constitutum, decretum se etc. ἐκσε βημένοι J Sap. Sal. I7, 9 Sic et Lex Cyr. S. Brem et Phryn. ἐκσεσοβισμ ένοι. ἐκσιφωνι eir: J Iob. vid. Bielii Thesauri Suidas addit: ἐκκενωθειη, ἐκρυῆ. Polychronius ad h. l. ἐκρο- φηθε τετα , απανηθησεται, παντελῶς κενωθ/σετ'. ἐκ σπειρηe J Ach. O, i. ex cohorte ἐκ νημερου, ex numero, quae vocet apud Latino dicitur de corpore mili, tum vid. Vopisc. in Firmo Cap. q. Cic. Verrin V, si et Ernesti Clav. Cic. in h. v. Catena uthym Zigab ad Evangel p. 37. Lecti Mos l. πῶρα ἐν ζ ταγμα ρα- τιοτικον et Schol. Cod Mos l. ad L c. d. Math. p. 32 I. σπῶρα μιν ο καλουμεν νυνὶ νουμερον etc. quae sunt verba Chrysost. Homil. aa in Acta. ἔκςασιν Pro somno exstat Genesis, II. πέβαλεν Θεος ἔκτασιν επὶ τον 'Aδαμ, η λύπνωσε, ad quom locum

133쪽

πνος λιυ αυ ου claderi in libro, quis per diu haeres. p. sto. Et sc alibi saepe de ea mentis obscuratione, quae somni est simillima. Nec impedit aliquid, quominus eundem vocis sensum esse dicamus in N. T. Act. IO, IO, II, S. aa, T. Pro stupore et timorem Scriptis utriusque est. saepius Cyrillus A l. ad Zach rq, 3. ἔκ-ι εω τουτοις σο, φόβον, των τη, καταπληψιν ὀνομαζει. cn Genescis,

Complut δώ. ei. ἔκτρωμαJ Exhibet glossa propriam vocis gnificatiq- irem ipsa occurrit i Cor. Is 8. sed improprie de is ML vel tenui, obiecto. Statim etiam subiungit Apostolus γὼ γαρ cisa ο ἐλαχιῆος των ἀποτόλων. Utramque notionem bene explicavit Theophylacto ad h. l. t apud σῆ,ο in Iob 3 36. σπου strini in ἐκορευομε - ἐκ μιήτρας μνυος, ν'πιοι, ο - δον φωέ.

134쪽

, ἐκφανει Dcs του ο in Proverb. 29 Il. Sirac 22, 9. εκφοραν Respicit sorte ad LXX in a Paral. 6 as. l, 9 ubi hebr. nanae combustio, quia is modus frequens sepulturae fuit, de qua non minus dicebatur ταψ , et Θά πτειν, uti demonstravit Cuperus in Observati. f. Κireh-mania de sun. Rom. Lib. II. Cap. i. p. 76 quem laudavit Bielius in Thes phil. ἐκφορια Ita scribendum esse pro vulgato ἐκφορίαν, secte censueremelnsius, Munkerus, Bielius in Thes et . Albertus. Est enim vox των ό Iud 6 q. τα ἐκφορια τῆς S ci Hagg. , Io hebr. Siaa et Levit a S, 9 Deut. 28, 33. hebr. B. ἐκ φυράματοe Si glossa respicit ad Romi, at uti Alberto videtur, explicatio pertinet ad sensum tropicum, non proprium. Nam ibi de mas fer1nenti dicitur. Sed si allegoriam demas, innuuntur ludaei, qui, ut Patria charum filii eorum πέρμα dici possunt et mox κλαδοι dicuntur. Utrumque coniunxit Glossarium Alberti ip)ραμα ζυμη, σειρμα vid. v. φυραμα. ἐκχυθμάτου LGlossa non videtur locum Script. Sacrae explicare. Nam locis illis των , in quibus occurrit illa vox, non satis convenit glossema ut Hos Ia, 4. quem Albertus adscripsit, et iobigo, I 6 3 Reg. 3, 3. Genes. 9, 6.ειωθωνίζετοJΕ Mh. g. s. ubi est in hebr. sedebant ad bibendum. Ut vero glossator adderet ἐχορευον, puto movisse alium locum 3 Esdr. 4, 63 ubi est: λ ἐκωθωνίζοντο μετά μουσικων - χαρας, praesertim cum in com-

