Glossae sacrae Hesychii Graece

201쪽

λαλει πειν Ierem. I 4, T. Alii aliter Eusebius Caes. ad Es. 34,3 ἰ μύο ἐρμηνεύετα η γεώδη abi N. ίδρυμένα Bielius adscripsit Psalm. 43. Ia ubi est: ονεόφυτα δρυμένα. Sed non satis conveniunt explicationes Hec nisi primam excipere velis. ἰερέαν DForte ex Reg. to m. ἁγιάσατε ἱεράαν νωίερομηνία cs philo de Septen p. 9s. Harpocrati

Φωδcte ηαψ μερομηνία καλοῦνται. ἱερουργωνταJ Rom. 33, 36 quamvis et explicatio est allegorica Nam demta allegoria ερουργειν est idem tuod

etc. Plura habet: vicerus in Thesυσσα I Apposte esset ingius in Misceli observati. IV. p. 328. docuit glossam deberi Baslio M. in Esaiae iri, 4.

ubi diserte explicat vocem ἰασσῶ γεγονυῖα ἐντολη. Ἱαι σα, non ἰεσσα legunt etiam Lo. Sed hoc origines in Lex. Nom. hqr et Eusebius de locis hebr. Ultima veraba, καθ' υποκρισιν, ex medio orationis contextu rupta et huc non satis perite translata esse ex Basilii l. c. patere videtur ubi ille haec Mi 'Iασσἀ ά κα δοκει - τονοῖ ἐντολῆ et ναι, ἀλα κατά ληθειαν ὐκ ἐντολέ. πη Πατισαο δέ τι περι βίον ἀκριβέαe. Et infra: αο - σα κέκραγεν, τι δέλεαρ ἐς προ ταν τῆ ἀληθεια πει- Θανοτητα etc. Quis non vide in his describi την πο .

202쪽

Hae9μηe J sine dubio ex a Cor. i κοινοτης uων ἐκ τοῦ Θεου. Nam et Theodoretus ad versum 6 vocem ικοινωσεν explicat: αρκουσαν ἐχορ σε υναμιν etc. et smiliter chrysostomus. ἰκέτην Sirac. 4, 4. κετην θλιβόμενον μη ἀπανωνου. Iκτεροe Vox et occurrit apud τὰ o Ierem. O 6. a Paralip. 6, 28 Amos 4 9 ἐπαταεα υμαρ ἰκτέρου ubi Theodot habet ἐν χθιασει. Παρῖe J Forte in mente habuit locum Pauli a corii, ἱλαρο, οτην ἀγαπα ο εο e, i. e. qui ita dat eleemosymas, ut in vultu quoque prae se ferat quandam liberali talem et benefaciendi iucundum sensum, no vultum morosum ob pecuniae iacturam oriri solitum in multis. Clemens lex in libro quis dives salvatur p. 9 3 explicat: δίχα γογγυσμῶ ηπι λυπη κοινωνAτα. ιλαςηριονJ In priore explicatione ne dubio respicitur locus ad Rom. 3, 2 s. ιν προέθετο ο Θεοὐίλας ριον. Sic enim glossae ad h. l. Et sano, qui primum locum illum legit, is optime vertendam putabit vocem, immam emplatoriam. Unde et Bosius suppleri vult θυμα At enimvero quamvis apud graecos veteres sic dicta est vox illa.

uti et ἐξιλα-ρια de piaculis apud Schol Apollon Rhod.

