장음표시 사용
141쪽
bus in linguis iermo deprehendi hoc, ut indeterminatalis significationem quaedam habeant vocabula, quae deinde variis rebus applicari et specialius determinari, pro ceteris circumstantiis, possiliat. Quare eX Voce praecise considerata selisum haud licet definitum eruere. Idem circa vocabulum nostrum ηπαρα- λιομιατιγιν hoc loco tenendum. L ate patet in se spei latum vocabulUm παραδειγμια, exemplum, quod ita exhibetur atque ostenditur, ut per illud, tanquam documentum, instituantur et moneantur alii; τολιγριατι ριν inde descendens est efficere, ut
aliquis aliis sit exemplo, in quod intueantur, et sic informentur. Cum autem varie fieri hoc possit, ut existat aliorum quiS exemplum, et in hac ipsa voce, scorsim spectata, nullus deprehendatur certus atque definituS modus; definiendus ille est ex conditione et natura rei seu negotii, de quo in mo- quoque loco agitur. Varios coniungit signi- .
ment. in h. l. quando ait: Misit eam Ioρ- . ω nec poeniae , ncc fumae, nec risui exponere ; quae tria prv hoc verbum notantur. Notandum vero, illud, quod hac voce primo inuoluitur, non esse poenam, sed infamiam ac pablicam traductionem per verba, per calumnias ac per conuitia. Cons ED.
142쪽
L Ei GHI us sic. cit. Nostro itaque loco ve
Fum de infamia , ignomunia et probro accipiendum est, in quod i cidisset Maria, si suspicionem filam et animi cogitata, de Violata eius virginitate CGncepta, indicasset aliis Iosephus. Id proinde , visne omni strepitu fieret, clam, nulla nec dicta nec audita discessiis sui causa, desere e 'desponsatam sibi Mariam, in animum indu
Conueniunt cum hac explicatione optimi
interpretes. Recte namque ERASΜUS Ve tit : infamare, quem. sequuntur VICTORINVS STRIGELIVS in hyponmematibus ad h. l. THEOD. BEZA comment. In h. I. LΛUR. VALLA Inh. I. PLACIVS, alii. Elegans hanc in rem ex ΡLvΥARCHo affert idem BEDA, obuium etiam apud LEIGHIVΜ l. c.
exemplum, ubi ArchilochuS poeta εαυτον παραθειγμιατιθιν, se ipsum infamave obsco nis sitis carminibus 4icitur. Et satetur ibi AE ZA ipse tutentutis suae errata, quod si metipium παραδειγματι νη parum honestis versibus, idque ab aduersariis suis saepe o lectum fissse sibi dolet. Occurrit aliud e iam huic consimile exemplum apud DE-ΜOSTHENEM in orat. contra Aeschinem de salsis legatione, ubi κτεινειν, occidere, et παραδειγμια ζειν, infamare sibi inuicem opponuntur. Habentur quoque apud P O L Y B I v M
143쪽
similia lib. V pag. 2o 3. et in excerptis virtutibus ac vitiis, pag. I 9. Conf praeter a ctores iam citatos, eidem Circa hunc locum
interpretationi fauenteS, FRID. SPANHENI v S u dubiu euangelicis, pari. I. dub. XXL et Io. LIG H T F Ο Ο T v S ita horis hebri et tal-
mirae ad h. L qui praeterea poenam Capitalem hic intelligi minus posse obseruat, quoi iam lex diuina Deut. XXII. 22. de adultero, morte puniendo, lata, per libellum repudii
Detit. XXIV. I. Concessum, enervata fuerit, consentientem hac in re secum habens F R A N C. G Ο Μ A R v M tom. L operum, satim ab initio. Addantur CAMERO in myroth cio euangelico ad h. L C O R N E L. A LAPIDE,
aliique in commentariis ad h. I. Habet e iam in versione sua traducere vetuS intem pres , sub Vulgati nomine notus, cuius invertendo hoc verbo elegantiam miratur ERAS Mus, licet reuera talis Monachorum superiorum temporum elegantia eiusmodi admirationem vix mereri vi atur. Aliquoties enim V. g. PETRUS LOMBARDUS Iib. IV. sententiarum Verbum traducere exponit per rem habere cum aliqua. NUGO autem Cardinalis comment. in h. l. quando n siit eam traduco e vertit, addit: scilices in domum suam traducere. Quae exempla satis confirmant, quam inopte istius vocabuli significationem h. l. determinauerint. Quae
144쪽
de diuo nostro Lui HERO monet b. woL- FIV S I. c. pag. l9. quasi in versione sua per riuen accusandi inprimis significatum expri- mere voluerit, vix videtur admittere addita a megalandro isto nota marginalis: Riuen, o di is, er etoolte sie nichi etu Schando machensis den L Ien etc.
