Glossae sacrae Hesychii Graece

231쪽

λειτουργειν δουλέυειν notat ex usu των , qui passimila vertunt τὰ 'au, ut Numer i 8 6. I Paralip. 3, 32. Paral. 3 , 3. λειτουργιαας J c. ολἀe EXOd. I, 9 39, 1. 3. λειτουργος Phil. 2, 25 Ηebr. I, T. λελμοτως a Macc. 6, D. 8, 1. λελικμημ J c. Nam videtur respici ad Es3O, 4. - λελογχώς 3 Maec. 6, 1. λεον MAJ Sic recte suasit legendum esse Albertus pro vulg. λεοντίδιον ast enim vox a MacC. I, ι. λευκα Forte respicitur ad Matth. 7, 2. βιατια λευκα ω τὸ ψωe, i. e. splendida corruscantia. λεωπέτρα Legendum λεωπετρει, ut et Suidas. UOX Occurrit in gr. vers. EZech aq. 7. 8 26 q. Theodoret. ad locum priorem explicat λῶ πέτραν.

232쪽

interpp. gr. qui vocem nun dictum et edictinis quodqus notantem, verterunt λῆμμα. s. Iog. 9, 23 ubi Cod. Alex habet, ρη uae, quam lectionem praeserendam putat Schulatus ad Theodoret. Quaest in h. l. Illam vero probat te Moyne in ot ad Var. Sacra p. IC63. conserens locutionem Paulo usurpatam ἐγω παρέλαβον αποτου Κυρίου Cor. Ir,a3 Deinde a Paral. 24, T. Ierem. 3. et alibi apud prophetas. Habae. 3, T. κρίμα ημμα, ubi Cyrill Al ex pl. μαντευμα βύλησιν Olympiod ast Ierem. 23, 33 expl. χρηματισμός. V. Ghisterii Commenti ad h. l. Vocem hebraeam ex instituto explicavit Ven. Dathius ad lassi Phil. Sacr. p. 866. λικμωJ Amos , 9. λικματα ἐν τε λικμω. λοβοι Jesta tot λοβοὶ τοῦ τος s. των ωτρον modi 29. Levit. 8. et λοβος ηπατος Levit. 3 et 8. λογία Sine dubio resp. ad I Cor. 6 r. a. ubi λογία et λογία pro collectionibus eleemosynarum. Glossarium Lib. p. 3T ex pl. καρποφορίαν. Suidas, qui hunc locum Pauli adfert συλογῆν ex Chrysostomo. Sic et Theophyl. Theodor Oecumen et Io Damasc. συλογῆν τῶν χρημάτων. . λογιειται Ecclesiast. IO, 3 g λογιειτα παντα ἀφρο-

λογίδεται J Forte pertinet ad x Cor. 33, 3. 4 ἀγαπηίλογίζ. o κακον, amor non divulgat malum. Qui sensus elegantior sacile est, quam ut vulgo non cogitat malum. Chrysol tamen ει υποπτ n.

233쪽

λοφίανJ Sic Iosuae 28 I9. λοχευοιώνων Ps 7, 76 Idem habent glossae in Psalm. quae addunt τικτοιιόνων , sine dubio ex Theodoro se qui in cat Patr. sic explicat.

234쪽

HEST CHII.

et alii νυγμος. λυσιτελει DForte respicitur ad duo loca parallela L cae ir, a. λυσιτελει, et Matth. I 8 6. συμφήρει. των ό Exod. 28, 9 3Q, 3 .ete. μάγδωλοοῖ Ita reddunt hebr. hma turris. Exod. 34, 2. Zech. 29, O ubi al. πυργου et exiride patet, πυργον apud veteres quodcunque aedissicivi paulo latius denotatie. Sic et in N. Τ. xlatth a I, ὸ3. Marc. Ia,l. Luc. 3. - ιανις Ita lud. 7, 3 μαγχ αρτου κριθίνου, hebr. 1 quod qui a lac derivant, reddunt panem torrelaetum. ed est potius ab itinnivit. Unde forte per illain vocem notarunt lameιιum panis aridi, quae humi proiecta tinnire solet. Suidas μαγις αρτου, οῖον μερο αρυι, ψωμο , i ἐτνρυφίαe. Alius egi vult πωλάθη ἄρτου, quae vox sesepe occurrit in v rsone LXX. Procop. ad Iud. l. c. οἰ λοιποὶ ἐξέδωκαν λυρα j κολλυρβα vid. Orig.