135쪽

messationibus etiam chori duci solerent sic Exod 32, 6 coli. i Cor. IO, T. ἐκάθισεν ὀ λαος φαγῶν mi πιῶν,

- οἰνάς σοι παμν, ubi το παύειν sine dubio saltare

significat, ut et praeterea ex loquendi usu apud veteres demonstrari potest. Ita in Hesiodi Scut. Hex. v. a T. occurriint χοροι παύοντες, chori fastantes coli vers. 282.

et apud Homerum Odyss. VII, si XXIII, A r. f. Loes-fier in observati Philon. Sed haec obiter. ἔλαμαν Non est dubium respici ad vocem hebr. di, Mquae Erech. O saepius occurrit, atque ibi a τοῖς vetatitur αλαμ et αἰλαριμων, item hebr. M. λευ pro quo tres Interpp. in Hex Origenis habent υπέρθυρα Vers. 22.lincertus interpres προπυλον Vers in pro υλψαι Symm. προπυλον ut et 3 Reg. 7 6. id Theodoret ad 3 Reg. 6. p. 468 cf. Montesalc. ad i. c. Sic et Glossae S. iii Ezech. ἐλαμ το πήρθυρον vid Bielii Thesaur Philol. Omnino glossae auctor hausisse videtur ex commentari Theodoreti, sed ita, ut errore quodam oculorum explicatione utriusque vocis ci λάμ et Θεε commisceret. Nam ad Ezech. go Theodoretus ita αλἀα ἐνικω τον παρατάδα καλῶ, α Θεε πάλιν τον ήδόν κω το πέρθυρον. minc ex eodem errore ab eo=m auctore fluxit sine dubio glossa alia infra posita: Θεέ. παρατάς.

ἐλοιμῆται Insta in eadem glossa scribitur ἐλαμίταν. Sine dubio respicitur ad Actor. I, 9. Ibi vero cum 'Eλα- . μῖτα distinguantur a Πάρθοις, recte statuerunt glossato 'rem Iso dicere Persas. Nam sub Elamitis Persae intelliguntur in illo loco ab Elam, quae Persia est vid. EL

βει τον Περσων ε 4u ἔρχοντα. Basilius M. inacria. ait 'Eλαριιτα Ἐλεισὶ το γένος τῶν Παρθυαίων et Salmasus demel lenis . p. 367 docuit idem nomen esse Παρθος et Πέρσης, sola pronunciatione diversum. ελαμοι Videtur glosator ταν λοιμ dedisse flexionem graecam, ut et in ἔλαααν sorte sectum est. Certe οἱού

convenit cum is , --hod L Mech. o ai. αἰλαμήλ. 'sed

136쪽

sed Schol. υποχωρμεις, et Symm υπερόχησιe, quod e ro Montesalcon inmex Orig. ex illo corruptum putat. Nisi forte legendum Mia. Nam hebr. v quod οἰ- et Theod vertunt πρόθυρον, Symmachus εὁο, vertit Ezech. l. c. vers 6 7. Cum quibus si coniungamus verba Theodoreti ad vocem ἔλαμα po1ita, maior etiam huius lectio. iis fides erit. Nam idem error, quem ibi annotavi, nunc ab auctore glossae commistas esse videtur. Et solet alibi etiam utraque vox ὀδο ei et Dia confundi vid glossam sych. χH-Eo coli cum Suidae glossa eadem. ιλα in J Manifeste ex Haba a, 9 ubi de idolo s. εὐ- dicitur: τοῦτο δέ ἐσιν ἔλασμα χρυσί etc. Ergo υπέρ- πυρον scit. χρυσίον erit aurum igne candens s liquefactum, quo aliquid obducitur. Unde et Sopingius putabat sic legi posse ἔλασμα χροσίου, χρυσίον πέρπνρον. Sed non est necesse, si modo morem glossatorum noveris. Nam non tam vocem ἔλασμα explicavit, quam adiecti substantivi χρυσάου rationem reddidit. Hinc malim legivπαργυρον, cui voci etiam turpitudinis notio adhaeret,