MATTH. XVIII. I. seqq. Valde soliciti fuere veteres circa pueru
lum hunc determinandum,. a Seruatore discipulis exempli loco commendatum. Duae autem potissimum sunt sententiae, quarum altera latinae ecclesiae, altera graecae se probauit. Latinae ecclesiae doctores Martialem, Lemovicensium in Gallia episcopum, fuisse puellum istum autumarunt, de quo vid. b. Io. ALBERTI FABRICH biabliotheca latina mediae et in ae aetatis, vocV. pum Ioq. seqq. Cui sententiae fauent AN SELMVS, THOΜAS, LYRANus aliique citati in s EB As T. BAR RADAE, ex secietate Iesu, conment rio in concordiam et historiam euangelicam, ad h. l. Graecae contra e : clesiae doctores Ignatium, Antiochenum episco m , intelli unt, quam propterea Θεοφορον dictum este, volunt. Via. Mernaeum Graecum vetuι, ad diem M. Decem Mi Heri H omn.a I Dis
145쪽
bris, si ΜΟΝ Metaphrastes apud COTELE- IV M, pag. 99Ι. et ΝI C E P 11 o st v s in his Cia ecclesiasica, lib. II. cap. XXXV. nec non alii, quos allegarunt MONTACUTIVS et HALLO IXIUS locis a b. R OLFIO in curis ad h. l. et I H o. i r r i ; i o in dissertatione
de patribus apostolicis, g. LXXXIII. pag. 2ss. seq. nominatis. Reperitur eadem etiam in duobus Syris scriptoribus, supra commemoratis graecis antiquioribus, qUOS Commemorat Archi piscopus Armachen sis siue Armatamnus in annotatis in acta Ignatis, pag. 3 7. teste G v I L. CAUED in antiquitatibus patrum is ecclesiastas, .pag. 23 a. editionis Germanicae BreinensIS. Sed vana omnique prorsus sundamento destituta iudicanda est hacc aeque ac prior explicatio; ceu de illa inprimis demonstratum fuit ab v SsERIO et ΡEARSONIO, quos IvoLPIvS allegat. Solent quidem, qui huic posteriori fauent, ad corroborandam istam, petere argumentum, praeter alia, ctiam ex ipsius iGNATIi data ad Smirnensis
sola pag. 3. editionis epistolarum Ignatii ab Isaaco Uosito anno MDCXLVI. Amste-lodami curatac) ubi haec leguntur verba : Ego enim pose rejurrectionem in carne ipsum Christum 1dilicet) vidi et credo j m exi- sentem. Uerum huic obiectioni etiam re- . spondit i O IGI v 5 Ac. cis. ρά, 2 7. Pg-
146쪽
Et recte ex stilentio CHRYSO STOM1 , qui peculiarem habuit in laudem IGNATII Or Lionem, tom. V. operum, pag. 4 O9. se . ob viam, hoc non solum ostendit, 1 ed etiam dis)rte, quod viderit in carne Seruatorem IGNATIVS, negat. Relatarunt II ALLOI-XIUM et MONTACvTIvM eruditi, licet defendat eos summh reuerenduS ERN. SAL. CYΡR1ANus in do stis suis ad HIERONYMI catalogum annotationibus, pag. 2μ. En lipsa Custus os TOMI verba: Tantam, i quit l. c. pro Christi ant i promtitudinem os derat non tantum Petrus et Paulus, sed etiam Ignatias, qui neque eum viderat, no . que ulla eius conuersutione gauisus erat, vitro eo vitam fundere non dubitaret. Verbis
his quid clarius 8 Isse autem Ignatim, scru
tum siuum explicauit, assere*, Θεοφορον esse, qui Christum habet in pectore. Cons Io.. ANDR. SCHΜIDII historia secun Fecundi fabulis variorum maculata, Helmstadii anno MDCCVI. disputationis i r euulgata,
pta. Iq. Diuersa a duabus commemoratis circa puerum hunc sententiis est, quam so uitBERN HARDVS homII. IV. in Luc. I. 26. et B E D A, venerabilis diis fus, in Matth. XVIII.