μάτου DPriori sensu est vox illa Actor I 3 8. ἐλυμας μάγος , qui idem dicitur vers. 6. ψευδοπροφητης . i. e. imp*lor Sensu posteriori intelligendi sunt j μαγοι, quorum mentio sit Matth a qui erant sapientes s Theo

laes

235쪽

iogi Persarum. Hinc et apud Danielem cap. I, 2. 4. coniunguntur σοφοι - μαγοι. Et Suidas μαγοι παραIΠέρσας ο φιλοσοφοι mi φιλοθεοι. Plura vid in Alberti observati ad locum Matthaei, apud Perigonium ad Aelian. V. H. a, IT. et in Sulceri Thes eccles. μααJ Ita οἰο reddunt hebr m n Gen. 3s, IT 38 28. et alibi.

μιαιμιασσει J Ierem. 4, I9. μιαιμάσσει ἡ ψυχη μου. Melius caeteri interpretes Symm. ἐταράχ q. χλάGer. Suidas praeter illa etiam explicat κυματουτοι καχλαύει. πηδα κλονῶτου. ditio Complut habet μέ μάσσει Undoe apud Theodoretum ad locum Ierem legitur μεμασσει. τουτέςιν, θορυβειτα ἐν ἀγωνι τυγχανουσα. vid. Ghistorii Comment ad h. l. p. 396. De voce ipsa, quam Hieronymus negat se intelligere, vid. Bocharti Heroz. P.Lp. 666. μαιωΘ σονται JHobi 26, s. cui tamen loco duae tantum priores explicationes conveniunt. Similiter Suidas. μάλαγμαJ satae I, 6. Sapient. 6 Ia. μαλακίζεοοι J Utraque glossa pertinere videtur in primis ad libros sacros, ubi pessim voces eo sensu occurrunt. Sic Matth. 4, 23. νόσος et ριαλακία iunguntur cf. 9, 3S,

IO, I.

μιαμ βρηJ Ita uo passim vertunt heb Medi Genes η, 33. 3, 9 3S, T. quod deinde graece vertebant, ut solebant, veteres interpretes, e quibus sine dubio exscripta glosia.

236쪽

μαμβρῆ. AALος απο ορασεως. Similiter ignotus Interipres in Cat. Nic. p. 94. quo innui Procopium censet Cel. Scharsenber in Animadverss. Montesalc. p. 3. Idem habet Philo de Migr. Abr. p. 46 a. sed tamen illi confuderunt vocem QEn, a qua illa prior sensu differt μαμωνας J Frustra Heinsius distingui voluit: Θησαν.

ρος πλεονεξία. Nam eXplicatur locus Lucae 6, 9 μα; μούνας τῆς ριδικίας. Sed alteram vocem pro more omisit

glossator. Nam μαριμωνα illud per se et solum non significat. Suidas μαμμωνας χρυσος γηὶνος πλουτος, ὼχ ο ἐκ τοῦ σατανα, κώ περιττος, F υπὲρ την χροαν. Clemens Alex μαμμωνας ἐτιν η φυλαργυρία. f. Elimerus ad Matth. 6, 26. μιανασσης J Explici nominis hebr. Genes 4r, uer ubi et eausa additur haec: τι ἐπελαθώθα με ἐποίησεν ο εος