II, 487. tamen apud Paulum certius est eius notitinem ex usu τῶν definiri. In his vero nunquam dicitur devictima expiatoria, sed de ''s: i. e. operculo illo aureo, quod impositum erat arcae foederis, et in quo Deus praesentiam suam declarabat. Huic operculo etiam aspergebatur sanguis populi expiandi causa. Hinc Paulus eleganter Christum comparat cum illo operculo, veluti nobis ante oculos posito, ex quo expiatio nostra

exspectanda sit. In altera explicatione forta respicit

203쪽

ad Levit. I9, 4 ubi pro λας ριον alius Code habet σιας ριον. f. Caten in Octat T. I p. 944. ἰλύος DPsalin. 39, 2 αν, ταγέ με - Γλύος Hinc recte ἰλυο redditur per adiectivum υλωδους, eduxit me ex lato faecis, i. e. profundissimo, et paludoso vid. Gloss. in Psalmos. Sic et dicitur λυς βυθω. Psalm 68 2. Male vero, ut puto, Albertus comma post υλωὁους delovit, quod erat in edit. Schrevel. Nam sunt duae explicationes diversae, prior per adiectivum, posterior per simile substantivum. Et ante Helychius: λυς πηλοc, υποςάθμζ. ἰμερετου Symmachus ad Psalm. 62, a. ubi οἱ o vertunt ποσαπλως, quia legerunt ni , ut vult appellus Crit S. Lib. IV, a. p. sas Aquila ἐπεταθη quod tamen

corruptum puto, lari pro ἐπιποθῶ. Theodoretus ad h. l. explicat: ποθει. ἰνδαλματα Ierem. O, 39. hebr. quam Vocem varie explicarunt veteres, alii de daemoniis, alii de seria animalibus varii generis Theodoretus: ἰνδαλμ. τας των δραμονων φαντασίας καλει. f. et d. Quaest in Exod. 2O. p. I 49 ed. Schulet Olympiodor ad h. L in Comment. Glaisterii: την ἐρημίαν σημανει διὰ τῶν σειρηνων, ω, - θρωπομορφων πιμονίων, η is: Fὀικων ρνέων. Sed B

chartus Hieroz. P. I. p. 864. evincit feles agresens feras intelligi, cum quo et Ven Dathius vertit degent ibi feles agrestes. rgo melius huc pertineat locus Sap. Salom. IT. 3. νῆαλμασιν ἐκταρασσομενοι, spemis territi, ubi insequenti versu sunt φάσματα. 'Iουβαλ J Ex Genes 4 ar 'Iουβὰλ οῦτο ην ο καταδειλω φαλτήριον tri κιθαραν. Eodem modo Philo de posteris Caini p. 24s-

Philo

204쪽

' Mod μετονομα ταὶ Ioseph. Antiq. lib. I, 8 expl.

οι, vertunt Θαβ. Hos S, I ad quem locum Cyrill Al x. eodem ser modo montem describit terem. 6, i 8. sed Complut. Θαβωρ.

'Iωαδα, J Sic vertebant ο ὐhebr. nn , nomen proprium a Reg. νῆ, 32. Iud. 0, 6 2 Paral. 26. quasi sit cin pnm Deus perfectionis. Ita veteres interpretes. 'Iωηλ J A incipere nomen notat αρχην. Et idem verbum se . quia etiam significat desideravit, inde prior explicatio, ut vult Martjam ad Hieroitym de Nom hebr. T. II p. 93

