장음표시 사용
162쪽
ἐπισιτισμιον ἐφοδιασμιον. ἐπισκευασαμιενοι. υτρεπιθεντες. ἐπισκοπε. ἐκδίκησις. εχτμε-οys Rom. I, Id. επίπονον J Sirac T, s. ἐπίσημα LForte haec glossa, inprimis ob illud ευναορ. respicit ad Genes. O, a. ubi προβατα του 'Iακων Cuntur aris μια, propter colorum varietatem. Nam in eodum capite et alibi dicuntur προβατα ποικίλα. ἐκίσηριοGrao seruu Matth aT, I 6 Rom. 6, 7. επισιτιψμον J Ex glossemate patet respici ad Psalm. 8, as ubi de cibo an sermo est, quem Deus Israelitis in itinere versantibus dedit, et bene viaticum dici poterat. Ibi est: πισιτισμιον πέςειλεν αυτοῖς. f. etiam Genes. ηS, I EXOd. I 2, 39. Ios. I, II. 9, II. Iudie T 8 etc. in Nov. T. Luc. 9, I a. επισκευα τά κενοι J Credibile est respici ad Act at, s. ubi optimi codices illo modo legunt pro vulg. ποσκ. quae fere inepta lectio est. Ibi enim ferino est de itinero institvendo. At vero ά ποσκευαζεία dicitur de iis, qui ex itinere redeunt, vasa et sarcinas solvere. Sensus autem flagitat vasa colligere, iter in is uere, quod est άπιακευ. Sic et Gloss. Cod. Coisi in Alberti Glossar. N. T. p. a s επισκευ τα προς τῆν Ζοισορίαν λαβοντες, quae sunt verba Oecumeni ad h. l. μισκοπi Eo sensu τοῖς pustata vox, qua vertunt hebr. mps et ε πισκέπτε de de poenis divinis immittenadis, sicut et de beneficiis conferendis. Ignotus interpr. ad Exod. a 34. μι rκοποὶ καλει την τιμωρί . in Caten. Niceph. Octat T. I. p. 9i S. s. Ierem si II. Laa. IO, IS.
163쪽
telligantur tales, qui nimis libere veritatem dicunt, adeoque saepe molesti sunt. ἐπέβρισεν psalm 88 7. Glossa consarcinata viderer ex variis lectionibus codicum Theodoreti ad h. l. Alius enim codex Symmacho tribuit arei σiτρησεν, alius a Lβρισεν, alius επεβαρησεν. Vid. Montesalc. ad Orig. Hex pla in h. i. ἐπέθεντο psalm. 9, 3. Lex Reg. s. autore Alberito: πεθεντο ἐπανέ 3σαν Δαβιδ. Eodem modo Lex. Cyrili. S. et Suidas. 4 ei γε Siracid. IT,IO. ἐπειλημμένη PGenes a S, 26. t alibi κρατειν cum ἐπαλ άνε α permutatur, ut I Reg. I , 7. οἰώ ἐκρατησε. edit. Complut ἐπελάβετο Suidas αντιλαμβάνουσα. ἐπειρατή Actor. 9, 26. ἐπειρωντο LActor. 26, a I. ἐκἄχεJ Actor. 3, D t. Alberti Glossar. N. T. p. 64. . ἐπέκεινα DFortasse respicitur ad usum verbi apud se o hac phrasi οὐτης ἐμάρας ταυτης si ἐπέκανα EZech. 9 aa. 43, 37. Hagg a, I9.
164쪽
ἐπενε*κήν Ad locum epistolae Iudae v. 0 re id ma gna cum veri specie putat Albertus. Ibi est: ἐκ ἐτολμι σε κρμικ ἐπενεγκει βλασφημίας, quod verti potest non poterat diutius ferre eius calumnias etc. Et haec notio
ἐπέσαξε uJAEx σοχά ubi saepe ocpurrit ut Genes Aa, g. Numer 22, at a Reg. 7, 3 in quibus locis est ἐπέσαξs τήν νον αυτου. Suidas explicat: πεφορτισεν. e chius ergo intellexit vocem de ea iumenti instructione, quae sit imponendis ephippiis aliisque quae ad iugum, pertinent: Diteln. Suidas vero de onerihus amo impo. stis. ἐπισκαψεν Genes. 32, 3I.-επατε qσαν Dccssis. 29, 1 8. Zach. 34, II.