παντων ων πόνων μου. Ita et explicarunt veteres, ut

Philo de verbis respuit NOE pag. 89T Origen Commenti in Ioh. p. 4 . et Arethas Comment in Apocalypsin T. μανδραγορας J Sic οἰή vertunt d'N in Genescio. Uoxοινικον potest esse vim vinosam habetis, qua crapula efficitur Cyrill ad Genes. 3O, O plantam hanc vocat πνηλὸν χρημια, υν βαδ ei καταμεθυσκον καρω τὰς μετεσχη--τας, in Cat. Niceph. . I. p. 368. Quamvis Albertus censebat legendum φοινικοῦν, opingius μανικον. Quid vero si scriptum suerit φονικον In hanc opinionem me deduxit notabilis pictura, quam exstare in vetustissimo Cod Dioscoridis, Montesalconius ex Lambecio tradit in Palaeograph Gr. Lib. III. p. ao et seqq. Repraesentat illa Dioscoridem sedentem in sella, atque e regione seminam stantem, quae manu dextra Mandragoram ipsi porrigit. Iuxta Dioscoridem iacet canis mortuus s. exspirans. et recentiori manu adscriptum est: v Ἀνασπων μ

237쪽

μαζιοΘ. μανδραγόραν, ἔπειτ αποθνησκων, canis evellens Manis goram et deinde moriens Philo etiam Carpas ad Cantic. 7, 3 p. 8 I. haec habes: μανὶραγορων α ρίζα υαο ἐν τῆ ἀνθρωπόμορφον χουσι χαρακτηρα την των νεκρωνεικόνα ἐφ' ἐαυτων χοντα3 Deinde pro πνωτον Hem sterhusus ad Lucian Tim. p. 96 corrigi υπνωτικόν. Et Theodoretus ad Cantic. l. c. πνον οἶδεν ἐμποιῶν ὁ μανδραγορας, ως ἰατρων ποῶδερ φασιν, et iterum: οἰ μανδρα

γόραν πεπωκοτε κλαι ανοντα των του σωματος κινημα-

των Varia loca veterum idem probantium collegit Leo Allatius ad Eustath Hexaemeron p. 56. μανδυαe JAExstat haec vox eodem sensu pasim in vers. σύν o, ut Iudic. 3, i S I Reg. 7, 38 a Reg. O a. vi LBielius in Thes phil. μανσὰρ Κυρον, canis h. l. est signum coeleste inraderibus. Videtur enim respicere, ut bene adnotavit Albertus, ad hebr. ni Iobi 38, 3 a. ubi ο ὐμαορωα Sed ille pqsuit in singulari μαζοῦ sive μαν ρ. Est autem in Iobo sermo de coelo et sideribus atque Olympiodorus ad h. l. ait: λοι δὲ φασι μαδερωδ ἐβρωκη μἐν et να

την λέξιν σημάνειν Ea ον αςρωον κυνα, quae verba Cappellus in Crit S. lib. V pag. 8OT ex Chrysostoro repetit. Habent et iidem 4 Reg. 23, . ad quem locum Theodoretus το μαθριοΘ, α ρος οβια Ἀνομα ivo . Poni. tu scilicet inter alia sidera. f. t tellus ad vocem illam

. . .

μαραναΘαJ ci Cor. 6, 22 ubi et sic glossae Adberti p. 4 i. Sic et Theodoret Theophyl. Oecumen et Atha- .nas in Interpretat Parabol. S. S. Quaest. Os Tom. I l. p. aT. d. Colon a Die nn q. Altera vitiosa est explicatio ex diversa derivatione orta, a m vidit sive Isin nrinivso Suidas etiam utrumque habet vid. Possi.

238쪽

μαριοΘJ Ex hebr. Wae, quod est nomen viri Nehem. I 2, i 6 ubi οἰί μαριω T. Glossema nititur etymologia ex quod οι vertunt αντιλογία Proverb. IT, II. Sive confudit glossator cum μαριβωθ' ex Ezech. 47, 9 iri υὀατος Meκριβωθ, quae verba hebrae alibi semper ver tutatur Ἀλύδατος αντιλογίας Numer 2O,I3.24. T, I Hinc glossa μιριβωθ. αντιλογία. Nec tales confusiones rarae sunt in his Lexicis.

. μαρκος LGlossema ortum ex inepta etymologia hebditi vidi doctor cineptius etiam in aliis vertitur υψηλη ἐντο- quati: utraque haec notio infit in voce μαρκος. Immo sunt diversae explicationes ηλος et ἐντολή, illud as inu, hoc a n uo, pro quo in Leri. Orig. ψηλος ἐλτολη sorte ψηλος ἐντολη. Sed operam in his perodimus. μαρσωπιον Vox τοῦ ο ut Proverb. I, 4 ubi βαλαν. σιον est in altero membro Εs. 46, 6 μαρσυππιον. In SNrac. I 8 33 scribitur μαρσιπιreῖον.

