장음표시 사용
211쪽
malium, Iac. II. 26. prouti ita cum CALO. VIo et SCHMIDIO recte interpretatur, v o L FIU S in curis suis phil. et crit. vol. IV.Fag. 43. licet per animam conuertant' πνευμα ibi FLACivs in glosse in istum I
cobi locum, et. BROCΗΜΛNDVS comm m. ad eundem. Conf. etiam EDUARDUS
LEi GH in critica Lucra noui tes. p. m. 26s.. Citatus libri de mundo auctor hunc in mo- dum το πνευμα definit, quod ratione suae. originis ventum significet. At, quoniam subtilis est ventus, nec in visum nostrum ca- , dit, transfertur etiam haec vox ad alia 1hbtilia, quae in visum nostrum minus cadunt, et tamen in rerum sunt natura. VarioS pro
inde illius in sacris literis significatus proli-
- Xe enumerant ERAS MUS SCHMIDivs in notat. a Matth. VI. I. Luc. I. 47. XXIV. 3 7. Marc. H. 8. et B. PI. 8. FLACIVS mclauescripturae sacrae, voc. Dirim, et L EI GHI us lota est.
Soliciti praecipue suere primitiuae ecclesiae doctores in designandis rationibus, quando de persona sacrosanctae Trinitatis tertia, et quando de ipsius donis si explicandum hoc vocabulum. D I D v Μ V S, Alexandrinus, in libro, de Spis tu sancto scripsit, tunc de Spiritu sancto intelligen- dum illud esse docet, quando sit appositus articulus, tunc vero de donis eius explia
212쪽
care iubet iste, quando non sit praepositus articulus. Vid. hac de regula beati sALO M. G L A S S II philologia sacra, lib. III. tria I. H. can. III. p. m. 698. Et ABR.CALovi 1 ssema theol. tom. III. pag. 696.
Laudant etiam ct eXplicant eam E R A S Μ U Sad Matth. IV. I. et CORNELIUS A L Α- .PIDE ad I. c.
Alia adhuc criteria voluit determinare. ATHANAS ius ita epistola ad Serapionem, tom. L. Operum, pag. I76. tertiamque Trinitatis personam per πνευμα indigitari a tumauit, α) ubi addatur illi nomen Dei, β) quando addatur nomen Patris, γ) nomen si addatur filii aut Christi, auisquando praeponatur articulus, vel ob si addatur
αγιον, Vel παρακλητος, aut spiritus verita- tis etc. Fallit vero nec applicari ubiuis potest utraque et DIDYΜI, et ATHANA- .s II. regula. Leguntur namque v. g. Io. ΙΙΙ. s. I. Cor. XII. II. Iud'. comm I9. 1ine articulo το πνευμοι, nec tamen ibi dona intelliguntur Spiritus saneti, verum ipsa eius persona; mox Vero alibi, e. gr. Eph. IV.
23. 3 Thess V. I9. I IO. IV. I. I 3. Cum articulo το πνευμαι occurrit, et dona indi-mtantur Spirkus sancti. In nostro contra
loco, quo duplici vice legitur, primo pam
ter Cum articulo apparet, nec vel de per
sona Spiritus sancti, vel de donis eius, sed . N 3 de
213쪽
de vento serino eit, ut adeo decepti tua CDIDYMI regula sint ex patribus, qui de Spiritu hic sancto agi secundum istam crediderunt, V. g. A v G v S TIN V S hb. I. et V. devmca deitate , GREGORIvS NAZIA N ZE N USOrat. V. de theol. B AsILI vs Magnus lib. V. contra Eunomaum, cap. peniat. GREGORIUS
Nysienus orat. de baptismo, HILARI VSIib. II. de trinitate , A Μ B R O s i v s lib. II. de e. Facile enim ex omnibus circumstantiis deprehenditur, Comparationem ibi institui inter opera Spiritus Sancti in regenitis ac renatis, et inter Venti naturalis operationes ; ita, ut quemadmodum hic inuisibialiter auras peruagatur, sono tamen percipitur, adesse atque operari, ita ille quoque in Tegeneratis et regenitiS modo operatur inuisibili. Quare recte de naturali tali vento, explicarunt hocce πιευμα CHRYSOSTO-NVS, CYRILLUS AleXandrinuS, THEOPII LAC Tvs aliique suis in h. l. comm . tariis.