Christum ipsiim intelligentes , quasi is seipsum in medio constituisset discipulosque I a humb
147쪽
humilitatem a se discere iusterit. Sed repugnat narrationi euangelistae aeque aperte haecce interpretatio, ac HIERONYΜI, qui per puerum istum Spiritum sanctum indigulari putauit. Constat intcrim, praesenti ex Matthaei diui loco, fidem infantum a nostratibus theologis probari satis firmiter, licet, infantes hic intelligendos elle, negent pontificiae aeque ac reformatae ecclesiae doctores, grandiores, qui vocati ad Seruatorem accedere ad ipsum potuerint, pueros subintelligentes. Verum ipsa του πωλου, quod hic legitur vocabulum, notio contrarium euincit. Nec enim per illud , ab lute positum , alius, 'quam eiusmodi insans, indigitatur; cum, quando aetatis grandioris puer voce isthac indicatur, epitheton aliquod addatur, aeta- 'tem illam quasi determinans. Quod vero vocasse hos infantes ad sh dicitur Seruator, . non probat, filisse illos adultioris aetatis a que grandioris. Obtinet namque et internos vulgaris is loquendi mos, ut aduocare eos dicamur, qui tamen ambulare nondum Valent, verum a nutricibus vel aliis portantur. Et ipse sanctissimus Seruator hunc it modum Luc. XUIII. I s. vocasse ad se legitur
obtinutilet scopum suuin, si adultiores iam
148쪽
pueros, aduocallet, eosque in exemplum
humilitatis discipulis proposuisset ; cum soleat apud istos maior iam deprehendi superbia siue honoris cupido. Huic ergo
Seruatoris scopo cum optime respondeat vocabuli παλου de infante explicatio, quid Cogit, quaeib, nos, hanc primam propriamque eius significationem ut praeter rationem deseramus p Pugnat quam maxime proinde hic etiam pro nobis et interpretatione nostra nota illa regula, secundum quam vox
analoga semper stat pro suo famosiori significatu, et, quando Occurrit vocabulum quoddam πολυσημον qualis est παλον , ali-aS nonnumquam etiam aetates modo supra
dicio notans simpliciter et absolute posia tum, prima eligitur eiusdem atque propria significatio, cui tamdiu inhaerendum, quamdiu isti aliam praeferre non fiamma IIOS C git hic qualis nulla) necessitas. Hanc vero Propriam et primam esse πωλου significationem, ut infantem notet, matris aut nutricis uberibus adhaerentem , CX EUSTATH io aliisque Grammaticis abunde Constat. Obiiciunt quidem verba commatis sexti dissentientes, indeque, insantes tales intelligi non posse, contendunt, quoniam oσκανδαλι ιν cuius fit dicio isto commate mentio, in illos minus cadat. Sed salua res est. Recte enim distinguit b. BALTHASAR
149쪽
MEIS NERVS in anIhropologia sua, cuius, iam locus dum haec scribo, quoniam non est ad manus liber, haud succurrit inter scandalum reale et morale. Posteriori scilicet respectu dicuntur scandaligari infantes, . a prima quando pueritia assuescunt malis eiusmodi rebus agendis, exemplo nostro incitati. Nobis ergo, a quibus sic agere discunt, moralitor hoc tanquain datum scandalum imputatur. Respondent alii quoque, ad scandalum opus non elle, Ut semper ad- . sit aliquis, ais tu qui scandaligari postst; sum. Cere, docentes, si sit, talia qui loquatur ves. agat, Unde quis scandaligari possi, etsi aetu nemo scandaligetur; ἐn exemplum huius rei adducentes locum Matth. XVI. 23. Ubi σκανδαλeν sibi rem Petrum Scruator assirmat, qui scandaligari tamen nulla ratione poterat Ut silentio praetcrcam, quem roseonsoniS loco pariter hic opponunt aduersariis alii, loquendi usum, quo a stiva verba non actum semper, sed conatum tantum sue studium aliquid agendi donotant; prouti I. ID. V. IO ubi Deum dicimur mendaccin saccre, ipsi si non credimus; quod actu sane fieri nequit r.eguntur vero eiuSmodi apud profanos pa
qui tragoema II. vers. Io 27. cepisse quandam urbem dicit, qui tamon interiit ipse, urbe ipsa minus expugnata. Vid. pluribus Go . DOER. UO G ria tractatus de fide infantum
150쪽
IO. CAS P. SUI CERI Gefmrus ecclesiastisus, tom. II. p. m. S26. IO. VORS P II philologiusacra, purt. I. pag. 73. THO M. GATA KERI aduersaria, cap. XXXII. et SALO M. G L A S-
sit philologia sacra, lib. III. tract. III. ca I. VIII. p. I 766. seq.
Breuiter adduxi ad antecedentem locum Sematoris, vinis infantes excipientis, exemplum a diuo Marco allatum, quo probetur , de insantibus cile in illo sermonem. Explicat quidem vocabulum, quo hic Ma
lem habere tantulo a Dictendi vel complectendi significatum, non vero specialem ex-- cipiendi in ulnas verbum εναγκαλιζεσθω id probare studens ex versione των LXX. qui hebraeum Verbum pIri, quod in genere amplecti notat, per illud εναγκαλιζεσθαι sunt interpretati, Pro v. VI. IO. nec non per συι εχεσΘρυ αγκαλας, ibid. comm. 2 o. indeque lioc diui Marci loco eundem significamin verbo Commemorato tribuens. At sausus est hic Gllo ΤII aeque ac HEINSII Cui