205쪽

-αοJ Distinguenda sunt fgnis glossemata. Nam sunt

variae explicationes, secundum variam vocis ex hebr. lingua derivationem factae. Primum unde explicaretur. μου, viri docti dubitarunt, Martianae et Alberto vocem n et Har, quanquam coacte et dure, conserentibus. Sed miror neutri in mentem venisse hebr. PNa, undo facilis est derivatio τοῦ 1ωνας Illud autem notat τοι ος. cf. Iob. o s. - Sequens πονοῦντο Ualchenarius derivatis na'. Tamen melius Albertus ab M assisit, sive ' πονο Reg. Is, M. Ps. 9, 29 89, II. Ierem. q, 4. Hab. 1, 3. His adde vocem iv molesta πόνος Ierem. a o 8. Denique περιτερὰ est a M. κάβοeJ Vox των ο Reg. 6, as ubi notat modium fra. menti. Ergo egregie Bochartus in Hieroz. P. II p. 43. docet glossatorem, ut saepe alibi, confudisse ob sonum similem vocem'ra κριθος, quae est mensura vini Suid κα- βος ei δού μέτρου. καδμJ hebr. wp. Sic dicitur deserta aliqua regio Genescio I. Psalm 28 8 ex quo loco verba ipsa laudat Suidas in καδξης, et Basil M. ad h. l. καὶης αγιασμιος ἐρ- μηνευεται. Philo libri de Profugis p. 3Tq. καλειτα δὲ κάὁ- αγιος. odem modo LeX Orig. - Deinde Deut. 33. a. I inepte verterunt: συν μυριασι καδης, pro cuin myriadibus sanctorum, L e angelorum. Ibi Aquila habet: ἀγιασμοῦ. καθαρεθησονται J Ierem. , 7. καθαιρεσις Pa Cor. IO, A.

206쪽

κάθεμα Ita οἱ Esaiae 3, 8 et Ezech IK I. X- primunt ornatum e collo usque ad pectus pendentem. Hieronymus ad Ezech. Puto, ait, κάθεμα dictum ex vafriis gemmis in pectis mulierum monile descendens etc. κάθες DForte ex Zachar M, 3. αὐτους τρχωνε Verba illa etiam iunguntur in Actiss. s. καΘi κανJ Sine dubio ex loco Actorum modo laudato. κάθιδρος Ierem. 8 6.Ἱππες κά ρος Suidas habet κάθιδρως. καθιέμενον LAEL IO, II. καθίεεda Sic reposui pro καθίζεο ex certissima Lamb. Bosii in Proleg ad LXX Int. I. coniectura, qui glossam recte refert ad Exod Ia,aa ubi etiam uo modo legit pro vulg. καθέετε. καθόδοις Forte ex Nehem. 6, 4.

207쪽

ἐπεσηρισας J Psalm. 7, 2 ubi plena locutio haec est. G: ἐπες ρισαρ, ἐπ ἐμε την χειρα quae universaph sis bene exprimitur verbo, ωργμθης. ultimo verbo indicatur varietas lectionis in graeco textu Ergo inania sunt, quae Bielius in Thes ad glosam corrigendam disputavit. v. ἐπιπιν - ημ λεπτυνω Ex Psalm IT, qa. καὶ J Ex etymologia του P cuius causa narratur e nes 4, i. Sic et veteres explicant, ut Philo lib. de Cnea rub. p. 48. et de Sacris. Ab et Cain p. 63. Hieronym. Iibr. Nom Cain, possessio. Ambrosius de Caino libr. J, i. acquisitis. Alirer Eusebius Praeparat. Ev. Lib. II aλος eriplicat, a vip. s. Suicerus in hes ecclesi. ἡ Νεφωνησεν Ε Sam 3 I9. Vel Num. 3I, 9. Sensum belle ex prirnit glollem a καλαβριβῶ σαν Sine dubio ex Iob s, 4. sed ibi est

κολαβρ. Aquila ἐκτριβήσοντα . Theodot κατεκλαί ησαν. Symin. ταπεινωθητα ψαν Plura habet Blelius in hoc Phil. . II. p. a 9. καλαμωμενοι ' Ex Sirac. 33, 2O ubi Glossae: αχυο, λογων, ut et Suidas, qui et in eadem glol a habot κοιλα-

ri, legisse biv exactores ab hiracemare, meliori sensu. Nam

208쪽

Nam non satis patet, quid in illo orationis contextu sit rexactores populi mei sunt pueri sequens membrum est.