Praevidisse vero ipse videtur ATHANA-s Ius haud leues, quibus ipsius prematur non, dissicultates. Subiicit namque illi, quo se dubiis eiusmodi lcuet, exceptionem siue limitationem, obuiam in epistola ad S, rapionem de Spiritu sancto, tom. I. Operum, pag. I76. Vbi, Per nudum etiam nomen πνευμα sine articulo denotari posse Spiritum
214쪽
sancitu Ti, scribit, siquidem alia praecellerint, loci lori unde colastare queat, quod de hac tertia sacrosanictae I rinitatis persona sermo sit. Exempli loco Gal. III. a. in medium Proseri, Vlia, licet τω πνευματι additus sit articulus, Galatae tamen facile intelligere potuerint, loqui de Spiritus sancti donis di- .uum apostolum, quoniam ipsis scilicet no tum iam fuerit, quem Spiritum acceperint; pro uti I. Theil V. I9. . ubi cum articulo le- '
Fitur το πνευμ α , pariter apparere dicit,q iod illa indigitentur dona, Spiritus nimi-n im sanctus quoniam exstingui nequeat. Verum enim vero nec haec sufficit AI 11Λ-NΛsis limitatio. Qilodsi enim v. g. Io. III. S. velimus. applicare illam, ibi sane nihil prae cessi, lectori unde liceat concludere, quod 'de Spiritas sancto ro πννυμα sit accipien- dum. Et sine articulo tamen illud isto lo- .co apparet. Nostro vero in loco, ubi de .-Vento naturali sermonem esse monui, vel ideo de tertia Trinitatis persona accipiendum esset prius το πνευμοι , haec si valeret A T l f A N ASII glossa Quare nec nouo, nec . solidiori argumento corroborauit istam ex
sponsiim huic quoque suit obseruationi ab auctoribus, quos idem pag. 8Iψ. Contra-
215쪽
go sine sensu redduntur: sim non accepit etC. Arabs coniunxit comma hoc Cumiequenti, tanquam esset.synonymum. SC-
velit quis accipere, legere- . que , ab essore non immunis esse potest. Nec enim, diuum Dauidis suum. COInmodum Ita immiscere voluisse pii viri. Hedibile est, ut consistere posse ab ipso dicatur in Dei domo, qui non a
Ceperit Iia vanum auimam Dauid1. Nec quid significet ea locutio, patet, Cum re 'Lenseantur hic veritates et ossicia pietatis omnibUS Competentia. Ceterum NUa non tantum signiucatium is, accepit , sed etiam tulit, tu futit , existit, Heuauit. Ua ratione sensus aliquis procedit, ut nimirum Indicetur animam purgati abessis, a superba debere vanitate, si coram Deo Consistere quis Iesit, et verba sic reddantur: qui nou. exmuit M vanum animam Diam, id est, cui
commendari a Davide biritualem humili
216쪽
tatem patet. Nam Uza NU , animam ele-.uare vel extollere ad aliquid cst sed fari, inritendere, Vehementer cupere, ut loquitur . et Dauides, Psilm. XX U. I. ad te , Domine , extollam animam 'meam, id est, te sectabor summo desiderio, aut secundum Luae MERvM: Nach dis vel langet mich.
ne VociS πρωτοτοκος, eiusmodi in graeca lingua haud itastequentium vocabulorum , quae siue spiritu, siue sono et aC- . . Centus locatione diuerunt. Eodem rese- rendum est, quod in praesenti loco legitur, Vocabulum πονηρος, in supra allegato ΑΜ- Al O NII libro, pro varia accentus Colloc tione, vario ctiam si nificatu distinctum. Redditur nimirum ibidem πόνηρος per επι πονος, miser ac infelix; πονηρος Vero CXP nitur per κακοηθης. Distinguunt etiam ista vocabula secundum diuersum accentum Alinia A RI s Υ Ο Ρ H A NI SI 4. Sic eπο- nitur Pariter Στ ρια, a πονηρος descendens, laboriositas ; a πονηHος Vero derivatur, nequitia, prauitax. Ratio significationis ex origine clara. Verbum πενομιαι significat la-N s boro,
217쪽
RTO, Vnde πονος, labor. Iam quia iii labore est aerumna et molestia, hinc πονη ος Duhbriosis et πονηρος malus est, quoniam omni cum studio et labore malus talis est. Conseratur ita vocem haIR πονηρος inpo nenS E R A S Μ V S S C H MI Div s in votis ad h. l. Obseruat autem ad hunc locum THEODOR V S B E Z A , quod PluS quam κακος sit πονηρος, isque dicatur ita, qui in omni scelere exercitatus, et ad iniuriam cuiuis ins rendam totus comparatus. Quoniam vero
in casibus obliqui, non commode semper distingui possunt genus masculinum atque neutrum, nonnulla circa loca dissentitini
interpretes, quorum ex . numero noster quoque est. THEOPHYLACTVS , SCH.MIDIVS, CALDUIUS, MAL DONATUS, BEZA aliique Satanam intelligunt. Ρ R I C A E V Suero ad h. L probabilius esse conset, ut in
genere neutro accipiatur πονηρος, Vertitque: ex malo, ex mala consuetudine. Ita et UICTO RINUS STRIGELIVS in buponmemati- has ad h. l. itemque Io. CALVIN VS in hommonia trium euangelisarum, pag. 8 I. Vbi inter vitta hominum id refert, quod illud sit ex malo, id est, ex malo more, nulla quoniam seruemr inter homines fides, nisi .