idojis iiij conveniens Pollux Lib. VII. πάργυρον τοαί ηλον χρυσίον. ἐλμωJ v. Ioh. I, IO. ἐλεαλi J tymol explicatio vocis hebri Rubri Et si 4. et hausta glossa est ex interpretibus veteribus Hieronymqs enim ad i. c. ΕΩ asenqus superbiae, quod Eleala sonat. Procopius ad h. l. expi. θεὰ λά σιe, Basil. M. p. ira 3. ἐλεαλη θεῆ ἀνάβλσιe j ἐπὶ τ ύψη τῆς υπερη- έλανεις μαρσις. ἡ πόλεις x Mace a 3, 43 ubi simul usus illarum machinarum declaratur es Bielii Thes Philol. etwMepti.

137쪽

macho tribuit. Hoc genus leprae et ἐλεφαe vocatur Iob. I, 7. sine dubio ex albo eius colore. Unde et cum nive comparatur Exodi Α, 6. umer Ia IO. id Cyrill ad Levit. 3. in Niceph. Cati T. I p. 63O Hesychiatiφαν-

τινα λευκα.

J Forte exasaiae 3 , 9 ubi nam vertitur ελη et intelliguntur loca sylvestria et asta. Alii ibi ἔρημοe verterunt. In caeteris omnibus locis ελος et M. η dicuntur de paludibus vel stagnis, quo potius pertinet alia Hesglosta ἔλος συμφυτος πος η ποταμι γόου τελματω', τοποe i. e. lac jal tris. s. Exodi , . ΕΩ3s, . ubi mox additur: κῶ ευφροσυνην ὀργίων, quae verba sorte arripuit glossator it cap. 3, 38.

cuntur σοφοι, ob studium scit philosophiae, quam ita iactabant, ut se aliis sapientiores putarent Fqrtasse re-picitur ad talia loca, ut Rom. I, q. a cor I aa.

138쪽

LMULPaul ad Philem epist. v. a 8 ubi Oecumen. Metirii H De verbo ἐλογῶν vid. casaub. ad Sue-νoii. Iul. cap. 47. --το Ps 8o, 33. id Glo MS in Psalmos, et Suidam in μυ- cam eundem locum Psalmi sterta cf. Eusebius ad loc Psalmi. ἐμά ι--J Iob. 38 8 ἔτε ἐμουμασσε ἐκ κοπιας μ' τρος αὐτῆ. ἐκπορε ομνη vid. Scitullens ad h. l. et auverbo timu σm Bocharti Hieroet P. I p. 666. De velabo πο--μ dupliciter statuendum puto. Sive epinglosiat. sensum simplicem reddere voluit, ut in ἐκπορε μει)expliciset οε . ἐκποριυε sive voκ orta est ex mutilata explicatione Olympiodori, ui Catena Nicetae ad h. l. pag. 43 ad vocem μου Ῥασσε

προθυμουμένη το υδασιν.

ἐμβατεύσω J Ex usu των ο Ioc I9, si ἐπορευρο ν ἐμβατευσου τήν h. Ibi et των κλων mentio fit et ImaCC. Ia, as. 3, 2O. 4, 31 Is,4 in quibin τυ et ια montio st. Quod vel o addidit τη rest, torte gente habuit locum Pauli ad Coloss. I, 8. havorinus expl. ἐπιβῆνα, τὶ ὀον φερου-μη η σκοτησο'. t. Suiceri Thes. ἐμβ-o res Maxili 0 go Marcio 43. 4, .hus locis bene convenit glossa vid supra, ε δε--σατο. Eodem etiam modo, quam vocem Aquila verterat μις- .ei, eandem Symn, reddidit ἐμβρ-ται Esaia IT, II.