ἐ-τειον Deuter I , 8. ἐπετηδευσεν LMalach. a, II. ubi vero verba hebr. alium, sensum praebent.
ἐπευκτjJ Forte ex Ierem. Io, Id uita μέρα ἐπευκτὴ dies fausus et optabilis. Suidas addit ευχης ἐπε- πιπεν PVox obvia Nehem. Ia, di ed Ald. ἐπεφάνη Exait et, ii uti inprimis ex glossa Suidaε patet, qui Apostolum ipsum appellat, atque insuper exinterprete incerto explicationem addit satis longam Eundem locum Pauli notaverat Th. Reinesiu mi margina Hesych.
165쪽
ἐπήλυσις LMangemad Philon. u. rer diu haer. p. Io. hanc glossam adplicare videtur loco vexato Petri a epist. , ata προφητεια ὀμ επιλνσεως , ut sit sensus prophetia non proprio quodam itinere vel via procedit, sed iter a Deo ι gitur. Hinc et in sequenti versu prophetae dicuntur φερομενοι et prophetia αναγομένη, quae utraque vox proprie dicitur de viae itinerisque directione. Caeterum nec illud spernendum, quod Genes 4O, 8 permutant διασάψλησιν et ἐπίλυσιν Vulg. ibi interpretatis. ἐπίλυτος Iob. 2O, 26. ἔπηξεν Pariam a I, IO ubi al. Dρωσεν. ἐπνρθη DPs. 8, a vel Act 3 9. Nam in his Iocis dbverso sensu ponitur, illic tropico laudari, hic proprio, tolli e ferri. Neque ex glossemate potest intelligi, utrum potissimum respexerit auctor. ἐπηρκεσεν Tim. , ita in quo explicatio e ch. praestat vulgaribus. Sic et Susidas. Sed incertum est, annon ad Homeri Scholiasten potius respiciat, qui eamdem glossam habet. ἐπίβασιν Psalm Io I. ubi permutatur cum dπερωα ad quae astenditur. ἐπιβατηe J Sic 4Reg. 0, 8. ἐπιβατης ωetrae. Et Ezech. 27, 9 iunguntur κωπηλατ- ,Δ οἰ ἐπιβαταν. Ibi donautis et mari sermo est.
166쪽
ἐπιβροων Ex Iobi 29 4 ubi et schol explicat ἐπιβαρων, ut et Suidas Sed haec explicatio non explanat sensum, Mem tamen to docte, quamvis paululum ob. scure expresserunt verbo ἐπιβρωρον, quod dicitur de autumno maturis ructibus quasi onusto et praegravato. Hesych. βρίθετα . βαρυνετα καρπω βρίθιον γέμων,κομων l. καμ νων' υπο καρπῶν, ad quam glosam Albertus ex Apostol. Lex. S. Gr. lat. βροω, onero, pro prie de arboribus, quando fructibus onerantur. Sic et Latinis autu)nnus auctore Festo dicitur ab augmento frugum Iam vero hebr. Dri in h. l. Schullensius defendit notare autumnum, et vertit in diebus autumnitatis meae, i. e. iuventutis si virilis aetatis. inc Symm vertit: ιδ περ ημην ἐν μέραιc νεοτητος πιι, quae verba Olympio
dorus ita explicat τουτέτιν , τε σπερ τοι ευκαρπα των
167쪽
ήπίθεμα Εam vocem saepe habent, Lin Levitico,
168쪽
cuntur πω μαι propter colorum arietatem. Nam in eodem capite et alibi dicuntur προβατα ποικίλα.