sensust est, quam in hebr. Is him di 2 et mulieres dominantur. Sine dubio enim sunt membra parallela, quae in versione των ό manifeste expressa sunt, οι πρακτορες, et οἰ ἀπατουντae. Sine dubio ergo legerunti iura exactores, sive ut vult Cappellus criti S libr. V. p. 77S.n'm a neu foenerari. Consentit paraphr Chald quae habet an foeneratores Theodoti δανεισαύ. Sic et Esaiae 9, 3. οἰή vertunt απρώτουντες. t Hesycli πράκτορες απατητο .καλ υντρος Levit. 23, O. λη νε ε κάλυντρα φοινίκων , ramos s. frondes palmarum. Vetus Schol explicat βία, et planc sic Ioh. 2, 3 sunt βαια τῶν φοινίκων, rami palmarum, pro quo Matth a I, 8 habet κλάδους. Deinde σαλοπεο dici proprie de ramis palmarum ob acu mina soliorum eius arboris, intelligi poterit ex interpretatione Severi in Caten. Evang. Iohannis a Corderio edita, ubi ille ad locum Iohannis de natura palmae disserens, eam dicit του ἐπὶ των κλάδων σκολοπας προβοιῶ εdo'. Et Hesychius iterum: ηαλυντρα σπάδα φλοινίκων σκο

λοπες.

καπηλευοντες LEx a Cor. I, T. καπηλεύοντες του λόγον, quod glossator intellexit quaestum facere ex doctriana relu quomodocunque id fiat. Neque putem urge dam esse notionem cauponis. Nam Perigonius ad Aelian XI, 9 probavit καπηλους esse ἐπιrορους, qui in soroe tabernis res ab aliis emtas venderent, atque ita quaestum

209쪽

stum sacerenti Sic et apud Latinos emporari pro qua sum facere ut Ennius apud Ciceron de Ossc. I, Ia, Albertus in Observati phil ad h. l. explicat adulterant I, metaphora sumta a cauponibus, qui vinum aqua miscentet ita vendunt lucri causa. Eodem sere modo Chrysost. et Theodotatus. Sed vereor, ut hae subtilitates Paulo in mentem venerin Rectius sorte Oecumenius συμμεταβαλ οντες αντον τοῖ καιροῖς κω το προσωποις, σχρου κέρὀους χάριν cf. Krebsius in Lex. N. T. et Sescerus in hes eccl. καρδίας Θαλασσηe J Ion a 4 ἀπέρρι ρας ι He βαθηκοιρEtae Θαλάσσηc.

καρπὸe Ja sensu a οἰνο usurpata vox Psalm I 27, a. πόνοι των καρπων Symm. χειρων. Theodoret ad . l. το μόριον των eodemque modo rigenes ad h. l. in Caten Patr. incla Reg. 3, 8. 19. χιτων καρπωτος potest est tunica manuleata, uti Drusius vertit et probat

Nonissaic in Orig. Ηex ad h. l. it te Moyne ad VariSaer Vol. II p. 93 ineptam putans rationem Procopii, qui tunicam fructus intextos habentem intelligit Symm. Vertit: χειρAωτος. cf. Interpretes ad Gelli Noct. Atti VII, i a Salmas in Tertuli de pall. p. q. κάρπωμαJ sic et Suidas in usu τοῦ ο, qui saepe ita vertunt hebr. mu sacrificium igne absumendum, in L vitico passim et nis. f. inprimis Exodiso, 9 Levitici, 9. 3, I . Idem καρπωσι vertitur Leviti , Io Iobi a. 8. alibi vero ἀναφορα et θυσία. Sic et καρποῦ α in Vet. Test et inde apud Patres pro sacrificare vid Basilii M. Homi l. p. 3I 8 et Froni. Ducaeus ad h. l. Clemens Alex .Paedag. lib. I, s. p. 9 I. ed Colon. - cf. Esdr. 4, 32. κάρταλον DPro eorbe nsurpant Io Deut 26, 2. q. lam rem 6, 9 4 Reg. IO, T. ubi est hebr. - quod I Reg. a, a vertisuae κλοβόα Suidas: κόγνο οξυς τἀ κοιτω.