139쪽

assecutus est lusiator sensum loci. Ibi enim notate commoveri ani no vel suspiria edere ex animo vid. Sui- cerus in Thes. Ergo potius retulerim ad Psalm l. ιι οργῆν πάγων. Ibi alius interpres ἐμβριμωμενος, alius ἀπειλή uενος vid Chrysost in Cat. Patr. ad h. Lἐuίρνεν Manifeste ex Genes. 34, s. μαανεν ο ιος 'Εμαωρ Δάναν etc. ubi de Dina corrupta ex concubitu sermo est. Utramque Enim vocem αψιν et διαφΘάρειν de eadem re usurpari notum est. Unde et legi malim

ἐμίανεν.

ἐμήνει Gal. 3, ita Aiamr. ποις ο κ ἐμμένει. s. JHebr. 8, 9 et Deut IT ata Bielii hesaur Philol. ad h. v. ἔμμονοe Jax Levit. I 3, I uti vel genus Demininum radicat, quod est in voce ἐμμένουσα scit. λέπρα. Nam in illo loco est λέπρα ιιμονος. Deinde legi malim ὁιαλειπτος, ut ad ἔμμονος reseratur, non vero synonymon sit τλάου, quod cur explicaretur, non erat ratio. f. Siratam T. 4ιπέπωχαJ Exodi Io, a. ocra ἐμπέπ τοῖς Αἰγυπτίοις. Ibi est hebr. quod notat ποιῶν simpliciter; sed interpretes rationem habuerunt ludibrii et dedecoris, cui e positi fuerunt Aegyptii. Nos sere ita me ich de Aegyptem mitgespieis habe. Ignotus interpr ad h. l. in cati Niceph. ἄσπερ παγνίω πουδαρίων, αυτοῖς χρησαμην. ἐμπίπλατα cs. Eccles. 4, 8. Sirac, 4 9 3I, 3. Et proverb. I 3. 6. est etiam ἐμπωπλατα.

140쪽

ἐμπλοκAJ In ultimis verbis in mente habuit, vel confudit glossator τὰ ἐμπλόκιοι, vocem LXX interpretum. CL Exod. g, 2I 28 as. 39, I 6 etas. 3, 8 ad quem lo. eum etiam Basilius M. το, ἐπιτλήμιον έοικε τὸ ἄγαν συγκαταπλεκυιενον τως Θριεiv. ἐμπορπου eris i. e. in viare vid. Meurs Glossariis, φιβλουν. Respicit vero Glossa ad 3 Macc. I 4, M. ἐπιφανως ηεei J Psalm. O g. ἔuJ Albertus censet respici ad haec loca Ioh Io, 3o.

istar AJ Si glossa pertinet ad Lucae 22, 44. non satis apta explicatio est. Exprimitur enim ibi summa an-rietas, et quaedam veluti lucta mentis. Unde Pricaeus ad h. l. putat melius dixisse Lexicographum D 'μον-.D ωνΘματι Non satis perspicue explicata est vox, si glossa respicit ad I Cor. 13 idi ubi βλέπειν λέλαλειμι ρι notat aliquid subobseure, imperfecte cognoscere, γιve σκειν ἐκ μέρ9e ut statim subiungitur, et opponitur cognitioni, quae fit προ α ιοπον προπιπρόσωπον, i. e. evidenti mae, perfectis ae Quae notio occurrit etiam apud LXX. ut Numer. 12 8. αλ σψαυτον ἐν eiὀei η - λωνιγμά. νων. Sic et Deuter 28 37. - σν ἐκει ἐν ανίγμιτική παραβολν - διηγηματι etc. ubi in hebraeis nihili spondet illis ωνίγματι. Nam Amsi verterunt ἐν παραβολη et antecedens rara aliter legerunt, unde verterent εκει. Tamen veri milius mihi videtur ad hunc quam ad illum Pauli locum respicere glossam vid quae dicta sunt ad vocis παραβοMν,