iuramento confirmetur, quod asteritur Ad malum furantis, ex mala consuetudine ac more qui iurare solet, alii reseriint. Et
218쪽
iaIU, maXime ex eo inter gentiles fuit te stequentatum iurandi morem, 'cae quo labore fides coeperit. Coiis etiam ERASIiv S et CORNELl US A LAPIDE. VI h. l. t Ast simplicissima est vorbonim nostro in . interpretatio, quam dedit AIAT I II. FLA- Cius inglossa ad h. I. ex malo, id est, non caret poccato iurantis et exigentis; uti et era 'posuit ista D A NIE L r o S S A N U S in comment. ad h. l. Confirmat vero illum cxplicationem ipse textiis scopus. Non enim iurametatonam de origine, sed qualitate aC. , malitia est sermo hic. Proinde neutriuS generis est hic vocabilium πονηρος, nCC intel- .ligi de diabolo potest. Simili prorsus ratione circa locum a J hcir Ul. 3. ubi
istum illustrantes, genus masculinum agnoscendum esse censent, et Satanam intelligunt.
Praeserunt autem genus neUtnim Glio I IUS ct FLACIvS; Utrumque Contra, et massetDIinum et neutrum, Coniungunt BEZA,
De loco Matthaei alio, cap. VI. I 3. et sensu pariter ac genere obuio ibi του πονηρου
219쪽
bro de fuga in persecutione, cap. II. quOS
CIvs. Alii tamen malum in genere siue uniuersum indigitari putant, C. g. CYPRIA- . Nus de oratione dominica, quem citat sequiturque CORNELIUS A LAPIDE, VICTO RINUS STRIGELIUS, IIVGO GROTIVS,
nec non C A L v I N v s in h. l. Optime Coniungunt utrumque diuus noster L UTHER Us atque ΜARTINUS CHEMNITIUS, in quo secutus illos quoque, Cum GODO FREDO OLEARIO, est beatus noster wOLFIus - M. cit.
MATTH. I. Ita Quando dicitur hic sanctissimus in Maria
220쪽
CHRIST6ΡHORO SANDIo, iuniore, interpretationibus paradoxis IH euangeliorum, 'Cosmopoli, uti habet titulus, MDCLXX.
in forma octopartita editis, ad h. l. CitatuS, spiritum quendam sandium, mundum atque purum, impuro ac malo spiritui siue diabo- , lo oppositum, intelligens, quoniam nomina mae aniculo posita vagum designent in- . diuiduum. Eodem enim gaudet haec regula robore, ac ista, quam notus ille Arii - . eius, AS TERI VS, circa estatum Paulinum I. COT I. 24. ubi sine addito articulo Θεω . δυναμις dicitur Seruator, dedit, allegatus
ab ΑΥΗANAS Io orat. IV. tontra Arianos, pag. I93. resinatur Vero a beato SAL ΟΜΟ-.
NE GLAssio in philologia sacra, lib. IV. re L II. can. III. p. m. 699. Et verissimus est adductus ibi a GLASSIO Canon, quod ex curiosa et minus necessaria articuli consideratione facile oriri queant falsae hypoth ses atque errores; de quo Videri etiam Θο-
timibus biblicis , pag. 667.sese, Nec enim vel ubiuis valet ista memoraci anonymi re- .gula, vel solus sufficit eiusmodi canon grammaticus ad stabiliendam vel defendem 'dam paradoxam talem interpretationem, ceterae si contrarium demonstrent textus sacri circumstantiae. Haud opus etiam, ut pariter Grammatici docent, articulo est, adiectivum quando et substantivum conium