μεγαλαυχῶ J p. Iacobis s. μιεγαλορήημων Vox est Psalm M 3. Maee. 6, 4. Ultima es t Reg. 2 3. μοι JAEx Rom. 33, I 3 ad quem locum idem habent Glossae Alberti in Ν. . p. III. μεθοδίαο Scribe μεθοδάας. Nam pertinet ad Ephesis, It et illo modo Suidas, et Lexica vetera. τέχναν sunt οι

239쪽

οι δολοι apud veteres vid Schol ad AAstoph. Plut i et Dor ille ad Chariton. p. 644. Theodoretus ad h. l. et ad Cap. 4. q. μηχανας reddit Oecumenius ἐπιβουλας, ἐνέδρας, δολους. μεθυ ei l Sine dubio respicit glossa ad I cor. II a I. ος

δε πινα, u δε αεθυει. i. e. alter esurit alter cibo et potu repletus est. Hanc sententiam requirit oppositio et orationis nexus. Ergo non est, quod το μεθυα nunc ad solum potum reseratur, ut a Lumero: ιν andre is trun-chen, cum opponatur το πιναν, non ὀισαν. Et Chrysostomus ad h. l. κὐειπε κορεννυτα , ἀγκα μεθυei. Sic et

vox apud τὰ ό et apud hebraeos eo sumitur sensu honestiore de cibo et potu largius et hilariter sumto. f. Cantic I. Hagg. 1, 6. Simpliciter pro repleri dicitur Hos I 4 8. et apud graecos passim, ut notum est. μεμυαλουριέναJ Sic leg pro μεμυλ Nam profecto est ex s. 6s, is cuius interpretes etiam addiderunt expli-eationes h. l. omissas Athanas expl. πιμελου , - δο- μα Theodoretus: υτραφῆ ν πίονα, unde hausit

cumenius πειραν παντων

μεμωκημενον LSic Heinsus et Albertus suadent legen. dum ex diuida et caeteris glossariis, pro vulgato με κω. μημένον. Nam respicit glossa ad Ierem si I 8. μεριδαρχεις LSic et Suidas eX3 Esdr. 8, 3 i. μεσακμον LEX IIam. 7 7 ubi pro με ταντιον alii μέ-σαημον, pro quo Aquila et Theodot ἀντis verterunt. T men

240쪽

μεταβολοι πραγματευται.

μεσοπορων J Ex Siracid. 33, 24. Et sic quoque apud Suidam legendum pro μεσοριον. μεταβολον Esaiae a 3 a 3 ubi vid. Procopius. Nehem. I 3, O. Et Proverb. O, s. Aquila hebr. num: Vertit μεταε μεταβόλων. Alex. φρινίκων, quorum studium circa mercaturam notum est. v. Glossar Alberti p. 26. μεταλέυoJ Exstat eadem vox Sapient 4, Ia quo fomte respexit glossator. εταναςέυει Psalm Io a. ubi Theodoretus expl. φυ- γρον, περινοςειν vid Glossi in Psalmos. μετε Καεαν J Rom. I, 25. με Sine dubio ex Psalmo . . ubi hebr. 'ari nitri 'It periit memoria eorum, οἰώ verterunt: ἀπωλετο τ μνηρμοσυνον αυτων ριετ ηχου. l. intexes Orig. λαυτοι e. Vulgo in illo nun dicitur esse hebraismus, quo pronominibus assixis addi soleant alia separata eius. dem numeri et generis es. Num I 4, 37. Iam a S, 24. Hagg. I, 4. et quae notavit en Dathe ad Zachar. 7, s. Sed manifeste in loco nostro Psalmi Alexandrini derivarunt vocem ab Un strepuit, quasi esset nonn Sicino EZech T, II vertunt μετὰ θορυβου, et riun το ηχο va riis in locis. Nec Theodoretus amplius aliquid vidit. Tame videndum est, annon vere in illo loco scriptum fuerit

라틴어 텍스트