as ubi de cibo an sermo est, quem Deus Israelitis in itinere versantibus dedit, et bene viaticum dici poterat. Ibi est: ἐπιθιτισμον δε--λε αυτοῖς. f. etsam Genes: ηs a I. Exod Ia 39. Ios. I, II. R ID Iudie T 8 etc. in Nov. . Luc. 9, I a. ἐπιπιιευασαμενοι Credibile est respici ad Adi at, sub optimi codices illo modo legunt pro vulg. ἀποσκ. quae fere inepta lectio est. Ibi enim sermo est de itinero institi endo. At vero αποσκευάζεοα dicitur de iis, qui ex itinere redeunt, vasa vel sarcinas solvere. Sensus: autem flagitat vasa colligere, iter infruere, quod est
ἀπισκευ. Sic et Gloss. Cod. Coisi in Alberti Glossar. N. T. p. a Si ἐπισκευ τα πρὸς την Ζοιποριαν λαβοντεe, quae sunt verba Oecumenii ad h. l. ἐπισκοπὴ JAEo sensu τοῖ ustata vox, qua vertunt hebr. mp et ἐπισκέπτεοθα de poenis divinis immittenadis, sicut et de beneficiis conferendis. Ignotus interpta ad Exod. a 34. ἐπισκοπῆν καλει την τιμιωρίαν. in Caten. Niseph. Octat T. I p. 9i8. s. Ierem. 6, II. ua. IO, IS.
169쪽
σον τῆς τιμωρme κωρόν. o sensum Petri I, 2. ηαέρα ἐπισκοπaici, ubi Oecumenius την κατα κοσμον εστασιν. ἐπισπα ρὐJ Corinth. , 8 cf. Phavorin. ἐπωπατρον Vox saepe obvia in Exodo, ut Cap. 6. 36. ubi videtur velum notare, noti simpliciter βροχον -- Rem quamvis interpretes utrumque coniunxisse videntur. Cyrillus ad h. l. επι πατρον νομίβει το τῆς δυραο περι- τάνυε μια, δια το λεπτοῖς Ηἰκοις ανοπι ἔλκείου etc. Et Procopius linem intelligit 'ria vel urn contrahitur, cum
dicit: ἐπ-rατρον φησι, δἰ οῦ συνηγετό τε μ ηπλοῦτο τὸ
πνευμα αυτῆς. meracleot in Comment ad h. l. expl. εβεβουκτο η καρδία αυτων πρός αυτὸν Pricaeus corrigi volebat επιςωΘης etc. ut respiceretur ad Timoth. 3, 4. sed ea correctione iam non est opus. ἐπισυσητε Ita nonnullae editti iuderem aO, O prouulg. ἐπισυςῆτε Sic et Suid. ἐπιτέτραπτα ' Forte ex mor 4 44 ου γαρ ἐπιτέτρ. αυτως λαλειν Sic et ἐπιτροπj et ἐξουσία iunguntur Actor. 26. a. ἐπιτηδευμα ΓΕ voce vertunt saepe hebr. ninhvo Deut 28, 2o Iud a, 9 Ierem. Α, Κ, etc. - , P 08, 9. Ezech.
170쪽
Ezech. 24, 4 etc. Sic Proverb. I q, 4 α λτου διανο ματων hebr. obm pro quo οἰο legerunt v, B, quam lectionem probat appellus Crit S. L. IU. p. 3lo. - ΩΡ, a Symm habet urχανας, in solis est vox ἐπίνοια quoad sensum. ε ὶ ο αυτο Act 2 r. et Matth. 22, 34 suppl. ο&ημα. v. Suid. Sic et DCor i I. O quamvis ibi Raphelius suppleri vult δειπνον. f. Io ad Psalm a i. s. 36, 8 ubi Symm. Ope οἰά ἐπὶ τὸ αυτο. Ita et Dium Ps. 48, II. ἐπιτρωεις LEx psalm 92, et ubi ed Alex Ald C. e R Πν οἰ ποταμοὶ συντρήως αυτων vid Glosi'. in Psalm. ἐπιτροπος Singulas . notiones in glossematibus ex-ressas et in Nov. . obvias Bielius adnotavit. Prima estucae 8, 3 secunda Matth a I tertia Galat. , a. de
ἐπιφαυσκοντα Iobia , 26. ἐπίχαρμα DIn ultimo glossemate respicitur ad 6 οὐ quibus A/χαρμα dicitur de homine, qui aliis est ludibrio, vel risui vid. Sirac. 6 s. 8, 3 . a I 6. Iudith. 4, I
μολυώρησας Sumta glossa videtur ex veteribus interppr ad Psalm II, 9 qui magis versonis των ο quam Verborum liebri rationem habuerunt, quae sensum alium praebent. Sunt haec diri 'adibi, is n. Hic in eo temtio dicitur pro vilibus et contemtis. Quare alia versio pro πολυώρ. habet Θένησαe Symmachus melius: